Bardzo chcieliśmy, by ta książka nie stała się tylko kroniką wydarzeń, ale też spowodowała, że czytelnicy zastanowią się nad świętością życia, nad tym, że każde życie-również te krótkie-ma znaczenie i zasługuje na szacunek i ochronę. Przyzwolenie na aborcję powoduje, że wiele osób chore dziecko po prostu odczłowiecza i odbiera mu prawo do życia. Książka opowiada również o walce, którą stoczyliśmy o to, żeby Rut w ogóle miała prawo się urodzić.
Izabela Adamczyk, Jan Kazimierz Adamczyk
Książka pt. “Błogosławiony kardynał Stefan Wyszyński. Tysiąc myśli Prymasa Tysiąclecia” to - jak sama nazwa wskazuje, wybór tysiąca cytatów z wypowiedzi i prac Stefana Wyszyńskiego, którego beatyfikacja przypadła na 12 września 2021 roku. Bardzo ciężko mówić o minionych wydarzeniach bez wspomnienia o tym wielkim człowieku.
Publikacja, którą oddajemy do rąk czytelnika, to przypomnienie jego nauczania w każdej dziedzinie życia. Rozdziały układają się w logiczną całość, która zaczyna się na człowieku - przez rodzinę, naród - aż do Matki Bożej, którą szczególnie ukochał Prymas Tysiąclecia.
Jeśli spóźniłeś się na nauczanie Prymasa za jego życia, to nic straconego, zostawił po sobie prawdy, które aktualne będą do końca świata” - pisze autor wyboru w swoim wstępie.
Bohdan Piasecki pierworodny syn Bolesława Piaseckiego został porwany 27 stycznia 1957 roku i później okrutnie zamordowany. Zamurowane ciało odkryto przypadkiem rok później. Pewna grupa Żydów, byłych uczestników sowieckiej partyzantki z okresu drugiej wojny światowej, a później członków aparatu terroru komunistycznego postanowiła zemścić się na Bolesławie Piaseckim za „doznane krzywdy”. Krążyła pogłoska jakoby dokonano mordu rytualnego w sposób tradycyjnie przypisywany pewnym grupom pochodzenia żydowskiego. Przekonanie o popełnianiu mordów rytualnych na dzieciach chrześcijańskich trwało przez wieki i często było pretekstem do pogromu Żydów. Sprawcy mordu rytualnego odeszli bezkarnie. Wyjechać z Polski w owym czasie było im łatwo jako żydowskim emigrantom. Paszporty wyjazdu już posiadali – zanim popełnili tę okrutną zbrodnię. Uciekli do swojego opiekuna – państwa Izrael!
Kilka lat temu skontaktował się ze mną reporter Gazety Wyborczej. Przeczytał oryginalną angielską wersję książki, którą trzymasz w ręku, i chciał ze mną porozmawiać o moich doświadczeniach z polskimi sądami. Zgodziłem się i spotkaliśmy się dwa razy, w sumie około sześciu lub siedmiu godzin, podczas których pokazałem mu mnóstwo dokumentów sądowych i innych rzeczy, które miały mu pomóc zrozumieć moją historię. Zadawał wiele pytań i, moim zdaniem, wykonał dobrą robotę, próbując uzyskać informacje, których potrzebował, aby czytelnicy zrozumieli niesamowitą historię, którą wkrótce przeczytasz. Powiedział mi, że jego redaktor był bardzo zainteresowany i starał się o pozwolenie na umieszczenie tego artykułu w ich ogólnopolskim wydaniu weekendowym.
Po zakończeniu drugiego spotkania czekałem. Potem jeszcze trochę poczekałem. Zadzwoniłem do reportera, aby zapytać go, kiedy artykuł może się pojawić, a on powiedział mi, że jest opóźniany przez redaktorów na wyższym poziomie. Potem, kilka dni później, zadzwonił do mnie, żeby powiedzieć, że Gazeta Wyborcza postanowiła w ogóle nie publikować artykułu.
Kiedy zapytałem, dlaczego nie chcą jej opublikować, powiedział mi, że główne przesłanie tej książki —że polski system sądowniczy jest całkowicie zepsuty — jest niewygodnym przesłaniem dla „Gazety Wyborczej”. W tym czasie zajęta ona była informowaniem czytelników, że polskie sądy są w porządku, a prawdziwym problemem była ingerencja polityczna ze strony rządu. Moja książka sprawiła, że ich stanowisko wydało się śmieszne. Po prostu wszystko, co pomogło PiS i ich próbom zreformowania polskich sądów, nie mogło być promowane przez Gazetę Wyborczą.
Rozumiem, że temat reformy polskich sądów jest kwestią bardzo intensywnie polityczną i unikałem jej komentowania. Myślę, że moja historia mówi sama za siebie i możesz dojść do własnych wniosków co do tego, co należy zrobić.
Dziękuję wydawnictwu Capital za to, czego nie zrobiłaby Gazeta Wyborcza — za umożliwienie
ludziom samodzielnego podjęcia decyzji w sprawie poważnego problemu, który dotyka miliony ludzi w Polsce.
Skąd się biorą kryzysy? Książka Bartosza Barana jest doskonałym zapisem historii powstawania kryzysów oraz skutków, jakie powodują. Autor w przejrzysty sposób prezentuje procesy, jakie zachodziły w XX i XXI wieku w światowej gospodarce oraz wyraźnie wskazuje kto i jak chciał „cudownie” naprawiać system kapitalistyczny. Intencje „naprawiaczy świata” może i były dobre: walka z nierównościami, biedą i wyzyskiem; ale osoba spostrzegawcza zauważy, że prawie każda rewolucja głosi takie hasła, a efekty ich realizacji są przeciwstawne idyllicznej wizji przyszłości, którą głoszą. Bartosz Baran pokazuje, że obecny system kapitalistyczny, z którym mamy do czynienia został rozmontowany od środka a z samym kapitalizmem ma już niewiele wspólnego. Czy czeka nas w takim razie WIELKI RESET? Na to pytanie odpowiedź znajdziecie w tej książce.
Jarosław Kornaś
Instytut Promocji Kultury
Zawitaj śmiało w daleką przeszłość, gdzie ludzkim losem igrały demony, gdy każdy szelest w pobliskim lesie zwiastował przybycie lepszego. Gdzie czarty zsyłały na człowiecze osady nieszczęścia, a chowańce kryły się pod strzechą chałup i strzegły reszty domowników.
Przed Tobą dzieje z kart historii Królestwa Polskiego stojącego w ogniach wojny domowej po śmierci księcia Władysława I Hermana. Uświadcz, jak Lechowe plemię rzuciło się sobie do gardeł, mordując sąsiadów i dawnych towarzyszy broni. Poznaj rzeczywistość, gdzie honor zmieszał się z okrucieństwem, bohaterstwo z łajdactwem, a godność z błotem.
W takich oto czasach przyszło żyć trzem bohaterom tej opowieści. A poznali się oni, a jakże – w szeregach armii księcia Bolesława!
Pierwszy zwał się Uniemir i uwierz mi na słowo, nie chciałbyś spotkać go na swojej drodze. Trwożył bowiem nawet najbardziej kamienne serca i mordował bez litości. Znaleźliby się i tacy, co nie uważali go nawet za człowieka. Zwano go „Czaszkogłowym” ze względu na, doprawy, nieludzką aparycję.
Drugiemu z kolei na tym świecie przyświecał już tylko jeden cel. Zamierzał zabić tych, którzy pozbawili go ukochanej żony. I, przysięgam jakem żyw, ów człek zdolny był do wszystkiego, aby oddać jej sprawiedliwość.
Ostatnim, ale i spajającym pozostałych w jedną grupę, był najbardziej irytujący mężczyzna, jakiego będziesz sobie w stanie wyobrazić. Sambor, bo tak się zwał, ze względu na swoją natarczywość i manierę głosu zyskał sobie pseudonim „Hałaśliwy”. Do dziś nie wiadomo, jakimi pobudkami kierował się, scalając ich trójkę w jedną grupę. Czy maczało w tym palce zrządzenie losu… czy też tylko jego głupota?
Wszyscy wymienieni stanowili mały człon w armii księcia Bolesława; zostali wrzuceni w konflikt między braćmi reprezentującymi kompletnie odmienne wizje na przyszłość państwa. Ale nie im rozważać było słuszności stron. Im pozostawało jedynie żyć z konfliktu i liczyć na dotrwanie do następnego dnia. Jak sobie poradzili?
Nie lękaj się, śmiało, sięgnij po tę opowieść i poznaj ich losy, poznaj… psi żywot najemnika!
Trzeci tom z cyklu "Powieści piastowskich" poświęcony jest Bolesławowi Chrobremu. Od śmierci Mieszka I i walki z Odą o całość państwa Polan, przez męczeńską śmierć św. Wojciecha i Zjazd Gnieźnieński, aż do początków wojen z Cesarstwem niemieckim. Tom zawiera też opowiadanie "Obrona Niemczy" z okresu III wojny polsko niemieckiej. Na kartach ksiązki spotkamy postacie znane z poprzednich tomów, spiski, intrygi, wielką i małą politykę, a przede wszystkim przygodę.
Karol Bunsch Urodził się 22 lutego 1898 w Krakowie, zmarł 24 listopada 1987 tamże - polski pisarz historyczny, tłumacz literatury niemieckiej i angielskiej. Jego głównym osiągnięciem literackim był wielotomowy cykl powieściowy z czasów piastowskich znany jako Powieści piastowskie, cieszący się popularnością już od wydania pierwszej książki (Dzikowy skarb, 1945). Opublikował ponadto trylogię o Aleksandrze Wielkim i powieści opowiadające o czasach Jagiellonów oraz nowele.
Dzieło to to jest zbiorem dwóch prac - "Państwo w cywilizacji łacińskiej", oraz "Zasady prawa w cywilizacji łacińskiej". Są one kontynuacją prac prof. Konecznego nad charakterystyką cywilizacji łacińskiej, opisanych we wcześniejszych publikacjach: "O wielości cywilizacji" i "Rozwój moralności". Autor wskazuje cechy charakterystyczne i warunki państwa i prawa opartego w pełni na ideach łacińskich, wskazuje też na zagrożenia dla naszej cywilizacji i przyczyny mogące doprowadzić ją do upadku.
Niestety, prof. Koneczny nie zdążył ukończyć badań za swojego życia, a jego prace zostały opublikowane pośmiertnie w Londynie (w 1981 r.) Prace te, obok "Cywilizacji bizantyńskiej" i "cywilizacji żydowskiej", również wydanych pośmiertnie, są szczegółową charakterystyką cywilizacji łacińskiej i jej roli w historii świata.
Prof. Feliks Koneczny - wybitny historyk i historiozof, krytyk teatralny, a także bibliotekarz i dziennikarz, twórca oryginalnej koncepcji cywilizacji. Badał archiwa watykańskie, pracował w Archiwum Akademii Umiejętności, bibliotekach Akademii Umiejętności oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przez szereg lat był wykładowcą Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, gdzie uzyskał tytuł profesora. Był autorem niezliczonych publikacji naukowych, artykułów oraz książek z zakresu historii, historiozofii, historii i teorii prawa, administracji i samorządu.
Profesor Feliks Koneczny ponad 100 lat temu przewidział przyszłość. Jak obecnie twierdzi Samuel Huntington właśnie na naszych oczach mamy do czynienia ze zderzeniem cywilizacji, które charakteryzuje się masową imigracją muzułmanów do Europy. Jest to zjawisko trwające dopiero od kilkunastu lat, a zideologizowane europejskie społeczeństwa nie potrafią wyzbyć się poprawności politycznej. Ten najbardziej trawiący Europę problem domaga się rzeczowego naukowego opisu oraz zaproponowania dróg wyjścia z impasu. Czy Feliks Koneczny miał rację? Czy cywilizację mogą się mieszać? Czy można porównywać obecne różnorodne społeczeństwa europejskie do czasów Rzeczpospolitej Obojga Narodów? Na te i inne pytania odpowiada ta książka.
W państwie Chu żył raz pewien człowiek biegły w fizjognomii, rozpoznawaniu charakteru człowieka po twarzy. Jego osądy były tak trafne, że wspominano je we wszystkich zakątkach państwa. Sam nawet król wezwał go w końcu na swój dwór. Przybyłego mistrza poprosił o zdradzenie sekretu.
Człek wyznał prosto i szczerze: „Wcalem nie biegły w czytaniu charakteru ni losów człowieka z jego oblicza. Wyroki me opieram na bacznej ocenie tych, których badany ma za przyjaciół”.
Obce słowa, obce myśli
Dlaczego na kłamstwa Chińczycy mają zwrot „mowa demonów”? Dlaczego „pytać o kotły” oznacza aspirować mistrzostwa lub przywództwa? Dlaczego mężczyzna kojarzący małżeństwa nazywa się „starcem pod księżycem”?
Poznaj fascynujące opowieści przyniesione ze świata odległego w czasie i przestrzeni. Ze świata pełnego niezrozumiałych postępków, niezrozumiałych motywacji i niezrozumiałych słów...
Gdy poznasz te opowieści, być może wykrzykniesz w myślach: „O! Nie pomyślałem o tym w ten sposób!”
Polityka eksterminacyjna wobec Narodu Polskiego prowadzona była przez okupantów (niemieckiego i sowieckiego) od początku okupacji. Szczególne miejsce w strategii obu najeźdźców zajmowały polskie dzieci i polska młodzież. Ich eksterminacja i germanizacja miała być w perspektywie polityki niemieckiej zabezpieczeniem trwałego włączenia ziem polskich do III Rzeszy. Ponadto germanizacją i eksterminacją polskich dzieci chciano rozwiązać odwieczny niemiecki problem z Polakami, którzy według nich w kolejnych pokoleniach na pewno podejmowaliby walkę o odzyskanie zagrabionych przez Niemców ziem. Dla milionów polskich obywateli, w tym również dzieci, polityka niemiecka oznaczała śmierć.
Przeżywamy trudne czasy. Skaczą na nas jak koza na pochyłe drzewo, rodzimi zaprzańcy wyją z radości, polskie ustawy pisze Mosad, a polskich ministrów zatwierdza ambasador Izraela. Dlaczego udostępniono Wawel na obrady Knesetu? Dlaczego prezydent nie ma czasu dla Kresowiaków, a nie wytrzyma dnia bez spotkania z rabinem Schudrichem? Gdzie jest ośrodek, w którym podejmuje się decyzje? Na Nowogrodzkiej czy na szabasowych kolacjach? Skąd sprzeciw wobec wznowienia ekshumacji w Jedwabnem? I wreszcie dlaczego premierem w trybie nadzwyczajnym, ocierającym się o groteskę, zrobiono bankiera, a żydowskie gazety powitały go nagłówkiem świetny bankier na czele rządu? Krzysztof Baliński ujawnia prawdziwe oblicze relacji polsko-żydowskich, te sekrety jakie w mediach głównego nurtu, tych rządowych jak i lewico-liberalnych starannie się ukrywa.
Rerum novarum, opublikowana 15 maja 1891 roku, jest jedną z najbardziej znanych papieskich encyklik. Była kamieniem węgielnym katolickiej nauki społecznej i odpowiedzią Kościoła na rosnące wpływy socjalizmu i komunizmu z jednej, a wielkiego kapitału z drugiej strony. Papież Leon XIII, zwany też papieżem robotników, wskazuje na rolę etyki w stosunkach społecznych. Wprowadza pojęcie solidaryzmu społecznego i wytycza koncepcję "trzeciej drogi" pomiędzy socjalizmem a kapitalizmem. Była punktem wyjścia encyklik Piusa XI (Quadragesimo anno), Pawła VI (Octogesimo anno) i Jana Pawła II (Centesimus annus). Pomimo upływu niemal półtora wieku od jej powstania, nie straciła na swojej aktualności.
Quadragesimo anno - Czterdziestego roku. Encyklika autorstwa papieża Piusa XI, została ogłoszona 15 maja 1931 r., w czterdziestą rocznicę ogłoszenia przez papieża Leona XIII encykliki Rerum novarum. Jest rozwinięciem tamtej encykliki, w której papież potwierdza, że nie można pogodzić socjalizmu z katolicyzmem, jak również o grzechu liberalizmu, który prowadzi do wyzysku ludzi i kumulacji kapitału i owoców pracy w wąskiej grupie oligarchów. Jest podstawą dla solidaryzmu narodowego, łączącego interesy pracowników i pracodawców, działających zgodnie na rzecz całego społeczeństwa.
Dziś, kiedy neguje się chrześcijańskie korzenie Europy i kwestionuje znaczenie Kościoła katolickiego w przestrzeni publicznej, trzeba pokazywać, jak wielki wpływ miał Kościół i głoszona przez niego wiara na życie pojedynczych ludzi i całych narodów. Był to nie tylko wpływ religijny, ale też cywilizacyjny, kulturowy, moralny, wychowawczy, który obejmował swoim zasięgiem wszystkie obszary codziennego funkcjonowania społeczeństw. Współczesny człowiek nie jest świadom tego, że pewne fundamentalne zasady, rozumienia i osiągnięcia, które wydają mu się oczywiste, zawdzięcza właśnie oddziaływaniu Kościoła. Dotyczy to także Polski, której początki datuje się na rok chrztu świętego i której losy są tak silnie związane z katolicyzmem, że bez niego nie można zrozumieć polskiej tożsamości.
Generał Rozwadowski padł ofiarą „bitwy o prawdę”. Zarówno przed wojną, jak i obecnie większość historyków uznaje, że to Piłsudski jest ojcem zwycięstwa, tak samo uważa ogół Polaków. Rozwadowski nigdy nie chciał pozbawiać Piłsudskiego wawrzynu zwycięzcy, ale jednocześnie uważał, że to zwycięstwo było rezultatem wysiłków całego narodu, całej armii i generalicji. Sprzeciwił się dopiero wtedy, kiedy Piłsudski ogłosił, że wygrał sam. W tej walce o prawdę nie miał większych szans, bo przeciwko niemu zastosowano brutalną siłę i potwarz. Tylko niewielu wiedziało, jak wielka była jego rola w warszawskim zwycięstwie.
Drugi tom z cyklu „Powieści piastowskich”, w którym autor opisuje burzliwe dzieje powstania państwa Polskiego. Spiski, intrygi, dyplomacja i walki u schyłku X wieku, Mieszko i Bolesław Chrobry, który z dziecka staje się mężczyzną. Tajemniczy Zbrozło, mężny Stoigniew, waleczny Jaskotel wraz z głównymi bohaterami przeżywają liczne przygody i często muszą podejmować trudne decyzje. Jak ułożą się trudne relacje z Cesarstwem Niemieckim, skąd wziął się miecz Bolesława, czy młode państwo polskie przetrwa próbę czasu?
Karol Bunsch urodził się 22 lutego 1898 w Krakowie, zmarł 24 listopada 1987 tamże - polski pisarz historyczny, tłumacz literatury niemieckiej i angielskiej. Jego głównym osiągnięciem literackim był wielotomowy cykl powieściowy z czasów piastowskich znany jako Powieści piastowskie, cieszący się popularnością już od wydania pierwszej książki (Dzikowy skarb, 1945). Opublikował ponadto trylogię o Aleksandrze Wielkim i powieści opowiadające o czasach Jagiellonów oraz nowele.
Przykładem, że z mitami przeszłości cały czas nie udało się wygrać jest sprawa Narodowych Sił Zbrojnych, gdzie sprawa jej udziału w Powstaniu jest zamilczana. Niestety instytucję państwowe czy samorządowe nie pomagają albo jest to pomoc zbyt mała. Po 30 latach „wolnej” Polski dzięki garstce zapaleńców udaje się w miarę możliwości odkłamywać jej mit, gdzie komuniści przedstawiali ją jako organizację bandycką, antysemicką i zbrodniczą. Niestety miejsce dla NSZ w Muzeum Powstania Warszawskiego to jedna czy dwie gablotki za schodami. Jednocześnie jest miejsce na tablicę ku czci Azerów walczących w Powstaniu Warszawskim. Dla przypomnienia, w Powstaniu Warszawskim walczył azerbejdżański 111 pułk… po stronie Niemieckiej.
Przykładem powstawania nowych mitów jest sprawa kapitana Hala. Parę lat temu podczas promocji drugiego wydania książki Leszka Żebrowskiego „Paszkwil Wyborczej” poznałem syna kapitana Hala Jacka Stykowskiego. Leszek Zebrowski wykonał tytaniczną pracę historyczną i udowodnił manipulację do jakiej doszło poprzez artykuł w Gazecie Wyborczej w 1993 roku. W nim między innymi manipulowano dokumentami czy nie badano dokumentów wysuwając tezy i oskarżenia na podstawie często czyjejś nie sprawdzonej relacji czy wizji autorów. Później artykuł poszedł w świat i zagraniczni historycy opierali się na nim jak na materiale źródłowym. Dwa lata temu razem z Panem Jackiem byliśmy na promocji wznowienia bardzo ważnej książki Adama Borkiewicza „Powstanie Warszawskie 1944” w Muzeum Powstania Warszawskiego. Na promocji byli między innymi Aleksandra Richie oraz Piotr Gursztyn. Obie te osoby wpisały się w promocję czarnej propagandy kapitana Hala. Jacek Stykowski chciał się od nich dowiedzieć, dlaczego szerzą kłamstwa na temat jego ojca. Oboje, historycy odpowiedzieli wymijająco. Piotr Gursztyn nie miał nic do powiedzenia. Aleksandra Richie, że powołała się na zagraniczne opracowanie a jako historyk nie ma sobie nic do zarzucenia. Można sobie zadać pytanie: I jak ma być dobrze...
Pius XI w encyklice o małżeństwie chrześcijańskim z uwzględnieniem obecnych stosunków, potrzeb, błędów i wykroczeń w rodzinie i społeczeństwie wykłada naukę o sakramencie małżeństwa. Wymienia i opisuje takie dary małżeństwa jak: potomstwo, wierność i nierozerwalność węzła małżeńskiego. Potępia też poglądy i działania degradujące ten związek — zamach na życie dziecka, emancypację kobiet oraz rozwody. Podaje również środki odnowienia małżeństwa — uległość woli Bożej, pobożność i praktyki religijne oraz pamięć o sakramentalnym charakterze małżeństwa.
Wzruszającą i prawdziwa historia przyjaźni dwóch psów. Książka napisana zarówno dla dzieci oraz dorosłych. Dzieje się ona w okresie transformacji ustrojowej w Polsce co dla inteligentnego czytelnika jest to dodatkowa satysfakcja z lektury. Książka Mariana Miszalskiego pokazuje trochę inne spojrzenie na ten okres, z innej „psiej" perspektywy.
Marian Miszalski (ur. 1948) - Absolwent prawa Uniwersytetu Łódzkiego i podyplomowego Studium Dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego.
Internowany w stanie wojennym. W latach 1983-89 obok Stanisława Michalkiewicza współtwórca niezależnego Wydawnictwa „Kurs”. Dziennikarz katolickiego tygodnika „Niedziela”, oraz publicysta tygodnika „Najwyższy Czas”. Autor książek m.in.: Najnowsza spiskowa historia Polski oraz „Żydowskie lobby polityczne w Polsce”.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
