Debiutancka powieść Faruka Šehicia, w której pojawiają się liryczne opisy mitycznej krainy dzieciństwa, ciążące ku prozie poetyckiej, dające poczucie harmonii i jedności świata. Sielankowa wizja zostaje zaburzona wojennymi reminiscencjami, w ramach których pisarz z całą brutalnością i chłodnym dystansem rejestruje upadek świata – nie tylko w wymiarze materialnym i cielesnym, ale także ideowym. Całość spaja narracja prowadzona z perspektywy ocalonego.
Książkę wyróżniono nagrodą im. Mešy Selimovicia (przyznawaną za najlepszą książkę prozatorską wydaną w Serbii, Bośni i Hercegowinie, Czarnogórze i Chorwacji) oraz Nagrodą Literacką Unii Europejskiej.
Dwa tomy z wierszami Tadeusza Różewicza w jednym zestawie. "Ostatnia wolność" zawiera ostatnie utwory zmarłego w kwietniu 2014 roku poety, niepublikowane dotąd w książkach, które miały znaleźć się w kolejnym zbiorze poety. "Znikanie" uwzględnia mniej znane utwory prezentowane w ramach serii „44. Poezja polska od nowa” w przemyślanym, osobistym wyborze Jacka Gutorowa, który przedstawia Poetę na granicy milczenia, gdy odkłada pióro, gdy porzuca poetycką mowę.
Czy wiecie, jak skutecznie zapaść w sen? Oczywiście, można liczyć mięciutkie barany, ale też... głowy smoka, skakać z pchłą z psa na psa, zrobić zimne grzanki, rozegrać mecz w Argentynie, zaprzyjaźnić się z Wielorybem-Niedorybem czy rozbroić bojaki-straszaki. Te i inne wskazówki znajdują się w książeczce dla dzieci „Sposoby na zaśnięcie”, gdzie w dwunastu poetycko-ilustracyjnych duetach spotkali się współcześni autorzy i czołówka polskich ilustratorów. Przyjemna, zabawna i mądra lektura w mistrzowskiej oprawie.
"Nakarmić kamień" to nieustanne dociekanie istoty rzeczy. Przedstawiony przez Nowicką świat nie obrósł jeszcze we wtórne znaczenia, w sposób szczególny działa więc na wyobraźnię, wytwarzając własne ciągi przyczynowo-skutkowe, własną logikę. Autorka penetruje relacje łączące ludzi i rzeczy, kwestionuje i podważa zastałe hierarchie, balansuje na granicy ciała i świata zewnętrznego. Związek człowiek-rzecz to dla poetki również podstawa do uobecniania zmarłych, zapamiętanych, "zatrzymanych" w przedmiotach. To mocny, świeży debiut w literaturze polskiej.
Istnieje pewnego rodzaju nieuczciwość w pisaniu, które polega na tym, że pisze się coś i jednocześnie pod stołem podaje czytelnikowi klucz, mówiąc: weź, otwórz, zobaczysz absolutnie wszystko. Pod stołem pojawia się dodatkowa karta, czyli zwycięski klucz. Po co ta podwójność? Sprawa robi się dziwna: piszę coś, a równocześnie sam mam do tego taki klucz, który czytelnik też powinien wprowadzić do zamka, ponieważ jest to nasz wspólny klucz"" mówi Andrzej Sosnowski. W Domu ran nie raz przyjdzie się zgubić, ale czy nie po to czyta się Sosnowskiego, żeby tylko wydawało nam się, że jesteśmy na dobrej drodze? Klucz do Domu ran prawdopodobnie nie istnieje. ""Legendarny hermetyzm tej poezji"", pełen autoaluzji, cytatów i obcojęzycznych wtrętów to w istocie dom otwarty, w którym nikt nie rozgości się tak, by mieć poczucie pewności, że na pewno wszystko dobrze zrozumiał.
Osobliwa, i autobiograficzna, opowieść o poszukiwaniu siebie, w której pod znakiem zapytania stawiane są powszechnie przyjęte zasady i tzw. normalność. By usłyszeć, trzeba zamilknąć, by trafić w tarczę – zamknąć oczy. Czasem najlepiej widać, gdy się patrzy pod słońce. Paradoksy? Koniecznie przeczytaj książkę Filipa Zawady. Przewodnikiem po świecie zagubionego dorosłego jest dziecko – prostolinijne, naturalne, swobodne. Narracja jest tu jak wypuszczona precyzyjnie strzała – mknie, lecz w zwolnionym tempie, dzięki czemu widać każdy drobiazg w tle, który składa się na życie i który wpływa na jego bieg.
Opowiadania Lajosa Grendela przybierają formę rejestru różnych aspektów rzeczywistości. Do realistycznego opisu autor często wplata elementy surrealistyczne, posługując się jednakże językiem prostym, niewyszukanym. Bohaterowie zazwyczaj znajdują się w prozaicznej, zdawałoby się, sytuacji, która jednak okazuje się osobliwa – stawia przed ważnym wyborem, odkrywa przeszłość, służy samopoznaniu. Brak tu jednoznacznej odpowiedzi, czy kołem Fortuny kręci przypadek, czy jednak los, i na ile człowiek sam kształtuje swoje życie. "Poświęcenie hetmana" w tłumaczeniu Miłosza Waligórskiego to pierwsza książka Lajosa Grendela przełożona na język polski.
W tomie `Nudelman` Justyna Bargielska podejmuje nową mocną, miejscami brutalną, ale wciąż poetycką opowieść. Przypomina, że człowiek jest śmiertelny, kruchy. I nic nie daje pocieszenia ani Bóg, ani religia, ani seks, ani druga osoba. Świat jest w zasadzie nieprzyjazny, inni ludzie również. Nie ma pocieszenia, jest śmierć. Językiem, który przy tym nie traci nic ze swej naturalności, a zarazem jest swego rodzaju idiomem poetyckim, autorka serwuje wiersze, które bolą. Bardzo.
Kora - wokalistka i autorka tekstów piosenek. Pierwsza dama polskiego rocka na muzycznej scenie obecna od połowy lat siedemdziesiątych i debiutanckiej płyty zespołu Maanam z 1980 roku. Ostatni jej solowy album ,,Ping Pong"" ukazał się w roku 2011. Mieszka w Warszawie.
Przemysław Witkowski pisał, że wiersze Honeta to ,,fajerwerki wyobraźni, oniryczne gnostyckie zakola, to podświadomość, która wypełza, historia, która wraca jak we śnie, żeby meandrować i wić się w wersach, wypływając czasem na powierzchnię"". Podświadomość, sen, historię, mit, apokalipsę można uznać za słowa-klucze tej poezji, choć i one nie zapewniają wszystkich odpowiedzi.W świat był mój Honet nieustannie wraca do jakiegoś bliżej nieokreślonego dawniej, ku przeszłości kieruje swój wzrok, bo tylko ona pozwala mu zobaczyć tych, którzy zniknęli, odeszli; ,,przeszłość. tam się spotkamy"", napisze w pewnym momencie, pamiętając, że na przeciwległym biegunie jest pustka teraźniejszości, ,,nic jest - i jest trudniejsze"", jakby to było to ,,nic, które boli"", jak pisał Pessoa.I o ile wiersze te dzieją się gdzieś na granicy między ,,czasem przeszłym a czasem nieważnym"", o tyle też niemal każdy z nich okazuje się być częścią mechanizmu pamięci, przez który ból i utrata wydają się aż namacalne. A nawet jeśli za tą bolesną pamięcią ukryta jest ironia, to i tak z jakąś przewrotną nadzieją wybrzmiewają słowa: ,,co zostało przerwane, to zaledwie życie./ rozmowa trwa dalej"".Roman Honet urodził się w 1974 roku w Krakowie. Poeta, wieloletni redaktor czasopisma ,,Studium"" (1995-2008) oraz serii książek wydawanych w jego bibliotece. Na Uniwersytecie Jagiellońskim prowadzi warsztaty z twórczego pisania. Juror w konkursie Połów, redaktor pokonkursowych almanachów poetyckich Połów. Poetyckie debiuty (2010, 2011, 2012). Mieszka w Krakowie.
Nowa książka Dyckiego to przelana na papier anatomia pamięci - z jej ciemnymi i jasnymi zakamarkami. W ,,Kochance Norwida"" dostrzegamy, w jaki sposób dorastanie w cieniu chorej psychicznie matki wykształciło w autorze szczególną emocjonalną wrażliwość. Dycki stał się poetą w chwili, kiedy matka opowiedziała mu, wówczas małemu chłopcu, że ma romans. Z Norwidem. Prywatność Dyckiego owiana jest tajemnicą, niemniej w kolejnych tomach ujawnia on nie tylko intymne szczegóły swego życia, ale także autentyczne historie. Wrażliwy obrazoburca, czuły prześmiewca, który nieustannie mierzy się z własną, skomplikowaną tożsamością. Patronem medialnym książki jest Xiegarnia.pl.
„Powieść o ojczyźnie” ukraińskiej autorki Dzwinki Matijasz to książka nie tyle o kraju, co o ludziach. O życiu, miłości, smutku i pamięci. O tym, że naiwne spojrzenie dziecka odkrywa przed dorosłymi prawdę świata, że tęsknota za miłością może wyssać z człowieka życiodajne soki, a wolność jest niezbędna do życia. Że ojczyzna jest tam, gdzie żyją lub spoczywają najbliżsi, to zapamiętany krajobraz, zapach ogrodu i domu, to miejsce, za którym tęsknimy. Czytając tę książkę, nie ma się wątpliwości, że jej "akcja" rozgrywa się na Ukrainie.
„Powieść o ojczyźnie” to również traktat – językowy, teologiczny i polityczny – ubrany w mistrzowską stylistycznie narrację wyeksponowaną przez tłumaczenie Bohdana Zadury.
Zuzanna Ginczanka - gwiazda warszawskiej cyganerii i ofiara hitlerowskiej zbrodni, uważana za jedną z najzdolniejszych poetek dwudziestolecia międzywojennego - powraca w wyborze pod redakcją Tadeusza Dąbrowskiego. W jej utworach bezkompromisowość przenika się z sensualizmem, a niezwykła zmysłowość z szeroko rozumianym doświadczeniem kultury. Witalizm łączy się z katastrofizmem, egzystencjalnym niepokojem i obcością wynikającą z żydowskiego pochodzenia.
Być może należało mówić"" to pierwsza od lat publikacja reprezentująca dorobek poetycki autora ""Wychwytu Grahama"". Tom zbudowany jest z tekstów ułożonych chronologicznie, zgodnie z ukazującymi się przez lata tomami. Wiersze wybrał i posłowiem opatrzył Piotr Śliwiński, tworząc tym samym z publikowanej książki całkiem nową wypowiedź artystyczną, zaświadczającą o tym, że nie bez powodu Jacek Podsiadło uważany jest za jednego z najwybitniejszych i najważniejszych poetów polskich.
Głównym tematem "Powlekać rosnące" jest macierzyństwo. W drugiej książce krytycznoliterackiej Joannę Mueller ciekawi, dlaczego temat bycia matką jest wciąż marginalny w literaturze. Autorka sama żyjąc literaturą, stara się wpisać w nią to najważniejsze doświadczenie kobiety: "Muszę coś zrobić z tą ciążą. Muszę ją przeżyć, przetrzymać. Muszę ją przetrwać, utrwalić. A ona mnie musi przepisać". Dlatego w książce wątki autobiograficzne splatają się harmonijnie z rozważaniami o literaturze.
Powieść Krzysztofa Jaworskiego "Do szpiku kości" określana przez autora mianem "Ostatniej powieści awangardowej" to zapis zmagań bohatera z chorobą, z samym sobą oraz pytaniami o sens życia i śmierć. To proza ciężka, bo niesłychanie prawdziwa. Wiele w niej mocnych słów oraz ostrych stwierdzeń, które wydają się jedynym sposobem, by poruszać tematy takie jak choroba, przypadek, życie czy śmierć.
"Zapominanie Eleny" to już trzecia, po sukcesie "Zucha" i "Hotelu de Dream", książka Edmunda White?a, jednego z najsłynniejszych powieściopisarzy gejowskich, wydana przez Biuro Literackie. Ta znakomita komedia, debiut pisarza, przenosi nas w krainę paranoi, konwenansów i pozornej wolności. Młody narrator stara się odnaleźć swoje miejsce na pewnej specyficznej wyspie. Nie wie, kim jest ? ani kim są otaczający go ludzie. Widzi, że tutaj nawet "wyzwolona" poezja podlega sztywnym regułom.
Krzysztof ""Grabaż"" Grabowski, lider zespołu Strachy na Lachy, już dawno zyskał wyjątkową pozycję rockowego poety. W książce ""Na skrzyżowaniu słów"" znalazły się utwory najlepiej oddające jego pracę nad słowem, poszukiwanie zaskakujących metafor, wyjątkowego obrazowania i intensywnych współbrzmień - od pierwszych płyt Pidżamy Porno, poprzez ""Piłę Tango"" aż po ostatni krążek Strachów ""!TO!"". Druga książka z nowej serii Biura Literackiego ""33. Piosenki na papierze"".
Lekturze ""Świetnych sów"" towarzyszy zarówno śmiech, jak i głęboki namysł nad sprawami życia i śmierci. Autor umiejętnie prowadzi czytelnika przez gąszcz myśli, zauważeń i pytań, a zakończenie jednego utworu nieraz staje się początkiem kolejnej poetyckiej historii. Dlatego kolejne wiersze czyta się jak jednolitą całość, którą można porównać do poematu lub nawet do mantry, tym bardziej, że sporo tu tematów dotyczących egzystencji, religii, wiary.
W powieści ""Druzowie z Belgradu"" śledzimy losy uchodźców walczących o przetrwanie na Bałkanach w drodze do Serbii. Do ekstremalnych warunków dołączają trudne relacje między przedstawicielami wywodzącej się z izmailizmu druzyjskiej religii a chrześcijaninem. Opowieści więźniów doskonale przybliżają czytelnikowi czasy libańskiej wojny domowej. Książkę Rabiego Dżabira wyróżniono prestiżową nagrodą International Prize for Arabic Fiction.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
