Przed Państwem nowa powieść Jolanty Gębki pod tytułem Z PREMEDYTACJĄ. Swoją twórczość autorka przedstawia tak: Piszę, bo lubię. Wydaję, bo przecież nie będę pisać do szuflady. Napisałam kolejną książkę, w której znajdują się również osoby Żaneta i Szczepan (właściwie to jest druga część pierwszej powieści "Żaneta i Szczepan"). Nie przedstawiam w mojej książce żadnych faktycznych zdarzeń. Tak jak w poprzedniej powieści autorka ze spokojem i rozwagą opisuje codzienność małżonków, którym przyszło żyć w małym mieście. Ich życie pozornie jest nawet nudne, składa się z szeregu drobiazgów, które mają jednak duże znaczenie, wpływające się na całość ich egzystencji. Czytelnik z łatwością odnajdzie w tej powieści samego siebie. Stres, który towarzyszy każdemu z nas, praca, która jest konieczną, aby zapewnić sobie środki do życia, ale niekoniecznie jest tym, co bohaterowie kochają najbardziej. Autorzy coraz bardziej zdają sobie sprawę, że nie zatrzymają uciekającego czasu, zmian zachodzących nie tylko w ciele bohaterów, ale także w ich umyśle. To intrygująca i pobudzająca wyobrażnię kobieca powieść, do fabuły której czytelnik może dodać własne przeżycia i przemyślenia. Zapraszam do lektury! O Autorka o sobie: Urodziłam się 24 grudnia 1973 roku.To jest moja kolejna powieść wydana w polskim wydawnictwie. W powieści tej dosłowne wszystko jest wymyślone. Jeśli moja fikcja literacka znajdzie gdzieś jakąś zgodność z rzeczywistością, to znaczy, że trafiłam właśnie w taką sytuację. Stron 140 okładka kolorowa, oprawa miękka
Do rąk Państwa trafia tomik poezji pod tytułem W KALEJDOSKOPIE SŁÓW autorstwa Anny Kleban. Autorka jest wielką miłośniczką przyrody, kocha ją w każdym aspekcie. Poezję tego wyboru wierszy cechuje rzadko obecnie spotykana afirmacja życia. Jutro Zamykam wieczorem oczy Mówię sobie Jutro będzie dobry dzień A teraz śpij Myślę sobie Jutro będzie lepszy sen Dzisiaj minęło już Nie liczy się Do rejestru następnego dnia Otwieram rano oczy Zaspane owiane jeszcze snem Myślę że warto wstać Jak co rano obudzić dzień I tak myślę sobie Że warto próbować Warto dążyć do celu Warto na jawie śnić By dać życiu trochę słodyczy. Afirmacja w rozumieniu poetki polega na powtarzaniu pozytywnych sformułowań na temat własnych działań, własnej osoby. W swoich wierszach wykorzystuje mechanizm głębokiej sugestii w celu wzmacniania poczucia samoakceptacji, ale jest też bystrym obserwatorem innych. W swojej twórczości daje wyraz temu, że widzi poetów, uczy się od poetów. Dzięki temu siła jej poezji wciąż jest aktualna, może się pod nią podpisać każdy piszący i każdy czytelnik. Autorka pragnie nas przekonać, że czytanie poezji nie jest zwykłym przyswajaniem sobie treści. Czytanie wiersza to wydarzenie poetyckie, to zdarzenie myślowe włączające mechanizm afirmacji siebie, innych i otoczenia. W jej poezji nie brak też zwątpienie i poczucia niepewności. Nie boi się jednak wyzwań. Pisząc zdaje się mówić - podejmuję ogromne ryzyko i czasami mogę ponieść porażkę, ale nigdy nie jestem porażką. Zapraszam do lektury! O autorce: Anna Kleban Poetka urodziła się w 1979 roku w Brzozowie. Obecnie mieszka w Nozdrzcu na Podkarpaciu. Z wykształcenia technik odzieży lekkiej. Jej pasją jest własny ogród, w którym spędza wolny czas. Lubi góry i wędrówki po nich. Jest fanką muzyki rockowej. Kocha naturę, jej piękno i zmieniające się pory roku. Inspiracje czerpie z natury oraz z życia codziennego. Wiersze pisze od młodości, jednak były chowane do szuflady. Obecnie publikuje na łamach grup poetyckich na Facebooku oraz na stronie profilowej. Swoje teksty zamieściła również w kilku antologiach: Modlitwy, Zanim zabierze nas wiatr, Wiersze sercem pisane, Kocham Cię Polsko, U progu lata, a także w Antologii grupy poetyckiej W krainie poezji i prozy. Stron 104, okładka kolorowa, oprawa miękka
Do rąk Państwa trafia książka dla dzieci pod tytułem "ZACZAROWANY POTOK. BAJKI I BAŚNIE DLA DZIECI" autorstwa Renaty Klamerus. To zbiór urokliwych i pełnych magii opowieści, które przenoszą młodych czytelników w świat niezwykłych przygód. Renata Klamerus, autorka o bogatym dorobku literackim, tworzy niezapomniane historie, które pobudzają wyobraźnię i uczą wartości. W tej książce spotykamy się z różnorodnymi bohaterami i niezwykłymi miejscami. W baśni "Chłopiec i koń" młody chłopiec i jego koń wyruszają w podróż przez zamarznięte jezioro, by odkryć tajemniczy, lśniący kamień. Kreatywność autorki przejawia się w magicznych opisach i nieoczekiwanych zwrotach akcji, które sprawiają, że każda opowieść wciąga i fascynuje czytelników. Inna baśń, "O Robaczku Lipaczku", przenosi nas na malowniczą łąkę w Lipnicy Wielkiej, gdzie mieszka sympatyczny robaczek. Jego przygody wśród traw i kwiatów uczą dzieci o przyjaźni, pracowitości i czerpaniu radości z małych rzeczy. Autorka w mistrzowski sposób oddaje piękno przyrody, co dodatkowo pobudza wyobraźnię młodych czytelników. Książka jest przeznaczona dla dzieci w wieku 6 do 9 lat, jednak to rodzice zdecydują, czy będzie odpowiednia również dla starszych dzieci w wieku 7 do 12 lat. Ilustracje Mirosława Trochanowskiego dodają książce dodatkowego uroku, sprawiając, że każda strona ożywa barwami i detalami. Piękne i szczegółowe ilustracje wspierają tekst, pomagając dzieciom lepiej zrozumieć i zanurzyć się w przedstawionych historiach. Renata Klamerus zadebiutowała jako autorka baśni dla dzieci książką "Tami z krainy pięknych koni". Książki spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem blogerów i czytelników. Pierwszy tom został przetłumaczony na język niemiecki, a autorka opowiadała o swoich książkach na antenie Radia Kraków. Autorka jest aktywnym członkiem zakopiańskiego Klubu Literackiego "Trawers". Jej wiersze znalazły się w "Antologii Poetów Polskich na rok 2017 i 2018". Prywatnie jest mamą syna Bartosza-Sawy i córki Magdaleny-Sary oraz babcią trojga wnucząt. Na swoim blogu dzieli się twórczością i inspiracjami. Renata Klamerus zasługuje na uznanie za swoją kreatywność i umiejętność tworzenia pięknych i pouczających opowieści. ZACZAROWANY POTOK. BAJKI I BAŚNIE DLA DZIECI to idealny wybór zarówno dla młodszych, jak i dla starszych czytelników, którzy pragną zanurzyć się w świat magii i niesamowitych przygód. Zapraszam do lektury! O Autorce: Renata Klamerus urodziła się w Bydgoszczy. Przez pięćdziesiąt lat pozostawała w magicznym, sakramentalnym związku małżeńskim z Ryszardem Klamerusem - góralem, rzeźbiarzem, społecznikiem, twórcą wielu rzeźb, pomysłodawcą Festiwalu Legend i Baśni Karpackich oraz wielu imprez na terenie Podhala. Obecnie, od grudnia 2022, wdowa. Z wykształcenia farmaceutka, po łódzkiej Akademii Medycznej. W latach 1990-2012 właścicielka i kierownik Apteki w Spytkowicach k. Rabki. Z powodu braku czasu późno zajęła się swoją pasją - twórczością literacką. Wydała dwa tomiki poezji: "Zdziwiłam się oniemiałam" (wyd. 2004) i "Teatr złotej gałęzi" (wyd. 2019), a także trzytomową baśń przeznaczoną dla dzieci w wieku 10-13 lat: "Tami z krainy pięknych koni" (wyd. 2010), "Tami z Kapadoclandii" (wyd. 2014), "Magiczna Kapadoclandia" (wyd. 2018). W roku 2022 wydała krótkie opowiadanie pod tytułem "Zwierzenia Mufinka", opowiadania dla dzieci pod tytułem "Pindelek" oraz krótką powieść dla dwudziestolatków pod tytułem "Tajemnica starej walizki". Na portalu wszystkie trzy tomy mają wiele pozytywnych opinii. Mimo upływającego czasu nadal aktywna.
Do rąk Państwa trafia książka wyjątkowa. To SZTUKI TEATRALNE. SCENARIUSZE. ŁATWE DO ODCZYTANIA autorstwa A. K. Sar. Scenariusze i teksty sztuk teatralnych od dawna są składnikami edukacji i badań. Sztuki teatralne z nich tworzone mają wiele zastosowań. Oprócz wystawiania ich na deskach teatrów, można ich użyć podczas wstępnych przesłuchań adeptów na aktorów do wykonania określonych w scenariuszu zadań. Tworzone z nich skrypty są również ważne w badaniach naukowych. Można je analizować i traktować jako materiał naukowy, akademicki na lekcjach ze studentami wydziałów aktorskich. Napisanie dobrych scenariuszy nie jest sprawą łatwą. W pierwszej kolejności należy rozważyć ich tematykę. Pochylić się nad ich formą. Czy mają to być klasyczne sztuki teatralne, łatwe do interpretacji, czy też ich wykonanie ma być trudne, niemal ryzykowne. Czy ich wystawienie na scenie wymaga rekwizytów, kostiumów, czy też budowania specjalnej monumentalnej scenografii. Treść scenariuszy A. K. Sar przedstawionych w tej książce broni się sama. Wydaje się, że autorka z tym niezwykle trudnym tematem poradziła sobie znakomicie. Tematyka scenariuszy, którymi dzieli się autorka, w przyszłości ma szansę stać się klasyką tego typu literatury. Utwory te skłaniają do refleksji na tematy bliskie każdemu człowiekowi od lat młodzieńczych do późnej starości. Prowokują również do zastanowienia się nad tym, co nowe, nie do końca poznane i akceptowane, dlatego powinny zainteresować osoby zajmujące się wystawianiem w sztuk teatralnych. Autorka ma też nadzieję, że Czytelnicy interesujący się poezją, szeroko pojętą literaturą, teatrem czy filmem także sięgną po jej dzieło. Zapraszam do lektury! O autorce: A. K. Sar - ur. 1979 r. w Łodzi, poświęciła swoje życie zarządzaniu oraz budowie unikalnych środowisk pracy. Terapeuta uzależnień, autorka pełnych refleksji pozycji, jak "KORPOFACE", "MOMENT" czy "AXIOMA". Poetka Wydawnictwa ASTRUM, gdzie zadebiutowała tomikiem poezji oraz swoimi pierwszymi haiku. A. K. Sar dzisiaj, to spełniona mama, córka, siostra i przyjaciółka otaczająca się przyrodą, książkami i rękodziełem. Nadal uwielbia pisać i regularnie wydaje swoją twórczość, wierząc, że ktoś gdzieś czeka, by właśnie to przeczytać.
Akcja powieści dzieje się w czasach późnego średniowiecza. Według słów autora, jest to obraz piętnastowiecznego Paryża i całego piętnastego wieku przez pryzmat tego miasta. Fabułą powieście jest wątek miłosny archidiakona Klaudiusza Frollo i pięknej Cyganki Esmeraldy. Bohaterem powieści jest Quasimodo - król karnawału roku 1482 i zabójca w afekcie swojego opiekuna Klaudiusza Frollo, uosobienie brzydoty i dobroci serca. Katedra Najświętszej Marii Panny w Paryżu (fr. Notre-Dame de Paris) – powieść Wiktora Hugo znana w Polsce również pod tytułem Dzwonnik z Notre-Dame, osadzona w czasach późnego średniowiecza. Według słów samego autora, jest to „obraz piętnastowiecznego Paryża i całego piętnastego wieku przez pryzmat tego miasta”[1]. Osią powieści jest wątek miłosny archidiakona Klaudiusza Frollo do pięknej Cyganki Esmeraldy. Powieść wydana w 1831 roku porusza nietypowe jak na tamte czasy problemy zgubnego pożądania i tolerancji. W powieści nie ma nic białego ani czarnego, są tylko odcienie szarości. Nie ma też tu jednoznacznie złej postaci, a nawet okrutne czyny Frolla można zrozumieć i budzi on współczucie, a nawet sympatię czytelnika. Utwór umieszczony został w index librorum prohibitorum dekretem z 1834 roku.[2]. Powieść została napisana pod wpływem odnalezienia przez autora greckiego napisu „??????” („Przeznaczenie”) na ścianie Katedry Notre-Dame. W 1844 roku powstał balet pt. Esmeralda oparty na motywach powieści. W 1996 roku na podstawie powieści wytwórnia Walta Disneya zrealizowała film animowany pt. Dzwonnik z Notre Dame. Dwa lata później odbyła się paryska premiera musicalu Notre-Dame de Paris z Garou w roli Quasimodo. Pierwszy polski przekład autorstwa Józefa Tokarzewicza pt. Katedra Najświętszéj Panny Paryzkiéj (Notre-Dame-de-Paris) został wydany w roku 1876.
Żródło informacji: Wikipedia: https://pl.wikipedia.org/wiki/Katedra_Marii_Panny_w_Paryżu
Książka Kuchnia grecka autorstwa Barbary Jakimowicz-Klein nawiązuje do podstawowych tradycji, z których wywodzi się każda kuchnia śródziemnomorska. Ogólnie kuchnia grecka postrzegana jest jako zdrowa i prosta. Charakteryzuje się częstym stosowaniem czosnku, oliwy z oliwek, liści winorośli, a także dużej ilości warzyw: pomidorów, papryki, świeżych ziół. Z mięs, które jadało się rzadko, kuchnia grecka korzysta z baraniny, mniej z wołowiny i wieprzowiny, natomiast bogata jest w duże ilości ryb. Do posiłków pije się wina greckie, cenione już od starożytności. Kuchnia grecka bazuje także na kuchni bizantyjskiej, do której włączono nowe składniki takie jak: kawior, gałka muszkatołowa. Ryby nadal stanowią istotną część diety. Autorka w sposób płynny przedstawia mutacje kuchni greckiej, na składnikach której opiera się dzisiejsza nowoczesna kuchnia europejska i światowa, zwłaszcza śródziemnomorska. Każdy z nas może docenić niepowtarzalny smak mezathes ( różnorodne przystawki ), zupy z soczewicy, keftethes (pikantne klopsy z mielonej baraniny), pites ( ciasteczka nadziewane na słodko lub słono) czy wspaniałych potraw rodem z Bizancjum - sera feta, wędzonej ikry czy tradycyjnego chleba wypiekanego z kukurydzy, jęczmienia i żyta. Zapraszam zatem do lektury, a potem do kuchni, aby zaskoczyć gości potrawami kuchni greckiej. Smacznego. - objętość 298 stron plus 32 strony kolorowych ilustracji z potrawami kuchni greckiej. - oprawa miękka
Kiedym został kucharzem w mojej młodości, nieroiłem sobie, że przyjdzie mi kiedyś napisać książkękucharską. Wiek i doświadczenie ośmielają. OpuściłemWarszawę, zwiedziłem nadreńskie prowincye,Paryż, pracowałem tam dwa lata w moim zawodzie,a zebrawszy zasiłek na drogę, puściłem się do Londynu, gdzie poznałem znakomity porządek w kuchniachi siłę potraw angielskich,odpowiednią klimatowii powołaniu m arynarskiem u narodu. Czterywięc poznałem kuchnie: polską, niemiecką, francuskąi angielską. Korzystałem z tej znajomości i siłęjednych ze smakiem drugich starałem się pogodzić i zastosować do naszego klimatu.
Znachor to "ten, kto zna"choroby. To osoba bez wykształcenia medycznego, zajmująca się leczeniem ludzi, Znachorstwo jest często związane z zabobonami.Stosuje się w nim metody irracjonalne, w tym praktyki rytualne, i magiczne, które są rozpowszechnione wśród ludzi niewykształconych,ale niekoniecznie.Sporadycznie w społeczeństwach cywilizowanych. Wiedzę znachor otrzymywał od wykształconych poprzedników i znawców medycyny ludowej.Medyczna wiedza ludowa oparta była i jest na korzystaniu z naturalnych właściwości leczniczych przyrody. Jej główny dział stanowi ziołolecznictwo.Dopiero lata 50. i 60. XX w. zmieniły sytuację, ponieważ na terenach wiejskich pojawili się lekarze. Powieść " Znachor" Tadeusz Dołęga-Mostowicz napisał w roku 1937. Dzieło to powstało początkowo jako scenariusz filmowy. Kiedy jednak scenariusz odrzucono, autor przerobił go na powieść. Treścią jest historia renomowanego chirurga, profesora Rafała Wilczura, który pewnego dnia dowiaduje się, że jego ukochana żona Beata odeszła z kochankiem, zabierając ich córeczkę Marysię. Zrozpaczony włóczy się po mieście i pada ofiarą bandytów. Ciężko pobity doznaje amnezji. Nie wiedząc, kim jest, tuła się po wioskach, chwytając się dorywczych prac. W końcu przyjmuje go pod swój dach wiejski gospodarz i Wilczur, już jako Antoni Kosiba, rozpoczyna swoją znachorską działalność. Po udanej operacji kalekiego syna gospodarza zyskuje sławę wielkiego uzdrowiciela. Miejscowy lekarz, zazdrosny o sukces, grozi mu sądem za nielegalne wykonywanie praktyki lekarskiej... Sukces powieści zachęcił autora do napisania kontynuacji losów profesora Wilczura. W 1939 roku wydana została powieść "Profesor Wilczur" przedstawiająca jego dalsze losy. W 1936 roku pisarz przebywający w majątku Piwnickich w Sikorzu,odwiedził z gospodarzami w ramach wycieczki oddaloną o 10 km wieś Radostki, w której znajdował się młyn wodny. Przyjmował w nim pacjentów jeden z pracowników młyna, miejscowy zielarz i znachor nazwiskiem Różycki. Liczni pacjenci woleli leczyć się u znachora niż u drogich i mało skutecznych lekarzy. Krótko wcześniej, w 1935 w dzienniku " ABC", z którym Dołęga-Mostowicz współpracował, ukazała się notatka o lekarzu, doktorze Ferdynandzie Dolanim, absolwencie uczelni medycznej w Brukseli, który w małopolskiej wsi Borek został aresztowany za znachorstwo. Dolani zataił posiadanie dyplomu doktora medycyny, ponieważ znachorom powodzi się lepiej niż lekarzom. Historie te zainspirowały pisarza, a Radotki stały się pierwowzorem Radoliszek, które autor przeniósł jednak do północno-wschodniej Polski, na Wileńszczyznę i tereny białoruskie, skąd sam pochodził. Wątek pobicia doktora Wilczura mógł nawiązywać do przeżyć pisarza, który za krytykę władz został pobity w 1927 roku. żródło Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach.
Profesor Wilczur, to druga część powieści pod tytułem Znachor Tadeusza Dołęgi Mostowicza.Czytelnik oczekuje,że po kłopotach z odzyskaniem pamięci Profesor Wilczur będzie wiódł sielki żywot.Po odnalezieniu córki i ponownym objęciu stanowiska ordynatora szpitala z zapałem będzie kontynuował praktykę medyczną. Nic bardziej mylnego.Są ludzie, których nie cieszy jego powrót i są gotowu zrobić wiele,aby się go pozbyć. W takiej sytuacji profesor Wilczur decyduje się na powrót na wieś. Czytelnika czeka emocjonująca kontynuacja losów bohaterów Znachora, przed nimi intrygi, nagłe zwroty akcji. W powieści Profesor Wilczur nie brakuje też wątków romantycznych. Powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, autora Kariery Nikodema Dyzmy, Znachor, które to dzieła bogato ilustrowane, wydane w wersji albumowej udostępniło czytelnikom Wydawnictwo Astrum, cieszyły się i nadal cieszą się ogromną popularnością-wiele z nich zostało zekranizowanych. W latach trzydziestych powstała filmowa trylogia o losach Rafała Wilczura, której dwie pierwsze części, Znachor i Profesor Wilczur, oparte były na książkach, a trzecia, Testament profesora Wilczura, na scenariuszu, napisanym specjalnie przez samego Dołęgę-Mostowicza. Niestety, nie zachowała się żadna kopia tego filmu. Ważną częścią fabuły jest idea zmarłego profesora Wilczura - zorganizowania racjonalnego lecznictwa na wsi - wprowadza w czyn Jemioł, człowiek o ciemnej przeszłości, którego Wilczur uratował przed ostatecznym upadkiem . . . Powstaje Fundacja im.Profesora Wilczura.
Książka kucharska dla każdego domu zawierająca znaczną ilość przepisów kuchennych zarówno dla zwykłej, domowej, jak i wykwintnej kuchni, tudzież jasne, dokładne, na długim do świadczeniu i najlepszych źródłach oparte wskazówki co do dobrego przyrządzania najrozma itszych potraw, pieczywa, napojów i t.d.
BAJKA. DLACZEGO WARTO DBAĆ O ZDROWIE I NIE PRZEZIĘBIAĆ SIĘ, MIEĆ ŁADNE ZĄBKI ORAZ NIE BAĆ SIĘ SZCZEPIENIA! przybliża dzieciom wszystkie działania, które mają wpływ na zdrowie naszych milusińskich.Bo zdrowe dziecko,to szczęśliwi rodzice. W skład tej zbiorczej książki wchodzą trzy bajki.Są to: Jak dbać o ząbki, Wizyta Pana doktora, Pani pielęgniarka.Nie boję się szczepienia.
Autor przekonuje, że ciekawe i wcale niestraszne może być spotkanie z panem dentystą, z panem doktorem czy z panią pielęgniarką, która w sposób umiejętny zaszczepi nas przeciw różnym chorobom zagrażającym zdrowiu malucha. Przesłaniem książki i dla rodziców i dla dzieci jest to, że o zdrowie należy dbać w każdym wieku.
Wizyta lekarza, wizyta u dentysty badania lekarskie, szczepienia,higiena osobista, czy zażywanie leków nieraz jest konieczne, a na pewno wcale niegroźne. Bajeczka, którą macie przed sobą została napisana z myślą o naszych kochanych maluchach. Autor, Lech Tkaczyk, zgodnie ze sprawdzoną zasadą „nauka poprzez zabawę”, w nowatorski i ciekawy sposób, zapoznaje dzieci z zawodem LEKARZA, DENTYSTY,PIELĘGNIARKI.Warto dodać, że bajeczka jest pięknie ilustrowana przez Tomasza Laskowskiego, co z pewnością spodoba się Twojemu młodemu odkrywcy. Autor, Lech Tkaczyk proponuje Państwu wierszowane bajeczki, napisane lekkim, żartobliwym językiem, łatwym do zrozumienia przez najmłodszych. Każda historyjka w zabawny i przyjemny sposób uczy małego człowieka podstawowych czynności i pojęć związanych ze zdrowiem.
Barwne obrazki pobudzą wyobraźnię, dzięki czemu nauka stanie się zabawą, a zabawa nauką. Książka ma dołączony audiobook z czytaną treścią bajki i podkładem muzycznym na płycie CD. Piosenkę Jak być zdrowym do muzyki Mieczysława Stępnia śpiewa Monika Kozłowska.
Zapraszamy do lektury tej pięknej bajki!
O Autorze:
Lech Tkaczyk - absolwent Wydziału Technologii Żywności Akademii Rolniczej we Wrocławiu i Międzynarodowych Studiów Doktoranckich na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Poeta, autor kilku tomików poetyckich wydanych wraz z płytami z poezją śpiewaną do jego tekstów - w tym przez artystkę Piwnicy Pod Baranami Beatę Czernecką (tomik poetycki i płyta muzyczna Anioły Codzienności). Napisał teksty do ponad 150 piosenek wydanych na płytach dla najmłodszych i dla dorosłych.
Lech Tkaczyk napisał i wydał w postaci książek, audiobooków, słuchowisk, e-booków ponad 100 bajek dla dzieci. Słuchowiska i audiobooki nagrywane są przez aktorów scen polskich, a także przez profesjonalnych lektorów. Autor pisze książki klasycznym wierszem i nie zamierza zmieniać stylu na prozatorski. Uczestniczy w spotkaniach autorskich z dziećmi w szkołach, przedszkolach, bibliotekach itd. Za swoją działalność na rzecz dzieci otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej. Fragmenty spotkań i czytanych przez niego książek można zobaczyć na YouTube i innych portalach społecznościowych, na których jest bardzo aktywny. Na Facebooku prowadzi wiele grup poetyckich promujących twórczość autorów.
Jako prezes i współwłaściciel Wydawnictwa Astrum wydaje cykliczne antologie poetyckie i prozatorskie pozwalające zaistnieć w księgarniach całego kraju autorom reprezentującym różne style uprawianej przez nich poezji czy beletrystyki.
Lech Tkaczyk ma wiele pasji. Nadal działa aktywnie - pisze książki dla dzieci i dorosłych, nagrywa słuchowiska, pisze wiersze.
Kocha poezję oraz piosenkę poetycką. Strona autorska oraz adresy do stron Lecha Tkaczyka
www.lech-tkaczyk.pl
www.sluchowiska.com
www.wydawnictwo-astrum.pl
https://www.facebook.com/lech.tkaczyk
https://twitter.com/tkaczyk1
https://www.instagram.com/ksiazkidladzieciautor/
mail: l.tkaczyk@astrum.wroc.pl
Pogadanki autora o książkach dla dzieci na You Tube: Radio ASTRUM dzieciom
Ze wstępu do reprintu:Kiedym został kucharzem w mojej młodości, nie roiłem sobie, że przyjdzie mi kiedyś napisać książkę kucharską. Wiek i doświadczenie ośmielają. Opuściłem Warszawę, zwiedziłem nadreńskie prowincye, Paryż, pracowałem tam dwa lata w moim zawodzie, a zebrawszy zasiłek na drogę, puściłem się do Londynu, gdzie poznałem znakomity porządek w kuchniach i siłę potraw angielskich,odpowiednią klimatowi i powołaniu m arynarskiem u narodu. Cztery więc poznałem kuchnie: polską, niemiecką, francuską i angielską. Korzystałem z tej znajomości i siłę jednych ze smakiem drugich starałem się pogodzić i zastosować do naszego klimatu. Objętość 300 stron;Wkładka 80 kolorowych ilustracji. oprawa miękka;format A4.
Fabuła powieści Kariera Nikodema Dyzmy Tadeusza Dołęgi-Mostowicza tak jak nigdy nadal jest aktualna w naszym kraju. Wystarczy przyjrzeć się karierom dzisiejszych polityków. A tak naprawdę akcja powieści rozgrywa się w Polsce na przełomie lat 20. i 30. XX wieku O co chodzi z tym Nikodemem Dyzmą i dzisiejszymi czasami? Otóż niejaki Nikodem Dyzma bezprzykładny,niewykształcony prostak i wszechstronny ignorant robi zawrotną karierę polityczną. Obiecuje on za pomocą prostych środków uzdrowić polską gospodarkę, polskie rolnictwo. Do tego choć jest średnio przystojny, chamski przyciąga do siebie znudzone bogactwem kobiety i uwodzi je. Przy tym z niezbadanych przyczyn mimo swego chamstwa działa magnetycznie na najwytworniejsze kobiety. Jak to możliwe? Surowy krytyk funkcjonowania struktur państwowych za czasów Najjaśniejszej II Rzeczpospolitej, Tadeusz Dołęga-Mostowicz, barwnie przedstawił możliwy scenariusz takiego zdarzenia-ku przestrodze. Kariera Nikodema Dyzmy - powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Ukazywała się w odcinkach w dzienniku ""ABC"" od 1 stycznia do 26 maja 1931 roku, a w wersji książkowej została wydana w 1932 roku w Warszawie przez Towarzystwo Wydawnicze ""Rój"". Dzisiaj uważa się,że współcześni politycy,którzy dorwali się do władzy, to także niewykształceni, bez doświadczenia, fachowej wiedzy,specjalizacji przywiązani do stołków karierowicze.Mówi się o nich,że to gadające głowy. Mówią,ale w ich mowie nie ma solidnej treści.To ""showmeni"" ,którzy scenę zamienili na mównicę w Sejmie czy w Senacie. Czytając dokładnie nowe wydanie tej niezwykle aktualnej powieści masz Drogi Czyteolniku okazję rozszyfrować o kim pisał Tadeusz Dołęga-Mostowicz,a kto dzisiaj może spokojnie poddpisać się pod przedstawionymi przez pisarza życiorysami, zachowanami i karierą. Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach.
Książka kucharska dla każdego domu zawierająca znaczną ilość przepisów kuchennych zarówno dla zwykłej, domowej, jak i wykwintnej kuchni, tudzież jasne, dokładne, na długim do świadczeniu i najlepszych źródłach oparte wskazówki co do dobrego przyrządzania najrozma itszych potraw, pieczywa, napojów i t.d.
Książka kucharska dla każdego domu zawierająca znaczną ilość przepisów kuchennych zarówno dla zwykłej, domowej, jak i wykwintnej kuchni, tudzież jasne, dokładne, na długim do świadczeniu i najlepszych źródłach oparte wskazówki co do dobrego przyrządzania najrozma itszych potraw, pieczywa, napojów i t.d.
Kołduny, rosolnik, szpekuchy, bliny, miód żmudzki... Iluż z nas z serdeczną łezką w oku wspomina ich smak i cudowny aromat? Dla iluż z nas z kolei to w zasadzie nic nieznaczące słowa? I dla jednych, a tym bardziej i dla drugich Wydawnictwo ASTRUM przygotowało kolejną pozycję z cieszącej się dużą popularnością serii Kuchnie świata. KUCHNIA UKRAIŃSKA I INNE KUCHNIE KRESOWE to wspaniały przewodnik po kulinarnym świecie dawnych polskich Kresów, Litwy, Ukrainy, Białorusi itp. Dzięki zawartym w nim recepturom zarówno na wykwintne, jak i proste, na tanie i drogie, na jarskie i mięsne potrawy mieszkańców Wilna, Lwowa, Kijowa można powrócić w kraj lat dziecinnych, można też odkryć nieznane dotąd przyjemności podniebienia. A wszystko to pod czujnym okiem (zaproponowanych na marginesach) zdrowotnych ziół przyprawowych Diety Funkcjonalnej Lecha Tkaczyka, dzięki którym każde danie nie tylko nabiera niesamowitego smaku i oryginalnego aromatu, ale także przyczynia się do utrzymania na długie lata zgrabnej sylwetki, dobrego humoru, sił witalnych, pięknych włosów itp. Czyż nie warto wybrać się w tę kulinarną podróż?
Faraon – powieść historyczna Bolesława Prusa, ukończona w maju 1895 roku. Publikowana w odcinkach w „Tygodniku Illustrowanym” od października 1895 roku. Akcja utworu rozgrywa się w Starożytnym Egipcie i opowiada o losach młodego faraona, Ramzesa XIII, próbującego poznać mechanizmy zarządzania państwem oraz podejmującego walkę o niezależność władzy faraona od kasty kapłańskiej.
Akcja powieści rozgrywa się w czasach upadku dwudziestej dynastii w starożytnym Egipcie. Państwem zarządza Ramzes XII, uzależniony całkowicie od władzy kapłanów. Tymczasem kraj znajduje się w stanie kryzysu – zmniejszają się zaludnienie i wpływy finansowe, pogłębia się również zadłużenie państwa, pożyczającego ogromne sumy od Fenicjan. Młody następca tronu wyrusza w podróż, podczas której ma poznać kraj i zrozumieć przyczyny jego kłopotów. Kiedy po śmierci ojca zostaje nowym faraonem, Ramzesem XIII, posiada już pomysł na reformy, mogące przywrócić świetność Egiptu. Planuje je jednak przeprowadzić bez udziału posiadającej znaczne wpływy kasty kapłańskiej, aby tym samym umocnić władzę faraonów. Nie docenia jednak wiedzy i siły przeciwników, co prowadzi do jego przegranej. Tron obejmuje kapłan Herhor, który rozpoczyna rządy nowej dynastii.
Kompozycja powieści jest poddana zasadzie symetrii – rozpoczyna ją wstęp, zarysowujący akcję i zakończenie, a zamyka podsumowujący epilog. Krytycy chwalili również przejrzystość ukazywania wydarzeń. Jednak dla przekazania warstwy ideowej powieści Prus był zmuszony naruszyć niejednokrotnie kompozycję, poświęcając niektórym wydarzeniom więcej miejsca, niż wynikałoby to z ich znaczenia dla akcji. Taka sytuacja dotyczy m.in. wykładu Pentuera i podróży bohatera po nomach – są to wydarzenia opisane bardzo dogłębnie, choć pozbawione większego znaczenia dla samego rozwoju fabuły. Podobnie szeroko opisał Prus pogrzeb Ramzesa XII. Nie odgrywa on istotnej roli dla akcji, ale stanowi okazję do opisania wierzeń i religijności Egipcjan.
Autorka, Krystyna Szwed w pewnym okresie życia poczuła potrzebę podzielenia się z Czytelnikami swoimi przeżyciami. RAZEM IDĄC. MIŁOŚĆ I JESZCZE RAZ UWIERZYĆ jest drugą częścią autobiograficznej powieści jej autorstwa. Część pierwsza nosiła tytuł RAZEM IDĄC. MIŁOŚĆ W RAMIONACH, a ostatnią częścią będzie powieść RAZEM IDĄC. MIŁOŚĆ I ŻYCIE RAZEM POMIMO WSZYSTKO.
Mówi się, że każdy jest autorem jednej książki. To książka biograficzna. Ta prosta maksyma przez niektórych traktowana pejoratywnie, wbrew stereotypowi jest niezwykle pozytywna i prawdziwa.
Każdy z nas, idąc przez życie, tworzy swoją własną historię. Każdy z nas ma swoją indywidualną, niepowtarzalną osobowość, wrażliwość. Mamy własne widzenie i ocenę spraw i zdarzeń dotykających nas bezpośrednio. Nie na wszystkie mamy bezpośredni wpływ, choć uważa się, że mamy własną wolę i to my ostatecznie podejmujemy decyzję. Ale czy tak jest naprawdę? W psychologii znane jest pojęcie naszej ostatecznej partycypacji w zdarzeniach, w których znaleźliśmy się w odpowiednim miejscu, w odpowiednim czasie.
Autorka w drugiej części mierzy się ze swoją dojrzałością, prawdziwą miłością, macierzyństwem, tragediami małymi i dużymi, które ją dotknęły. Jej mottem życiowym w pokonaniu wszelkich trudności jest wiara w miłość. Miłość, która potrafi wszystko zwyciężyć. Czy tak jest w istocie? Autorką miota wiele wątpliwości, stąd drobiazgowo rozpatruje podjęte decyzje. To wspaniała wiwisekcja duszy własnej, ale i duszy Czytelnika.
Zapraszam do lektury tej książki, gdzie każdy odnajdzie kawałek swojego życia.
Krystyna Szwed – pisze o sobie:
Urodziłam się 17.09.1953 r. w Korsze - w sercu mazurskich jezior. W 1976 r. przyjechałam do Krapkowic, gdzie osiedliłam się i mieszkam. Rysowanie i szkicowanie ołówkiem już od wczesnego dzieciństwa było moją ogromną pasją. Później przyszło szkicowanie węglem i malowanie suchym pastelem. Tajemnicę swojej twórczości plastycznej po raz pierwszy odkryłam w Stowarzyszeniu Twórców i Artystów “PASJA” w Krapkowicach, do którego należę od początku istnienia Stowarzyszenia.
Swoje wiersze pierwszy raz zaprezentowałam publicznie w 2014 roku. Był to wernisaż obrazów i wieczór poezji pod tytułem ''Wschody i zachody słońca'' w Klubie Artysty w Opolu w ramach spotkań Stowarzyszenia “ Mój Duch Przyjazny”.
W swojej twórczości plastycznej mam za sobą wiele wystaw zbiorowych, między innymi: Zamek Krapkowice (2012), Zamek Moszna (2012), Krapkowicki Dom Kultury (2013), jak i wystaw indywidualnych. Te ważniejsze ostatnie, to wieczór autorski ''A poezja maluje obrazy'' w Galerii ''Studnia'' w Krapkowicach (2016), Spotkanie autorskie ''Te i inne obrazy poezją malowane'' (2017), zorganizowane przez Uniwersytet III Wieku i Bibliotekę w Krapkowicach, ''Spotkanie po latach' w Miejskim Ośrodku Kultury Korsze (2017), ''Wystawa obrazów i spotkanie z poezją'' zorganizowane z okazji ''Miesiąc Seniora'' przez Urząd Miasta i Gminy i Bibliotekę Krapkowice (2017), wystawa ''Tajemnica obrazu chwilą dla ciebie'' w Filharmonii Opolskiej (2018), ''Makama'' - wystawa i prezentacja poezji w witrynie księgarni w Krapkowicach z okazji Światowego Dnia Książki (2018).
Z pierwszą publikacją swoich wierszy i kilku grafik spotkałam się gościnnie w monografii ''Tańcząc z bosonogą Euterpe'' (2015), wydanej na XX- Lecie Klubu Młodych Twórców ''Wena'' w Namysłowie.
Kolejna publikacja, w której zamieszczono moje wiersze, to ''Rozczesane słowa'' - almanach wydany staraniem opolskiego Stowarzyszenia ''Mój Duch Przyjazny'' (Namysłów 2016). Wydałam dwa tomiki moich wierszy: pierwszy: ilustrowany grafiką moich obrazów, ''Tajemnica słowa odkryta bardziej'' (Namislavia 2016) i kolejny - ''Kiedy wszystkie światła zgasną'' (Pokrzywna 2019).
Czy lubicie potrawy o wyjątkowej prostocie i niezapomnianym smaku? Jeśli tak, to dobrze trafiliście. Trzymacie w ręce książkę autorstwa Barbary Jakimowicz-Klien, która w niezwykle prosty i przystępny sposób przybliża nam jedną z ciekawszych kuchni w Polsce, kuchnię wielkopolską. W książce znalazły się przepisy zarówno na potrawy codzienne, jak i te przygotowane z okazji świąt i ważnych uroczystości. Są to przede wszystkim przepisy na potrawy charakterystyczne dla tradycyjnej kuchni wielkopolskiej. Niektóre, szczególnie interesujące receptury, pochodzą bezpośrednio ze starych ksiąg kucharskich, z zachowaniem oryginalnej pisowni i gwarowych określeń, zachęcając tym Państwa do kontynuowania tradycji kuchni wielkopolskiej. Autorka przedstawia rys historyczny tradycji kulinarnych obszaru Wielkopolski, w tym wielkie zamiłowanie Wielkopolan do sosów, które nazywano gąszczami: żółty zaprawiony szafranem, szary z cebuli, czarny z powideł czy z soku wiśniowego lub z żurawin, i wreszcie ulubiony sos chrzanowy. Poznaniacy nie stronili też od bigosu, kapusty kiszonej ze słoniną, kaszy jaglanej, klusek. Specjalnością kuchni ziemiańskiej były pasztety. Potrawą zjawiającą się często na stole, specjalnie wysoko cenioną przez Wielkopolan, były ryby. Znano też ostrygi, kawior, jadano potrawy z raków i ślimaków. Spożywano także dużo grzybów, a wśród warzyw ceniono wysoko szparagi i sałaty. Na deser podawano różnego rodzaju wypieki, jak na przykład baby muślinowe czy szafranowe, a toasty wznoszono winem, piwem lub miodem. Aż ślinka cieknie! Zatem zapraszamy do lektury, a potem do kuchni.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
