Kiedym został kucharzem w mojej młodości, nieroiłem sobie, że przyjdzie mi kiedyś napisać książkękucharską. Wiek i doświadczenie ośmielają. OpuściłemWarszawę, zwiedziłem nadreńskie prowincye,Paryż, pracowałem tam dwa lata w moim zawodzie,a zebrawszy zasiłek na drogę, puściłem się do Londynu, gdzie poznałem znakomity porządek w kuchniachi siłę potraw angielskich,odpowiednią klimatowii powołaniu m arynarskiem u narodu. Czterywięc poznałem kuchnie: polską, niemiecką, francuskąi angielską. Korzystałem z tej znajomości i siłęjednych ze smakiem drugich starałem się pogodzić i zastosować do naszego klimatu.
Znachor to "ten, kto zna"choroby. To osoba bez wykształcenia medycznego, zajmująca się leczeniem ludzi, Znachorstwo jest często związane z zabobonami.Stosuje się w nim metody irracjonalne, w tym praktyki rytualne, i magiczne, które są rozpowszechnione wśród ludzi niewykształconych,ale niekoniecznie.Sporadycznie w społeczeństwach cywilizowanych. Wiedzę znachor otrzymywał od wykształconych poprzedników i znawców medycyny ludowej.Medyczna wiedza ludowa oparta była i jest na korzystaniu z naturalnych właściwości leczniczych przyrody. Jej główny dział stanowi ziołolecznictwo.Dopiero lata 50. i 60. XX w. zmieniły sytuację, ponieważ na terenach wiejskich pojawili się lekarze. Powieść " Znachor" Tadeusz Dołęga-Mostowicz napisał w roku 1937. Dzieło to powstało początkowo jako scenariusz filmowy. Kiedy jednak scenariusz odrzucono, autor przerobił go na powieść. Treścią jest historia renomowanego chirurga, profesora Rafała Wilczura, który pewnego dnia dowiaduje się, że jego ukochana żona Beata odeszła z kochankiem, zabierając ich córeczkę Marysię. Zrozpaczony włóczy się po mieście i pada ofiarą bandytów. Ciężko pobity doznaje amnezji. Nie wiedząc, kim jest, tuła się po wioskach, chwytając się dorywczych prac. W końcu przyjmuje go pod swój dach wiejski gospodarz i Wilczur, już jako Antoni Kosiba, rozpoczyna swoją znachorską działalność. Po udanej operacji kalekiego syna gospodarza zyskuje sławę wielkiego uzdrowiciela. Miejscowy lekarz, zazdrosny o sukces, grozi mu sądem za nielegalne wykonywanie praktyki lekarskiej... Sukces powieści zachęcił autora do napisania kontynuacji losów profesora Wilczura. W 1939 roku wydana została powieść "Profesor Wilczur" przedstawiająca jego dalsze losy. W 1936 roku pisarz przebywający w majątku Piwnickich w Sikorzu,odwiedził z gospodarzami w ramach wycieczki oddaloną o 10 km wieś Radostki, w której znajdował się młyn wodny. Przyjmował w nim pacjentów jeden z pracowników młyna, miejscowy zielarz i znachor nazwiskiem Różycki. Liczni pacjenci woleli leczyć się u znachora niż u drogich i mało skutecznych lekarzy. Krótko wcześniej, w 1935 w dzienniku " ABC", z którym Dołęga-Mostowicz współpracował, ukazała się notatka o lekarzu, doktorze Ferdynandzie Dolanim, absolwencie uczelni medycznej w Brukseli, który w małopolskiej wsi Borek został aresztowany za znachorstwo. Dolani zataił posiadanie dyplomu doktora medycyny, ponieważ znachorom powodzi się lepiej niż lekarzom. Historie te zainspirowały pisarza, a Radotki stały się pierwowzorem Radoliszek, które autor przeniósł jednak do północno-wschodniej Polski, na Wileńszczyznę i tereny białoruskie, skąd sam pochodził. Wątek pobicia doktora Wilczura mógł nawiązywać do przeżyć pisarza, który za krytykę władz został pobity w 1927 roku. żródło Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach.
Profesor Wilczur, to druga część powieści pod tytułem Znachor Tadeusza Dołęgi Mostowicza.Czytelnik oczekuje,że po kłopotach z odzyskaniem pamięci Profesor Wilczur będzie wiódł sielki żywot.Po odnalezieniu córki i ponownym objęciu stanowiska ordynatora szpitala z zapałem będzie kontynuował praktykę medyczną. Nic bardziej mylnego.Są ludzie, których nie cieszy jego powrót i są gotowu zrobić wiele,aby się go pozbyć. W takiej sytuacji profesor Wilczur decyduje się na powrót na wieś. Czytelnika czeka emocjonująca kontynuacja losów bohaterów Znachora, przed nimi intrygi, nagłe zwroty akcji. W powieści Profesor Wilczur nie brakuje też wątków romantycznych. Powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, autora Kariery Nikodema Dyzmy, Znachor, które to dzieła bogato ilustrowane, wydane w wersji albumowej udostępniło czytelnikom Wydawnictwo Astrum, cieszyły się i nadal cieszą się ogromną popularnością-wiele z nich zostało zekranizowanych. W latach trzydziestych powstała filmowa trylogia o losach Rafała Wilczura, której dwie pierwsze części, Znachor i Profesor Wilczur, oparte były na książkach, a trzecia, Testament profesora Wilczura, na scenariuszu, napisanym specjalnie przez samego Dołęgę-Mostowicza. Niestety, nie zachowała się żadna kopia tego filmu. Ważną częścią fabuły jest idea zmarłego profesora Wilczura - zorganizowania racjonalnego lecznictwa na wsi - wprowadza w czyn Jemioł, człowiek o ciemnej przeszłości, którego Wilczur uratował przed ostatecznym upadkiem . . . Powstaje Fundacja im.Profesora Wilczura.
Książka kucharska dla każdego domu zawierająca znaczną ilość przepisów kuchennych zarówno dla zwykłej, domowej, jak i wykwintnej kuchni, tudzież jasne, dokładne, na długim do świadczeniu i najlepszych źródłach oparte wskazówki co do dobrego przyrządzania najrozma itszych potraw, pieczywa, napojów i t.d.
Fabuła powieści Kariera Nikodema Dyzmy Tadeusza Dołęgi-Mostowicza tak jak nigdy nadal jest aktualna w naszym kraju. Wystarczy przyjrzeć się karierom dzisiejszych polityków. A tak naprawdę akcja powieści rozgrywa się w Polsce na przełomie lat 20. i 30. XX wieku O co chodzi z tym Nikodemem Dyzmą i dzisiejszymi czasami? Otóż niejaki Nikodem Dyzma bezprzykładny,niewykształcony prostak i wszechstronny ignorant robi zawrotną karierę polityczną. Obiecuje on za pomocą prostych środków uzdrowić polską gospodarkę, polskie rolnictwo. Do tego choć jest średnio przystojny, chamski przyciąga do siebie znudzone bogactwem kobiety i uwodzi je. Przy tym z niezbadanych przyczyn mimo swego chamstwa działa magnetycznie na najwytworniejsze kobiety. Jak to możliwe? Surowy krytyk funkcjonowania struktur państwowych za czasów Najjaśniejszej II Rzeczpospolitej, Tadeusz Dołęga-Mostowicz, barwnie przedstawił możliwy scenariusz takiego zdarzenia-ku przestrodze. Kariera Nikodema Dyzmy - powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Ukazywała się w odcinkach w dzienniku ""ABC"" od 1 stycznia do 26 maja 1931 roku, a w wersji książkowej została wydana w 1932 roku w Warszawie przez Towarzystwo Wydawnicze ""Rój"". Dzisiaj uważa się,że współcześni politycy,którzy dorwali się do władzy, to także niewykształceni, bez doświadczenia, fachowej wiedzy,specjalizacji przywiązani do stołków karierowicze.Mówi się o nich,że to gadające głowy. Mówią,ale w ich mowie nie ma solidnej treści.To ""showmeni"" ,którzy scenę zamienili na mównicę w Sejmie czy w Senacie. Czytając dokładnie nowe wydanie tej niezwykle aktualnej powieści masz Drogi Czyteolniku okazję rozszyfrować o kim pisał Tadeusz Dołęga-Mostowicz,a kto dzisiaj może spokojnie poddpisać się pod przedstawionymi przez pisarza życiorysami, zachowanami i karierą. Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach.
Książka kucharska dla każdego domu zawierająca znaczną ilość przepisów kuchennych zarówno dla zwykłej, domowej, jak i wykwintnej kuchni, tudzież jasne, dokładne, na długim do świadczeniu i najlepszych źródłach oparte wskazówki co do dobrego przyrządzania najrozma itszych potraw, pieczywa, napojów i t.d.
Kołduny, rosolnik, szpekuchy, bliny, miód żmudzki... Iluż z nas z serdeczną łezką w oku wspomina ich smak i cudowny aromat? Dla iluż z nas z kolei to w zasadzie nic nieznaczące słowa? I dla jednych, a tym bardziej i dla drugich Wydawnictwo ASTRUM przygotowało kolejną pozycję z cieszącej się dużą popularnością serii Kuchnie świata. KUCHNIA UKRAIŃSKA I INNE KUCHNIE KRESOWE to wspaniały przewodnik po kulinarnym świecie dawnych polskich Kresów, Litwy, Ukrainy, Białorusi itp. Dzięki zawartym w nim recepturom zarówno na wykwintne, jak i proste, na tanie i drogie, na jarskie i mięsne potrawy mieszkańców Wilna, Lwowa, Kijowa można powrócić w kraj lat dziecinnych, można też odkryć nieznane dotąd przyjemności podniebienia. A wszystko to pod czujnym okiem (zaproponowanych na marginesach) zdrowotnych ziół przyprawowych Diety Funkcjonalnej Lecha Tkaczyka, dzięki którym każde danie nie tylko nabiera niesamowitego smaku i oryginalnego aromatu, ale także przyczynia się do utrzymania na długie lata zgrabnej sylwetki, dobrego humoru, sił witalnych, pięknych włosów itp. Czyż nie warto wybrać się w tę kulinarną podróż?
Faraon – powieść historyczna Bolesława Prusa, ukończona w maju 1895 roku. Publikowana w odcinkach w „Tygodniku Illustrowanym” od października 1895 roku. Akcja utworu rozgrywa się w Starożytnym Egipcie i opowiada o losach młodego faraona, Ramzesa XIII, próbującego poznać mechanizmy zarządzania państwem oraz podejmującego walkę o niezależność władzy faraona od kasty kapłańskiej.
Akcja powieści rozgrywa się w czasach upadku dwudziestej dynastii w starożytnym Egipcie. Państwem zarządza Ramzes XII, uzależniony całkowicie od władzy kapłanów. Tymczasem kraj znajduje się w stanie kryzysu – zmniejszają się zaludnienie i wpływy finansowe, pogłębia się również zadłużenie państwa, pożyczającego ogromne sumy od Fenicjan. Młody następca tronu wyrusza w podróż, podczas której ma poznać kraj i zrozumieć przyczyny jego kłopotów. Kiedy po śmierci ojca zostaje nowym faraonem, Ramzesem XIII, posiada już pomysł na reformy, mogące przywrócić świetność Egiptu. Planuje je jednak przeprowadzić bez udziału posiadającej znaczne wpływy kasty kapłańskiej, aby tym samym umocnić władzę faraonów. Nie docenia jednak wiedzy i siły przeciwników, co prowadzi do jego przegranej. Tron obejmuje kapłan Herhor, który rozpoczyna rządy nowej dynastii.
Kompozycja powieści jest poddana zasadzie symetrii – rozpoczyna ją wstęp, zarysowujący akcję i zakończenie, a zamyka podsumowujący epilog. Krytycy chwalili również przejrzystość ukazywania wydarzeń. Jednak dla przekazania warstwy ideowej powieści Prus był zmuszony naruszyć niejednokrotnie kompozycję, poświęcając niektórym wydarzeniom więcej miejsca, niż wynikałoby to z ich znaczenia dla akcji. Taka sytuacja dotyczy m.in. wykładu Pentuera i podróży bohatera po nomach – są to wydarzenia opisane bardzo dogłębnie, choć pozbawione większego znaczenia dla samego rozwoju fabuły. Podobnie szeroko opisał Prus pogrzeb Ramzesa XII. Nie odgrywa on istotnej roli dla akcji, ale stanowi okazję do opisania wierzeń i religijności Egipcjan.
Autorka, Krystyna Szwed w pewnym okresie życia poczuła potrzebę podzielenia się z Czytelnikami swoimi przeżyciami. RAZEM IDĄC. MIŁOŚĆ I JESZCZE RAZ UWIERZYĆ jest drugą częścią autobiograficznej powieści jej autorstwa. Część pierwsza nosiła tytuł RAZEM IDĄC. MIŁOŚĆ W RAMIONACH, a ostatnią częścią będzie powieść RAZEM IDĄC. MIŁOŚĆ I ŻYCIE RAZEM POMIMO WSZYSTKO.
Mówi się, że każdy jest autorem jednej książki. To książka biograficzna. Ta prosta maksyma przez niektórych traktowana pejoratywnie, wbrew stereotypowi jest niezwykle pozytywna i prawdziwa.
Każdy z nas, idąc przez życie, tworzy swoją własną historię. Każdy z nas ma swoją indywidualną, niepowtarzalną osobowość, wrażliwość. Mamy własne widzenie i ocenę spraw i zdarzeń dotykających nas bezpośrednio. Nie na wszystkie mamy bezpośredni wpływ, choć uważa się, że mamy własną wolę i to my ostatecznie podejmujemy decyzję. Ale czy tak jest naprawdę? W psychologii znane jest pojęcie naszej ostatecznej partycypacji w zdarzeniach, w których znaleźliśmy się w odpowiednim miejscu, w odpowiednim czasie.
Autorka w drugiej części mierzy się ze swoją dojrzałością, prawdziwą miłością, macierzyństwem, tragediami małymi i dużymi, które ją dotknęły. Jej mottem życiowym w pokonaniu wszelkich trudności jest wiara w miłość. Miłość, która potrafi wszystko zwyciężyć. Czy tak jest w istocie? Autorką miota wiele wątpliwości, stąd drobiazgowo rozpatruje podjęte decyzje. To wspaniała wiwisekcja duszy własnej, ale i duszy Czytelnika.
Zapraszam do lektury tej książki, gdzie każdy odnajdzie kawałek swojego życia.
Krystyna Szwed – pisze o sobie:
Urodziłam się 17.09.1953 r. w Korsze - w sercu mazurskich jezior. W 1976 r. przyjechałam do Krapkowic, gdzie osiedliłam się i mieszkam. Rysowanie i szkicowanie ołówkiem już od wczesnego dzieciństwa było moją ogromną pasją. Później przyszło szkicowanie węglem i malowanie suchym pastelem. Tajemnicę swojej twórczości plastycznej po raz pierwszy odkryłam w Stowarzyszeniu Twórców i Artystów “PASJA” w Krapkowicach, do którego należę od początku istnienia Stowarzyszenia.
Swoje wiersze pierwszy raz zaprezentowałam publicznie w 2014 roku. Był to wernisaż obrazów i wieczór poezji pod tytułem ''Wschody i zachody słońca'' w Klubie Artysty w Opolu w ramach spotkań Stowarzyszenia “ Mój Duch Przyjazny”.
W swojej twórczości plastycznej mam za sobą wiele wystaw zbiorowych, między innymi: Zamek Krapkowice (2012), Zamek Moszna (2012), Krapkowicki Dom Kultury (2013), jak i wystaw indywidualnych. Te ważniejsze ostatnie, to wieczór autorski ''A poezja maluje obrazy'' w Galerii ''Studnia'' w Krapkowicach (2016), Spotkanie autorskie ''Te i inne obrazy poezją malowane'' (2017), zorganizowane przez Uniwersytet III Wieku i Bibliotekę w Krapkowicach, ''Spotkanie po latach' w Miejskim Ośrodku Kultury Korsze (2017), ''Wystawa obrazów i spotkanie z poezją'' zorganizowane z okazji ''Miesiąc Seniora'' przez Urząd Miasta i Gminy i Bibliotekę Krapkowice (2017), wystawa ''Tajemnica obrazu chwilą dla ciebie'' w Filharmonii Opolskiej (2018), ''Makama'' - wystawa i prezentacja poezji w witrynie księgarni w Krapkowicach z okazji Światowego Dnia Książki (2018).
Z pierwszą publikacją swoich wierszy i kilku grafik spotkałam się gościnnie w monografii ''Tańcząc z bosonogą Euterpe'' (2015), wydanej na XX- Lecie Klubu Młodych Twórców ''Wena'' w Namysłowie.
Kolejna publikacja, w której zamieszczono moje wiersze, to ''Rozczesane słowa'' - almanach wydany staraniem opolskiego Stowarzyszenia ''Mój Duch Przyjazny'' (Namysłów 2016). Wydałam dwa tomiki moich wierszy: pierwszy: ilustrowany grafiką moich obrazów, ''Tajemnica słowa odkryta bardziej'' (Namislavia 2016) i kolejny - ''Kiedy wszystkie światła zgasną'' (Pokrzywna 2019).
Czy lubicie potrawy o wyjątkowej prostocie i niezapomnianym smaku? Jeśli tak, to dobrze trafiliście. Trzymacie w ręce książkę autorstwa Barbary Jakimowicz-Klien, która w niezwykle prosty i przystępny sposób przybliża nam jedną z ciekawszych kuchni w Polsce, kuchnię wielkopolską. W książce znalazły się przepisy zarówno na potrawy codzienne, jak i te przygotowane z okazji świąt i ważnych uroczystości. Są to przede wszystkim przepisy na potrawy charakterystyczne dla tradycyjnej kuchni wielkopolskiej. Niektóre, szczególnie interesujące receptury, pochodzą bezpośrednio ze starych ksiąg kucharskich, z zachowaniem oryginalnej pisowni i gwarowych określeń, zachęcając tym Państwa do kontynuowania tradycji kuchni wielkopolskiej. Autorka przedstawia rys historyczny tradycji kulinarnych obszaru Wielkopolski, w tym wielkie zamiłowanie Wielkopolan do sosów, które nazywano gąszczami: żółty zaprawiony szafranem, szary z cebuli, czarny z powideł czy z soku wiśniowego lub z żurawin, i wreszcie ulubiony sos chrzanowy. Poznaniacy nie stronili też od bigosu, kapusty kiszonej ze słoniną, kaszy jaglanej, klusek. Specjalnością kuchni ziemiańskiej były pasztety. Potrawą zjawiającą się często na stole, specjalnie wysoko cenioną przez Wielkopolan, były ryby. Znano też ostrygi, kawior, jadano potrawy z raków i ślimaków. Spożywano także dużo grzybów, a wśród warzyw ceniono wysoko szparagi i sałaty. Na deser podawano różnego rodzaju wypieki, jak na przykład baby muślinowe czy szafranowe, a toasty wznoszono winem, piwem lub miodem. Aż ślinka cieknie! Zatem zapraszamy do lektury, a potem do kuchni.
Książka Klasyczna kuchnia włoska, to reprezentatywny zestaw specjałów z różnych prowincji Włoch. Zrozumienie włoskiego stylu jedzenia odsłoni Państwu tajemnice sporządzania włoskiego menu i pozwoli korzystać z tej książki w sposób jak najbardziej efektywny. Spaghetti alla bolognese, pizza, minestrone, lasagne... Któż z nas nie chciałby delektować się ich smakiem i aromatem, siedząc w cieniu starych drzew oliwnych i popijając wyśmienite wino? Choć o gaj oliwny w naszym kraju raczej trudno, to z przygotowaniem jakiegoś włoskiego dania nie powinno być problemu. Dzięki zawartym w książce Klasyczna kuchnia włoska przepisom nie tylko przypomnimy sobie o cudownym słońcu Sorrento, wspaniałych zabytkach Rzymu czy niepowtarzalnym klimacie Wenecji. Czyż nie warto z tego skorzystać?
Książka Klasyczna kuchnia włoska, to reprezentatywny zestaw specjałów z różnych prowincji Włoch. Zrozumienie włoskiego stylu jedzenia odsłoni Państwu tajemnice sporządzania włoskiego menu i pozwoli korzystać z tej książki w sposób jak najbardziej efektywny. Spaghetti alla bolognese, pizza, minestrone, lasagne... Któż z nas nie chciałby delektować się ich smakiem i aromatem, siedząc w cieniu starych drzew oliwnych i popijając wyśmienite wino? Choć o gaj oliwny w naszym kraju raczej trudno, to z przygotowaniem jakiegoś włoskiego dania nie powinno być problemu. Dzięki zawartym w książce Klasyczna kuchnia włoska przepisom nie tylko przypomnimy sobie o cudownym słońcu Sorrento, wspaniałych zabytkach Rzymu czy niepowtarzalnym klimacie Wenecji. Czyż nie warto z tego skorzystać?
Przed Państwem debiutancka powieść biograficzna OPOWIEŚCI Z PRZESZŁOŚCI autorstwa Teodozji Miśkiewicz, która w sposób przystępny i ciepły snuje historię swojego dzieciństwa, dojrzewania i dorosłości. Każdy z nas odnajdzie tu cząstkę siebie oraz rzeczywistości czasów socjalistycznej Ojczyzny - Polski biednej, siermiężnej i “kalekującej”. W tym świecie przypdało właśnie autorce przeżywać dzieciństwo, młodość i pierwszą miłość. A w tej powieści odkrywa nam siebie - swoje ja, delikatną naturę, przemyślenia, wiarę w przyszłość, że będzie piękna. Przy okazji zaprasza nas do miejsc jej młodości, a tak naprawdę do miejsc niezwykłych, w tamtym, komunistycznym systemie nieraz niedostępnych. Czytając tę niezwykle ciekawą powieść biograficzną, nieraz czujemy smutek, innym razem radość, że udało się jej pokonać chorobę. Że poznała wielu ciekawych ludzi, znalazła wielką miłość, założyła rodzinę, urodziła wspaniałego syna, że w chorobie z wielką miłością dba o męża.
Biografia to sposób, w jaki chcemy zaprosić do naszego życia drugiego człowieka. Niezależnie od tego, czy chcemy powiedzieć rozmówcy wszystko, czy tylko część naszej historii, ważne jest, aby napisać ją tak, aby inni chcieli ją przeczytać.
Czy to się udało Teodozji Miśkiewicz w OPOWIEŚCIACH Z PRZESZŁOŚCI?
Myślę, że tak i zapraszam do lektury!
O Autorce:
Urodziłam się i spędziłam dzieciństwo w wiosce w Beskidzie Żywieckim. Ukończyłam Liceum Pedagogiczne w Żywcu i pracowałam jako nauczycielka w szkole podstawowej w górskiej wiosce. Po kilku latach ukończyłam studia na UAM w Poznaniu i kontynuowałam nauczanie dzieci i młodzieży, a następnie objęłam stanowisko dyrektora szkoły. Moje Uzdolnienie artystyczne zaowocowały zbieraniem góralskiego folkloru i wystawianiem widowisk folklorystycznych. A uzdolnienia pedagogiczne pozwoliły na wprowadzanie nowości w dydaktyce i dbanie o rozwój szkolnictwa.
Po przejściu na emeryturę założyłam Biuro Podróży i Turystyki Amico Tur, które zakończyło działalność w 2020 roku. Praca inspiruje mnie do tworzenia i uwidaczniania rzeczywistości w wierszach. Znajduję też czas na pisanie wierszy o treści, które podpowiada mi serce i dusza. Jednak ani praca, ani pisanie wierszy nie ograniczają mojej miłości do Rodziny, ludzi, świata, przyrody.
Nadal piszę i w roku 2021 w Wydawnictwie Astrum ukazał się mój tomik poetycki NIE TRAĆ MIŁOŚCI..
Jestem też współautorką wydanych przez Wydawnictwo Astrum antologii poezji współczesnej: Spieszmy się kochać bliskich. Ed. 3; Wiersze sercem pisane. Ed. 16; Wiersze dla dzieci. Ed. 10 oraz Antologii poezji Dotyk piękna II i Antologii poezji Czas na debiut II - Wydawnictwo Andrzej Krzysztof Melasa.
Moje utwory zostały również zamieszczone w publikacji Boski chór Aniołów KSIĘGA OSTATNIEJ NOCY i Boski chór Aniołów KSIĘGA EROIKA - Dzieło Zbiorowe Autorów Symfonii, Poetów, Pisarzy i Artystów.
Publikuję także swoje wiersze na wielu portalach poetyckich na FB.”
Teodozja Miśkiewicz
Stron 102
okładka kolorowa, oprawa miękka
W niniejszej publikacji przedstawione są naukowe wizje największych zagrożeń dla dalszego życia na Ziemi. Popularny charakter książki, przystępny język oraz duża ilość zawartych w niej ciekawostek naukowych zainteresuje szerokie kręgi czytelników.
Czy lubicie potrawy o wyjątkowej prostocie i niezapomnianym smaku? Jeśli tak, to dobrze trafiliście. Trzymacie w ręce książkę autorstwa Barbary Jakimowicz-Klien, która w niezwykle prosty i przystępny sposób przybliża nam jedną z ciekawszych kuchni w Polsce, kuchnię wielkopolską. W książce znalazły się przepisy zarówno na potrawy codzienne, jak i te przygotowane z okazji świąt i ważnych uroczystości. Są to przede wszystkim przepisy na potrawy charakterystyczne dla tradycyjnej kuchni wielkopolskiej. Niektóre, szczególnie interesujące receptury, pochodzą bezpośrednio ze starych ksiąg kucharskich, z zachowaniem oryginalnej pisowni i gwarowych określeń, zachęcając tym Państwa do kontynuowania tradycji kuchni wielkopolskiej. Autorka przedstawia rys historyczny tradycji kulinarnych obszaru Wielkopolski, w tym wielkie zamiłowanie Wielkopolan do sosów, które nazywano gąszczami: żółty zaprawiony szafranem, szary z cebuli, czarny z powideł czy z soku wiśniowego lub z żurawin, i wreszcie ulubiony sos chrzanowy. Poznaniacy nie stronili też od bigosu, kapusty kiszonej ze słoniną, kaszy jaglanej, klusek. Specjalnością kuchni ziemiańskiej były pasztety. Potrawą zjawiającą się często na stole, specjalnie wysoko cenioną przez Wielkopolan, były ryby. Znano też ostrygi, kawior, jadano potrawy z raków i ślimaków. Spożywano także dużo grzybów, a wśród warzyw ceniono wysoko szparagi i sałaty. Na deser podawano różnego rodzaju wypieki, jak na przykład baby muślinowe czy szafranowe, a toasty wznoszono winem, piwem lub miodem. Aż ślinka cieknie! Zatem zapraszamy do lektury, a potem do kuchni.
Książka "Kuchnia grecka" autorstwa Barbary Jakimowicz-Klein nawiązuje do podstawowych tradycji, z których wywodzi się każda kuchnia śródziemnomorska. Ogólnie kuchnia grecka postrzegana jest jako zdrowa i prosta. Charakteryzuje się częstym stosowaniem czosnku, oliwy z oliwek, liści winorośli, a także dużej ilości warzyw: pomidorów, papryki, świeżych ziół. Z mięs, które jadało się rzadko, kuchnia grecka korzysta z baraniny, mniej z wołowiny i wieprzowiny, natomiast bogata jest w duże ilości ryb. Do posiłków pije się wina greckie, cenione już od starożytności. Kuchnia grecka bazuje także na kuchni bizantyjskiej, do której włączono nowe składniki takie jak: kawior, gałka muszkatołowa. Ryby nadal stanowią istotną część diety. Autorka w sposób płynny przedstawia mutacje kuchni greckiej, na składnikach której opiera się dzisiejsza nowoczesna kuchnia europejska i światowa, zwłaszcza śródziemnomorska. Każdy z nas może docenić niepowtarzalny smak mezathes ( różnorodne przystawki ), zupy z soczewicy, keftethes (pikantne klopsy z mielonej baraniny), pites ( ciasteczka nadziewane na słodko lub słono) czy wspaniałych potraw rodem z Bizancjum sera feta, wędzonej ikry czy tradycyjnego chleba wypiekanego z kukurydzy, jęczmienia i żyta. Zapraszam zatem do lektury, a potem do kuchni, aby zaskoczyć gości potrawami kuchni greckiej. Smacznego.
Karbinadle, krupniok, becok na sypko czy kluski śląskie... Któż z nas nie zasiadłby chętnie do tak zastawionego stołu. Niestety, coraz rzadziej śląskie dania pojawiają się w naszych domach. Najwyższy czas to zmienić. Z Kuchnią śląską Barbary Jakimowicz-Klein nie będzie to trudne. W swojej książce daje ona reprezentatywny przegląd potraw charakterystycznych dla regionu Śląska, opisuje zwyczaje i praktyki kulinarne oraz - co wyjątkowe i chyba najważniejsze - dokładnie i z dużą znajomością przedmiotu przedstawia zioła przyprawowe stosowane w kuchni śląskiej. To niewątpliwy atut tej publikacji.Barbara Jakimowicz-Klein podpowiada, że zaliczana do ciężkostrawnych tradycyjna kuchnia śląska niekoniecznie musi być szkodliwa. I że umiejętne dodawanie ziół i przypraw do potraw może podnieść ich zdrowotność (poprawiają przemianę materii, regulują procesy trawienia, leczą wiele schorzeń w obrębie układu pokarmowego) nie ujmując niczego ze smaku i urody przysmaków śląskich. Wszak "zioła w kuchni, to zdrowie w sercu". Przyprawy można stosować dowolnie, w zależności od własnych preferencji smakowych i stanu zdrowia. Bez względu jednak na to, jak je wykorzystamy, z pewnością pozytywnie wpłynie to na nasze zdrowie i samopoczucie. Słowem, będzie i smacznie, i zdrowo! I o to w smakach kuchni śląskiej chodzi. Smacznego!
Ziemniaki - jemy je niemal codziennie, bez względu na porę roku, i ciągle mamy na nie apetyt. Trudno sobie wyobrazić, że mogłoby ich nie być. Nie znalibyśmy wówczas smaku nie tylko purée, ale i chrupiących placków, klusek śląskich, pyz, frytek i wielu innych wspaniałych przysmaków. Mają mnóstwo zalet - są smaczne, tanie, pożywne, zdrowe i, wbrew powszechnej opinii, nie tuczą. Zawierają cenne dla naszego organizmu cukry (skrobię), minerały (potas, magnez, wapń) i witaminy (C oraz z grupy B). To najpopularniejsze w naszej kuchni warzywo tym razem wystąpi w roli głównej - zarówno w tradycyjnych, jak i bardziej wyszukanych, pomysłowych, ale zawsze niezwykle pysznych daniach. Jeśli chcecie zabłysnąć prawdziwym kunsztem kulinarnym i wprawić w zachwyt rodzinę, a nawet najbardziej wybrednych gości, koniecznie zajrzyjcie na karty książki Barbary Jakimowicz-Klein Potrawy z ziemniaków! Zamieszczone w niej przepisy z pewnością możecie wykorzystać na każdą okazję. Naprawdę warto!
Nowa książka Tomasza Sitkowskiego, pod tytułem „Radiestezja fizyczna. Podstawy badań geotronicznych” dotyczy metody wyszukiwania wszelkiego rodzaju zadrażnień radiestezyjnych pochodzenia ziemskiego. Zaprezentowaną metodę pracy autor nazwał fizyczną, ponieważ uważa, że ruchy wahadła powstające pod wpływem ziemskich oddziaływań, powodowane są wyłącznie przez fizyczne bodźce z otoczenia.
Zdaniem autora, do przeprowadzania badań geotronicznych nie potrzeba być ani jasnowidzem, ani korzystać z zasad radiestezji mentalnej, to znaczy nie należy układać konwencji, ani umów mentalnych oraz nie zadawać żadnych pytań do podświadomości. Wystarczy stosować prostą metodę wykrywania i lokalizacji bodźców geopatycznych za pomocą metody fizycznej, opisanej w tej książce.
Wykryte za pomocą metody fizycznej oddziaływania radiestezyjne służą nam do charakterystyki terenu, na którym się znajdujemy. Możemy wykryć występowanie, określić lokalizację, kierunek przebiegu oraz szerokość pasm zadrażnień występujących na określonym terenie, w tym poszukiwanych „żył wodnych”. Uzyskane w ten sposób informacje możemy wykorzystać do wyszukiwania miejsca pod studnię, miejsc szkodliwych dla naszego zdrowia oraz do bezpiecznego przebywania ludzi podczas snu, pracy i wypoczynku. W książce zaprezentowano szczegółowy opis metodyki radiestezji fizycznej oraz sposób jej nauki, do stosowania przez zainteresowanych radiestetów i zwolenników radiestezji.
Zapraszam do lektury!
O Autorze:
Tomasz Sitkowski – urodzony w 1950 roku. Z zawodu jest technologiem żywności, o specjalności technologia młynarstwa. W latach 1977-2000 był pracownikiem naukowo badawczym, w roku 1986 uzyskał tytuł kandydata nauk technicznych oraz doktora nauk rolniczych. W latach 2001-2016 pracował w przemyśle młynarskim. Obecnie jest na emeryturze. Radiestezją zajmuje się amatorsko od 1990 roku. W latach 1992-1993 ukończył kursy radiestezji dla początkujących oraz dla zaawansowanych w Polskim Towarzystwie Psychotronicznym w Warszawie. W latach 1991-1993 był członkiem Polskiego Towarzystwa Psychotronicznego. Następnie w życiu autora nastał wieloletni okres samodzielnej, niestowarzyszonej działalności. Od połowy roku 2015 jest członkiem Stowarzyszenia Rzeczoznawców Radiestezji w Warszawie.
Swoje prace na temat radiestezji opisuje na stronach:
www.radiestezjatomaszsitkowski.pl
oraz www.psychotronika.pl
Publikuje również artykuły w pismach Nieznany Świat, Czwarty Wymiar Biuletyn SRR
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
