Kuchnia chińska to obowiązkowa lektura dla wszystkich ciekawych świata i żdnych kulinarnych wrażeń. Książka autorstwa Barbary Jakimowicz - Klein wprowadza w obszar tak odległej dla Europejczyków kultury, przybliżając go nam dzięki znakomitym przepisom.
Poznajemy... jest ciekawą serią Wydawnictwa Astrum stworzoną z myślą o najmłodszych Czytelnikach. Autor, Lech Tkaczyk proponuje Państwu wierszowane bajeczki, napisane lekkim, żartobliwym językiem, łatwym do zrozumienia przez najmłodszych. Każda historyjka w zabawny i przyjemny sposób uczy małego człowieka podstawowych czynności i pojęć. Za pomocą prostej techniki – powtarzania, maluch w krótkim czasie zacznie sam liczyć, rozróżniać kolory czy odczytywać godzinę. Barwne obrazki pobudzą wyobraźnię, dzięki czemu nauka stanie się zabawą, a zabawa nauką. Dziecko poznając świat w taki sposób nie czuje przymusu, ponieważ uczy się poprzez zabawę, a umiejętności nabywa całkowicie naturalnie, niemal dodatkowo. Nie muszą Państwo czekać, aż w żłobku czy przedszkolu Wasze maleństwo będzie szkolone przez nauczycielki. Czasem pierwsze kroki na ścieżce edukacji stają się przyczyną niemiłych wspomnień, a są przecież niezwykle ważne i mają ogromny wpływ na późniejsze podejście dziecka do nauki. Za pomocą książeczek edukacyjnych i słuchowisk wydawnictwa Astrum będą Państwo w stanie sami przekazać małemu człowiekowi podstawowe wiadomości i pokazać mu, że nauka jest ciekawa i przyjemna. Na serię tę składają się książeczki, komiksy, malowanki, audiobooki i słuchowiska: Jak Pan Alfabet do przedszkola maszerował, Mama uczy cyferek, Bajka o Panu zegarze, Jak przedszkolaki park sprzątały i kolory poznawały, Policjant, Strażak, Kominiarz, Listonosz.
Dzisiaj zapraszamy do trzech bajek:
1. BAJKA WIZYTA ŚWIĘTEGO MIKOŁAJA.
2. BAJKA JAK ZWIĘRZĘTA W LESIE BAŁWANA LEPIŁY.
3. JAK ZWIĘRZĘTA W LESIE ŚWIĘTA WYPRAWIAŁY.
Zapraszamy do zapoznania się ze wszystkimi bajeczkami!
Oprawa twarda. Stron 61, format a4, full kolor wydanie na kredzie.
Midrasz (hebr. midr, od hebr. dr: szukać badać, poszukiwać, śledzić, głosić[a]; l.mn. midrm; jid. medresz, l.mn. medroszim) w judaizmie wieloznaczny termin, w głównym znaczeniu określający rodzaj komentarzy rabinackich, które przyporządkowują treść tradycji do tekstu biblijnego, nawiązujących do historycznej formy stawiania pytań i udzielania odpowiedzi jako kapłańskich pouczeń, a także do prorockiej informacji. Jest typem literatury odnoszącej się do konkretnego, kanonicznego tekstu, uważanego przez autora za objawiony przez Boga. Midrasz jest dziełem pochodnym w stosunku do tekstu biblijnego, lecz pod względem treści, z uwagi na sens owego tekstu, pozostaje stosunkowo niezależny od podstawowego sensu biblijnego i zachowuje możliwość wydobywania nowych, zróżnicowanych znaczeń wyrażeń biblijnych[5]. Midrasze były tworzone przez rabinów głównie między II a IV w. w formie ustnej, a w okresie późniejszym (do XI w.) spisywane. Stanowiły materiał wykorzystywany przy redakcji Talmudu[6].
Midrasz (hebr. midr, od hebr. dr: szukać badać, poszukiwać, śledzić, głosić[a]; l.mn. midrm; jid. medresz, l.mn. medroszim) w judaizmie wieloznaczny termin, w głównym znaczeniu określający rodzaj komentarzy rabinackich, które przyporządkowują treść tradycji do tekstu biblijnego, nawiązujących do historycznej formy stawiania pytań i udzielania odpowiedzi jako kapłańskich pouczeń, a także do prorockiej informacji. Jest typem literatury odnoszącej się do konkretnego, kanonicznego tekstu, uważanego przez autora za objawiony przez Boga. Midrasz jest dziełem pochodnym w stosunku do tekstu biblijnego, lecz pod względem treści, z uwagi na sens owego tekstu, pozostaje stosunkowo niezależny od podstawowego sensu biblijnego i zachowuje możliwość wydobywania nowych, zróżnicowanych znaczeń wyrażeń biblijnych[5]. Midrasze były tworzone przez rabinów głównie między II a IV w. w formie ustnej, a w okresie późniejszym (do XI w.) spisywane. Stanowiły materiał wykorzystywany przy redakcji Talmudu[6].
Lubisz dobrze i niedrogo zjeść? Zależy Ci na własnym zdrowiu? Zastanawiasz się, dlaczego ludzie Wschodu żyją o wiele dłużej niż my? Czy wiesz, co sprawia, że Azjaci tak obficie doprawiają swoje potrawy? W książce Kuchnia indyjska znajdziesz odpowiedź na wiele z takich pytań. Dzięki zawartym w tym poradniku przepisom kulinarnym poczujesz smak i zapach Orientu, a co ważniejsze odkryjesz odtruwające, odchudzające, odmładzające i relaksujące właściwości przypraw i ziół, stosowanych we wschodnich kuchniach w przeogromnych ilościach.Orientalne przyprawy uatrakcyjniają dania kuchni indyjskiej i dodają im smaku. Warto więc, abyśmy i my zaczęli w końcu z dobrodziejstw i bogactwa natury korzystać! A od kogo się uczyć, jeśli nie od najlepszych?
Łacina w dalszym ciągu ma niebagatelny wpływ na rozwój naszej kultury, myśli, postaw życiowych. W formie myśli i aforyzmów przeniknęła do innych języków. Spotykamy się z nimi codziennie: na scenie, w radiu, literaturze, prasie, a nawet w telewizji. Owe sentencje i myśli oddają bogactwo treści życiowych do dziś aktualnych, zarówno w życiu codziennym, rodzinnym, jak i w pracy. Książka ta to wybór aforyzmów popularnych i tych mniej znanych. Posługując się nimi, można w lapidarny i oryginalny sposób oddać czyjeś cechy charakteru: wady i zalety, podsumować wypowiedź, ustosunkować się do rzeczywistości, a przy tym zyskać wiele w oczach naszego słuchacza. Sentencje łacińskie ułożone są tematycznie i dotyczą: mądrości życiowych, prawdy, bogactwa, władzy, cnoty, losu człowieka, medycyny, sławy, przyjaźni, miłości, natury ludzkiej... Układ tematyczno-alfabetyczny pozwoli Wam szybko znaleźć aforyzm na daną okazję. Dobrze dobrana sentencja wspaniale ozdobi wpis do pamiętnika, dedykację na zdjęciu, list, kartę pocztową, przemówienie, toast itp. Może stanowić kartę atutową w przypadku rozmowy kwalifikacyjnej, szkolnej czy akademickiej pracy pisemnej. Do niektórych sentencji dodaliśmy znaczenie współczesne, aby stały się jaśniejsze do zrozumienia.
Filozofia, czyli umiłowanie mądrości, to nauka, której źródłem jest ciekawość, zdziwienie świate, wątpienie, chęć poznania natury wszechrzeczy. Każdy z nas zadaje sobie czasem pytania dotyczące swojego życia: Skąd się wziąłem? Dokąd zmierzam? Co znaczy ""być sobą"" Jak budować własne szczęście? Czym jest miłość? Przypatrujemy się światu i próbujemy zrozumieć zasady, według, których on funkcjonuje.
Książka pt: WOŁYŃ. Wiktor jest drugą z trzech powieści stanowiących serię Saga rodzinna, opisujących skomplikowane losy Polaków na Wołyniu i Kresach Wschodnich. Wiktor Kaliński jest synem Polaka i Ukrainki z Wołynia. Przyjaźni się z Ukraińcem - Wadimem, który jest dla niego jak starszy brat. Przysięgają sobie wieczną lojalność i braterstwo. Gdy bandy UPA zaczynają atakować polskie wioski na Wołyniu, Wiktor staje przed dramatyczną decyzją co do własnej tożsamości.
Czy wygra wierność względem przyjaciela, czy może miłość do pięknej polskiej sanitariuszki odmieni jego serce?
Tak jak i w pierwszej części sagi (WOŁYŃ. Zosia ) w tej powieści także nie brakuje scen drastycznych, ukazujących okrucieństwo, ale są również delikatne, pełne ciepła sceny miłosne. Losy bohaterów to nie tylko dramat, sensacja, krew i łzy, to również romans, miłość, chwile radości i szczęście. Każdy, kto ma w rodzinie korzenie kresowe znajdzie tu coś dla siebie.
Część pierwsza Sagi rodzinnej nosi tytuł WOŁYŃ. Zosia.
Część trzecia Sagi rodzinnej nosi tytuł: WOŁYŃ. Adam.
Zapraszam do lektury.
Choć zagadnienia komunikacji w edukacji od lat stanowią temat wielu badań i nie brak prac traktujących o procesie nauczaniauczenia się, Komunikacyjne środowisko nauczania i uczenia się to wyjątkowa pozycja na polskim rynku wydawniczym. Jej treść obejmuje szeroki wachlarz problemów poświęconych nauczaniu, uczeniu się i środowisku komunikacji edukacyjnej, prezentuje w tym zakresie najnowsze tendencje i bogaty dorobek badawczy. Składa się z trzech części. Pierwsza omawia funkcjonowanie nauczyciela w szkole, profesjonalną bazę wiedzy nauczyciela, jego podstawowe kompetencje, charakterystykę zmiennych komunikacyjnych decydujących o sukcesie w pracy zawodowej, taksonomię celów kształcenia, zasady nauczania jako normy postępowania nauczyciela, model nauczania zorientowany na ucznia, a także sposoby kreowania w środowisku uczenia się pozytywnego klimatu emocjonalnego. Druga część poświęcona jest uczniowi w środowisku uczenia się. Poznać dzięki niej można modele skutecznego uczenia się szkolnego i bogaty zbiór narzędzi badawczych komunikacji edukacyjnej niezbędny każdemu nauczycielowi. Część trzecia traktuje o problemach środowiska fizycznego komunikacji edukacyjnej. Obok kwestii związanych z mikroklimatem w klasie szkolnej i ergonomią stanowisk pracy uczniów Aleksander Sztejnberg ukazał w niej wpływ wybranych sposobów przestrzennego usadowienia uczniów na komunikowanie się w klasie. Niezwykłym atutem tej książki jest nader bogaty zbiór różnorodnych ćwiczeń przydatnych w samokształceniu, a także materiały dydaktyczne służące ewaluacji zdobytej wiedzy. Słowem, Komunikacyjne środowisko nauczania i uczenia się jest wręcz niezbędne w bibliotekach i biblioteczkach domowych szerokiego grona odbiorców: od wykładowców wyższych uczelni, wszystkich studentów, nauczycieli poszczególnych przedmiotów, aż do czytelników pragnących po prostu pogłębić swoją wiedzę w zakresie komunikacji edukacyjnej.
Któż z nas z nutką rozrzewnienia nie wspomina koloru wspaniałych babcinych konfitur z wiśni czy zapachu jej soku z malin? Niby nic, a pamięta się o nich przez całe życie. Nie ulega wątpliwości, że domowe produkty są bez porówniania smaczniejsze i bardziej aromatyczne od tych wytwarzanych metodą przemysłową, a przede wszystkim zdrowsze! Nie znajdziemy w nich bowiem chemicznych zagęszczaczy, substancji smakowych czy barwiących, konserwantów i innych tego typu szkodliwych dodatków. Domowe przetwory to świetny przewodnik dla wszystkich, którzy pragną zaopatrzyć swoje spiżarnie we własnoręcznie przygotowane przetwory z warzyw, owoców, grzybów i mięsa. Jego autorka - Anna Wojtowicz - przekazuje informacje i porady dotyczące zasad i tajników sukcesu wykonania poszczególnych rodzajów domowych przetworów. Przedstawia sposoby kwaszenia, pasteryzacji, utrwalania za pomocą cukru, marynowania, suszenia, mrożenia czy peklowania. To teoria. Bogactwem tej książki są jednak sprawdzone wiele razy przez całe pokolenia przepisy na najbardziej wartościowe przetwory, które nie tylko zadowolą gusta domowników, lecz także będą powodem do dumy z własnych osiągnięć.
Tytuł: Potop. Autor Henryk Sienkiewicz. Wydanie I 2021. Astrum Media.
Opis:Album z ilustracjami i rycinami. Format: A4 wys. 290 cm szer.21 cm.
Oprawa miękka. Stron 710 Plus 24 ilustracje i ryciny czarno białe.
Numer ISBN: 978-83-64786-68-6
EAN: 9788364786686
Cena: 175.00 zł
Opis:
Potop.-druga z powieści tworzących Trylogię Henryka Sienkiewicza wydana w 1886 roku (pozostałe części to Ogniem i mieczem i Pan Wołodyjowski), opowiadająca o potopie szwedzkim z lat 1655–1660.
Głównym bohaterem powieści jest młody chorąży orszański Andrzej Kmicic, który przybywa na Laudę, aby zgodnie z testamentem Herakliusza Billewicza poślubić jego wnuczkę Aleksandrę Billewiczównę. W tym też momencie rozpoczyna się powieść. Akcja przedstawia okres z lat 1655–1657.
Powieść była pierwotnie wydana w odcinkach w latach 1884–1886 w dzienniku krakowskim Czas i, z minimalnym opóźnieniem w stosunku do Czasu, także w warszawskim Słowie i Kurierze Poznańskim. Pierwsze wydanie książkowe w 1886 w Warszawie. Część rękopisu powieści przechowywana jest w Ossolineum we Wrocławiu.
Zaręczony z Oleńką Billewiczówną chorąży Andrzej Kmicic opowiada się początkowo po stronie Radziwiłłów – potężnego rodu magnackiego wspierającego Szwedów w ich najeździe na Rzeczpospolitą. Uznany przez szlachtę i narzeczoną za zdrajcę, postanawia się zrehabilitować. Pod przybranym nazwiskiem – Babinicz – bierze udział w obronie Jasnej Góry, własną piersią osłania króla Jana Kazimierza przed wrogami i bohatersko walczy z nieprzyjacielem do zakończenia wojny.
Pierwotnie "potop" miał oznaczać powszechne, zbrojne powstanie ludności polskiej, zalewające ze wszystkich stron wrogie wojska szwedzkie i wyzwalające w ten sposób ojczyznę[1].
Źródło:https://pl.wikipedia.org/wiki/Potop_(powie%C5%9B%C4%87)#Tre%C5%9B%C4%87
Dzieje grzechu– powieść Stefana Żeromskiego wydana w 1908 roku. Wcześniej, w latach 1906–1908, ukazywała się ona w odcinkach w „Nowej Gazecie”.
Dzieło jest określane mianem „powieści seksualnej” lub „kolejowego romansu”. Powieść ze względu na swoją tematykę wzbudzała wiele kontrowersji zarówno wśród czytelników jak i krytyków literackich. Dzieje grzechu to historia człowieka zniewolonego, którego grzech prowadzi do totalnego upadku, bez możliwości ponownego powstania. Żeromski skupia się na portrecie psychologicznym. Opisuje wewnętrzne przeżycia głównej bohaterki, Ewy Pobratyńskiej. Żeromski ukazuje zawikłane losy kobiety, która wskutek porzucenia przez ukochanego popada w depresję i się stacza. Od tej pory jej życie zmierza w niewłaściwym kierunku. Morduje swoje dopiero co narodzone dziecko, spotyka się z podejrzanymi mężczyznami, a potem zostaje prostytutką. Na końcu ginie, zamordowana przez kochanka.
Powieść była ekranizowana cztery razy: w 1911, 1918, 1933 i 1975. Na pierwsze dwie adaptacje i ich rozpowszechnianie w kinie wydał zgodę Stefan Żeromski.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dzieje_grzechu
O autorze:
Stefan Żeromski pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej Wincentego Żeromskiego herbu Jelita i Józefy z Katerlów Żeromskiej. Wychował się w Ciekotach w Górach Świętokrzyskich. Jego ojciec przed powstaniem utracił majątek i aby utrzymać rodzinę, został dzierżawcą folwarków. W 1863 roku wspierał Polaków walczących w powstaniu styczniowym. Żeromski stracił matkę w 1879, a ojca – 1883, oboje pochowani w Leszczynach.
W 1889 roku zmuszony został porzucić studia z powodów finansowych i zaczął pracować jako guwerner w domach ziemiańskich, między innymi w Łysowie (obecnie gmina Przesmyki k. Siedlec) i w Nałęczowie. Od roku 1889 jego utwory ukazywały się na łamach Tygodnika Powszechnego, Głosu, Nowej Reformy.
W 1892 roku przebywał krótko w Zurychu, Wiedniu, Pradze i Krakowie. Jesienią tego roku ożenił się z Oktawią z Radziwiłłowiczów Rodkiewiczową, którą poznał w Nałęczowie, po czym wyjechał z żoną i jej córeczką z pierwszego małżeństwa do Szwajcarii, gdzie objął posadę zastępcy bibliotekarza w Muzeum Narodowym Polskim w Rapperswilu. Tam powstawały m.in. Syzyfowe prace. W Szwajcarii zetknął się m.in. z Gabrielem Narutowiczem, Edwardem Abramowskim. W latach 1895 i 1898 ukazały się zbiory opowiadań Żeromskiego.
Po powrocie do kraju w roku 1897 pracował jako pomocnik bibliotekarza w Bibliotece Ordynacji Zamojskiej w Warszawie. Ukazały się wówczas Syzyfowe prace. W 1899 roku Żeromskim urodził się syn Adam. W tym samym roku ukazali się Ludzie bezdomni. W 1904 roku wyszła powieść Popioły, której sukces wydawniczy pozwolił Żeromskiemu porzucić pracę w Bibliotece Ordynacji i przenieść się wraz z rodziną prawie na rok do Zakopanego. Mógł całkowicie poświęcić się pracy pisarskiej.
W 1909 roku wyjechał z rodziną do Paryża, gdzie mieszkał trzy lata. W 1910 roku podpisał się pod listem otwartym w sprawie pochowania ciała Juliusza Słowackiego na Wawelu, po odmowie biskupa krakowskiego Jana Puzyny[18]. Po powrocie do kraju osiedlił się w Zakopanem.
Zmarł 20 listopada 1925. Żeromski został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (F/4/24). W 1928 roku otwarto w Nałęczowie muzeum poświęcone pisarzowi.
Stefan Żeromski w swoich dziełach poruszał często problematykę społeczną. W centrum jego zainteresowań znalazł się temat ubóstwa, katastrofalne położenie robotników i chłopów, i obserwacje tych grup zbliżyły go do poglądów socjalistycznych – w czasie rewolucji 1905 roku sprzyjał Polskiej Partii Socjalistycznej; ciągłą inspiracją była dla niego myśl Edwarda Abramowskiego, teoretyka i praktyka spółdzielczości, oraz teoria syndykalistyczna Georges'a Sorela (cenił sobie jego dzieło Réflexions sur la violence) i Édouarda Dufour (Le syndicalisme et la prochaine révolution), czemu dał wyraz w społeczno-politycznej pracy pt. Początek świata pracy, powstałej u zarania II RP, w 1918 r.
Powstanie dzieła List do Heinricha Köselitza z 1 lutego 1883, w którym po raz pierwszy Nietzsche wymienił tytuł pisanego dzieła. Jego pierwsza część ukazała się w maju 1883. Inspiracją do napisania dzieła były dwie wizje mistyczne. Pod wpływem pierwszej z nich, w 1881 w Surlei, Nietzsche stworzył zasadniczy plan dzieła. Druga wizja miała miejsce w Rapallo w 1883. Każda z czterech części tworzona była szybko (każda w ok. 10 dni), w podobnym do mistycyzmu uniesieniu. Pierwsze trzy części opublikowano oddzielnie w latach 1883-1885, a ich sprzedaż ograniczała się do kilku egzemplarzy. Część czwartą wydano początkowo jedynie w kilku egzemplarzach autorskich. Na 1891 zaplanowano wydanie całości, jednak rodzina wstrzymała druk obawiając się konfiskaty nakładu pod zarzutem obrazy uczuć religijnych. W 1892 wydano część czwartą, a kiedy okazało się, że obawy przed zarzutami były płonne, wydano całość. W tym czasie postępy choroby psychicznej Nietzschego były tak znaczne, że nie był on już tego świadomy. Ogólna charakterystyka. Tako rzecze Zarathustra jest dziełem nietypowym w twórczości Nietzschego. W zamierzeniu autora miało to być dzieło popularne, pozwalające mu dotrzeć do szerokiego kręgu odbiorców. Rzeczywiście - jego wysokie walory literackie i spójna forma sprawiły, że stało się ono popularne również poza środowiskiem akademickim i intelektualnym. Jest to najczęściej czytana i tłumaczona praca Nietzschego. Jednocześnie jej forma literacka sprawia, że jest ona otwarta na bardzo różne interpretacje. Z powodu swej nietypowości i literackości Tako rzecze Zaratustra jest znacznie rzadziej czytana i analizowana na akademickich kursach filozofii, aniżeli pozostałe dzieła Nietzschego. Dzieło jest dużym wyzwaniem dla tłumaczy - ze względu na oryginalny styl i język, a także bogatą i niejasną symbolikę. Dzieło jest opisywane jako ,,filozoficzna epopeja""Główna postać dzieła, Zaratustra, jest przedmiotem różnych interpretacji. Postać ta pojawia się po raz pierwszy w 1881 w końcowych fragmentach Wiedzy radosnej. Fragment ten został następnie z drobnymi zmianami powtórzony w Prologu do Tako rzecze Zaratustra. Swoje imię postać wywodzi od perskiego proroka Zaratusztry, twórcy zaratusztrianizmu, w którym główną rolę odgrywa konflikt pomiędzy dobrem i złem, toczącymi walkę zarówno w świecie, jak i w życiu ludzkim. W XIX w. pojawiły się tłumaczenia na niemiecki pism zaratusztriańskich i idee tej religii były Nietzschemu znane. Znał on osobiście Hermanna Brockhausa, redaktora zaratusztriańskiej Vendidad Sade (1850). Nietzsche zreinterpretował zaratusztriański konflikt w duchu chrześcijańsko-humanistycznym, wiążąc dobro z altruizmem i życzliwością, zło natomiast z egoizmem i interesownością. W Ecce Homo Nietzsche wskazał, że to Zaratustra zapoczątkował tę opozycję, będącą ,,fatalną pomyłką moralności"", tak więc jako pierwszy powinien ją też rozpoznać. Nietzscheański Zaratustra naucza nowej moralności, wychodzącej poza dualizm, a jednocześnie nie popadającej w anarchizm moralny czy zwierzęcy prymitywizm. Zdaniem Armanda Quinota jest to prorok, żyjący dotychczas w niebiańskiej samotności, zstępujący do ludzi, by przekazać im swe posłanie.
"Wola mocy" to monumentalna praca filozoficzna Friedricha Nietzschego, której centralnym motywem jest idea, że podstawowym napędem wszystkich ludzkich działań jest dążenie do mocy i samoprzezwyciężenia. Ten zbiór notatek, esejów i aforyzmów, opracowany po śmierci Nietzschego przez jego siostrę, Elżbietę Förster-Nietzsche, stanowi jedną z najbardziej kontrowersyjnych i jednocześnie najbardziej fascynujących analiz ludzkiej natury i kultury.
Nietzsche rozwija w niej swoje kluczowe koncepcje, takie jak nadczłowiek, wieczny powrót, krytyka chrześcijaństwa i moralności niewolników. "Wola mocy" nie jest jedynie filozoficzną spekulacją, ale również wyrazem głębokiego zrozumienia tragizmu i heroizmu ludzkiej egzystencji. Nietzsche podkreśla, że życie samo w sobie jest walką o przetrwanie, w której jednostki muszą nieustannie dążyć do samodoskonalenia i przezwyciężania własnych ograniczeń.
Ta książka, chociaż nie jest łatwa w odbiorze, stanowi nieocenione źródło inspiracji dla tych, którzy pragną zgłębić filozoficzne podstawy ludzkiej kondycji. "Wola mocy" to wyzwanie rzucone każdemu czytelnikowi, zmuszające do refleksji nad własnym życiem, wartościami i dążeniami.
Potop.Tom 3-druga z powieści tworzących Trylogię Henryka Sienkiewicza wydana w 1886 roku (pozostałe części to Ogniem i mieczem i Pan Wołodyjowski), opowiadająca o potopie szwedzkim z lat 1655–1660.
Głównym bohaterem powieści jest młody chorąży orszański Andrzej Kmicic, który przybywa na Laudę, aby zgodnie z testamentem Herakliusza Billewicza poślubić jego wnuczkę Aleksandrę Billewiczównę. W tym też momencie rozpoczyna się powieść. Akcja przedstawia okres z lat 1655–1657.
Powieść była pierwotnie wydana w odcinkach w latach 1884–1886 w dzienniku krakowskim Czas i, z minimalnym opóźnieniem w stosunku do Czasu, także w warszawskim Słowie i Kurierze Poznańskim. Pierwsze wydanie książkowe w 1886 w Warszawie. Część rękopisu powieści przechowywana jest w Ossolineum we Wrocławiu.
Zaręczony z Oleńką Billewiczówną chorąży Andrzej Kmicic opowiada się początkowo po stronie Radziwiłłów – potężnego rodu magnackiego wspierającego Szwedów w ich najeździe na Rzeczpospolitą. Uznany przez szlachtę i narzeczoną za zdrajcę, postanawia się zrehabilitować. Pod przybranym nazwiskiem – Babinicz – bierze udział w obronie Jasnej Góry, własną piersią osłania króla Jana Kazimierza przed wrogami i bohatersko walczy z nieprzyjacielem do zakończenia wojny.
Pierwotnie "potop" miał oznaczać powszechne, zbrojne powstanie ludności polskiej, zalewające ze wszystkich stron wrogie wojska szwedzkie i wyzwalające w ten sposób ojczyznę.
Potop.Tom 2-druga z powieści tworzących Trylogię Henryka Sienkiewicza wydana w 1886 roku (pozostałe części to Ogniem i mieczem i Pan Wołodyjowski), opowiadająca o potopie szwedzkim z lat 1655–1660.
Głównym bohaterem powieści jest młody chorąży orszański Andrzej Kmicic, który przybywa na Laudę, aby zgodnie z testamentem Herakliusza Billewicza poślubić jego wnuczkę Aleksandrę Billewiczównę. W tym też momencie rozpoczyna się powieść. Akcja przedstawia okres z lat 1655–1657.
Powieść była pierwotnie wydana w odcinkach w latach 1884–1886 w dzienniku krakowskim Czas i, z minimalnym opóźnieniem w stosunku do Czasu, także w warszawskim Słowie i Kurierze Poznańskim. Pierwsze wydanie książkowe w 1886 w Warszawie. Część rękopisu powieści przechowywana jest w Ossolineum we Wrocławiu.
Zaręczony z Oleńką Billewiczówną chorąży Andrzej Kmicic opowiada się początkowo po stronie Radziwiłłów – potężnego rodu magnackiego wspierającego Szwedów w ich najeździe na Rzeczpospolitą. Uznany przez szlachtę i narzeczoną za zdrajcę, postanawia się zrehabilitować. Pod przybranym nazwiskiem – Babinicz – bierze udział w obronie Jasnej Góry, własną piersią osłania króla Jana Kazimierza przed wrogami i bohatersko walczy z nieprzyjacielem do zakończenia wojny.
Pierwotnie "potop" miał oznaczać powszechne, zbrojne powstanie ludności polskiej, zalewające ze wszystkich stron wrogie wojska szwedzkie i wyzwalające w ten sposób ojczyznę.
Bajka z serii Poznajemy zawody - Bajka o Panu Jerzym Fryzjerze, który strzygł pięknie dzieci i dorosłych przybliża dzieciom zawód fryzjera. Autor przekonuje, że ciekawe i wcale niestraszne może być spotkanie z Panem fryzjerem.
Przesłaniem książki i dla rodziców i dla dzieci jest to, że o higienę,wygląd należy dbać w każdym wieku. Wizyta u Pana Jerzego fryzjera,bywa konieczna.Jest wspaniałą przygodą.Bajeczka, którą macie przed sobą została napisana z myślą o naszych kochanych maluchach. Autor, Lech Tkaczyk, zgodnie ze sprawdzoną zasadą „nauka poprzez zabawę”, w nowatorski i ciekawy sposób, poprzez opisanie wizyty u Pana Jerzego,fryzjera, zapoznaje dzieci z zawodem fryzjera.
Książka ukazuje się w niezwykle poczytnej i cenionej serii książeczek „Poznajemy zawody”. Warto dodać, że bajeczka jest pięknie ilustrowana przez Tomasza Laskowskiego, co z pewnością spodoba się Twojemu młodemu odkrywcy. Poznajemy zawody jest serią Wydawnictwa Astrum stworzoną z myślą o najmłodszych Czytelnikach. Autor, Lech Tkaczyk proponuje Państwu wierszowane bajeczki, napisane lekkim, żartobliwym językiem, łatwym do zrozumienia przez najmłodszych. Każda historyjka w zabawny i przyjemny sposób uczy małego człowieka podstawowych czynności i pojęć. Za pomocą prostej techniki – powtarzania, maluch w krótkim czasie zacznie sam liczyć, rozróżniać kolory czy odczytywać godzinę. Barwne obrazki pobudzą wyobraźnię, dzięki czemu nauka stanie się zabawą, a zabawa nauką.
Książka ma dołączony audiobook z czytaną treścią bajki i podkładem muzycznym na płycie CD.
Zapraszamy do lektury tej pięknej bajki!
O Autorze:
Lech Tkaczyk - absolwent Wydziału Technologii Żywności Akademii Rolniczej we Wrocławiu i Międzynarodowych Studiów Doktoranckich na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Poeta, autor kilku tomików poetyckich wydanych wraz z płytami z poezją śpiewaną do jego tekstów - w tym przez artystkę Piwnicy Pod Baranami Beatę Czernecką (tomik poetycki i płyta muzyczna Anioły Codzienności). Napisał teksty do ponad 150 piosenek wydanych na płytach dla najmłodszych i dla dorosłych.
Lech Tkaczyk napisał i wydał w postaci książek, audiobooków, słuchowisk, e-booków ponad 100 bajek dla dzieci. Słuchowiska i audiobooki nagrywane są przez aktorów scen polskich, a także przez profesjonalnych lektorów. Autor pisze książki klasycznym wierszem i nie zamierza zmieniać stylu na prozatorski. Uczestniczy w spotkaniach autorskich z dziećmi w szkołach, przedszkolach, bibliotekach itd. Za swoją działalność na rzecz dzieci otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej. Fragmenty spotkań i czytanych przez niego książek można zobaczyć na YouTube i innych portalach społecznościowych, na których jest bardzo aktywny. Na Facebooku prowadzi wiele grup poetyckich promujących twórczość autorów.
Jako prezes i współwłaściciel Wydawnictwa Astrum wydaje cykliczne antologie poetyckie i prozatorskie pozwalające zaistnieć w księgarniach całego kraju autorom reprezentującym różne style uprawianej przez nich poezji czy beletrystyki.
Lech Tkaczyk ma wiele pasji. Nadal działa aktywnie - pisze książki dla dzieci i dorosłych, nagrywa słuchowiska, pisze wiersze.
Kocha poezję oraz piosenkę poetycką. Strona autorska oraz adresy do stron Lecha Tkaczyka
www.lech-tkaczyk.pl
www.sluchowiska.com www.wydawnictwo-astrum.pl
https://www.facebook.com/lech.tkaczyk
https://twitter.com/tkaczyk1
https://www.instagram.com/ksiazkidladzieciautor/
mail: l.tkaczyk@astrum.wroc.pl
Pogadanki autora o książkach dla dzieci na You Tube: Radio ASTRUM dzieciom
Kuszenie świętego Antoniego jest chyba najbardziej nieprzeniknioną książką Gustave'a Flauberta, do której on sam przywiązywał ogromną wagę, nazywając ją w listach dziełem całego swojego życia. Pracował nad nią w sumie dwadzieścia pięć lat i pozostawił trzy jej wersje, z których tylko ostatnią zdecydował się opublikować ukazała się w Paryżu w roku 1874 nakładem Georges'a Charpentiera.
Opowiadania należą do gatunku literackiego zwanego epickim. Charakteryzują się niewielkimi rozmiarami, luźną, dość swobodną konstrukcją i zasadniczo niezbyt skomplikowaną fabułą. Treść opowiadań w porządku przyczynowo-skutkowym prezentuje kolejne zdarzenia rozgrywające się w przeszłości. Oczywiście istnieją odstępstwa od tego typu definicji opowiadań cechujące się wyższym stopniem skomplikowania tego typu prozy. Pierwsze wydanie antologii opowiadań Wydawnictwa Astrum skupia jak w soczewce to wszystko, co ważne w życiu ich twórców, którzy zdecydowali się na udział w tym niezwykle ciekawym dziele.
Zapraszamy do lektury.
Autorzy tej antologii, to: Jerzy Guzy, Wacława Konieczny, Barbara Maria Laskowska, Teresa Mazur, Helena Paszkowska, Agata Rak, Urszula Rędziniak, A.K. Sar (Raska), Krystyna Sikorska, Tamara Mariola Tarasek.
Stron 126
w tym stron kolorowych wkładek na kredzie- biogramy autorów ze zdjęciem.
Przekazujemy w ręce czytelników drugą z książkę autorstwa Tomasza Sitkowskiego pod tytułem KURS PRAKTYCZNEJ RADIESTEZJI.
Pierwsza książka tego autora z zakresu radiestezji nosiła tytuł „Wahadełko a Radiestezja. Nowe spojrzenie”. Była to rozprawka na temat teorii radiestezji i miała przygotowa czytelnika do poznania istoty i zasad tej dziedziny. Obecna książka ma za zadanie nauczenia radiestezji w praktyce od podstaw. Ma ona spełniać rolę podstawowego podręcznika do samodzielnej nauki praktycznej radiestezji, w tym szczególnie nauki posługiwania się wahadłem i różdżką. Poza opisem nauki posługiwania się przyrządami radiestezyjnymi, czytelnik znajdzie w niej również materiał do nauki umiejętności wykrywania i lokalizacji pasm zadrażnień, rozróżniania terenu geopatycznego od terenu obojętnego, wykonywania pomiarów ilościowych mocy oddziaływania bodźców geopatycznych oraz umiejętności wykrywania wody i lokalizacji jej ujęcia, czyli miejsca pod wykonanie studni.
Wszystkie tematy zostały opracowane w nowy, przystępny sposób, jednak zupełnie odmiennie od opisów w dotychczasowych publikacjach o radiestezji. Książka przeznaczona jest właściwie dla początkujących, ale może być również bardzo przydatna dla zaawansowanych radiestetów, ze względu na zupełnie inny sposób ujęcia tematu, który może spowodować nowe przemyślenia w celu korekty wyobrażeń na temat teorii i praktyki radiestezji. W książce opisane są głównie praktyczne aspekty radiestezji. Lektura obu książek stanowi komplet materiałów teoretycznych i praktycznych podstaw dziedziny radiestezji. Zapraszam do lektury tej książki - podręcznika do samodzielnej nauki praktycznej radiestezji.
Informacje o autorze
Tomasz Sitkowski – urodzony w 1950 roku. Z zawodu jest technologiem żywności, o specjalności technologia młynarstwa. W latach 1977-2000 był pracownikiem naukowo badawczym, w roku 1986 uzyskał tytuł kandydata nauk technicznych oraz doktora nauk rolniczych. W latach 2001-2016 pracował w przemyśle młynarskim. Obecnie jest na emeryturze. Radiestezją zajmuje się amatorsko od 1990 roku. W latach 1992-1993 ukończył kursy radiestezji dla początkujących oraz dla zaawansowanych w Polskim Towarzystwie Psychotronicznym w Warszawie. W latach 1991-1993 był członkiem Polskiego Towarzystwa Psychotronicznego. Następnie w życiu autora nastał wieloletni okres samodzielnej, niestowarzyszonej działalności. Od połowy roku 2015 jest członkiem Stowarzyszenia Rzeczoznawców Radiestezji w Warszawie.
Swoje prace na temat radiestezji opisuje na stronach www.radiestezjatomaszsitkowski.pl oraz www.psychotronika.pl, jak również publikuje artykuły w pismach Nieznany Świat, Czwarty Wymiar, Biuletyn SRR.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
