Czym zachęcić pracowników do wydajniejszej pracy? Jakich argumentów użyć, aby uspokoić w firmie nerwową atmosferą spowodowaną ogólną recesją? Dlaczego warto pracownikom mówić prawdę? Motywowanie pracowników w sytuacjach kryzysowych to próba znalezienia odpowiedzi między innymi na powyższe pytania.Antoni Benedikt w swojej książce jasno i przejrzyście przedstawia, jak siebie i innych zachęcić do lepszej, efektywniejszej pracy, gdy nie można tego uczynić za pomocą pieniędzy. Czytelnik znajdzie w niej więc definicje pojęć kryzys, recesja, omówienie technik motywowania indywidualnego i grupowego, słowem - bogatą wiedzę teoretyczną zilustrowaną barwnym materiałem empirycznym.Prezentowana Państwu publikacja to doskonały podręcznik dla właścicieli niewielkich firm, studentów kierunków ekonomicznych i humanistycznych, a także dla menedżerów oraz tych pracowników, którzy chcą mieć lepszą świadomość swojej funkcji w organizacji.
Iwona Włodarska pojawia się na polskiej scenie poetyckiej z głosem dojrzałym, a jednocześnie świeżym. Jej tomik poezji "Zielona sukienka" to zbiór poruszających wierszy o życiu kobiet - ich czułości, wrażliwości, samotności i sile ukrytej w codziennych gestach. Autorka tworzy własny, rozpoznawalny styl - lapidarny, lekki jak pajęczyna, ale uderzający prosto w serce. Potrafi w kilku wersach opowiedzieć całe życie, wydobyć piękno z tego, co zwykłe. Czytelnicy odnajdą tu siebie - w miłości, w macierzyństwie, w żalu po stracie bliskiej osoby, w zadumie nad światem, który coraz bardziej przyspiesza.Iwona Włodarska pisze wiersze, które są dla każdego. Jej utwory działają jak kojący balsam - przywracają wiarę w siłę języka i empatii. To poezja kobieca, ale nie zamknięta - przeciwnie, otwiera się na świat, ludzi, absurdalne realia współczesności i pytania, które zadaje sobie każdy z nas.Tomik "Zielona sukienka" to propozycja idealna na wieczór z herbatą, na podróż w głąb siebie. Książka, do której chce się wracać - by czytać ją fragmentami, na głos, z kimś, kto jeszcze wierzy w słowo.To nie tylko poezja - to sposób, by znów poczuć.Zapraszam do lektury!O autorceIwona Włodarska - poetka codzienności, uważna obserwatorka świata, kobieta, która słucha ciszy i zamienia ją w słowa. Urodzona w Polsce, związana z Dolnym Śląskiem, gdzie natura i historia przenikają się w pejzażach, które pojawiają się w jej poezji.Z wykształcenia urbanistka, z zamiłowania - kronikarka emocji. Pisze, odkąd pamięta, lecz dopiero dziś - dojrzalsza, spokojniejsza, świadoma siły słowa - dzieli się swoją twórczością z szerszym gronem czytelników. "Zielona sukienka" to jej debiutancki tomik poetycki, ale już dziś wiadomo, że nie ostatni.
Proponowany Paniom sennik to pierwsza z napisanych zwięźle, prosto, jasno, z odrobiną doskonałego humoru i szczyptą "szaleństwa" książek. Opisy snów zawarte w niniejszym senniku dotyczą spraw zwyczajnych, codziennych kłopotów, ciepła domowego ogniska, bliskie są niejednej współczesnej, zabieganej Żonie i Matce, która bardzo często nie ma czasu dla siebie.
„Diabeł” Józefa Ignacego Kraszewskiego to jedna z bardziej interesujących powieści historycznych autora, powstała w roku 1853 i osadzona w realiach schyłku panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Kraszewski, mistrz historycznej panoramy, buduje obraz Polski w czasach politycznego zamętu, rozdarcia między tradycją a modernizacją oraz trudnych wyborów jednostek uwikłanych w dziejowe wydarzenia.
Powieść ukazuje zarówno życie dworów magnackich, jak i codzienność szlachty oraz prostego ludu. Autor czerpał z żywych podań, rękopisów i pamiętników epoki, tworząc obraz barwny, pełen szczegółów obyczajowych i politycznych. Tytułowy „diabeł” to symbol zła, intryg, fałszu i chaosu, które wdzierają się w życie bohaterów, ale także alegoria schyłku dawnego porządku i moralnego upadku części elit.
Dzięki bogactwu postaci, żywym dialogom i historycznej wiarygodności Kraszewski stworzył dzieło nie tylko literackie, ale i dokumentujące klimat końca XVIII wieku. To książka, która przybliża atmosferę dworu i prowincji, pokazując zarazem dramat i śmieszność epoki, w której przygotowania do spotkań z królem przeplatały się z politycznymi intrygami i ludzkimi dramatami.
O autorze
Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887) – pisarz, publicysta, historyk i jeden z najbardziej płodnych twórców literatury polskiej. Autor ponad 220 powieści, setek opowiadań, dramatów i esejów, znany przede wszystkim z monumentalnego cyklu powieści historycznych. Tworzył szerokie cykle, m.in.:„Dzieje Polski” – monumentalna seria ukazująca kolejne epoki naszych dziejów,powieści z czasów saskich i stanisławowskich,powieści historyczno-obyczajowe, które do dziś stanowią cenne źródło wiedzy o dawnych czasach. J.I. Kraszewski był nie tylko pisarzem, lecz także patriotą i społecznikiem. W swoich książkach podejmował tematy ważne dla narodu, dokumentował kulturę i mentalność kolejnych pokoleń Polaków. W swoich dziełach łączył wiedzę historyczną z pasją narracyjną, a jego dorobek literacki stanowi nieocenione świadectwo kulturowe XIX-wiecznej Polski.
„ZIOŁA I MAGIA. Lecznicze i rytualne zastosowania roślin”, która zawiera opisy ziół,przepisy i praktyczne ich zastosowanie, to książka dla wszystkich, którzy chcą odkryć niezwykłą moc ziół – nie tylko jako naturalnych lekarstw, ale także jako narzędzi ochrony, oczyszczenia i duchowej harmonii.
Znajdziesz tu:
• opisy ponad 20 najważniejszych ziół stosowanych w tradycji leczniczej i magicznej,
• dziesiątki gotowych mieszanek tematycznych – na sen, oczyszczenie, ochronę, miłość, koncentrację i wiele więcej,
• praktyczne przepisy na kadzidła, kąpiele ziołowe, herbaty intencyjne i napary oczyszczające,
• porady, jak wykorzystywać rośliny w rytuałach domowych, medytacji i pracy z intencją.
To nie jest tylko książka o ziołach. To przewodnik po świecie natury, który – jeśli tylko chcesz – poprowadzi Cię ku głębszemu zrozumieniu siebie i życia.
O Autorze:
Lech Tkaczyk, rocznik 1956, to niezwykle ceniony dietetyk żywienia człowieka. Ukończył studia magisterskie na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu, specjalista w dziedzinie ogólnej technologii żywienia. Absolwent Międzynarodowych Studiów Doktoranckich w zakresie Marketingu i Zarządzania na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w zakładach spożywczych, gdzie zdobywał doświadczenie w zakresie praktycznego żywienia człowieka. Jego wiedza i umiejętności zaowocowały publikacjami o żywieniu, w tym poradnikami kulinarnymi, które zyskały dużą popularność wśród czytelników. Lech Tkaczyk jest również twórcą tzw. Diety Funkcjonalnej, w której podkreśla znaczenie ziół i przypraw w codziennej diecie. Specjalizuje się w tworzeniu receptur mieszanek przyprawowych. Wśród jego najnowszych książek znajdują się dzieła popularyzujące diety dla zdrowia wątroby, nerek, prostaty,innych ważnych organów u człowieka.
W swoich ksiażkach łączy wiedzę związaną ze zdrowym stylem życia,działaniami podnoszącymi ogólną zdrowotność człowieka,a także z praktycznymi poradami żywieniowymi, dietami,także pełnymi jadłospisami na określony czas,które mają wpływ na hamowanie procesów starzenia.
Zapraszamy do lektury jego dzieł – odkryjcie z nim smak zdrowia i mądrości zawartej w naturze!
Stron 224, oprawa miękka
„Hrabina Cosel” to jedna z najbardziej znanych powieści historycznych Józefa Ignacego Kraszewskiego, należąca do jego słynnego cyklu „Saski”. Utwór, opublikowany w 1873 roku, przenosi czytelnika do czasów Augusta II Mocnego, na jego dwór pełnego przepychu, intryg, namiętności i dramatycznych rozgrywek.
Tytułowa bohaterka – Anna Konstancja von Brockdorff, znana jako hrabina Cosel – była jedną z najsłynniejszych metres królewskich, kobietą niezwykle piękną, ambitną i inteligentną. Kraszewski z mistrzostwem odmalowuje jej biografię: od miłosnego zauroczenia, przez błyskotliwą pozycję na dworze, aż po dramatyczny upadek, kiedy staje się ofiarą politycznych układów i królewskiej niewierności.
Powieść nie jest tylko romantyczną opowieścią – to także szeroka panorama obyczajowa, historyczna i psychologiczna. Autor ukazuje kontrast pomiędzy przepychem drezdeńskiego dworu a smutkiem samotności i rozpaczy bohaterki. „Hrabina Cosel” to dzieło o sile uczuć, o władzy i zdradzie, o tym, jak los jednostki splata się z wielką polityką. To lektura, która do dziś fascynuje: pokazuje, że historia nie jest tylko ciągiem dat i faktów, ale przede wszystkim dramatem ludzi z krwi i kości. Kraszewski prowadzi czytelnika przez pałacowe sale, gdzie królują muzyka i rozkosze, ale też przez mroczne zakamarki, gdzie rodzi się zdrada i spisek.
O autorze
Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887) – pisarz, publicysta, historyk, autor ponad 220 powieści, w tym monumentalnych cykli historycznych. Twórca tzw. „Trylogii Saskiej” („Hrabina Cosel”, „Brühl”, „Z siedmiu czasów”), w której sportretował życie dworu saskiego i dramaty epoki Augusta Mocnego i jego następców.
Nazywany „polskim Balzakiem”, był nie tylko kronikarzem historii, ale i psychologiem, potrafiącym przeniknąć w głąb ludzkich namiętności. Jego dzieła – od „Starej baśni” po „Hrabina Cosel” – do dziś pozostają świadectwem niezwykłej pasji literackiej i historycznej.
"Granica" to powieść o człowieku, który nie zdołał udźwignąć ciężaru własnych wyborów. Nałkowska kreśli portret Zenona Ziembiewicza - polityka, męża i kochanka - który staje się symbolem słabości ukrywanej za pozorami siły. Jego życie, od świetnie zapowiadającej się kariery po groteskowo-tragiczny upadek, jest przestrogą i studium granic, jakich nie wolno przekraczać.Autorka wprowadza nas w trzy światy: szlachecki dwór w Boleborzy, mieszczańską kamienicę Cecylii Kolichowskiej oraz polityczne salony miasta. Każdy z nich rządzi się własnymi prawami, ale wszystkie łączy wspólna cecha - pozory moralności, które w zetknięciu z życiem okazują się kruchą fasadą.Nałkowska z mistrzostwem psychologicznym przedstawia także kobiety - Justynę Bogutównę, tragiczną ofiarę mezaliansu; Elżbietę Biecką, uwikłaną w świat konwenansów; i Kolichowską, symbol mieszczańskiego dziedzictwa. Każda z nich jest nie tylko bohaterką, ale i znakiem swojej klasy społecznej. Powieść nie daje łatwych odpowiedzi. Czy Zenon był winny, czy był ofiarą? Czy jego zdrada była prywatnym błędem, czy nieuchronnym skutkiem presji społecznej? "Granica" nie ocenia, lecz zmusza czytelnika do refleksji nad własnymi wyborami. Nałkowska pisze sugestywnie.To literatura, która wymaga skupienia, ale odpłaca intensywnością doznań i uniwersalnym przesłaniem. "Granica" jest powieścią o władzy i słabości, o miłości i zdradzie, o granicach moralnych, które każdy z nas nosi w sobie.O autorce:Zofia Nałkowska (1884-1954) - jedna z najwybitniejszych polskich pisarek XX wieku, autorka powieści, dramatów i opowiadań, a także dzienników, które do dziś są bezcennym świadectwem epoki. Była przedstawicielką nurtu psychologiczno-społecznego w literaturze, wnikliwą obserwatorką losów jednostki na tle przemian historycznych. Jej twórczość poruszała tematy moralności, wolności, odpowiedzialności i granic ludzkiego działania.Nałkowska pełniła także ważną rolę społeczną i polityczną - była członkinią Polskiego PEN Clubu, posłanką na Sejm, a po wojnie zasiadała w Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Z jej doświadczeń powstały wstrząsające "Medaliony", jedno z najważniejszych świadectw literackich o Zagładzie."Granica" wydana w 1935 roku, uważana jest za jej powieść najwybitniejszą - głęboko psychologiczną, a jednocześnie niezwykle aktualną, bo dotykającą problemów, które nigdy nie tracą znaczenia.
"Diabeł" Józefa Ignacego Kraszewskiego to jedna z bardziej interesujących powieści historycznych autora, powstała w roku 1853 i osadzona w realiach schyłku panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Kraszewski, mistrz historycznej panoramy, buduje obraz Polski w czasach politycznego zamętu, rozdarcia między tradycją a modernizacją oraz trudnych wyborów jednostek uwikłanych w dziejowe wydarzenia.Powieść ukazuje zarówno życie dworów magnackich, jak i codzienność szlachty oraz prostego ludu. Autor czerpał z żywych podań, rękopisówi pamiętników epoki, tworząc obraz barwny, pełen szczegółów obyczajowychi politycznych. Tytułowy "diabeł" to symbol zła, intryg, fałszu i chaosu, które wdzierają się w życie bohaterów, ale także alegoria schyłku dawnego porządku i moralnego upadku części elit.Dzięki bogactwu postaci, żywym dialogom i historycznej wiarygodności Kraszewski stworzył dzieło nie tylko literackie, ale i dokumentujące klimat końca XVIII wieku. To książka, która przybliża atmosferę dworu i prowincji, pokazując zarazem dramat i śmieszność epoki, w której przygotowania do spotkań z królem przeplatały się z politycznymi intrygami i ludzkimi dramatami.O autorzeJózef Ignacy Kraszewski (1812-1887) - pisarz, publicysta, historyk i jedenz najbardziej płodnych twórców literatury polskiej. Autor ponad 220 powieści, setek opowiadań, dramatów i esejów, znany przede wszystkimz monumentalnego cyklu powieści historycznych. Tworzył szerokie cykle, m.in.:"Dzieje Polski" - monumentalna seria ukazująca kolejne epoki naszych dziejów,powieści z czasów saskich i stanisławowskich,powieści historyczno-obyczajowe, które do dziś stanowią cenne źródło wiedzy o dawnych czasach.I. Kraszewski był nie tylko pisarzem, lecz także patriotą i społecznikiem.W swoich książkach podejmował tematy ważne dla narodu, dokumentował kulturę i mentalność kolejnych pokoleń Polaków. W swoich dziełach łączył wiedzę historyczną z pasją narracyjną, a jego dorobek literacki stanowi nieocenione świadectwo kulturowe XIX-wiecznej Polski.
"Powieść "W pustyni i w puszczy" to nie tylko klasyka polskiej literatury przygodowej, lecz także poruszająca opowieść o dojrzewaniu, odwadze i sile ludzkich więzi. Henryk Sienkiewicz, pisarz uhonorowany Nagrodą Noblaw dziedzinie literatury, stworzył uniwersalną historię o granicach człowieczeństwa w konfrontacji z nieznanym światem i własnym lękiem.To historia dwojga dzieci - czternastoletniego Stasia Tarkowskiego i ośmioletniej Nel Rawlison - porwanych podczas afrykańskiego konfliktu zbrojnego. Ich podróż przez pustynię i dżunglę to walka z naturą, chorobą,i samotnością. Staś, syn polskiego inżyniera, przechodzi przyspieszone dojrzewanie - uczy się odpowiedzialności, lojalności i poświęcenia, chroniąc Nel nie tylko przed zewnętrznym zagrożeniem, lecz także przed utratą nadziei. Mała, krucha dziewczynka staje się symbolem niewinności, zaufania i łagodności, która potrafi skruszyć każdy mur.Sienkiewicz z niezwykłą wyobraźnią odmalowuje afrykańskie krajobrazy - od pustynnych wydm po wilgotne puszcze i rwące rzeki. Ale to nie tylko tło - to przestrzeń symboliczna, w której europejskie dzieci uczą się pokory wobec sił natury i odmiennych kultur. Każde spotkanie z tubylcami, każde nowe wyzwanie niesie ze sobą zarówno grozę, jak i piękno odkrywania innego spojrzenie na świat.Choć książka powstała na początku XX wieku i wpisuje się w ówczesne spojrzenie kolonialne, to jej rdzeń - opowieść o odwadze, przyjaźni, determinacji i miłości bliźniego - pozostaje ponadczasowy."W pustyni i w puszczy" to powieść, która nie tylko fascynuje młodych czytelników, ale również skłania dorosłych do refleksji nad istotą człowieczeństwa i współodczuwania.To książka, która pokazuje, że nawet dziecko - zagubione w wielkim świecie - może stać się bohaterem. I że w podróży przez najtrudniejsze krajobrazy serca, największą siłą nie jest siła fizyczna, lecz siła ducha.O autorze: Henryk Sienkiewicz (1846-1916) - jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy, mistrz powieści historycznej i laureat Literackiej Nagrody Nobla. Urodził się na ziemiach ówczesnego Królestwa Polskiego. Był nie tylko artystą słowa, ale i patriotą, który swoją twórczością niósł ducha narodowej tożsamości w czasach zaborów. Jego powieści - "Quo vadis", "Trylogia", "Krzyżacy" - należą do kanonu światowej literatury."W pustyni i w puszczy" to jedyna książka napisana z myślą o młodzieży- a zarazem jedna z najbardziej uniwersalnych opowieści o ludzkim dorastaniu, odwadze i wartości dobra w świecie pełnym zagrożeń.
"Powieść "W pustyni i w puszczy" to nie tylko klasyka polskiej literatury przygodowej, lecz także poruszająca opowieść o dojrzewaniu, odwadze i sile ludzkich więzi. Henryk Sienkiewicz, pisarz uhonorowany Nagrodą Noblaw dziedzinie literatury, stworzył uniwersalną historię o granicach człowieczeństwa w konfrontacji z nieznanym światem i własnym lękiem.To historia dwojga dzieci - czternastoletniego Stasia Tarkowskiego i ośmioletniej Nel Rawlison - porwanych podczas afrykańskiego konfliktu zbrojnego. Ich podróż przez pustynię i dżunglę to walka z naturą, chorobą,i samotnością. Staś, syn polskiego inżyniera, przechodzi przyspieszone dojrzewanie - uczy się odpowiedzialności, lojalności i poświęcenia, chroniąc Nel nie tylko przed zewnętrznym zagrożeniem, lecz także przed utratą nadziei. Mała, krucha dziewczynka staje się symbolem niewinności, zaufania i łagodności, która potrafi skruszyć każdy mur.Sienkiewicz z niezwykłą wyobraźnią odmalowuje afrykańskie krajobrazy - od pustynnych wydm po wilgotne puszcze i rwące rzeki. Ale to nie tylko tło - to przestrzeń symboliczna, w której europejskie dzieci uczą się pokory wobec sił natury i odmiennych kultur. Każde spotkanie z tubylcami, każde nowe wyzwanie niesie ze sobą zarówno grozę, jak i piękno odkrywania innego spojrzenie na świat.Choć książka powstała na początku XX wieku i wpisuje się w ówczesne spojrzenie kolonialne, to jej rdzeń - opowieść o odwadze, przyjaźni, determinacji i miłości bliźniego - pozostaje ponadczasowy."W pustyni i w puszczy" to powieść, która nie tylko fascynuje młodych czytelników, ale również skłania dorosłych do refleksji nad istotą człowieczeństwa i współodczuwania.To książka, która pokazuje, że nawet dziecko - zagubione w wielkim świecie - może stać się bohaterem. I że w podróży przez najtrudniejsze krajobrazy serca, największą siłą nie jest siła fizyczna, lecz siła ducha.O autorze: Henryk Sienkiewicz (1846-1916) - jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy, mistrz powieści historycznej i laureat Literackiej Nagrody Nobla. Urodził się na ziemiach ówczesnego Królestwa Polskiego. Był nie tylko artystą słowa, ale i patriotą, który swoją twórczością niósł ducha narodowej tożsamości w czasach zaborów. Jego powieści - "Quo vadis", "Trylogia", "Krzyżacy" - należą do kanonu światowej literatury."W pustyni i w puszczy" to jedyna książka napisana z myślą o młodzieży- a zarazem jedna z najbardziej uniwersalnych opowieści o ludzkim dorastaniu, odwadze i wartości dobra w świecie pełnym zagrożeń.
"Stara baśń" to jedno z najbardziej fascynujących i ponadczasowych dzieł polskiej literatury. Choć powstała w XIX wieku, nie traci nic ze swojej siły wyrazu, narracyjnej intensywności i kulturowej wagi. Józef Ignacy Kraszewski - prawdziwy tytan pióra - zabiera nas w podróż do mitycznych początków polskiego państwa, jeszcze przed panowaniem Piastów, w czasy, gdzie słowiańskie plemiona żyły w rytmie natury, wiary i walki.Ta powieść to nie tylko opowieść o miłości, zdradzie, przemocy i nadziei, ale również o przemianie duchowej - zarówno jednostki, jak i wspólnoty. Kraszewski buduje sugestywny obraz społeczeństwa pierwotnego, w którym sacrum i profanum przenikają się na każdym kroku. Opowieść pełna jest bogów, wróżów, obrzędów i rytuałów, ale też ludzkich namiętności i dramatów, które są tak uniwersalne, że poruszają współczesnego czytelnika nie mniej niż odbiorców sprzed 150 lat.Postacie są zarysowane z epickim rozmachem - od okrutnego Popiela, po szlachetnego Piasta - a język powieści, stylizowany na staropolszczyznę, nadaje tekstowi autentyczny i magiczny charakter. "Stara baśń" to dzieło przesiąknięte symboliką - opowiada nie tylko o walce dobra ze złem, ale też o narodzinach wspólnoty i świadomości narodowej. Ziarno nowego ładu - sprawiedliwego, silnego i wspólnotowego - zostaje zasiane właśnie w tej starożytnej epopei.Czytelnik otrzymuje powieść, która jest zarazem literackim freskiem, filozoficzną refleksją, jak i emocjonującą historią. To literatura, która nie tylko opowiada o przeszłości - ale ją buduje.Dla miłośników historii, epiki, folkloru słowiańskiego i refleksyjnej prozy - pozycja obowiązkowa.O autorzeJózef Ignacy Kraszewski (1812-1887) - pisarz, publicysta, historyk i jedenz najbardziej płodnych twórców literatury polskiej. Autor ponad 220 powieści, setek opowiadań, dramatów i esejów, znany przede wszystkimz monumentalnego cyklu powieści historycznych. "Stara baśń", wydana po raz pierwszy w 1876 roku, to jedno z jego najbardziej rozpoznawalnych dzieł - epicka wizja pradziejów Polski, osadzona w czasach przedpiastowskich. Kraszewski był nie tylko literatem, ale i aktywnym uczestnikiem życia społecznego i politycznego. W swoich dziełach łączył wiedzę historycznąz pasją narracyjną, a jego dorobek literacki stanowi nieocenione świadectwo kulturowe XIX-wiecznej Polski.
"Stara baśń" to jedno z najbardziej fascynujących i ponadczasowych dzieł polskiej literatury. Choć powstała w XIX wieku, nie traci nic ze swojej siły wyrazu, narracyjnej intensywności i kulturowej wagi. Józef Ignacy Kraszewski - prawdziwy tytan pióra - zabiera nas w podróż do mitycznych początków polskiego państwa, jeszcze przed panowaniem Piastów, w czasy, gdzie słowiańskie plemiona żyły w rytmie natury, wiary i walki.Ta powieść to nie tylko opowieść o miłości, zdradzie, przemocy i nadziei, ale również o przemianie duchowej - zarówno jednostki, jak i wspólnoty. Kraszewski buduje sugestywny obraz społeczeństwa pierwotnego, w którym sacrum i profanum przenikają się na każdym kroku. Opowieść pełna jest bogów, wróżów, obrzędów i rytuałów, ale też ludzkich namiętności i dramatów, które są tak uniwersalne, że poruszają współczesnego czytelnika nie mniej niż odbiorców sprzed 150 lat.Postacie są zarysowane z epickim rozmachem - od okrutnego Popiela, po szlachetnego Piasta - a język powieści, stylizowany na staropolszczyznę, nadaje tekstowi autentyczny i magiczny charakter. "Stara baśń" to dzieło przesiąknięte symboliką - opowiada nie tylko o walce dobra ze złem, ale też o narodzinach wspólnoty i świadomości narodowej. Ziarno nowego ładu - sprawiedliwego, silnego i wspólnotowego - zostaje zasiane właśnie w tej starożytnej epopei.Czytelnik otrzymuje powieść, która jest zarazem literackim freskiem, filozoficzną refleksją, jak i emocjonującą historią. To literatura, która nie tylko opowiada o przeszłości - ale ją buduje.Dla miłośników historii, epiki, folkloru słowiańskiego i refleksyjnej prozy - pozycja obowiązkowa.O autorzeJózef Ignacy Kraszewski (1812-1887) - pisarz, publicysta, historyk i jedenz najbardziej płodnych twórców literatury polskiej. Autor ponad 220 powieści, setek opowiadań, dramatów i esejów, znany przede wszystkimz monumentalnego cyklu powieści historycznych. "Stara baśń", wydana po raz pierwszy w 1876 roku, to jedno z jego najbardziej rozpoznawalnych dzieł - epicka wizja pradziejów Polski, osadzona w czasach przedpiastowskich. Kraszewski był nie tylko literatem, ale i aktywnym uczestnikiem życia społecznego i politycznego. W swoich dziełach łączył wiedzę historycznąz pasją narracyjną, a jego dorobek literacki stanowi nieocenione świadectwo kulturowe XIX-wiecznej Polski.
"Ludzie bezdomni" to jedna z najważniejszych powieści Stefana Żeromskiego - książka, która od momentu swojego wydania w 1900 roku nie straciła nic ze swojej siły i aktualności. To historia lekarza Tomasza Judyma, człowieka rozdartego między pragnieniem osobistego szczęścia a poczuciem obowiązku wobec cierpiących i ubogich. Autor prowadzi czytelnika przez duszną atmosferę paryskich ulic, kontrasty Warszawy i Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie bieda i choroby zderzają się z obojętnością elit.Judym, syn biednego szewca, dzięki własnej pracy zdobywa wykształcenie, ale nigdy nie uwalnia się od piętna swojego pochodzenia. Jego dramat polega na tym, że nie potrafi pogodzić ideałów społecznych z miłością do Joanny Podborskiej - kobiety, która mogłaby dać mu dom i oparcie. Wybiera samotność, rezygnując z osobistego szczęścia w imię wyższej misji. Ta decyzja czyni go nie tylko "bezdomnym" w sensie duchowym, lecz także symbolem tragicznego losu inteligenta tamtej epoki.Stefan Żeromskiw mistrzowski sposób łączy realistyczne obrazy biedy, chorób i społecznych nierówności z modernistyczną symboliką i namiętnym stylem pełnym emocji. To powieść o miłości i wyrzeczeniu, o odpowiedzialności i samotności,o granicach poświęcenia jednostki dla innych. Jej bohaterowiei przesłanie pozostają zaskakująco żywe i bliskie współczesnemu czytelnikowi, który nadal mierzy się z pytaniami o sens życia, sprawiedliwość i ludzką solidarność. "Ludzie bezdomni" to nie tylko klasyka polskiej literatury - to książka, która wciąż prowokuje, porusza i zmusza do refleksji. To lektura, która otwiera oczy i serca.O autorze:Stefan Żeromski (1864-1925) - jeden z najwybitniejszych pisarzy literatury polskiej, określany mianem "sumienia narodu". Autor powieści, dramatów, nowel i publicystyki, w których podejmował problematykę społeczną, moralną i narodową. Jego najważniejsze dzieła to m.in. "Syzyfowe prace", "Popioły", "Przedwiośnie" i "Ludzie bezdomni". Twórczość Żeromskiego charakteryzuje się wrażliwością na ludzką krzywdę, pasją społecznikowską oraz modernistycznym stylem pełnym symboliki. Był także aktywnym działaczem kulturalnym i współtwórcą polskiego PEN Clubu. Zmarł w Warszawie, pozostawiając po sobie literacki testament, który do dziś porusza i inspiruje kolejne pokolenia czytelników.
„Ludzie bezdomni” to jedna z najważniejszych powieści Stefana Żeromskiego – książka, która od momentu swojego wydania w 1900 roku nie straciła nic ze swojej siły i aktualności. To historia lekarza Tomasza Judyma, człowieka rozdartego między pragnieniem osobistego szczęścia a poczuciem obowiązku wobec cierpiących i ubogich. Autor prowadzi czytelnika przez duszną atmosferę paryskich ulic, kontrasty Warszawy i Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie bieda i choroby zderzają się z obojętnością elit.
Judym, syn biednego szewca, dzięki własnej pracy zdobywa wykształcenie, ale nigdy nie uwalnia się od piętna swojego pochodzenia. Jego dramat polega na tym, że nie potrafi pogodzić ideałów społecznych z miłością do Joanny Podborskiej – kobiety, która mogłaby dać mu dom i oparcie. Wybiera samotność, rezygnując z osobistego szczęścia w imię wyższej misji. Ta decyzja czyni go nie tylko „bezdomnym” w sensie duchowym, lecz także symbolem tragicznego losu inteligenta tamtej epoki.Stefan Żeromski
w mistrzowski sposób łączy realistyczne obrazy biedy, chorób i społecznych nierówności z modernistyczną symboliką i namiętnym stylem pełnym emocji. To powieść o miłości i wyrzeczeniu, o odpowiedzialności i samotności,
o granicach poświęcenia jednostki dla innych. Jej bohaterowie
i przesłanie pozostają zaskakująco żywe i bliskie współczesnemu czytelnikowi, który nadal mierzy się z pytaniami o sens życia, sprawiedliwość i ludzką solidarność. „Ludzie bezdomni” to nie tylko klasyka polskiej literatury – to książka, która wciąż prowokuje, porusza i zmusza do refleksji. To lektura, która otwiera oczy i serca.
O autorze:Stefan Żeromski (1864–1925) – jeden z najwybitniejszych pisarzy literatury polskiej, określany mianem „sumienia narodu”. Autor powieści, dramatów, nowel i publicystyki, w których podejmował problematykę społeczną, moralną i narodową. Jego najważniejsze dzieła to m.in. „Syzyfowe prace”, „Popioły”, „Przedwiośnie” i „Ludzie bezdomni”. Twórczość Żeromskiego charakteryzuje się wrażliwością na ludzką krzywdę, pasją społecznikowską oraz modernistycznym stylem pełnym symboliki. Był także aktywnym działaczem kulturalnym i współtwórcą polskiego PEN Clubu. Zmarł w Warszawie, pozostawiając po sobie literacki testament, który do dziś porusza i inspiruje kolejne pokolenia czytelników.
Tomik poezji „Fanaberie” autorki Renaty Majak to zbiór utworów, które w subtelny, refleksyjny i często głęboko emocjonalny sposób eksplorują różne aspekty ludzkiego życia. Teksty pełne są prostych, a zarazem silnie działających obrazów, które mówią o wartościach, poszukiwaniu siebie, tęsknocie za bliskością i szczerością uczuć. Autorka z niezwykłą łatwością przechodzi od tematów intymnych i osobistych, do filozoficznych rozważań o przemijaniu i miejscu człowieka w świecie.
Fanaberie, tytułowy utwór zbioru, jest nawoływaniem do doceniania codziennych, prostych przyjemności życia, ludzi wokół nas, oraz tego, co już mamy, zamiast nieustannego poszukiwania więcej i więcej. To niezwykle cenna lekcja pokory i wdzięczności, przekazana czytelnikowi w sposób przystępny i ciepły. Poetka wykazuje dużą wrażliwość na otaczającą rzeczywistość i ludzkie doświadczenia. Z nostalgią wspomina smaki dzieciństwa, przypomina o cyklach życia i naturze jako nadziei, która nieustannie powraca, niezależnie od przeciwności losu. Przejmujące są także utwory, które poruszają tematy egzystencjalne, przemijanie i nieuchronność śmierci. Ukazują one, jak bardzo życie ludzkie jest ograniczone czasem i jak niewiele z tego, co robimy, rzeczywiście pozostaje. Te utwory zachęcają do refleksji nad jakością przeżywanego życia, nad sensem podejmowanych decyzji i relacji, jakie nawiązujemy oraz siłę czasu, który płynie nieodwracalnie, nie zważając na nasze pragnienia czy żale. Tomik „Fanaberie” to bardzo udana pozycja poetycka, poruszająca wiele tematów istotnych dla każdego człowieka. Każdy wiersz to jakby zatrzymana w słowach chwila, która skłania czytelnika do zadumy i refleksji nad sobą oraz otaczającym światem. To poezja prawdziwa, dotykająca serca i umysłu w sposób niezwykle skuteczny. Tomik wart jest nie tylko przeczytania, ale i wielokrotnego powrotu do zawartych w nim wierszy po to, by odkrywać w nich kolejne warstwy znaczeń i emocji.
O autorce:
Renata Majak to podróżniczka, pasjonatka historii i miłośniczka książek. Kocha wędrówki po górskich szlakach i przyrodę, która inspiruje ja do pisania. W roku 2023 debiutowała tomikiem poezji “Oblicza Tęsknoty”.
Obecna książka to kontynuacja jej przemyśleń, życiowych decyzji i odczuć, którymi dzieli się z czytelnikiem. . Motto: Tam serce moje, gdzie wy dedykuje wraz z książką swoim córkom.
Wiesław Sakowski to poeta, który słowem dotyka najgłębszych pokładów ludzkiej duszy. Jego najnowszy tomik „I tylko bądź...” jest subtelną, wielowarstwową opowieścią o miłości. Już sam tytuł zapowiada główny motyw zbioru – tęsknotę za byciem blisko drugiego człowieka, za pełnią relacji, za prawdą wyrażoną w prostym „bądź”.
Lektura tomiku to podróż przez bogactwo uczuć i duchowych refleksji. Autor czerpie z doświadczeń osobistych, z wieloletniego dorobku poetyckiego, a zarazem zachowuje niezwykłą pokorę wobec życia i miłości. Jego wiersze, pozornie proste w formie, kryją w sobie głębokie pokłady znaczeń.
Tomik opowiada o różnych obliczach miłości – od pierwszego zauroczenia, przez spełnienie, aż po wyrozumiałość i przebaczenie.
Poeta pisze o codzienności: o prostych gestach, dotyku, obecności, wspólnej modlitwie, przytuleniu. Nie stroni też od trudnych tematów: przemijania, straty, bólu, odchodzenia, tęsknoty. Każdy wiersz jest tu jak osobista modlitwa, szeptana do ukochanej osoby i do Boga zarazem.
Zaletą tomiku jest jego spójność – całość układa się w przemyślaną, poetycką opowieść, gdzie motywy powracają w różnych wariantach, ukazując bogactwo emocji i duchowych przeżyć. Tomik „I tylko bądź...” to wyjątkowa propozycja dla każdego, kto chce zatrzymać się w biegu dnia codziennego i wsłuchać w siebie oraz drugiego człowieka. To poezja, która koi, inspiruje i przypomina, że w życiu najważniejsze jest po prostu być – dla siebie, dla ukochanej osoby, dla Boga.
Stron 130
„Nad Niemnem” to ponadczasowe arcydzieło literatury polskiej, które łączy
w sobie piękno realistycznego opisu z głęboką refleksją społeczną i narodową. Eliza Orzeszkowa, jedna z najważniejszych przedstawicielek epoki pozytywizmu, snuje swoją opowieść z niezwykłą wrażliwością. Powieść – choć napisana w drugiej połowie XIX wieku – zachowuje świeżość i moc oddziaływania dzięki uniwersalnym tematom: miłości, pamięci, pracy, tożsamości i nadziei na odrodzenie.Na tle malowniczych pejzaży nadniemeńskich śledzimy losy Justyny Orzelskiej – młodej kobiety poszukującej sensu i godności – oraz Jana Bohatyrowicza, przedstawiciela szlachty zaściankowej, żyjącego zgodnie z ideałami uczciwości i patriotyzmu. Ich relacja staje się osią fabularną książki, ale także metaforą pojednania między klasami, pokoleniami i światopoglądami. To spotkanie dwóch światów – ziemiaństwa i ludu – nie jest tylko historią uczucia, lecz również projektem wspólnej przyszłości, która może powstać jedynie na fundamencie wzajemnego szacunku i pracy.Groby powstańców w lesie nad Niemnem stają się miejscem pamięci, ale i sumienia – przypominają o tych, którzy oddali życie za wolność, a których ofiara wciąż czeka na duchowe wypełnienie przez kolejne pokolenia.Atutem powieści są opisy przyrody. Rzeka Niemen, pola, lasy, żniwa, świt i zmierzch – wszystko to tętni życiem, współgra z emocjami bohaterów i buduje głęboko symboliczny wymiar utworu. Język powieści – plastyczny, sugestywny, rytmiczny – tworzy unikatową atmosferę, w której czytelnik zanurza się jak w nurt rzeki, dając się nieść pięknu i mądrości tekstu.
„Nad Niemnem” to książka o odradzaniu się – zarówno w sensie indywidualnym, jak i narodowym. To opowieść o tym, że pamięć o przeszłości, gdy staje się źródłem mądrej i wspólnotowej pracy, może uzdrowić podzielone serca i przywrócić nadzieję na przyszłość. To powieść o harmonii – między człowiekiem a naturą, między miłością a odpowiedzialnością, między przeszłością a nowym porządkiem świata.
O autorce: Eliza Orzeszkowa (1841–1910) – wybitna polska pisarka, publicystka i działaczka społeczna, należąca do najważniejszych postaci literatury pozytywistycznej. Urodzona na Kresach Wschodnich, całe życie poświęciła ideom postępu, edukacji i sprawiedliwości społecznej. W swojej twórczości podejmowała tematykę emancypacji kobiet, nierówności klasowych, znaczenia pracy u podstaw i pracy organicznej. Dwa razy nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.
Była wrażliwa na losy ludzi prostych, szlachty zagrodowej, Żydów i kobiet, których doświadczenia opisywała z empatią i zaangażowaniem. Tworzyła
z myślą o przyszłości – o Polsce sprawiedliwej, nowoczesnej i wolnej. Jej dorobek obejmuje m.in. powieści „Meir Ezofowicz”, „Cham”, „Dziurdziowie”, „Marta” i oczywiście najsłynniejsze dzieło – „Nad Niemnem”. Pozostawiła po sobie nie tylko literaturę, lecz także moralny testament epoki: przekonanie, że jedynie praca, solidarność i szacunek mogą odbudować naród.
Alek Skarga rocznik 1958; ur. w Dębicy; absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego; debiutował w czasie studiów w latach 80-tych publikując swoje wiersze w Zeszytach Naukowych Koła Polonistów UJ redagowanych pod patronatem Pana Prof. Jana Błońskiego; niezależną poezję tworzy od szkolnych lat; wiersze łączy z poetyckimi fotografiami, które sam wykonuje. Jego poezja zestawiana była z twórczością Barańczaka i Kornhausera jako rozwinięcie i dopełnienie Nowej Fali. Dzisiaj również dotyka aktualnych problemów, opisuje rzeczywistość wokół nas i społeczne nastroje. Nie stroni od psychologizmu i uniwersalizmu. Z recenzji Herberta Oleschko i Andrzeja Paluszkiewicza z lat 80-tych: "Uniwersalia, prawdy ogólnoludzkie przekazuje wpisując je w konkretność społeczno-polityczną Polski okresu posierpniowego. Zdajemy sobie sprawę, jakiego talentu trzeba, aby pisząc o tragicznych dniach teraźniejszości, o codziennych kłopotach, o unoszącej się nad światem zawiesinie niepewności /----/ nie wpaść w banał. To zainteresowanie teraźniejszością i publicystyczna stylizacja przywodzi na myśl wiersze Barańczaka, Krynickiego czy Kornhausera, ale Skarga nie jest pogrobowcem Nowej Fali, bo jeśli nawet napisze: "w przebraniach udają robotników" ("Dzieci w kalejdoskopie"), to nie jest to normalne uzależnienie od głośnego, a składniowo podobnego tytułu tomiku Kornhausera "W fabryce udajemy smutnych rewolucjonistów". Skarga zawdzięcza Nowej Fali odwagę zauważania problemów teraźniejszości i subiektywny charakter tych spostrzeżeń, a więc swoistą, poetycką optykę. Trudno przeciwstawić jej twórczość poety, którego poezja jest po prostu dalszym dopełnieniem". Stron 112
Książka ZOSIA I TAJEMNICA LASU autorstwa Dominika Gawłowskiego, to piękna, pełna ciepła opowieść dla dzieci, która wciąga małych czytelników w magiczny świat przygód i wartościowych przesłań. Autor mistrzowsko kreuje postaci i atmosferę, dzięki czemu młodzi czytelnicy mogą przenieść się w świat Zosi i jej wiernej towarzyszki - pandy Krzysi. Historia pełna jest emocji, mądrości i empatii. Główna bohaterka, Zosia, to dziewczynka pełna ciekawości i odwagi, która wyrusza na wyprawę do lasu. Towarzyszy jej niezwykła panda Krzysia - wierna przyjaciółka, której mądrość na pewno spodoba się milusińskim.W trakcie swojej przygody dziewczynka pomaga zagubionemu jeżowi odnaleźć drogę do domu, ucząc się jednocześnie o empatii, słuchaniu innych i zaufaniu do natury. Kluczową postacią w tej podróży jest również Pelagia - mądra sowa, która prowadzi bohaterów do rozwiązania zagadki. Motyw lasu, pełnego tajemnic i piękna, nadaje opowieści magiczny, niemal baśniowy klimat. Książka zawiera wiele wartościowych przesłań, takich jak znaczenie empatii, współpracy i zrozumienia. Dzieci uczą się, jak ważne jest słuchanie i obserwowanie otaczającego świata, a także jak pomaganie innym może przynieść radość i satysfakcję. Język książki jest przystępny i dostosowany do młodych czytelników. Autor z powodzeniem tworzy dialogi, które budują bliskość między bohaterami a czytelnikami. Opisy przyrody są pełne szczegółów, co pobudza wyobraźnię i przenosi dzieci w pełen barw i dźwięków świat lasu. Książka posiada piękne ilustracje, stanowiące dopełnienie tekstu. "Zosia i Tajemnica Lasu", to niezwykle wartościowa bajka dla dzieci, która łączy przygodę, naukę i piękne przesłanie. To propozycja na wspólne czytanie , która z pewnością zostawi w sercach dzieci wiele ciepłych wspomnień i inspiracji. O Autorze: Dominik Gawłowski - urodzony 12 grudnia 1993 roku w Kowalu, w województwie kujawsko-pomorskim. Wszechstronny twórca literacki, który w swojej twórczości łączy delikatność literatury dziecięcej z mrokiem psychologicznych thrillerów i refleksyjnością poezji. Jego debiutem literackim jest bajka "Zosia i Tajemnica Lasu", która zaprasza młodych czytelników do magicznego świata pełnego przygód, przyjaźni i wartościowych przesłań. To opowieść, która inspiruje dzieci do odkrywania piękna natury i wzmacnia wrażliwość na potrzeby innych. Obok literatury dziecięcej Dominik tworzy także wciągające thrillery psychologiczne, poruszające złożone tematy relacji międzyludzkich i walki z wewnętrznymi demonami. Jego scenariusz teatralny "Cienie na Scenie" zdobył uznanie i został zgłoszony do prestiżowego konkursu literackiego, co świadczy o jego talencie do budowania napięcia i emocjonalnej głębi. Dominik ukończył szkołę zawodową, jednak to pasja do pisania od zawsze wyznaczała kierunek jego rozwoju. Jako poeta tworzy także filozoficzne wiersze, poruszające tematy ludzkich emocji, moralności i egzystencjalnych rozważań. Inspiracje czerpie z natury, codziennych obserwacji oraz wartości wyniesionych z dzieciństwa. Prywatnie miłośnik sportu, muzyki i kina lat 80. i 90., który wierzy, że literatura ma moc kształtowania wrażliwości i wyobraźni, niezależnie od wieku czytelnika. Jego twórczość to podróż przez różnorodne gatunki, od bajkowego świata po mroczne zakamarki ludzkiej psychiki, które przyciągają zarówno dzieci, jak i dorosłych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
