Quo vadis - powieść z czasów Nerona - powieść historyczna Henryka Sienkiewicza. Publikowana najpierw w odcinkach w warszawskiej "Gazecie Polskiej" (lata 1895-1896) i - z minimalnym opóźnieniem w stosunku do "Gazety" - także w krakowskim dzienniku "Czas" i "Dzienniku Poznańskim". Wkrótce powieść została wydana w formie druku zwartego, jej premiera odbyła się w Krakowie, w 1896 roku. Powieść odniosła światowy sukces i została przetłumaczona na ponad pięćdziesiąt języków. Pełny tekst powieści Quo vadis znajduje się w rękopisie Biblioteki Narodowej, a we wrocławskim Ossolineum znajduje się 39 luźnych kart pierwszego szkicu powieści[1]. Rękopis BN został zakupiony od spadkobierców Leopolda Kronenberga. Karty znajdujące się w zbiorach Ossolineum pochodzą ze zbiorów rodziny pisarza z Oblęgorka. Henryk Sienkiewicz dostał Literacką Nagrodę Nobla za całokształt twórczości. Quo vadis jest jednym z najbardziej znanych dzieł autora, dlatego częstym błędem jest uznawanie, że nagrodą Nobla została przyznana właśnie za to dzieło. W istocie w 1905 roku Sienkiewicz otrzymał ją za wybitne osiągnięcia pisarskie w literaturze epickiej[2]. Tytuł książki to łaciński zwrot, oznaczający: Dokąd idziesz?. Odwołuje się on do słów Quo vadis, Domine? (Dokąd idziesz, Panie?), wypowiedzianych według legendy, przywołanej również w powieści, przez apostoła Piotra do Chrystusa. Ilustracje do powieści wykonali m. in. znani malarze Piotr Stachiewicz i Jan Styka. W 1894 roku powstały pierwsze rozdziały Quo vadis, które ukazały się drukiem od marca 1895 roku w warszawskiej "Gazecie Polskiej", krakowskim "Czasie" oraz "Dzienniku Poznańskim" (do lutego 1896 roku). Wydanie książkowe pojawiło się niedługo później i zrobiło zawrotną karierę w całej Europie. Książka do dziś cieszy się wyjątkową popularnością, została przetłumaczona na 57 języków, w tym na arabski czy japoński, a także esperanto i opublikowana w ponad 70 krajach[6]. Quo vadis wielokrotnie adaptowano i wystawiano na deskach teatrów, ukazała się opera oparta na motywach powieści, a w 1913 roku dzieło zostało po raz pierwszy sfilmowane, a później było ekranizowane jeszcze kilkakrotnie. W 2016 Sienkiewiczowską powieść odczytywano publicznie podczas akcji społecznej propagującej znajomość literatury narodowej - Narodowe Czytanie Quo vadis. Z tej okazji 3 września rękopis powieści opuścił na jeden dzień skarbiec Biblioteki Narodowej i można go było oglądać w warszawskim Pałacu Rzeczypospolitej. Żródło informacji: Wikipedia.
"Pan Tadeusz, czyli Ostatni Zajazd na Litwie" to epopeja narodowa Adama Mickiewicza, uznawana za szczytowe osiągnięcie polskiego romantyzmu i jedno z najważniejszych dzieł literatury polskiej. Utwór został napisany w latach 1832-1834 na emigracji w Paryżu i opublikowany w 1834 roku. Akcja poematu rozgrywa się na Litwie, w niewielkiej miejscowości Soplicowo, w latach 1811-1812, w przededniu inwazji Napoleona na Rosję. Ten historyczny kontekst budzi w bohaterach nadzieje na odzyskanie przez Polskę niepodległości. Mickiewicz z ogromną precyzją odtwarza realia życia polskiej szlachty na Kresach, ich codzienne zwyczaje, obyczaje, a także atmosferę tamtych czasów. Centralnym wątkiem fabularnym jest trwający od pokoleń konflikt między rodami Sopliców i Horeszków. Młody Tadeusz Soplica wraca po latach nauki do rodzinnego domu i zakochuje się w Zosi, krewniaczce Horeszków. Ich uczucie staje się symbolem pojednania zwaśnionych rodzin. Kluczową postacią jest również ksiądz Robak, w rzeczywistości Jacek Soplica - ojciec Tadeusza. Jego dramatyczna przeszłość i obecne działania jako emisariusza napoleońskiego dodają utworowi głębi i napięcia. "Pan Tadeusz" to nie tylko opowieść o miłości i sporach szlacheckich. Mickiewicz porusza w nim wiele ważnych tematów takich jak: patriotyzm i tęsknota za ojczyzną;krytyka szlachty;przyroda jako bohater;tradycja i obyczaje. Utwór jest napisany wierszem trzynastozgłoskowym, co nadaje mu rytmiczność i melodyjność. Mickiewicz stosuje liczne środki stylistyczne, takie jak metafory, porównania, epitety, które wzbogacają język i czynią go żywym oraz obrazowym. Poemat składa się z dwunastu ksiąg, a każda z nich rozwija kolejne wątki fabularne i tematyczne. "Pan Tadeusz" odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu polskiej świadomości narodowej. Jest często określany jako "ostatni zajazd na Litwie", symbolizując koniec pewnej epoki w historii Polski. Dzieło to było inspiracją dla wielu twórców i doczekało się licznych adaptacji teatralnych, filmowych oraz operowych. Czytając "Pana Tadeusza", odbiorca przenosi się w świat pełen pasji, emocji i piękna. To nie tylko lekcja historii, ale także uniwersalna opowieść o miłości, honorze, przebaczeniu i nadziei. Mickiewicz, poprzez swoją mistrzowską narrację, zachęca do refleksji nad tym, co stanowi istotę polskości i ludzkiej natury. "Pan Tadeusz" to arcydzieło, które łączy w sobie bogactwo języka, głębię psychologiczną postaci i malownicze opisy świata przedstawionego. To lektura obowiązkowa dla każdego, kto pragnie zrozumieć duszę polskiego narodu i docenić piękno rodzimej literatury. O autorze: Adam Mickiewicz (1798-1855) był jednym z najwybitniejszych polskich poetów romantycznych, a także dramaturgiem, eseistą i działaczem politycznym. Urodził się w Zaosiu lub Nowogródku na terenie dzisiejszej Białorusi. Jest autorem wielu kluczowych dzieł literatury polskiej, takich jak "Dziady", "Pan Tadeusz", "Sonety krymskie" i "Konrad Wallenrod". Mickiewicz był aktywnym uczestnikiem życia społeczno-politycznego swojej epoki. Za działalność w tajnych stowarzyszeniach patriotycznych został aresztowany i zesłany w głąb Rosji. Po uwolnieniu podróżował po Europie, m. in. przebywał w Niemczech, Włoszech i Szwajcarii. W Paryżu objął katedrę literatur słowiańskich w Collge de France. Jego twórczość wywarła ogromny wpływ na kształtowanie się polskiej tożsamości narodowej i inspirowała kolejne pokolenia. Zmarł w Konstantynopolu (obecnie Stambuł) w 1855 roku, gdzie udał się z misją organizacji polskich oddziałów podczas wojny krymskiej. Format A5; stron 246, w tym 32 cz.b,kolorowe ilustracje;opr.twarda
"Pan Tadeusz, czyli Ostatni Zajazd na Litwie" to epopeja narodowa Adama Mickiewicza, uznawana za szczytowe osiągnięcie polskiego romantyzmu i jedno z najważniejszych dzieł literatury polskiej. Utwór został napisany w latach 1832-1834 na emigracji w Paryżu i opublikowany w 1834 roku. Akcja poematu rozgrywa się na Litwie, w niewielkiej miejscowości Soplicowo, w latach 1811-1812, w przededniu inwazji Napoleona na Rosję. Ten historyczny kontekst budzi w bohaterach nadzieje na odzyskanie przez Polskę niepodległości. Mickiewicz z ogromną precyzją odtwarza realia życia polskiej szlachty na Kresach, ich codzienne zwyczaje, obyczaje, a także atmosferę tamtych czasów. Centralnym wątkiem fabularnym jest trwający od pokoleń konflikt między rodami Sopliców i Horeszków. Młody Tadeusz Soplica wraca po latach nauki do rodzinnego domu i zakochuje się w Zosi, krewniaczce Horeszków. Ich uczucie staje się symbolem pojednania zwaśnionych rodzin. Kluczową postacią jest również ksiądz Robak, w rzeczywistości Jacek Soplica - ojciec Tadeusza. Jego dramatyczna przeszłość i obecne działania jako emisariusza napoleońskiego dodają utworowi głębi i napięcia. "Pan Tadeusz" to nie tylko opowieść o miłości i sporach szlacheckich. Mickiewicz porusza w nim wiele ważnych tematów takich jak: patriotyzm i tęsknota za ojczyzną;krytyka szlachty;przyroda jako bohater;tradycja i obyczaje. Utwór jest napisany wierszem trzynastozgłoskowym, co nadaje mu rytmiczność i melodyjność. Mickiewicz stosuje liczne środki stylistyczne, takie jak metafory, porównania, epitety, które wzbogacają język i czynią go żywym oraz obrazowym. Poemat składa się z dwunastu ksiąg, a każda z nich rozwija kolejne wątki fabularne i tematyczne. "Pan Tadeusz" odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu polskiej świadomości narodowej. Jest często określany jako "ostatni zajazd na Litwie", symbolizując koniec pewnej epoki w historii Polski. Dzieło to było inspiracją dla wielu twórców i doczekało się licznych adaptacji teatralnych, filmowych oraz operowych. Czytając "Pana Tadeusza", odbiorca przenosi się w świat pełen pasji, emocji i piękna. To nie tylko lekcja historii, ale także uniwersalna opowieść o miłości, honorze, przebaczeniu i nadziei. Mickiewicz, poprzez swoją mistrzowską narrację, zachęca do refleksji nad tym, co stanowi istotę polskości i ludzkiej natury. "Pan Tadeusz" to arcydzieło, które łączy w sobie bogactwo języka, głębię psychologiczną postaci i malownicze opisy świata przedstawionego. To lektura obowiązkowa dla każdego, kto pragnie zrozumieć duszę polskiego narodu i docenić piękno rodzimej literatury. O autorze: Adam Mickiewicz (1798-1855) był jednym z najwybitniejszych polskich poetów romantycznych, a także dramaturgiem, eseistą i działaczem politycznym. Urodził się w Zaosiu lub Nowogródku na terenie dzisiejszej Białorusi. Jest autorem wielu kluczowych dzieł literatury polskiej, takich jak "Dziady", "Pan Tadeusz", "Sonety krymskie" i "Konrad Wallenrod". Mickiewicz był aktywnym uczestnikiem życia społeczno-politycznego swojej epoki. Za działalność w tajnych stowarzyszeniach patriotycznych został aresztowany i zesłany w głąb Rosji. Po uwolnieniu podróżował po Europie, m. in. przebywał w Niemczech, Włoszech i Szwajcarii. W Paryżu objął katedrę literatur słowiańskich w Collge de France. Jego twórczość wywarła ogromny wpływ na kształtowanie się polskiej tożsamości narodowej i inspirowała kolejne pokolenia. Zmarł w Konstantynopolu (obecnie Stambuł) w 1855 roku, gdzie udał się z misją organizacji polskich oddziałów podczas wojny krymskiej. Format A4; stron 246, w tym 32 cz.b,kolorowe ilustracje;opr.twarda
"Pan Tadeusz, czyli Ostatni Zajazd na Litwie" to epopeja narodowa Adama Mickiewicza, uznawana za szczytowe osiągnięcie polskiego romantyzmu i jedno z najważniejszych dzieł literatury polskiej. Utwór został napisany w latach 1832-1834 na emigracji w Paryżu i opublikowany w 1834 roku. Akcja poematu rozgrywa się na Litwie, w niewielkiej miejscowości Soplicowo, w latach 1811-1812, w przededniu inwazji Napoleona na Rosję. Ten historyczny kontekst budzi w bohaterach nadzieje na odzyskanie przez Polskę niepodległości. Mickiewicz z ogromną precyzją odtwarza realia życia polskiej szlachty na Kresach, ich codzienne zwyczaje, obyczaje, a także atmosferę tamtych czasów. Centralnym wątkiem fabularnym jest trwający od pokoleń konflikt między rodami Sopliców i Horeszków. Młody Tadeusz Soplica wraca po latach nauki do rodzinnego domu i zakochuje się w Zosi, krewniaczce Horeszków. Ich uczucie staje się symbolem pojednania zwaśnionych rodzin. Kluczową postacią jest również ksiądz Robak, w rzeczywistości Jacek Soplica - ojciec Tadeusza. Jego dramatyczna przeszłość i obecne działania jako emisariusza napoleońskiego dodają utworowi głębi i napięcia. "Pan Tadeusz" to nie tylko opowieść o miłości i sporach szlacheckich. Mickiewicz porusza w nim wiele ważnych tematów takich jak: patriotyzm i tęsknota za ojczyzną;krytyka szlachty;przyroda jako bohater;tradycja i obyczaje. Utwór jest napisany wierszem trzynastozgłoskowym, co nadaje mu rytmiczność i melodyjność. Mickiewicz stosuje liczne środki stylistyczne, takie jak metafory, porównania, epitety, które wzbogacają język i czynią go żywym oraz obrazowym. Poemat składa się z dwunastu ksiąg, a każda z nich rozwija kolejne wątki fabularne i tematyczne. "Pan Tadeusz" odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu polskiej świadomości narodowej. Jest często określany jako "ostatni zajazd na Litwie", symbolizując koniec pewnej epoki w historii Polski. Dzieło to było inspiracją dla wielu twórców i doczekało się licznych adaptacji teatralnych, filmowych oraz operowych. Czytając "Pana Tadeusza", odbiorca przenosi się w świat pełen pasji, emocji i piękna. To nie tylko lekcja historii, ale także uniwersalna opowieść o miłości, honorze, przebaczeniu i nadziei. Mickiewicz, poprzez swoją mistrzowską narrację, zachęca do refleksji nad tym, co stanowi istotę polskości i ludzkiej natury. "Pan Tadeusz" to arcydzieło, które łączy w sobie bogactwo języka, głębię psychologiczną postaci i malownicze opisy świata przedstawionego. To lektura obowiązkowa dla każdego, kto pragnie zrozumieć duszę polskiego narodu i docenić piękno rodzimej literatury. O autorze: Adam Mickiewicz (1798-1855) był jednym z najwybitniejszych polskich poetów romantycznych, a także dramaturgiem, eseistą i działaczem politycznym. Urodził się w Zaosiu lub Nowogródku na terenie dzisiejszej Białorusi. Jest autorem wielu kluczowych dzieł literatury polskiej, takich jak "Dziady", "Pan Tadeusz", "Sonety krymskie" i "Konrad Wallenrod". Mickiewicz był aktywnym uczestnikiem życia społeczno-politycznego swojej epoki. Za działalność w tajnych stowarzyszeniach patriotycznych został aresztowany i zesłany w głąb Rosji. Po uwolnieniu podróżował po Europie, m. in. przebywał w Niemczech, Włoszech i Szwajcarii. W Paryżu objął katedrę literatur słowiańskich w Collge de France. Jego twórczość wywarła ogromny wpływ na kształtowanie się polskiej tożsamości narodowej i inspirowała kolejne pokolenia. Zmarł w Konstantynopolu (obecnie Stambuł) w 1855 roku, gdzie udał się z misją organizacji polskich oddziałów podczas wojny krymskiej. Format A5; stron 246, w tym 32 cz.b,kolorowe ilustracje;opr.miękka.
"Pan Tadeusz, czyli Ostatni Zajazd na Litwie" to epopeja narodowa Adama Mickiewicza, uznawana za szczytowe osiągnięcie polskiego romantyzmu i jedno z najważniejszych dzieł literatury polskiej. Utwór został napisany w latach 1832-1834 na emigracji w Paryżu i opublikowany w 1834 roku. Akcja poematu rozgrywa się na Litwie, w niewielkiej miejscowości Soplicowo, w latach 1811-1812, w przededniu inwazji Napoleona na Rosję. Ten historyczny kontekst budzi w bohaterach nadzieje na odzyskanie przez Polskę niepodległości. Mickiewicz z ogromną precyzją odtwarza realia życia polskiej szlachty na Kresach, ich codzienne zwyczaje, obyczaje, a także atmosferę tamtych czasów. Centralnym wątkiem fabularnym jest trwający od pokoleń konflikt między rodami Sopliców i Horeszków. Młody Tadeusz Soplica wraca po latach nauki do rodzinnego domu i zakochuje się w Zosi, krewniaczce Horeszków. Ich uczucie staje się symbolem pojednania zwaśnionych rodzin. Kluczową postacią jest również ksiądz Robak, w rzeczywistości Jacek Soplica - ojciec Tadeusza. Jego dramatyczna przeszłość i obecne działania jako emisariusza napoleońskiego dodają utworowi głębi i napięcia. "Pan Tadeusz" to nie tylko opowieść o miłości i sporach szlacheckich. Mickiewicz porusza w nim wiele ważnych tematów takich jak: patriotyzm i tęsknota za ojczyzną;krytyka szlachty;przyroda jako bohater;tradycja i obyczaje. Utwór jest napisany wierszem trzynastozgłoskowym, co nadaje mu rytmiczność i melodyjność. Mickiewicz stosuje liczne środki stylistyczne, takie jak metafory, porównania, epitety, które wzbogacają język i czynią go żywym oraz obrazowym. Poemat składa się z dwunastu ksiąg, a każda z nich rozwija kolejne wątki fabularne i tematyczne. "Pan Tadeusz" odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu polskiej świadomości narodowej. Jest często określany jako "ostatni zajazd na Litwie", symbolizując koniec pewnej epoki w historii Polski. Dzieło to było inspiracją dla wielu twórców i doczekało się licznych adaptacji teatralnych, filmowych oraz operowych. Czytając "Pana Tadeusza", odbiorca przenosi się w świat pełen pasji, emocji i piękna. To nie tylko lekcja historii, ale także uniwersalna opowieść o miłości, honorze, przebaczeniu i nadziei. Mickiewicz, poprzez swoją mistrzowską narrację, zachęca do refleksji nad tym, co stanowi istotę polskości i ludzkiej natury. "Pan Tadeusz" to arcydzieło, które łączy w sobie bogactwo języka, głębię psychologiczną postaci i malownicze opisy świata przedstawionego. To lektura obowiązkowa dla każdego, kto pragnie zrozumieć duszę polskiego narodu i docenić piękno rodzimej literatury. O autorze: Adam Mickiewicz (1798-1855) był jednym z najwybitniejszych polskich poetów romantycznych, a także dramaturgiem, eseistą i działaczem politycznym. Urodził się w Zaosiu lub Nowogródku na terenie dzisiejszej Białorusi. Jest autorem wielu kluczowych dzieł literatury polskiej, takich jak "Dziady", "Pan Tadeusz", "Sonety krymskie" i "Konrad Wallenrod". Mickiewicz był aktywnym uczestnikiem życia społeczno-politycznego swojej epoki. Za działalność w tajnych stowarzyszeniach patriotycznych został aresztowany i zesłany w głąb Rosji. Po uwolnieniu podróżował po Europie, m. in. przebywał w Niemczech, Włoszech i Szwajcarii. W Paryżu objął katedrę literatur słowiańskich w Collge de France. Jego twórczość wywarła ogromny wpływ na kształtowanie się polskiej tożsamości narodowej i inspirowała kolejne pokolenia. Zmarł w Konstantynopolu (obecnie Stambuł) w 1855 roku, gdzie udał się z misją organizacji polskich oddziałów podczas wojny krymskiej. Format A4; stron 246, w tym 32 cz.b,kolorowe ilustracje;opr.miękka.
Wkroczenie w magiczny wiek czterdziestu lat nie stanowi żadnej życiowej bariery dla współczesnych kobiet. Dzisiejsze czterdziestolatki nie czują się bowiem staro. Są aktywne, pewne siebie, niezależne, odgrywają różne role w życiu zawodowym i społecznym. Dbają o swoje zdrowie i urodę, są w pełni świadome swojej seksualności. Procesy starzenia się uległy znacznemu opóźnieniu dzięki zmianie stylu życia, odżywiania, postawy psychicznej, aktywności zawodowej, mniejszemu obarczeniu obowiązkami. Co zatem należy czynić, by patrzeć na uciekające lata z radością i łatwiej przetrwać okres przekwitania? Jak pozostać zdrową i czuć się młodszą? Jeśli chcesz się dowiedzieć, co możesz dla siebie zrobić i jak wykorzystać szanse, jakie ma do zaoferowania dzisiejsza medycyna, sięgnij po znakomity poradnik Helgi Eisele. Nie zwlekaj, Twój los leży naprawdę w Twoich rękach, a życie zaczyna się po czterdziestce. Wszystko zależy od Twojej mądrości i motywacji. Obiecaj sobie, że już od dzisiaj zaczniesz dbać o siebie i ta książka z pewnością Ci w tym pomoże.
WKOPANY W MAFIJNE PORACHUNKI autorstwa Jolanty Gębki to trzecia część książki o Żanecie i Szczepanie. Powieść pełna jest sensacyjnej fabuły, intryg, gdzie znany stomatolog zostanie wplątany w gangsterskie porachunki. Ale tak naprawdę - czy na pewno? A może raczej to my i świat wokół nas został wplątany w porachunki znane z codziennych dzienników w radio, TV i z gazetowych newsów.
Autorka, chcąc opisać świat mafijnych i niewłaściwych działań, posłużyła się wierszem:
Glob ziemski kręci łez sekundnikami.
Wskazówki obracają radości oczami.
Jak nam szpak zaśpiewa, tak tańczymy,
Szukając wypasionego telefonu między domami.
Ktoś zgubił telefon? A może to ktoś do nas dzwoni?
Jak sroka do świecidełka w podskokach fruwamy.
A tutaj czerwony dzióbek w ciemnym…
Wibruje nami swoich skrzydeł esemesami.
Oj szpaku. Ptaku. Z ciebie taki talencik.
Będę głosować, byś wygrał nagrody.
Na łonie natury śpiewają ptaszki,
A my, ludzie, strzyżemy uszami
I mruczymy nucąc oczami.
Nasze usta są polem minowym,
Nos jest, jako saper na twarzy,
Lecz bywa, że biegasz. Zgubisz, znajdziesz. Ale cóż spamy…
Czytając trzecią część przeżyć Żanety i Szczepana czytelnik z łatwością odnajdzie tu samego siebie, pobudzi swoją wyobraźnię, a może nawet dopisze w myślach fabułę, własnych przemyśleń i przeżyć.
Zapraszam do lektury!
O Autorka o sobie:
Urodziłam się 24 grudnia 1973 roku.To jest moja kolejna powieść wydana w polskim wydawnictwie. W powieści tej dosłowne wszystko jest wymyślone. Jeśli moja fikcja literacka znajdzie gdzieś jakąś zgodność z rzeczywistością, to znaczy, że trafiłam właśnie w taką sytuację.
Stron 158
okładka kolorowa, oprawa miękka
Książka "Czarna Wołga. Diabły są wśród nas..." to mrożący krew w żyłach thriller, który przenosi czytelnika w realia małej miejscowości, gdzie pozornie spokojne życie mieszkańców skrywa mroczne sekrety.
Autor, Janusz Kostuch, wciąga nas w opowieść pełną napięcia, tajemnic i niepokojących wydarzeń, które rozgrywają się w cieniu legendarnej czarnej Wołgi.
Narracja autora jest szczegółowa i realistyczna, co sprawia, że czytelnik ma wrażenie, jakby sam uczestniczył w wydarzeniach, a to dlatego, że buduje on niezwykle umiejętnie atmosferę grozy
i napięcia, stopniowo odkrywając kolejne warstwy mrocznej tajemnicy.
Jednym z największych atutów książki jest jej atmosfera. Janusz Kostuch znakomicie oddaje klimat małej wioski, gdzie plotki i domysły rozprzestrzeniają się z prędkością błyskawicy.
Opisy miejsc, takich jak szkoła, czy lokalne sklepy, są tak żywe, że czytelnik niemal czuje zapach wędzonek i widzi każdy szczegół otoczenia.
"Czarna Wołga. Diabły są wśród nas..." to nie tylko thriller, ale także refleksja nad naturą zła
i ciemną stroną ludzkiej duszy. Autor zadaje pytanie, jak dobrze znamy naszych sąsiadów
i co może kryć się za fasadą zwyczajności. Książka porusza również temat traumy i jej wpływu
na człowieka, ukazując, jak przeszłość może kształtować nasze najgłębsze lęki i obsesje.
Janusz Kostuch stworzył mroczny, wciągający thriller, który na długo pozostaje w pamięci.
"Czarna Wołga. Diabły są wśród nas..." to książka, która zadowoli miłośników mocnych wrażeń i złożonych psychologicznie bohaterów, umiejętnie budując napięcie i niepokój, prowadzi czytelnika przez labirynt tajemnic i mrocznych zakamarków ludzkiej duszy.
Gorąco polecam tę książkę wszystkim, którzy lubią pełne napięcia historie z dreszczykiem emocji.
Autor o sobie:
“Mam 48 lat. Moje miejsce na ziemi to Rabka Zdrój. Piszę przeważnie do szuflady. Nie dla nagród i laurów. Ucieszę się, jeśli w tych słowach ktoś odnajdzie cząstkę siebie…
Zapraszam do lektury.”
Format A5, oprawa miękka, stron 196
Znachor to „ten, kto zna”choroby. To osoba bez wykształcenia medycznego, zajmująca się leczeniem ludzi, Znachorstwo jest często związane z zabobonami.Stosuje się w nim metody irracjonalne, w tym praktyki rytualne, i magiczne, które są rozpowszechnione wśród ludzi niewykształconych,ale niekoniecznie.Sporadycznie w społeczeństwach cywilizowanych. Wiedzę znachor otrzymywał od wykształconych poprzedników i znawców medycyny ludowej.Medyczna wiedza ludowa oparta była i jest na korzystaniu z naturalnych właściwości leczniczych przyrody. Jej główny dział stanowi ziołolecznictwo.Dopiero lata 50. i 60. XX w. zmieniły sytuację, ponieważ na terenach wiejskich pojawili się lekarze. Powieść „ Znachor” Tadeusz Dołęga-Mostowicz napisał w roku 1937. Dzieło to powstało początkowo jako scenariusz filmowy. Kiedy jednak scenariusz odrzucono, autor przerobił go na powieść.
Treścią jest historia renomowanego chirurga, profesora Rafała Wilczura, który pewnego dnia dowiaduje się, że jego ukochana żona Beata odeszła z kochankiem, zabierając ich córeczkę Marysię. Zrozpaczony włóczy się po mieście i pada ofiarą bandytów. Ciężko pobity doznaje amnezji. Nie wiedząc, kim jest, tuła się po wioskach, chwytając się dorywczych prac. W końcu przyjmuje go pod swój dach wiejski gospodarz i Wilczur, już jako Antoni Kosiba, rozpoczyna swoją znachorską działalność. Po udanej operacji kalekiego syna gospodarza zyskuje sławę wielkiego uzdrowiciela. Miejscowy lekarz, zazdrosny o sukces, grozi mu sądem za nielegalne wykonywanie praktyki lekarskiej...
Sukces powieści zachęcił autora do napisania kontynuacji losów profesora Wilczura. W 1939 roku wydana została powieść „Profesor Wilczur” przedstawiająca jego dalsze losy. W 1936 roku pisarz przebywający w majątku Piwnickich w Sikorzu,odwiedził z gospodarzami w ramach wycieczki oddaloną o 10 km wieś Radostki, w której znajdował się młyn wodny. Przyjmował w nim pacjentów jeden z pracowników młyna, miejscowy zielarz i znachor nazwiskiem Różycki. Liczni pacjenci woleli leczyć się u znachora niż u drogich i mało skutecznych lekarzy.
Krótko wcześniej, w 1935 w dzienniku „ ABC”, z którym Dołęga-Mostowicz współpracował, ukazała się notatka o lekarzu, doktorze Ferdynandzie Dolanim, absolwencie uczelni medycznej w Brukseli, który w małopolskiej wsi Borek został aresztowany za znachorstwo. Dolani zataił posiadanie dyplomu doktora medycyny, ponieważ znachorom powodzi się lepiej niż lekarzom. Historie te zainspirowały pisarza, a Radotki stały się pierwowzorem Radoliszek, które autor przeniósł jednak do północno-wschodniej Polski, na Wileńszczyznę i tereny białoruskie, skąd sam pochodził.
Wątek pobicia doktora Wilczura mógł nawiązywać do przeżyć pisarza, który za krytykę władz został pobity w 1927 roku.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Znachor
Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach.
Książka "Samoleczenie w Medycynie Naturalnej" autorstwa Daniela Nowotczyńskiego to znakomity przewodnik po świecie medycyny naturalnej. Autor, z pasją i zaangażowaniem, wprowadza czytelników w szeroki wachlarz metod leczenia, które od wieków są stosowane na całym świecie. Jednym z największych atutów tej publikacji jest jej kompleksowość. Autor nie ogranicza się do opisania kilku popularnych metod, ale szczegółowo omawia takie techniki jak apiterapia, akupunktura, akupresura, reiki, a także różne formy jogi. Każda z tych metod jest starannie opisana, z uwzględnieniem jej historii, zasad działania oraz praktycznych wskazówek dotyczących samodzielnego stosowania. Daniel Nowotczyński zyskał uznanie jako propagator medycyny naturalnej. W swojej książce nie tylko przekazuje teoretyczną wiedzę, ale również dzieli się własnymi doświadczeniami i przemyśleniami, co czyni lekturę bardziej osobistą i zaangażowaną. Jego podejście do tematu jest pełne szacunku dla tradycji, ale jednocześnie otwarte na współczesne potrzeby czytelników poszukujących alternatyw dla konwencjonalnych metod leczenia. Książka napisana jest w sposób niezwykle przystępny, co sprawia, że nawet osoby, które nie miały wcześniejszej styczności z medycyną naturalną, z łatwością mogą zrozumieć i stosować przedstawione w niej metody. Struktura poradnika jest przejrzysta, co ułatwia nawigację i szybkie odnalezienie interesujących informacji. Każdy rozdział jest dobrze zorganizowany, z jasno wyodrębnionymi sekcjami poświęconymi poszczególnym metodom leczenia. Dzięki tej książce czytelnicy mogą dowiedzieć się, jakie schorzenia można leczyć za pomocą metod naturalnych, jak dokładnie je stosować oraz jakie efekty można osiągnąć. To nie tylko źródło wiedzy, ale także inspiracja do bardziej świadomego i zdrowego stylu życia. Daniel Nowotczyński stworzył wartościowe dzieło, które łączy w sobie bogatą tradycję medycyny naturalnej z praktycznymi poradami, jak wykorzystać te metody w codziennym życiu. Gorąco polecam "Samoleczenie w Medycynie Naturalnej" wszystkim zainteresowanym zdrowiem i naturalnymi metodami leczenia.Książka jest bogato ilustrowana zarówno zdjęciami czarno białymi jak i kolorowymi
Książka "Samoleczenie w Medycynie Naturalnej" autorstwa Daniela Nowotczyńskiego to znakomity przewodnik po świecie medycyny naturalnej. Autor, z pasją i zaangażowaniem, wprowadza czytelników w szeroki wachlarz metod leczenia, które od wieków są stosowane na całym świecie. Jednym z największych atutów tej publikacji jest jej kompleksowość. Autor nie ogranicza się do opisania kilku popularnych metod, ale szczegółowo omawia takie techniki jak apiterapia, akupunktura, akupresura, reiki, a także różne formy jogi. Każda z tych metod jest starannie opisana, z uwzględnieniem jej historii, zasad działania oraz praktycznych wskazówek dotyczących samodzielnego stosowania. Daniel Nowotczyński zyskał uznanie jako propagator medycyny naturalnej. W swojej książce nie tylko przekazuje teoretyczną wiedzę, ale również dzieli się własnymi doświadczeniami i przemyśleniami, co czyni lekturę bardziej osobistą i zaangażowaną. Jego podejście do tematu jest pełne szacunku dla tradycji, ale jednocześnie otwarte na współczesne potrzeby czytelników poszukujących alternatyw dla konwencjonalnych metod leczenia. Książka napisana jest w sposób niezwykle przystępny, co sprawia, że nawet osoby, które nie miały wcześniejszej styczności z medycyną naturalną, z łatwością mogą zrozumieć i stosować przedstawione w niej metody. Struktura poradnika jest przejrzysta, co ułatwia nawigację i szybkie odnalezienie interesujących informacji. Każdy rozdział jest dobrze zorganizowany, z jasno wyodrębnionymi sekcjami poświęconymi poszczególnym metodom leczenia. Dzięki tej książce czytelnicy mogą dowiedzieć się, jakie schorzenia można leczyć za pomocą metod naturalnych, jak dokładnie je stosować oraz jakie efekty można osiągnąć. To nie tylko źródło wiedzy, ale także inspiracja do bardziej świadomego i zdrowego stylu życia. Daniel Nowotczyński stworzył wartościowe dzieło, które łączy w sobie bogatą tradycję medycyny naturalnej z praktycznymi poradami, jak wykorzystać te metody w codziennym życiu. Gorąco polecam "Samoleczenie w Medycynie Naturalnej" wszystkim zainteresowanym zdrowiem i naturalnymi metodami leczenia.Książka jest bogato ilustrowana zarówno zdjęciami czarno białymi jak i kolorowymi
Profesor Wilczur, to druga część powieści pod tytułem Znachor Tadeusza Dołęgi Mostowicza.Czytelnik oczekuje,że po kłopotach z odzyskaniem pamięci Profesor Wilczur będzie wiódł sielki żywot. Po odnalezieniu córki i ponownym objęciu stanowiska ordynatora szpitala z zapałem będzie kontynuował praktykę medyczną. Nic bardziej mylnego. Są ludzie, których nie cieszy jego powrót i są gotowu zrobić wiele,aby się go pozbyć. W takiej sytuacji profesor Wilczur decyduje się na powrót na wieś. Czytelnika czeka emocjonująca kontynuacja losów bohaterów Znachora, przed nimi intrygi, nagłe zwroty akcji. W powieści Profesor Wilczur nie brakuje też wątków romantycznych. Powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, autora Kariery Nikodema Dyzmy, Znachor, które to dzieła bogato ilustrowane, wydane w wersji albumowej udostępniło czytelnikom Wydawnictwo Astrum, cieszyły się i nadal cieszą się ogromną popularnością-wiele z nich zostało zekranizowanych. W latach trzydziestych powstała filmowa trylogia o losach Rafała Wilczura, której dwie pierwsze części, Znachor i Profesor Wilczur, oparte były na książkach, a trzecia, Testament profesora Wilczura, na scenariuszu, napisanym specjalnie przez samego Dołęgę-Mostowicza. Niestety, nie zachowała się żadna kopia tego filmu. Ważną częścią fabuły jest idea zmarłego profesora Wilczura - zorganizowania racjonalnego lecznictwa na wsi - wprowadza w czyn Jemioł, człowiek o ciemnej przeszłości, którego Wilczur uratował przed ostatecznym upadkiem . . . Powstaje Fundacja im.Profesora Wilczura. żródło Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach
Książka "Samoleczenie w Medycynie Naturalnej" autorstwa Daniela Nowotczyńskiego to znakomity przewodnik po świecie medycyny naturalnej. Autor, z pasją i zaangażowaniem, wprowadza czytelników w szeroki wachlarz metod leczenia, które od wieków są stosowane na całym świecie. Jednym z największych atutów tej publikacji jest jej kompleksowość. Autor nie ogranicza się do opisania kilku popularnych metod, ale szczegółowo omawia takie techniki jak apiterapia, akupunktura, akupresura, reiki, a także różne formy jogi. Każda z tych metod jest starannie opisana, z uwzględnieniem jej historii, zasad działania oraz praktycznych wskazówek dotyczących samodzielnego stosowania. Daniel Nowotczyński zyskał uznanie jako propagator medycyny naturalnej. W swojej książce nie tylko przekazuje teoretyczną wiedzę, ale również dzieli się własnymi doświadczeniami i przemyśleniami, co czyni lekturę bardziej osobistą i zaangażowaną. Jego podejście do tematu jest pełne szacunku dla tradycji, ale jednocześnie otwarte na współczesne potrzeby czytelników poszukujących alternatyw dla konwencjonalnych metod leczenia. Książka napisana jest w sposób niezwykle przystępny, co sprawia, że nawet osoby, które nie miały wcześniejszej styczności z medycyną naturalną, z łatwością mogą zrozumieć i stosować przedstawione w niej metody. Struktura poradnika jest przejrzysta, co ułatwia nawigację i szybkie odnalezienie interesujących informacji. Każdy rozdział jest dobrze zorganizowany, z jasno wyodrębnionymi sekcjami poświęconymi poszczególnym metodom leczenia. Dzięki tej książce czytelnicy mogą dowiedzieć się, jakie schorzenia można leczyć za pomocą metod naturalnych, jak dokładnie je stosować oraz jakie efekty można osiągnąć. To nie tylko źródło wiedzy, ale także inspiracja do bardziej świadomego i zdrowego stylu życia. Daniel Nowotczyński stworzył wartościowe dzieło, które łączy w sobie bogatą tradycję medycyny naturalnej z praktycznymi poradami, jak wykorzystać te metody w codziennym życiu. Gorąco polecam "Samoleczenie w Medycynie Naturalnej" wszystkim zainteresowanym zdrowiem i naturalnymi metodami leczenia.Książka jest bogato ilustrowana zarówno zdjęciami czarno białymi jak i kolorowymi
Przed Państwem nowa powieść Jolanty Gębki pod tytułem Z PREMEDYTACJĄ. Swoją twórczość autorka przedstawia tak: Piszę, bo lubię. Wydaję, bo przecież nie będę pisać do szuflady. Napisałam kolejną książkę, w której znajdują się również osoby Żaneta i Szczepan (właściwie to jest druga część pierwszej powieści “Żaneta i Szczepan”). Nie przedstawiam w mojej książce żadnych faktycznych zdarzeń.
Tak jak w poprzedniej powieści autorka ze spokojem i rozwagą opisuje codzienność małżonków, którym przyszło żyć w małym mieście.
Ich życie pozornie jest nawet nudne, składa się z szeregu drobiazgów, które mają jednak duże znaczenie, wpływające się na całość ich egzystencji. Czytelnik z łatwością odnajdzie w tej powieści samego siebie. Stres, który towarzyszy każdemu z nas, praca, która jest konieczną, aby zapewnić sobie środki do życia, ale niekoniecznie jest tym, co bohaterowie kochają najbardziej. Autorzy coraz bardziej zdają sobie sprawę, że nie zatrzymają uciekającego czasu, zmian zachodzących nie tylko w ciele bohaterów, ale także w ich umyśle. To intrygująca i pobudzająca wyobrażnię kobieca powieść, do fabuły której czytelnik może dodać własne przeżycia i przemyślenia.
Do rąk Państwa trafia książka wyjątkowa. To SZTUKI TEATRALNE. SCENARIUSZE. ŁATWE DO ODCZYTANIA autorstwa A. K. Sar. Scenariusze i teksty sztuk teatralnych od dawna są składnikami edukacji i badań. Sztuki teatralne z nich tworzone mają wiele zastosowań. Oprócz wystawiania ich na deskach teatrów, można ich użyć podczas wstępnych przesłuchań adeptów na aktorów do wykonania określonych w scenariuszu zadań. Tworzone z nich skrypty są również ważne w badaniach naukowych. Można je analizować i traktować jako materiał naukowy, akademicki na lekcjach ze studentami wydziałów aktorskich. Napisanie dobrych scenariuszy nie jest sprawą łatwą. W pierwszej kolejności należy rozważyć ich tematykę. Pochylić się nad ich formą. Czy mają to być klasyczne sztuki teatralne, łatwe do interpretacji, czy też ich wykonanie ma być trudne, niemal ryzykowne. Czy ich wystawienie na scenie wymaga rekwizytów, kostiumów, czy też budowania specjalnej monumentalnej scenografii. Treść scenariuszy A. K. Sar przedstawionych w tej książce broni się sama. Wydaje się, że autorka z tym niezwykle trudnym tematem poradziła sobie znakomicie. Tematyka scenariuszy, którymi dzieli się autorka, w przyszłości ma szansę stać się klasyką tego typu literatury. Utwory te skłaniają do refleksji na tematy bliskie każdemu człowiekowi od lat młodzieńczych do późnej starości. Prowokują również do zastanowienia się nad tym, co nowe, nie do końca poznane i akceptowane, dlatego powinny zainteresować osoby zajmujące się wystawianiem w sztuk teatralnych. Autorka ma też nadzieję, że Czytelnicy interesujący się poezją, szeroko pojętą literaturą, teatrem czy filmem także sięgną po jej dzieło. Zapraszam do lektury! O autorce: A. K. Sar - ur. 1979 r. w Łodzi, poświęciła swoje życie zarządzaniu oraz budowie unikalnych środowisk pracy. Terapeuta uzależnień, autorka pełnych refleksji pozycji, jak "KORPOFACE", "MOMENT" czy "AXIOMA". Poetka Wydawnictwa ASTRUM, gdzie zadebiutowała tomikiem poezji oraz swoimi pierwszymi haiku. A. K. Sar dzisiaj, to spełniona mama, córka, siostra i przyjaciółka otaczająca się przyrodą, książkami i rękodziełem. Nadal uwielbia pisać i regularnie wydaje swoją twórczość, wierząc, że ktoś gdzieś czeka, by właśnie to przeczytać.
Do rąk Państwa oddajemy dwie powieści Znachor i Profesor Wilczur w jednej książce jako całość losów Rafała Wilczura autorstwa Tadeusza Dołęgi-Mostowicza.
Znachor to„ten, kto zna”choroby. To osoba bez wykształcenia medycznego, zajmująca się leczeniem ludzi, Znachorstwo jest często związane z zabobonami.Stosuje się w nim metody irracjonalne, w tym praktyki rytualne, i magiczne, które są rozpowszechnione wśród ludzi niewykształconych,ale niekoniecznie.Sporadycznie w społeczeństwach cywilizowanych. Wiedzę znachor otrzymywał od wykształconych poprzedników i znawców medycyny ludowej.Medyczna wiedza ludowa oparta była i jest na korzystaniu z naturalnych właściwości leczniczych przyrody. Jej główny dział stanowi ziołolecznictwo.Dopiero lata 50. i 60. XX w. zmieniły sytuację, ponieważ na terenach wiejskich pojawili się lekarze. Powieść „Znachor” Tadeusz Dołęga-Mostowicz napisał w roku 1937. Dzieło to powstało początkowo jako scenariusz filmowy. Kiedy jednak scenariusz odrzucono, autor przerobił go na powieść.
Powieść Profesor Wilczur została wydana w roku 1939 i przedstawia dalsze losy tego,który „zna choroby”.
Rafał Wilczur,to osoba bez wykształcenia medycznego zajmująca się leczeniem ludzi.
Po odzyskaniu pamięci Rafał Wilczur powraca do swej dawnej pracy w klinice. Jednak intrygi jego dotychczasowego zastępcy Dobranieckiego doprowadzają Wilczura do zniechęcenia. W końcu postanawia opuścić stolicę i zamieszkać z powrotem na wsi, gdzie czuje się bardziej potrzebny. W 1936 roku pisarz przebywający w majątku Piwnickich w Sikorzu,odwiedził z gospodarzami w ramach wycieczki oddaloną o 10 km wieś Radostki, w której znajdował się młyn wodny. Przyjmował w nim pacjentów jeden z pracowników młyna, miejscowy zielarz i znachor nazwiskiem Różycki. Liczni pacjenci woleli leczyć się u znachora niż u drogich i mało skutecznych lekarzy.
Wątek pobicia doktora Wilczura mógł nawiązywać do przeżyć pisarza, który za krytykę władz został pobity w 1927 roku. Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach.
Źródło:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Znachor;
https://pl.wikipedia.org/wiki/Profesor_Wilczur
"Kuszenie świętego Antoniego" to jedno z najbardziej intrygujących i kontrowersyjnych dzieł Gustave'a Flauberta. Opublikowana w 1874 roku, powieść ta jest literackim studium na temat duchowych i umysłowych zmagań świętego Antoniego Wielkiego, pustelnika z IV wieku, który spędził lata na pustyni w Egipcie, poszukując Boga i walcząc z pokusami.
Flaubert spędził wiele lat na przygotowaniach i badaniach do tej powieści, zainspirowany zarówno tekstami religijnymi, jak i różnymi przedstawieniami sztuki. Książka łączy w sobie elementy mistycyzmu, filozofii i symbolizmu, tworząc bogaty i złożony obraz wewnętrznej walki człowieka z grzechem, wątpliwościami i pokusami.
Główny bohater, święty Antoni, staje w obliczu licznych prób i wizji, które wystawiają na próbę jego wiarę i determinację. Od demonów po fałszywe proroki, od zmysłowych pokus po filozoficzne rozważania, każda scena w powieści jest pełna głębokiej symboliki i alegorii. Flaubert maluje obraz człowieka rozdartego między swoją duchową misją a ludzkimi pragnieniami, co czyni książkę niezwykle aktualną nawet w dzisiejszych czasach.
"Kuszenie świętego Antoniego" to nie tylko literacka perła, ale również głęboka medytacja nad ludzką naturą, wiarą i poszukiwaniem sensu życia. Flaubert, poprzez swoje mistrzowskie pióro, prowadzi czytelnika przez labirynt duchowych rozterek i kuszeń, które każdy człowiek doświadcza na różnym etapie swojego życia.
To dzieło jest obowiązkową lekturą dla miłośników literatury klasycznej, filozofii oraz dla tych, którzy poszukują w literaturze głębszych refleksji na temat kondycji ludzkiej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
