"Powieść "W pustyni i w puszczy" to nie tylko klasyka polskiej literatury przygodowej, lecz także poruszająca opowieść o dojrzewaniu, odwadze i sile ludzkich więzi. Henryk Sienkiewicz, pisarz uhonorowany Nagrodą Noblaw dziedzinie literatury, stworzył uniwersalną historię o granicach człowieczeństwa w konfrontacji z nieznanym światem i własnym lękiem.To historia dwojga dzieci - czternastoletniego Stasia Tarkowskiego i ośmioletniej Nel Rawlison - porwanych podczas afrykańskiego konfliktu zbrojnego. Ich podróż przez pustynię i dżunglę to walka z naturą, chorobą,i samotnością. Staś, syn polskiego inżyniera, przechodzi przyspieszone dojrzewanie - uczy się odpowiedzialności, lojalności i poświęcenia, chroniąc Nel nie tylko przed zewnętrznym zagrożeniem, lecz także przed utratą nadziei. Mała, krucha dziewczynka staje się symbolem niewinności, zaufania i łagodności, która potrafi skruszyć każdy mur.Sienkiewicz z niezwykłą wyobraźnią odmalowuje afrykańskie krajobrazy - od pustynnych wydm po wilgotne puszcze i rwące rzeki. Ale to nie tylko tło - to przestrzeń symboliczna, w której europejskie dzieci uczą się pokory wobec sił natury i odmiennych kultur. Każde spotkanie z tubylcami, każde nowe wyzwanie niesie ze sobą zarówno grozę, jak i piękno odkrywania innego spojrzenie na świat.Choć książka powstała na początku XX wieku i wpisuje się w ówczesne spojrzenie kolonialne, to jej rdzeń - opowieść o odwadze, przyjaźni, determinacji i miłości bliźniego - pozostaje ponadczasowy."W pustyni i w puszczy" to powieść, która nie tylko fascynuje młodych czytelników, ale również skłania dorosłych do refleksji nad istotą człowieczeństwa i współodczuwania.To książka, która pokazuje, że nawet dziecko - zagubione w wielkim świecie - może stać się bohaterem. I że w podróży przez najtrudniejsze krajobrazy serca, największą siłą nie jest siła fizyczna, lecz siła ducha.O autorze: Henryk Sienkiewicz (1846-1916) - jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy, mistrz powieści historycznej i laureat Literackiej Nagrody Nobla. Urodził się na ziemiach ówczesnego Królestwa Polskiego. Był nie tylko artystą słowa, ale i patriotą, który swoją twórczością niósł ducha narodowej tożsamości w czasach zaborów. Jego powieści - "Quo vadis", "Trylogia", "Krzyżacy" - należą do kanonu światowej literatury."W pustyni i w puszczy" to jedyna książka napisana z myślą o młodzieży- a zarazem jedna z najbardziej uniwersalnych opowieści o ludzkim dorastaniu, odwadze i wartości dobra w świecie pełnym zagrożeń.
"Ludzie bezdomni" to jedna z najważniejszych powieści Stefana Żeromskiego - książka, która od momentu swojego wydania w 1900 roku nie straciła nic ze swojej siły i aktualności. To historia lekarza Tomasza Judyma, człowieka rozdartego między pragnieniem osobistego szczęścia a poczuciem obowiązku wobec cierpiących i ubogich. Autor prowadzi czytelnika przez duszną atmosferę paryskich ulic, kontrasty Warszawy i Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie bieda i choroby zderzają się z obojętnością elit.Judym, syn biednego szewca, dzięki własnej pracy zdobywa wykształcenie, ale nigdy nie uwalnia się od piętna swojego pochodzenia. Jego dramat polega na tym, że nie potrafi pogodzić ideałów społecznych z miłością do Joanny Podborskiej - kobiety, która mogłaby dać mu dom i oparcie. Wybiera samotność, rezygnując z osobistego szczęścia w imię wyższej misji. Ta decyzja czyni go nie tylko "bezdomnym" w sensie duchowym, lecz także symbolem tragicznego losu inteligenta tamtej epoki.Stefan Żeromskiw mistrzowski sposób łączy realistyczne obrazy biedy, chorób i społecznych nierówności z modernistyczną symboliką i namiętnym stylem pełnym emocji. To powieść o miłości i wyrzeczeniu, o odpowiedzialności i samotności,o granicach poświęcenia jednostki dla innych. Jej bohaterowiei przesłanie pozostają zaskakująco żywe i bliskie współczesnemu czytelnikowi, który nadal mierzy się z pytaniami o sens życia, sprawiedliwość i ludzką solidarność. "Ludzie bezdomni" to nie tylko klasyka polskiej literatury - to książka, która wciąż prowokuje, porusza i zmusza do refleksji. To lektura, która otwiera oczy i serca.O autorze:Stefan Żeromski (1864-1925) - jeden z najwybitniejszych pisarzy literatury polskiej, określany mianem "sumienia narodu". Autor powieści, dramatów, nowel i publicystyki, w których podejmował problematykę społeczną, moralną i narodową. Jego najważniejsze dzieła to m.in. "Syzyfowe prace", "Popioły", "Przedwiośnie" i "Ludzie bezdomni". Twórczość Żeromskiego charakteryzuje się wrażliwością na ludzką krzywdę, pasją społecznikowską oraz modernistycznym stylem pełnym symboliki. Był także aktywnym działaczem kulturalnym i współtwórcą polskiego PEN Clubu. Zmarł w Warszawie, pozostawiając po sobie literacki testament, który do dziś porusza i inspiruje kolejne pokolenia czytelników.
Tomik poezji Fanaberie autorki Renaty Majak to zbiór utworów, które w subtelny, refleksyjny i często głęboko emocjonalny sposób eksplorują różne aspekty ludzkiego życia. Teksty pełne są prostych, a zarazem silnie działających obrazów, które mówią o wartościach, poszukiwaniu siebie, tęsknocie za bliskością i szczerością uczuć. Autorka z niezwykłą łatwością przechodzi od tematów intymnych i osobistych, do filozoficznych rozważań o przemijaniu i miejscu człowieka w świecie.Fanaberie, tytułowy utwór zbioru, jest nawoływaniem do doceniania codziennych, prostych przyjemności życia, ludzi wokół nas, oraz tego, co już mamy, zamiast nieustannego poszukiwania więcej i więcej. To niezwykle cenna lekcja pokory i wdzięczności, przekazana czytelnikowi w sposób przystępny i ciepły?. Poetka wykazuje dużą wrażliwość na otaczającą rzeczywistość i ludzkie doświadczenia. Z nostalgią wspomina smaki dzieciństwa, przypomina o cyklach życia i naturze jako nadziei, która nieustannie powraca, niezależnie od przeciwności losu. Przejmujące są także utwory, które poruszają tematy egzystencjalne, przemijanie i nieuchronność śmierci. Ukazują one, jak bardzo życie ludzkie jest ograniczone czasem i jak niewiele z tego, co robimy, rzeczywiście pozostaje. Te utwory zachęcają do refleksji nad jakością przeżywanego życia, nad sensem podejmowanych decyzji i relacji, jakie nawiązujemy oraz siłę czasu, który płynie nieodwracalnie, nie zważając na nasze pragnienia czy żale?. Tomik Fanaberie to bardzo udana pozycja poetycka, poruszająca wiele tematów istotnych dla każdego człowieka. Każdy wiersz to jakby zatrzymana w słowach chwila, która skłania czytelnika do zadumy i refleksji nad sobą oraz otaczającym światem. To poezja prawdziwa, dotykająca serca i umysłu w sposób niezwykle skuteczny. Tomik wart jest nie tylko przeczytania, ale i wielokrotnego powrotu do zawartych w nim wierszy po to, by odkrywać w nich kolejne warstwy znaczeń i emocji.
Wiesław Sakowski to poeta, który słowem dotyka najgłębszych pokładów ludzkiej duszy. Jego najnowszy tomik I tylko bądź... jest subtelną, wielowarstwową opowieścią o miłości. Już sam tytuł zapowiada główny motyw zbioru tęsknotę za byciem blisko drugiego człowieka, za pełnią relacji, za prawdą wyrażoną w prostym bądź.Lektura tomiku to podróż przez bogactwo uczuć i duchowych refleksji. Autor czerpie z doświadczeń osobistych, z wieloletniego dorobku poetyckiego, a zarazem zachowuje niezwykłą pokorę wobec życia i miłości. Jego wiersze, pozornie proste w formie, kryją w sobie głębokie pokłady znaczeń.Tomik opowiada o różnych obliczach miłości od pierwszego zauroczenia, przez spełnienie, aż po wyrozumiałość i przebaczenie.Poeta pisze o codzienności: o prostych gestach, dotyku, obecności, wspólnej modlitwie, przytuleniu. Nie stroni też od trudnych tematów: przemijania, straty, bólu, odchodzenia, tęsknoty. Każdy wiersz jest tu jak osobista modlitwa, szeptana do ukochanej osoby i do Boga zarazem.Zaletą tomiku jest jego spójność całość układa się w przemyślaną, poetycką opowieść, gdzie motywy powracają w różnych wariantach, ukazując bogactwo emocji i duchowych przeżyć. Tomik I tylko bądź... to wyjątkowa propozycja dla każdego, kto chce zatrzymać się w biegu dnia codziennego i wsłuchać w siebie oraz drugiego człowieka. To poezja, która koi, inspiruje i przypomina, że w życiu najważniejsze jest po prostu być dla siebie, dla ukochanej osoby, dla Boga.
"Opuszkiem słowa" - kolejny tomik poetycki Jerzego Mroza to poruszające świadectwo dojrzałego spojrzenia na życie. Poeta nie ucieka w patos, lecz spokojnie, strofa po strofie, odkrywa sedno ludzkiej egzystencji. W tej poezji nie ma miejsca na efektowne ozdobniki - każde słowo zostało uformowane z szacunkiem dla czytelnika i dla materii, jaką jest język.Autor nie tylko pisze - on słucha świata, ludzi, pamięci i własnego serca. Nie jest to poezja eksperymentu ani manifestu - to raczej notacja duszy, subtelny zapis zmagania się autora z czasem, samotnością, przemijaniem, wiarą. To poezja o wysokiej temperaturze sumienia, o głosie, który jest w stanie wzruszyć, nie podnosząc tonu. Język tomiku urzeka czystością i dyscypliną formalną, ale przede wszystkim - wiarygodnością emocji. Autor nie moralizuje, nie wskazuje palcem, ale prowadzi czytelnika przez swoje ścieżki z taką pokorą, że czujemy się jak goście w jego duchowym domu. Jerzy Mróz nie jest poetą jednej frazy. To twórca konsekwentny, cierpliwy i głęboki, który pokazuje, że słowo, jeśli jest wypowiedziane z sercem i odpowiedzialnością, ma wciąż siłę by zmieniać świat - choćby była to tylko przemiana jednego spojrzenia.Zapraszam do lektury.O Autorze:Jerzy Mróz - poeta sądecki urodzony w 1958 r. i mieszkający na Sądecczyźnie. Tworzy nieprzerwanie od 1970 r. Pracy zawodowej nie łączy z literackimi zainteresowaniami. Ceni sobie swobodę wypowiedzi oraz artystyczną niezależność. Wiersze podpisuje pseudonimem: jemroz. Specjalizuje się w tzw. małej formie poetyckiej akcentowanej wyrazistą pointą, nie stroni również od refleksyjnej satyry. W twórczości próbuje odnajdywać akcenty właściwe dla pióra - obszary niezagospodarowane przez komputer, kamerę, mikrofon, pędzel, dłuto i... zwyczajnie "pisać życie". Laureat szeregu ogólnopolskich konkursów poetyckich. Tomik poezji "Dzień za dniem" wydał własnym sumptem, a od 2017 roku Od 201 publikuje w wydawnictwie ASTRUM: tomiki poezji: "Szukanie", "W zatracie słów", "Dłutem", "Niespiesznie", "Sekretnie". Swoje wiersze publikuje również w antologiach poetyckich o różnorodnej tematyce.Stron 106, okładka kolorowa, oprawa miękka
"Nad Niemnem" to ponadczasowe arcydzieło literatury polskiej, które łączyw sobie piękno realistycznego opisu z głęboką refleksją społeczną i narodową. Eliza Orzeszkowa, jedna z najważniejszych przedstawicielek epoki pozytywizmu, snuje swoją opowieść z niezwykłą wrażliwością. Powieść - choć napisana w drugiej połowie XIX wieku - zachowuje świeżość i moc oddziaływania dzięki uniwersalnym tematom: miłości, pamięci, pracy, tożsamości i nadziei na odrodzenie.Na tle malowniczych pejzaży nadniemeńskich śledzimy losy Justyny Orzelskiej - młodej kobiety poszukującej sensu i godności - oraz Jana Bohatyrowicza, przedstawiciela szlachty zaściankowej, żyjącego zgodnie z ideałami uczciwości i patriotyzmu. Ich relacja staje się osią fabularną książki, ale także metaforą pojednania między klasami, pokoleniami i światopoglądami. To spotkanie dwóch światów - ziemiaństwa i ludu - nie jest tylko historią uczucia, lecz również projektem wspólnej przyszłości, która może powstać jedynie na fundamencie wzajemnego szacunku i pracy.Groby powstańców w lesie nad Niemnem stają się miejscem pamięci, ale i sumienia - przypominają o tych, którzy oddali życie za wolność, a których ofiara wciąż czeka na duchowe wypełnienie przez kolejne pokolenia.Atutem powieści są opisy przyrody. Rzeka Niemen, pola, lasy, żniwa, świt i zmierzch - wszystko to tętni życiem, współgra z emocjami bohaterów i buduje głęboko symboliczny wymiar utworu. Język powieści - plastyczny, sugestywny, rytmiczny - tworzy unikatową atmosferę, w której czytelnik zanurza się jak w nurt rzeki, dając się nieść pięknu i mądrości tekstu."Nad Niemnem" to książka o odradzaniu się - zarówno w sensie indywidualnym, jak i narodowym. To opowieść o tym, że pamięć o przeszłości, gdy staje się źródłem mądrej i wspólnotowej pracy, może uzdrowić podzielone serca i przywrócić nadzieję na przyszłość. To powieść o harmonii - między człowiekiem a naturą, między miłością a odpowiedzialnością, między przeszłością a nowym porządkiem świata.O autorce: Eliza Orzeszkowa (1841-1910) - wybitna polska pisarka, publicystka i działaczka społeczna, należąca do najważniejszych postaci literatury pozytywistycznej. Urodzona na Kresach Wschodnich, całe życie poświęciła ideom postępu, edukacji i sprawiedliwości społecznej. W swojej twórczości podejmowała tematykę emancypacji kobiet, nierówności klasowych, znaczenia pracy u podstaw i pracy organicznej. Dwa razy nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.Była wrażliwa na losy ludzi prostych, szlachty zagrodowej, Żydów i kobiet, których doświadczenia opisywała z empatią i zaangażowaniem. Tworzyłaz myślą o przyszłości - o Polsce sprawiedliwej, nowoczesnej i wolnej. Jej dorobek obejmuje m.in. powieści "Meir Ezofowicz", "Cham", "Dziurdziowie", "Marta" i oczywiście najsłynniejsze dzieło - "Nad Niemnem". Pozostawiła po sobie nie tylko literaturę, lecz także moralny testament epoki: przekonanie, że jedynie praca, solidarność i szacunek mogą odbudować naród.
"Nad Niemnem" to ponadczasowe arcydzieło literatury polskiej, które łączyw sobie piękno realistycznego opisu z głęboką refleksją społeczną i narodową. Eliza Orzeszkowa, jedna z najważniejszych przedstawicielek epoki pozytywizmu, snuje swoją opowieść z niezwykłą wrażliwością. Powieść - choć napisana w drugiej połowie XIX wieku - zachowuje świeżość i moc oddziaływania dzięki uniwersalnym tematom: miłości, pamięci, pracy, tożsamości i nadziei na odrodzenie. Na tle malowniczych pejzaży nadniemeńskich śledzimy losy Justyny Orzelskiej - młodej kobiety poszukującej sensu i godności - oraz Jana Bohatyrowicza, przedstawiciela szlachty zaściankowej, żyjącego zgodnie z ideałami uczciwości i patriotyzmu. Ich relacja staje się osią fabularną książki, ale także metaforą pojednania między klasami, pokoleniami i światopoglądami. To spotkanie dwóch światów - ziemiaństwa i ludu - nie jest tylko historią uczucia, lecz również projektem wspólnej przyszłości, która może powstać jedynie na fundamencie wzajemnego szacunku i pracy.Groby powstańców w lesie nad Niemnem stają się miejscem pamięci, ale i sumienia - przypominają o tych, którzy oddali życie za wolność, a których ofiara wciąż czeka na duchowe wypełnienie przez kolejne pokolenia. Atutem powieści są opisy przyrody. Rzeka Niemen, pola, lasy, żniwa, świt i zmierzch - wszystko to tętni życiem, współgra z emocjami bohaterów i buduje głęboko symboliczny wymiar utworu. Język powieści - plastyczny, sugestywny, rytmiczny - tworzy unikatową atmosferę, w której czytelnik zanurza się jak w nurt rzeki, dając się nieść pięknu i mądrości tekstu."Nad Niemnem" to książka o odradzaniu się - zarówno w sensie indywidualnym, jak i narodowym. To opowieść o tym, że pamięć o przeszłości, gdy staje się źródłem mądrej i wspólnotowej pracy, może uzdrowić podzielone serca i przywrócić nadzieję na przyszłość. To powieść o harmonii - między człowiekiem a naturą, między miłością a odpowiedzialnością, między przeszłością a nowym porządkiem świata.O autorce: Eliza Orzeszkowa (1841-1910) - wybitna polska pisarka, publicystka i działaczka społeczna, należąca do najważniejszych postaci literatury pozytywistycznej. Urodzona na Kresach Wschodnich, całe życie poświęciła ideom postępu, edukacji i sprawiedliwości społecznej. W swojej twórczości podejmowała tematykę emancypacji kobiet, nierówności klasowych, znaczenia pracy u podstaw i pracy organicznej. Dwa razy nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.Była wrażliwa na losy ludzi prostych, szlachty zagrodowej, Żydów i kobiet, których doświadczenia opisywała z empatią i zaangażowaniem. Tworzyłaz myślą o przyszłości - o Polsce sprawiedliwej, nowoczesnej i wolnej. Jej dorobek obejmuje m.in. powieści "Meir Ezofowicz", "Cham", "Dziurdziowie", "Marta" i oczywiście najsłynniejsze dzieło - "Nad Niemnem". Pozostawiła po sobie nie tylko literaturę, lecz także moralny testament epoki: przekonanie, że jedynie praca, solidarność i szacunek mogą odbudować naród.
Alek Skarga rocznik 1958; ur. w Dębicy; absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego; debiutował w czasie studiów w latach 80-tych publikując swoje wiersze w Zeszytach Naukowych Koła Polonistów UJ redagowanych pod patronatem Pana Prof. Jana Błońskiego; niezależną poezję tworzy od szkolnych lat; wiersze łączy z poetyckimi fotografiami, które sam wykonuje. Jego poezja zestawiana była z twórczością Barańczaka i Kornhausera jako rozwinięcie i dopełnienie Nowej Fali. Dzisiaj również dotyka aktualnych problemów, opisuje rzeczywistość wokół nas i społeczne nastroje. Nie stroni od psychologizmu i uniwersalizmu. Z recenzji Herberta Oleschko i Andrzeja Paluszkiewicza z lat 80-tych: "Uniwersalia, prawdy ogólnoludzkie przekazuje wpisując je w konkretność społeczno-polityczną Polski okresu posierpniowego. Zdajemy sobie sprawę, jakiego talentu trzeba, aby pisząc o tragicznych dniach teraźniejszości, o codziennych kłopotach, o unoszącej się nad światem zawiesinie niepewności /----/ nie wpaść w banał. To zainteresowanie teraźniejszością i publicystyczna stylizacja przywodzi na myśl wiersze Barańczaka, Krynickiego czy Kornhausera, ale Skarga nie jest pogrobowcem Nowej Fali, bo jeśli nawet napisze: "w przebraniach udają robotników" ("Dzieci w kalejdoskopie"), to nie jest to normalne uzależnienie od głośnego, a składniowo podobnego tytułu tomiku Kornhausera "W fabryce udajemy smutnych rewolucjonistów". Skarga zawdzięcza Nowej Fali odwagę zauważania problemów teraźniejszości i subiektywny charakter tych spostrzeżeń, a więc swoistą, poetycką optykę. Trudno przeciwstawić jej twórczość poety, którego poezja jest po prostu dalszym dopełnieniem". Stron 112
Książka ZOSIA I TAJEMNICA LASU autorstwa Dominika Gawłowskiego, to piękna, pełna ciepła opowieść dla dzieci, która wciąga małych czytelników w magiczny świat przygód i wartościowych przesłań. Autor mistrzowsko kreuje postaci i atmosferę, dzięki czemu młodzi czytelnicy mogą przenieść się w świat Zosi i jej wiernej towarzyszki - pandy Krzysi. Historia pełna jest emocji, mądrości i empatii. Główna bohaterka, Zosia, to dziewczynka pełna ciekawości i odwagi, która wyrusza na wyprawę do lasu. Towarzyszy jej niezwykła panda Krzysia - wierna przyjaciółka, której mądrość na pewno spodoba się milusińskim.W trakcie swojej przygody dziewczynka pomaga zagubionemu jeżowi odnaleźć drogę do domu, ucząc się jednocześnie o empatii, słuchaniu innych i zaufaniu do natury. Kluczową postacią w tej podróży jest również Pelagia - mądra sowa, która prowadzi bohaterów do rozwiązania zagadki. Motyw lasu, pełnego tajemnic i piękna, nadaje opowieści magiczny, niemal baśniowy klimat. Książka zawiera wiele wartościowych przesłań, takich jak znaczenie empatii, współpracy i zrozumienia. Dzieci uczą się, jak ważne jest słuchanie i obserwowanie otaczającego świata, a także jak pomaganie innym może przynieść radość i satysfakcję. Język książki jest przystępny i dostosowany do młodych czytelników. Autor z powodzeniem tworzy dialogi, które budują bliskość między bohaterami a czytelnikami. Opisy przyrody są pełne szczegółów, co pobudza wyobraźnię i przenosi dzieci w pełen barw i dźwięków świat lasu. Książka posiada piękne ilustracje, stanowiące dopełnienie tekstu. "Zosia i Tajemnica Lasu", to niezwykle wartościowa bajka dla dzieci, która łączy przygodę, naukę i piękne przesłanie. To propozycja na wspólne czytanie , która z pewnością zostawi w sercach dzieci wiele ciepłych wspomnień i inspiracji. O Autorze: Dominik Gawłowski - urodzony 12 grudnia 1993 roku w Kowalu, w województwie kujawsko-pomorskim. Wszechstronny twórca literacki, który w swojej twórczości łączy delikatność literatury dziecięcej z mrokiem psychologicznych thrillerów i refleksyjnością poezji. Jego debiutem literackim jest bajka "Zosia i Tajemnica Lasu", która zaprasza młodych czytelników do magicznego świata pełnego przygód, przyjaźni i wartościowych przesłań. To opowieść, która inspiruje dzieci do odkrywania piękna natury i wzmacnia wrażliwość na potrzeby innych. Obok literatury dziecięcej Dominik tworzy także wciągające thrillery psychologiczne, poruszające złożone tematy relacji międzyludzkich i walki z wewnętrznymi demonami. Jego scenariusz teatralny "Cienie na Scenie" zdobył uznanie i został zgłoszony do prestiżowego konkursu literackiego, co świadczy o jego talencie do budowania napięcia i emocjonalnej głębi. Dominik ukończył szkołę zawodową, jednak to pasja do pisania od zawsze wyznaczała kierunek jego rozwoju. Jako poeta tworzy także filozoficzne wiersze, poruszające tematy ludzkich emocji, moralności i egzystencjalnych rozważań. Inspiracje czerpie z natury, codziennych obserwacji oraz wartości wyniesionych z dzieciństwa. Prywatnie miłośnik sportu, muzyki i kina lat 80. i 90., który wierzy, że literatura ma moc kształtowania wrażliwości i wyobraźni, niezależnie od wieku czytelnika. Jego twórczość to podróż przez różnorodne gatunki, od bajkowego świata po mroczne zakamarki ludzkiej psychiki, które przyciągają zarówno dzieci, jak i dorosłych.
Powieść ZROZUM. CZ. II. KATARZYNA, to kolejna z trzech części zbeletryzowanej i momentami fikcyjnej biografii autora. Książka, tylko z pozoru prosta i lekka, stawia wiele fundamentalnych pytań, na które próżno szukać jednoznacznych odpowiedzi. Jej treść, dziejąca się na przełomie wieków opowiada ludziach, z którymi przyszło autorowi współistnieć. Ludziach złych, zbrodniczych, żądnych władzy i pełnych niepohamowanej nienawiści. Ale też ludziach przesyconych dobrem i miłością. Jak choćby tytułowa Katarzyna. Podobnie jak w pierwszej części, ze smakiem opisane są wątki miłosne, zazdrość, dialogi-zaczepki, rozmowy damsko-męskie, których nigdy dość. Nie brakuje też tajemniczych wątków, wciągających czytelnika w studnię spraw, których wyjaśnienie zdaje się niemal niemożliwe. Bo w życiu tak bywa, że to, co oczywiste, często staje się nieoczywistym, trudnym do wytłumaczenia, a zachowanie bohaterów często nie bywa racjonalne. W powieści nadal ważną rolę odgrywają trzy kobiety - Beata, Katarzyna i Lena. Tajemnicę Beaty poznaliśmy w pierwszej części powieści ZROZUM. CZ.I. BEATA. Ale czy do końca? Jaki sekret z przeszłości sprawi, że los złączy na zawsze dwie kobiety? I jak wiele potrafi ofiarować Lena, o której autor pisze: "Moja bardzo daleka kuzynka z Rosji. Tajemnicza i uwodzicielska. Związana z rosyjskim wywiadem, choć grała też na własną rękę. Oddana przyjaciółka. Co najmniej dwa razy uratowała mi życie" Jednak to Katarzyna była najważniejsza:"Poznałem ją w drodze do Sosnowicy. Moja wielka i jedyna miłość. Do dziś nie potrafię zrozumieć, jak w pół godziny mogłem się tak szaleńczo zakochać. Mimo wielkiego uczucia trochę trwało nim się odnaleźliśmy. Ale nawet to nie przeszkodziło, by mnie zdradziła. Zahipnotyzowana przez mojego przyjaciela uwierzyła, że go kocha, a ja jestem ich wrogiem. Strzeliła do mnie" Jaki wpływ miała na życie autora? Czy dzięki niej, już w tej części poznamy sens tytułowego słowa "Zrozum"? Tę tajemnicę pozostawiam do odkrycia Czytelnikowi. Zapraszam do lektury. Zapraszam też Czytelników do sięgnięcia po pierwszą część tej ciekawej biografii autora pod tytułem ZROZUM. Cz.I. BEATA. Zapewniam Was, że warto poznać Beatę, która w powieści znajdzie się w centrum zdarzeń niezwykłych i zaskakujących, gdzie z dala od wielkiego świata, od zgiełku miast, fleszy reporterów, przeciwstawiając się ludziom próbującym zniszczyć ich świat, młodzi ludzie odnajdują niewyobrażalny skarb. Wspaniały nie wielkością, lecz mocą i historią sięgającą dwóch tysiącleci. Skarb, który od dawna nie powinien już istnieć. Stron 226, oprawa miękka
Miguel de Cervantes, hiszpański mistrz pióra, stworzył dzieło, które przetrwało epoki, języki i granice. "Don Kichot z La Manchy" to nie tylko satyra na średniowieczny romans rycerski - to głęboka, wielowarstwowa opowieść o ludzkiej duszy, walce z rzeczywistością i poszukiwaniu sensu w świecie absurdu. W powieści poznajemy Don Kichota, zubożałego szlachcica, który tak bardzo zaczytał się w rycerskich romansach, że zapragnął sam stać się błędnym rycerzem. W towarzystwie swojego wiernego, przyziemnego giermka Sancho Pansy, wyrusza na wyprawę, by bronić uciśnionych, naprawiać krzywdy i zdobyć sławę dla swej wyidealizowanej damy serca - Dulcynei z Toboso. Jednak świat nie wygląda już tak, jak w opowieściach o krucjatach i czarodziejach. Wiatraki nie są gigantami, a karczmy nie są zamkami. Na oczach czytelnika rozgrywa się dramat bohatera rozdartego między wyobraźnią a rzeczywistością, który mimo wszystkich porażek, ośmieszeń i cierpienia - pozostaje wierny swojej misji. "Don Kichot z La Manchy" to błyskotliwa mieszanka humoru, ironii i głębokiej refleksji nad kondycją ludzką.To także opowieść o godności, miłości, przyjaźni i odwadze w świecie, który rzadko nagradza za cnotę. W czasach, gdy cynizm i konformizm dominują, Don Kichot przypomina, że warto czasem być "szaleńcem".Nawet jeśli świat nazywa cię głupcem, może to właśnie ty jesteś jedynym, który zachował odrobinę rozsądku w świecie pełnym obłudy i strachu. Ta powieść to klasyka, którą trzeba znać. Opowieść, która wciąż porusza. Bohater, którego szaleństwo może być bardziej racjonalne niż nasza codzienna rezygnacja. Przekonaj się, sięgając po tę fascynującą opowieść! O autorze: Miguel de Cervantes Saavedra (1547-1616) uważany jest za ojca nowożytnej powieści i jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury światowej. Życie Cervantesa było pełne przygód - jako żołnierz wziął udział w bitwie pod Lepanto, gdzie odniósł ciężkie rany, a następnie spędził pięć lat w niewoli piratów w Algierze. Po powrocie do Hiszpanii zmagał się z biedą, biurokracją i własnymi ambicjami pisarskimi. Pomimo trudności stworzył dzieło życia - "Don Kichota z La Manchy" - które stało się przełomem w literaturze, przekształcając średniowieczny romans rycerski w głęboką i nowoczesną powieść psychologiczną. Cervantes do dziś pozostaje symbolem literackiej odwagi, humoru i refleksji nad ludzką kondycją.
Miguel de Cervantes, hiszpański mistrz pióra, stworzył dzieło, które przetrwało epoki, języki i granice. "Don Kichot z La Manchy" to nie tylko satyra na średniowieczny romans rycerski - to głęboka, wielowarstwowa opowieść o ludzkiej duszy, walce z rzeczywistością i poszukiwaniu sensu w świecie absurdu. W powieści poznajemy Don Kichota, zubożałego szlachcica, który tak bardzo zaczytał się w rycerskich romansach, że zapragnął sam stać się błędnym rycerzem. W towarzystwie swojego wiernego, przyziemnego giermka Sancho Pansy, wyrusza na wyprawę, by bronić uciśnionych, naprawiać krzywdy i zdobyć sławę dla swej wyidealizowanej damy serca - Dulcynei z Toboso. Jednak świat nie wygląda już tak, jak w opowieściach o krucjatach i czarodziejach. Wiatraki nie są gigantami, a karczmy nie są zamkami. Na oczach czytelnika rozgrywa się dramat bohatera rozdartego między wyobraźnią a rzeczywistością, który mimo wszystkich porażek, ośmieszeń i cierpienia - pozostaje wierny swojej misji. "Don Kichot z La Manchy" to błyskotliwa mieszanka humoru, ironii i głębokiej refleksji nad kondycją ludzką. To także opowieść o godności, miłości, przyjaźni i odwadze w świecie, który rzadko nagradza za cnotę. W czasach, gdy cynizm i konformizm dominują, Don Kichot przypomina, że warto czasem być "szaleńcem".Nawet jeśli świat nazywa cię głupcem, może to właśnie ty jesteś jedynym, który zachował odrobinę rozsądku w świecie pełnym obłudy i strachu. Ta powieść to klasyka, którą trzeba znać. Opowieść, która wciąż porusza. Bohater, którego szaleństwo może być bardziej racjonalne niż nasza codzienna rezygnacja. Przekonaj się, sięgając po tę fascynującą opowieść! O autorze: Miguel de Cervantes Saavedra (1547-1616) uważany jest za ojca nowożytnej powieści i jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury światowej. Życie Cervantesa było pełne przygód - jako żołnierz wziął udział w bitwie pod Lepanto, gdzie odniósł ciężkie rany, a następnie spędził pięć lat w niewoli piratów w Algierze. Po powrocie do Hiszpanii zmagał się z biedą, biurokracją i własnymi ambicjami pisarskimi. Pomimo trudności stworzył dzieło życia - "Don Kichota z La Manchy" - które stało się przełomem w literaturze, przekształcając średniowieczny romans rycerski w głęboką i nowoczesną powieść psychologiczną. Cervantes do dziś pozostaje symbolem literackiej odwagi, humoru i refleksji nad ludzką kondycją.
Tadeusz Dołęga-Mostowicz, znany przede wszystkim jako autor Kariery Nikodema Dyzmy, w powieści Świat pani Malinowskiej daje popis swojej subtelnej umiejętności budowania napięcia psychologicznego i opisywania ludzkich emocji w codziennym środowisku biurowym. Główny bohater, Stefan Borowicz, to mężczyzna wykształcony, pełen rezerwy, który w duszy nosi niewypowiedziane uczucie do pani Bogny - kobiety z klasą, inteligencją i subtelną aurą intelektualną. Kiedy dowiaduje się, że jego kolega z pracy - nijaki, pozornie bezbarwny człowiek - ma zostać jej mężem, cały jego uporządkowany świat wali się w gruzach. Borowicz nie tyle przeżywa zawód miłosny, co egzystencjalny - zderzenie ideału z rzeczywistością, która wydaje się brutalnie trywialna. Wszystko dzieje się w biurze Funduszu Budowlanego - przestrzeni, która z jednej strony wydaje się sterylna, sformalizowana i nudna, a z drugiej - staje się polem minowym dla skrywanych emocji, ambicji i małych dramatów. T. Mostowicz z ogromnym wyczuciem pokazuje, jak wiele może się kryć pod fasadą urzędniczej rutyny. Dialogi są żywe, styl lekki, a jednocześnie pełen ironii i głębokiej obserwacji społeczeństwa. Największą siłą tej powieści jest konstrukcja postaci - nie ma tu czystych bohaterów ani jednoznacznych czarnych charakterów. Malinowski, choć antypatyczny, nie jest pozbawiony wdzięku i skuteczności. Jagoda, twardy naczelnik, skrywa odruchy empatii. A sama Bogna to symbol kobiety, która - choć na pozór delikatna - potrafi podejmować autonomiczne i zaskakujące decyzje. To książka o zderzeniu ideałów z realiami życia, o niespełnieniu i milczeniu. O tym, jak łatwo pogubić się w pozorach - i jak trudno zaakceptować, że nasze uczucia niekoniecznie muszą mieć sens. Dla czytelnika wrażliwego na styl, psychologię postaci i ironię losu - lektura obowiązkowa. Przekonaj się, sięgając po tę fascynującą opowieść! Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego. Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, Prokurator Alicja Horn. Bracia Dalcz i S-ka.Książkę Świat pani Malinowskiej napisał w roku 1934. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach.
Rytuał Zanurzania to nie jest zwykły tomik poetycki. To liryczny traktat o człowieku - jego samotności, wewnętrznym dialogu i potrzebie czułości. To książka, która nie podnosi głosu, lecz mówi szeptem - i właśnie dzięki temu zostaje z czytelnikiem na długo. Wojciech Bieluń (Targosz) od lat buduje swoją poetykę na granicy poezji refleksyjnej, eseju osobistego i intymnej prozy duchowej. W nowym tomiku idzie jeszcze głębiej - ku milczeniu, które mówi, ku obecności, która nie potrzebuje tłumaczenia, ku słowu, które staje się gestem. Ta książka zaprasza do zanurzenia się - we wspomnienia, w pytania, w chwilowe przebłyski świadomości. To zapis duchowych tąpnięć i egzystencjalnych westchnień. To "rytuał" nie w sensie liturgicznym, ale w znaczeniu osobistym, próby uchwycenia własnego istnienia w gąszczu codziennych niedopowiedzeń. Poezja Wojciecha Bielunia nie próbuje być modna ani efektowna. Jej siła tkwi w szczerości, dojrzałości i literackim minimalizmie. To twórczość dla tych, którzy potrafią się zatrzymać - dla ludzi, którzy nie szukają gotowych odpowiedzi, lecz prawdy i obecności. Książka mówi o kruchości życia, tęsknocie za prawdziwą relacją, o miłości, która nie spełnia się w słowach, ale w byciu obok. To medytacja o czasie, który przemija - i o duszy, która trwa. Autor o sobie: Urodziłem się w 1947 roku pod znakiem Skorpiona w małej miejscowości pod Szczecinem. Tam spędziłem dzieciństwo - lasy, rzeka, jezioro Miedwie i kolorowe tabory romskie. Następnym etapem dojrzewania była Łódź, do której przyjechałem z rodzicami w 1954 r. Liceum, potem przerwane studia na Uniwersytecie nie napawały optymizmem. Oddałem się sportowi. Zaprzyjaźniłem się z Jackiem Bierezinem na treningach lekkoatlettycznych i to on wprowadził mnie w poezję. Czasy nie były najlepsze, opuściłem Łódź i zacząłem pracować jako technolog gorzelnictwa rolniczego i nadal jestem czynny zawodowo. Moje wiersze publikowane były w kwartalniku "w Uniejowie", w miesięczniku literackim AKANT, na forach Współczesna Polska Poezja, na stronach grup poetyckich, jak: Okno na Poezję, Poezja org, Poeci bez akademii, Biały kapelusz i innych. Również były publikowane w antologiach tych grup i Wydawnictwa ASTRUM. Pierwszy tomik pt. Kiedy moje okręty ukazał się w styczniu 2018 roku. Kolejne tomiki to: Świat jaki jest (2019), Generacja 47 (2020), Wiersze z Bończy (2021), Parabole (2022) i Poziomy złożoności (2023) i Grzechy 1978 (2024).- 23.05. J. Wojciech Bieluń (Targosz) Stron 108 okładka kolorowa, oprawa miękka
Dokąd zmierza współczesny świat? Czy w erze postępu technologicznego, mediów społecznościowych i globalizacji wciąż mamy szansę na odnalezienie wartości, które budowały naszą cywilizację? A może stoimy na krawędzi chaosu, gdzie przemoc, kryzysy moralne i polityczne rządzą naszym życiem?
W książce "Po wertepach współczesnego świata. Część II" Marianna Świerczek podejmuje refleksję nad najważniejszymi problemami XXI wieku: narastającą agresją, upadkiem autorytetów, zagrożeniem dla wolności jednostki oraz pogłębiającymi się nierównościami społecznymi. Autorka, czerpiąc z bogatego dorobku filozoficznego, socjologicznego i historycznego, przeprowadza czytelnika przez meandry współczesnych wyzwań, szukając odpowiedzi na pytania o istotę człowieczeństwa, etykę władzy i sens dobra w świecie pełnym podziałów.
To książka dla każdego, kto pragnie lepiej zrozumieć mechanizmy rządzące dzisiejszym społeczeństwem i poszukać sposobu na odnalezienie równowagi między rozwojem a wartościami, które czynią nas ludźmi.
Czy odważysz się wyruszyć w tę podróż i spojrzeć na świat z nowej perspektywy?
Format A5, oprawa miękka, stron 400, w tym 30 kolorowych ilustracji.
To nie jest zwykły tomik poetycki. "Na wyciągnięcie słów" Agnieszki Krupickiej to emocjonalna mapa - pełna szmerów codzienności, nocnych szeptów, czułych drgań myśli i bolesnych śladów jakie zostawia życie. Poezja zawarta w tym zbiorze nie krzyczy - ona szeptem opowiada prawdę. Prawdę o kobiecości, samotności, niepokoju, miłości i potrzebie bycia wysłuchaną. To poezja, w której każdy wers jest jak oddech - potrzebny, rytmiczny, nasycony treścią. Autorka nie boi się mówić o tym, co trudne: o rozpadzie, przemijaniu, pustce, nieśmiałej nadziei. Każdy wiersz jest wyznaniem - intymnym, ale uniwersalnym. W jej tomiku czuć poetycką dojrzałość. Nie ma w nim przerysowań, sztucznych fajerwerków. Jest za to szczerość doświadczenia - czytając, odnosi się wrażenie, że te słowa mogłyby paść w rozmowie z przyjaciółką po północy. Są ciepłe, a zarazem chłodne. Są prawdziwe. Autorka maluje słowem - delikatnie, ale konsekwentnie. Często używa natury, światła, ciemności i snów jako tła emocjonalnego. Nie ucieka od symboliki, ale nigdy nie popada w banał. Nawet gdy pisze o "bezsenności" czy "wschodzie słońca" - nadaje temu nowe znaczenie. Cały tomik - mimo że złożony z pojedynczych wierszy - tworzy spójny klimat. Można go czytać po kolei lub wyrywkowo, ale zawsze znajdzie się w nim ten sam głos: głos kobiety myślącej, odczuwającej, która się nie poddaje. To dojrzały, refleksyjny tomik poetycki, który zostaje w czytelniku na długo po jego lekturze. Poetka udowadnia, że poezja nadal ma sens - zwłaszcza wtedy, gdy jest "na wyciągnięcie słów", a nie na pokaz. Zapraszam do lektury! O Autorze: Agnieszka Krupicka - poetka. Urodziła się 6.12.1980 r. w Białymstoku, gdzie obecnie mieszka. Dotychczasowe publikacje: 2011 r. - Wyróżnienie w konkursie poetyckim "Czarno na Białym" Puls literatury; Parzęczew; 2022 r. - Tomik z wierszami pt. " O Miłości i nie tylko" Wydawnictwo Poligraf; Współautorstwo; 2023 r. - "Poezja Naszych Dni" Tom 5, Wydawnictwo Borgis 2024 r. -" Aniołom swoim dał rozkaz" Animals Top Model (Antologia Literacka o Zwierzętach ); "Dobra dusza dla Mariusza" (Tomik charytatywny), Wydawnictwo św. Macieja Apostoła, "Poezja Naszych Dni" Tom 6, Wydawnictwo Borgis; udział w antologiach: "Wiersze sercem pisane (ed. 23)" i "Zanim zabierze nas wiatr (ed. 11)", Wydawnictwo Astrum 2025 r. -" 4 Pory Roku", Wydawnictwo św. Macieja Apostoła i udział w antologii "Kocham Cię Polsko (ed. 3)" Wydawnictwo Astrum. 2025 r. - Tomik poetycki "Po stronie myśli", Wydawnictwo Astrum. Stron 60 okładka kolorowa, oprawa miękka, format A5,
Tadeusz Dołęga-Mostowicz po raz kolejny udowadnia, że nie potrzebuje spektakularnych intryg ani wielkich scen, by poruszyć do głębi. Kiwony to powieść bardziej intymna niż epicka, bardziej psychologiczna niż sensacyjna - ale nie mniej mocna. Głównym bohaterem jest młody Józef Domaszko - absolwent rosyjskiego gimnazjum, który z uczuciem ulgi i buntu opuszcza mury szkoły i wkracza w świat pozornie dorosłych wyborów. Marzy o politechnice, snuje inżynierskie plany, wyobraża sobie wynalazki, ale jego pragnienia zderzają się z twardym murem oczekiwań - matki, ciotki, stryja i środowiska. Przeszywająca scena rodzinnego szantażu emocjonalnego, który kończy się rezygnacją z marzeń, jest dramatem nie tylko jednego chłopaka - to dramat każdego, kto kiedykolwiek musiał zdradzić samego siebie "dla świętego spokoju". T.Mostowicz z wyczuciem i humorem buduje świat postrosyjskiej Warszawy - brudnej, pełnej paradoksów, zaplątanej w kompleksy, ale jednocześnie żywej i prawdziwej. Bohaterowie drugoplanowi - ciotka Michalina, kokieteryjna Natka, groteskowy dyrektor Karawajew - budują barwną, niemal teatralną panoramę społeczeństwa, które nie zna kompromisów - ani z władzą, ani z rodziną. Kiwony to nie tylko historia o dorastaniu - to dramat marzeń rozbijających się o ścianę oczekiwań. To książka aktualna i poruszająca również dziś - bo "kiwonów", czyli bezrefleksyjnych powielaczy cudzych decyzji, nie brakuje i w XXI wieku. Przekonaj się, sięgając po tę fascynującą opowieść! Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy on do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego. Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, Prokurator Alicja Horn. Bracia Dalcz i S-ka - dwutomowa powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza ukazała się w roku 1933. Według biografa i wydawcy Jerzego Rurawskiego Kiwony były najwcześniejszą powieścią Mostowicza, napisaną prawdopodobnie pod koniec lat 20 -tych poprzedniego wieku. Autor jednak odłożył jej druk i jako pierwszą opublikował w 1930 roku w odcinkach Ostatnią brygadę. Przyczyną mogła być zbyt złożona i niejednoznaczna postać głównego bohatera. Na druk w odcinkach autor zdecydował się dopiero w 1932 roku po sukcesie Kariery Nikodema Dyzmy. Kiwony pojawiły się jednocześnie z jego kolejną powieścią Prokurator Alicja Horn. Była to też jedyna powieść Dołęgi-Mostowicza, która nie ukazała się w formie książkowej za jego życia. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach.
Powieść "Trędowata" Heleny Mniszkówny od lat fascynuje czytelników swoją głębią emocjonalną i poruszającą historią miłosną. Osadzona w realiach polskiej arystokracji przełomu XIX i XX wieku, książka wprowadza nas w świat pełen namiętności, społecznych konfliktów i moralnych dylematów. Autorka z niezwykłą wrażliwością przedstawia losy Stefci Rudeckiej, młodej guwernantki, która zakochuje się w ordynacie Waldemarze Michorowskim. Miłość tych dwojga, choć piękna, napotyka na liczne przeszkody wynikające z różnic klasowych i uprzedzeń otoczenia. Autorka mistrzowsko kreśli portrety bohaterów, ukazując ich wewnętrzne zmagania i emocje, które są tak samo aktualne dziś, jak były w czasach, w których rozgrywa się akcja powieści. Styl Mniszkówny, pełen bogatego języka i subtelności, pozwala czytelnikowi zanurzyć się w atmosferze epoki, jednocześnie zmuszając do refleksji nad trwałością społecznych konwenansów i ich wpływem na ludzkie życie. "Trędowata" to nie tylko historia miłosna, ale także głęboka analiza społecznych mechanizmów, które determinują losy jednostek. Powieść była wielokrotnie adaptowana na potrzeby teatru i filmu, co świadczy o jej uniwersalności i trwałej popularności. "Trędowata" pozostaje jednym z najważniejszych dzieł polskiej literatury romantycznej, przyciągając kolejne pokolenia czytelników swoją ponadczasową opowieścią o miłości, która musi zmierzyć się z nieprzychylnym światem. O autorce: Helena Mniszkówna była polską pisarką, znaną głównie z powieści romantycznych. Urodziła się 24 maja 1878 roku w Kurczycach na Wołyniu. Najbardziej znana jest z powieści "Trędowata", która stała się bestsellerem i była wielokrotnie ekranizowana. Jej twórczość często poruszała tematy miłości, konfliktów społecznych i moralnych. Mniszkówna zyskała popularność dzięki umiejętności tworzenia emocjonujących i wciągających historii, które przemawiały do szerokiego kręgu czytelników. Zmarła 18 marca 1943 roku w Sabniach.
Książka "Papież Leon XIII. W obronie ludu" autorstwa Lecha Tkaczyka to pasjonująca powieść biograficzna, która wciąga czytelnika w świat przemian społecznych, duchowych i politycznych, jakie miały miejsce w drugiej połowie XIX wieku. Napisana z wyjątkową dbałością o szczegóły historyczne, łączy w sobie elementy sensacji, kryminału, romansu oraz głębokiej refleksji teologicznej. Głównym bohaterem książki jest Leon XIII, papież robotników, który w swojej encyklice "Rerum Novarum" przeciwstawia się wyzyskowi i niesprawiedliwości społecznej. Autor przedstawia Leona XIII jako człowieka niezwykle wykształconego, odważnego i konsekwentnego w dążeniu do reformy Kościoła. Powieść ukazuje jego drogę od młodego Gioacchino Pecciego, pochodzącego z ubogiej rodziny szlacheckiej, aż po wybór na papieża i pełne wyzwań lata pontyfikatu. W powieści nie brakuje wątków sensacyjnych i kryminalnych - Lee Chang, badacz starodruków, odkrywa współczesną intrygę związaną z kradzieżą rękopisu encykliki "Rerum Novarum". Ta współczesna zagadka, wpleciona w opowieść historyczną, doskonale uzupełnia główny nurt narracji, podkreślając nieprzemijające znaczenie myśli społecznej Leona XIII. Lech Tkaczyk mistrzowsko balansuje między wiernym odwzorowaniem faktów a narracyjną swobodą, co sprawia, że książka jest przystępna nawet dla czytelnika niezaznajomionego z historią Kościoła. Dialogi są naturalne, pełne emocji, a opisy Watykanu i XIX-wiecznego Rzymu - malownicze i sugestywne. Książka "Papież Leon XIII. W obronie ludu" ukazuje nie tylko sylwetkę papieża, ale także jego poglądy i przesłanie, które - jak się okazuje - są nadal aktualne. To historia człowieka, który zmienił oblicze Kościoła, nie bojąc się stanąć po stronie ludzi pracy i przeciwstawić się niesprawiedliwości społecznej. O autorze: Lech Tkaczyk, urodzony w 1956 roku, jest absolwentem Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu oraz Międzynarodowych Studiów Doktoranckich z zakresu marketingu i zarządzania na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Autor licznych książek, w tym poezji, literatury dla dzieci oraz publikacji z zakresu komunikacji międzyludzkiej i zdrowego stylu życia. Jego twórczość łączy wiedzę z różnych dziedzin, inspirując czytelników i skłaniając ich do głębszej refleksji. Zapraszam do lektury! Format A5,oprawa miękka,stron 200
Książka "Papież Leon XIII. W obronie ludu" autorstwa Lecha Tkaczyka to pasjonująca powieść biograficzna, która wciąga czytelnika w świat przemian społecznych, duchowych i politycznych, jakie miały miejsce w drugiej połowie XIX wieku. Napisana z wyjątkową dbałością o szczegóły historyczne, łączy w sobie elementy sensacji, kryminału, romansu oraz głębokiej refleksji teologicznej. Głównym bohaterem książki jest Leon XIII, papież robotników, który w swojej encyklice "Rerum Novarum" przeciwstawia się wyzyskowi i niesprawiedliwości społecznej. Autor przedstawia Leona XIII jako człowieka niezwykle wykształconego, odważnego i konsekwentnego w dążeniu do reformy Kościoła. Powieść ukazuje jego drogę od młodego Gioacchino Pecciego, pochodzącego z ubogiej rodziny szlacheckiej, aż po wybór na papieża i pełne wyzwań lata pontyfikatu. W powieści nie brakuje wątków sensacyjnych i kryminalnych - Lee Chang, badacz starodruków, odkrywa współczesną intrygę związaną z kradzieżą rękopisu encykliki "Rerum Novarum". Ta współczesna zagadka, wpleciona w opowieść historyczną, doskonale uzupełnia główny nurt narracji, podkreślając nieprzemijające znaczenie myśli społecznej Leona XIII. Lech Tkaczyk mistrzowsko balansuje między wiernym odwzorowaniem faktów a narracyjną swobodą, co sprawia, że książka jest przystępna nawet dla czytelnika niezaznajomionego z historią Kościoła. Dialogi są naturalne, pełne emocji, a opisy Watykanu i XIX-wiecznego Rzymu - malownicze i sugestywne. Książka "Papież Leon XIII. W obronie ludu" ukazuje nie tylko sylwetkę papieża, ale także jego poglądy i przesłanie, które - jak się okazuje - są nadal aktualne. To historia człowieka, który zmienił oblicze Kościoła, nie bojąc się stanąć po stronie ludzi pracy i przeciwstawić się niesprawiedliwości społecznej. O autorze: Lech Tkaczyk, urodzony w 1956 roku, jest absolwentem Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu oraz Międzynarodowych Studiów Doktoranckich z zakresu marketingu i zarządzania na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Autor licznych książek, w tym poezji, literatury dla dzieci oraz publikacji z zakresu komunikacji międzyludzkiej i zdrowego stylu życia. Jego twórczość łączy wiedzę z różnych dziedzin, inspirując czytelników i skłaniając ich do głębszej refleksji. Zapraszam do lektury! Format A5,oprawa twarda,stron 200
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
