Wszechobecne tępienie polskości, kary cielesne, spis zakazanych lektur, podsłuchiwanie prywatnych rozmów, rewidowanie rzeczy osobistych, kontrolowanie stancji, zakaz rozmawiania po polsku - tak wyglądała codzienność uczniów w rosyjskiej szkole w Królestwie Polskim w latach 80. XIX wieku, kiedy to Polska zniknęła z mapy Europy. Do takiej szkoły trafia Marcin Borewicz, który zmaga się nie tylko z nauką, lecz także z rusyfikacją. W szkole - dzięki obcowaniu z innymi uczniami - dojrzewa, poznaje siebie i przechodzi przemianę, dzięki której zyskuje świadomość swojej narodowości.W opracowaniu znalazły się następujące elementy:notka o autorzestreszczenia: krótkie (całego utworu) i szczegółowe (kolejnych rozdziałów lub części)plan wydarzeńcharakterystyka bohaterówproblematyka utworugatunek i rodzaj literackiznane cytatymotywy literackiegeneza utworu i/lub wyjaśnienie tytułuprzykładowe tematy wypracowańprzykładowe zadania egzaminacyjne
Przedwiośnie jest powieścią polityczną wydaną w 1924 roku i należącą do kanonu literatury polskiej. Powieść została napisana przez Stefana Żeromskiego w czasach, kiedy kształtowało się państwo polskie po okresie zaborów. Główny bohater Cezary Baryka jest początkowo entuzjastą rewolucji w Rosji, bierze udział w rewolucji bolszewickiej, następnie ucieka z Rosji do Warszawy, ale już odmieniony zdarzeniami, jakie przeżył, a także przekonany o brutalności przemiany społecznej. W stolicy podejmuje studia, ale przerywa je i uczestniczy w wojnie polsko-bolszewickiej. Następnie gości w Nawłoci, gdzie przeżywa pierwszą miłość. Wreszcie wraca do Warszawy, gdzie podejmuje pracę. Poprzez losy młodego Baryki poznajemy historię polityczną i społeczną odradzającej się Polski. Razem z nim obserwujemy różne środowiska Polaków i rozwój ich poglądów politycznych. Autor, świadomy zagrożeń, jakie ciążą nad odradzającym się państwem, zwłaszcza niepokojącej wizji rewolucji komunistycznej, opowiada się za rozwojem opartym na pracy i powolnych rozważnych reformach. Szklane domy symbolizują nową cywilizację, opartą na postępie technicznym i sprawiedliwości, ideę, która - mówiąc słowami Żeromskiego - "wydźwignęłaby naszą świętą, wywalczoną ojczyznę na wyżynę świata, gdzie jest jej miejsce". Lektura dla szkół średnich
Pełne wydanie dwóch opowiadań - "Rozdziobią nas kruki, wrony…" i "Echa leśne" Stefana Żeromskiego, bez cięć w treści, przygotowaliśmy z myślą o uczniach – nie tylko zastosowaliśmy czcionkę ułatwiającą czytanie oraz wygodne marginesy, dzięki czemu wzrok nie męczy się szybko, ale także uzupełniliśmy tekst o przypisy, wyjaśniające trudne lub archaiczne zwroty. Ponadto wydanie zawiera opracowanie z biogramem autora, streszczeniem, kluczową dla utworów problematyką oraz najważniejszymi pojęciami z zakresu literaturoznawstwa, które dotyczą opowiadań Stefana Żeromskiego oraz okresu, w której powstały. Opracowanie utworu pomoże nie tylko w przygotowaniu do lekcji i do sprawdzianu, ale także będzie doskonałym materiałem powtórkowym przed egzaminem maturalnym.
Seria "Lektura z opracowaniem" wydawnictwa Pumilio powstaje pod opieką merytoryczną redaktorki prowadzącej, dr Agnieszki Wójtowicz-Zając, literaturoznawczyni, która dba o wysoki poziom opracowania tekstu, zgodny z podstawą programową.
Książę Józef Odrowąż, ciężko ranny powstaniec styczniowy, znajduje schronienie w zrujnowanym dworze energicznej Salomei Brynickiej. Między młodymi ludźmi stopniowo narasta uczucie – dla bezgranicznie oddanej Józefowi dziewczyny staje się ono najważniejszym przeżyciem, jakiego do tej pory doświadczyła. Zdeterminowana postanawia walczyć o miłość, co doprowadza do niespodziewanego finału.
Syzyfowe prace - inspirowane po części autobiograficznymi wspomnieniami Stefana Żeromskiego, są powieścią należącą do kanonu literatury polskiej. Autor maluje w swoim utworze obraz szkoły polskiej w czasach zaboru rosyjskiego.Skupiając się na historii jednego z uczniów gimnazjum, Marcina Borowicza, Żeromski wprowadza nas w realia ówczesnej szkoły i stosunków pomiędzy nauczycielami i ich podopiecznymi, pozwala nam zrozumieć, na czym polegał proces rusyfikacji, obnaża pogardliwy stosunek Rosjan do Polaków i ich uczuć religijnych, mówi wreszcie o trudzie walki, jaką część polskiej młodzieży podejmowała z wynarodowieniem.W powieści nie brakuje innych wątków, przede wszystkim opowieści o pierwszej miłości głównego bohatera do Anny Stogowskiej - "Biruty" czy historii jego przyjaźni z Andrzejem Radkiem. Wielki talent Żeromskiego nadaje powieści wymiar wielkiej literatury, w której nie brakuje fascynujących postaci, emocji i głębokiego przesłania moralnego.
Nowela pozytywistyczna Stefana Żeromskiego Siłaczka należy do kanonu literatury polskiej. Utwór, wydany po raz pierwszy w 1895 roku, opowiada historię spotkania lekarza Pawła Obareckiego i jego młodzieńczej miłości nauczycielki Stanisławy Bozowskiej. Okoliczności, w jakich bohaterowie Siłaczki odnajdują się w małym miasteczku Obrzydłówek, są bardzo osobliwe: lekarz zostaje wezwany do umierającej na tyfus nauczycielki. Wstrząśnięty widokiem chorej przyjaciółki, Obarecki powraca myślami do lat studenckich w Warszawie, kiedy to on i Stasia byli entuzjastami idei pozytywistycznych. To w imię tych idei każdy z nich pewnego dnia zrezygnował z własnej kariery, a nawet miłości, by wyjechać na prowincję z misją podjęcia pracy u podstaw. W zderzeniu pięknych ideałów z realiami i mentalnością polskiej wsi w zaborze rosyjskim, lekarz zrozumiał swoją naiwność i poddał się rządzącym obyczajom i oportunizmowi lokalnych elit. Jak się okazało nauczycielka przeciwnie, walczyła do końca, prowadząc pracę oświatową i wspierając ubogą ludność wiejską. Swoją wierność ideałom opłaciła najwyższą ceną. Lektura dla klasy VII i szkół średnich
Syzyfowe prace to powieść o dorastaniu i dojrzewaniu do patriotyzmu, o odnajdywaniu w sobie miłości do ojczystego kraju i o walce z tymi, którzy chcą tę miłość zniszczyć. Autor, opisując losy dwóch głównych bohaterów – Marcina Borowicza i Andrzeja Radka, ukazuje warunki, w jakich żyła i uczyła się młodzież polska mieszkająca w zaborze rosyjskim, metody rusyfikacji i próby przeciwstawiania się jej. Ale powieść ta to także książka o pierwszych, niezapomnianych miłościach; o przyjaźniach, które przetrwają najcięższe próby i pokonają nawet nieubłaganie płynący czas. Symboliczna jest przede wszystkim sama wymowa tytułu: „syzyfowe prace” były bowiem – w zamyśle autora – bezskutecznymi zabiegami zaborców mającymi na celu wynarodowienie polskiej młodzieży.
Stefan Żeromski (1864-1925) – urodził się 14 października 1864 r. w Strawczynie, pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Znamienity polski prozaik, publicysta, dramaturg zwany „sumieniem polskiej literatury”; autor m.in. Ludzi bezdomnych, Wiatru od morza, Popiołów i Przedwiośnia. Zmarł 20 listopada 1925 r. w Warszawie.
Syzyfowe prace to powieść o dorastaniu i dojrzewaniu do patriotyzmu, o odnajdywaniu w sobie miłości do ojczystego kraju i o walce z tymi, którzy chcą tę miłość zniszczyć. Autor, opisując losy dwóch głównych bohaterów - Marcina Borowicza i Andrzeja Radka, ukazuje warunki, w jakich żyła i uczyła się młodzież polska mieszkająca w zaborze rosyjskim, metody rusyfikacji i próby przeciwstawiania się jej. Ale powieść ta to także książka o pierwszych, niezapomnianych miłościach; o przyjaźniach, które przetrwają najcięższe próby i pokonają nawet nieubłaganie płynący czas. Symboliczna jest przede wszystkim sama wymowa tytułu: ,,syzyfowe prace"" były bowiem - w zamyśle autora - bezskutecznymi zabiegami zaborców mającymi na celu wynarodowienie polskiej młodzieży. Stefan Żeromski (1864-1925) - urodził się 14 października 1864 r. w Strawczynie, pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Znamienity polski prozaik, publicysta, dramaturg zwany ,,sumieniem polskiej literatury""; autor m.in. Ludzi bezdomnych, Wiatru od morza, Popiołów i Przedwiośnia. Zmarł 20 listopada 1925 r. w Warszawie. Beletrystyka idealna na nagrody dla uczniów szkół podstawowych!
Głównym bohaterem Przedwiośnia Stefana Żeromskiego jest Cezary Baryka. Powieść to historia dojrzewania młodzieńca i dorastania do pierwszych, dorosłych wyborów, ale też opowieść o kraju, który po wielu latach zaborów odradza się i w którym budzi się niepodległościowy entuzjazm.Tytuł utworu ma wymowę metaforyczną: przedwiośnie bowiem to okres, w którym mimo chłodów i zalegającego śniegu przyroda budzi się do życia i widoczne już są pierwsze oznaki wiosny. Tak też w książce, po okresie odrętwienia, Baryka budzi się duchowo, spostrzega błędy swojego wcześniejszego postępowania i w końcu staje się świadomym Polakiem.Stefan Żeromski (1864-1925) polski prozaik, publicysta, dramaturg zwany sumieniem polskiej literatury; autor m.in. Ludzi bezdomnych (1900), Wiatru od morza (1922), Syzyfowych prac (1897) i Popiołów (1904).
Głównym bohaterem Przedwiośnia Stefana Żeromskiego jest Cezary Baryka. Powieść to historia dojrzewania młodzieńca i dorastania do pierwszych, dorosłych wyborów, ale też opowieść o kraju, który po wielu latach zaborów odradza się i w którym budzi się niepodległościowy entuzjazm.Tytuł utworu ma wymowę metaforyczną: przedwiośnie bowiem to okres, w którym mimo chłodów i zalegającego śniegu przyroda budzi się do życia i widoczne już są pierwsze oznaki wiosny. Tak też w książce, po okresie odrętwienia, Baryka budzi się duchowo, spostrzega błędy swojego wcześniejszego postępowania i w końcu staje się świadomym Polakiem.Stefan Żeromski (1864-1925) polski prozaik, publicysta, dramaturg zwany sumieniem polskiej literatury; autor m.in. Ludzi bezdomnych (1900), Wiatru od morza (1922), Syzyfowych prac (1897) i Popiołów (1904).
Żeromski w tych utworach w doskonały sposób łączy elementy opowiadania i noweli. Tematycznie oba opowiadania dotyczą czasów powstania styczniowego i oba mają bardzo symboliczny wymiar. W Rozdzióbią nas kruki, wrony… ptaki dobijające się do czaszki Szymona Winrycha symbolizują klęskę nie tylko narodowego zrywu, ale także porażkę myśli o wspólnym działaniu różnych warstw społecznych i ugrupowań w walce o wolną ojczyznę. Z kolei Echa leśne należą do nurtu opowiadań związanych z problemem klęski powstania 1864 r. i oceny postępowania Polaków. Autor ukazuje różne postawy wobec narodowego zrywu, dając tym samym odpowiedź na pytanie o jedną z przyczyn powstańczej klęski. Stefan Żeromski (1864-1925) – polski prozaik, publicysta, dramaturg zwany „sumieniem polskiej literatury”; autor m.in. Ludzi bezdomnych, Wiatru od morza, Popiołów i Przedwiośnia.
Dzieje grzechu– powieść Stefana Żeromskiego wydana w 1908 roku. Wcześniej, w latach 1906–1908, ukazywała się ona w odcinkach w „Nowej Gazecie”.
Dzieło jest określane mianem „powieści seksualnej” lub „kolejowego romansu”. Powieść ze względu na swoją tematykę wzbudzała wiele kontrowersji zarówno wśród czytelników jak i krytyków literackich. Dzieje grzechu to historia człowieka zniewolonego, którego grzech prowadzi do totalnego upadku, bez możliwości ponownego powstania. Żeromski skupia się na portrecie psychologicznym. Opisuje wewnętrzne przeżycia głównej bohaterki, Ewy Pobratyńskiej. Żeromski ukazuje zawikłane losy kobiety, która wskutek porzucenia przez ukochanego popada w depresję i się stacza. Od tej pory jej życie zmierza w niewłaściwym kierunku. Morduje swoje dopiero co narodzone dziecko, spotyka się z podejrzanymi mężczyznami, a potem zostaje prostytutką. Na końcu ginie, zamordowana przez kochanka.
Powieść była ekranizowana cztery razy: w 1911, 1918, 1933 i 1975. Na pierwsze dwie adaptacje i ich rozpowszechnianie w kinie wydał zgodę Stefan Żeromski.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dzieje_grzechu
O autorze:
Stefan Żeromski pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej Wincentego Żeromskiego herbu Jelita i Józefy z Katerlów Żeromskiej. Wychował się w Ciekotach w Górach Świętokrzyskich. Jego ojciec przed powstaniem utracił majątek i aby utrzymać rodzinę, został dzierżawcą folwarków. W 1863 roku wspierał Polaków walczących w powstaniu styczniowym. Żeromski stracił matkę w 1879, a ojca – 1883, oboje pochowani w Leszczynach.
W 1889 roku zmuszony został porzucić studia z powodów finansowych i zaczął pracować jako guwerner w domach ziemiańskich, między innymi w Łysowie (obecnie gmina Przesmyki k. Siedlec) i w Nałęczowie. Od roku 1889 jego utwory ukazywały się na łamach Tygodnika Powszechnego, Głosu, Nowej Reformy.
W 1892 roku przebywał krótko w Zurychu, Wiedniu, Pradze i Krakowie. Jesienią tego roku ożenił się z Oktawią z Radziwiłłowiczów Rodkiewiczową, którą poznał w Nałęczowie, po czym wyjechał z żoną i jej córeczką z pierwszego małżeństwa do Szwajcarii, gdzie objął posadę zastępcy bibliotekarza w Muzeum Narodowym Polskim w Rapperswilu. Tam powstawały m.in. Syzyfowe prace. W Szwajcarii zetknął się m.in. z Gabrielem Narutowiczem, Edwardem Abramowskim. W latach 1895 i 1898 ukazały się zbiory opowiadań Żeromskiego.
Po powrocie do kraju w roku 1897 pracował jako pomocnik bibliotekarza w Bibliotece Ordynacji Zamojskiej w Warszawie. Ukazały się wówczas Syzyfowe prace. W 1899 roku Żeromskim urodził się syn Adam. W tym samym roku ukazali się Ludzie bezdomni. W 1904 roku wyszła powieść Popioły, której sukces wydawniczy pozwolił Żeromskiemu porzucić pracę w Bibliotece Ordynacji i przenieść się wraz z rodziną prawie na rok do Zakopanego. Mógł całkowicie poświęcić się pracy pisarskiej.
W 1909 roku wyjechał z rodziną do Paryża, gdzie mieszkał trzy lata. W 1910 roku podpisał się pod listem otwartym w sprawie pochowania ciała Juliusza Słowackiego na Wawelu, po odmowie biskupa krakowskiego Jana Puzyny[18]. Po powrocie do kraju osiedlił się w Zakopanem.
Zmarł 20 listopada 1925. Żeromski został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (F/4/24). W 1928 roku otwarto w Nałęczowie muzeum poświęcone pisarzowi.
Stefan Żeromski w swoich dziełach poruszał często problematykę społeczną. W centrum jego zainteresowań znalazł się temat ubóstwa, katastrofalne położenie robotników i chłopów, i obserwacje tych grup zbliżyły go do poglądów socjalistycznych – w czasie rewolucji 1905 roku sprzyjał Polskiej Partii Socjalistycznej; ciągłą inspiracją była dla niego myśl Edwarda Abramowskiego, teoretyka i praktyka spółdzielczości, oraz teoria syndykalistyczna Georges'a Sorela (cenił sobie jego dzieło Réflexions sur la violence) i Édouarda Dufour (Le syndicalisme et la prochaine révolution), czemu dał wyraz w społeczno-politycznej pracy pt. Początek świata pracy, powstałej u zarania II RP, w 1918 r.
Lektura wraz opracowaniem to znakomita pomoc i inspiracja dla uczniów oraz nauczycieli. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce – dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury. Zamieszczone na końcu książki opracowanie podporządkowano podstawie programowej. Zawiera ono ciekawy biogram autora, streszczenie, mapę mentalną, najważniejsze zagadnienia omawiane na lekcjach, a także wiele inspirujących informacji, podpowiedzi i zadań, dzięki którym czytanie lektury staje się twórczą przygodą. Opracowanie powstało pod kierunkiem Katarzyny Zioły-Zemczak, nauczycielki języka polskiego z bogatym doświadczeniem w pracy z dziećmi i młodzieżą, wieloletniej doradczyni metodycznej, a obecnie konsultantki ds. języka polskiego pracującej na co dzień z nauczycielami.
Prezentujemy klasykę literatury polskiej i światowej w starannym wydaniu z przypisami i ilustracjami. To książka, którą warto mieć w swojej domowej biblioteczce i do której warto wracać.
Najnowsza publikacja poświęcona jest biografistyce teatralnej - tej pielęgnowanej, ale i zaniedbywanej przez historyków teatru oraz tej uprawianej i wykorzystywanej przez twórców teatralnych.
Opowiadania Stefana Żeromskiego poruszają tematykę związaną z walką narodowo-wyzwoleńczą, krzywdą ludzką, a także konfliktem pomiędzy szlachtą i ludem. W prezentowanym tomie znalazły się takie opowiadania jak: ""Siłaczka"", ""Rozdziobią nas kruki i wrony"", ""Zmierzch"" czy ""O żołnierzu tułaczu"".
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
