Karbinadle, krupniok, becok na sypko czy kluski śląskie... Któż z nas nie zasiadłby chętnie do tak zastawionego stołu. Niestety, coraz rzadziej śląskie dania pojawiają się w naszych domach. Najwyższy czas to zmienić. Z Kuchnią śląską Barbary Jakimowicz-Klein nie będzie to trudne. W swojej książce daje ona reprezentatywny przegląd potraw charakterystycznych dla regionu Śląska, opisuje zwyczaje i praktyki kulinarne oraz - co wyjątkowe i chyba najważniejsze - dokładnie i z dużą znajomością przedmiotu przedstawia zioła przyprawowe stosowane w kuchni śląskiej. To niewątpliwy atut tej publikacji.Barbara Jakimowicz-Klein podpowiada, że zaliczana do ciężkostrawnych tradycyjna kuchnia śląska niekoniecznie musi być szkodliwa. I że umiejętne dodawanie ziół i przypraw do potraw może podnieść ich zdrowotność (poprawiają przemianę materii, regulują procesy trawienia, leczą wiele schorzeń w obrębie układu pokarmowego) nie ujmując niczego ze smaku i urody przysmaków śląskich. Wszak "zioła w kuchni, to zdrowie w sercu". Przyprawy można stosować dowolnie, w zależności od własnych preferencji smakowych i stanu zdrowia. Bez względu jednak na to, jak je wykorzystamy, z pewnością pozytywnie wpłynie to na nasze zdrowie i samopoczucie. Słowem, będzie i smacznie, i zdrowo! I o to w smakach kuchni śląskiej chodzi. Smacznego!
Karbinadle, krupniok, becok na sypko czy kluski śląskie... Któż z nas nie zasiadłby chętnie do tak zastawionego stołu. Niestety, coraz rzadziej śląskie dania pojawiają się w naszych domach. Najwyższy czas to zmienić. Z Kuchnią śląską Barbary Jakimowicz-Klein nie będzie to trudne. W swojej książce daje ona reprezentatywny przegląd potraw charakterystycznych dla regionu Śląska, opisuje zwyczaje i praktyki kulinarne oraz - co wyjątkowe i chyba najważniejsze - dokładnie i z dużą znajomością przedmiotu przedstawia zioła przyprawowe stosowane w kuchni śląskiej. To niewątpliwy atut tej publikacji.Barbara Jakimowicz-Klein podpowiada, że zaliczana do ciężkostrawnych tradycyjna kuchnia śląska niekoniecznie musi być szkodliwa. I że umiejętne dodawanie ziół i przypraw do potraw może podnieść ich zdrowotność (poprawiają przemianę materii, regulują procesy trawienia, leczą wiele schorzeń w obrębie układu pokarmowego) nie ujmując niczego ze smaku i urody przysmaków śląskich. Wszak "zioła w kuchni, to zdrowie w sercu". Przyprawy można stosować dowolnie, w zależności od własnych preferencji smakowych i stanu zdrowia. Bez względu jednak na to, jak je wykorzystamy, z pewnością pozytywnie wpłynie to na nasze zdrowie i samopoczucie. Słowem, będzie i smacznie, i zdrowo! I o to w smakach kuchni śląskiej chodzi. Smacznego!
Jesteś wielkim smakoszem? Lubisz dobrze i niedrogo zjeść? Własne zdrowie jest dla Ciebie najważniejsze? Chcesz móc w pełni korzystać z uroków życia do bardzo późnej starości?Oczywiście! Sposób na zaspokojenie Twoich potrzeb i pragnień znajdziesz w tym niewielkim kompendium.Właściwe odżywianie wszak to dobre samopoczucie, zdrowie, radość życia i witalność. W kolejnej, proponowanej właśnie Państwu pozycji z serii Jeść zdrowo żyć dłużej przedstawiamy stosunkowo mało znaną w Polsce, a zdrową, lekkostrawną i niskokaloryczną kuchnię koreańską. Jest to pierwsza w naszym kraju tak dokładna, z wielką znajomością rzeczy napisana książka na temat szeroko pojętej kultury kulinarnej mieszkańców Półwyspu Koreańskiego. Dzięki zawartym w niej opisom i przepisom, będą mogli Państwo poczuć smak i aromat (często ziołowy!) Orientu, odkryć walory inaczej przyrządzonych świeżych i kiszonych warzyw, ryb, owoców morza, sera sojowego tofu, a także rozmaitych przypraw oraz ziół, przeważnie o właściwościach leczniczych.W tym tkwi atrakcyjność kuchni koreańskiej! Po prostu, jest smaczna i zdrowa, zachwyca swą oryginalnością, cieszy i oko, i podniebienie! Bez wątpienia należy ją poznać.
Książka opisująca w przystępny sposób, jak przyrządzić szybko smaczne naleśniki na wiele sposobów.Przyrządzanie naleśników jest rodzajem celebrowania potraw w kuchniach wszystkich kultur. Od wieków wszak ludzie z różnych stron świata w swoim menu mają te bardzo cienkie placki z mleka, jajek i mąki, smażone na patelni i nadziewane farszem. Sposobów na zrobienie naleśników jest wiele - można je podawać na słodko, słono, a nawet na kwaśno czy na ostro, i z przeróżnymi dodatkami.Smakują oszczędnie żyjącym studentom, słynącym z zamiłowania do wykwintnej kuchni Francuzom, a nawet koronowanym głowom.Naleśniki przygotowane na wiele sposobów i podawane z różnymi składnikami, zaliczane są do najbardziej komfortowym dań. Rezultatem takich działań jest wyjątkowa kolekcja wyrafinowanych i niezwykłych połączeń, takich jak naleśniki z imbirem, czekoladą, wszelkimi dżemami i konfiturami, świeżymi owocami, owocami morza, czy z różnymi serami.Wystarczy tylko odpowiednio je przyrządzić - w tym z pewnością pomoże Ci, Szanowny Czytelniku, niniejsza książka. Znajdziesz w niej nie tylko dziewięćdziesiąt sprawdzonych, tańszych lub droższych, przepisów na ciasto i na farsz, ale też piękne kolorowe zdjęcia naleśników z całego świata. Zadziw więc swoich najbliższych, przygotowując im niesamowitą i niezapomnianą ucztę!
Nie wiesz, jak zadbać o swoją skórę, by była jędrna, błyszcząca, słowem zdrowa? Badasz jakość swoich włosów i niepokoisz się, dlaczego wiosną i jesienią są słabsze, wypadają? Chcesz zrobić piorunujące wrażenie mocnymi, pięknymi, zadbanymi paznokciami? Już nie masz sił walczyć z wszędobylskim cellulitem? Odetchnij z ulgą mamy dla Ciebie ratunek! Niedrogie i niekłopotliwe, bardzo zdrowe diety, oparte na mocnych podstawach piramidy żywieniowej. Diety bogate w mikroelementy, antyoksydanty, wzmacniające odporność, przygotowywane w domu wg własnego gustu. Oto sukces, by twoja cera stała się jeszcze bardziej aksamitna, włosy nabrały niespotykanego blasku, objawy alergii odeszły w niepamięć. W książce Diety odbudowujące autorki Barbary Jakimowicz-Klein znajdziesz nie tylko podstawy teoretyczne dotyczące dermatologii i kosmetyki, ale także mnóstwo doskonałych przepisów na wyśmienite, a przy tym rewelacyjnie wpływające na urodę potrawy. Jak widać, wcale nie tak trudno połączyć przyjemne z pożytecznym i zdrowym!
Równie ważnym, jak staranie się o możliwie najwyższy dochód z pasieki jest bez wątpienia najkorzystniejsze znalezienie odbiorcy i spieniężenie jej produktów (miodu, kitu pszczelego, wosku, pyłku, itp.). Troska o to jest w dzisiejszych czasach tym większa, że produkcja miodu spada.Podniesienie zysku z pasieki wiąże się ze sprzedażą jej produktów w formie najbardziej przetworzonej. Książka ta, będąca reprintem podręcznika Miodosytnictwa dr. T. Ciesielskiego, w znakomity sposób przybliża współczesnemu hodowcy pszczół tradycyjne, od staropolskich, po przedwojenne metody przerabiania miodu na trunki - w tym miody sycone, miody owocowe, a także wina. Szczególnie wyborne wina owocowo-miodowe i wina musujące. W książce znajdują się także receptury przygotowania i produkcji piwa na bazie miodu - w tym wspaniałego piwa jałowcowego.
Różaniec, to modlitwa Kościoła Rzymskokatolickiego, pierwotnie znana pod nazwą Psałterza Najświętszej Maryi Panny i kultywowana od czasów średniowiecza w tradycji katolickiej, oraz obdarzona przez Chrześcijan szczególnym znaczeniem duchowym i łaską błogosławieństwa. Symbolika różańca oparta jest na objawieniach maryjnych potwierdzonych przez Kościół katolicki. Termin różaniec oznacza także wspólne odmawianie modlitwy różańcowej w kościele, domu, wszędzie.
Obowiązkowa lektura dla wszystkich ciekawych świata i żądnych kulinarnych wrażeń. Książka autorstwa Barbary Jakimowicz-Klein wprowadza w obszar tak odległej dla Europejczyków kultury, przybliżając go nam dzięki znakomitym przepisom. Już dziś możemy się poczuć jak możni tego świata, wszak klasyczna kuchnia chińska zaspokaja wyrafinowane upodobania potężnych i bogatych warstw społecznych (...), a sztuka kulinarna została podniesiona do rangi szacownego zajęcia, a nawet... nauki. Uczmy się więc nowych, zdrowszych od tradycyjnych, sposobów przygotowywania potraw! Dzięki tej publikacji każdy może poznać namiastkę Dalekiego Wschodu nawet nie ruszając się z domu, rzecz jasna, zaopatrzywszy się uprzednio w niezbędne składniki oraz przyprawy ziołowe charakterystyczne dla kuchni chińskiej. Wystarczy zastosować się do kulinarnych wskazówek autorki i wzorem Chińczyków uczynić z potrawy nie tylko zwykłe danie, ale prawdziwe, poruszające wszelkie zmysły, dzieło sztuki. A zatem do dzieła!
Talmud uważany jest jako mistrzowskie dzieło nawet przez innowierców. W Talmudzie znajdujemy niewyczerpane skarby mądrości starożytnej,obfite źródło prawdy wiekuistej, wizerunek wielu pięknych obyczajów i instytucji. Talmud był, jest i zostanie na zawsze najwyższą nauką Judaizmu, głównym jego fundamentem, na badaniu jego opierają się wszystkie szkoły religijne (Talmud Tora) i najdoskonalsze instytucje czerpią z niego źródło wiedzy i inspiracji. Jest to dzieło obszerne i w treści i w objętości. Sądzić więc nie należy, że niniejsze Przypowieści"" wyczerpują mądrość talmudyczną, chociażby w części. Zawierają one tylko maleńką część tej pięknej wiedzy archeologicznej.
KUCHNIA SZLACHECKA (oryginalny tytuł: Kucharka szlachecka podarek dla młodych gospodyń) autorstwa M. z K. Marciszewskiej, to klasyka przepisów kulinarnych potraw wyszukanych, wykwintnych, smacznych, które przebojem wdarły się do kanonu kuchni współczesnej. Książka zawiera ponad 3000 przepisów kuchennych, spiżarnianych, domowo-gospodarskich i toaletowych, łatwym sposobem opisanych i na długoletnim doświadczeniu opartych. Znależć tu można dyspozycje obiadów na różne okazje, między innymi na Wielki Post, Wielkanoc, Boże Narodzenie przygotowanych wykwintnym, a zarazem prostym sposobem - od śniadań, po obiady i kolacje oraz przekąski wszelkiego rodzaju, od zimnych po gorące. Książka KUCHNIA SZLACHECKA zawiera także przepisy pieczenia ciast, smażenia konfitur, przygotowywania dżemów i nalewek oraz wiele innych.
Zapraszamy Państwa w kolejną fascynującą, pełną tajemnic i mroczną podróż tym razem śladami bogów starożytnego Egiptu opowiedzianą z pasją przez autorkę znanych i cenionych Mitów Greków i Rzymian, Alicję Wach-Brzezińską. Cywilizacja starożytnego Egiptu jest starsza od większości innych kultur, ukształtowała się około połowy IV tysiąclecia p.n.e. i trwała do IV w. n.e., opierając się wpływom Greków i Rzymian, ulegając dopiero chrześcijaństwu, narzuconemu edyktem cesarza rzymskiego Teodozjusza. Ustanowienie nowej religii oznaczało dla Egiptu nie tylko koniec wielowiekowego trwania kultury faraońskiej, ale także stopniowe obracanie wniwecz dotychczasowego dorobku cywilizacyjnego. Zanim jednak do tego doszło, Egipt, odgrodzony od sąsiednich krajów pustyniami i górami, rozwijał swoje zwyczaje nieprzerwanie przez prawie czterdzieści wieków, tworząc własny system polityczny, instytucjonalny i religijny niemalże bez wpływu z zewnątrz. Przyjrzyjmy się zatem mitycznym wątkom związanym z miłością, by dostrzec ich ponadczasowość i wyraziste analogie, jakie istnieją między ich przesłaniem a historiami, o których czytamy bądź słyszymy niemal codziennie. Tę interesującą lekturę polecamy wszystkim miłośnikom barwnej epoki starożytnej, a także uczniom studiującym kulturę tego okresu.
Zapraszamy Państwa w kolejną fascynującą, pełną tajemnic i mroczną podróż tym razem śladami bogów starożytnego Egiptu opowiedzianą z pasją przez autorkę znanych i cenionych Mitów Greków i Rzymian, Alicję Wach-Brzezińską. Cywilizacja starożytnego Egiptu jest starsza od większości innych kultur, ukształtowała się około połowy IV tysiąclecia p.n.e. i trwała do IV w. n.e., opierając się wpływom Greków i Rzymian, ulegając dopiero chrześcijaństwu, narzuconemu edyktem cesarza rzymskiego Teodozjusza. Ustanowienie nowej religii oznaczało dla Egiptu nie tylko koniec wielowiekowego trwania kultury faraońskiej, ale także stopniowe obracanie wniwecz dotychczasowego dorobku cywilizacyjnego. Zanim jednak do tego doszło, Egipt, odgrodzony od sąsiednich krajów pustyniami i górami, rozwijał swoje zwyczaje nieprzerwanie przez prawie czterdzieści wieków, tworząc własny system polityczny, instytucjonalny i religijny niemalże bez wpływu z zewnątrz. Przyjrzyjmy się zatem mitycznym wątkom związanym z miłością, by dostrzec ich ponadczasowość i wyraziste analogie, jakie istnieją między ich przesłaniem a historiami, o których czytamy bądź słyszymy niemal codziennie. Tę interesującą lekturę polecamy wszystkim miłośnikom barwnej epoki starożytnej, a także uczniom studiującym kulturę tego okresu.
Czym różni się ryż genmai od ryżu hakumai? Do czego podaje się wasabi? Co sprawia, że sushi potrafi zachwycić nawet najwybredniejszych smakoszy? Potrawy z Kraju Kwitnącej Wiśni przebojem podbiły serca (a przede wszystkim żołądki!) Europejczyków. I nic dziwnego! Kuchnia japońska uchodzi przecież za jedną z najzdrowszych na świecie i... jest przepyszna! Któż z nas nie słyszał o sake, sashimi i sukiyaki? A tempura?! Dzięki książce Adama Wieczorka od dziś przysmaki te będziemy mogli (z sukcesem!) przygotowywać samodzielnie w domu. Kuchnia japońska jest bowiem doskonałym przewodnikiem dla wszystkich chcących zgłębić arkana sztuki kulinarnej. Znajdziemy w niej receptury i na omlet z krewetkami i tofu, i na zupę z małży, kurczaka z pędami bambusa czy shabu-shabu lub lody z zieloną herbatą. Nic, tylko próbować i... Meshigare!
Ziemia Obiecana to jedna z najwybitniejszych powieści Władysława Reymonta, po Chłopach najczęściej tłumaczona na języki obce i filmowana. Materiały do niej autor zaczął zbierać w 1896, przebywając przez blisko rok w mieście Łodzi. Dzieło było publikowane w latach 1897–1898 na łamach Kuriera Warszawskiego (osobno książkę wydano w roku 1899). Bohaterem tego studium jest miasto kapitalistyczne, jakim wtedy stawała się Łódź. Władysław Reymont porównał ją do monstrum, niszczącego zwykłych ludzi, a z drugiej strony wykrzywiającego psychicznie właścicieli wielkich fortun. Tematem powieści jest mechanizm „robienia pieniędzy” przez jej trzech bohaterów, z których jeden jest Polakiem (Karol Borowiecki), drugi Niemcem (Max Baum), trzeci Żydem (Moryc Welt). Różnice pochodzenia i obyczajów nie dzielą ich, wręcz przeciwnie – przyjaciele wykorzystują je dla skutecznego działania i wygrywania z konkurencją. Razem zakładają fabrykę, łączy ich wspólny interes, wspólne poczucie, że należą do grupy Lodzermenschów.
Mimo zawartej krytyki społecznej Ziemia Obiecana jest nie tylko manifestem politycznym. Plastyczny i naturalistyczny obraz Łodzi i jej mieszkańców jest przykładem antyurbanizmu Reymonta, jego umiłowania przyrody oraz przeciwstawiania „naturalnego” środowiska chłopskiego i wiejskiego (jego obyczajów, systemu wartości) „patologicznemu” środowisku miejskiemu. Ironiczny tytuł tej powieści stał się w Polsce publicystycznym określeniem Łodzi, z czasem pozbawionym pejoratywnego odcienia.
O autorze:
Władysław Reymont urodził się 7 V 1867 w Kobielach Wielkich koło Radomska. Był synem wiejskiego organisty. Prawdopodobnie ok.1888 przekształcił sobie nazwisko na Reymont, tak bowiem od 1889 podpisywał listy. Pod koniec 1893 przeniósł się do Warszawy, żyjąc wyłącznie z prac literackich. Rozgłos zyskał studium środowiskowym Pielgrzymka do Jasnej Góry (1895; uczestniczył w chłopskiej pielgrzymce podczas obchodów 100. rocznicy powstania kościuszkowskiego 1794), w którym dał się poznać jako artysta o niezwykłej wrażliwości zmysłowej, ukazujący w plastycznych opisach bogactwo otaczającego świata. Twórczość Reymonta jest zróżnicowana pod względem tematyki, formy literackiej oraz nierówna pod względem swej wartości. W powieściach obyczajowych zawarł elementy krytyki społecznej. Władysław Reymont jest laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1924. Otrzymał ją za powieść Chłopi. Zmarł 5 grudnia 1925 w swoim mieszkaniu w Warszawie.
Cykl opowiadań przedstawiających życie żydowskiej społeczności w małym miasteczku w okolicach Łodzi w pierwszych dziesięcioleciach XX wieku. Niektóre z nich rozgrywają się przed pierwszą wojną światową, inne w okresie powojennym, choć ani wojna, ani odzyskanie niepodległości w opisywanym świecie się nie pojawiają. Bohaterowie nawet o nich nie wspominają, jakby miasteczko żyło we własnym, niespiesznym czasie, niezależnie od wielkich wydarzeń historycznych.
W kilkunastu tekstach poznamy między innymi historię faktora Pchełki, pomagającemu kuzynowi w podejrzanym interesie, żeby zarobić na posag dla swojej córki Mariem, dowiemy się o fatalnym zauroczeniu pana Gawrona, swata i wroga miłości, o zemście Chai Rybiarki oszukanej przez lichwiarza Ajzyka Pijawkę, o losach miejscowej wariatki Sulamity oraz o zagrożonym weselu kucharki Chany.
O autorce: Czesław Halicz (właściwie: Czesława Endelmanowa-Rosenblattowa, z d. Braude).
Pisarka, publicystka, redaktorka, tłumaczka, krytyczka literatury i sztuki. Ukończyła gimnazjum w Łodzi, następnie przeniosła się do Warszawy, gdzie poślubiła znanego lekarza, Zygmunta Endelmana. Od roku 1901 współpracowała z pismem „Izraelita”, gdzie publikowała recenzje, przekłady oraz własne utwory, obrazki z życia ubogich warstw społeczności żydowskiej. Wcześniejsze teksty podpisywała jako Czesława Endelmanowa, po kilku latach zaczęła używać męskiego pseudonimu --- Czesław Halicz. W 1905 roku rozwiodła się z Endelmanem i wyjechała do Brukseli, gdzie osiadła na stałe. Obroniła pracę doktorską z nauk społecznych i powtórnie wyszła za mąż, za Henryka Rosenblatta, przemysłowca. W 1911 roku zajęła drugie miejsce w Konkursie Teatrów Rządowych Warszawskich za dramat Sąd, obecnie zaginiony, znany tylko z recenzji. W latach 1910--1914 współpracowała korespondencyjnie z polskimi czasopismami, pisząc w „Krytyce”, „Wędrowcu”, „Nowej Gazecie”, „Przeglądzie tygodniowym”, „Literaturze i Sztuce”. W roku 1914 opublikowała w Kijowie powieść Młodość Hanny Turskiej, poświęconą zagadnieniom emancypacji i edukacji kobiet. Działalność literacką wznowiła w latach 30., powieścią Ludzie, którzy jeszcze żyją. W latach 1937--1938 drukowała również teksty w lwowskich „Sygnałach”, których jedną z założycielek była jej córka, Halina Górska. Jej losy podczas II wojny światowej, data i miejsce śmierci nie są znane.
KRZYŻACY, to powieść historyczna Henryka Sienkiewicza publikowana w latach 1897–1900 w „Tygodniku Illustrowanym”, wydana w 1900 w Warszawie przez wydawnictwo „Gebethner i Wolff” (wydanie jubileuszowe), rękopis powieści przechowuje Biblioteka Narodowa.
Powieść przedstawia dzieje konfliktu polsko-krzyżackiego, a akcja utworu toczy się od 1399 (rok śmierci królowej Jadwigi) do 1410 (bitwa pod Grunwaldem).
W okresie publikacji powieść była protestem przeciwko germanizacji prowadzonej przez władze zaboru pruskiego. Henryk Sienkiewicz w swojej książce przywołał Polskę w okresie świetności jej oręża i skupił się na zwycięstwie nad zakonem krzyżackim.
Tłem historycznym Krzyżaków jest fragment historii Polski przedstawiający konflikt jagiellońskiej Polski z zakonem krzyżackim. Przy pisaniu powieści autor korzystał z Kroniki Janka z Czarnkowa, Historii Jana Długosza, dzieł takich historyków jak Stanisław Smolka i Karol Szajnocha, niemieckich i francuskich opracowań historycznych, map, odpisów ksiąg itd.
Na tle znaczących wydarzeń historycznych autor opisuje dzieje barwnych i wyrazistych postaci. Bohaterami powieści są: Jurand ze Spychowa i jego córka Danusia, a także polski rycerz Maćko i jego bratanek Zbyszko z Bogdańca. Tragiczna miłość Zbyszka i Danusi stanowi wątek melodramatyczny, a walka ze zdradzieckimi Krzyżakami miała podnosić ducha Polaków pod zaborami.
Kulminacją powieści jest zwycięska bitwa pod Grunwaldem, przedstawiona jako tryumf oręża polsko-litewskiego. Przebieg bitwy Sienkiewicz odtworzył według Jana Długosza i pod wpływem obrazu Jana Matejki. Powieść opisuje wiele wydarzeń i postaci historycznych, choć nie wszystkie opisane są zgodnie z prawdą.
Książkowe wydanie powieści w roku 1900 uwieńczyło jubileusz dwudziestopięciolecia pracy pisarza. Krzyżacy ze względu na antyniemiecką wymowę byli pierwszą książką wydaną w Polsce po zakończeniu II wojny światowej; powieść została wydana w sierpniu 1945 roku.
Równie ważnym, jak staranie się o możliwie najwyższy dochód z pasieki jest bez wątpienia najkorzystniejsze znalezienie odbiorcy i spieniężenie jej produktów (miodu, kitu pszczelego, wosku, pyłku, itp.). Troska o to jest w dzisiejszych czasach tym większa, że produkcja miodu spada.Podniesienie zysku z pasieki wiąże się ze sprzedażą jej produktów w formie najbardziej przetworzonej. Książka ta, będąca reprintem podręcznika Miodosytnictwa dr. T. Ciesielskiego, w znakomity sposób przybliża współczesnemu hodowcy pszczół tradycyjne, od staropolskich, po przedwojenne metody przerabiania miodu na trunki - w tym miody sycone, miody owocowe, a także wina. Szczególnie wyborne wina owocowo-miodowe i wina musujące. W książce znajdują się także receptury przygotowania i produkcji piwa na bazie miodu - w tym wspaniałego piwa jałowcowego.Autor Miodosytnictwa pisze:Dla nas, Polaków, nasz kraju z dawien dawna ma sławę Ojczyzny obfitującej w najlepsze miody. Hodowcy pszczół, pasiek, i dawniej i dzisiaj swoje sposoby produkcji przekazują rodom rodzinnym z pokolenia na pokolenie. Po dziś dzień stare miody polskie i ich przetwory eksportowane są na cały świat.Zapraszam do lektury nie tylko hodowców pasiek, ale i pasjonatów dbałości o zdrowie oraz miłośników miodu i produktów naturalnych z niego, którymi niejeden gospodarz czy pani domu może zaskoczyć domowników i gości.
Równie ważnym, jak staranie się o możliwie najwyższy dochód z pasieki jest bez wątpienia najkorzystniejsze znalezienie odbiorcy i spieniężenie jej produktów (miodu, kitu pszczelego, wosku, pyłku, itp.). Troska o to jest w dzisiejszych czasach tym większa, że produkcja miodu spada.Podniesienie zysku z pasieki wiąże się ze sprzedażą jej produktów w formie najbardziej przetworzonej. Książka ta, będąca reprintem podręcznika Miodosytnictwa dr. T. Ciesielskiego, w znakomity sposób przybliża współczesnemu hodowcy pszczół tradycyjne, od staropolskich, po przedwojenne metody przerabiania miodu na trunki - w tym miody sycone, miody owocowe, a także wina. Szczególnie wyborne wina owocowo-miodowe i wina musujące. W książce znajdują się także receptury przygotowania i produkcji piwa na bazie miodu - w tym wspaniałego piwa jałowcowego.Autor Miodosytnictwa pisze:Dla nas, Polaków, nasz kraju z dawien dawna ma sławę Ojczyzny obfitującej w najlepsze miody. Hodowcy pszczół, pasiek, i dawniej i dzisiaj swoje sposoby produkcji przekazują rodom rodzinnym z pokolenia na pokolenie. Po dziś dzień stare miody polskie i ich przetwory eksportowane są na cały świat.Zapraszam do lektury nie tylko hodowców pasiek, ale i pasjonatów dbałości o zdrowie oraz miłośników miodu i produktów naturalnych z niego, którymi niejeden gospodarz czy pani domu może zaskoczyć domowników i gości.
Powstanie dzieła
List do Heinricha Köselitza z 1 lutego 1883, w którym po raz pierwszy Nietzsche wymienił tytuł pisanego dzieła. Jego pierwsza część ukazała się w maju 1883.
Inspiracją do napisania dzieła były dwie wizje mistyczne. Pod wpływem pierwszej z nich, w 1881 w Surlei, Nietzsche stworzył zasadniczy plan dzieła. Druga wizja miała miejsce w Rapallo w 1883. Każda z czterech części tworzona była szybko (każda w ok. 10 dni), w podobnym do mistycyzmu uniesieniu.
Pierwsze trzy części opublikowano oddzielnie w latach 1883–1885, a ich sprzedaż ograniczała się do kilku egzemplarzy. Część czwartą wydano początkowo jedynie w kilku egzemplarzach autorskich. Na 1891 zaplanowano wydanie całości, jednak rodzina wstrzymała druk obawiając się konfiskaty nakładu pod zarzutem obrazy uczuć religijnych. W 1892 wydano część czwartą, a kiedy okazało się, że obawy przed zarzutami były płonne, wydano całość. W tym czasie postępy choroby psychicznej Nietzschego były tak znaczne, że nie był on już tego świadomy.
Ogólna charakterystyka.
Tako rzecze Zarathustra jest dziełem nietypowym w twórczości Nietzschego. W zamierzeniu autora miało to być dzieło popularne, pozwalające mu dotrzeć do szerokiego kręgu odbiorców. Rzeczywiście – jego wysokie walory literackie i spójna forma sprawiły, że stało się ono popularne również poza środowiskiem akademickim i intelektualnym. Jest to najczęściej czytana i tłumaczona praca Nietzschego. Jednocześnie jej forma literacka sprawia, że jest ona otwarta na bardzo różne interpretacje.
Z powodu swej nietypowości i literackości Tako rzecze Zaratustra jest znacznie rzadziej czytana i analizowana na akademickich kursach filozofii, aniżeli pozostałe dzieła Nietzschego. Dzieło jest dużym wyzwaniem dla tłumaczy – ze względu na oryginalny styl i język, a także bogatą i niejasną symbolikę.
Dzieło jest opisywane jako „filozoficzna epopeja”
Główna postać dzieła, Zaratustra, jest przedmiotem różnych interpretacji. Postać ta pojawia się po raz pierwszy w 1881 w końcowych fragmentach Wiedzy radosnej. Fragment ten został następnie z drobnymi zmianami powtórzony w Prologu do Tako rzecze Zaratustra.
Swoje imię postać wywodzi od perskiego proroka Zaratusztry, twórcy zaratusztrianizmu, w którym główną rolę odgrywa konflikt pomiędzy dobrem i złem, toczącymi walkę zarówno w świecie, jak i w życiu ludzkim. W XIX w. pojawiły się tłumaczenia na niemiecki pism zaratusztriańskich i idee tej religii były Nietzschemu znane. Znał on osobiście Hermanna Brockhausa, redaktora zaratusztriańskiej Vendidad Sade (1850).
Nietzsche zreinterpretował zaratusztriański konflikt w duchu chrześcijańsko-humanistycznym, wiążąc dobro z altruizmem i życzliwością, zło natomiast z egoizmem i interesownością. W Ecce Homo Nietzsche wskazał, że to Zaratustra zapoczątkował tę opozycję, będącą „fatalną pomyłką moralności”, tak więc jako pierwszy powinien ją też rozpoznać. Nietzscheański Zaratustra naucza nowej moralności, wychodzącej poza dualizm, a jednocześnie nie popadającej w anarchizm moralny czy zwierzęcy prymitywizm.
Zdaniem Armanda Quinota jest to prorok, żyjący dotychczas w niebiańskiej samotności, zstępujący do ludzi, by przekazać im swe posłanie.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Tako_rzecze_Zaratustra
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
