Przedmowa:Należy mówić tam tylko, gdzie się milczeć nie powinno, i tylko o tym, co się przewyciężyło - reszta jest gadaniną ""literaturą"" brakiem karności. Moje pisma mówią tylko o moich przezwyciężeniach ""ja"" jestem w nich, ze wszystkim, co mi wrogim było..
Agada,Hagada,haggada(hebr.haggad) opowiadaniewchodzące w skład rabinicznejegzegezyBibliiiTalmudu, rodzajmidraszu.Hagady są opowiadaniami zbudowanymi na podstawie historii biblijnych zawierającymi komentarze i szczegóły uzupełniające fabułę. Ponieważ wjudaizmiezabronione jest portretowanie ludzi, to hagady pełnią rolę ilustracyjną opisywano między innymi urodę i cnoty żonpatriarchów. W hagadach dotyczącychpotopuznajdują się opisy zachowaniaNoego, który miał wzywać do nawrócenia, oraz komentarze, że długi czas budowaniaarkibył szansą na to nawrócenie.W przeciwieństwie dohalachynie wyjaśnia reguł postępowania.Najbardziej znaną hagadą jestHagada Paschalna, czyli opowiadanie ułożone na pamiątkęwyjścia ludu izraelskiego z Egiptu. Utwór ten składa się z fragmentówbiblijnych, komentarzy i modlitw.Spisana została między II a IV wiekiem n.e.Czytana jest wjesziwieoraz podczas obrzędów ślubnych i pogrzebowych. Opowieść o wyjściu Żydów zEgiptuczyta się podczas wieczerzysederowejw świętoPesach.Hagada na świętoPesachopowiada i przypomina o WyjściuIzraelitówzEgiptuiplagach, jakie spadły na Egipcjan. Opisuje powinności mieszkańcówżydowskiegodomu w dniu święta, wymienia obowiązkowe potrawy nasederowymstole oraz symboliczne znaczenie każdej z nich. Hagada podaje niezbędne do uczczenia świętamodlitwy, ale także tekstywierszykówi wyliczanek dla dzieci.Hagada na święto Pesach jest żydowską książką mającą najwięcej wydań w historii (ponad 3500). W Polsce, po II wojnie światowej, opublikowane zostały jej trzy edycje: reprint wiedeńskiego wydania Hagady z roku 1927 (1991),Hagada na Pesach i Pieśń nad Pieśniamiz obszernymi komentarzami pod redakcjąSachy Pecarica(2002) iHagada na PesachStowarzyszenia 614. Przykazania(2007).
Katedra Najświętszej Marii Panny w Paryżu (fr. Notre-Dame de Paris), to powieść Wiktora Hugo znana w Polsce również pod tytułem Dzwonnik z Notre-Dame.
Akcja powieści dzieje się w czasach późnego średniowiecza. Według słów autora, jest to „obraz piętnastowiecznego Paryża i całego piętnastego wieku przez pryzmat tego miasta”.
Fabułą powieści jest wątek miłosny archidiakona Klaudiusza Frollo do pięknej Cyganki Esmeraldy.
Bohaterem powieści jest Quasimodo - król karnawału roku 1482 i zabójca w afekcie swego opiekuna Klaudiusza Frollo, uosobienie brzydoty i dobroci serca.
Imię „Quasimodo” nawiązuje do nazwy święta w kalendarzu chrześcijańskim, zwanego Quasimodo, a wypadającego w pierwszą niedzielę po Wielkanocy (lub w oktawę Wielkanocy). Właśnie wtedy 4-letni Quasimodo, porzucony przez rodziców, został odnaleziony pod bramą Katedry przez Klaudiusza Frollo.
Quasimodo wyrósł na niekształtnego olbrzyma. Nos miał czworoboczny, lewe oko malutkie, krzaczastą brew, oko prawe przykryte ogromną brodawką, popękane wargi i kieł z nich wystający, zęby krzywe i wyszczerbione, rozdwojony podbródek. Miał olbrzymią głowę ze zjeżonymi rudymi włosami, ogromny garb pomiędzy łopatkami i mniejszy garb na piersi, przedziwnie poskręcane nogi, ogromne stopy i ręce. Wyraz jego twarzy przy tym był mieszaniną złośliwości, zdziwienia i smutku, a mimo pokraczności sprawiał wrażenie niesłychanie silnego, zwinnego i odważnego. Ludność Paryża wierzyła, że utrzymywał konszachty z diabłem, a spotkanie z nim ciężarnej kobiety mogło sprawić, że ta urodzi potwora.
Postać Quasimodo dzięki licznym adaptacjom teatralnym, baletowym, musicalowym rozsławiła powieść i samego autora, Wiktora Hugo. Jednak adaptacje często odchodzą od oryginału Hugo, przez co gubią ideę i tragizm dzieła.
Warto więc sięgnąć do oryginału, powieści wydanej w 1831 roku, wspaniale poruszającej problemy wielkiej miłości dwojga ludzi, mezaliansu, pożądania i braku tolerancji, która często prowadzi do tragedii.
Pierwszy polski przekład autorstwa Józefa Tokarzewicza pt. Katedra Najświętszéj Panny Paryzkiéj (Notre-Dame-de-Paris) został wydany w roku 1876.
Zapraszam do lektury.
O autorze: Wiktor Hugo (ur. 26 lutego1802 w Besançon, zm. 22 maja 1885 w Paryżu) - francuski pisarz, poeta, dramaturg i polityk. Jeden z najważniejszych twórców literatury francuskiej i czołowy przedstawiciel romantyzmu francuskiego.
Autor poezji, dramatów wierszem i prozą oraz powieści, jak również listów i przemówień politycznych. Do jego najważniejszych dzieł należą powieści Nędznicy i Katedra Marii Panny w Paryżu, dramat Hernani oraz jedyna we francuskiej literaturze epopeja Legenda wieków.
Był członkiem Akademii Francuskiej, deputowanym do Konstytuanty, a następnie Zgromadzenia Narodowego. Wspierał rewolucję lipcową w 1830 roku, brał udział w rewolucji lutowej w 1848 roku, a z powodu przekonań politycznych przez 19 lat (1851–1870) przebywał na dobrowolnym wygnaniu poza granicami Francji jako przeciwnik II Cesarstwa. Po upadku Napoleona III w roku 1870 wrócił do Francji, zasiadał w Senacie III Republiki. Zmarł na zapalenie płuc i został pochowany w paryskim Panteonie.
Jesteś wielkim smakoszem? Lubisz dobrze i niedrogo zjeść? Własne zdrowie jest dla Ciebie najważniejsze? Chcesz móc w pełni korzystać z uroków życia do bardzo późnej starości? Oczywiście! Sposób na zaspokojenie Twoich potrzeb i pragnień znajdziesz w tym niewielkim kompendium. Właściwe odżywianie wszak to dobre samopoczucie, zdrowie, radość życia i witalność. W kolejnej, proponowanej właśnie Państwu pozycji z serii Jeść zdrowo żyć dłużej przedstawiamy stosunkowo mało znaną w Polsce, a zdrową, lekkostrawną i niskokaloryczną kuchnię koreańską. Jest to pierwsza w naszym kraju tak dokładna, z wielką znajomością rzeczy napisana książka na temat szeroko pojętej kultury kulinarnej mieszkańców Półwyspu Koreańskiego. Dzięki zawartym w niej opisom i przepisom, będą mogli Państwo poczuć smak i aromat (często ziołowy!) Orientu, odkryć walory inaczej przyrządzonych świeżych i kiszonych warzyw, ryb, owoców morza, sera sojowego tofu, a także rozmaitych przypraw oraz ziół, przeważnie o właściwościach leczniczych. W tym tkwi atrakcyjność kuchni koreańskiej! Po prostu, jest smaczna i zdrowa, zachwyca swą oryginalnością, cieszy i oko, i podniebienie! Bez wątpienia należy ją poznać.
Tytuł: Potop. Autor Henryk Sienkiewicz. Wydanie I 2021. Astrum Media.
Opis:Album z ilustracjami i rycinami. Format: A4 wys. 290 cm szer.21 cm.
Oprawa twarda. Stron 710 Plus 24 ilustracje i ryciny czarno białe.
Numer ISBN: 978-83-66382-98-5
EAN: 9788366382985
Cena: 280.00 zł
Opis:
Potop.-druga z powieści tworzących Trylogię Henryka Sienkiewicza wydana w 1886 roku (pozostałe części to Ogniem i mieczem i Pan Wołodyjowski), opowiadająca o potopie szwedzkim z lat 1655–1660.
Głównym bohaterem powieści jest młody chorąży orszański Andrzej Kmicic, który przybywa na Laudę, aby zgodnie z testamentem Herakliusza Billewicza poślubić jego wnuczkę Aleksandrę Billewiczównę. W tym też momencie rozpoczyna się powieść. Akcja przedstawia okres z lat 1655–1657.
Powieść była pierwotnie wydana w odcinkach w latach 1884–1886 w dzienniku krakowskim Czas i, z minimalnym opóźnieniem w stosunku do Czasu, także w warszawskim Słowie i Kurierze Poznańskim. Pierwsze wydanie książkowe w 1886 w Warszawie. Część rękopisu powieści przechowywana jest w Ossolineum we Wrocławiu.
Zaręczony z Oleńką Billewiczówną chorąży Andrzej Kmicic opowiada się początkowo po stronie Radziwiłłów – potężnego rodu magnackiego wspierającego Szwedów w ich najeździe na Rzeczpospolitą. Uznany przez szlachtę i narzeczoną za zdrajcę, postanawia się zrehabilitować. Pod przybranym nazwiskiem – Babinicz – bierze udział w obronie Jasnej Góry, własną piersią osłania króla Jana Kazimierza przed wrogami i bohatersko walczy z nieprzyjacielem do zakończenia wojny.
Pierwotnie "potop" miał oznaczać powszechne, zbrojne powstanie ludności polskiej, zalewające ze wszystkich stron wrogie wojska szwedzkie i wyzwalające w ten sposób ojczyznę[1].
Źródło:https://pl.wikipedia.org/wiki/Potop_(powie%C5%9B%C4%87)#Tre%C5%9B%C4%87
Kuchnia chińska to obowiązkowa lektura dla wszystkich ciekawych świata i żdnych kulinarnych wrażeń. Książka autorstwa Barbary Jakimowicz - Klein wprowadza w obszar tak odległej dla Europejczyków kultury, przybliżając go nam dzięki znakomitym przepisom.
Midrasz (hebr. midr, od hebr. dr: szukać badać, poszukiwać, śledzić, głosić[a]; l.mn. midrm; jid. medresz, l.mn. medroszim) w judaizmie wieloznaczny termin, w głównym znaczeniu określający rodzaj komentarzy rabinackich, które przyporządkowują treść tradycji do tekstu biblijnego, nawiązujących do historycznej formy stawiania pytań i udzielania odpowiedzi jako kapłańskich pouczeń, a także do prorockiej informacji. Jest typem literatury odnoszącej się do konkretnego, kanonicznego tekstu, uważanego przez autora za objawiony przez Boga. Midrasz jest dziełem pochodnym w stosunku do tekstu biblijnego, lecz pod względem treści, z uwagi na sens owego tekstu, pozostaje stosunkowo niezależny od podstawowego sensu biblijnego i zachowuje możliwość wydobywania nowych, zróżnicowanych znaczeń wyrażeń biblijnych[5]. Midrasze były tworzone przez rabinów głównie między II a IV w. w formie ustnej, a w okresie późniejszym (do XI w.) spisywane. Stanowiły materiał wykorzystywany przy redakcji Talmudu[6].
Midrasz (hebr. midr, od hebr. dr: szukać badać, poszukiwać, śledzić, głosić[a]; l.mn. midrm; jid. medresz, l.mn. medroszim) w judaizmie wieloznaczny termin, w głównym znaczeniu określający rodzaj komentarzy rabinackich, które przyporządkowują treść tradycji do tekstu biblijnego, nawiązujących do historycznej formy stawiania pytań i udzielania odpowiedzi jako kapłańskich pouczeń, a także do prorockiej informacji. Jest typem literatury odnoszącej się do konkretnego, kanonicznego tekstu, uważanego przez autora za objawiony przez Boga. Midrasz jest dziełem pochodnym w stosunku do tekstu biblijnego, lecz pod względem treści, z uwagi na sens owego tekstu, pozostaje stosunkowo niezależny od podstawowego sensu biblijnego i zachowuje możliwość wydobywania nowych, zróżnicowanych znaczeń wyrażeń biblijnych[5]. Midrasze były tworzone przez rabinów głównie między II a IV w. w formie ustnej, a w okresie późniejszym (do XI w.) spisywane. Stanowiły materiał wykorzystywany przy redakcji Talmudu[6].
Kuchnia tajska kojarzy się nam z egzotyką. Zwłaszcza, że zgłębiając jej tajniki można się dowiedzieć, jak smakują mrówki, koniki polne czy szarańcza!Tajska sztuka kulinarna uznawana jest za jedną z najbardziej oryginalnych kuchni świata. Jej symbolem jest curry, podstawowym składnikiem ryż, a tajemnicę smaku stanowią lokalne, najostrzejsze na świecie przyprawy. Komponując je z wieprzowiną, mięsem drobiowym czy różnorodnością owoców morza, otrzymujemy całe bogactwo egzotycznych smaków i kolorów. Charakterystyczna dla kuchni tajskiej jest również dbałość o równowagę między pięcioma podstawowymi smakami. A łączenie lokalnych składników z pochodzącymi z innych stron świata pozwala tworzyć dania niezwykłe, co umożliwiają przepisy zebrane w tej książce. Warto spróbować!
Lubisz dobrze i niedrogo zjeść? Zależy Ci na własnym zdrowiu? Zastanawiasz się, dlaczego ludzie Wschodu żyją o wiele dłużej niż my? Czy wiesz, co sprawia, że Azjaci tak obficie doprawiają swoje potrawy? W książce Kuchnia indyjska znajdziesz odpowiedź na wiele z takich pytań. Dzięki zawartym w tym poradniku przepisom kulinarnym poczujesz smak i zapach Orientu, a co ważniejsze odkryjesz odtruwające, odchudzające, odmładzające i relaksujące właściwości przypraw i ziół, stosowanych we wschodnich kuchniach w przeogromnych ilościach.Orientalne przyprawy uatrakcyjniają dania kuchni indyjskiej i dodają im smaku. Warto więc, abyśmy i my zaczęli w końcu z dobrodziejstw i bogactwa natury korzystać! A od kogo się uczyć, jeśli nie od najlepszych?
Łacina w dalszym ciągu ma niebagatelny wpływ na rozwój naszej kultury, myśli, postaw życiowych. W formie myśli i aforyzmów przeniknęła do innych języków. Spotykamy się z nimi codziennie: na scenie, w radiu, literaturze, prasie, a nawet w telewizji. Owe sentencje i myśli oddają bogactwo treści życiowych do dziś aktualnych, zarówno w życiu codziennym, rodzinnym, jak i w pracy. Książka ta to wybór aforyzmów popularnych i tych mniej znanych. Posługując się nimi, można w lapidarny i oryginalny sposób oddać czyjeś cechy charakteru: wady i zalety, podsumować wypowiedź, ustosunkować się do rzeczywistości, a przy tym zyskać wiele w oczach naszego słuchacza. Sentencje łacińskie ułożone są tematycznie i dotyczą: mądrości życiowych, prawdy, bogactwa, władzy, cnoty, losu człowieka, medycyny, sławy, przyjaźni, miłości, natury ludzkiej... Układ tematyczno-alfabetyczny pozwoli Wam szybko znaleźć aforyzm na daną okazję. Dobrze dobrana sentencja wspaniale ozdobi wpis do pamiętnika, dedykację na zdjęciu, list, kartę pocztową, przemówienie, toast itp. Może stanowić kartę atutową w przypadku rozmowy kwalifikacyjnej, szkolnej czy akademickiej pracy pisemnej. Do niektórych sentencji dodaliśmy znaczenie współczesne, aby stały się jaśniejsze do zrozumienia.
Choć zagadnienia komunikacji w edukacji od lat stanowią temat wielu badań i nie brak prac traktujących o procesie nauczaniauczenia się, Komunikacyjne środowisko nauczania i uczenia się to wyjątkowa pozycja na polskim rynku wydawniczym. Jej treść obejmuje szeroki wachlarz problemów poświęconych nauczaniu, uczeniu się i środowisku komunikacji edukacyjnej, prezentuje w tym zakresie najnowsze tendencje i bogaty dorobek badawczy. Składa się z trzech części. Pierwsza omawia funkcjonowanie nauczyciela w szkole, profesjonalną bazę wiedzy nauczyciela, jego podstawowe kompetencje, charakterystykę zmiennych komunikacyjnych decydujących o sukcesie w pracy zawodowej, taksonomię celów kształcenia, zasady nauczania jako normy postępowania nauczyciela, model nauczania zorientowany na ucznia, a także sposoby kreowania w środowisku uczenia się pozytywnego klimatu emocjonalnego. Druga część poświęcona jest uczniowi w środowisku uczenia się. Poznać dzięki niej można modele skutecznego uczenia się szkolnego i bogaty zbiór narzędzi badawczych komunikacji edukacyjnej niezbędny każdemu nauczycielowi. Część trzecia traktuje o problemach środowiska fizycznego komunikacji edukacyjnej. Obok kwestii związanych z mikroklimatem w klasie szkolnej i ergonomią stanowisk pracy uczniów Aleksander Sztejnberg ukazał w niej wpływ wybranych sposobów przestrzennego usadowienia uczniów na komunikowanie się w klasie. Niezwykłym atutem tej książki jest nader bogaty zbiór różnorodnych ćwiczeń przydatnych w samokształceniu, a także materiały dydaktyczne służące ewaluacji zdobytej wiedzy. Słowem, Komunikacyjne środowisko nauczania i uczenia się jest wręcz niezbędne w bibliotekach i biblioteczkach domowych szerokiego grona odbiorców: od wykładowców wyższych uczelni, wszystkich studentów, nauczycieli poszczególnych przedmiotów, aż do czytelników pragnących po prostu pogłębić swoją wiedzę w zakresie komunikacji edukacyjnej.
Któż z nas z nutką rozrzewnienia nie wspomina koloru wspaniałych babcinych konfitur z wiśni czy zapachu jej soku z malin? Niby nic, a pamięta się o nich przez całe życie. Nie ulega wątpliwości, że domowe produkty są bez porówniania smaczniejsze i bardziej aromatyczne od tych wytwarzanych metodą przemysłową, a przede wszystkim zdrowsze! Nie znajdziemy w nich bowiem chemicznych zagęszczaczy, substancji smakowych czy barwiących, konserwantów i innych tego typu szkodliwych dodatków. Domowe przetwory to świetny przewodnik dla wszystkich, którzy pragną zaopatrzyć swoje spiżarnie we własnoręcznie przygotowane przetwory z warzyw, owoców, grzybów i mięsa. Jego autorka - Anna Wojtowicz - przekazuje informacje i porady dotyczące zasad i tajników sukcesu wykonania poszczególnych rodzajów domowych przetworów. Przedstawia sposoby kwaszenia, pasteryzacji, utrwalania za pomocą cukru, marynowania, suszenia, mrożenia czy peklowania. To teoria. Bogactwem tej książki są jednak sprawdzone wiele razy przez całe pokolenia przepisy na najbardziej wartościowe przetwory, które nie tylko zadowolą gusta domowników, lecz także będą powodem do dumy z własnych osiągnięć.
Powstanie dzieła List do Heinricha Köselitza z 1 lutego 1883, w którym po raz pierwszy Nietzsche wymienił tytuł pisanego dzieła. Jego pierwsza część ukazała się w maju 1883. Inspiracją do napisania dzieła były dwie wizje mistyczne. Pod wpływem pierwszej z nich, w 1881 w Surlei, Nietzsche stworzył zasadniczy plan dzieła. Druga wizja miała miejsce w Rapallo w 1883. Każda z czterech części tworzona była szybko (każda w ok. 10 dni), w podobnym do mistycyzmu uniesieniu. Pierwsze trzy części opublikowano oddzielnie w latach 1883-1885, a ich sprzedaż ograniczała się do kilku egzemplarzy. Część czwartą wydano początkowo jedynie w kilku egzemplarzach autorskich. Na 1891 zaplanowano wydanie całości, jednak rodzina wstrzymała druk obawiając się konfiskaty nakładu pod zarzutem obrazy uczuć religijnych. W 1892 wydano część czwartą, a kiedy okazało się, że obawy przed zarzutami były płonne, wydano całość. W tym czasie postępy choroby psychicznej Nietzschego były tak znaczne, że nie był on już tego świadomy. Ogólna charakterystyka. Tako rzecze Zarathustra jest dziełem nietypowym w twórczości Nietzschego. W zamierzeniu autora miało to być dzieło popularne, pozwalające mu dotrzeć do szerokiego kręgu odbiorców. Rzeczywiście - jego wysokie walory literackie i spójna forma sprawiły, że stało się ono popularne również poza środowiskiem akademickim i intelektualnym. Jest to najczęściej czytana i tłumaczona praca Nietzschego. Jednocześnie jej forma literacka sprawia, że jest ona otwarta na bardzo różne interpretacje. Z powodu swej nietypowości i literackości Tako rzecze Zaratustra jest znacznie rzadziej czytana i analizowana na akademickich kursach filozofii, aniżeli pozostałe dzieła Nietzschego. Dzieło jest dużym wyzwaniem dla tłumaczy - ze względu na oryginalny styl i język, a także bogatą i niejasną symbolikę. Dzieło jest opisywane jako ,,filozoficzna epopeja""Główna postać dzieła, Zaratustra, jest przedmiotem różnych interpretacji. Postać ta pojawia się po raz pierwszy w 1881 w końcowych fragmentach Wiedzy radosnej. Fragment ten został następnie z drobnymi zmianami powtórzony w Prologu do Tako rzecze Zaratustra. Swoje imię postać wywodzi od perskiego proroka Zaratusztry, twórcy zaratusztrianizmu, w którym główną rolę odgrywa konflikt pomiędzy dobrem i złem, toczącymi walkę zarówno w świecie, jak i w życiu ludzkim. W XIX w. pojawiły się tłumaczenia na niemiecki pism zaratusztriańskich i idee tej religii były Nietzschemu znane. Znał on osobiście Hermanna Brockhausa, redaktora zaratusztriańskiej Vendidad Sade (1850). Nietzsche zreinterpretował zaratusztriański konflikt w duchu chrześcijańsko-humanistycznym, wiążąc dobro z altruizmem i życzliwością, zło natomiast z egoizmem i interesownością. W Ecce Homo Nietzsche wskazał, że to Zaratustra zapoczątkował tę opozycję, będącą ,,fatalną pomyłką moralności"", tak więc jako pierwszy powinien ją też rozpoznać. Nietzscheański Zaratustra naucza nowej moralności, wychodzącej poza dualizm, a jednocześnie nie popadającej w anarchizm moralny czy zwierzęcy prymitywizm. Zdaniem Armanda Quinota jest to prorok, żyjący dotychczas w niebiańskiej samotności, zstępujący do ludzi, by przekazać im swe posłanie.
"Pan Wołodyjowski" to trzecia część słynnej Trylogii Henryka Sienkiewicza, w której autor z rozmachem kontynuuje epicką opowieść o losach Polski i Litwy w XVII wieku. Bohaterem książki jest Michał Wołodyjowski – doświadczony i nieustraszony rycerz, znany ze swojej odwagi i lojalności wobec ojczyzny, który walczy z zagrożeniami ze strony Tatarów i Turków. Po stracie ukochanej, Małego Rycerza czeka ciężka próba ducha i nowa miłość, która odrodzi jego serce.
Sienkiewicz kreśli pełne napięcia sceny bitewne, emocjonujące pojedynki oraz splata losy postaci, które zmierzą się z różnymi wyzwaniami – zarówno na polu walki, jak i w życiu prywatnym. Historia Wołodyjowskiego to hołd dla patriotyzmu, honoru i braterstwa w obliczu trudnych czasów. Książka wprowadza czytelnika w atmosferę XVII-wiecznej Rzeczypospolitej, odmalowując dramatyczne losy kraju, zawiłości polityczne oraz wielkie uczucia – miłość, przyjaźń, żal i poświęcenie.
"Pan Wołodyjowski" to nie tylko opowieść o wojnie, ale także o sile ludzkiego charakteru, o moralnych dylematach oraz o tym, jak wielkie wartości pozwalają przetrwać nawet najcięższe próby.
"Wola mocy" to monumentalna praca filozoficzna Friedricha Nietzschego, której centralnym motywem jest idea, że podstawowym napędem wszystkich ludzkich działań jest dążenie do mocy i samoprzezwyciężenia. Ten zbiór notatek, esejów i aforyzmów, opracowany po śmierci Nietzschego przez jego siostrę, Elżbietę Förster-Nietzsche, stanowi jedną z najbardziej kontrowersyjnych i jednocześnie najbardziej fascynujących analiz ludzkiej natury i kultury.
Nietzsche rozwija w niej swoje kluczowe koncepcje, takie jak nadczłowiek, wieczny powrót, krytyka chrześcijaństwa i moralności niewolników. "Wola mocy" nie jest jedynie filozoficzną spekulacją, ale również wyrazem głębokiego zrozumienia tragizmu i heroizmu ludzkiej egzystencji. Nietzsche podkreśla, że życie samo w sobie jest walką o przetrwanie, w której jednostki muszą nieustannie dążyć do samodoskonalenia i przezwyciężania własnych ograniczeń.
Ta książka, chociaż nie jest łatwa w odbiorze, stanowi nieocenione źródło inspiracji dla tych, którzy pragną zgłębić filozoficzne podstawy ludzkiej kondycji. "Wola mocy" to wyzwanie rzucone każdemu czytelnikowi, zmuszające do refleksji nad własnym życiem, wartościami i dążeniami.
Kuszenie świętego Antoniego jest chyba najbardziej nieprzeniknioną książką Gustave'a Flauberta, do której on sam przywiązywał ogromną wagę, nazywając ją w listach dziełem całego swojego życia. Pracował nad nią w sumie dwadzieścia pięć lat i pozostawił trzy jej wersje, z których tylko ostatnią zdecydował się opublikować ukazała się w Paryżu w roku 1874 nakładem Georges'a Charpentiera.
Kapusta głowa pusta! Ty kapuściany głąbie! To najbardziej popularne określenia związane z kapustą. A przecież kapustnych za puste w żaden sposób uznać nie można! Kapusta, brukselka, brokuły, kalafior, kalarepa, jarmuż to (nader smaczna!) kopalnia witamin i związków mineralnych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Świetnie wie o tym Barbara Jakimowicz-Klein, która w kolejnym swym kulinarnym przewodniku próbuje (skutecznie!) zachęcić nas do korzystania z bogactwa, jakim są te warzywa. 200 potraw z kapusty to bez mała 200 poprzedzonych dokładnym teoretycznym wprowadzeniem receptur na zdrowe (!), pyszne, niedrogie, nietuzinkowe dania typu pikantne ciasto z brokułami, sałatka z ogrodowych przysmaków, paluszki z kalarepy z sosem rzodkiewkowym czy tradycyjne gołąbki i bigos. Już samym nazwom trudno się oprzeć! I prawdę mówiąc, nie warto zbytnio się opierać, ponieważ posiłki z kapustnych nie tylko przyniosą radość naszym podniebieniom, ale przyczynią się do poprawienia formy fizycznej i samopoczucia niejednego z nas. Trzeba też dodać, że wszystkich obawiających się negatywnych konsekwencji ciężkostrawności takich dań Autorka zapewnia, iż dodanie odrobiny ziół skutecznie je zniweluje. Zatem do kuchni!
Ziemniaki jemy je niemal codziennie, bez względu na porę roku, i ciągle mamy na nie apetyt. Trudno sobie wyobrazić, że mogłoby ich nie być. Nie znalibyśmy wówczas smaku nie tylko pure, ale i chrupiących placków, klusek śląskich, pyz, frytek i wielu innych wspaniałych przysmaków. Mają mnóstwo zalet są smaczne, tanie, pożywne, zdrowe i, wbrew powszechnej opinii, nie tuczą. Zawierają cenne dla naszego organizmu cukry (skrobię), minerały (potas, magnez, wapń) i witaminy (C oraz z grupy B). To najpopularniejsze w naszej kuchni warzywo tym razem wystąpi w roli głównej zarówno w tradycyjnych, jak i bardziej wyszukanych, pomysłowych, ale zawsze niezwykle pysznych daniach. Jeśli chcecie zabłysnąć prawdziwym kunsztem kulinarnym i wprawić w zachwyt rodzinę, a nawet najbardziej wybrednych gości, koniecznie zajrzyjcie na karty książki Barbary Jakimowicz-Klein Potrawy z ziemniaków! Zamieszczone w niej przepisy z pewnością możecie wykorzystać na każdą okazję. Naprawdę warto!
Sałatki warzywne, to popularna, ale nie zawsze stosowana przez osoby odchudzające się tak zwana dieta redukcyjna. Dostarcza ona organizmowi poniżej 1000 kalorii dziennie. Dzięki temu pozwala stracić nawet 1 kilogram masy ciała w ciągu tygodnia. Dieta sałatkowa jest łatwa w przygotowaniu. Oczyszcza organizm, orzeźwia, a nawet dodaje energii. Prawidłowo stosowana poprawia nasze trawienie, dając jednocześnie uczucie pełnej lekkości, zadowolenia z życia. Powinno się ją stosować, gdy inne diety zawodzą, a my chcemy wrócić do formy. Przeznaczona jest szczególnie dla tych, którzy nie uprawiają ćwiczeń fizycznych i dużo pracują. Dieta sałatkowa ogranicza chęć spożywania mięsa i tłustych potraw, jednocześnie dostarczając dużo witamin oraz błonnika pokarmowego, a same sałatki są zdrowe, niskokaloryczne i...smaczne. Książka zawiera ponad 250 przepisów na sałatki doskonale zestawione pod kątem wartości odżywczych, a każdy przepis posiada przelicznik kalorii dla jednej porcji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
