Kiedy chcemy zdefiniować słowa języka, właściwym miejscem, by zacząć, jest słownik. Tak jak nie każde narzędzie nadaje się do wszystkiego, aby dotrzeć do sedna znaczenia tradycyjnych pojęć i zwrotów chińskiej filozofii, literatury i sztuki, tak potrzebujemy jednak narzędzia, które wyniesie nas na wyższy poziom. Koncepcje obrastają w konotacje i asocjacje na drosze intesnywnego przekazu kulturowego oraz poprzez wyjanianie kontekstu, w którym zostały osadzone. Niniejsza książka pozwala nczytelnikowi zatopić się w bogactwie chińskiej kultury.
Książka wpisuje się w nurt bardzo aktualnych tendencji polskiego systemu penitencjarnego, upatrujących doskonalenie tego systemu w twórczej reoscjalizacji. Z powyższych względów już na wstępie należy powiedzieć, że podjęcie się trudu przeprowadzenia badań związanych z twórczym oddziaływaniem teatru na zachowania nieletnich (...) należy uznać za bardzo słuszne i celowe.
Dwa teatry"" [...] to istne kompendium wiedzy na temat słuchowiska radiowego, poczynając od jego początków, a na dzisiejszej wiedzy kończąc. To doskonała monografia tematu, łącząca wzgląd historyczny z teoretycznym, uzgadniająca w wielu interpretacjach arkany warsztatowe sztuki radiowej z literaturoznawstwem. Profesjonalni medioznawcy i studenci dziennikarstwa znajdą wiele dociekliwych i kompetentnych analiz i interpretacji, z których wnioski odnieść będzie można nie tylko do medium radiowego. Podobnie można powiedzieć o literaturoznawcach, którzy znajdą nazwiska interesujących ich pisarzy nieraz w niespodziewanych kontekstach, jako twórców posługujących się audialnymi środkami wyrazu, tworzących dzieła przeznaczone do emisji w eterze albo dzieła do tego się po prostu nadające.
Pomysł napisania „biografii” Wysp Cooka kiełkował we mnie od dawna. Kraj ten jest bowiem niemal zupełnie nieznany polskiemu czytelnikowi, a w najlepszym razie budzi pocztówkowe skojarzenia z egzotycznym krajobrazem, w którym palmy kokosowe pochylają się nad plażami pokrytymi białym piaskiem i oblewanymi lazurowymi wodami Oceanu Spokojnego. Obrazek ten, aczkolwiek do pewnego stopnia prawdziwy, stanowi jednak zaledwie niewielki fragment wyspiarskiej rzeczywistości. A ponieważ zadaniem naukowców i ekspertów jest prezentowanie i analizowanie przyczyn, przebiegu oraz skutków różnorodnych wydarzeń i procesów (nie tylko stanowiących mainstream bieżących zainteresowań społecznych, lecz także tych, których potencjalne znaczenie nie zostało jeszcze należycie docenione, a nawet dostrzeżone), toteż realizacja projektu polegającego na przedstawieniu i wyjaśnieniu złożoności panoramy stosunków społecznych, gospodarczych i politycznych Wysp Cooka, wpisuje się w postrzeganie (a zarazem wartościowanie) nauki przez pryzmat jej użyteczności dla poszerzania horyzontów poznawczych i rozumienia określonych zagadnień przez całe społeczeństwo. Odpowiadając natomiast na pytanie o zasadność prowadzenia badań dotyczących sytuacji tego akurat państwa, należy stwierdzić, że Wyspy Cooka stanowią swoistą soczewkę, ogniskującą problemy i wyzwania, z którymi borykają się wszystkie małe, wyspiarskie wspólnoty pacyficzne. Należą do nich przede wszystkim peryferyjne położenie geograficzne; wzajemne oddalenie poszczególnych części składowych; niekorzystne zmiany klimatyczne i środowiskowe; niewielki potencjał demograficzny; powolny rozwój społeczny (w tym niski poziom wykształcenia i kwalifikacji zawodowych mieszkańców); ujemny bilans migracyjny; podatność na przyswajanie zewnętrznych wzorców kulturowych, wypierających rodzimą kulturę i obyczajowość; stanowiący spuściznę kolonialną wysoki poziom zależności politycznej i gospodarczej od dawnej metropolii; warunkowana ograniczonym dostępem do zasobów ludzkich, materiałowych i finansowych niska efektywność instytucji publicznych; nadmierna elastyczność rozwiązań ustrojowych i niestabilność systemu partyjnego; wysoki poziom zależności od zewnętrznych źródeł finansowania; a nawet niejedno-znaczność statusu prawnomiędzynarodowego. To (niepełne) wyliczenie wyraźnie wskazuje, że badanie sytuacji społecznej, gospodarczej i politycznej Wysp Cooka może stanowić (i istotnie stanowiło) pasjonującą przygodę naukową, prowadzącą niekiedy do całkiem zaskakujących (a tym samym odkrywczych) wniosków.
Bartłomiej H. Toszek
Autorzy recenzowanej publikacji od wielu lat prowadzą badania nad dzieckiem i różnorakimi aspektami dzieciństwa na ziemiach polskich doby zaborów, głównie drugiej połowy XIX i początków XX wieku. Posiadają też w tym zakresie obszerny dorobek publikacyjny w postaci monografii, artykułów czy wyborów źródeł – w tym także współautorskich. Książka pt. „Dziecko i dzieciństwo na ziemiach polskich w źródłach narracyjnych i ikonograficznych z drugiej połowy XIX i początku XX wieku” jest bez wątpienia kontynuacją ich dotychczasowych zainteresowań badawczych oraz współpracy naukowej. Zawarte w niej treści odzwierciedlają doskonałą orientację Autorów w zakresie dorobku rodzimych badań nad dzieckiem i dzieciństwem, kierunków możliwych dalszych poszukiwań oraz niezbędnej do ich podejmowania bazy źródłowej. To swoiste kompendium (merytoryczne i metodologiczne) dla wszystkich osób zainteresowanych tą właśnie problematyką.
Należy także podkreślić, że recenzowaną publikację wyróżnia płynna narracja i syntetyczne oraz problemowe ujmowanie prezentowanych treści. Jej Autorzy uwzględnili zarówno teoretyczne, jak i praktyczne aspekty badań nad problematyką dziecka i dzieciństwa, przedstawili wyniki dotychczasowych, badań, ze szczególnym uwzględnieniem publikacji przełomowych oraz najnowszych, wskazali także liczne kierunki dalszych eksploracji badawczych. Doskonałe uzupełnienie treści teoretycznych zawartych w I części pracy stanowi przemyślany i starannie przygotowany wybór materiałów źródłowych z części II.
Z recenzji dr hab. prof. UMK Agnieszki Wałęgi
Zabójstwa, zamachy, więzienne tortury, próby samobójcze czy groźby odebrania dzieci tego wszystkiego doświadczają niezależni dziennikarze na Białorusi od początku rządów Alaksandra Łukaszenki. W ciągu ostatniego roku dotknęła ich największa fala represji we współczesnej historii tego państwa. Za samą próbę dotarcia do informacji Białorusinom grozi prześladowanie. Zbiór reportaży pod redakcją Arlety Bojke i Michała Potockiego pokazuje, na ile ważna i jak niezwykle ryzykowna jest praca dziennikarzy na Białorusi. Cały dochód ze sprzedaży książki zostanie przeznaczony na pomoc właśnie im, a wszyscy autorzy napisali swoje teksty pro bono.Książka Partyzanci. Dziennikarze na celowniku Łukaszenki to zbiór 20 reportaży napisanych przez 29 dziennikarzy. Na ponad 300 stronach przedstawiają oni historie m.in. Ramana Pratasiewicza i Sciapana Puciły, dzięki którym Białorusini z każdego zakątka kraju sami pokazywali, co działo się u nich po ostatnich wyborach. To historie Kaciaryny Andrejewej czy Darji Czulcowej, które pokazywały antyłukaszenkowskie protesty na żywo mimo dojmującej świadomości, że ta praca skończy się dla nich więzieniem. To historia Juliji Słuckiej, szefowej białoruskiego Press Clubu, której zapiski z ponad 6-miesięcznego już pobytu w więzieniu boleśnie uświadamiają odczłowieczenie tamtejszego systemu. To historie Natalii Radzinej, która od 10 lat marzy o powrocie na Białoruś, czy Iosifa Siaredicza, który zna Łukaszenkę jak mało kto. To wreszcie historia Andrzeja Poczobuta, który za kratami przechorował Covid-19, a jego rodzina tygodniami nie dostawała jego listów. Listów, które są dla nich jedyną możliwością kontaktu. Białoruscy dziennikarze mówią krótko: najważniejsze, żebyście o nas nie zapominali. Ale chodzi też o to, by to oni nie musieli zapomnieć o wykonywaniu swojego zawodu lub nawet o wolności.Autorzy reportaży: Adrian Bąk (Raport o stanie świata), Wiktoria Bieliaszyn (Gazeta Wyborcza), Arleta Bojke (Telewizja Polska), Marysia Ciupka (Visegrad Insight, Res Publica Nowa), Piotr Drabik (Radio Zet), Anna Hałas-Michalska (Polsat), Wojciech Jakóbik (BiznesAlert.pl), Maciej Jastrzębski (Polskie Radio), Magdalena Karpińska, Katarzyna Kopeć-Ziemczyk, Radosław Korzycki, Piotr Kościński, Mariusz Kowalczyk (Newsweek), Anna Łabuszewska (Tygodnik Powszechny), Joanna Łada (Telewizja Polska), Monika Maciejewska (Portal TV Republika), Sandrine Meunier (Telewizja Polska), Michał Owerczuk, Piotr Pogorzelski (Biełsat, Po prostu Wschód), Michał Potocki (Dziennik Gazeta Prawna), Justyna Prus (Polska Agencja Prasowa), Maria Przełomiec (Telewizja Polska), Wojciech Przybylski (Visegrad Insight, Res Publica Nowa), Ewa Raczyńska (Onet), Zbigniew Rokita, Grzegorz Sajór (Radio 357, Press), Michał Tracz (TVN24), Bianka Zalewska (Discovery TVN), Adam Zawadzki (Portal TV Republika).Bohaterowie reportaży: Andrej Alaksandrau (BiełaPAN), Kaciaryna Andrejewa (TV Biełsat), Kaciaryna Barysiewicz (Tut.by), Nadzieja Bużan (Nasza Niwa), Darja Czulcowa (TV Biełsat), Barys Harecki (BAŻ), Alaksandr Iwulin (Tribuna.com), Ihar Łosik (Biełarus gołownowo mozga), Ksienija Łuckina (Press Club Belarus), Natalla Łunbnieuska (Nasza Niwa), Pawieł Mażejka (TV Biełsat), Andrzej Pisalnik (Znadniemna.pl), Andrzej Poczobut (Gazeta Wyborcza), Raman Pratasiewicz (Biełarus gołownowo mozga), Sciapan Puciła (NEXTA), Natalla Radzina (Charter97.org), Iosif Siaredzicz (Narodnaja Wola), Julija Słucka (Press Club Belarus), Pawieł Szaramiet (Białoruski Partyzant), Alena Tałkaczowa (Tut.by), Maryna Zołatawa (Tut.by).Partnerami wydania książki są Press Club Polska, Press Club Belarus i Informacyjne Biuro Białoruś w Fokusie.
rezentowany sylabus japońskiej kultury współczesnej można też określić mianem vademecum (""pójdź ze mną""), czyli niestandardowego podręcznika, w którym autor zaprasza do pełnej emocji i intelektualnej przygody z niezwykłą kulturą wytworzoną przez Japończyków u brzegów Azji Wschodniej. Zaproszenie to kieruje nie tylko do studentów japonistyki, lecz przede wszystkim do licealistek i licealistów interesujących się literaturą, mangą, anime i filmem, a nawet rzemiosłem i kuchnią japońską. Czytelnik znajdzie w tej książce wskazówki prowadzące do fascynacji (miwaku) podstawowymi dziedzinami symbolicznej twórczości japońskich pisarzy i artystów oraz do profesjonalnej znajomości tych zagadnień. A może nawet zgodzi się z przekonaniem autora, że wszelkie sukcesy Japonii wynikają z dbałości o wysoki poziom edukacji wszystkich obywateli Kraju Kwitnącej Wiśni od połowy XIX wieku?
Historia Makau to temat w Polsce mało znany. Sądzę, że nadal wiele osób nie ma pojęcia, co to za miejsce i gdzie leży. Makau na fora turystyki weszło przy okazji Hongkongu, ale w przewodnikach turystycznych zajmuje zaledwie kilka stron, a większość to zdjęcia i mapki. I nie ma w nich historii, podjęłam więc próbę jej opowiedzenia.AutorkaPlonem spotkania dwóch światów, funkcjonującym blisko pół tysiąclecia pod portugalską flagą, ale w cieniu Chin, stała się maleńka enklawa Makau. Autorka - równie wytrawna na niwie dyplomacji, nauki i literatury - spogląda nań, jak to często bywa w przypadku wycinkowego studiowania tytanicznego smoka, w sposób bardzo osobisty, często inaczej niż wielu nieraz głośnych twórców. Ta specyfika narracji jest największą zaletą książki. Poczytajmy.- prof. Jakub PolitTo cenna pozycja, przedstawiająca historię enklawy portugalskiej w Chinach, istniejącej od 1557 do 1999 roku. Książka dla wszystkich, którzy chcą wiedzieć więcej o historii Chin i lepiej zrozumieć dzisiejsze Chiny.- Krzysztof Szumski, Ambasador RP w Chinach 2005-2009
Ksiądz Jerzy Czarnota jest – jak zwykło się mawiać, spotykając taki typ liryki – poetą kultury. Ktoś, kto obserwuje dzieła sztuki, penetruje przestrzeń idei... Sztuka dlań – jak sugeruje to w paru utworach – zwłaszcza ta najwyższego lotu, odzwierciedla doskonałość natury, a więc świata, kosmosu i jego Stwórcy... Myślę, że wiersze Jerzego Czarnoty są zaproszeniem do dialogu – zresztą one same są wieloraką rozmową, na różną porę i światło dnia, wtedy kiedy „niebezpiecznie łatwo wypełnia mnie spokój i kiedy możemy otrzymać łaskę wysokiej pogardy”.
Konstanty Pieńkosz („Ład”)
Nikodemowa liryka pytań to koncepcja zbliżona nieco do herbertowskiej poezji Pana Cogito. Jednak jest to tylko podobieństwo zewnętrzne, w samej konstrukcji, dramaturgii. Nikodem Czarnoty to postać inna niż Pan Cogito... Nieprzypadkowo bowiem zadając pytania i rozmawiając z sobą, bohater liryczny nosi imię wysnute nie z Kartezjusza, lecz z... Ewangelii. Nie mówi on „myślę, więc jestem”, lecz raczej „wierzę, więc jestem”... Wiara występuje tu nie jako coś, co zostało dane, lecz jako to, co zadane...
Bogdan Ostromęcki („Literatura”)
Wiersze Jerzego Czarnoty mają „dobrą duszę”. Przypominają staruszkę z Domu Emerytów, coraz bardziej niematerialną. Chrystusa przesuwającego ledwo widoczną wskazówkę południa, czarne topole, do których poeta się zwraca: od was chcę się dowiedzieć dokąd idę. W całym tomie ani razu nie spotykamy słowa miłość, raz jeden tylko słowo samotność. Poeta nie posługuje się wielkimi słowami, małe słowa więcej powiedzą. W wierszach Czarnoty to, co milczy, rzuca światło.
Ks. Jan Twardowski („Więź”)
Niniejsza monografia to praktyczne vademecum dla nauczyciela, terapeuty, specjalisty realizującego w przedszkolu, szkole czy placówce zajęcia o charakterze specjalistycznym, jak również udzielającego uczniom i wychowankom szeroko rozumianej pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Korzystając z opracowania, specjalista, nauczyciel, terapeuta może precyzyjnie zweryfikować przydatność wykorzystania sugerowanej pomocy w toku realizowanego programu terapeutycznego, adekwatnie wybierając rodzaj ćwiczeń i stosowanych pomocy terapeutycznych do potrzeb oraz możliwości konkretnego dziecka. Proponowane pomysły, wraz ze szczegółowym uzasadnieniem ich implementacji w procesie terapii, mogą stanowić doskonałe wsparcie dla studentów i studentek kierunków nauczycielskich i pedagogicznych, w szczególności terapii pedagogicznej, oligofrenopedagogiki, tyflopedagogiki czy surdopedagogiki, a także logopedii, którzy w trakcie praktyk lub na początku swojej drogi zawodowej poszukują rzetelnych informacji i zarazem inspiracji ukierunkowującej na wsparcie ucznia, dziecka i wychowanka. Sposób opracowania poszczególnych opisów zorientowany jest również na wsparcie rodzica, który zdecyduje się wykorzystać konkretną pomoc, chcąc stymulować percepcję i wskazane funkcje swojego dziecka.
Publikacja zawiera merytoryczne opisy, prezentację 28 pomocy dydaktycznych wraz z charakterystyką ich zastosowania i odwołaniami do wiedzy naukowej budowanej na podstawie aktualnych wyników badań z zakresu szeroko rozumianej terapii, w tym zwłaszcza terapii pedagogicznej. Monografię wieńczy obszerny wykaz bibliograficzny, umożliwiający zainteresowanemu Czytelnikowi rozszerzenie wiedzy w obszarze interesujących zagadnień. Każdy opis autorsko wykonanego narzędzia opatrzony jest kolorową fotografią prezentującą skonstruowaną pomoc, co umożliwia Czytelnikowi precyzyjne zapoznanie się z proponowanymi pomysłami.
Prezentowana książka jest skryptem ćwiczeniowym z dziedziny edukacji społeczno-przyrodniczej dedykowanym studentom pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej, a także nauczycielom rozpoczynającym pracę w zawodzie. Celem publikacji jest przygotowanie studentów do podejmowania działań w zakresie treści społeczno-przyrodniczych, a w efekcie nabycie umiejętności nauczania przyrody.To wspaniały materiał dydaktyczny do kształcenia studentów oraz świetna pomoc metodyczna i źródło inspiracji w pracy nauczyciela przedszkola i klas I-III szkoły podstawowej. Wykorzystanie ćwiczeń podczas zajęć ze studentami pozwala na łączenie teorii z praktyką, a tym samym na rozwijanie kompetencji dydaktycznych przyszłych nauczycieli oraz inspirowanie ich do podejmowania działań innowacyjnych, nieszablonowych, będących podstawową przesłanką przygotowania i realizacji efektywnego procesu dydaktyczno-wychowawczego.
Niniejsza monografia jest kolejnym tomem prezentującym szeroki zakres doświadczeń badawczych w płaszczyźnie: kompetencji dyrektora szkoły, gier i rytuałów szkolnych, rodziny, szkoły i świetlicy socjoterapeutycznej, śmiechu i komizmu w rzeczywistości szkolnej, zarządzania zasobami ludzkimi w szkole.
Zaprezentowana książka odpowiada obecnym potrzebom teorii i praktyki z zakresu pedagogiki i pedagogiki specjalnej. Monografia jest próbą całościowego, holistycznego ujęcia pracy nauczyciela z uczniami o zróżnicowanych potrzebach edukacyjnych i zmieniających się potrzebach edukacyjnych na przestrzeni lat. [...] Wyniki analiz ilościowych są znaczące dla rozwoju pedagogiki i wiedzy z zakresu pracy nauczyciela wczesnej edukacji. Analiza badań jakościowych wypowiedzi nauczycielek umożliwia dokładne poznanie wyzwań, jakie są stawiane przed pedagogami we współczesnej szkole. [...] Poziom merytoryczny i oryginalność prezentowanych rozwiązań zachęcają Czytelnika do zapoznania się z publikacją i do krytycznej analizy poszczególnych obszarów tematycznych. Autorki zgromadziły imponujący materiał badawczy, który stanowi cenny element pogłębiający wiedzę pedagogów.
Z recenzji wydawniczej
dr hab. Jolanty Andrzejewskiej, prof. UMCS
Autor zmierzył się z jednym z najpotężniejszych i najbardziej olśniewających dzieł naszej kultury intelektualnej, jakim są tragedie Ajschylosa, Sofoklesa i Eurypidesa. Uczynił to w sposób unikalny, tragedie te bowiem stają się dla niego w istocie źródłem refleksji nad politycznymi warunkami rozwoju humanizmu i racjonalnego spojrzenia na rzeczywistość społeczną. Temat niewątpliwie został podjęty z fascynacji kulturą intelektualną starożytnych Greków, jej zdumiewającą siłą inspiracyjną - wciąż niewyczerpaną, prowadzącą hermeneutyczny dialog z kolejnymi odsłonami współczesności. Rzeczywiście fascynujące jest to, jak poważnych i odkrywczych refleksji może dostarczyć lektura starożytnych dzieł literackich w obszarze polityczno-prawnym.
Fragment recenzji wydawniczej dr hab. Anny Rossmanith
Książka jest adresowana głównie do: studentów kierunków przygotowujących do pracy w administracji samorządowej i w instytucjach pomocy społecznej, do pracowników socjalnych, opiekunów i wychowawców, pedagogów społecznych. Publikacja zawiera 15 tekstów traktujących o różnych aspektach i kontekstach pracy socjalnej. Znalazły się tutaj teksty o charakterze teoretycznym, a także empirycznym. W większości są to teksty przeglądowe, prezentujące ogólny stan wiedzy w odniesieniu do kolejno omawianych zagadnień. Autorzy są przedstawicielami m.in.: polityki społecznej, pedagogiki społecznej, psychologii. Całość opracowania jest wartościowa merytorycznie i metodycznie. Warto do niej sięgnąć, by zapoznać się z różnymi obszarami pracy socjalnej w Polsce.
omasz ŁączekCelem publikacji było poznanie świadomości młodzieży akademickiej dotyczącej sukcesu życiowego w przestrzeni dystansu społecznego w czasie panującej pandemii choroby COVID-19 w Polsce, przy czym utrzymywanie dystansu społecznego było skutkiem wymogów epidemiologicznych związanych z pandemią tej choroby.Współcześnie przestrzeganie dystansu społecznego nie tyle wynika z barier psychologicznych, ale jest prawnie zaleconym obostrzeniem, które może oddziaływać na jakość kontaktów społecznych, na przeżycie codzienności i postrzeganie rzeczywistości. Taka sytuacja jest całkiem nowa. Podobno okoliczności nigdy nie miały w Polsce miejsca. Można stwierdzić, że w tym przypadku wektor oddziaływania został zmieniony. Czynnikiem warunkującym pojawienie się dystansu społecznego i stanowiącym o jego rozmiarach nie są, tak jak dotychczas bariery psychologiczne, ale to narzucony dystans społeczny może wyzwolić i szeroko uaktywnić pewne bariery psychologiczne w kontaktach interpersonalnych. Skutków oddziaływania na jednostkę tego ""nowego"" dystansu społecznego, jak również jego rozmiarów nikt nie jest w stanie do końca przewidzieć.
Miasto (...) nie jest dziełem przypadku. Powstaje w odpowiedzi na ludzkie potrzeby w określonym miejscu i czasie i ma dwoisty charakter. Widziane z lotu ptaka jest właściwie uporządkowanym, całościowym i zintegrowanym systemem, stojącym nieraz w opozycji do naszej indywidualnej oceny i stanu faktycznego. Z jednej strony mamy do czynienia z miastami dobrze prosperującymi, tętniącymi życiem, z bogatą ofertą różnego rodzaju atrakcji kulturalnych, muzeów, teatrów, klubów nocnych i restauracji oraz przyciągającymi ze względu na możliwość łatwego znalezienia zatrudnienia. Za sprawą tych wszystkich czynników mieszkańcy oceniają wysoko poziom jakości swojego życia w tych miejscach. Z drugiej strony wiele miast boryka się z biedą, bezrobociem, narkomanią czy wysokimi wskaźnikami przestępczości. Do tego dochodzą korki, brudne powietrze czy zniszczona i podupadająca infrastruktura mieszkaniowa. Problemy tego typu uzależnione są od wielu czynników, w tym między innymi od kategorii miast, a więc od tego, czy mówimy o metropoliach, aglomeracjach, miastach przemysłowych, czy uzdrowiskach.
Fragment wstępu
Dorobek historiografii polskiej skupionej na dziejach dziecka i dzieciństwa nadal jest niezadowalający. Świadczy o tym niedostatek, a niekiedy wręcz brak tej problematyki w syntetycznych opracowaniach, w tym również w podręcznikach historii wychowania. W ostatnich latach daje się jednak zauważyć wzrost zainteresowania tą tematyką, a podejmowane badania dotyczą wielu aspektów życia dziecka w minionych wiekach. Tendencja ta rodzi nadzieję na przełamanie swoistego impasu w tym obszarze dociekań naukowych. Ponadto historyczno-pedagogiczna analiza zagadnień dotyczących rodziny jako środowiska wychowawczego może wnieść istotny wkład do ogólnego dorobku nauk społecznych.Prezentowany tom jest ilustracją wspomnianego, wieloaspektowego ujmowania problematyki rodziny i dziecka. Autorami zamieszczonych w nim tekstów są zarówno historycy wychowania, jak i pedagodzy. Dzięki nakładaniu się na siebie perspektywy pedagogicznej i historycznej problematyka rodziny i dziecka zyskuje głębię ujęcia, a aktualistyczne wnioski z badań pedagogicznych nabierają realnej wartości naukowej na tle uogólnień i refleksji natury historycznej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
