In my 20s. 26 lekcji, które dałabym młodszej sobieDlaczego nikt nie dał nam instrukcji obsługi dorosłości?Jako nastolatkowie wyobrażaliśmy to sobie zupełnie inaczej. Ekscytowaliśmy się wizją pełnoletniości, przekonani, że po osiemnastce świat stanie przed nami otworem. A potem nastąpiło zderzenie z rzeczywistością.Szkoła uczy wzoru skróconego mnożenia, ale nie tego, jak sobie poradzić z poczuciem zagubienia, wszechobecną presją i porównywaniem się do idealnych obrazków na Instagramie. Twoje życie po dwudziestce, które miało być kwintesencją długo upragnionej dorosłości, okazuje się chaosem: niepewnych decyzji, relacji bez etykiet i ciągłego poczucia stania w miejscu, podczas gdy wszyscy inni biegną do przodu. To czas nawigowania po omacku w świecie, którego zasad dopiero się uczysz, i ciągłej walki o to, by nie dać się wcisnąć w cudze definicje szczęścia i sukcesu.In My 20s to nie jest kolejny poradnik, który powie Ci, jak żyć. W tej książce Aleksandra Pawlik, twórczyni internetowa i autorka podcastu Opowieści Różnej Treści, zebrała 26 szczerych lekcji, które sama chciałaby usłyszeć, wchodząc w dorosłość. To głos starszej siostry, która chwyci Cię za rękę i powie: "Chodź, tędy będzie trochę łatwiej. Nie jesteś w tym sam/sama".To przewodnik po dorosłości nieidealnej, nieoczywistej i czasem absurdalnej właśnie takiej, jaką większość z nas naprawdę przeżywa.
Dwa teatry"" [...] to istne kompendium wiedzy na temat słuchowiska radiowego, poczynając od jego początków, a na dzisiejszej wiedzy kończąc. To doskonała monografia tematu, łącząca wzgląd historyczny z teoretycznym, uzgadniająca w wielu interpretacjach arkany warsztatowe sztuki radiowej z literaturoznawstwem. Profesjonalni medioznawcy i studenci dziennikarstwa znajdą wiele dociekliwych i kompetentnych analiz i interpretacji, z których wnioski odnieść będzie można nie tylko do medium radiowego. Podobnie można powiedzieć o literaturoznawcach, którzy znajdą nazwiska interesujących ich pisarzy nieraz w niespodziewanych kontekstach, jako twórców posługujących się audialnymi środkami wyrazu, tworzących dzieła przeznaczone do emisji w eterze albo dzieła do tego się po prostu nadające.
Któż dziś nie słyszał o ćwiczeniach jogi, o jej pozytywnym wpływie na zdrowie fizyczne i duchowe człowieka. Wiele Domów Kultury i innych ośrodków reklamuje się, że prowadzi zajęcia z jogi. Obok tego typu ćwiczeń, bardzo rozpowszechniony jest wegetarianizm i weganizm, jako zdrowy sposób odżywiania, promowana też jest wiara w reinkarnację. Powszechne staje się powiedzenie: "Jestem tym, co jem", albo inne, równie powszechne: "Dobro zawsze powraca".
Wiele osób nie zdaje sobie jednak sprawy, że wszystko to, co zostało wyżej wymienione, zostało do nas importowane z Dalekiego Wschodu. Dodać należy, że import ten został "odgórnie" narzucony, a nie - jak niektórzy sądzą - zrodził się w naszym społeczeństwie niejako "oddolnie".
ze wstępu
s. Michaela Pawlik OP
Siostra Michaela OP, niestrudzona misjonarka Chrystusa, odkrywająca prawdę o religiach Wschodu, sektach, uwikłaniach, obcych naukach w wywiadzie-rzece, którą przeprowadziła jej rodzona młodsza o 10 lat siostra Aleksandra, lekarz medycyny. Skąd w Siostrze pojawiła się chęć wyjazdu na misję, jaka była historia jej powołania i trudności z nim związane, dlaczego warto walczyć o Prawdę? A ponad to czym są jarzynowe... jajka, dlaczego joga jest szkodliwa, a wegetarianizm może zrujnować nasz organizm.?
Aleksandra Pawlik, urodzona w 1948 roku w Ryglicach, powiat Tarnów. Po ukończeniu szkoły średniej (w 1966 r.) studiowała na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej, uzyskując tytuł mgr w zakresie etyki. Tytuł pracy magisterskiej: „Etyczne problemy związane z obowiązkiem ratowania życia i zdrowia”. (Praca napisana pod kierunkiem ks. prof. dr hab. Tadeusza Ślipko.)Następnie studiowała na Akademii Medycznej w Warszawie, na Wydziale Lekarskim; studia te ukończyła w 1978 roku. Przez trzydzieści pięć lat pracowała jako lekarz – najpierw w szpitalu w Wyszkowie, później losy rzuciły ją na Podkarpacie. Przed siedemnastoma laty powróciła na Mazowsze i osiedliła się na stałe w Żyrardowie. Mając kontakt z Wydziałem Filozoficznym UKSW, podjęła studia doktoranckie z zakresu deontologii lekarskiej (nadal pracując zawodowo jako lekarz). Pracę doktorską, pisaną również pod kierunkiem ks. prof. dr hab. Tadeusza Ślipko obroniła w 2003 roku. (Praca ta, wydana drukiem w 2006 roku, nosi tytuł: „Stany terminalne a prawo pacjenta do prawdy”.) Te kilka lat, w czasie których powstawała powyższa dysertacja, pozwoliły jej dogłębnie przemyśleć sposób prowadzenia trudnych rozmów z ciężko i nieuleczalnie chorymi pacjentami.Starsza od niej o 10 lat siostra Zofia była dla niej od najmłodszych lat dużym autorytetem. Obie siostry pozostawały zawsze w ścisłym kontakcie, wspierając się nawzajem w różnorakich życiowych sytuacjach. Ukazanie całego niezwykle ciekawego życia swojej siostry było od dawna jej pragnieniem i stało się inspiracją do powstania tej książki.?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
