Kim jest Zofia Bobowicz? Dzięki jej świadectwu, w którym opisuje swoją pracę edytorską w paryskim świecie wydawniczym, odkrywamy portret autorki - niezwykłej literaturoznawczyni, tłumaczki, redaktorki wydawnictw, pośredniczki między polskim a francuskim rynkiem wydawniczym"". (Czesław Porębski)""Ta opowieść wydawnicza, rodzaj ""dziennika profesjonalnego"", jest pasjonująca dla każdego, kto pracuje w świecie książki"". (L'Harmattan)""Przeczytałem książkę Zofii Bobowicz dwukrotnie - w oryginale i w przekładzie, za każdym razem z przyjemnością i w poczuciu, że mam do czynienia z istotnym przyczynkiem do dziejów recepcji literatury polskiej za granicą"". (Ireneusz Kania)""Jeżeli szeroko rekomenduję tę książkę, to również dlatego, że oprócz jej wartości historycznej i dokumentarnej, cennej dla naukowców interesujących się transferem interkulturalnym, pokazuje, jak ważna jest pasja w walce o literaturę w świecie, gdzie jest dla niej coraz mniej miejsca. Po przeczytaniu jej ma się ochotę powiedzieć: ""Bravo, Madame, merci za wypełnione zadanie!"""". (Danielle Risterucci-Roudnicky)
Spalić paszport to fascynująca opowieść polskiego franciszkanina z Ugandy – zapis ponad piętnastu lat pobytu w kraju nazywanym przez wielu podróżników „perłą Afryki”. Bogusław Kalungi Dąbrowski jest współzałożycielem misji w Kakooge niedaleko Kampali. Większość misjonarzy prędzej czy później przeżywa szok kulturowy. Kryzys dopada każdego misjonarza, który musi się „dzielić” swoimi parafianami z przewodnikami tradycyjnych religii afrykańskich. Afrykańczycy przyjmują chrzest, przychodzą na msze, ale gdy dopadają ich lęki i choroby, idą po skuteczniejsze pomoce do swych czarowników, zielarzy.
Ojcowie Biali, pierwsi misjonarze tego kontynentu, palili po przyjeździe swoje paszporty, odcinając sobie możliwość odwrotu, gdy przygniecie ich poczucie obcości i bezsensu swoich wysiłków. Ojciec Dąbrowski tego nie uczynił, ale czy rzeczywiście ma jeszcze możliwość wyjazdu, skoro on teraz już ani biały, ani czarny, jak wyznaje?...
Porwał się z motyką na słońce – na Afrykę. Chciał Ugandyjczykom głosić Dobrą Nowinę, choć nie znał języka ani kultury. Miał tylko góralskie serce, które według recepty majora Hubala rzucał przed przeszkodę. Co prawda, Bachleda-Curuś powiedział mu kiedyś, że nie jest żadnym góralem, bo pochodzi z Nowego Sącza, ale każdy, kto widział Bogusia w akcji, wie, że jest on esencją „górala”. Mógłby się urodzić w Poznaniu czy Szczecinie i byłby nim. Góral to ten, który się wspina, choćby nie miał szans na osiągnięcie szczytu. Bo szczyt jest tam, dokąd człowiek zdoła dotrzeć.
Jan Grzegorczyk
Odważna i bezkompromisowa dziewczyna w podróż do Hiszpanii wyruszyła z rowerem, namiotem i przyczepką.Jej głównym celem było pokonanie najwyższego rowerowego podjazdu Europy, drugiego pod względem wysokości szczytu gór Sierra Nevada, czyli Pico del Veleta (3398 m n.p.m.). Oto zapis jej przygód. Uwaga! Przygód mrożących krew w żyłach!
Nie łykaj tabletek na poprawę nastroju, posłuchaj audiobooka z Żabą w papilotach. Najlepszy antydepresant!!!Z DOBRYMI HISTORIAMI JEST JAK Z JEDZENIEM - NIE MOGĄ SIĘ ZMARNOWAĆ!Kontynuacja sentymentalnej korespondencji rozpoczętej w książce ""Bigos w papilotach"" prowadzi czytelnika przez zawiłe dolegliwości podeszłego wieku z humorem sobie z nimi radząc. Audiobook obfituje w komiczne sytuacje, które wciąż się przydarzają bohaterkom. Przecież rzeczywistość właśnie taka jest, tylko trzeba na nią umiejętnie spojrzeć!
Serię „Gdańscy Artyści” otwiera opowieść o Danielu Mikołaju Chodowieckim, jednym z najbardziej cenionych twórców XVIII wieku. Daniel Chodowiecki urodził się 16 października 1726 roku w Gdańsku w domu kupca zbożowego. Był zafascynowany sztuką i jej się poświęcił. Zasłynął głównie jako rytownik specjalizujący się w ilustracji książkowej. Między innymi stworzył ryciny do „Cierpień młodego Wertera” Goethego, „Don Kichota” Cervantesa, „Kubusia fatalisty” Diderota, „Kandyda” Woltera, przedstawiał też sceny z dramatów Shakespeare’a. U schyłku życia artysta miał w dorobku około 4000 prac. Część z nich zobaczą Państwo w „Mgnieniu Oka”.
Seria powstaje we współpracy z miastem Gdańsk.
Proponowane w książce teksty to nie tyle wrażenia z podróży, ile odległe echa czy przypomnienia wywołane różnymi wyjazdami. Zbiory krótkich wypowiedzi, które można uznać za próbę fenomenologii i poezji podróży, uchwycenia istoty podróżowania; szkice, które można zaliczyć do socjologii i antropologii podróży. Refleksje o bardziej aluzyjnym niż empirycznym charakterze.
Podróże pozostawiają różne ślady i odpryski: wrażenia, wspomnienia, fotografie. Czasem rozczarowania, ale też nowe tęsknoty i nowe zamierzenia podróżnicze. Niekiedy także opowieści. Dawniej pisano listy i wspomnienia, dziś niektórzy piszą blogi, a jeszcze inni tworzą książki, przewodniki, filmy.
Proponowane tu szkice powstawały w różnych latach na marginesie wyjazdów i refleksji po powrocie do domu. Są to nie tyle wrażenia z podróży, ile odległe echa czy przypomnienia wywołane różnymi wyjazdami. Ich związek z tymi dalekimi miejscami jest jednak tak dyskretny, jak niewyraźne mogą być delikatne aluzje. Sam jestem zdziwiony, że zdołały się one jakoś zachować, utrwalić, pozostać ze mną. Zatrzymały się na podobieństwo szumu morza zamkniętego w zakamarkach starych łodzi pozostawionych na opuszczonym brzegu. To trafna analogia, gdyż zarówno same podróże, jak i ich wspominanie to także poszukiwanie przeszłości. Podróże do „nie-teraz” i do „nie-tutaj” można odbywać nie tylko na ten sam bilet, ale i dzięki podobnym tęsknotom i marzeniom, które zazwyczaj są nieco zawoalowane. Wierzę, że dzięki pisaniu i czytaniu o nich stają się choć trochę bardziej wyraźne.
Spis treści
7 Wstęp
11 Podróżowanie
Podróż i wyjazd 12 • Szczeliny w czasie 13 • Tymczasowość
14 • Podróże chciane i niechciane 16 • Bagaże
17 • Turystyka 18 • Podróż po podróży 19 • Fotografie
21 • Pamięć 23 • Strzępy 24 • Gadżety 25 • Noclegi
26 • Dom i podróż 27 • Tęsknota za codziennością
29 • Niespodzianki 31 • Zapatrzenie 32 • Zachwyty
33 • Arkadie 35 • Rozczarowania 36 • Podróż i ktoś
bliski 37 • Podróże i obcy 38 • Podróże nieodbyte 40
• Sny 41 • Zagubienia 42 • Rozstania i nienasycenie
43 • Nieskończoność i niespełnienie 44 • Utlenienia
i wyparowania 46
48 Miejsca
Domy 49 • Drzwi 50 • Patia 50 • Ogrody 51 • Pola
52 • Lasy 53 • Oazy 54 • Drogi 55 • Ulice 56 • Mosty
57 • Skwery 58 • Promenady 59 • Pasaże 60 • Windy
61 • Auta 62 • Pociągi 63 • Metro 64 • Samoloty
65 • Hotele 66 • Poczekalnie 67 • Muzea 68 • Świątynie
69 • Kawiarnie 69 • Księgarnie 71 • Fontanny 72 •
Labirynty 72
74 Stany
Wychodzenie 74 • Zamyślenie 75 • Czekanie 76 •
Martwienie 77 • Cierpienie 78 • Zbieranie 79 • Fotografowanie
80 • Uwodzenie 82 • Uśmiechanie 82
• Smutnienie 83 • Kochanie 84 • Rozstawanie 85 •
Kontemplowanie 86 • Uciekanie 87 • Marzenie 88 •
Odrzucenie 89 • Wspominanie 90 • Pamiętanie 90 •
Przemijanie 91 • Rozczarowanie 92 • Przepadanie 93
95 Sytuacje
Audycja 95 • Wyrzuty 96 • Rachunki 96 • Nad ranem
97 • Rozkład jazdy 97 • Obawa 98 • Upadłość
98 • Noce i dnie 99 • Niepewność 99 • Prześwity 99
• Twórczość 100 • Przejazd 101 • Cisza 101 • Miasto
101 • Na skwerze 102 • A jednak 102
104 Postoje
Paryż 105 • Rzym 117
130 Podróże artystów
148 Co fotografuje turysta
166 Głód autentyzmu
183 Uroda ruin
200 Między małą ojczyzną a kosmopolityzmem
1 czerwca 2013 roku, Lizbona Tomasz Kwiatkowski i Piotr Kuryło rozpoczynają podróż rowerową, która ma zakończyć się we Władywostoku. Po dwóch miesiącach w okolicach Bajkału partnerzy niespodziewanie rozdzielają się. Tomasz później tak skomentuje nagłe rozstanie: Człowiek ten jedzie dla pokoju, więc dlaczego miałby na mnie poczekać? Pokój na świecie jest ważniejszy.To wydarzenie rozpoczyna zupełnie nowy rozdział wyprawy. Przestaje ona być jedynie wyczynem sportowym, ukierunkowanym głównie na czas i liczbę przejechanych kilometrów. Pojawią się niezwykłe spotkania, refleksyjne rozmowy, a wraz z nimi prawdziwa przyjemność podróżowania. Zmienia się także cel Chiny.
Charlotte Link, autorka wielu bestsellerów, w przejmujący sposób opisuje chorobę i śmierć swojej siostry Franziski. To nie tylko najbardziej osobiste dzieło pisarki, dające również wgląd w jej własne życie, ale także poruszające przedstawienie przeżywanego przez kilka lat lęku przed utratą najukochańszej osoby. Charlotte Link opisuje codzienność niemieckich szpitali, na którą skazani są chorzy na raka oraz ich bliscy, spotkania ze wspaniałymi, zaangażowanymi lekarzami, ale także z takimi, których zachowanie sprawia, że ciarki przechodzą po plecach. Ta opowieść to także apel o to, by nigdy nie porzucać nadziei – bo tylko ona daje siłę do walki.
Od Autora:Moje złe samopoczucie tłumaczyłem sobie i żonie przesileniem wiosennym, dużą ilością pracy na uczelni. Na samą myśl, że mam iść do lekarza, ogarniała mnie złość, bo uważałem, że to strata czasu i ewentualnie otrzymam receptę na kolejne tabletki. Ale żona była nieugięta i przekonała mnie, że lepiej jednak zasięgnąć porady lekarza, bo to uspokoi nas, a w przypadku stwierdzonej dolegliwości pozwoli na jej wyeliminowanie. () Niespodziewanie nagle poczułem silny ból głowy (). W klinice dowiedziałem się, że miałem udar mózgu, a jego efektem jest afazja.Autor tej książki nie jest lekarzem. Jest naukowcem, który przeżył udar mózgu. Opisuje subiektywnie różne zapamiętane zdarzenia. Książka skierowana jest do opiekunów i najbliższego otoczenia osób dotkniętych udarem i jego następstwami. Udar nie jest chorobą zakaźną i nie należy unikać kontaktów z chorym ani z jego najbliższymi. Może spostrzeżenia zawarte w książce będą pomocne w znalezieniu wspólnej drogi w trudnych chwilach, których nie szczędzi nam życie.
„Niemal bajkowe piękno tej poruszającej i inspirującej opowieści może pomóc każdemu w sięganiu po najśmielsze marzenia.”
Nick Vujicic, mówca motywacyjny, autor książek Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń!, Niezwyciężony! oraz Miłość bez granic
„Nieustraszona postawa Jen Bricker, jej wiara i nieugięta determinacja pokazują nam, że każdy, kto ma pasję i poczucie celu, może zrealizować nawet największe marzenia. Jestem zainspirowana jej historią - ty również będziesz!”
Eva Longoria, aktorka, reżyser, działaczka społeczna
Uwierz, że możesz!
Kiedy Jen Bricker urodziła się bez nóg, zszokowani rodzice biologiczni uznali, że nie zapewnią jej właściwej opieki, dlatego oddali córkę do adopcji. W pełnym miłości domu rodziców adopcyjnych obowiązywała jedna prosta zasada: „Nigdy nie mów, że czegoś nie możesz”. Wkrótce nie było rzeczy, której ta nieduża, energiczna dziewczyna nie byłaby w stanie dokonać. Jen nauczyła się jeździć na wrotkach, grać w siatkówkę, wykonywać salta akrobatyczne i wirować na jedwabnych szarfach zawieszonych dziesięć metrów nad ziemią.
Wszystko jest możliwe! to niesamowita historia Jen
. To opowieść o tym, jak Bóg realizuje swoje plany w jej życiu. To książka, która pokazuje, co każdy z nas może osiągnąć, jeśli tylko usuniemy słowa „przypadek” i „nie mogę” z naszych słowników. Inspirująca autobiografia Jen - pisana z serca, mądra, dowcipna i bezpardonowo szczera - wskazuje drogę do życia w radości i z poczuciem celu.
„Jen jest jedną z rzadkich i cennych osób, które urodziły się w niecodziennych okolicznościach i żyją w sposób ponadprzeciętny. Ta książka to niezwykła opowieść o absolutnie niezwykłej kobiecie. Czuję się zaszczycony, że mogę zaliczać się do grona przyjaciół Jen” - Joe Mantegna, aktor
„Tylko Jen Bricker potrafi tak zainspirować. Ta dziewczyna jest prawdziwym darem. Książka Wszystko jest możliwe! maluje obraz jej magicznej historii - od zadziwiających początków po obecne, imponujące sukcesy. Fascynująca lektura, która zmienia życie i buduje serce” Tara Strong, aktorka
Jen Bricker jest autorką, tancerką, akrobatką i mówcą motywacyjnym. Występowała wraz z Britney Spears w czasie jej tournée promującego album Circus. Występowała także jako główna gwiazda w prestiżowym Hotelu Palazzo w Las Vegas, w nowojorskim Lincoln Center, w Hotelu Shangri-La w Dubaju oraz w Nippon Budokan w Tokio. Gościła w wielu programach telewizyjnych, np. Real Sports, 20/20, Good Morning America i Versus. Była prelegentem na konferencji TED Talks, przemawiała też w Abu Dabi, Hong Kongu, Malezji i wielu innych miejscach na świecie.
Słowo na A to książka z gatunku literatury faktu. Zaczyna się krótką opowieścią o autorze, który ma za sobą barwną przeszłość z narkotykowym epizodem w tle. Był bliski tego, by sięgnąć dna, ale podniósł się, zaczął pracować, wyjechał za granicę – do Szkocji, a jakiś czas później został ojcem. Ten wątek autobiograficzny rysuje kontekst dla późniejszych wydarzeń i zmian w jego życiu – pewnego dnia Nikodem i jego żona dowiadują się, że ich niespełna dwuletni syn Maks ma autyzm. Autor opisuje moment zderzenia z diagnozą i całą gamę towarzyszącą temu uczuć – od złości, bólu i wyparcia, po stopniowe godzenie się z rzeczywistością, co wreszcie staje się bodźcem do pozytywnych zmian oraz walki o przyszłość i rozwój syna.
Książka jest również szkicem tego, jak działają ośrodki diagnostyczne w Polsce i Wielkiej Brytanii. Krótkim przewodnikiem po autyzmie i jego odmianach. Autor opisuje zachowania Maksa, jego problemy z jedzeniem i komunikacją, a także sposób, w jaki uczy się rozumieć potrzeby swojego dziecka. Pokazuje Czytelnikowi odcienie swojej codzienności – tej gorzkiej, gdy Maks cofa się w rozwoju, i tej radosnej, gdy robi niesamowite postępy. Pisze o synu jak o superbohaterze zmagającym się z codziennością, która dla osób neurotypowych jest czymś oczywistym. O odrzuceniu przez znajomych wynikającym z niezrozumienia natury autyzmu. Nie unika również trudnych tematów, takich jak depresja. Podkreśla rolę szkoły oraz innych instytucji w edukacji dzieci autystycznych. W humorystyczny sposób uświadamia Czytelnika, czego nie wypada mówić rodzicom autystów. Porusza zagadnienia komunikacji i alternatywnych metod porozumiewania się ze światem, np. za pomocą systemu PECS. Autor za wszelką cenę próbuje wyciągnąć autyzm z cienia tematów wstydliwych społecznie, obalając przy tym mit, że jest on chorobą.
Nikodem ‘Niko’ Sadłowski – mieszkający od jedenastu lat w Wielkiej Brytanii ojciec autystycznego Maksa i neurotypowej Livii. Ukończył pedagogikę wczesnoszkolną i przedszkolną w Edinburgh College. W trakcie nauki został laureatem nagród: Student Roku oraz Nagroda Uznania. Wyróżniony także przez szkockie SQA za wybitne osiągnięcia. Obecnie studiuje BA Childhood and Youth Studies w Edynburgu. Bloger, raczkujący youtuber, który buduje zrozumienie wokół autyzmu. Na co dzień pra cuje z niepełnosprawnymi dziećmi i rozwija się w alternatywnej komunikacji PECS. Prywatnie miłośnik ciężkiego grania, tatuaży i życia pełną piersią. Wychowany przez niesłyszących rodziców, od dziecka w świecie, który był inny niż rzeczywistość jego rówieśników. Ktoś, kto swoją postawą pokazuje, że możesz osiągnąć wszystko – i nieważne, skąd startujesz.
W miejscu wyjątkowym, gdzie jest wspaniały widok na Giewont, tradycje są niezmiernie silne, a klimat nigdy nie rozpieszczał swoich mieszkańców, najstarsi górale otworzyli przed nami swoje domy i serca. Opowiedzieli nam o swoim dzieciństwie i życiu codziennym. Wspominali czytanie przy świetle lampy naftowej, dom składający się z białej i czarnej izby, darcie pierza, a także tragiczne dzieje wojenne.Ich wzruszające historie przeplotłyśmy starymi zdjęciami z rodzinnych albumów i współczesnymi portretami naszych rozmówców.Zobaczycie jak wyglądało codzienne życie górali pod Giewontem! Poznacie tamten jakże inny świat!Dajmy młodym inspirację do rozmów ze starszymi, którzy poczują się potrzebni.Przerzućmy kładkę między pokoleniami.Dbajmy o pamięć, ona jest przyszłością przeszłości.
NICK, NIE MASZ RĄK I NÓG, ALE NIE POZWÓL, ŻEBY TO DYKTOWAŁO CI, CO MOŻESZ, A CZEGO NIETo zasada, którą Boris Vujicic wpoił swojemu niepełnosprawnemu synowi. Nick urodził się bez kończyn, jednak dzięki wsparciu rodziców przezwyciężył ograniczenia wynikające z niepełnosprawności. Zaczął występować na całym świecie jako mówca motywacyjny, napisał kilka bestsellerów i założył organizację charytatywną Life Without Limbs. A dziś sam jest odpowiedzialnym i kochającym mężem i ojcem.Ale jego historia nie zaczęła się od sukcesu. Niedoskonały niezwyciężony! to szczera opowieść o tym, jak nieprzygotowani, załamani rodzice zmagają się z żalem, strachem i kryzysem wiary po przyjściu Nicka na świat. A potem całymi latami uparcie dążą do tego, by wychować spełnionego, szczęśliwego, idealnie nieidealnego syna.Opowiadając o losach swojej rodziny, Boris Vujicic dzieli się jednocześnie praktycznymi radami adresowanymi do wszystkich rodziców nie tylko tych, którzy stają w obliczu wyzwań związanych z wychowaniem niepełnosprawnych dzieci.
Wspomnienia czarnoskórego wnuka króla afrykańskiego ludu Vai, a zarazem syna Niemki, który dorasta w Hamburgu w czasach rosnącego w siłę nazizmu. Czując się niemieckim patriotą, stopniowo odkrywa, że to właśnie on określany jest przez ideologię jako wróg i podczłowiek.Książka – wydana po angielsku i niemiecku – w ostatnich latach stała się międzynarodowym bestsellerem. – Heil Hitler! Czym mogę służyć? – spytał [matkę] zza biurka przystojny dwudziestolatek […].– Czy tu składa się podania o przyjęcie [do Hitlerjugend]?Młody człowiek spojrzał na nią z niedowierzaniem.– O przyjęcie kogo? Jego? – świdrował mnie wzrokiem, jakby wypatrzył jakiegoś paskudnego robala.– Tak, mojego syna – odpowiedziała bez zmrużenia oka.Mężczyzna aż się cofnął.– Proszę natychmiast wyjść! Jeśli jeszcze to do pani nie dotarło, zmuszony jestem przypomnieć, że dla pani syna nie ma miejsca ani w naszej organizacji, ani w Niemczech, które budujemy. Heil Hitler! […]Kiedy znaleźliśmy się w domu, matka tylko mnie przytuliła i się rozpłakała.– Tak mi przykro, tak bardzo mi przykro – powtarzała raz po raz. […]– Mutti, proszę cię, nie płacz – błagałem, ale i mnie łzy spływały po policzkach.Rzadki widok, bo zwykle prześcigaliśmy się w zachowywaniu swoich smutków dla siebie. W końcu byliśmy Niemcami.
Hans-Jürgen Massaquoi, Neger, Neger…
Czas wielkich odkryć i dzielnych podróżników dobiegł końca, a obecnie coraz dynamiczniej rozwija się turystyka podróżnicza stawiająca wyzwania każdemu z osobna. To nasze indywidualne predyspozycje i marzenia decydują o tym, że każdy z nas, a więc nawet „nieudacznik”, może poznawać świat po swojemu. Autor wybrał i opisał ponad 30 zakątków na całym świecie, kierując się różnorodnością przyrodniczą, kulturową oraz swoimi przygodami i wrażeniami. Czytelnik przemieszcza się od ubogiej pustyni do przebogatych lasów tropikalnych, od mroźnej Arktyki po słoneczne antypody. A gdy skończy czytać, z pewnością rozpocznie planowanie swojej własnej wyprawy w poszukiwaniu tego, co mu nieznane.
Dariusz J. Gwiazdowicz jest profesorem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, który prowadził zajęcia dydaktyczne lub realizował tematy badawcze na kilkunastu uniwersytetach lub instytutach badawczych w Europie, ale także m.in. w Antarktyce, Australii, Iranie, Japonii, Meksyku, Peru, Rosji czy na Spitsbergenie. Dotychczas opublikował ponad 350 prac naukowych i popularnonaukowych w dwudziestu krajach. Jest autorem bądź współautorem kilku książek z zakresu ochrony przyrody, estetyki lasu, kulturowych aspektów łowiectwa oraz akarologii, czyli nauki o roztoczach. „Podróże nieudacznika” to pierwsza książka podróżnicza tego autora, czyli debiut w takiej formie wypowiedzi literackiej.
Jako obrońca sądowy w Rosji Włodzimierz Spasowicz (1829–1906) – polski prawnik, publicysta, krytyk i historyk literatury – rozwiązywał niewiarygodne zagadki kryminalne. Mowy obrończe trwały po osiem godzin dziennie, a że pasją mówcy łączył Spasowicz z dociekliwością i wdawał się w nieprawdopodobne szczegóły obyczajowe, w tym również najdrastyczniejsze, czyta się te mowy jak pasjonujący kryminał i reportaż z epoki.
Korespondencja między Romanem Witoldem Ingardenem a Kazimierzem Twardowskim stanowi szczególny rodzaj uprawianej przez nich epistolografii. W tym przypadku jest to sztuka nie tylko pięknej kaligrafii, lecz umiejętność i potrzeba wymiany stosownej w danej chwili informacji, zgodnej z obyczajami panującymi w tamtym czasie oraz środowisku naukowym Lwowa, Getyngi, Fryburga, Warszawy, Torunia, Lublina i wielu innych miejsc. List pełnił wówczas swoją niezwykle ważną funkcję informacyjną. Odgrywał znacznie większą rolę komunikacyjną niż dzisiaj. Był miejscem wyrażania poglądów, prowadzenia dyskusji, sporów filozoficznych, załatwiania stosownych próśb, a wiele z nich można uznać za dzieła z pogranicza filozofii i literatury. (…) Epistolografia Ingardena i Twardowskiego ujawnia istotne sprawy naukowe, organizacyjne, dydaktyczne, warsztatowe, a także te dotyczące wydarzeń związanych z życiem codziennym. Mieści w sobie także coś więcej, a mianowicie charakterystyczną i jedyną w swoim rodzaju relację, którą stworzył mistrz, nauczyciel i uczeń. Mistrzem młodego Ingardena był bez wątpienia Profesor Edmund Husserl. Było tak, jak pisał on w jednym ze swoich listów do Ingardena: „Niech Pan pozdrowi ode mnie serdecznie Profesora Twardowskiego. Wierzę, że znajdzie Pan z nim łatwo platformę porozumienia. Pan jest wszakże wnukiem Brentany, on zaś jego bezpośrednim uczniem”. Co ciekawe, relacja ta nigdy nie uległa zmianie. Profesor Husserl był dla Ingardena mentorem i powiernikiem wszelkich jego planów naukowych. Spełniał jednocześnie rolę nauczyciela i doradcy, wysyłającego swego ucznia w świat po sławę. Kim natomiast był dla niego Profesor Twardowski? Wysyłał młodego studenta pierwszego roku filozofii we Lwowie w podróż w nieznany świat wielkiej filozofii w poszukiwaniu złotego runa fenomenologii do Getyngi. Posyłał go tam w celu studiowania prawdziwej filozofii u najlepszego znawcy problemu.
(fragment Wstępu redaktorów)
Jeśli chcecie dowiedzieć się? czegoś o mnie, o zwykłym Kaiko, Karolu Poznanskim, który jako dzieciak usiadł po raz pierwszy przed komputerem, o moich szkolnych traumach, trofeach i wagarach strzał w dziesiątkę?: ta książka jest właśnie dla was.- KarolKaiko pierwszy raz szczerze opowiada o swojej drodze na YouTube, pasjach i o tym co go ukształtowało. Z tej książki dowiecie się jak przeszedł ze sportu do e-sportu, kulisach pracy na YT, przyjaźni. Przeczytacie nawet o kolonialnych romansach ;-)TEGO NIE ZNAJDZIESZ NA JEGO KANALE!#FLOWBOOKS #GAME #KAIKOAREAKarol Poznański (KAIKO) jeden z najpopularniejszych polskich gamerów. Jego kanał na YouTube subskrybuje ponad 600 tysięcy osób, a na FanPage zgromadził ponad pół miliona Fanów. Na co dzień robi to co kocha.
Spowiedź grzesznika ukazuje trzy ważne okresy w życiu autora: działalność w PAX-ie, następnie w NSZZ Solidarność (głównie w USA i Kanadzie) oraz rozwój kariery w latach 19902003 po powrocie do ojczyzny. Jeśli chodzi o pierwsze dwa etapy (opisane zresztą z jakże ciekawej perspektywy) autor nie ma sobie wiele do zarzucenia. Niegdyś był pewien, że Okrągły Stół i III RP to czas historycznego przełomu, jedyne dobre rozwiązanie dla Polski, ale wracając do kraju, poczuł się zniesmaczony poczynaniami liderów Solidarności, zwłaszcza po tym, co spotkało założone jeszcze przed stanem wojennym Biuro Solidarności w Nowym Jorku, a później w Toronto. Dziś jest zażenowany tym, co robił w kraju w latach 90. i na przełomie XX i XXI w., zapewne więc z myślą o tym czasie nadał swoim wspomnieniom tak znamienny tytuł.
Dobrze wiemy, że przemoc, lekkomyślność i zuchwalstwo są przekazywane z rodziców na dzieci. Jednak odnosi się to także do takich umiejętności, jak uważność, empatia, szacunek, a nawet czerpanie przyjemności i radości z życia umiejętności, które są słabo widoczne we współczesnych społeczeństwach, nie mówiąc już o braku ich naukowego opracowania. Dlatego ta książka Arno i Andr Sternów jest kamieniem milowym na drodze do zrównoważonego społeczeństwa. Otwiera nam oczy na znaczenie kochającej, troskliwej i motywującej relacji między ojcami a synami"" - Prof. dr Gerald Hther, neurobiologMały Arno Stern jeździ swoim czerwonym samochodzikiem po podwórku, kiedy nagle woła go matka: Arno, odstaw samochód i chodź szybko!. Tak zaczyna się w 1933 roku ucieczka żydowskiej rodziny przed nazistami. Ojciec Arno, Isidor, kierowany intuicją i niewyczerpaną ufnością w Boga wie, że potrzeba cudu, by odnalazł spokój i szczęście dla swojej rodziny.Zaufanie i bezwarunkowa miłość są kluczem dostępu Isidora do swojego syna Arno, który stanie się wynalazcą Malortu i osiągnie niezwykłe sukcesy naukowe. Arno z kolei przekazuje tę tradycję zaufania synowi Andr, któremu dał przywilej niechodzenia do szkoły. Dziś Andr także ma synówSternowi zależy nie na tym, aby zobaczyć u dzieci spełnienie własnych oczekiwań, ale by wzrastały one w przestrzeni miłości, zaufania i motywacji, w której ich umiejętności mogą rozwijać się bez ograniczeń.Opowieść Arno i Andr Sternów to poruszająca historia rodziny, pokazująca, jak ważna w życiu człowieka jest głęboka potrzeba posiadania kochającego ojca.Trzy pokolenia ojców i synów pokazują, że miłość i zaufanie są dziedziczne.To niezwykle cenny głos w aktualnej dyskusji o nowym ojcostwie i problemach współczesnych chłopców.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
