W tomiku przedstawiono jeden z najskuteczniejszych i najsłynniejszych przeciwpancernych pocisków kierowanych świata: amerykańskiAGM-114 „Hellfire” („Piekielny ogień”), który, wraz ze śmigłowcem AH-64 Apache - stał się jednym z bohaterów pierwszej wojny w Zatoce Perskiej.
Oba te typy uzbrojenia wkrótce wejdą na uzbrojenie Wojska Polskiego. Pocisk Hellfire nie doczekał się dotąd w Polsce swojej monografii. Autor przedstawił historię rozwoju ppk Hellfire, jego kolejne wersje, sposoby ataku, dane techniczne oraz szczegółowe informacje dotyczące jego użycia w boju, z uwzględnieniem popełnianych przy tym błędów, które nieraz miały tragiczne następstwa. Dużo uwagi poświęcono specyfice użycia tej broni przez śmigłowce, z pokazaniem autentycznych kadrów z systemów celowniczych z ataków przeprowadzonych za jej pomocą, a także symboliki związanej z użyciem ppk Hellfire, którą wyświetlają samym załogom systemy walki helikopterów bojowych.
Tomik ilustrują 52 zdjęcia i 11 rysunków.
W tomiku przedstawiono jeden z najsłynniejszych i najgroźniejszych typów atomowych okrętów podwodnych używanych przez US Navy (Marynarka Wojenna USA) od czasów zimnej wojny aż do dziś.
Wyznaczone w konstrukcji tych jednostek standardy wyposażenia elektronicznego i elektroakustycznego, skuteczności uzbrojenia i mobilności oraz wyciszenia układów napędowych przez długie lata pozostawały i nadal pozostają poza zasięgiem większości flot wojennych świata. Obok danych taktyczno-technicznych w publikacji znajdziemy wiele zdjęć oraz zestawienie akcji bojowych tych jednostek.
Aktualne, II wydanie uzupełniono o losy omawianych jednostek po 2004 roku oraz o nowe informacje na ich temat. Więcej uwagi poświęcono wypadkom, w których brały one udział, uwspółcześniono też informacje dotyczące ich uzbrojenia i wyposażenia, które weszło do eksploatacji w ostatnich latach.
Tekst ilustruje 70 zdjęć, 53 rysunki i 9tabel.
Honker jest jedynym polskim lekkim samochodem w pełni terenowym. W ciągu kilku dekad swojej historii doczekał się licznych wersji i modyfikacji, zazwyczaj wdrażanych przez kolejnych właścicieli tej marki. Niestety, nigdy do końca nie udało się dopracować tej konstrukcji. Co jednak ważne, historia Honkera nie kończy się tak, jak historia kilku innych rodzimych marek. Te piękne tradycje kontynuuje bowiem starachowicka spółka Autobox Innovations, która w 2019 roku nabyła prawa zarówno do tej marki, jak i do dalszej produkcji opatrzonych nią wyrobów. Jest to także podmiot, który kontynuuje tradycje marki Star, wciąż dostarczając Wojsku Polskiemu legendarne samochody ciężarowo-terenowe Star 266 zmodernizowane do wariantu Star 266M2. Firma ta zaproponowała modernizację dotychczasowego Honkera do wersji M-AX, najlepszego lekkiego Honkera wywodzącego się z pierwotnej konstrukcji. Oprócz tego od podstaw przygotowała dwa kolejne, typowo wojskowe modele auta tej marki, powodując, że Honker dzisiaj to nie jedna odmiana, a kilka. Monografia ta traktuje właśnie o tych wszystkich Honkerach rodem z Autoboxu ze Starachowic, doskonale uzupełniając publikacje o poprzednich wersjach tego pojazdu, w dodatku z trzech kompletnie odmiennych linii.
W tomiku opisano historię powstania, konstrukcję, uzbrojenie i losy amerykańskich lotniskowców Yorktown (CV-5), Enterprise (CV-6) i Hornet (CV-8). Najbardziej interesujące są lata, gdy projektowano te okręty. Nim powstały rozważano różne konfiguracje tych jednostek, łącznie z popularną wówczas koncepcją krążowników lotniczych. Ostatecznie powstały piękne okręty, które stały się podstawową siłą uderzeniową US Navy w początkowym okresie wojny z Japonią. Walczyły dzielnie na Pacyfiku, ale tylko Enterprise doczekał jej zakończenia. Później nazwa ta została nadana pierwszemu amerykańskiemu lotniskowcowi z napędem nuklearnym, a obecnie nosi ją kolejny okręt tej klasy, który wkrótce ma wejść do służby czynnej. Tekst jest zilustrowany Tekst zilustrowany jest 29 zdjęciami, 8 tabelami i 10 rysunkami w 2 i 3 rzutach.
W tomiku opisano historię projektowania, budowy i eksploatacji krążowników rakietowych typu Bierkut, często określanych w literaturze jako nieoczekiwane lub przypadkowe. Projektowane początkowo jako okręty przeznaczone do zwalczania atomowych okrętów podwodnych, zostały ostatecznie ukończone jako jednostki uderzeniowe, choć klasyfikowano je jako okręty plot.-pop. Z powodu niegotowości nowoczesnych systemów przeciwlotniczego Sztorm i przeciwpodwodnego Mietiel, uzbrojono je w stare systemy Wołna i P-35. Od 1977 r. klasyfikowane jako krążowniki rakietowe. Wchodziły w skład Floty Północnej i Floty Oceanu Spokojnego. Pełniły służbę bojową na wszystkich oceanach i Morzu Śródziemnym, śledząc głównie amerykańskie lotniskowce. Ich kariera dobiegła kresu na początku lat 90. XX w., wraz z rozpadem Związku Sowieckiego. Tekst uzupełnia: 50 zdjęć, 8 tabel, 5 rysunków i 4 barwne rzuty okrętów z boku i z góry.
W tomiku opisano genezę, proces projektowania, budowę, produkcję i użycie czołgów pierwszych wersji T-72 i T-72A w Związku Radzieckim. Jest to najpopularniejszy współczesny czołg świata.
Ta publikacja zawiera jego historię do momentu powstania drugiej generacji tych czołgów ? T-72B i późniejszych (będą one opisane w kolejnych książkach). Ta część nie obejmuje eksportu tych czołgów, odmian eksportowych i produkcji seryjnej, co będzie tematem oddzielnego, kolejnego już opracowania.
W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy radzieckich krążownikow rakietowych proj. 58 typ Groznyj. Okręty te zbudowano w połowie lat 60. XX wieku. Poczatkowo miały to być duże niszczyciele, ale dzięki przypadkowi stały się pierwszymi radzieckimi krążownikami rakietowymi z prawdziwego zdarzenia. Były przeznaczone głównie do walki z lotniskowcami przeciwnika, dlatego ich główne uzbrojenie stanowiły rakiety przeciwokrętowe dalekiego zasięgu. Okręty miały oryginalną, niespotykaną wcześniej w sowieckiej flocie, architekturę z wydłużonym półbakiem, piramidalnymi masztami i charakterystycznymi cylindrycznymi wyrzutniami rakiet. Przy niewielkiej wyporności dysponowały sporym potencjałem ofensywnym oraz defensywnym. Pomimo modernizacji omawiane krążowniki jednak szybko się zestarzały. Zwalczanie lotniskowców przerastało ich możliwości. Poza tym dysponowały ograniczonym zasięgiem i małą autonomicznością. Miały słabe uzbrojenie do zwalczania okrętów podwodnych i nie dysponowały śmigłowcem pokładowym. Tekst jest zilustrowany 52 zdjęciami, 3 rys., 4 tabelami, 4 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 4 barwnymi przykladami kamuflażu okrętu.
W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy japońskich pancerników Ise i Hyuga. Zbudowano je w latach I wojny światowej i wcielono do służby w Cesarskiej Flocie Wojennej Japonii w latach 1917-1918. Już w chwili wejścia do słuzby były to okręty przestarzałe koncepcyjnie, słabo opancerzone i zbyt wolne, by nadążać za np. lotniskowcami, dla których mogłyby stanowić osłonę. Po przystąpieniu Japonii do II wojny światowej rzadko wysyłano je na misje bojowe. W 1942 roku zdecydowano o przebudowie obu na tzw. pamcermiki lotnicze, z pokładem lotniczym w części tylnej (wieże artyleryjskie zdemontowano). W tej roli też się nie sprawdziły, ponieważ nie przydzielono na ich pokłady samolotów o odpowiedniej konstrukcji, zdolnych do startu z krótkich pokładów lotniczych. W efekcie oba okręty pełniły rolę transportowców samolotów do garnizonów japońskich na odległych wyspach Pacyfiku. Oba zatopiło lotnictwo amerykańskie w lipcu i sierpniu 1945 roku. Tekst jest zilustrowany 58 zdjęciami, 3 rys., 13 tabelami, 2 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 2 barwnymi przykladami kamuflażu okrętu.
W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy sowieckich/rosyjskich atomowych krążownikow rakietowych proj. 1144. (krypt. Orłan). Okrętów tego typu zbudowano w Związku Radzieckim cztery, a obecnie w służbie pozostaja dwa: Piotr Wielikij oraz Admirał Nachimow. Są to obecnie nie licząc od lat remontowanego i aktualnie przeznaczonego do oddania na złom lotniskowca Admirał Kuzniecow największe okręty nawodne Marynarki Wojennej Rosji. Bhyły to jedyne sowieckie okręty o napędzie atomowym. Długotrwały okres budowy (1974-1998) sprawił, że każdy z czterech okrętów różnił się od pozostałych uzbrojeniem i wyposażeniem elektronicznym. Te prawdziwe monstra, o wyporności pełnej 24 500 t, były przeznaczone do zwalczania amerykańskich lotniskowcow i strategicznych okrętów podwodnych. Wysokie koszty ograniczyły serię do czterech jednostek. Kosztowna i niezbyt profesjonalna eksploatacja spowodowały ich stosunkowowo szybkie wycofanie z linii. Tekst jest zilustrowany 56 zdjęciami, 3 rys., 13 tabelami, 2 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 2 barwnymi przykladami kamuflażu okrętu.
W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, przeprowadzone modernizacje i użycie bojowe amerykańskiego pokładowego samolotu myśliwskiego Grumman F-14 Tomcat. Był to samolot specjalnie zaprojektowany dla dywizjonów lotnictwa pokładowego pełniących służbę na lotniskowcach marynarki wojennej USA. F-14 Tomcat jest uznawany za pierwszy amerykański samolot bojowy IV generacji wprowadzony do służby liniowej. Był to typowy myśliwiec przechwytujący i przewagi powietrznej, bez zaawansowanych systemów do zwalczania obiektów naziemnych i nawodnych. Zaprojektowano go i początkowo przeznaczono do niszczenia sowieckich przeciwokrętowych pocisków rakietowych dalekiego zasięgu, których zadaniem było niszczenie lotniskowców US Navy. W latach 1970-1992 wyprodukowano 712 samolotówF-14, w tym 80 na eksport do Iranu. Ostatnią maszynę tego typu wycofano z eksploatacjiw lotnictwie US Navy w 2006, natomiast w Islamskiej Republice Iranu samoloty F-14 pełnią słuzbę w lotnictwie wojskowym do dzisiaj. Tekst jest zilustrowany 44 zdjęciami, 4 rys., 1 tabelą oraz 6 barwnymi przykladami kamuflażu.
W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy brytyjskiego lotniskowca HMS Eagle z okresu II wojny światowej. Bardzo zagmatwane i interesujace są początkowe lata jego istnienia. Został zamówiony dla Marynarki Wojennej Chile jako pancernik Almirante Cochrane, ale wybuch I wojny światowej wstrzymał jego budowę. Później kontynuowano ją po zmianie przeznaczenia okrętu. Ostatecznie wszedł do służby w Royal Navy w 1924 r. jako lotniskowiec. Podczas II wojny światowej w walkach na Morzu Śródziemnym Eagle stał się istnym pogromcą floty włoskiej. Od 10 kwietnia 1940 r. jego lotnictwo pokładowe zatopiło 9 niszczycieli, okręt podwodny, pomocniczy stawiacz min i 4 transportowce oraz uszkodziło niszczyciel, torpedowiec, zbiornikowiec i transportowiec. Tekst jest zilustrowany 39 zdjęciami, 3 rys., 4 tabelami, 4 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 4 barwnymi przykladami kamuflażu okrętu.
W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, przeprowadzone modernizacje i losy japońskich lotniskowców Shokaku i Zuikaku z okresu II wojny światowej. Stanowiły one rozwinięcie wcześniejszych konstrukcji Soryu i Hiryu. Przy ich projektowaniu skorzystano z istniejących rysunków konstrukcyjnych ww. lotniskowców i z doświadczeń uzyskanych w trakcie ich eksploatacji. Postanowiono zwiększyć wyporność i wymiary zachowując dwupokładowy układ hangarów dla samolotów. Potężna siłownia zapewniała im dużą prędkość marszową i maksymalną. W efekcie okręty te okazały się bardzo udanymi konstrukcjami, ale nie stały się podstawą do budowy dużej liczby lotniskowców tej wielkości dla Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii podczas II wojny światowej. Tekst jest zilustrowany 38 zdjęciami, 4 rys., 3 tabelami, 9 mapami, 4 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 4 barwnymi przykladami kamuflażu okrętu.
W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, przeprowadzone modernizacje i losy japońskich lotniskowców Soryu i Hiryu z okresu II wojny światowej. Przy wyporności o połowę mniejszej niż wielkie lotniskowce floty Kaga i Akagi miały dwupokładowy hangar dla samolotów, dzięki czemu zabierały niemal tyle samo maszyn pokładowych. Potężna siłownia zapewniała im odpowiednio dużą predkość marszową i maksymalną, co wraz z pojemnymi zbiornikami paliwa umożliwało im operowanie na oceanach. Pomimo swoich wad, okręty te okazały się na tyle udanymi konstrukcjami, że stanowiły podstawę do budowy kolejnych lotniskowców Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii podczas II wojny światowej. Tekst jest zilustrowany 39 zdjęciami, 2 rys., 2 tabelami, 5 mapami, 4 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 6 barwnymi przykladami kamuflażu okrętu.
W tomiku przedstawiono historię powstania, zmiany konstrukcyjne, uzbrojenie i losy HMS Argus pierwszego na świecie lotniskowca podsiadającego ciągły pokład lotniczy, nie przedzielony żadnymi nadbudówkami, kominami, masztami czy innymi elementami wyposażenia pokladowego. Na podstawie doświadczeń uzyskanych z jego eksploatacji przebudowano już istniejące i projektowano kolejne brytyjskie okręty tej klasy. HMS Argus powstał na kałdubie zarekwirowanego i nieukończonego włoskiego statku pasażerskiego Conte Rosso w stoczni Dalmuir w Wielkiej Brytanii. Zwodowano go 16.09.1918 roku. W latach 20. i 30. XX wieku był wielokrotnie przebudowywany i modyfikowany. Uczestniczył w II wojnie światowej jako lotniskowiec eskortowy i szkolny. Został wycofany ze służby w 1944 roku i trafił na złom w 1947 roku. Tekst jest zilustrowany 62 zdjęciami, 1 rys., 4 rzutami z boku i z góry oraz 3 barwnymi przykladami kamuflażu lotniskowca.
W niniejszym tomie TBiU przedstawiono historię powstania, budowę i zastosowanie bojowe 122 mm haubicy D-30 jednego z najlepszych i najbardziej rozpowszechnionych dział na świecie, uważanego przez wielu za arcydzieło w dziedzinie budowy sprzętu artyleryjskiego. Opisano również wersje rozwojowe tego działa stosowane na podwoziach samobieżnych, zarówno kołowych, jak i gąsienicowych. Haubica D-30 stosowana była w wielu konfliktach zbrojnych w Europie, Azji i Afryce, od gór Afganistanu w 1979 r., po szerokie stepy Ukrainy w 2022 r. Chociaż ze względu na siłę ognia i zasięg jej czas na polach bitew ewidentnie mija, to jednak wciąż wykorzystywana jest w działaniach bojowych oraz do szkolenia, o czym przekonać się mogli także polscy artylerzyści. Tekst uzupełniają 114 zdjęć, tabele i 10 rysunków.
W tomiku przedstawiono historię powstania, zmiany konstrukcyjne, uzbrojenie i losy Hermesa pierwszego na świecie lotniskowca zaprojektowanego od podstaw i zbudowanego jako okręt tej klasy. Hermes zaczął powstawać w okresie, gdy Wielka Wojna dobiegała końca, a ukończono go kilka lat po jej zakończeniu. W tym czasie wielokrotnie zmieniano koncepcje jego uzbrojenia i wyposażenia, co powodowało opóźnienia w budowie i wejściu do służby czynnej. Dwa lata przed II wojną światową odstawiono go do rezerwy, ale zaostrzająca się sytuacja polityczna spowodowała przywrócenie okrętu do służby czynnej. Jego los dopełnił się na wodach odległego Oceanu Indyjskiego. Tekst jest zilustrowany 90 zdjęciami, 2 przekrojami okrętu, rzutem z boku i z góry oraz 3 barwnymi przykladami kamuflażu lotniskowca.
W publikacji opisano historię rozwoju, konstrukcję, cechy eksploatacyjne, dane techniczne oraz zastosowanie skonstruowanej w latach 70. XX wieku w ZSRR 203,2 mm działa samobieżne 2S7 Pion i jego wersji rozwojowej 2S7M Małka. Jest to unikalne działo typu polowego, będące do dzisiaj jednym z największych systemów artyleryjskich, jaki był seryjnie produkowany w ostatnich latach na świecie. Skonstruowane w latach zimnej wojny, było przeznaczone do wykonywania zadań ogniowych na europejskim teatrze działań wojennych. W latach 1975--1990 w ZSRR wyprodukowano prawie 500 dział samobieżnych 2S7. W latach 1986-2006 Wojsko Polskie użytkowało 8 pojazdów tego typu. W nomenklaturze NATO działo występuje pod oznaczeniem M1975. Tekst uzupełniają 53 zdjęcia, plan w dwóch rzutach, 6 schematów i 7 rysunków.
W publikacji opisano historię rozwoju, konstrukcję, wyposazenie, uzbrojenie izastosowanie podczas II wojny światowej znanego angielskiego samolotu wielozadaniowego Westland Lysander. W tomiku zamieszczono szczegółowe dane teczniczne samolotu, 19 zdjęć, 11 sylwetek barwnych i 31 rysunków technicznych (w tym 4 wersje w 3 rzutach, 5 sylwetek bocznych i przkrój z opisem budowy maszyny).
W zeszycie przedstawiono historię rozwoju, konstrukcję, wyposażenie, uzbrojenie, przykłady malowania i oznakowania, dane techniczne oraz zastosowanie wszystkich wersji francuskiego samolotu myśliwskiego Dewoitine D.520, używanego prez cały okres II wojny światowej. Był to najlepszy francuski myśliwiec biorący dział w obronie Francji przed niemiecką agresją w maju-czerwcu 1940 roku.
W tomiku opisano historię rozwoju, wersje i odmiany produkowane seryjnie, budowę, dane techniczne i osiągi jednego z najbardziej znanych brytyjskich ciężkich bombowców czterosilnikowych z okresu II wojny światowej. Razem z samolotami Halifax i Lancaster stanowił on podstawowe uzbrojenie Bomber Command RAF (Dowództwo Lotnictwa Bombowego RAF). W publikacji umieszczono szczegółowy przekrój aksonometryczny samolotu z opisem, dokładne rysunki tablicy przyrządów pilotów i inżyniera pokładowego, rysunki wieżyczek strzeleckich i podwozia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
