W tomiku opisano historię powstania kutrów torpedowych jako klasy okrętów oraz ich podstawowego uzbrojenia – torpedy. W dalszej części przedstawiono próby wprowadzenia do służby w Polskiej Marynarce Wojennej ścigaczy. Następnie zaprezentowano sowieckie kutry torpedowe używane początkowo przez MW PRL oraz proces projektowania, budowy i eksploatację okrętów tej klasy zaprojektowanych przez polskich konstruktorów. Zacofanie gospodarcze, całkowita podległość ZSRS i ślepe naśladownictwo wszystkiego co sowieckie spowodowało, że powstałe jednostki nie miały niemal żadnej wartości bojowej.
Po sukcesach egipskich (w 1968 r.) i indyjskich (w 1970 r.) ścigaczy rakietowych, kutry/ścigacze torpedowe stały się przeżytkiem i straciły rację bytu we flotach. Dlatego co najmniej dziwne wydaje się forsowanie budowy tych jednostek i wcielenie ich do składu MW PRL. Dziwi to tym bardziej, że już od prototypu były to okręty zupełnie nieudane. Miały minimalną dzielność morską, przestarzałe uzbrojenie w wyrzutnie torpedowe, niewydajne i bardzo hałaśliwe zespoły napędowe, staroświeckie systemy sterowania siłownią, przestarzałe urządzenia elektroniczne (radary, radiostacje, systemy kierowania ogniem), bardziej niż spartańskie warunki bytowe załóg, ale przede wszystkim sprawiające mnóstwo problemów poszycie kadłubów z hydronalium. Chyba dlatego bardzo szybko wycofano je ze składu floty i złomowano.
Do dziś przetrwał tylko kuter Odważny, który jest eksponatem Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej, rodzinnym mieście konstruktora tych jednostek.
W tomiku opisano historię powstania, konstrukcję, uzbrojenie i losy amerykańskich lotniskowców Yorktown (CV-5), Enterprise (CV-6) i Hornet (CV-8). Najbardziej interesujące są lata, gdy projektowano te okręty. Nim powstały rozważano różne konfiguracje tych jednostek, łącznie z popularną wówczas koncepcją krążowników lotniczych. Ostatecznie powstały piękne okręty, które stały się podstawową siłą uderzeniową US Navy w początkowym okresie wojny z Japonią. Walczyły dzielnie na Pacyfiku, ale tylko Enterprise doczekał jej zakończenia. Później nazwa ta została nadana pierwszemu amerykańskiemu lotniskowcowi z napędem nuklearnym, a obecnie nosi ją kolejny okręt tej klasy, który wkrótce ma wejść do służby czynnej. Tekst jest zilustrowany Tekst zilustrowany jest 29 zdjęciami, 8 tabelami i 10 rysunkami w 2 i 3 rzutach.
W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy japońskich pancerników Ise i Hyuga. Zbudowano je w latach I wojny światowej i wcielono do służby w Cesarskiej Flocie Wojennej Japonii w latach 1917-1918. Już w chwili wejścia do słuzby były to okręty przestarzałe koncepcyjnie, słabo opancerzone i zbyt wolne, by nadążać za np. lotniskowcami, dla których mogłyby stanowić osłonę. Po przystąpieniu Japonii do II wojny światowej rzadko wysyłano je na misje bojowe. W 1942 roku zdecydowano o przebudowie obu na tzw. pamcermiki lotnicze, z pokładem lotniczym w części tylnej (wieże artyleryjskie zdemontowano). W tej roli też się nie sprawdziły, ponieważ nie przydzielono na ich pokłady samolotów o odpowiedniej konstrukcji, zdolnych do startu z krótkich pokładów lotniczych. W efekcie oba okręty pełniły rolę transportowców samolotów do garnizonów japońskich na odległych wyspach Pacyfiku. Oba zatopiło lotnictwo amerykańskie w lipcu i sierpniu 1945 roku. Tekst jest zilustrowany 58 zdjęciami, 3 rys., 13 tabelami, 2 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 2 barwnymi przykladami kamuflażu okrętu.
W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, przeprowadzone modernizacje i losy japońskich lotniskowców Shokaku i Zuikaku z okresu II wojny światowej. Stanowiły one rozwinięcie wcześniejszych konstrukcji Soryu i Hiryu. Przy ich projektowaniu skorzystano z istniejących rysunków konstrukcyjnych ww. lotniskowców i z doświadczeń uzyskanych w trakcie ich eksploatacji. Postanowiono zwiększyć wyporność i wymiary zachowując dwupokładowy układ hangarów dla samolotów. Potężna siłownia zapewniała im dużą prędkość marszową i maksymalną. W efekcie okręty te okazały się bardzo udanymi konstrukcjami, ale nie stały się podstawą do budowy dużej liczby lotniskowców tej wielkości dla Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii podczas II wojny światowej. Tekst jest zilustrowany 38 zdjęciami, 4 rys., 3 tabelami, 9 mapami, 4 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 4 barwnymi przykladami kamuflażu okrętu.
W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, przeprowadzone modernizacje i losy japońskich lotniskowców Soryu i Hiryu z okresu II wojny światowej. Przy wyporności o połowę mniejszej niż wielkie lotniskowce floty Kaga i Akagi miały dwupokładowy hangar dla samolotów, dzięki czemu zabierały niemal tyle samo maszyn pokładowych. Potężna siłownia zapewniała im odpowiednio dużą predkość marszową i maksymalną, co wraz z pojemnymi zbiornikami paliwa umożliwało im operowanie na oceanach. Pomimo swoich wad, okręty te okazały się na tyle udanymi konstrukcjami, że stanowiły podstawę do budowy kolejnych lotniskowców Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii podczas II wojny światowej. Tekst jest zilustrowany 39 zdjęciami, 2 rys., 2 tabelami, 5 mapami, 4 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 6 barwnymi przykladami kamuflażu okrętu.
W tomiku przedstawiono historię powstania, zmiany konstrukcyjne, uzbrojenie i losy HMS Argus pierwszego na świecie lotniskowca podsiadającego ciągły pokład lotniczy, nie przedzielony żadnymi nadbudówkami, kominami, masztami czy innymi elementami wyposażenia pokladowego. Na podstawie doświadczeń uzyskanych z jego eksploatacji przebudowano już istniejące i projektowano kolejne brytyjskie okręty tej klasy. HMS Argus powstał na kałdubie zarekwirowanego i nieukończonego włoskiego statku pasażerskiego Conte Rosso w stoczni Dalmuir w Wielkiej Brytanii. Zwodowano go 16.09.1918 roku. W latach 20. i 30. XX wieku był wielokrotnie przebudowywany i modyfikowany. Uczestniczył w II wojnie światowej jako lotniskowiec eskortowy i szkolny. Został wycofany ze służby w 1944 roku i trafił na złom w 1947 roku. Tekst jest zilustrowany 62 zdjęciami, 1 rys., 4 rzutami z boku i z góry oraz 3 barwnymi przykladami kamuflażu lotniskowca.
W tomiku przedstawiono historię powstania, zmiany konstrukcyjne, uzbrojenie i losy Hermesa pierwszego na świecie lotniskowca zaprojektowanego od podstaw i zbudowanego jako okręt tej klasy. Hermes zaczął powstawać w okresie, gdy Wielka Wojna dobiegała końca, a ukończono go kilka lat po jej zakończeniu. W tym czasie wielokrotnie zmieniano koncepcje jego uzbrojenia i wyposażenia, co powodowało opóźnienia w budowie i wejściu do służby czynnej. Dwa lata przed II wojną światową odstawiono go do rezerwy, ale zaostrzająca się sytuacja polityczna spowodowała przywrócenie okrętu do służby czynnej. Jego los dopełnił się na wodach odległego Oceanu Indyjskiego. Tekst jest zilustrowany 90 zdjęciami, 2 przekrojami okrętu, rzutem z boku i z góry oraz 3 barwnymi przykladami kamuflażu lotniskowca.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
