„Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa” – przypomina słowa św. Hieronima Konstytucja o Objawieniu Bożym Drugiego Soboru Watykańskiego (zob. KO 25). Czytanie Biblii obok liturgii stało się fundamentem odnowy posoborowej. Jest to właściwie powrót do najstarszej tradycji i praktyki duchowej. Na stałym kontakcie z Pismem Świętym opierała się duchowość Izraela – narodu wybranego Starego Testamentu.
W takim klimacie wyrósł sam Pan Jezus. Nie był wykształconym rabinem, a doskonale znał Słowo Boże. W Ewangeliach spotykamy się z podziwem dla Jego znajomości tekstów Pisma Świętego, czyli Starego Testamentu, jak go dzisiaj określamy (zob. Mt 13,54; Łk 2,47; J 7,15). Podziw ten przede wszystkim odnosił się do niespodziewanej głębi w rozumieniu słów Pisma. Sama znajomość tekstów należała bowiem do podstawowego wykształcenia każdego Izraelity za czasów Chrystusa Pana. Czytanie Biblii i jej komentowanie stanowiły podstawę rytu cotygodniowej liturgii w synagodze. I tak, będąc w Nazarecie, Pan Jezus w dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza (Łk 4,16n). W swoim nauczaniu cytuje wiele tekstów Starego Testamentu lub nawiązuje do nich. Podobnie zresztą postępują apostołowie i w ogóle pierwsi chrześcijanie, jak na przykład św. Szczepan, który w swojej mowie obronnej streścił całą historię zbawienia. I choć nie dziwi znajomość tekstów biblijnych przez św. Pawła, to jednak św. Piotr – prosty rybak – zaskakuje nas swoją pierwszą mową wygłoszoną jako głowa Kościoła. Przywołuje w niej liczne teksty ze Starego Testamentu, co świadczy o ich dobrej znajomości. Wskazanie na wypełnienie się proroctw w Osobie Jezusa było wówczas jedynym argumentem przemawiającym do Żydów.
Z relacji Dziejów Apostolskich można wywnioskować, że czytanie Pisma Świętego wraz z jego komentowaniem i sprawowanie Eucharystii stanowiły osnowę całej liturgii chrześcijańskiej. Do dzisiaj tak jest we Mszy św. Rozpoczyna się ona liturgią słowa, a dopiero potem następuje liturgia eucharystyczna. Słowo Boże wskazuje i rozświetla sens tego, co się dokonuje podczas Eucharystii: wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa (Rz 10,17). Ta zrodzona ze słuchania Słowa Bożego wiara daje dopiero przystęp do sakramentów – znaków, które urzeczywistniają naszą żywą więź z Chrystusem i nasze zbawienie. Tak „zrodzona” wiara daje zrozumienie prawdziwego misterium naszego nowego życia w Chrystusie. Dlatego to Drugi Sobór Watykański przypomniał o ogromnym znaczeniu praktyki czytania Pisma Świętego i zachęcił wszystkich wierzących do sięgnięcia po skarby zawarte w Słowie Bożym:
Wierni powinni mieć szeroki dostęp do Pisma Świętego (KO 22).
Również Sobór święty usilnie i szczególnie upomina wszystkich wiernych, a zwłaszcza członków zakonów, by przez częste czytanie Pisma Świętego nabywali najwyższą wartość poznania Jezusa Chrystusa (Flp 3,8) (...) Niech więc chętnie do świętego tekstu przystępują czy to przez świętą Liturgię, przepełnioną Bożymi słowami, czy przez pobożną lekturę (...). Modlitwa towarzyszyć powinna czytaniu Pisma Świętego, by ono było rozmową między Bogiem a człowiekiem. Gdyż «do Niego przemawiamy, gdy się modlimy, a Jego słuchamy, gdy czytamy boskie wypowiedzi» (KO 25).
Tak więc niech przez czytanie i studium Ksiąg świętych słowo Pańskie szerzy się i rozsławia (2 Tes 3,1), a skarbiec Objawienia powierzony Kościołowi niech serca ludzkie coraz więcej napełnia (KO 26).
rzekład i opracowanie naukowe – Marcin Jan Janecki
Przekład łacińskich tekstów pisarzy średniowiecznych, z pozoru niezbyt skomplikowanych z punktu widzenia samego języka łacińskiego, w rzeczywistości obciążony jest znaczną liczbą niełatwych do przezwyciężenia trudności. W przypadku większości biblijnych komentarzy św. Tomasza z Akwinu trudności te rodzą się z braku krytycznego wydania poszczególnych komentarzy. Stąd praca translatorska dodatkowo związana jest często z opowiedzeniem się za jednym z wariantów tekstualnych prezentowanych przez rękopisy i wczesne wydania dzieł Akwinaty. Wykład Listu do Galatów należy do tej grupy dzieł Doktora Anielskiego, które nie tyle wyszły spod jego pióra, ile zostały spisane przez słuchaczy podczas wykładu (reportatio). Nie mamy świadectw, aby sam Tomasz dokonał autoryzacji i korekty tego tekstu. Ostatnie wydanie Tomaszowych komentarzy do Listów św. Pawła, które przygotował R. Cai, nie uwalnia czytelnika od wielu wątpliwości co do wybranych lekcji. Tekst łaciński zamieszczony w niniejszym tomie, życzliwie użyczony przez Corpus Thomisticum, jest niemal identyczny z tekstem ustalonym przez Caia i wydanym przez Mariettiego. […]
(Fragm. Słowa od tłumacza)
Często słychać głosy, że jako Polacy nie zdaliśmy „papieskiego” egzaminu, bo co prawda z wielkim przejęciem i uczuciowością słuchaliśmy nauczania św. Jana Pawła II w Ojczyźnie, ale go nie respektowaliśmy w życiu. Nie jest to prawda, choć na pewno są tacy, którzy egzamin oblali. Gdyby jednak nikt w Polsce nie żył nauką Papieża Polaka, prawowierną nauką Kościoła katolickiego, dawno uleglibyśmy lewicowo-liberalnej propagandzie. A wtedy świątynie nasze świeciłyby pustkami, sanktuaria zamieniano by w obiekty muzealne, jak dzieje się to już w tylu miejscach w Europie.
Ludzie wierzący wiedzą dobrze jaką siłę dał nam św. Jan Paweł II; wytyczył Polakom drogę i sam konsekwentnie nią kroczył – bez względu na okoliczności, mody, czy zawirowania polityczne. Bodaj najważniejsze nauki, wprost nieocenione i ogromnie przydatne także dzisiaj, w czasach „roztrzaskanego lustra”, przekazał nam Ojciec Święty podczas dwóch pielgrzymek w 1991 r. – czerwcowej i sierpniowej (ŚDM). Ta książka przypomina owo nauczanie – słowem i obrazem.
Wtedy, na progu transformacji ustrojowej, Papież dobitnie zwracał uwagę, że prawdy Dekalogu są fundamentalne, że jedynie za nimi należy podążać, a nie ulegać fascynacji nieraz bardzo szkodliwymi nowinkami światopoglądowymi. W „Nauczaniu wolnego narodu” wędrujemy z Ojcem Świętym z miasta do miasta i wczytujemy się w jego słowa – mądre ostrzeżenia, życzliwe napomnienia, dobre rady. Dzięki pięknym zdjęciom mistrza Adama Bujaka odnosimy wrażenie, że ponownie uczestniczymy na żywo w spotkaniach z Papieżem Polakiem. Książka umacnia nas w wierze, daje argumenty do dyskusji z tymi, którzy odrzucili Boga. Dla jednych stanowić będzie wzruszające wspomnienie, dla młodszych zaś fascynujące poznanie myśli i postaci największego z rodu Polaków.
Okruchy - mała książka z konkretami. W tej książce nie znajdziesz ani nauk rekolekcyjnych ani konferencji, ani też rozważań drogi krzyżowej, ale krótkie i konkretne ćwiczenia, które mają Cię skłonić do nawrócenia. Proponowane zadania mają wychowywać serce do miłości Boga i bliźniego, nauczyć wdzięczności. Mogą się wydawać pozornie nieistotne, właśnie jak okruchy: małe gesty życzliwości, chwila uwagi, uśmiech, drobne wyrzeczenie. Wierzę, że z tych okruchów mogą zrodzić się w nas wielkie rzeczy, co potwierdził też Pan Jezus, mówiąc: Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny (Łk 16,10) podkreśla o. Adam Szustak.Choć Okruchy powstały jako seria wielkopostna, nawracanie swojego serca małymi krokami można zacząć w dowolnym momencie roku!Dla kogo jest ta książka?dla poszukujących sprawdzonych wskazówek na nawrócenie własnego sercadla zwolenników krótkiej formy i zasady mniej gadania, więcej robieniadla tych, którzy chcą zbliżyć się do Boga, także obecnego w drugim człowieku
Sekret modlitwy ks. Dolindo Ruotolo
Ksiądz Dolindo Ruotolo mawiał, że modlitwa ma niezrównaną siłę. Jego głęboka, osobista relacja z Bogiem, którego nazywał najlepszym przyjacielem, zaowocowała powstaniem 220 tysięcy immaginette – małych obrazków, na których kapłan zapisywał słowa „Jezusa do duszy” lub „Maryi do duszy”.
Joanna Bątkiewicz-Brożek zebrała i opracowała wiele proroczych przesłań, które ks. Dolindo przekazywał wiernym za pomocą immaginette. Te poruszające słowa także dla nas mogą się stać duchowymi radami i konkretnymi wskazówkami do rozwiązania trudnych sytuacji.
W książce znajdziemy ponadto liczne modlitwy – między innymi o nawrócenie, o dobrą spowiedź, za kapłanów – które zostawił nam sługa Boży z Neapolu.
JOANNA BĄTKIEWICZ-BROŻEK – ur. w 1976 r., żona Grzegorza, mama Basi, Eli i Wojtka. Ukończyła filologię romańską na Uniwersytecie Jagiellońskim, studia podyplomowe z teologii na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego oraz Studium Postulatorskie przy Kongregacji ds. Świętych w Rzymie. Współpracuje z watykańskim portalem „Vatican Insider”. Autorka pierwszej biografii o. Dolindo, Jezu, Ty się tym zajmij! O. Dolindo Ruotolo. Życie i cuda nagrodzonej Feniksem w 2018 r. Od kilku lat bada życie sługi Bożego z Neapolu.
Czy nauka i wiara z góry skazane są na konflikt? Jak natura człowieka wpływa na postrzeganie przezeń rzeczywistości? Dlaczego nowy ateizm nie zaspokaja wszystkich potrzeb poznawczych jednostki? Alister McGrath z właściwą sobie prostotą poszukuje odpowiedzi na te pytania. Wykorzystuje do tego naukę, teologię, filozofię, biografie uczonych, a nawet poezję. Dzięki jego refleksjom możemy zobaczyć świat w szerszej perspektywie.
Rzetelne i przystępne studium poświęcone zachodniej mistyce chrześcijańskiej. Autor książki przeprowadza nas przez pokoje wewnętrznej twierdzy czy zamku, jak określa duszę św. Teresa, i zachęca do wejścia na tę drogę, która jest drogą miłości oblubieńczej i zjednoczenia. Odwołuje się, jak Teresa z Ávili, do tęsknoty, która budzi się w sercu zranionym Bożą miłością – jest to rana nie do zagojenia, jej rozpalenie potęguję się z każdym kolejnym zbliżaniem się do Boskiego Oblubieńca, a jedynie On jest godny, aby się do niej zbliżyć. Pozwólmy Mu działać, dajmy się Mu prowadzić i uleczyć.
Na samym początku drogi duchowej nie można oczekiwać od nikogo doskonałej motywacji. Teresa z Ávili pragnie pokierować leniwymi i ociężałymi spośród nas, a tacy w większości jesteśmy, wskazując przy tym na wielkie rzeczy, które nas czekają. Ona wie, że mamy ambicje, i do nich się odwołuje. Ważne, byśmy zobaczyli, co Bóg chce z nami uczynić i byśmy zaczęli za tym tęsknić. Taka tęsknota daje niezwykłą siłę.
Nadszedł czas św. Józefa!
Liczne proroctwa ogłaszają niezwykle ważną rolę św. Józefa – od objawień w Cotignac, przez jego pojawienie się u boku Jezusa i Maryi w Fatimie aż po współczesne wizje z Itapirangi. W maju 2019 roku ks. Donald H. Calloway napisał do papieża Franciszka list z propozycją, aby rozważył ogłoszenie w Kościele Roku św. Józefa. Ojciec święty spełnił tę prośbę. Jako wielki apostoł św. Józefa ks. Calloway stworzył trzydziestotrzydniowy program zawierzenia się Opiekunowi Zbawiciela, który swoją formą nawiązuje do słynnego aktu ofiarowania się Jezusowi przez Maryję według św. Ludwika de Montfort. Ta konsekracja to potężna broń w walce duchowej – skuteczność opieki św. Józefa potwierdzają tysiące świadectw wiernych.
Podejmij wyzwanie i zostań duchowym synem św. Józefa!
Ksiądz Donald H. Calloway MIC jest członkiem Zgromadzenia Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia. Po radykalnej zmianie życia i nawróceniu na katolicyzm ukończył studia filozoficzne i teologiczne. Jest mariologiem i wielkim czcicielem św. Józefa.
Nadszedł dla ciebie czas odkrycia św. Józefa. Czas powierzenia mu siebie i swojej rodziny. To najlepsza inwestycja duchowa tego roku, a ta książka bardzo ci w tym pomoże. – ks. Dominik Chmielewski SDB
Zaproponowana przez autora droga zawierzenia św. Józefowi poprowadzi wszystkich, którzy zdecydują się nią pójść, do triumfu Niepokalanego Serca Maryi. – ks. Dariusz Dąbrowski COr.
Błogosławiona Aleksandrina Maria da Costa, nazywana mistyczką fatimską, była jedną z najbardziej wpływowych katolickich wizjonerek XX wieku. To ona przekazała Kościołowi wolę Pana Jezusa, aby papież zawierzył cały świat Niepokalanemu Sercu Maryi. Po zbadaniu jej wizji i objawień dokonał tego w 1942 roku papież Pius XII.
Życie Aleksandriny naznaczone było cierpieniem – jako czternastolatka, uciekając przed gwałcicielem, wyskoczyła z okna i uszkodziła sobie kręgosłup. Kolejnych trzydzieści lat była przykuta do łóżka. Przez trzynaście lat odżywiała się jedynie Ciałem i Krwią Chrystusa. Mimo wielkiego cierpienia każdego dnia z pogodnym uśmiechem na twarzy wiernie pełniła misję, którą wyznaczył jej sam Bóg: „cierpieć, kochać, wynagradzać”.
Gabriele Amorth SSP (1925–2016) – od 1985 roku oficjalny egzorcysta Watykanu. Założyciel i wieloletni przewodniczący Międzynarodowego Stowarzyszenia Egzorcystów. Autor licznych książek o walce duchowej oraz roli Maryi we współczesnym Kościele.
Ilekroć się spowiadamy, zanurzamy się w oceanie miłosierdzia Boga. Pozwalamy, aby zmartwychwstały Chrystus obmywał nas z grzechu, leczył naszą słabość, wyzwalał z tego, co odbiera nam pokój, wolność i gasi w nas szczęście dzieci Bożych. Wyznając często ze skruchą swoje winy, jednając się z Bogiem, a także z drugim człowiekiem, doświadczymy cudu przemiany życia.Jak się przygotować do spotkania z Panem w konfesjonale?Jak wypełnić warunki, aby spowiedź była dobra?Jak pielęgnować owoce spowiedzi, dążąc do poprawy życia?Praktyczne rozważania i modlitwy dla wszystkich, którzy chcą pogłębić lub odnowić przeżywanie sakramentu pokuty i pojednania.
Dogmaty postrzega się często jako swego rodzaju ograniczenie, które uniemożliwia rozwój i krępuje wolność myśli. Jest jednak zgoła odwrotnie. Pomagają one ukierunkować myślenie, a ponadto są hermeneutycznym kluczem do odczytywania rzeczywistości ludzkiej.
Celem niniejszej monografii jest ukazanie paradoksalnie niedogmatycznej struktury oraz natury dogmatyki chrześcijańskiej. Prezentuje ona i zachęca do odnowy świadomości metodologicznej wewnątrz dogmatyki. Jej największą ambicją jest ponowne otwarcie możliwości rozumienia prawd wiary w prawdziwym dialogu z obrazem świata dostarczanym przez osiągnięcia nauk szczegółowych. Ostatecznie chodzi tu o dogmatykę symfoniczną, dialogiczną, integralną, która dostarcza istotnego impulsu w życiu i duszpasterstwie Kościoła.
Nie ma w dogmatyce nic ze statyczności, nic z lęku przed poznaniem, nic z pogardy dla ciągle nowej teraźniejszości. Jest w niej za to siła, żar rozumu i serca, tęsknota za oglądaniem już nie w zwierciadle, ale za byciem twarzą w twarz, za poznaniem nie po części (por. 1 Kor 13,12).
Ukazana przez Autorów teologia jest odważna. Nie boi się szukać symfoniczności z innymi naukami. Uprawiający ją są gotowi szukać instrumentów, których będą mogli używać razem z przedstawicielami innych przestrzeni wiedzy i umiejętności.
ks. dr hab. Cezary Smuniewski
Dzieło to jest przede wszystkim nowatorskie, twórcze, perspektywiczne i potrzebne, zarówno dla teologii, a głównie dla dogmatyki, jak też dla innych dziedzin nauki, z którymi teologia dogmatyczna wchodzi w relacje treściowo-metodologiczne. Uważam, że nie tylko dogmatyka „ma się uczyć” od innych, ale też – dzięki temu metodologicznemu otwarciu – pozostałe dziedziny wiedzy mają się „uczyć” jak poszukiwać prawdy, nie wykluczając ze swego poznania rzeczywistości Boga.
ks. prof. Krzysztof Góźdź
Ta książka to – napisana z głębokim szacunkiem i dbałością o prawdę – panorama systemów i wierzeń religijnych od zarania dziejów ludzkości po wiek dwudziesty pierwszy. Pokazuje, jakich odpowiedzi udzielał człowiek w swoich dziejach na pytania będące fundamentem religii: Skąd się wziął wszechświat, a w nim człowiek? Czy istnieje ktoś, kto ich stworzył? Czy śmierć jest końcem wszystkiego? Czy czeka nas może coś jeszcze? A jeśli tak, to co to właściwie będzie?
Nie ograniczając się do największych religii – judaizmu, islamu, chrześcijaństwa, buddyzmu i hinduizmu – autor rozważa, skąd wzięły się wierzenia religijne, jak ludzie szukali i nadal poszukują sensu istnienia, analizuje dzisiejsze fascynacje scjentologią i kreacjonizmem, przemoc o podłożu religijnym, wrogość między ludźmi religijnymi i sekularystami, a także wiele innych problemów. Pisząc dla wierzących i niewierzących, a szczególnie dla młodych, którzy dopiero wyrabiają sobie własne zdanie, z wielką wrażliwością prowadzi czytelników przez świat wiary, podkreśla jej wyjątkową wartość dla człowieka, wzbudza ciekawość i zachęca do tolerancji.
Richard Holloway, emerytowany biskup Edynburga i prymas Szkockiego Kościoła Episkopalnego, jest autorem ponad dwudziestu książek, w tym światowego bestsellera Leaving Alexandria: A Memoir of Faith and Doubt (2012), prowadzi też programy radiowe i telewizyjne. Mieszka w Edynburgu.
Czy św. Józef jest odpowiednim wzorcem dla naszych czasów? Czy jest postacią biblijną, która może przemówić w przekonujący sposób do współczesnego człowieka?Dziś wielu ludzi cierpi z powodu zaburzenia, wręcz zagubienia swojej tożsamości. Coraz mniej oczywista jest odpowiedź na pytanie: co to znaczy być człowiekiem, mężczyzną, kobietą, ojcem, matką, Polakiem, Europejczykiem, katolikiem. Dzisiejszy świat potrzebuje więc takich wzorców jak św. Józef, który stał się orędownikiem, podporą i przewodnikiem w trudnych chwilach, jak również prawdziwym strażnikiem Kościoła oraz rodziny, czyniąc ze swego życia służbę.W tym bogato ilustrowanym albumie czytelnik znajdzie szczery i autentyczny wzorzec patrona, a także pozna treść listu papieża Franciszka wprowadzającego Rok św. Józefa opatrzonego wstępem i wyjaśnieniem ks. prof. Roberta Skrzypczaka. Wszystko to, aby lepiej zrozumieć fenomen opiekuna Świętej Rodziny i oddać się Mu w opiekę. Część modlitewna to zachęta do podjęcia osobistych rozważań nad charyzmatami św. Józefa.Fundamentalną postawą całego Kościoła winno być nabożne słuchanie Słowa Bożego, czyli całkowita gotowość wiernego służenia zbawczej woli Boga objawionej w Jezusie. I oto już na początku dziejów odkupienia odnajdujemy wcielony wzór posłuszeństwa po Maryi właśnie w Józefie (...) Józef jest przykładem człowieka, który nabożnie słucha Słowa Bożego.- św. Jan Paweł IIWstępem opatrzył ks. prof. Robert Skrzypczak
Czym jest interpretacja Pisma Świętego?Czym jest egzegeza talmudyczna?Czym jest logika żydowska, logika Talmudu?Logika Talmudu z filozoficznego punktu widzenia oferuje oryginalne podejście do pragmatyki i prakseologii. W judaizmie antyplatońskie oraz niearystotelesowskie założenia są jasno wyrażone, zaś świat naszej codziennej praktyki ma w nim znaczenie zasadnicze i rozumować wolno tylko w jego kontekście. Książka odwołuje się do judaistycznego zrozumienia logiki codziennej. Autor w niej rozważa żydowską logikę z punktu widzenia filozofii analitycznej i logiki symbolicznej. Pokazuje, że filozoficzne i logiczne idee Talmudu są dziś naprawdę aktualne, w pewnym ujęciu zaś mogą ogrywać rolę popularnego wprowadzenia do czystej pragmatyki i teorii masowo równoległego rozumowania.Talmud żydowski jest antycznym tekstem zawierającym rozumowanie i argumentację w wielu obszarach takich, jak filozofia, psychologia, teologia, literatura czy prawo, które ujmuje w ramach specjalnego logicznego podejścia. Książka A. Schumanna jest bardzo wszechstronną analizą wielu logicznych aspektów Talmudu. Traktuje zarówno o teologii, jak i o prawie żydowskim i odkrywa zachodzące między nimi interesujące powiązania. Prowadzi pouczającą, wszechstronną formalną dyskusję w odniesieniu do chrześcijańskiej, Arystotelesowskiej i nie-Arystotelesowskiej hermeneutyki i logiki. Autor proponuje bardzo obszerną i imponującą formalizację logiczną judaistycznego rozumowania. Rabbi dr Michael Abraham ( "" ), Bar-Ilan University's Institute for Advanced Torah Studies, IzraelKsiążka A. Schumanna jest wszechstronnym studium logiki talmudycznej, czyli schematów rozumowania w Talmudzie. Autor nie tylko rekonstruuje we współczesnym języku korpus logiczny znajdujący się w Talmudzie, ale także dokonuje porównania jego otoczenia filozoficznego zarówno z myślą grecką jak i chrześcijańską. Analiza przedstawiona przez A. Schumanna pozwala lepiej zrozumieć kulturę duchową Żydów, dla której Talmud jest, obok Tory, podstawowym źródłem. Prof. dr hab. Jan Woleński, profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, PolskaAndrew Schumann obecnie kierownik Katedry Nauk Społecznych Wyższej Szkoły Informatyki i Zarzadząnia w Rzeszowie. Prowadzi badania z zakresu logiki i filozofii nauki, ze szczególnym uwzględnieniem filozofii matematycznej, logiki rozmytej, oraz kognitywistyki. Ponadto jego zainteresowania oscylują wokół zjawisk nieufundowanych (non-well-founded) jak np. refleksja, cykliczność, wielowartościowość niearchimedesowa i nieufundowana. Autor wielu książek oraz artykułów opublikowanych w czasopismach naukowych, w tym indeksowanych w ISI Web of Science. Pełni funkcje redakcyjne w renomowanych międzynarodowych czasopismach naukowych.
Ojciec Niebieski nieustannie mówi do swoich dzieciJego słowa uzdrawiają, podnoszą na duchu, dają radość, budzą nadzieję i umacniają. Kto otwiera na nie swoje serce, doznaje prawdziwej przemiany i odkrywa, kim jest dla Boga. Codzienne rozważania przygotowane przez polską pustelnicę przypominają, że Bóg zawsze jest blisko każdego z nas, we wszystkich doświadczeniach naszego życia. Wsłuchuj się w słowa Ojca i otwórz serce na prawdziwe spotkanie z Bogiem!s. Bożena Maria Hanusiak pustelnica Archidiecezji Krakowskiej, autorka książek, m.in. Maryja mówi do ciebie, Modlitewnik do św. Józefa oraz Różaniec z orędziami Maryi.
Nowa książka Gerharda Lohfinka, znanego niemieckiego egzegety, jest niejako dopełnieniem i kontynuacją 50 listów o wierze. Jak dzisiaj być chrześcijaninem („Jedność”, Kielce 2019). Ale tym razem nie są to listy, czy właściwie maile, lecz zapis intrygującej rozmowy. Rozpoczyna się ona wieczorem i ciągnie się przez całą noc, gdyż jeden z rozmówców, który zatrzymał się na krótki nocleg w czasie służbowej delegacji, musi rankiem ruszać dalej w drogę. Dwoje ludzi z pasją i zaangażowaniem zmaga się z trudnym zagadnieniem: Czego chciał i kim tak naprawdę był Jezus? Jak rozumiał On sam siebie i swoją misję? Czy uważał się za nauczyciela mądrości? Proroka? Mesjasza? A może za kogoś jeszcze większego? Odpowiedzi na te pytania nie znajdziemy jednak w tych wszystkich określeniach i tytułach godnościowych, ponieważ wyłonić się ona może tylko z autentycznych słów oraz czynów Jezusa. Ta fascynująca książka na nowo interpretuje i poddaje refleksji lakoniczne, kategoryczne, czasami wręcz prowokacyjne słowa Mistrza z Nazaretu, a także Jego gesty i działanie w znakach – ową tajemnicę Galilejczyka. Jej atutami obok przystępnej formy dialogu i potocznego języka jest znajomość problematyki i lekkie pióro autora, co sprzyja lekturze.
AUTOR:
Gerhard Lohfink (ur. w 1934 r. we Frankfurcie nad Menem), niemiecki ksiądz katolicki, egzegeta Nowego Testamentu, profesor na Uniwersytecie w Tybindze. Od 1968 r. żyje i pracuje w Katolickiej Wspólnocie Zintegrowanej k. Monachium. Swoje badania publikuje w licznych opracowaniach, które cieszą się dużym zainteresowaniem czytelników.
Nowe, uzupełnione wydanie książki przedstawiającej fenomenalny świat wybitnego kosmologa Rozmowa ze światowej klasy polskim uczonym i myślicielem o jego drodze życiowej, która prowadziła przez Sybir, seminarium duchowne, studia filozoficzne na KUL-u, wykłady na wielu renomowanych uczelniach świata aż do Pałacu Buckingham, gdzie odebrał prestiżową Nagrodę Templetona „za pokonywanie barier między nauką a religią”. Kłopoty młodego wikarego, praca nad modelami kosmologicznymi, radość uczonego, któremu udało się znaleźć rozwiązanie matematycznego problemu, pierwszy komputer, spotkania z Janem Pawłem II, rozwijane przez lata pomysły „filozofii w nauce” i „teologii nauki” – oto niektóre motywy tej barwnej i wielowątkowej opowieści, do której Michała Hellera sprowokowali Wojciech Bonowicz, Bartosz Brożek i Zbigniew Liana.
Ta fascynująca książka bierze na cel 5 cudów eucharystycznych – Lanciano (VIII w.), Buenos Aires (1992–1994–1996), Tixtla (2006), Sokółka (2008), Legnica (2013) – będących przedmiotem specjalistycznych badań dokonanych przez grono ekspertów, którzy posłużyli się najnowszymi metodami rodem z medycyny sądowej. Rezultat owego klinicznego obrazu, składającego się z różnych analiz, testów laboratoryjnych, badań histologicznych i genetycznych niewytłumaczalnych i tajemniczych tkanek, jest zadziwiający. W jego objaśnieniu pomocą służy nam znany kardiolog Franco Serafini. W kolejnych nadzwyczajnych wydarzeniach porównuje ich naukowe dossier z Płótnami Męki i odsłania przed nami jednakowy wzór, który powtarza się z szokującą regularnością. Po raz pierwszy w historii chrześcijaństwa cuda eucharystyczne mogą przemówić autorytatywnym językiem nauki.
W książce znajdziemy opis ludzkich tkanek, które w niewiarygodny sposób pozostają wciąż żywe w momencie ich pobrania: można postawić konkretną diagnozę, że chodzi o mięsień sercowy i krew w stanie agonalnym. Ku naszemu zdumieniu wszędzie będzie powracać ta sama grupa krwi AB. Przyjrzymy się też osobliwemu, nieuchwytnemu, lecz równocześnie racjonalnemu zachowaniu najbardziej poszukiwanego na świecie DNA.
Autor wnika w tajemnicę Ciała i Krwi, a prowadząc to szczególne śledztwo w obrębie dziedziny, którą sam nazywa „bioteologią czy teologią eksperymentalną i stosowaną”, nieustannie trzyma czytelnika w napięciu i zmusza, by na nowo zweryfikował relację między nauką i wiarą.
AUTOR:
Franco Serafini (ur. 1967) lekarz kardiolog, ekspert w badaniach nad cudami eucharystycznymi od średniowiecza do czasów współczesnych. Kształcił się i mieszka z rodziną w Bolonii. Pracuje na oddziale kardiologii w szpitalu w Bentivoglio oraz w placówce opieki zdrowotnej w Bolonii. Jest lekarzem katolikiem, co jednak nie przeszkadza mu bezstronnie interpretować faktów naukowych.
W obliczu pogłębiającego się kryzysu Kościoła w XVII wieku i coraz częściej diagnozowanej wiary pustej, martwej, wyrosłej najwyraźniej z licznych uchybień w katechizacji, doktrynerskiego wykładu prawd ewangelicznych oraz braku dbałości o wielostronną formację ludzką, pietyzm krzewił innowacyjną myśl o radosnym, „praktycznym chrześcijaństwie”, ufundowanym na autentycznym przeżywaniu wiary i wejściu w żywą relację miłości z Bogiem. Wewnętrzna odnowa, osobiste nawrócenie i ponowne narodzenie w Chrystusie, które propagował, stymulowały do podejmowania świadomych i dojrzałych postaw religijnych, wyrażających się w chrześcijańskiej trosce zarówno o jednostkę, jak i wspólnotę. Celem była uniwersalna aktywizacja i teologizacja laików oraz przejście z wiary wyznawanej do czynnej, do praktykowania religii w sposób zrozumiały i odpowiedzialny.
Niniejsza publikacja ukazuje dyskurs między ortodoksją luterańską a ruchem pietystycznym w zakresie teoretycznej podbudowy i rzeczywistej realizacji praxis devotionis. Jej fundamentem jest opis sporu pietystycznego, jaki w latach 1692–1703 rozgorzał między Philippem Jakobem Spenerem (1635–1705), ówczesnym prepozytem i radcą konsystorza przy kościele św. Mikołaja w Berlinie, a dr. Samuelem Schelwigiem (1643–1715), rektorem Gimnazjum Akademickiego w Gdańsku, pastorem tamtejszego kościoła Świętej Trójcy i gorliwym obrońcą doktryny luterańskiej.
Czy wierzę w życie po śmierci? Gdzie wędrują dusze? Co znaczy, że zmartwychwstaniemy? Jak wygląda niebo? Po co nam czyściec? Dlaczego wybaczenie i miłosierdzie to klucze do raju ?
Autor prowadzi czytelnika przez najbardziej frapujące zagadnienia życia po śmierci. Przybliża nas do zrozumienia tajemnic, jakie stoją za zasłoną wieczności. Nie jest to książka siejąca grozę, nie karmi też niezdrowych fascynacji. Jest to pełna nadziei opowieść o Bożych obietnicach, o wybaczeniu, miłosierdziu i prawdziwym obliczu Pana Boga, który jest Miłością.
Dla nas, ludzi wierzących, najpiękniejsze jest to, co nas czeka, a co zapowiedział i obiecał Pan Jezus swoim uczniom i wyznawcom. Najpiękniejsze jest Niebo. W chwili śmierci ta nadzieja spełni się, bo zobaczymy Boga „twarzą w twarz”. Autor
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
