W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Narzędzia marketingowe jako narzędzie wzmacniania atrakcyjności miejsc na rynku coraz wyraźniej konkurujących ze sobą miast są coraz powszechniej stosowane przez podmioty zarządzające miastami w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej. Jednak w Polsce sytuacja jest inna. Narzędzia marketingowe są jeszcze słabo obecne w sferze zarządzania jednostkami terytorialnymi, zwłaszcza we wschodnich województwach Polski. Jednocześnie istotnym czynnikiem zagrażającym jakości ładu przestrzennego, szerzej zaś jakości przestrzeni miast dla ich użytkowników jest ofensywa firm, które w ramach własnych kampanii marketingowych poszukują nowych terenów dla swojej aktywności.Świadomość zagrożeń w zagospodarowaniu przestrzeni, jakie niesie żywiołowa jej komercjalizacja, w tym niekontrolowana sprzedaż i spontaniczne przeznaczanie gruntów pod rozmaite funkcje, nasuwa wniosek, że stosowanie podejść i technik marketingu urbanistycznego w zarządzaniu miastami musi być kontrolowane, przede wszystkim z punktu widzenia dalekosiężnych, strategicznych racji otwarcia na rozwój zrównoważony. Mimo potencjalnych zagrożeń związanych z jego stosowaniem, marketing nie może być całkowicie ignorowany, gdyż w sytuacji rosnącego znaczenia konkurencyjności miast i gmin stanowi ważne narzędzie budowania ich atrakcyjności dla użytkowników.- Anna Polska
Ekspresyjna wokalistka, liderka Bajmu, autorka tekstów kultowych piosenek, gwiazda. Taką znamy ją wszyscy. Teraz Beata Kozidrak odsłania zupełnie nową twarz – pisarki, autorki autobiograficznej książki „Beata. Gorąca krew”.
To opowieść dziewczyny z lubelskiej starówki, która poznaje mroczne strony życia, ale dzięki determinacji, wsparciu najbliższych i przekonaniu, że spotka ją coś niezwykłego, niemal z dnia na dzień zostaje gwiazdą. „Gorąca krew” opowiada o barwnych epizodach kariery Beaty, zdradza kulisy narodzin największych przebojów – od „Piechotą do lata”, przez „Białą armię” po „Upiłam się tobą” - i ich ukryte znaczenia. Pozwala nam także podróżować z Beatą po świecie – od Wietnamu, przez Stany Zjednoczone po Związek Radziecki - ale też przyjrzeć się codziennemu życiu gwiazdy.
To również książka o przemianie: dziewczyny w męskim świecie w liderkę rockowej grupy, pełnej kompleksów nastolatki w pewną siebie kobietę, córki w matkę, nieśmiałej nastoletniej poetki w autorkę przebojów, które zna cała Polska.
Ale Beata odważnie odsłania też prywatne życie - pod nieustanną obserwacją paparazzich i plotkarskich mediów, pod presją sukcesu.
Pewien kluczowy i brawurowo opisany dzień z życia Beaty jest klamrą jej opowieści. To dzień jej rozwodu.
Beata, jakiej nie znacie, w ramach prezentu urodzinowego, oddaje autobiografię w ręce fanów.
O inności i geniuszu. O sztuce i kreacji. O wiejskich korzeniach i światowej sławie.Życie Bolesława Biegasa, polskiego artysty, który urodził się pod koniec XIX wieku w małej podciechanowskiej wsi, potoczyło się jak z hollywoodzkiego filmu. Drogą nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności, z niedożywionego pastuszka-sieroty o ponadprzeciętnym talencie plastycznym, staje się poster child polskiej myśli postępowej. Nie boi się eksperymentów ani porażek, bo napędza go wewnętrzny przymus tworzenia. To jego swoista strategia przetrwania. Radykalny w sztuce, ale nieśmiały i rozmarzony w życiu. Raz nazywany geniuszem, a raz półgłówkiem. Flirtuje niebezpiecznie z kiczem i patosem. Wikła w układy z konsekwencjami.W nowej powieści Natalii Fiedorczuk opartej na motywach z życia Bolesława Biegasa wchodzimy w świat odszczepieńca, którego się wielbi albo nim pogardza. Człowieka, który oddaje siebie, by później jeszcze więcej zabrać. Geniusza, który widzi wyraźniej, czuje bardziej i żyje intensywniej.
"„Czym jest Oświecenie?” – pytał Immanuel Kant w słynnym tekście z 1784 roku. Ponad dwieście lat później autorzy i autorki tekstów zawartych w książce powracają do tego pytania, ale stawiają je inaczej: jako konkretną, polityczną kwestię dotycząca kształtu i perspektyw istnienia świata, w którym żyjemy.
Zewsząd słychać dziś pesymistyczny refren: kres oświeceniowej tradycji głoszą myśliciele przynależący do rozmaitych tradycji intelektualnych i utożsamiani z różnymi opcjami politycznymi. Do głosu dochodzą ponownie religijne fundamentalizmy, rośnie nieufność wobec nauki.
W kontrze do tego sposobu myślenia książka pokazuje Oświecenie jako epokę, która cały czas trwa: nie jako fantom, lecz jako żywa rama definiująca kształt naszej teraźniejszości, jako polityka krytycznego myślenia. Dziedzictwo oświeceniowe to nie balast, trup, którego należy reanimować lub dobić, lecz raczej coś jeszcze niezrealizowanego, ciągle niedopełnionego – coś, co dopiero nadchodzi.
Integralną częścią książki jest esej wizualny. Prace pochodzą z kolekcji Gabinetu Rycin BUW – pierwszej kolekcji grafiki w Polsce, założonej przez króla Stanisława Augusta. Prace historyczne uzupełnione są artystycznymi komentarzami współczesnych artystów, które powstały specjalnie na potrzeby wystawy w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 2018 roku i książki.
Autorzy i autorki tekstów w książce: Edwin Bendyk pisze o związkach postoświeceniowego paradygmatu z techniką i futurologią; Rafał Matyja zastanawia się, czy mamy dziś do czynienia z końcem oświeceniowej wyobraźni i co dziś pozostało z Oświecenia; Iwona Kurz pisze o kwestii niedokończonej emancypacji i powinnościach uniwersytetu; Agata Sikora analizuje panoptyczne i dystopijne dyskursy wewnątrz nowoczesności; Olga Stanisławska wychodzi od paradoksów związanych z pojęciem „rasy” w Oświeceniu i pisze o splocie problematyki rasizmu oraz płci w współczesnych dyskursach postkolonialnych; Adam Lipszyc tropi „akty oświecenia” w literaturze; Paweł Mościcki zastanawia się nad figurami współczesnego libertynizmu w literaturze francuskiej; Łukasz Ronduda i Tomasz Szerszeń wskazują, gdzie należy szukać źródeł polskiej nowoczesności i do jakich obrazów warto w tym poszukiwaniu się odwołać.
Artyści, których prace znajdują się w książce: Anna Boghiguian, Andrea Bowers, Vincenzo Brenna, Pablo Bronstein, Augustin Brunais, Jacques Callot, Olga Czernyszewa, Matthaeus Deisch, Camille Henrot, William Hogarth, Ewa Juszkiewicz, Nikita Kadan, Jan Chrystian Kamsetzer, Tadeusz Kościuszko, Jakub Kubicki, Zbigniew Libera, Friedrich Anton August Lohrmann, Goshka Macuga, Dominik Merlini, Johann Heinrich Müntz, Anna Niesterowicz, Nomadic State (Karolina Mełnicka, Stach Szumski), Jan Piotr Norblin, Ferdynand Pinck, Giovanni Battista Piranesi, Jean-Louis Prieur, Joanna Rajkowska, Roee Rosen, Efraim Shroeger, Franciszek Smuglewicz, Mikołaj Sobczak, Józef Wall, Stanisław Zawadzki, Szymon Bogumił Zug
--
O REDAKTORACH
Łukasz Ronduda – historyk sztuki, kurator Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, kurator wielu wystaw, reżyser filmów Performer i Serce miłości, autor książek Sztuka polska lat 70. Awangarda i Strategie subwersywne w sztukach medialnych, redaktor książek Kino-sztuka. Zwrot kinematograficzny w polskiej sztuce współczesnej i Warsztat formy filmowej.
Tomasz Szerszeń – antropolog kultury, artysta, adiunkt w Instytucie Sztuki PAN, redaktor pisma „Konteksty”, autor książek Podróżnicy bez mapy i paszportu, Wszystkie wojny świata i Architektura przetrwania, autor projektów artystycznych odnoszących się m.in. do pojęcia archiwum."
Książka, która wyrosła z niedosytu.Jej bohaterowie to jeden z najwybitniejszych, rozpoznawalnych na całym świecie polskich reżyserów filmowych Krzysztof Kieślowski i jego przyjaciel, najbliższy współpracownik oraz autor scenariuszy do najgłośniejszych filmów adwokat Krzysztof Piesiewicz.Już ich pierwsze spotkanie nosi znamiona legendy zostało zaaranżowane przez wybitną polską reportażystkę Hannę Krall. Spotkanie twórców okazało się przełomowe dla każdego z nich dzięki niemu kino Kieślowskiego obrało nowy kierunek, a Piesiewicz obok czynnego trwania na urzędzie adwokata stał się wybitnym scenarzystą filmowym. W rozmowie z Mikołajem Jazdonem Piesiewicz przybliża prywatną sylwetkę reżysera i ujawnia szczegółowe okoliczności powstania scenariuszy jego najwybitniejszych filmów. Opowiada o przyjacielu przez pryzmat jego filmowej biografii i wspólnych prac nad scenariuszami. Kreśli rozległe społeczne tło, przywołuje polityczne i historyczne konteksty interpretacyjne, tłumaczy, co i jak wpłynęło na ostateczny filmowy kształt Dekalogu i innych filmowych arcydzieł, które do dziś okazują się w swojej wymowie uniwersalne i aktualne dla widzów na całym świecie.Relacja Krzysztofa Piesiewicza to również fascynująca historia wzajemnego przenikania się opresyjnej rzeczywistości stanu wojennego, artystycznej warstwy fabularnej i niepowtarzalnych momentów pracy w zawodzie adwokata, którą mecenas traktował jak misję i źródło inspiracji scenariuszowych jednocześnie. Mówi również o filmach, które w planach miał reżyser i o tych, na które pomysły zostały utrącone w zarodku przez cenzurę. Tłumaczy warstwę symboliczną, rozbiera filmy na poszczególne sceny i ujęcia, koryguje wypaczenia interpretacyjne. Jest to również dyskusja o wartościach, etyce, meandrach historii i o tym, jak kinowy scenariusz potrafi niespodziewanie zrealizować się w rzeczywistości. To także bezcenna opowieść o niepowtarzalnej przyjaźni artystów o skrajnej wrażliwości, których zbliżyły do siebie pozorny przypadek i trudna historia.Unikalna, intymna i niezwykle ważna rozmowa, która będzie skarbnicą wiedzy dla filmowców, scenarzystów, miłośników kina Krzysztofa Kieślowskiego i dla wszystkich, którzy wysoko cenią sobie dwa słowa: nie wiem, a pytania każdego dnia mnożą bez końca.Książka zawiera również fotografie pochodzące z prywatnych archiwów i planów filmowych.
Zadanie, które podejmujemy w tej książce, zdaje się co najmniej karkołomne. Wspólnym tytułem Performanse pamięci w literaturach i sztukach staramy się bowiem objąć trzy odrębne rodzaje praktyk i towarzyszących im uogólnień teoretycznych, ściśle powiązanych z pamięcią i pamiętaniem oraz wiedzą o przeszłości w jej mniej lub bardziej instytucjonalnych formach: praktyki świadczenia, praktyki rekonstrukcyjne i praktyki spekulatywne. Nawet jeśli kierujemy uwagę przede wszystkim na formaty, sposoby i środki realizacji tych praktyk we współczesnych literaturach i sztukach, nie zamierzamy negować, marginalizować czy pomijać ich odrębności, gdyż byłoby to zapewne przedsięwzięcie skazane z góry na niepowodzenie. Różnią się one przecież nie tylko proponowanymi dotąd metodologiami opisu i analizy, lecz także okolicznościami, czasem powstania i etapem ich rozwoju jako odrębnych pól badawczych, a w konsekwencji usytuowaniem w krajobrazie nauk humanistycznych. Widać to wyraźnie choćby w chwili, kiedy uświadomimy sobie, że z jednej strony w dziedzinie studiów nad pamięcią coraz głośniej słychać diagnozy, które zapowiadają nadejście kultury posttraumatycznej i kryzys świadczenia, z drugiej zaś badania kontrfaktualne i spekulatywne dopiero się kształtują i konsolidują, wypracowując skuteczne na swoim polu narzędzia analityczne. Natomiast refleksja nad praktykami rekonstrukcyjnymi znajduje się właściwie pośrodku, czyli na etapie łączenia sprawdzonych już metodologii w bardziej rozbudowane i pogłębione ujęcia teoretyczne. Próba wspólnego połączenia tak różnorodnych pod wieloma względami praktyk przypominać więc musi sytuację z tej bajki Iwana Kryłowa, w której na nic się zdały ponawiane wysiłki łabędzia, raka i szczupaka, żeby ruszyć z miejsca ładowny wóz. Jedno wszakże z całą pewnością te praktyki łączy: tak w przypadku aktów świadczenia, jak prób rekonstrukcji i eksperymentów spekulatywnych mamy do czynienia z afektywno-kognitywnymi działaniami epistemicznymi, które w wybranych przez nas przykładach realizacji artystycznych sytuują się na nadal pilnie strzeżonej granicy między dyskursami uznawanymi za faktograficzne i dyskursami jawnie fikcjonalnymi.
Publikacja „Strachy. Wybrane działania 2008–2019” towarzyszy indywidualnej wystawie Daniela Rycharskiego odbywającej się w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w dniach 15.02–22.04 2019
„Strachy. Wybrane działania” to pierwsza monograficzna publikacja poświęcona artyście, który w ostatnim czasie stał się jednym z kluczowych twórców w polu sztuk wizualnych. Daniel Rycharski, pracujący od ponad dekady w kontekście rodzinnej wsi Kurówko, nieustannie poszukuje języka artystycznego, który byłby w stanie oddać kluczowe napięcia dzisiejszej rzeczywistości.
Książka podzielona jest na trzy komplementarne części. Pierwszą są pisma zebrane Marii Jaremy: o malarstwie, rzeźbie i architekturze światowej, procesie twórczym, społeczeństwie, polityce, statusie artystów czy sytuacji kobiet. Głos Jaremianki jest mocny, stanowczy, a ona sama ciekawie odnosi się do bieżących wydarzeń, rozważa tradycję i antycypuje tendencje współczesne. Druga część tomu to reprodukcje i opisy prac Jaremy – zarówno tych wysoko cenionych, jak i dotychczas nieznanych i/lub niepublikowanych, pochodzących z prywatnych kolekcji. Trzecia część to komentarze ekspertek i ekspertów, teksty o sztuce i postaci Jaremy.
Michelangelo Merisi da Caravaggio jest uważany za jednego z najwybitniejszych artystów barokowych na świecie. Jego twórczość zrewolucjonizowała dotychczasowe malarstwo, wprowadzając światłocień uwypuklający dramatyzm oraz realizm przedstawień. Artysta świadomie zrezygnował z kultu piękna obecnego w ówczesnym malarstwie, zaznaczając niedoskonałości malowanych postaci. Sztuka ta początkowo wywołała oburzenie, z czasem przeszła jednak w fascynację, co tym samym niesamowicie rozsławiło artystę. Kompozycja obrazów oraz ich teatralny styl eksponowały pierwszoplanowe postacie, ukrywając w mroku szczegóły i budząc domysły. Awanturnicza natura malarza nie przeszkodziła mu w stworzeniu wybitnych przedstawień religijnych, do których należą m.in. „Wieczerza w Emaus”, „Męczeństwo św. Mateusza” czy „Powołanie św. Mateusza”.
Ręcznie robione to książka poświęcona współczesnemu rzemiosłu i rękodziełu. To piętnaście opowieści o twórcach, którzy sięgając do tradycji, tworzą przedmioty doskonale odnajdujące się we współczesnych wnętrzach. To także zbiór instrukcji krok po kroku, dzięki którym dowiemy się, jak samodzielnie wykonać niezwykle funkcjonalne przedmioty. Bohaterowie tej książki to zarówno ci, którzy porzucili po latach pracę w korporacji, jak i osoby, które od zawsze czuły, że nie wpisują się w żadne schematy, i chcą, by ich pasja twórcza była ściśle spleciona z życiem zawodowym. Choć wybór ścieżki życiowej każdego z nich zależał od różnych czynników, to łączy ich jedno produkują ręcznie piękne i unikatowe rzeczy.
Kazimierz Gustaw Zemła (ur. w 1931) – jeden z najbardziej znanych współczesnych polskich rzeźbiarzy. Absolwent i pedagog, a przez kilka lat także dziekan warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Autor ponad 60 wystaw indywidualnych. Album prezentuje najważniejsze dzieła artysty, do których należą, m.in.: Pomnik Powstańców Śląskich w Katowicach, Pomnik Czynu Polaków w Szczecinie, Polegli Niepokonani oraz Monte Cassino w Warszawie, a także liczne pomniki św. Jana Pawła II. Odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
Opowieść o Toskanii. Rodzaj osobistego przewodnika po owej krainie piękna – dawnej i współczesnej. Wszak tam tworzyli znakomici artyści: Giotto, Sandro Botticelli, Masaccio, Domenico Ghirlandaio, Filippo Lippi, Donatello, Fra Angelico, Piero della Francesca, Leonardo da Vinci, Michał Anioł Buonarotti, Igor Mitoraj. Oni są głównymi bohaterami tej książki. O ile planujemy wyjazd do Włoch, autor, gawędząc ze znawstwem i swadą, będzie bezcennym przewodnikiem w takiej wyprawie. Poprowadzi nas przez cudowne miejsca – od Florencji, przez Volterrę, Cortonę, San Gimignano, Montepulciano, Pienzę, Val d'Orcia, Maremmę, aż po wybrzeże morskie i toskańskie wyspy. Wartościowa lektura i znakomity prezent!
Witold Kawecki – zakonnik (redemptorysta), profesor nauk teologicznych w zakresie teologii kultury i mediów, zajmujący się teologią piękna, kulturą wizualną, komunikacją medialno-kulturową i kulturą polityczną. Kierownik Katedry Komunikacji Kulturowej i Artystycznej UKSW. Pisarz, człowiek mediów, dziennikarz i kulturoznawca, autor 30 książek i setek artykułów, współpracownik wielu stacji radiowych i telewizyjnych. Autor bestsellera Tajemnice Caravaggia (Jedność 2019).
RAFAEL – mistrz, który wyniósł sztukę na najwyższe poziomy, ponieważ ukazana w jego dziełach idea piękna może uchodzić za uniwersalną. Nic więc dziwnego, że twórczość genialnego artysty włoskiego renesansu od pokoleń cieszy się niesłabnącą popularnością, wciąż przyciągając rzeszę zachwyconych nią odbiorców. W ubiegłym roku minęło 500 lat od śmierci Rafaela, co stało się szczególną okazją do wydania niniejszego albumu z reprodukcjami jego dzieł: od młodzieńczych prac po ostatnie, stanowiące jego testament.
Możemy zatem prześledzić cztery główne etapy w twórczości artysty: okres umbryjski pod kierunkiem Perugina, pobyt we Florencji pod urokiem Leonarda da Vinci, lata rzymskie naznaczone wrażliwością na nowinki Michała Anioła, a za pontyfikatu Leona X fascynacją antykiem. Rafael przejmując nauki innych mistrzów i będąc wnikliwym obserwatorem otaczającego go świata, po swojemu to wszystko przetwarza i zwraca w odnowionej, wręcz zachwycającej formie, oczywiście sam pozostając "kamieniem węgielnym, milowym i probierczym w historii sztuki".
Album przybliża sylwetkę i dorobek wielkiego artysty, uwzględnia też najnowsze badania dotyczące datowania oraz autorstwa przypisywanych mu dzieł. Jest przy tym prawdziwą ucztą dla oka, bo jak podkreśla autor publikacji "przystąpmy do poznawania Rafaela, mistrza nad mistrzami, w sposób, który najbardziej przystoi malarzowi: otwierając bardziej oczy niż uszy".
""Ślady wysokich drzew. Ogród Oliwski w technice druku botanicznego"" Eleny Ulyanowej to pierwsza polska książka wpisująca się w trendy świadomej sztuki ekologicznej, upcyklingu oraz zrównoważonego stylu życia.Autorka dzieli się swoim spojrzeniem na naturę jako źródło barw. W czterech projektach Elena Ulyanova krok po kroku wprowadzi w swoją autorską technikę druku botanicznego. Nowa technika, materiały i narzędzia pozwolą stworzyć niepowtarzalne pamiątki z odwiedzin w Parku Oliwskim.Książka prezentuje odkrywczą koncepcję zapisywania wspomnień - tworzenia spersonalizowanych pamiątek z podróży i odwiedzanych miejsc.
Autor przez pryzmat kina śledzi uważnie zaangażowanie w sprawy społeczne filmowców tworzących w latach trzydziestych. Zauważa, że kino fabularne ostatniej dekady przed wybuchem drugiej wojny światowej zarejestrowało rzeczywistość z dużą dokładnością, nie pomijając spraw trudnych, spornych i tabu, które zresztą są ciągle aktualne.
Z recenzji dr hab. Barbary Leny Gierszewskiej, prof. Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w KielcachNakreślony przez autora obraz kina lat trzydziestych wnosi istotną korektę do naszych wyobrażeń i potocznej wiedzy o II RP, niepełnej i skłamanej, zarówno w czasach PRL, jak w III RP: po 1945 roku to miała być Polska wyłącznie reakcyjna, a po przełomie 1989 ? owszem demokratyczna.
Z recenzji prof. dr hab. Maryli Hopfinger, Instytut badań Literackich PANAdam Uryniak - doktor nauk o sztuce, absolwent filmoznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, reżyserii filmowej na KSFiKA oraz kursu „Studio Prób” w Wajda School, kurator wystawy „Materia kina” w Narodowym Centrum Kultury Filmowej w Łodzi. Autor filmów krótkometrażowych i dokumentalnych.
Wewnętrzna doskonałość oraz piękno teorii względności po dziś dzień zachwycają nie tylko fizyków, ale także i filozofów. Wojciech Grygiel ukazuje drogę, jak w matematycznych zawiłościach tej teorii doszukać się głębokich problemów filozoficznych, i przekonać się, że teoria względności to nie tylko hermetyczna gra matematycznych symboli, ale oryginalny produkt ludzkiego geniuszu, będący szeroką syntezą dziedzictwa europejskiej myśli. Teoria ta wciąż inspiruje do dalszego namysłu nie tylko nad kolejnym unifikacyjnym krokiem fizyki, ale też nad pytaniami o sens Wszechświata jako ontycznej całości. Jak scena stała się dramatem to kompendium wiedzy fizycznej oraz niezwykle wartościowe studium filozoficzne i historyczne. Jest dla czytelnika szansą całościowego spojrzenia na najważniejsze komponenty teorii względności. Może być także punktem wyjścia do badań, w których można podążać tropem Autora lub, korzystając z dostarczonej w książce wiedzy, pójść własną drogą ku zrozumieniu tego, co odkryte lub ku odkryciu czegoś nowego. - prof. Jerzy Dajka, Uniwersytet ŚląskiWojciech Grygiel podjął ciekawą próbę odpowiedzi na pytanie, dlaczego einsteinowska teoria względności jest nie tylko skuteczna, ale również piękna. Podążając za przekonaniem Greków, że to symetria decyduje o pięknie i pozwala precyzyjnie opisać świat pokazuje, jak przekonanie to manifestuje się w jednej z najwspanialszych naukowych teorii. Kompetentnie i w sposób interesujący dowodzi, jak filozofia i fizyka były i nadal są głęboko ze sobą powiązane. - prof. Bogdan Dembiński, Uniwersytet Śląski.
Najpiękniejsze budowle świata"" to piękny album, który jest przewodnikiempo najwspanialszych budowlach na kuli ziemskiej. Na kartach tej książkiznajdują się m.in. bajkowy zamek Neuschwanstein, barokowy zamek Książ,ponadczasowa paryska katedra Notre Dame, orientalny pałac Potala i chińskie.Zakazane Miasto, a także nieśmiertelna piramida Cheopsa, modernistyczna katedraw Braslii czy opera w Sydney. Całość wzbogacona materiałemzdjęciowym.
Podjęty temat dotyczy ciekawego okresu historycznego, jakim było stulecie XIX […]. Analiza pozornie nie najważniejszych kwestii, związanych z architekturą pałacu, jego rozplanowaniem oraz spełnianymi funkcjami w różnorodnej mierze, także z osobami powiązanymi z tym ważnym miejscem dla Krakowa i diecezji krakowskiej, wnosi nowe naświetlenie dla uchwycenia przynajmniej niektórych mechanizmów działalności Kościoła i jego pasterzy. Zainteresowanie tytułowym pałacem ma swoje istotne znaczenie, bo dotyka najważniejszego urzędu w diecezji i otwiera przestrzeń badawczą dla uchwycenia wielu szczegółów nie tylko z życia wyższych sfer, ale nade wszystko pozwala wniknąć w płaszczyznę najzwyczajniejszą, bo gwarantującą dotarcie do fundamentalnych zasad zwyczajnego poruszania się osoby ludzkiej, także wysoko postawionej.
z recenzji bp. prof. zw. Jana Kopca
Wśród wielu zabytków architektury, które przesądzają dziś o szczególnym miejscu Krakowa na mapie kulturowej Polski i Europy, niewiele jest budowli, które posiadałyby tak wielką silę znaczeniową jak pałac biskupów krakowskich przy ulicy Franciszkańskiej 3. […] Ten magiczny dziś adres nabierał szczególnego znaczenia dla Krakowa i dla Polski przez cały wiek XIX. Przesądziły o tym niezwykłe osobowości jego gospodarzy, a zwłaszcza Jana Pawia Woronicza i Albina Dunajewskiego, oraz zmieniające się konteksty polityczne. Dlatego wielką zasługą pani Marleny Hajduk jest zwrócenie uwagi na niezwykle intrygujący fenomen budowli, której dzisiejszy kształt jest funkcją losów Krakowa i jego kościoła w XIX wieku.
z recenzji prof. Jacka Purchli
Publikacja, która uzupełnia wciąż niewielką bibliotekę tekstów, jakie wyszły spod pióra artystów związanych z lubelską grupą Reflektor. Dotąd znani byli oni głównie z działalności awangardowego czasopisma oraz twórczości poetyckiej, jaka ciążyła w stronę nowatorskich rozwiązań dominujących w poezji pierwszej dekady międzywojnia. Publikacja szopek uzupełnia ten obraz, dodaje do portretu grupy nowe, interesujące rysy, świadczące o powinowactwie lubelskich awangardzistów z intensywnie rozwijającą się wówczas kulturą popularną, która przykuwała uwagę wielu ówczesnych literatów, między innymi futurystów czy skamandrytów. Na kabaretowych estradach i scenach szopek wykształcał się nowy model koegzystencji między sztuką a przemysłem rozrywkowym.- dr hab. Dariusz Pachocki, prof. KUL
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
