W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Andrzej Kominek w swojej książce "Baj i Bug. Portrety rzeki malowane olejem i słowem" prezentuje unikalne spojrzenie na twórczość Stanisława Baja, analizując jego obrazy przez pryzmat kultury, literatury oraz własnej wrażliwości estetycznej. Autor podkreśla, że doskonałość przesłania obrazu zależy od harmonii tych elementów. Kominek, w swoich refleksjach, łączy wizualny odbiór malarstwa z bogatymi analizami symbolicznymi i przenośnymi. "Opisując poszczególne atrybuty rzeki Bug, jestem świadomy - mówi autor - że koincydencja tych składników może okazać się niewystarczająca, że często słowo musi ustąpić miejsca patrzeniu i milczeniu, co jest też postulatem samego Stanisława Baja". Książka "Baj i Bug. Portrety rzeki malowane olejem i słowem" to zbiór szkiców, w których Kominek zgłębia warstwy symboliczne dzieł Baja, pokazując, jak kultura, literatura i osobista wrażliwość mogą wzbogacić odbiór sztuki.
KING BRUCE LEE – KARATE MISTRZ? WOJOWNIK CZY POZER?
Aktor i ikona popkultury, twórca Jeet Kune Do – Bruce Lee do dziś pozostaje niedoścignionym wzorem w dziedzinie sztuk walki. Ale czy poza planem filmowym też potrafił stawić czoła przeciwnikowi? A może efektowne ciosy były tylko wyreżyserowanymi chwytami?
Aby poznać prawdę, John Little – ekspert w dziedzinie metod treningowych Bruce’a Lee i jedyna osoba, której udostępniono osobiste notatki Małego Smoka – przeprowadził trwające ponad trzydzieści lat śledztwo. Dotarł do ludzi, którzy byli świadkami potyczek i sparingów Bruce’a Lee z najlepszymi zawodnikami na świecie. Wszystko po to, aby dowiedzieć się, czy zarzuty zazdrosnych konkurentów miały w sobie ziarno prawdy, czy były tylko wierutnymi kłamstwami.
Od ulic Hongkongu, przez pojedynki w Seattle i Oakland, aż po kadry hollywoodzkich filmów: oto historia Małego Smoka, kandydata do miana największego wojownika XX wieku. Pozycja obowiązkowa dla fanów Bruce’a Lee i miłośników sztuk walki!
Katalog towarzyszący wystawie, która stanowi prezentację prac malarskich i fotografii cyfrowej Beaty Bols, powstałych w ostatniej dekadzie. Katalog zawiera krótkie wprowadzenie poświęcone twórczości artystki, tekst samej autorki jak i również wizualną prezentację trzydziestu jej prac, obrazów i fotografii. "Udostępnione na ekspozycji trzydzieści pięć obrazów akrylowych to kwintesencja poszukiwań malarskich artystki. Niemal monochromatyczne i abstrakcyjne, noszą wprawdzie wieloznaczne tytuły sugerujące odniesienia do rzeczywistości lub przywołują metaforyczne interpretacje, są jednak przede wszystkim efektem pracy z widzeniem i formą. To, co maluje Beata Bols, to na pozór dalekie echo abstrakcyjnego ekspresjonizmu. Widać pociągnięcia farby, efekty jej skapywania, nawarstwiania się. Widać twardość użytych narzędzi, mechaniczność szablonów. Zarazem jednak nie jest to malarstwo mięśni i gestu, rzekome efekty przypadkowości są pozornie przypadkowe. Przede wszystkim ujawnia się tu słynne oko na końcu pędzla, o którym pisał Władysław Strzemiński. Formy narastają i stają się intencjonalne. Temu, co widać, można nadać tytuł nasuwający różne skojarzenia, ale to nadal przede wszystkim kształty wizualne, barwa i jej brak, światło i ciemność, bez próby manipulacji intelektualnej jak pisze autorka. Ową pracę oka widać jeszcze wyraźniej w seriach fotografii cyfrowej. Beata Bols wykonuje swoje zdjęcia przede wszystkim w mieście. Cały czas. Przemieszczając się, podróżując, spacerując, wyglądając przez okna budynków, pojazdów, jadąc windą, idąc po schodach, odpoczywając. Niektóre fotografie są fragmentaryczne, jakby przypadkowe, niedokończone lub nieostre. We współczesnym świecie, kiedy wiele osób dokumentuje swoje życie na tysiąc sposobów w mediach społecznościowych, wydaje się to działaniem powszechnym. Jednak aparat w rękach Beaty Bols przede wszystkim rejestruje, a to, co jego mechaniczne oko widzi, artystka poddaje zwielokrotnieniu, powtórzeniu, wyabstrahowaniu, czasem powiększeniu lub zbliżeniu. Wypełnieniem powstałych kompozycji mogą być wizerunki tego, co było dostępne w rzeczywistości, na przykład architektura lub ludzie, choć stają się jedynie kształtem i barwą. Kolaże to pozbawione usilnej estetyzacji efekty owych działań. To surowe połączenia obrazów, impresje zamieniające się w kompozycje geometryczne, czasami wręcz rodzaj fotografii konceptualnej. Na podobnej zasadzie artystka tworzy serie selfie i kolaże z nich."
Krzysztof Cugowski, legendarny wokalista Budki Suflera w długiej i niezwykłej rozmowie z najbardziej rozpoznawalnym dziennikarzem muzycznym w Polsce - Markiem Sierockim.Wywiad rzeka zdradzi nieznane fakty z biografii rockmana: dzieciństwie w Lublinie, narodzinach pasji i pierwszych krokach w świecie bigbitu, a także o zainteresowaniach sportowych - boksie i kulturystyce. Wspomnienia i anegdoty dotyczące występów Budki Suflera w kraju i za granicą, opowieści o największych gwiazdach polskiej sceny muzycznej ostatniego półwiecza. A wszystko to z pierwszej ręki, bez cenzury i fałszywej skromności.
Pięćdziesiąty drugi minialbum w serii Malarstwo przedstawia dorobek artystyczny Artura Nachta-Samborskiego (1898–1974), polskiego malarza i wykładowcy akademickiego. Nacht-Samborski studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Wojciecha Weissa i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Kilkanaście lat spędził w Paryżu, gdzie tworzył wspólnie z innymi członkami ugrupowania artystycznego Komitet Paryski, m.in. z Józefem Czapskim, Janem Cybisem, Piotrem Potworowskim i Zygmuntem Waliszewskim. Po zakończeniu drugiej wojny światowej był profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych w Gdańsku, z siedzibą w Sopocie, i Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W twórczości artysty zauważalne są inspiracje fowizmem, ekspresjonizmem i formizmem. Nacht-Samborski malował głównie martwe natury, zwłaszcza zaś fikusy, portrety i akty kobiece, rzadziej krajobrazy. Jego prace cechują bogata kolorystyka i zróżnicowana faktura. Wstęp i wybór najważniejszych prac malarza przygotowała Anna Zelmańska-Lipnicka.
Nowa publikacja w serii Malarstwo poświęcona jest twórczości Włodzimierza Tetmajera (1861-1923), jednego z najciekawszych malarzy i grafików okresu Młodej Polski, pisarza, działacza ludowego i niepodległościowego.Tetmajer studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie oraz w zagranicznych akademiach, m. in. w Wiedniu i Monachium. Edukację zakończył pod kierunkiem Jana Matejki. Był współtwórcą znanych towarzystw artystycznych: Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" i Towarzystwa "Polska Sztuka Stosowana". Zasłynął skandalicznym na owe czasy małżeństwem z chłopką, Anną Mikołajczykówną, a na kartach literatury zapisał się jako Gospodarz z Wesela Stanisława Wyspiańskiego.Zafascynowany polskim folklorem i krajobrazem podkrakowskich Bronowic, uwieczniał głównie mieszkańców wsi, ich zwyczaje i obrzędy, często też portretował własną rodzinę. Jego obrazy odznaczają się realizmem, barwnością i wielofiguralnością. Tetmajer w swojej sztuce podejmował również tematy sakralne i patriotyczne.Minialbum został opracowany przez Stefanię Krzysztofowicz-Kozakowską.
Według legendy spotkali się na peronie kolejowym w Dartford. Obaj czekali na pociąg o 8.28 do Londynu. Jagger miał ze sobą płyty, a Richards gitarę. Tak powstał jeden z najważniejszych zespołów w historii rock and rolla. Mit jest piękny, ale prawdziwa opowieść okazuje się jeszcze ciekawsza Rich Cohen opowiada o kolejnych dekadach działalności grupy, skupia się jednak na pierwszych wspólnych koncertach i złotym okresie Jaggera i spółki, kiedy nagrali swoje najważniejsze płyty, począwszy od Beggars Banquet (1968) do Exile on Main Street (1972). W latach 90. magazyn Rolling Stone wysłał Cohena w trasę razem z zespołem. To dało mu dostęp do muzyków, z którymi przez lata nawiązał bliskie relacje. Efektem ich rozmów jest panoramiczna biografia, napisana żywym stylem i z ogromną pasją. Cohen nie stroni też od ujawniania swoich opinii na temat opisywanych zdarzeń. Tak, to książka o seksie, dragach i rock and rollu, ale też o miłości, ambicji, przyjaźni i satysfakcji. To świeże spojrzenie na wyjątkowy zespół, które odpowiada na pytanie: skąd bierze się długowieczność Stonesów? "Nikt nie umiałby opowiedzieć tej historii lepiej niż Cohen Ta książka dotyka samej istoty rock and rolla."New York Observer "Fantastyczna! Teksty Cohena rzucają na Stonesów nowe światło."The Wall Street Journal "Cohen umie pisać o tym, jak muzyka może zmienić świat."Pitchfork "Mistrzowska! O tym zespole napisano setki książek, ale ta zalicza się do najlepszych."Chicago Tribune
Historie opowiedziane przez Bettinę Bereś są informacjami bezcennymi, bo pochodzą bezpośrednio od córki, która była uczestniczką wielu opisanych wydarzeń. Jej subiektywne spojrzenie pozwala zajrzeć w głąb, poznać szczegóły niewidoczne dla oczu obserwatora zewnętrznego. Oprócz tego niektóre legendy związane z funkcjonowaniem Marii i Jerzego w świecie artystycznym zostają w książce zweryfikowane. Dodatkowo Bettina ma niezwykły dar opowiadania. Robi to w sposób szczery, bezpośredni, niepozbawiony humoru, jednocześnie nie pomijając faktów, które mogą być przykre czy wstydliwe. Ten sposób pisania sprawia, że uznani na kartach historii sztuki artyści, jakimi byli Maria Pinińska i Jerzy Bereś, stają się dla nas bliskimi osobami, z którymi czujemy bezpośrednią więź. Długo namawiałam Bettinę do spisania tych historii rodzinnych, gdyż jestem ich ogromną fanką. A teraz cieszę się, że dzięki tej publikacji zostały one ocalone na zawsze. dr hab. Iwona Demko Książka Bettiny Bereś jest dla historii sztuki niezwykle cenna, ponieważ z perspektywy córki dwojga osób artystycznych, wręcz ikonicznych dla sceny artystycznej PRL-u, pokazuje to, co nieoficjalne, prywatne i zakulisowe. Doskonale uzupełnia zatem stan badań o Marii Pinińskiej-Bereś i Jerzym Beresiu, informując o kontekstach, które nie zawsze możemy wyczytać z samych dzieł. prof. dr hab. Marta Smolińska Wspaniale opisana historia kilku pokoleń niezwykłej rodziny, piórem artystki i córki wybitnych polskich artystów. Rozpięta między XIX i XXI wiekiem, jest cenną kroniką życia artystycznego w czasach PRL-u. Bettina Bereś kreśli jednocześnie galerię barwnych postaci, które ukształtowały autorkę, a następnie pokolenie jej dzieci. To biograficzna narracja, która odsłania przed czytelnikami i czytelniczkami zaskakujące kulisy powstawania prac, a jednocześnie dla nas wszystkich może być lekcją pielęgnowania najdrobniejszych wspomnień i historii. Książka jest dla mnie niezwykle bliska nie tylko ze względu na przyjaźń artystki z Cricoteką, ale też z perspektywy mieszkanki będącego kolejnym bohaterem książki osiedla zamieszkiwanego przez rodzinę Beresiów. Natalia Zarzecka Dyrektorka Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka w Krakowie Bettina Bereś - artystka wizualna, malarka, hafciarka, ceramiczka, graficzka. Wraz z Martą Tarabułą założyła i prowadziła przez cztery lata jedną z pierwszych niekomercyjnych, prywatnych, niezależnych od władz PRL galerii, Galerię Zderzak. Współtworzyła galerię i stowarzyszenie Otwarta Pracownia. Wystąpiła z niego w 2019 roku. Aktywnie uczestniczy w życiu artystycznym, urządziła ponad czterdzieści wystaw indywidualnych często o znaczących tytułach: Obrazy w czasie zarazy (1995), Bez gruntu (2002), Wyprałam (2018), Nie wyglądaj przez cudze okno (2023). Uczestniczyła w wielu wystawach zbiorowych: Krzątaczki i Decydentki w Domu Norymberskim w Krakowie (2015 i 2018), Wieża Bab 2 w Galerii Białej w Lublinie (2021), Niech szyją! Współczesna rzeźba uszyta w Studio Cannaregio w Wenecji oraz w CSW w Toruniu (2022 i 2023). Jest autorką dwóch realizacji efemerycznych w ramach Land Art Festiwalu w Bubel-Granna nad Bugiem: Uczta w Bublu (2018) i Ogród wspomnień (2019). W 2015 roku założyła Wypożyczalnię obrazów, z której każdy może skorzystać, nie angażując środków finansowych.
Album prezentuje wybór grafik Napoleona Ordy, XIX-wiecznego artysty, znanego przede wszystkim z malarstwa pejzażowego i rysunku. Jego prace stanowią bezcenny zapis historyczny, dokumentujący architekturę i krajobrazy dawnych Kresów Wschodnich, obecnych terenów Białorusi, Ukrainy, Litwy oraz Polski.
Prezentowany zbiór prac Napoleona Orda obejmuje rysunki i akwarele dokumentujące wędrówki artysty po ziemiach I Rzeczpospolitej – Kresów (dziś znajdujących się na terenach Litwy, Ukrainy i Białorusi), ale także Galicji i Księstwa Poznańskiego. Znalazły się w nim zarówno okazałe magnackie rezydencje, jak i nieco skromniejsze szlacheckie dworki, tworzące swoisty genius loci i świadczące o aspiracjach właścicieli. Uzupełniają je szkice przedstawiające zabytki Wilna, Grodna czy Kijowa oraz ważnych dla zbiorowej wyobraźni Polaków pamiątek historycznych. Wraz z ilustracjami przedstawiającymi małomiasteczkowe i wiejskie krajobrazy miejscowości o egzotycznie dziś brzmiących dla nas nazwach, z charakterystycznymi dla nich zabytkami architektury sakralnej i industrialnej często przybliżają bogaty i zróżnicowany kulturowo oraz wyznaniowo krajobraz dawnej Polski. W zestawie nie zabrakło szkiców budowli istniejących do dziś, choć znakomita większość nie przetrwała. Dzięki zachowanym archiwalnych fotografiom, dziełom plastycznym i literackim można jednak zrekonstruować nie tylko ich historię, ale także losy właścicieli oraz docenić dziedzictwo kulturowe Europy Środkowo-Wschodniej.
Impresjonizm to ruch artystyczny, który zrewolucjonizował sztukę drugiej połowy XIX wieku, wprowadzając nowy sposób postrzegania rzeczywistości. Dzieła jego mistrzów, takich jak Claude Monet, Edgar Degas, Pierre-Auguste Renoir i Camille Pissarro, charakteryzują się lekkimi, krótkimi pociągnięciami pędzla, tworzącymi dynamiczne, pełne życia i ruchu kompozycje. Zgromadzone w albumie reprodukcje oddają esencję tego, co stanowiło o wyjątkowości tego kierunku – ulotność chwili, gra światła i cienia, oraz subtelność kolorów. Główne tematy impresjonizmu obejmują pejzaże, sceny miejskie oraz portrety, a wszystkie te motywy łączy fascynacja zjawiskami atmosferycznymi i zmieniającym się światłem. Artystyczne eksperymenty malarzy koncentrowały się na uchwyceniu chwili, wrażeń i subiektywnych odczuć, co było radykalnym odejściem od dokładnych i szczegółowych przedstawień charakterystycznych dla wcześniejszych epok.
Sławomir Cendrowski jest doktorem nauk humanistycznych, specjalistą w zakresie historii sztuki i kultury, wykładowcą uniwersyteckim, redaktorem monografii i katalogów wystaw muzealnych. Zajmuje się także sztuką regionalną. Autor opublikował wiele artykułów z dziedziny malarstwa nowożytnego oraz mecenatu artystycznego. Jest też autorem albumów popularnonaukowych z dziedziny malarstwa.
Polski design to książka o historii tworzenia sztuki użytkowej od okresu formowania państwa polskiego do czasów współczesnych. Autorka w sposób analityczny przedstawia informacje na temat dziejów projektowania codziennych przedmiotów ułatwiających człowiekowi pracę i wypoczynek. Projekty powstały w efekcie działań designerów związanych z krajowym środowiskiem artystycznym lub zatrudnionych w instytucjach i zakładach tworzących rozpoznawalną w świecie polską markę. W przystępny sposób zostały opisane dziesiątki faktów i zjawisk, które zadecydowały o charakterze umeblowania w naszych domach i miejscach pracy, o wyglądzie i jakości rodzimych pojazdów, a nawet o popularności określonych rodzajów aparatów fotograficznych i kupowanych dzieciom jako prezent z okazji Pierwszej Komunii Świętej. Opowiedziane historie mogą zaciekawić zarówno studentów wzornictwa, jak i osoby zainteresowane kształtowaniem się trendów w polskim designie.
„Tom poświęcony komunikacji oralnej istotnie wzbogaca naszą wiedzę na temat dociekań nad historią komunikacji społecznej, prowadzonych nie tylko przez Autora, lecz także przez środowiska uczonych niemal na całym świecie. Włodzimierz Mich zapoznał nas z aktualnym stanem badań, z najciekawszą i najwartościowszą literaturą przedmiotu, często bardzo trudno dostępną. To, do czego udało mu się dotrzeć, potrafił właściwie wykorzystać, zinterpretować i poddać naukowej krytyce. Interdyscyplinarna perspektywa oglądu zjawisk komunikacyjnych w bardzo rozległych i zróżnicowanych kontekstach istotnie wzbogaca naszą wiedzę […]. Wysoko zatem oceniam pod względem merytorycznym imponujący efekt przedsięwzięcia Włodzimierza Micha, zwłaszcza że jego warsztat naukowy jest bogaty, innowacyjny i zgodny z przyjętymi standardami pracy naukowej. Zwraca też uwagę troska o język i jasność wywodu. Podejmując trudną i skomplikowaną tematykę, Autor nie epatuje naukowym żargonem, dzięki czemu książka jest zrozumiała dla średnio zaawansowanego czytelnika i stosunkowo szerokiego grona odbiorców”.
Z recenzji prof. dr. hab. Jerzego Jastrzębskiego
Refleksja badawcza podjęta przez Autorkę może przyczynić się do przełamania wielu stereotypów myślowych, o które nietrudno w sytuacji braku usystematyzowanej wiedzy []. Określanie kierunków rozwoju twórczości rysunkowej osób niewidomych, ujawnienie indeksów (wzorców) w kreowaniu świata oraz ustalenie symptomów zwiastujących rozwój twórczości rysunkowej u dzieci i młodzieży niewidomej uznaję za nowatorskie i oryginalne []. Rzadko pojawiają się tego typu opracowania. Rzetelne, wielowarstwowe, ujęte całościowo i interdyscyplinarne, uniwersalne i dodałabym oryginalne w przedmiocie badań, uzupełniające i wypełniające luki w dotychczasowym dyskursie na-ukowym, służące praktyce. Elementem wyjątkowo wartościowym w kontekście praktyki edukacyjnej są analizy interpretacyjne i opisowe wytworów plastycznych badanych osób []. Z recenzji wydawniczej dr hab. Marty Uberman, prof. UR
Album pt. "Andrzej Lichota. Malarstwo" przedstawia najważniejsze prace współczesnego artysty malarza, rysownika, reżysera i rzeźbiarza.Prezentuje przede wszystkim dzieła malarskie - artysta tworzy w nurcie abstrakcji ekspresyjnej, do którego inspiracją są autentyczne przeżycia artysty. Istotnym elementem jego twórczości jest także rzeźba, pejzaż, struktury i fragmenty, ale także spotkania i miejsca oraz szeroko pojęte odwołanie się do archetypu. Artysta zrealizował takie cykle malarskie jak: Australia, Iran i La Gomera, Corrida. Album opatrzony wstępem autorstwa Urszuli Kozakowskiej-Zauchy, całości dopełnia projekt dra Michała Piekarskiego.
„W otchłań” – autobiografia Geezera Butlera, legendarnego basisty Black Sabbath, to szansa poznania gigantów z Birmingham z zupełnie nowej strony. Historia widziana oczami, jak niesłusznie przyjęło się uważać, „najspokojniejszego” z członków tej formacji. Geezer Butler szczerze opisuje swoje dzieciństwo spędzone w siedmioosobowej rodzinie robotniczej bytującej w zniszczonym przez Luftwaffe powojennym Birmingham. Dowiemy się, dlaczego nie skończył jako księgowy oraz skąd wzięło się jego rozczarowanie zinstytucjonalizowaną religią oraz podziałami klasowymi. Basista przeprowadza czytelnika poprzez lata działalności Black Sabbath: od trudnych początków zespołu grającego ciężkiego bluesa, liczne zawirowania personalne prowadzące do zmian w składzie i samym brzmieniu, poprzez pozbawione luksusów trasy po brudnych i zatęchłych klubach Londynu, Niemiec czy Francji. Czytelnik ma również możliwość wgłębienia się w późniejsze lata istnienia Black Sabbath, napiętnowane starciami z okradającymi muzyków managerami, wyniszczającymi używkami i kryzysami twórczymi. Dzięki Butlerowi dowiadujemy się również, w jaki sposób jego pozbawiony złudzeń światopogląd wpłynął na kształt tekstów zespołu Black Sabbath.
„W otchłań” ukazuje losy jednego z najbardziej ekscytujących zespołów rockowych, nie oszczędzając po drodze nikogo i niczego.
Wyprawa przez zekranizowany kraj i filmy, które go kreują.Którędy przebiega granica rzeczywistości i fikcji? Czy w Ameryce można ją dostrzec, wyznaczyć? Kto tu kogo okłamuje? Czy to Hollywood wciska Ameryce kit? A może Ameryka jest zmyśleniem, które Hollywood ekranizuje? "Żeby żyć, opowiadamy sobie historie" - napisała Joan Didion. W Ameryce, bardziej niż gdzie indziej, historie opowiada się na ekranie. Żeby żyć, Ameryka karmi się swoim kinem. You are what you eat.Sprawczości amerykańskiego mitu Maciej Jarkowiec przyglądał się w dwóch poprzednich książkach:Powrócę jako piorun. Krótka historia Dzikiego Zachodu iRewolwer obok Biblii. W co wierzy Ameryka. WNa bulwarach czyhają potwory ponownie podąża tym tropem.Za pomocą reportażu, eseju, legendy, zapisków z podróży, wspomnień i anegdot snuje fascynującą, osobistą opowieść o sekretnym Hollywood: o wydarzeniach za kulisami największego przemysłu filmowego świata, które ukształtowały naszą zbiorową wyobraźnię. Hollywood okazuje się kluczem do zrozumienia USA i jego miejsca we współczesnym świecie - jako Imperium, kolosa na glinianych nogach i kraju, w którym prezydentami zostają aktorzy grający w podrzędnych westernach i biznesmeni o szemranej reputacji.
Koncert jako przestrzeń prezentacji dzieł muzycznych i sztuki wykonawczej na wzór wystaw muzealnych pozostaje jednym z najważniejszych kanałów rozpowszechniania, odbioru i kanonizacji nowej muzyki. Liczne w ostatnich latach eksperymenty z formą koncertu pokazują jednak, że ten wywodzący się z XIX wieku model muzycznej kreacji i recepcji nie satysfakcjonuje wielu artystów i odbiorców. Analizując wybrane projekty kuratorskie, autorka pracy bada, jak współcześni twórcy – muzycy, kompozytorzy, kuratorzy – zmieniają nie tylko formę koncertu, ale przede wszystkim jego funkcję: z miejsca prezentacji (arcy)dzieł i (re)produkcji kanonu w miejsce tworzenia krytycznej wiedzy i nowego doświadczenia.
Wystawa w Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK 12.04.2024 - 16.03.2025
Jedzenie w sztuce to 11. wystawa z flagowej serii MOCAK-u, w której konfrontowane są ważne obszary życia z refleksjami artystów. Wcześniej przyglądano się tematom takim jak: historia, sport, ekonomia, zbrodnia, gender, medycyna, ojczyzna, sztuka, natura, polityka, analizując zawarte w nich prawdy i związane z nimi manipulacje. Jedzenie w tym kontekście jest wyjątkowe, bo stoi u podstaw życia, przez co ma wpływ na wiele jego aspektów.
Jedzenie to zaspokajanie potrzeby fizjologicznej, znajdującej się u podstaw piramidy Maslowa, a równolegle – szeregu innych, wyższych potrzeb, psychicznych i społecznych, takich jak poczucie przynależności czy bezpieczeństwa. Pokarm jako nieodzowny warunek przetrwania ukształtował naszą cywilizację. Był zapłatą za pracę, a jego zdobywanie – motorem postępu. Jego poszukiwanie inicjowało wędrówki ludności i tym samym odkrywanie świata. Jego brak bywał zarzewiem konfliktów, przyczyniał się do zamieszek i rozlewu krwi. Jedzenie do dziś towarzyszy rytuałom i obrzędom, jest fundamentem każdej wspólnoty, kultury i religii.
Na wystawie zaprezentowane są prace 66 artystów z wielu krajów, w różnych mediach, takich jak malarstwo, fotografia, wideo, obiekt i instalacja. Jedzenie to czynność społeczna, podstawa tożsamości, a nawet narzędzie oporu. Współczesnych artystów niepokoi tak niedosyt, jak nadmiar żywności. W pierwszym przypadku głód, nierówność, kryzys humanitarny, degradacja społeczeństwa, upokorzenie, w drugim – konsumpcjonizm, marnotrawstwo, zdrowotne skutki źle zbilansowanej diety. Analizie został poddany zarówno eksponowany w sztuce od wieków estetyczny potencjał jedzenia, jak i jego aspekty etyczne i światopoglądowe.
Książka z tekstem równoległym polsko-angielskim.
Malarstwo barokowe na Śląsku to fenomen, który nie przestaje intrygować. Nasza nowa książka „Johann Jacob Eybelwieser młodszy. Wrocławski malarz doby baroku”, prezentuje światu sylwetkę Johanna Jacoba Eybelwiesera młodszego, uznawanego za jednego z czołowych i najpłodniejszych malarzy działających w osiemnastowiecznym Wrocławiu. Życie Eybelwiesera i organizacja jego warsztatu przypominają casus wielkiego mistrza wcześniejszego pokolenia — Michaela Willmanna, zwanego śląskim Rembrandtem.
Bycie artystą schyłku baroku wymagało nie tylko talentu artystycznego, ale też instynktu wytrawnego dyplomaty. Strategia rozwoju kariery artysty, świadomie budującego swoją pozycję we wrocławskim społeczeństwie, musiała uwzględniać lawirowanie między zleceniami od protestanckich mieszczan i wpływowych zakonów katolickich. Dzięki wielostronnej analizie warsztatu malarskiego i uwzględnieniu kontekstu komercyjnego możemy lepiej zrozumieć ekonomiczne aspekty produkcji artystycznej, w tym rzadko poruszane kwestie marketingu i marki osobistej.
Na kartach książki znajduje się ponad 260 ilustracji oraz klarownie usystematyzowany katalog 230 dzieł malarza powstałych od rozpoczęcia
samodzielnej kariery artystycznej w 1699 roku do śmierci w roku 1744. To także wnikliwe spojrzenie na twórczość mistrza — uwzględniające aspekty technologiczne i ikonograficzne, historię oraz okoliczności powstania dzieł, dzięki którym można wskazać ich miejsce w całym dorobku artysty.
Mistrzynie to stworzony przez Dagmarę Budzbon-Szymańską zbiór esejów na temat życia i twórczości wybranych polskich artystek, pozwalający szerokiemu gronu wielbicieli sztuki poznać je i zrozumieć. To książka, do której może zajrzeć każdy - bez względu na to, jaką wiedzę z zakresu historii sztuki posiada - i w której każdy znajdzie dla siebie coś ciekawego. Autorka opowiada, kim były i są te fascynujące i odważne kobiety, które musiały stawiać czoła przeciwnościom losu, iść pod prąd panujących zasad, przebijać głową mur. Czym się kierowały, czego pragnęły i czego się obawiały?Poprzez ich dokonania i doświadczenia śledzimy historię sztuki polskiej i światowej od wieku XIX aż do lat najnowszych i przyglądamy się różnym aspektom twórczości artystek, a także ich podejściu do kwestii emancypacyjnych/feministycznych, macierzyństwa, walki z wszechpanującą maskulinizacją i patriarchatem świata artystycznego oraz łączenia sztuki z życiem rodzinnym.Mistrzynie to niezwykłą opowieść o roli kobiet na polskiej scenie artystycznej w ciągu ostatnich 200 lat, ukazująca sylwetki między innymi takich twórczyń jak Boznańska, Kobro, Jarema, Szapocznikow, Pągowska, Abakanowicz, Kozyra czy Bogacka.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
