Autorka w sposób barwny i sugestywny opowiada o sztuce wizualnej utrzymując jednocześnie rygory opracowania naukowego. Przedstawia ponadczasowość sztuki identyfikując ją według najnowszych metod analityki instrumentalnej, badań historycznych, przedstawia analizę zmiany postaci dzieł w procesie konserwacji.

Autorka w sposób barwny i sugestywny opowiada o sztuce wizualnej utrzymując jednocześnie rygory opracowania naukowego. Przedstawia ponadczasowość sztuki identyfikując ją według najnowszych metod analityki instrumentalnej, badań historycznych, przedstawia analizę zmiany postaci dzieł w procesie konserwacji.

Monografia analizuje pojawienie się i upowszechnienie nowoczesnych rozwiązań w architekturze na przykładzie Lwowa w oparciu o szczegółowe badania archiwalne i terenowe w Lwowie. Szeroko zaprezentowano różne zagadnienia dotyczące architektury lwowskiej: działających tam środowisk architektonicznych i architektów oraz różnych nurtów architektury historyzmu, secesji i modernizmu. Pozwoliło to uchwycić przekształcanie się historyzującej lwowskiej architektury XIX-wiecznej w nowoczesne rozwiązania charakterystyczne dla sztuki XX w.

Tematyka tekstów jest bardzo różnorodna. Niektóre dotyczą wystaw malarskich. Pisałem nie tylko o wielkich twórcach, takich jak: El Greco, Tintoretto, Vermeer, Goya, Canaletto czy Gauguin, ale także tych znakomitych, choć niesłusznie zapomnianych, jak np. Gustave Caillebotte, malarz z czasów belle poque znany w Polsce jedynie nielicznej grupie historyków sztuki. Kilka tekstów dotyczy wystaw okolicznościowych zorganizowanych z okazji wielkich rocznic przypominających wybitnych przedstawicieli kultury europejskiej, jak np. dwutysięcznej rocznicy urodzin pisarza i filozofa Seneki, siedemsetnej rocznicy urodzin Giovanniego Boccaccia, pięćsetlecia wydania Księcia Machiavellego czy dwóchsetlecia urodzin Winckelmanna. Tekst o naszym znakomitym typografie i bibliofilu Samuelu F. Tyszkiewiczu został napisany z okazji wystawy zorganizowanej w Weronie w pięćdziesiątą rocznicę jego śmierci. Kilka tekstów dotyczy ekspozycji kodeksów rękopiśmiennych (jest to temat, który z racji moich studiów specjalistycznych interesuje mnie w szczególny sposób), rzadkich książek i unikalnych archiwaliów, które można oglądać tylko w wyjątkowych sytuacjach, jak np. na wystawie dokumentów dotyczących Leonarda da Vinci, kodeksów pergaminowych z księgozbioru kardynała Bessariona, ofiarowanych przez greckiego purpurata Republice św. Marka, które dały początek Marcianie, sławnej bibliotece weneckiej, książekklejnotów, wykonanych na polecenie Wawrzyńca Wspaniałego jako wiano dla jego córek, czy rękopisów i najstarszych wydań dzieł papieża Grzegorza Wielkiego, jednego z czterech Ojców Kościoła zachodniego. Innego rodzaju ekspozycją była londyńska wystawa poświęcona złotej erze Baletów Rosyjskich Diagilewa w latach 1909-1929, na której zgromadzono nie tylko archiwalia dotyczące tego wybitnego twórcy kultury, ale także oryginalne kostiumy i projekty dekoracji. Opublikowane teksty są świadectwem moich zainteresowań, pasji i sympatii.- od Autora

Pozycję Lublina na teatralnej mapie kraju, a może nawet Europy, w dużej mierze ukształtowały odbywające się tu festiwale, których wciąż przybywa. Szczególne znaczenie w tym względzie mają Konfrontacje impreza o najdłuższej historii i prezentująca teatry niemal z całego świata.Także (rozwiązany w 2013 roku) Festiwal Teatrów Europy Środkowej Sąsiedzi obiecywał stać się ich ważnym kontrapunktem.Byłam świadkiem rodzenia się tych inicjatyw, poszukiwania formuły, kolejnych edycji i nanoszenia korekt na ich kształt. Swoje wrażenia ujmowałam w formę niewielkich objętościowo sprawozdań publikowanych w kilku czasopismach. Starałam się w nich zaopiniować nie tylko wartość przedstawień, ale także uchwycić atmosferę imprezy i odnieść się do rozwiązań organizacyjnych. Zawsze też uwzględniałam lokalną perspektywę, która kazała mi odwoływać się do wydarzeń z minionych festiwali, jakbym rozmawiała z lubelską publicznością.Mam nadzieję, że to historyczne świadectwo może wzbudzić czyjeś zainteresowanie.- Magdalena Jankowska

W latach dwudziestych XIX wieku Hegel osiada w Berlinie, gdzie wykłada swoją teorię sztuki. Wykłady szybko nabierają rozgłosu, a w dłuższej perspektywie przedstawione w nich idee uczynią z Hegla fundatora nowoczesnej estetyki filozoficznej. Znakomita transkrypcja Friedricha von Kehlera utrwala oryginalny wykład ontologii trzech form sztuki jako całościowych historycznych koncepcji świata – symbolicznej, klasycznej i romantycznej – zwieńczonych sztuką najwyższą, dramatem. Według Hegla, architektura i rzeźba, malarstwo i muzyka osiągają kulminację w poezji i „postaciach w działaniu”.

Surfing is a way of life. A life dominated by the waves and the tide with a cozy place to pause in between. The second chapter in the Surf Shacks series by Matt Titone illustrates how surfers live both on and offshore. Many abodes can fall under the label of surf shack: city apartments, cabins nestled next to national parks, or tiny Hawaiian huts. Surfing communities are overflowing with creativity, innovation, and rich personas. Surf Shacks takes a deeper look at surfers’ homes and artistic habits. Glimpses of record collections, strolls through backyard gardens, or a peek into a painter’s studio provide insight into surfers’ lives. From the remote Hawaiian treehouse and converted bus home of the Goodwin family to the Japanese mountain cabin that the founder of Gentemstick, Taro Tamai, calls home, every space has a unique tale. Jamie Smallwood, a sustainable architect, built an off the grid shipping container compound in Byron Bay as a new domicile. The moments that these vibrant personalities spend away from the swell and the froth are both captivating and nuanced. Through anecdotes and photographs, illustrations and conversations, Surf Shacks reveals a more personal side to surfing and its eclectic cast of characters.

Rozwiązywanie zagadek związanych z żydowskimi domami modlitwy w Warszawie wymaga wyjątkowego wysiłku z powodu niemal doszczętnego unicestwienia podczas II wojny światowej niemal pięciuset takich obiektów – od okazałych synagog do skromnych pomieszczeń w prywatnych domach. Po większości modlitewni nie pozostało nic poza adresem odnotowanym w zbiorczych zestawieniach. Na gruntach największej przedwojennej dzielnicy żydowskiej wyrosła nowa dzielnica – Muranów, bloki mieszkalne tworzą zupełnie odmienny układ od dawnych kamienic, a wiele ulic zmieniło swój bieg. W innych dzielnicach, szczególnie na Pradze, przetrwało wprawdzie sporo starych budynków, ale opuszczone sale modlitwy zostały przebudowane na inne cele i utraciły wcześniejszy wystrój. Wszystkie te miejsca modlitw były fotografowane niezwykle rzadko, więc poza okazjonalnymi tego rodzaju zapisami badaczom pozostawały do dyspozycji nieliczne dokumenty źródłowe, relacje prasowe oraz literatura wspomnieniowa. Te pola badawcze zostały już niemal do końca wyeksploatowane, co pozwoliło wyjaśnić wiele kwestii, ale jednocześnie ukazało, jak bezradna bywa nauka wobec ogromu Zagłady. Książka Jarosława Zielińskiego Warszawskie synagogi. Na tropie tajemnic kontynuuje wątki podjęte w dziele Eleonory Bergman, która zbadała wszystkie dostępne przed laty źródła i opracowania, tworząc najpełniejszą w dziejach varsavianistyki panoramę stołecznych modlitewni. Od tego czasu badacze zyskali jednak łatwiejszy dostęp do materiałów wcześniej niemal niewykorzystywanych – fotoplanów, zdjęć lotniczych i szczegółowych opracowań kartograficznych, a także fotografii (przeważnie niemieckich), które nieustannie pojawiają się na aukcjach internetowych. Wszystkie te narzędzia zostały użyte w tej książce, dzięki czemu udało się dokonać znaczącej weryfikacji wiedzy na temat wielu synagog, których wygląd, a nawet dokładniejsza lokalizacja w obrębie danej posesji nie były dotychczas znane. Opracowanie nie jest szczegółowym zestawieniem wszystkich domów modlitwy, lecz – poza wstępnym przeglądem obiektów najważniejszych – prezentuje te, o których można powiedzieć cokolwiek więcej niż dotychczas.

Album jest najbardziej kompletnym przeglądem artystów sztuki fotograficznej, którzy zmierzyli się z obrazowaniem Tatr do 1939 roku. Ponad 420 fotografów, ponad 160 szczegółowych sylwetek, ponad 400 zdjęć. Pierwsze fotografie Zakopanego i Kuźnic, pierwsze obrazy przestrzenne z Tatr, pierwsze kolorowe zdjęcia Tatr. Fotografie Tatr ze szklanych negatywów, fotografie Tatr bezpośrednio z odbitek, fotografie Tatr z archiwalnych czasopism. Tatrzańskie zdjęcia nieznanych autorów, tatrzańskie pocztówki, tatrzańskie zdjęcia lotnicze. Czytelnik znajdzie również informacje o wynalazcach fotografii oraz szczegóły techniczne aparatów i materiałów światłoczułych, używanych do fotografowania Tatr od 1859 do 1939 roku. Format A4, druk kolorowy

Książka ukazuje, jak zmieniały się przedstawienia związków miłosnych człowieka i maszyny w filmach science fiction, pochodzących z amerykańskiego i zachodnioeuropejskiego kręgu kulturowego, i jakie przekazy kulturowe na temat podmiotowości współczesnego człowieka i innych podmiotów otaczającej go rzeczywistości wpisane są w historie miłosne opowiedziane w analizowanych filmach. W interpretacji autorki omawiane filmy stawiają pytania o to, czy maszyny obdarzone sztuczną inteligencją mogłyby wchodzić w miłosne interakcje z człowiekiem i co miałoby to oznaczać dla obu stron w kontekście ich podmiotowości.Joanna Łapińska ? kulturoznawczyni i filmoznawczyni. Publikowała w licznych monografiach i czasopismach naukowych, m.in. w „Creativity Studies”, „The Polish Journal of Aesthetics”, „Kulturze Popularnej”, „Pracach Kulturoznawczych”. Naukowo zajmuje się przede wszystkim historią kina (nie tylko science fiction) oraz tropieniem posthumanistycznych wątków w kulturze popularnej. Miłośniczka ASMR i komedii romantycznych. Na co dzień mieszka w Poznaniu.

Kolejna publikacja w cyklu o plakacie i formach graficznych przedstawia twórczość Lexa Drewinskiego, związanego z polskim i niemieckim środowiskiem artystyczno-akademickim. Drewinski uzyskał z wyróżnieniem tytuł magistra w pracowni Waldemara Świerzego w poznańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. Przez lata był związany z niemiecką Fachhochschule Potsdam (1992–2017), obecnie z Akademią Sztuki w Szczecinie. Prace Drewinskiego wystawiano m.in. w Berlinie, Londynie, Sztokholmie, Barcelonie, Meksyku i Quito oraz wielokrotnie nagradzano w kraju i za granicą. Jego plakaty z jednej strony charakteryzują się prostotą formy i oszczędnością koloru, z drugiej zaś zawierają silny przekaz dotyczący aktualnych problemów społecznych. Wstęp i wybór reprodukcji do książki przygotował Zdzisław Schubert.

Ten podręcznik jest skierowany do projektantów mody, krawców oraz wszystkich osób zainteresowanych możliwościami kreatywnego wykorzystania tekstyliów.Książka pomoże w idealnym doborze materiału do sylwetki, wskaże sposoby jego układania się oraz metody poprawienia jego właściwości. W encyklopedii znajdują się praktyczne informacje na temat: tkanin, dzianin, włóknin, skór, futer, laminatów, folii, koronek, siatek, dekoracji pasmanteryjnych oraz taśm spełniających różne funkcje.Opisy poszczególnych materiałów ułożono według roli, jaką odgrywają w tworzeniu różnych form odzieży. Każdemu z haseł towarzyszą fotografie próbek oraz zdjęcia gotowych ubiorów.Tabele na końcu książki podsumowują zawarte w niej wiadomości. Korzystanie z nich pozwoli szybko sprawdzić, jakie właściwości ma dany materiał, z jakich włókien jest wytwarzany, jakie ma zalety, a jakie wady, ile waży oraz do jakich celów można go zastosować.Wydanie 2. zmienione i uaktualnione 2021

Kto to był Erwin Axer? Tytuł książki nawiązuje do tekstu Kto to jest Erwin Axer z 1975 roku autorstwa Jerzego Koeniga. Po latach zasadne okazało się powtórzenie tego pytania, ponieważ życie i twórczość Erwina Axera wymagają dalszych badań i analiz, a niektóre znane wątki jego biografii - nowego spojrzenia. Pytanie to towarzyszyło nam przez cały rok 2017, gdy z inicjatywy trzech instytucji: Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego, Teatru Narodowego i Teatru Współczesnego odbył się szereg wydarzeń upamiętniających stulecie urodzin artysty: trzy wystawy (Erwin Axer. Stulecie urodzin w Galerii Kordegarda zorganizowana przez Narodowe Centrum Kultury; Oddech. Erwin Axer i Warszawa teatralna 1956-1966 współorganizowana przez Dom Spotkań z Historią; Erwin Axer (1917?2012) - wystawa wirtualna na platformie Google Art & Culture), trzy książki (Notatki z pracy, Polsko-niemieckie ćwiczenia pamięci, Rozmowy z Erwinem Axerem), dwa wieczory publicznego czytania tekstów Axera, lektura fragmentów Ćwiczeń pamięci w wykonaniu Jana Englerta na antenie radiowej Dwójki, dodatek specjalny „Tygodnika Powszechnego”, liczne rozmowy o Axerze w audycjach radiowych i telewizyjnych.Tytułowe pytanie posłużyło również jako punkt wyjścia ogólnopolskiej konferencji naukowej zorganizowanej w dniach 20?21 października 2017 roku przez Wydział Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza i Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Przy tej okazji badaczki i badacze z różnych ośrodków stworzyli portret wielokrotny Axera - człowieka i twórcy. W założeniu książka obejmuje z jednej strony wątki z biografii Erwina Axera, uważnego świadka historii XX wieku - z drugiej, koncentruje się na głównych polach jego zawodowej aktywności: reżyserii, kierowaniu teatrem, pisarstwie. Poruszone tematy objęły okres dzieciństwa i wczesnej młodości Axera we Lwowie, studia w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie, czas drugiej wojny światowej. Szczególnie uważnie przyglądamy się nie dość znanym pracom zagranicznym Axera - począwszy od wystawienia Wesela w Stanach Zjednoczonych przez realizacje w Związku Radzieckim aż po późne prace w Austrii i RFN. Wreszcie próbowaliśmy przemyśleć sferę jego duchowego rozwoju, świadomości intelektualnej, kształtowania się światopoglądu. Teatru nie tworzy się w pojedynkę - dlatego jeden z bloków tematycznych dotyczy najbliższych współpracowników Axera - Jerzego Kreczmara, Ewy Starowieyskiej, Zofii Mrozowskiej, Tadeusza Łomnickiego.Mamy świadomość, że wątki w biografii Axera skupione na relacjach z innymi osobami (pisarzami, reżyserami, scenografami, aktorami, studentami i krytykami) wymagają dalszych prac. Podobnie jak skomplikowane relacje Axera, członka PZPR, z komunistyczną władzą i partyjnym aparatem. Poruszyliśmy te wątki w książce, ale w świetle odsłaniania kolejnych archiwów - pozostaje jeszcze wiele do zbadania.Tak samo wymaga opracowania wieloletnia praca Axera jako pedagoga na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Również z powyższych powodów zdecydowaliśmy się opublikować wspomnienia studentów i współpracowników Axera oraz efekt benedyktyńskiej pracy Zenona Andrzejewskiego, który opracował biogramy rodziny Axerów - począwszy od dziadka reżysera. Ta książka jest również efektem zdumienia. Długie i bogate życie Erwina Axera nie stało się przedmiotem wielu badań. Na półce możemy postawić tylko biografię Elżbiety Baniewicz i monograficzny zeszyt „Notatnika Teatralnego”. Poza tym w czasopismach i książkach zostały opublikowane nieliczne ważne artykuły, m.in. Marty Fik, Joanny Krakowskiej, Elżbiety Matyni, Elżbiety Wysińskiej czy Jerzego Koeniga. Mamy nadzieję, że książka przybliży do pewnego stopnia życie, osobę i dzieło Erwina Axera. Pytanie „kto to był Erwin Axer?” pozostaje bowiem otwarte.

A luxurious collection of the best recipes from the world's leading Italian cookbook - with all new photography and design First published in 1950, Il Cucchiaio d'Argento, or its English-language offspring The Silver Spoon, is the ultimate compilation of traditional home-cooking Italian dishes. In this all-new luxurious book, The Silver Spoon Classic features 170 of the very best-of-the-best recipes from Italy's incredibly diverse regions. Carefully selected from Phaidon's Silver Spoon cookbooks, which have sold more than one million copies worldwide, this new collection features exquisite photography of the dishes, is replete with elegant double ribbons for easy reference, and a sumptuous design and package, which makes for an ideal gift or keepsake for the amateur and serious chef. With dishes for all tastes and seasons, The Silver Spoon Classic is the definitive guide to preparing the most important, authentic, and delicious Italian recipes.

„Marcin Mroszczak. Plakaty” to już dwudziesty piąty minialbum w popularnej serii „Plakaty”, przedstawiający tym razem twórczość Marcina Mroszczaka, syna Józefa Mroszczaka, jednego z założycieli polskiej szkoły plakatu. Marcin Mroszczak studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, pracował w prestiżowych zagranicznych pracowniach designu, założył agencję reklamową Corporate Profiles. Projektuje plakaty filmowe i teatralne, scenografie teatralne, okładki książkowe – do jego najsłynniejszych realizacji należą m.in. „Hamlet” do sztuki Williama Szekspira, powstały we współpracy z Andrzejem Krauze, „Człowiek z marmuru” i „Człowiek z żelaza” do filmów Andrzeja Wajdy czy też plakat z okazji dwudziestej rocznicy wyborów 4 czerwca, zainspirowany szeryfem z plakatu Tomasza Sarneckiego „W samo południe. 4 czerwca 1989”. Wstęp i wybór reprodukcji do książki przygotowała Dorota Folga-Januszewska.

Porywające wprowadzenie do opery od czasów renesansu aż po XXI wiek.Oto książka, która zabierze cię w porywającą podróż po eklektycznej przeszłości i teraźniejszości opery. Poczynając od powszechnie uważanego za pierwszą udaną operę ,,Orfeusza"" Monteverdiego z 1607 roku, przez takie klasyki jak ,,Carmen"" czy ,,Cyganeria"", a kończąc na współczesnych dziełach jak ,,Brokeback Mountain"" czy ,,Śmierć Klinghoffera"".Instrumentalistka i krytyczka Vivien Schweitzer prezentuje czytelnikom najważniejszych kompozytorów i najbardziej wpływowych wykonawców. Opowiada też o toczących się przez wiele lat sporach i wyjaśnia najistotniejsze pojęcia związane z operą.Niewiele jest tak intuicyjnych i emocjonalnych form sztuki, jak opera - niewiele też tak bardzo przytłacza nowicjuszy. ,,Szalona miłość"" to pozycja obowiązkowa dla wszystkich, którzy chcą poznać tę tętniącą życiem i wiecznie zmieniającą się formę sztuki w całej okazałości.

Kolejny minialbum popularnej serii Plakaty, współtworzonej z Akademią Sztuk Pięknych, poświęcony został osobie Stanisława Wieczorka (ur. 1943 r.) – wszechstronnego artysty: malarza, rysownika, grafika, scenografa i projektanta. Od początku swojej pracy twórczej związany jest z warszawskim oddziałem wspomnianej ASP, gdzie wielokrotnie pełnił funkcję prodziekana i dziekana Wydziału Grafiki. Był także kierownikiem artystycznym w Wydawnictwach Artystyczno-Graficznych (1969–1975) i dyrektorem artystycznym dwumiesięcznika „Projekt” (1984–1992). Wielokrotnie doceniany i wyróżniany, m.in. nagrodą Ministra Kultury i Sztuki oraz Honorową Odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, prezentował swoje prace na licznych wystawach zarówno w Polsce, jak i za granicą.

Paul Peter Rubens jest jednym z najbardziej znanych przedstawicieli malarstwa flamandzkiego na świecie. Jego niesamowity talent, pracowitość, zmysł dyplomacji i organizacji zapewniły mu sławę, uznanie oraz bogactwo jeszcze za życia. Malarstwo Rubensa zachwycało już w czasach, kiedy tworzył, obecnie jego twórczość olśniewa ze zdwojoną siłą, inspirując kolejne pokolenia artystów. Wielość tematów czerpanych z motywów biblijnych i mitologii oraz obfitość kształtów i kolorów są charakterystyczne dla twórczości tego niezwykłego artysty. Rubens gościł na wszystkich dworach europejskich, odbywając podróże dyplomatyczne, które zaowocowały wieloma znakomitymi portretami, m.in. Ludwika XIII, Anny Austriaczki czy Filipa IV Habsburga. Artysta stworzył w swoim domu w Antwerpii nowoczesną pracownię, w której przebywali tak znani malarze jak Antoon van Dyck czy Jan Brueghel.

Lwów nowoczesny to pierwszy tak obszerny album poświęcony zupełnie nieznanemu obliczu międzywojennego modernizmu znad Pełtwi. Na przeszło 150 współczesnych fotografiach, przygotowanych specjalnie na potrzeby tego wydawnictwa, zaprezentowano ikoniczne realizacje polskich, ukraińskich i żydowskich architektów: budynki hoteli, banków, biur, sklepów, kin, kamienic, willi, ale również obiektów sakralnych, teatrów, szpitali i szkół. Uzupełnieniem wydawnictwa są często publikowane po raz pierwszy archiwalne zdjęcia i plany pochodzące z polskich i ukraińskich zbiorów.Lwów, mimo konsekwencji I wojny światowej i wielkiego kryzysu gospodarczego z 1929 roku, prężnie i dynamicznie się rozwijał, stawiając na modernizację i kreatywność. Miasto wyróżniało się jako siedziba cenionej Politechniki Lwowskiej kuźni architektury i ważnego ośrodka kształcenia inżynierów, konstruktorów i planistów. Działający tu twórcy interesowali się koncepcjami innych modernistów w Europie i przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych, co nie oznaczało ich bezrefleksyjnego naśladownictwa.Przedwojenny Lwów inspirował i zajmował istotne miejsce na mapie nie tylko II Rzeczypospolitej, ale także całej Nowej Europy. Zrealizowano tu wiele wybitnych dzieł modernizmu, które wyznaczały nowe kierunki rozwoju miasta. Architektoniczna nowoczesność stała się częścią lwowskiego genius loci, dawała nowy impuls i co najważniejsze, nie była skierowana przeciw tradycji miasta o wielowiekowej i wielonarodowej historii.

Okno na przeszłość. Szkice z historii wizualnej, t.2 jest wartościowym i potrzebnym wydawnictwem na naszym rynku książek naukowych. Co ciekawe i ważne, nie jest pierwszą publkikacją w tym zakresie, gdyz stanowi kontynuacje tomu wydanego w 2014 r., zatytułowanego identycznie, zredagowanego samodzielnie przez Dorotę Skotarczak. Została włączona do serii wydawniczej "Histtoria w Mediach", prowadzonej przez Jacka Szymalę, której wcześniejszy etap wyznacza tom Film a historia. Szkice z dziejow wizualnych. Książka znacząco poszerzy repertuar publikacji na temat historii wizualnej. dr hab. Jacek Nowakowski, prof. UAM