Książka zawiera praktyczne porady i zalecenia specjalistów z Instytutu Żywności i Żywienia; mogą z niej korzystać zarówno pacjenci, jak i lekarze podstawowej opieki zdrowotnej.Starzenie się jest procesem fizjologicznym i należy do kolejnych etapów ludzkiego życia. Nie możemy go uniknąć, ale dzięki aktywności fizycznej i diecie bogatej w makro- i mikroskładniki możemy wpłynąć na nasze samopoczucie i stan zdrowia. Autorzy poradnika podają cenne wskazówki dotyczące zaleceń żywieniowych dla osób w wieku starszym. Zwracają uwagę na interakcje suplementów diety z przyjmowanymi lekami. Czytelnik znajdzie w naszej publikacji również przykładowe jadłospisy, które pomogą w codziennym komponowaniu posiłków. Książka zawiera praktyczne porady i zalecenia specjalistów z Instytutu Żywności i Żywienia; mogą z niej korzystać zarówno pacjenci, jak i lekarze podstawowej opieki zdrowotnej.

Z początku niektóre zmiany wydają się typowe dla ludzi w podeszłym wieku. Stopniowa utrata pamięci czy spadek formy fizycznej, a także zaskakujące, niecodzienne dotychczas zachowanie lub reakcje tłumaczymy sobie zwykle procesem starzenia i naturalną koleją rzeczy. Uświadomienie sobie, że stoi za nimi demencja, jest dla rodziny momentem przełomowym. Autor tej książki, Ken Abraham, opowiada w niej o własnych przeżyciach i doświadczeniach. Kiedy zrozumiał, że jego matka cierpi na demencję, ziemia osunęła mu się spod nóg. Abraham jednak nie dał tak łatwo za wygraną. Nie bez sporej dozy humoru i zarazem rzeczowo tłumaczy, jak radzić sobie z chorobą. W swoich refleksjach nawiązuje też do Dekalogu, a dokładniej do tego jego przykazania, które każe nam czcić rodziców. Dodaje w ten sposób otuchy i odwagi wszystkim tym, którzy, opiekując się chorymi rodzicami, muszą niejednokrotnie podejmować się trudnych obowiązków. Demencja czy choroba Alzheimera to nie tylko ogromny balast dla rodziny. To też, a może nawet przede wszystkim, nieznośna ujma i zażenowanie dla samego chorego. 

Książka od lat pozostająca bestsellerem, opisująca naturalne, niefarmakologiczne podejście do menopauzy, w tym wydaniu uzupełniona o najnowsze wyniki badań dotyczących hormonalnej terapii zastępczej. Dr Linda Ojeda od dawna uważała, że menopauza jest naturalnym etapem w życiu kobiety, nie zaś jakimś zaburzeniem, które „musi być leczone”. Od czasu pierwszego wydania tej książki w 1989 roku, dziesiątki tysięcy kobiet korzystały z jej wyważonych, afirmujących życie porad, by zrozumieć i przejść przez okres menopauzy i dalsze lata, wciąż w pełni się nimi ciesząc. W każdym kolejnym wydaniu tej książki dr Ojeda zawiera najnowsze informacje o konwencjonalnej hormonalnej terapii zastępczej oraz o dostępnych bezpieczniejszych alternatywach. W niniejszym, nowym wydaniu, wyraźnie wyjaśnia dlaczego sztuczną terapię hormonalną uważa się za szkodliwą, oraz oferuje szeroką gamę różnych jej alternatyw. Odpowiada również na pytanie, co możesz zrobić, jeśli suplementy, zioła i produkty sojowe, których używasz zamiast terapii hormonalnej, nie działają. Inne nowe informacje zawarte w tym wydaniu: · Co wykazało, a czego nie wykazało słynne badanie Women’s Health Initiative? · Najlepsze opcje hormonalnej terapii zastępczej dla kobiet w okresie około- i postmenopauzalnym. · Czasami niebezpieczna różnica pomiędzy hormonami syntetycznymi a naturalnymi. · Typy dostępnych leków stosowanych w hormonalnej terapii zastępczej z uwzględnieniem ich handlowych oraz ogólnie znanych nazw. · Testy hormonalne i niehormonalne środki korygujące zaburzenia równowagi hormonalnej. Menopauza bez leków dostarcza obszernych informacji na temat objawów menopauzy – fal gorąca, zmęczenia, zmian w życiu seksualnym, depresji czy osteoporozy – oraz na temat tego, jak je łagodzić. Uaktualnione fragmenty omawiają kwestie dotyczące chorób serca i raka piersi, oraz ich związku z cholesterolem, dietą, suplementami, ćwiczeniami, naturalnymi hormonami jak również syntetycznymi lekami.

Jak poradzić sobie ze śmiercią i nie zwątpić w życie? Kiedy pielęgniarka Norma Bowe zaczęła prowadzić zajęcia dotyczące śmierci w college'u w New Jersey, nie spodziewała się, że odniesie taki sukces. A jednak rok w rok na jej warsztaty trzeba się zapisywać z trzyletnim wyprzedzeniem. Powód jest prosty. W rzeczywistości lekcje Normy pomagają zrozumieć, jak najlepiej wykorzystać to, co poetka Mary Oliver nazwała kiedyś „jedynym dzikim i drogocennym życiem”. Pod pretekstem dyskusji na temat umierania oraz wizyt na cmentarzach i w prosektoriach Norma uczy swoich studentów, by doceniali piękno życia i znajdowali je w sobie nawzajem. Nagradzana dziennikarka Erika Hayasaki, która towarzyszyła Normie w jej pracy przez ponad cztery lata, pokazuje, w jaki sposób profesorka pomogła czworgu wyjątkowych studentów uwolnić się od ciężaru ich udręczonych rodzin oraz straszliwych życiowych okoliczności i odnaleźć równowagę oraz szczęście. „To piękna książka o odwadze. Odwadze, aby zawrócić i stawić czoła własnemu życiu i śmierci, oraz odwadze, aby wpływać na życie innych. Książka Lekcje umierania. Prawdziwa historia o życiu pokazuje, jak żyć w pełni, z wdzięcznością i sensem każdego dnia”. Elizabeth Lesser, autorka książki Broken Open i współzałożycielka Omega Institute „Hayasaki zabiera nas w niezapomnianą podróż z Normą Bowe oraz ludźmi w jej otoczeniu, którzy doświadczyli jej mądrości i współczucia. Ta książka to ostatnia lekcja, jakiej kiedykolwiek będziecie potrzebować na temat życia”. —Ruth Davis Konigsberg, autorka książki The Truth About Grief: The Myth of Its Five Stages and the New Science of Loss Książka Lekcje umierania. Prawdziwa książka o życiu jest zarazem bezwzględna i zbawcza. Ukazuje najbardziej bolesną, pełną przemocy twarz ludzkości, a jednocześnie ujawnia zacięty optymizm i zdumiewającą szczodrość. Historie w niej zawarte utkwiły we mnie głęboko i szybko mnie nie opuszczą”. —Erica Brown, autorka książki Happier Endings: A Meditation on Life and Death

Niniejsza książka jest poświęcona problematyce starości, przede wszystkim życiu intymno-emocjonalnemu osób starszych. Inspiracją do podjęcia tego tematu był jeden z kursów z programu studiów pedagogicznych. Uczestnictwo w tych zajęciach uświadomiło mi istnienie pewnych sfer życia seniorów, które są marginalizowane w naszym społeczeństwie bądź są tematami naznaczonymi społecznie i uznanymi za tabu. Nie oznacza to jednak, że są to obszary nieistniejące lub nieistotne dla ludzi starszych. Problem starości jest obecnie dość powszechnie poruszany w literaturze, jednak badań dotyczących interesującej mnie tematyki przeprowadzono dotychczas niewiele. Istnieją jednak pomiary, które dowodzą, że osoby starsze prowadzą życie seksualne, mimo że społeczeństwo nadaje temu marginalne znaczenie i nie podejmuje tego tematu. Autorami takich badań są zarówno Z. Izdebski, jak i Z. Lew-Starowicz. Książka składa się z dwóch części. Pierwsza – teoretyczna – została poświęcona przybliżeniu literatury przedmiotu, natomiast druga dotyczy przeprowadzonych przeze mnie badań. Na część teoretyczną składają się trzy rozdziały. Pierwszy z nich zawiera biologiczne ujęcie starości ze zwróceniem uwagi na nieuchronność i nieodwracalność procesu starzenia się. Przedstawia rozumienie terminu „starość”… Rozdział drugi zawiera analizę starości pod względem społeczno-psychologicznym. Przedstawia najważniejsze socjologiczne teorie starzenia się, a także charakteryzuje pojęcie jakości życia w starości, które jest ściśle związane z doświadczeniem satysfakcji i zadowolenia… Rozdział trzeci jest poświęcony analizie życia intymno-emocjonalnego osób starszych. Na wstępie zawiera próbę zdefiniowania tego pojęcia, które zostało stworzone przeze mnie na potrzeby badań. Następnie przedstawia charakterystykę życia intymno-emocjonalnego pod względem biologicznym, czyli opisuje aktywność seksualną osób starszych w kontekście seksualności człowieka w ogóle… Druga część pracy prezentuje własne badania empiryczne, dotyczące opinii studentów o życiu intymno-emocjonalnym osób starszych. Badania zostały przeprowadzone metodą sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem ankiety. Kwestionariusz zawierał zarówno pytania otwarte, jak i zamknięte, dlatego można je uznać za badania ilościowo-jakościowe. Mam nadzieję, że podjęcie przeze mnie pracy badawczej nad życiem intymno-emocjonalnym osób starszych może przynieść pewne korzyści dla praktyki pedagogicznej. Zarówno seksualność, jak i życie emocjonalne seniorów stają się coraz bardziej problemami młodszych generacji, które muszą nauczyć się szanować intymność i prywatność osób starszych, a także rozumieć ich potrzeby. Jest to także niezwykle istotne dla instytucji opiekuńczych, w których przebywają osoby w jesieni życia[1]. Dzięki badaniom udało się uzyskać dość konkretne sądy dotyczące życia intymno-emocjonalnego osób starszych, dlatego uważam je za niezwykle wartościowe, pragnę jednak zaznaczyć, że są one jedynie wstępem do szerszego potraktowania tematu. Agata Kowgier

Pozycja z serii Lubelska Biblioteka Staropolska. Wprowadzenie i opracowanie: Michał Kuran. Kazania pogrzebowe upamiętniające księcia Janusza Wiśniowieckiego to przykład interesującego zjawiska kultury baroku. Kreowanie wzorca osobowego, opis trudnej do zaakceptowania współcześnie sztuki umierania, ukazanie odchodzenia w ramach ówczesnego obyczaju i w kontekście dawnej kultury słowa - to zalety poznawcze tych odległych w czasie tekstów będących też przykładem, świetnych kazań okolicznościowych i prozy staropolskiej.

Cywilizacja ludzi młodych, pięknych, liczących ciągle na sukces boi się mówić, pisać, rozprawiać o starości, która ciągle jest dychotomicznie ukazywana; raz jako wartość, bo niesie ze sobą takie kategorie, jak pełnię życia, doświadczenie, mądrość, spokój, ale chyba częściej pokazuje się jako antywartość, bo związana jest z chorobami, ograniczeniem, wreszcie kończy się śmiercią. Tym większe uznanie dla Małgorzaty Potent-Ambroziewicz, która wybrała starość za przedmiot swoich badań językowych i kulturowych. Cóż językoznawca może powiedzieć o starości? Właśnie może, tak jak uczyniła to autorka, zanalizować funkcjonowanie tego słowa (pojęcia) w społeczności językowej, może odtworzyć językowy i kulturowy obraz starości. Jest to zamierzenie ważne z różnych powodów, nie tylko językoznawczych, ale zwłaszcza społecznych. Publikacja mieści się w obszarze badań semantycznych, socjologicznych, aksjologicznych i kognitywnych.

RĘKA BOGA to napisana w roku 1996 autobiografia Nathansona, w której Autor przedstawia swoją drogę: od postawy wyrachowanego propagatora aborcji – aż po moralne opamiętanie i radykalny wobec niej sprzeciw. Książka demaskuje też szereg zakulisowych mechanizmów dotyczących

Ewolucja postawy człowieka wobec śmierci na przestrzeni dziejów widziana z punktu widzenia filozofii, sztuki i literatury, ale także demografii i statystyki. Książka Vovelle’a jest monumentalnym, obejmującym okres od średniowiecza po wiek XX dziełem opisującym ewolucję, jakiej ulegała postawa człowieka wobec śmierci. Oprócz bogatego kontekstu z zakresu historii sztuki, literatury i filozofii autor, snując rozważania o rzeczach ostatecznych, sięga z powodzeniem po zdobycze nauk takich, jak demografia, etnografia, statystyka, biologia czy prawo. Filozoficzne refleksje przeplatają się zatem z wykresami, ikonograficzne analizy ze statystykami śmiertelności. Taka perspektywa, rzadko obierana we współczesnej humanistyce, pozwala czytelnikowi wyjść poza ograniczenia kultury wysokiej i dotrzeć także do codziennego doświadczenia śmierci zwykłego człowieka.

Osią pracy jest napięcie między konwencjonalną teorią antropologiczną a przeżyciem, zwłaszcza przeżyciem granicznym choroby, śmierci i cierpienia. Marcin Kafar zdecydowanie odrzuca utrwalony sposób pisania o tych kwestiach, sprowadzający się najczęściej do rejestracji i interpretacji ‘rytuałów’ im towarzyszących, społecznych wyobrażeń czy obrazów medialnych. Ze szlachetną premedytacją stawia przed czytelnikiem ‘nagą’ prawdę przeżycia, jej banalność, marginesowość, jej wstyd i efekt poniżenia. Tej książce daleko jest do standardowej akademickiej letniości. Autor wadzi się bowiem z naszą mentalnością, z naszym najgłębszym ‘ja’, dokonując swoją pracą znaczącej transgresji etycznej.

Książka dotyczy postrzegania starości w społeczności wiejskiej od schyłku XIX wieku po rok 1939. Autor skupia się na warstwie chłopskiej, analizując panujący wśród niej stosunek do ludzi starszych. Starość w innych grupach społecznych mieszkających na wsi nie jest rozpatrywana, co najwyżej znajdują się o niej epizodyczne wzmianki. Praca wpisuje się w nurt antropologii historycznej. Prócz historii wykorzystane w niej zostają osiągnięcia innych nauk społecznych, a szczególnie antropologii kulturowej i socjologii. Wywód autorski oparty jest o materiały etnograficzne, literaturę piękną, pamiętniki, wywiady z osobami starszymi. Atrakcyjność książki podnoszą unikalne fotografie. Bartłomiej Gapiński jest historykiem i socjologiem, pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się historią społeczną Polski XIX i XX wieku. Jest autorem m.in. pionierskiej pracy o życiu religijnym prostych ludzi w PRL, problemów sfery sacrum i jego relacji do spraw życia codziennego. Książka została wydana przez Wydawnictwo Nauka i Innowacje.

Specjalista od długowieczności Dan Buettner przemierzył cały świat, by porozmawiać ze wszystkimi najstarszymi mieszkańcami naszego globu. Odwiedził ludzi, którzy współtworzą unikalne społeczności Niebieskich Stref. W tych wyjątkowych miejscach połączenie pewnych elementów stylu życia, diety i filozofii pozwala rdzennym mieszkańcom na osiągnięcie nie tylko zdumiewającego wieku, ale także wyjątkowej jakości życia. Książka Niebieskie Strefy odsłania tajemnice długowieczności mieszkańców włoskiej Sardynii, Loma Lindy w Kalifornii, japońskiej Okinawy oraz Nicoyi w Kostaryce, a także opisuje odkrycie kolejnej Niebieskiej Strefy znajdującej się na greckiej Ikarii. Dzięki dziewięciu prostym, ale skutecznym lekcjom, które znajdziesz w tej książce, masz szansę na zdrowsze i szczęśliwsze życie. Z tej barwnej opowieści o niesamowitym projekcie naukowym dowiesz się nie tylko jak żyć dłużej, ale także jak uniknąć depresji i zachować bystrość umysłu nawet w podeszłym wieku. Lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy chcą pozostać młodzi! dr Mehmet C. Oz Z tej książki dowiesz się, w jaki sposób szybko i skutecznie zastosować nauki płynące z najodleglejszych miejsc na Ziemi, dzięki którym znacząco podniesiesz jakość swojego życia. dr Sanjay Gupta To zbiór praktycznych porad, z których dowiesz się, jak żyć długo i dobrze. dr Andrew Weil

Willigis Jager, benedyktyn, a zarazem mistrz zen, posiadacz niezwykle szerokiego widnokręgu umysłowego, rozważa fundamentalne kwestie ludzkiej egzystencji: Czy poza tym, co widzialne i przemijające istnieje coś trwałego, wiecznego? Czy możliwe jest nowe rozumienie choroby, starości i śmierci, zmartwychwstania i ponownych narodzin? Ojciec Willigis pragnie obudzić w nas ""rozumienie"", którego nie da się przekazać słowami, jest bowiem niewyrażalne.

Książka ukazuje ważny etap życia autorki w latach 2000-2012, które spędziła we Włoszech. Jest to zapis autentycznych przeżyć i własnych przemyśleń dotyczących pracy opiekunki. Pokazuje codzienność całkiem innego świata – świata ludzi starszych i chorych, o którym nie mamy pojęcia, dopóki się z nim nie zetkniemy. Autorka pisze o odpowiedzialności i ważnych decyzjach. Porusza zagadnienia życia i śmierci. Przywołuje wspomnienia. To książka o współczesnej siłaczce, która odkrywa życie na nowo, opuszcza rodzinny kraj, doskonale opanowuje język, niejednokrotnie ratuje ludzkie życie, a dla niektórych odkrywa jego sens. W książce znajdziemy też ciekawe informacje o życiu we Włoszech, mieszkańcach tego kraju i ich zwyczajach.

Poznaj wszystkie tajemnice przedsiębiorcy pogrzebowego W tej książce znajdziesz wszystko, co zawsze chciałeś wiedzieć o pracy w zakładzie pogrzebowym, ale bałeś się zapytać. Autor, przez kilkadziesiąt lat jego właściciel, zdradza, jak ta jakże nietypowa branża wygląda od podszewki, oswajając (a niekiedy przełamując!) tabu, jakim dla wielu jest temat zarówno pochówku, jak i śmierci… Peter Wilhelm od kilku lat prowadzi blog, który w rodzinnych Niemczech cieszy się wielką popularnością. Opisuje na nim historie, które przez lata przytrafiły mu się w pracy. Nie ma zatem spraw związanych z pochówkiem, których by na swojej skórze nie doświadczył. Na podstawie umieszczanych na blogu wpisów powstała książka „Zakład pogrzebowy przedstawia! Dobrze, że do nas trafiłeś”, będąca jednak czymś znacznie więcej niż „pamiętnikiem grabarza”. Nieudany striptiz Świętego Mikołaja Autor z właściwym sobie poczuciem humoru relacjonuje historię odzianego w strój Świętego Mikołaja striptizera, który dokonał żywota akurat podczas pokazu czy polowanie na świerszcze w pogrzebowej kaplicy. Poznajemy także wydarzenia mrożące krew w żyłach, które przytrafiły się Wilhelmowi w czasie Halloween. Kto nie wierzy w duchy, poczuje dreszcz emocji na plecach! Opowiada również przypadek Nigeryjczyka, który po odwiezieniu żony na oddział porodowy, zmarł we własnym domu, pozostawiając dziewięcioletniego syna bez opieki. Gdy dowiedziała się o tym rodzina Wilhelma, postanowiła zaopiekować się chłopcem, stwarzając mu tymczasową rodzinę zastępczą. Sytuacja okazała się jednak na tyle skomplikowana, że zamiast kilku dni trwała… ponad półtora roku. Panuje przesąd, że przedsiębiorcy pogrzebowi są zrzędami, smutasami i osobami ponurymi. Nie mają poczucia humoru i chodzą cały dzień z grobową miną. Ha! To wszystko nieprawda i w rzeczywistości jest zupełnie inaczej, przekonuje, jakby na potwierdzenie opowiadanych w książce historii, Peter Wilhelm.

Jak zapobiegać i przeciwdziałać chorobie Strzeż się alzheimera póki czas - przemowa Alzheimera i innym rodzajom utraty pamięci Choroba Alzheimera zaczyna się średnio trzydzieści lat przed wystąpieniem pierwszych objawów. Gromadzenie się blaszek amyloidowych w mózgu -jak się podejrzewa, główna przyczyna tego schorzenia - rozpoczyna się już u trzydziestolatków. Nigdy nie jest za wcześnie na profilaktykę, dzięki której udaje się odwlekać początek choroby tak długo, że jej objawy w ogóle nie wystąpią. W Stanach Zjednoczonych w co drugiej rodzinie ktoś cierpi na alzheimera. Schorzenie to dotyka około pięciu milionów ludzi w tym kraju, a u osób po sześćdziesiątym piątym roku życia ryzyko podwaja się co pięć lat. U ludzi w wieku osiemdziesięciu pięciu lat istnieje 50 procent prawdopodobieństwa, że dotknie ich ta choroba. W okresie ośmiu, dziesięciu lat jej trwania chory wymaga wydatków rzędu dwustu do czterystu tysięcy dolarów. Ogólnie Stany Zjednoczone kosztuje to sto miliardów rocznie. Ale jeszcze bardziej niszczące są koszty psychologiczne i społeczne. Utrata pamięci przez bliską osobę, która przy tym jest zdrowa fizycznie, i przewlekły stres wynikający z konieczności nieustannego czuwania nad chorym odciskają piętno na wszystkich członkach rodziny. W chwili gdy piszemy tę książkę, obaj zbliżamy się do pięćdziesiątki i obaj mamy w rodzinie osoby cierpiące na poważne kłopoty z pamięcią. I od ponad dwudziestu lat zajmujemy się chorobą Alzheimera oraz związanymi z nią zaburzeniami. Doktor Shankle miał ponad siedem tysięcy pacjentów. Kilka lat temu, gdy uczestniczył w ceremonii zorganizowanej przez stowarzyszenie alzheimerowskie na cześć Maureen Reagan, dyrektor stowarzyszenia powiedział: „Choroba Alzheimera nie tylko okrada ludzi z pamięci i godności, ale także niszczy ich rodziny". Doktor Shankle nie podejrzewał nawet, jak szybko to stwierdzenie zacznie odnosić się do jego własnego życia. Doktor Amen stracił ostatnio przyjaciółkę - miała de-mencję płata skroniowego, która odebrała jej osobowość. Cathy była bardzo energiczną kobietą, ale w ciągu dwóch lat zmieniła się z ostoi rodziny w osobę przesiadującą godzinami samotnie, niezainteresowaną niczym i nikim. W końcu musiano ją oddać do domu opieki, gdzie zmarła. U wuja doktora Amena zdiagnozowano demencję, spowodowaną prawdopodobnie dawnym urazem głowy, oraz bezdech senny. Doktor Amen był zmuszony pomagać swojej rodzinie w wielu związanych z tym sprawach. Mamy nadzieję, że nigdy nie będziesz musiał stawić czoła strasznej chorobie Alzheimera ani związanym z nią zaburzeniom. Tego schorzenia świat obawia się dzisiaj najbardziej, a tymczasem wiele można zrobić, by mu zapobiec. Niniejsza książka dostarczy tobie i twojej rodzinie praktycznych informacji, jak zapobiegać tej chorobie, odwlekać ją lub spowalniać jej rozwój. Ta wiedza może pomóc jak najdłużej utrzymać jasność umysłu i zachować niezależność, tak by nie obciążać własnej rodziny i uniknąć pobytu w domu opieki. Mimo że choroba Alzheimera jest przerażająca, wielu ludzi nie wierzy, że mogą coś zrobić, i nie wie, że wcześnie uświadamiając sobie jej ryzyko, można jej skutecznie przeciwdziałać. Wbrew powszechnemu przekonaniu, obecny stan wiedzy medycznej i naukowej pozwala opóźnić początki i rozwój tego schorzenia średnio o sześć lat. Może to zmniejszyć o połowę liczbę ludzi, u których pojawią się jego objawy, co oznacza, że możesz nigdy nie zachorować. Dzięki niezwykłemu postępowi w badaniach nad chorobą Alzheimera i związanymi z nią zaburzeniami można skorzystać z metody „zapobiegania przez opóźnianie", a to oznacza, że jeśli uda ci się wystarczająco długo odwlekać jej pojawienie się i spowalniać rozwój, to przeżyjesz całe życie, nie cierpiąc na nią. Koncepcja „zapobiegania przez opóźnianie" jest użyteczna także w odniesieniu do innych chorób związanych z wiekiem. Kiedy kończymy czterdzieści lat, zwykle spełniliśmy już swoje ewolucyjne zadanie przedłużenia gatunku. Potem, z perspektywy biologicznej, musimy radzić sobie sami. Proces codziennej odbudowy komórek zarówno w mózgu, jak i w całym organizmie zaczyna szwankować, w wyniku czego funkcjonujemy coraz gorzej. To, co czynimy, żeby chronić się przed różnymi mechanizmami, które uszkadzają nasze komórki, tkanki i narządy, pozwala zapobiegać chorobom związanym z wiekiem, opóźniając ich pojawienie się i spowalniając rozwój. Według opinii recenzentów jest to najbardziej przyjazny dla czytelnika przewodnik na temat chorób degeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera, demencja, czy otępienie naczyniowe. Autorzy, neurolog William R. Shankle i psychiatra Daniel Amen, głównie radzą, jak możemy opóźnić proces starzenia się mózgu - wskazują, co sprzyja tym chorobom, jakie są główne czynniki ryzyka, jak wcześnie rozpoznawać typowe objawy i jakie stosować leczenie. Podkreślają, że im przedtem są one zauważone i zdiagnozowane, tym łatwiej z nimi sobie radzić. Dlatego opracowali użyteczny kwestionariusz, pozwalający na samodzielne określenie czynników ryzyka. Gdy zauważymy ich wiele u siebie, możemy skorzystać z podanych w książce rad, które opóźnią pojawienie się symptomów choroby i spowolnią jej postęp, co ma możliwość oznaczać, że tak de facto nigdy nie zachorujemy na te rujnujące osobowość choroby. Przytaczając historie spersonalizowanych pacjentów, autorzy zwracają też uwagę na niełatwe problemy, z jakimi zmagają się rodziny osób chorych. Bez podstawowej edukacji i rozeznania w symptomach choroby bardzo trudno jest ocalić codzienne, normalne funkcjonowanie członków rodziny chorego. Rozdziały poświęcone opiece nad chorym są wprost nieocenioną radą dla jego otoczenia. Pojawiają, jak wiele można zrobić dla chorego, używając bogatego arsenału metod terapeutycznych, medykamentów i odpowiedniej diety. Ta książka jest obowiązkową lekturą dla każdego, kto przekroczył wiek pięćdziesięciu lat i nie pragnie narazić się, poprzez nieświadomość, na ryzyko upokarzających konsekwencji związanych z chorobami degeneracyjnymi mózgu. Autorzy przekazują rewolucyjnie nowe podejście do diagnozowania, zapobiegania poprzez spowalnianie i leczenia objawów zaburzeń pamięci i choroby Alzheimera.br/>

Szkice Zbigniewa Mikołejki dotyczą spraw różnorodnych, ale zawsze zaskakują świeżością i głębią spojrzenia. Kiedy pisze o sobie, o dojmującym poczuciu przemijania, nie czyni tego, by zamartwiać się nieuchronnością śmierci, ale wprost przeciwnie – by opowiedzieć o początku wszelkiego istnienia. Potrafi dokonać erudycyjnej analizy biblijnych opisów gwałtu, by zaraz potem napisać o tym, co kryje się za sprawą Josefa Fritzla, a także o przemilczanym antysemityzmie Mircei Eliadego. Czy zatem – trzeba teraz postawić to pytanie – Eliade był antysemitą? W potocznym tego słowa znaczeniu, które bezpośrednio prowadzi do prześladowań i przemocy, oczywiście nie. Myślę nawet, że tego rodzaju antysemityzm napełniał go odrazą. Antysemityzm Eliadego sięgał więc, podobnie jak było to u Juliusa Evoli, Giovanniego Gentilego i innych faszystów włoskich, w sferę idei, w sferę ducha. Fragment Niezależnie od tego, czy opisuje obrazy tajemniczego malarza (a właściwie – zdradźmy to – dwóch artystów skrytych pod wspólnym pseudonimem Monsu Desiderio), czy wskazuje antyżydowskie wątki w różnych czasach i miejscach, czy też zabiera nas do maleńkiej, urokliwej Krajenki, zawsze szuka tego, co pozostając wyjątkowym i niepowtarzalnym, okazuje się uniwersalne. Czy uniwersalność ta jest cechą zjawisk i rzeczy, czy też nadaje ją im wiedza i wszechstronność Mikołejki?

Jak sobie radzić z życiową tragedią to książka dla ludzi przeżywających osobiste tragedie, dotkliwe zranienia i bolesne wyzwania. Książka zawiera cenne wskazówki, jak radzić sobie w smutku, zaakceptować żałobę oraz przeżyć trudny czas i nauczyć się żyć od nowa. Napisana jest przez doświadczoną psychoterapeutkę i zawiera autentyczne historie dotyczące opuszczenia, rozwodu, kalectwa, starości, choroby i śmierci.

 Do późnych lat sześćdziesiątych XX wieku zachodnia cywilizacja przemysłowa niemal w ogóle nie interesowała się problematyką śmierci i umierania. Jedynym wiarygodnym wytłumaczeniem tego fenomenu jest masowe wypieranie się śmierci i tłumienie wszystkiego, co się z nią wiąże". Topimy śmierć we łzach, odpędzamy śmiechem, zagłuszamy szumem medialnym. W Najdalszej podróżyStanislav Grof proponuje nam wyprawę aż po kres istnienia w celu zobaczenia, co znajduje się dalej. Czym jest śmierć - końcem czy początkiem wszystkiego? Jakie towarzyszą jej wizje? Dokąd prowadzą? Książka Grofa nie zabiera ostatecznego głosu w tej kwestii, ale dostarcza fascynującego spojrzenia na problematykę, która dotyczy każdego. Stanislav Grof należy do najwybitniejszych współczesnych psychologów i psychoterapeutów, którym nie jest straszne poszerzanie granic ludzkiej świadomości. Jego myśl, podobnie jak dokonania Carla Gustawa Junga, Berta Hellingera, Jamesa Hillmana, Arnolda Mindella i Kena Wilbera, rzuca wyzwanie dotychczasowemu paradygmatowi. Grof, czerpiąc z dorobku psychoanalizy i psychologii humanistycznej, podkreśla znaczenie odmiennych stanów świadomości w ciągłym formowaniu ludzkiej psychiki. Proponuje jej nowy model, który obok wymiaru biograficznego uwzględnia znaczenie doświadczeń okołoporodowych i transpersonalnych. Najdalsza podróż jest jednym z ostatnich dzieł tego wybitnego myśliciela, dotyczącym zagadnienia śmierci w kontekście dawnych i współczesnych mitologii, rytuałów, praktyk religijnych i magicznych, a także eksperymentów psychodelicznych z ludźmi umierającymi, prowadzonych przez niego w latach siedemdziesiątych XX w. w Marylandzkim Ośrodku Badań Psychiatrycznych.?

Eseje o Bogu i śmierci to zbiór ostatnich esejów profesora Krzysztofa Michalskiego. Powstawały przez kilka lat, a inspiracją było odejście trzech ważnych, a zarazem bliskich filozofowi ludzi: księdza Józefa Tischnera, profesora Leszka Kołakowskiego oraz papieża Jana Pawła II. W trzynastu napisanych piękną polszczyzną tekstach autor przybliża czytelnikowi perspektywę śmierci – zarówno w teologicznym, jak i przede wszystkim filozoficznym ujęciu – i objaśnia metafizykę życia. „Śmierć nie jest opozycją wobec życia. Wręcz przeciwnie: (…) jak bezwzględna miłość, definiuje życie jako silniejsze niż każda teraźniejsza chwila, jako nieusuwalna z ludzkiej kondycji nieustanna możliwość nowych narodzin”, pisał profesor. Tym tomem chcielibyśmy uczcić pamięć prof. Krzysztofa Michalskiego, wybitnego polskiego filozofa i wspaniałego nauczyciela, w pierwszą rocznicę Jego śmierci. KRZYSZTOF MICHALSKI (1948–2013) był profesorem filozofii, założycielem i rektorem Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu. Wykładał filozofię na Uniwersytecie Warszawskim i na Boston University. Wydawał pismo Transit. Europäische Revue (Frankfurt nad Menem) i kierował nim. Opublikował kilka książek, m.in. Zrozumieć przemijanie (Kronos 2011) oraz Płomień wieczności (Znak 2007). 19 lutego 2013 roku został pośmiert¬nie odznaczony przez prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za „wybitny wkład w rozwój myśli o kondycji człowieka w nowoczesnym świecie, za stworzenie ważnego ośrodka międzynarodowej wymiany intelektualnej i badawczej w dziedzinie humanistyki, za osiągnięcia w promowaniu polskiej nauki”. Krzysztof Michalski nie traktował filozofii ani jako dyscypliny akademickiej, ani jako okazji do nadużywania słów, najczęściej słów trudnych. prof. Marcin Król fragment przedmowy Ta książka to poruszający opis intelektualnego spotkania ze śmiercią i nieskończonością, wybitne świadectwo niezwykłej wrażliwości i erudycji. prof. dr hab. Wiktor Osiatyński DOFINANSOWANO ZE ŚRODKÓW: Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego PATRONI MEDIALNI: TOK FM, Kultura Liberalna, Res Publica Nova SERIA REFLEKSJE. Unikalny wybór najciekawszych tekstów współczesnych światowych filozofów i socjologów składający się na żywą debatę nad kondycją demokracji i człowieka w życiu społecznym, gospodarczym i politycznym.