Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Utrata dziecka nienarodzonego to jedno z najtrudniejszych przeżyć, jakie może spotkać rodziców. Często oprócz bólu związanego ze stratą kogoś, kogo już zdążyli pokochać, doświadczają braku zrozumienia. Nieraz brakuje im wsparcia najbliższych, a także osób, które powinny udzielić im fachowej opieki medycznej i duszpasterskiej personeluszpitalnego oraz księży.Książka jest przeznaczona zarówno dla osób po stracie, jak i dla tych, którzy pomagają im przebyć to trudne doświadczenie. Stanowi połączenie świadectw rodziców oraz głosów specjalistów w dziedzinie teologii, psychologii i prawa. Przełamują oni tabu panujące wokół tematu utraty dziecka i odpowiadają . na takie pytania:W jaki sposób przywrócić nadzieję rodzicom po stracie i jak z nimi dobrze rozmawiać?Jak towarzyszyć im w żałobie?Do jakich miejsc oferujących profesjonalną pomoc psychologiczną można ich kierować?Jak zgodnie z prawem powinna wyglądać opieka szpitalna nad matką?Jak wyglądają procedury konieczne do uzyskania prawa do urlopu i zasiłku?Jak według przepisów liturgicznych powinien wyglądać pochówek dziecka utraconego?ks. Krzysztof Porosło doktor teologii dogmatycznej, archidiecezjalny duszpasterz akademicki oraz wykładowca na UPJP2 w Krakowie. Prowadzi stronę . Autor kilkunastu książek poświęconych przede wszystkim zagadnieniom liturgicznym. W Wydawnictwie WAM wydał . Świętą codzienność i Zobaczyć Boga.
Tematem tego zbioru reportaży, wywiadów i esejów pióra wybitnych polskich autorów jest śmierć. Śmierć żołnierza na misji, policjanta antyterrorysty, strażaka, ratownika medycznego. Śmierć dzisiaj, tu i teraz. Ta rzekomo słodka i godna, wyjątkowa, bo „za ojczyznę”, w obronie wspólnoty, w imię wyższego celu. Autorzy pytają, jak to jest, kiedy choćby w najszczytniejszym celu ginie nasza najbliższa osoba? Co się dzieje, kiedy ideał poświęcenia się za innych zderza się z bólem, banalnością, absurdem życia tych, którzy tego daru śmierci musieli być świadkiem? Jaki jest sens, tu i teraz, w Polsce XXI wieku, życia i śmierci w służbie innym?
Dziesiątka autorów, wśród których są znani reporterzy i pisarze, szuka odpowiedzi na najtrudniejsze pytanie życia, mając za punkt wyjścia prawdziwe historie podopiecznych Fundacji Dorastaj z Nami. Podopieczni to dzieci osierocone przez rodziców, którzy zginęli służąc innym. Nam. Jak przyjmujemy ten dar my, pragmatyczni, zadowoleni z siebie, żyjący w czasach, w których kalectwo czy zgon to tematy wstydliwe, nie twarzowe? Jak wygląda życie osamotnionych rodzin, w zwykłym garnizonowym miasteczku? Kto pamięta o poległych? Co o traumie spadającej na żywych myślą specjaliści od straty – lekarze, duchowni?
Tradycyjny szacunek wobec śmierci w imię ideału to przecież tylko oficjalna strona medalu. Prawda bywa mniej oczywista. Książka ta jest serią wiwisekcji dokonanych na tych, którzy przeżyli i muszą -- osieroceni, rzadko z tym, co się stało pogodzeni -- żyć dalej. Pomimo wszystko, żyć.
Misterny, magiczny i literacki reportaż o przychodzeniu, odchodzeniu i życiuAngelika Kuźniak w poetycki i pełen wrażliwości sposób opisuje spotkanych na swojej drodze ludzi, którzy ze spokojem ducha i godnością oczekują na śmierć.Ta, która tka.Ten, który nosi maski.Ta, która ubiera.Ludzie starsi, młodsi. Od dawna starannie obmyślają, w czym położą się do trumny, jaka ona będzie, kto przyjdzie ich pożegnać, co dostaną na ostatnią drogę. Wyobrażając sobie własne odchodzenie, tak naprawdę opowiadają o życiu doświadczeniach, które stały się ich udziałem, relacjach z sąsiadami, żywionych uczuciach, przekonaniach i o tym, w co wierzą.Historie kolejnych bohaterów autorka przeplata fragmentami Pieśni pustonocnych, przywołującymi na myśl obrzędy dziadów.Z opowieści Kuźniak wyłania się niezwykły obraz tego, jak na przestrzeni lat zmieniał się stosunek do śmierci. Soroczka to poetycki Zapis socjologiczny mądre, naturalistyczne i zarazem metafizyczne uchwycenie tego, co umyka w codziennym zgiełku spraw.Co tu dużo gadać: człowiek rodzi się na śmierć, a umiera na życie.Ale ten mój sen to nie była zmora. Ja od samiutkiego początku wiedziałam, że ten sen był dla mnie, w sercu czułam. Nie tylko po wierzchu. Wyobraź sobie pani: śniłam ząb ułamany z krwią, wyplułam na rękę. Pani mówi, straszne. Ano straszne. A szczególnie dla tych, co w sny wierzą. A ja wierzę. Wierzę i już.Zły znak, pomyślałam. Otwarłam oczy. Trzy razy w okno spoglądałam, żeby ten sen mnie odeszedł. Wstałam. Poszłam do studni nabrać wody, oporządziłam zwierzęta. Byle czymś myśli zająć. Nic nie pomogło. Nie mogłam tego snu z siebie zrzucić. Siedział we mnie jak drzazga. Aż do tamtego ranka.(fragment książki)
Wszyscy swoiście współmieszkamy z naszymi przodkami czy też dosłownie chodzimy po ogromnym cmentarzysku, jakim jest gleba zawierająca nieidentyfikowalne dziś mikroelementy chemiczne i mineralne pochodzące ze zwłok miliardów ludzi, którzy żyli przed nami, a którym przyroda tylko czasowo użyczyła materii do budowy ich ciał.Część z nich została rytualnie potraktowana i pogrzebana. Ta książka jest wynikiem fascynacji ogromną wielorodnością emocji, którymi ludzie reagują, i praktycznych działań, jakie podejmują, kiedy stają wobec materialnych konsekwencji śmierci, tj. zwłok, z którymi trzeba coś zrobić. Jakie było pochodzenie specyficznie ludzkiego traktowania martwych ciał? Jak różne kultury historyczne traktowały materialne szczątki zmarłych? Jakie są współczesne trendy w nieortodoksyjnym traktowaniu zwłok? To tylko niektóre z rozważanych tu zagadnień.
Książka zawiera:
Tekst ustawy Kodeks spółek handlowych,
Indeks rzeczowy.
Seria "Twoje Prawo" zawiera:
Boldowanie najnowszych zmian,
Przypisy od Redakcji,
Czytelne hasła i teksty,
Indeks rzeczowy.
NADAL JESTEM to książka o spotkaniach żyjących z tymi, co już odeszli, odchodzą lub dopiero zamierzają odejść z tego świata. Nawiązują z nami kontakt ci, co w fizycznej rzeczywistości przestali istnieć, a według niektórych: istnieć już nie powinni. Skoro człowiek po śmierci znika, to jakim cudem pojawia się znowu? Czy to tylko zaburzenia mózgu i wysilanie się w tęsknocie po osobie zmarłej? Sięgnij po tę książkę i poznaj prawdziwe relacje ludzi, którzy spotkań między światami doświadczyli. Przekonaj się, że ci, którzy stąd odeszli, nadal są.
Książka jest żywa, barwna, intensywna
i ma niezaprzeczalny plus: rozprawiając
o śmierci nie przygnębia czytelnika.
Piotr Cielebiaś, Nieznany Świat
Less R. Hoduń – wokalista, muzyk, kompozytor, pisarz, autor textów, poeta, grafik, pasjonat nieznanego. Wydał w pełni autorski tomik „targowisko różności”, z którego wybrane wiersze trafiły do zbioru „Strofy Znad Łarpii. Antologia poezji polickiej i regionalnej 1260-2010” oraz esej „Lekcja Paranormalności”. Ma na koncie Złoty Medal Międzynarodowych Targów Poznańskich. Projektował logosy wielu firm. Jego utwory i piosenki z jego udziałem grane były w wielu krajach świata, i trafiły na składanki międzynarodowych magazynów muzycznych. Dzielił scenę z gwiazdami polskiej i zachodniej muzyki. Z dwoma zespołami nagrał cztery krążki i gościł na płytach trzech krajowych wykonawców. Teledysk jego hordy Helless został finalistą Szczecin European Film Festival 2017. Stworzył pełną czołówkę programu podróżniczego “Z akwalungiem przez świat”. Brał udział w produkcjach stacji TVN: „Zostań gwiazdą” i „Maraton uśmiechu”. Był dziennikarzem i głosem lokalnej stacji RMF FM.
O tym, jak strata, która jest w naszym życiu nieunikniona, wzmacnia nas i zmienia. Doświadczenie straty towarzyszy nam w życiu bardzo często. Strata to nie tylko śmierć najbliższych, ale również rozłąka i rozstanie z tymi, których kochamy, świadoma i nieświadoma utrata romantycznych marzeń oraz niemożliwych do spełnienia oczekiwań, a także zaakceptowanie tego, co nieuniknione. Judith Viorst w swojej klasycznej książce dowodzi, że doświadczamy straty: · już w momencie narodzin, gdy opuszczamy ciało matki, przestając być jej częścią i stopniowo stając się oddzielnym „ja”, · gdy uświadamiamy sobie, że nasza władza i możliwości są ograniczone i że musimy ustąpić przed tym, co zakazane i co niemożliwe do spełnienia, · gdy musimy zrezygnować z marzeń o idealnych związkach między ludźmi i zastąpić je naszą rzeczywistością więzi niedoskonałych, · w drugiej połowie naszego życia, gdy ostatecznie rozumiemy, jak kruche ono jest, i przyjmujemy do wiadomości, że wszystko ma swój kres. Autorka przekonuje, że radzenie sobie z naszymi stratami pomoże nam wzmocnić się emocjonalnie i psychicznie. Uświadomienie sobie, w jaki sposób strata ukształtowała nasze życie, może stać się początkiem mądrej i rodzącej nadzieję zmiany. Mądrość jest zwykle zdobywana kosztem wielkiego bólu, ale Judith Viorst napisała tę książkę tak dowcipnie i tak dobrze, że czyni nas mądrymi prawie bezboleśnie. To, co musimy utracić to wspaniała książka. Harold S. Kushner, autor książki Kiedy złe rzeczy zdarzają się dobrym ludziom Z mądrością, współczuciem i dowcipem Judith Viorst analizuje etapy naszego życia, w tym bolesną utratę bliskości z matkami, labirynty małżeństwa, a nawet różne formy śmierci. Benjamin Spock Nie bierz tej książki do wanny; jest zbyt naładowana elektrycznością. Nie pożyczaj jej przyjacielowi, nigdy jej nie odzyskasz. Ale nie krępuj się płakać, śmiać się i dziwić się odwadze Judith Viorst, by stworzyć książkę o tak potężnej inteligencji i współczuciu. W książce To, co musimy utracić Viorst daje nam – między innymi – siebie. Jej strata, nasz zysk. Phillis Theroux Judith Viorst Jest autorką książek dla dzieci i dorosłych. Wydała kilka tomików wierszy. Absolwentka Waszyngtońskiego Instytutu Psychoanalizy oraz Uniwersytetu Rutgersa. Jej książka To, co musimy utracić, wydana w 1986 roku, utrzymywała się przez prawie dwa lata na liście bestsellerów „The New York Timesa”. Uniwersalność i ponadczasowość treści w niej zawartych są bezcenną lekcją pokory wobec życia.
Upowszechnianie wiedzy i kultury gerontologicznej jest zadaniem niezmiernie trudnym, wymagającym nie tyle środków, co determinacji, profesjonalizmu, zaangażowania i czasu oraz edukacji. Wymaga interdyscyplinarnych inicjatyw eksploracyjnych i ponadresortowych
działań nakierowanych na obalanie negatywnych stereotypów, na wzmacnianie kapitału społecznego i racjonalne gospodarowanie potencjałem tkwiącym w coraz liczniejszej populacji osób starszych. Wymusza powstawanie i rozwój nowych subdyscyplin gerontologii,
wzmacniając zapotrzebowanie na nową wiedzę o ostatniej fazie życia, o randze aksjologii, epistemologii oraz znaczeniu, granicach sfery sacrum i profanum w ludzkiej egzystencji. […] Pod względem merytorycznym [recenzowana] praca dobrze wpisuje się w aktualną, ważną
dyskusję nad poszukiwaniem optymalnego modelu przygotowania społeczeństwa do samodzielnej, zdrowej, aktywnej, późnej dorosłości, do nowych sposobów podnoszenia jakości coraz dłuższego życia. […] Praca potrzebna na rynku wydawniczym – zasługująca na upowszechnianie w środowisku akademickim: wśród studentów i dydaktyków; wśród teoretyków i praktyków – przedstawicieli nauki i szeroko rozumianych służb społecznych oraz zainteresowanych wielowymiarowością i niehomogenicznością życia w starości. Z uwagi na wielowątkowość i interdyscyplinarny charakter całości – to praca nowatorska.
Fragmenty recenzji wydawniczej prof. dr hab. Elżbiety Trafiałek
Spis treści
Adam A. Zych
Starość w drodze, czyli mądrość życiowa i los człowieka późnej
dorosłości
Część I
STUDIA I SZKICE
Bernadetta Janusz i Emilia J. Sitek
Żałoba za życia: przeżywanie niejednoznacznej utraty w kontekście
choroby otępiennej u najbliższej osóby
Zdzisław Markiewicz
Superwizja w całodobowych placówkach pomocowych dla osób
starszych
Anna Stanisławska
Gerontologopedia – mowa osób starszych przedmiotem
zainteresowania logopedii
Dariusz Włodarek
Żywienie osób starszych. Czy modyfikacje diety są konieczne?
Ks. Andrzej Zwoliński
Mądrość ludzi starszych
Adam A. Zych
Współczesna polityka senioralna: deklaracje i działania
Część II
DOBRE PRAKTYKI
Iwona Benek i Agnieszka Labus
Wskazanie kryteriów projektowych dla mieszkalnictwa
senioralnego. Czynniki sprzyjające adaptacji seniora w nowych
sytuacjach życiowych
Mariusz Dorot
Gerontopsychomotoryka jako forma towarzyszenia i/lub wspierania
osób starszych
Justyna Hołyst
Wsparcie kierowane do osób starszych z otępieniem. Na
przykładzie działu EMI: Staying at home w Anglii
Emilia Lewicka-Kalka
Rady seniorów w Polsce: bariery i wyzwania
Anna Stanisławska
Nie mówię, ale mam własne zdanie. Rola logopedy w Zakładzie
Opiekuńczo-Leczniczym w Ostrzeszowie
RECENZJE
Katarzyna Kaczorowska-Bray
Recenzja hasła gerontologopedia, ogłoszonego w pracy zbiorowej:
Encyklopedia starości, starzenia się i niepełnosprawności, pod red.
Adama A. Zycha
Waldemar Tłokiński
Młodość utracona, odkrywana starość – zbiór esejów i szkiców
z gerontologii
Adam A. Zych
Zamiast zakończenia: Wstrzymaj się chwilo – geragogika losu
i mądrości życiowej
Bibliografia
Filmografia
Netografia
Informacje o Autorach
Jak mówić dzisiaj o śmierci, by przywrócić ją do życia? W jaki sposób postępować, by stała się na powrót bliska, lecz na innych zasadach, uwzględniających nowe technologie i rzeczywistość wirtualną? Książka ta jest osobliwym tekstem, który powstawał na przestrzeni kilku ostatnich lat. Osobliwym, ponieważ nie jest to praca przynależna do konkretnej dyscypliny naukowej, mimo że nieraz odwołuję się do badań naukowców, artystów i specjalistów z różnych dziedzin. Źródłem inspiracji jest dla mnie wszystko, co pobudza do myślenia i prowokuje do stawiania pytań. Nie starałam się zatem formułować zasadniczych tez ani rozwiązywać i diagnozować problemów, ale jedynie niektóre odsłaniać, by w ten sposób zachować formę maksymalnie otwartą. Czy zresztą na takie pytania można udzielić prostych odpowiedzi?
Niniejsza książka ukazuje życie i funkcjonowanie osób zamieszkujących domy pomocy społecznej (DPS). Przedstawia codzienność seniorów, zajęcia jakie wypełniają ich czas, kontakty z innymi mieszkańcami, ze społecznością lokalną, z rodzinami. Autorka zagłębia się w tematykę dotyczącą potrzeb oraz jakości życia podopiecznych; charakteryzuje niektóre choroby występujące u ludzi starszych mieszkających w DPS, ich problemy, bolączki, cierpienia. W książce znajdziemy rozdziały poświęcone problemowi samotności, odrzucenia, a także dyskryminacji ludzi starszych zarówno przez osoby z młodszego pokolenia, jak i osób starszych – współmieszkańców. W końcu autodyskryminacji, która także ma miejsce wśród podopiecznych PDS.
Autorka poświęca szczególną uwagę osobom zatrudnionym w domach pomocy społecznej, które opiekują się osobami starszymi, chorymi, z niepełnosprawnościami, których praca wymaga szczególnych predyspozycji fizycznych i psychicznych, a jednocześnie jest niedoceniana przez społeczeństwo, niezauważana, i nisko opłacana.
Publikacja ukazuje prawdy i mity na temat życia mieszkańców DPS oraz istotę funkcjonowania placówek opieki całodobowej, które są oparte na doświadczeniu i obserwacji.
The monograph considers the notion and scope of senior policy vis-a-vis similar policies, such as social policy on ageing, social policy on old age, and social policy on the elderly. Although retirement policy is unrelated to senior policy, it is also covered in the monograph because of its influence on the financial situation and well-being of the elderly and older adults. A brief review of the demographic situation and main population trends in EU-28 countries is followed by a presentation of senior policies in Hungary, Poland and Russia, and the impact of their retirement policies on the economic situation of older people.
Proces szybkiego starzenia się społeczeństw krajów rozwiniętych wymaga reakcji ludzi współodpowiedzialnych za politykę demograficzną, a także środowiska medycznego (lekarzy, pielęgniarek i opiekunek osób starszych) oraz twórców w szerokim tego słowa znaczeniu (ludzi filmu – reżyserów i scenarzystów, przedstawicieli innych sztuk wizualnych – malarzy, rzeźbiarzy, ludzi słowa – poetów, pisarzy oraz biografów, w tym autobiografów dokonujących literackie rozrachunku ze starzeniem) czy wreszcie ludzi nauki próbujących uporządkować zjawiska zachodzące w społeczeństwach końca XX i początku XXI w., zwłaszcza w obszarze problemów związanych z osobami w wieku senioralnym cierpiącymi na różne choroby.
W naszym tomie Jeszcze raz o starości z chorobą. On Ageing and Illness, One More Time badany korpus dzieł obejmuje prace zarówno polskie, jak i obce, autorzy zebranych w tomie esejów są także związani z różnymi międzynarodowymi ośrodkami. Definicją demencji i historią owej „plagi XXI wieku”, jaką jest najczęstsza jej odmiana – choroba Alzheimera, zmian w społecznej percepcji i nastawienia do AD – od popularyzacji do dynamizacji – zajmuje się Mark Schweda. Lucy Burke koncentruje się na perspektywach, jakie niesie ze sobą określony typ polityki wobec osób starych, niepełnosprawnych, w tym cierpiących na demencję, skazanych na bezproduktywny schyłek egzystencji. Artykuł Esther Jones to swego rodzaju studium przypadku a zarazem świadectwo: autorka opisała własne doświadczenia wyniesione z pracy w domu opieki dla chorych na demencję. Przypadkiem zapadłego na demencję niemieckiego pisarza, historyka literatury, krytyka i tłumacza Waltera Jensa, którym do końca opiekowała się jego żona Inga, zajmuje się z kolei Anna Szyndler. Zgoła innym studium przypadku są dzieła autobiograficzne Sándora Máraia oraz Henryka Grynberga, którym poświęcony został artykuł Katarzyny Jerzak. Narracjom o domach starców, ich odbiorowi i obrazom w literaturze pięknej od Alberta Camusa po współczesne teksty literackie swoje artykuły poświęciły Agnieszka Czyżak i Hanna Serkowska. Starość w połączeniu z chorobą w powieściach wiktoriańskich Charlesa Dickensa to temat artykułu Adriana Taita. Metaforami starości w twórczości poetyckiej T.S. Eliota, Teda Hughesa i Craiga Hughesa zajmują się Olga Elsbach i Małgorzata Grzegorzewska. Na portretach „ubywających” – ojca i matki – w reportażach literackich Arno Geigera i Davida Sievekinga swoje badania skupia Maria Gierlak. Zaś Katarzyna Smyczyńska koncentruje się na dydaktycznym charakterze trylogii Stiana Hole’a, tekście mającym na celu, zdaniem autorki, oswojenie najmłodszych czytelników z procesem starzenia.
Tom niniejszy nie jest dziełem skończonym, jeśli chodzi o proponowane sądy czy pod względem definitywnych rozstrzygnięć. Dokumentuje fazę wzrostu uwagi twórców w stosunku do problemów związanych z szybko powiększającą się populacją seniorów i, miejmy nadzieję, stanie się również inspiracją do dalszych badań nad starością w kulturze, zwłaszcza nad tą z ograniczeniami wywołanymi różnego rodzaju chorobami i niepełnosprawnością.
Kryzys wieku średniego - zjawisko wpisane w bieg życia czy użyteczny mit pozwalający radzić sobie z nieuniknionymi zmianami i stratami? Czy z wyzwaniami również? Czy można w wieku średnim kontynuować program wczesnej dorosłości? Jakim kosztem? Jak rekonstruujemy świat znaczeń osobistych, gdy zmienia się nasza emocjonalność w okresie przełomu połowy życia? Kiedy jest już za późno na wielką zmianę życiową oraz co jej sprzyja? Co oznacza zjawisko „teraz albo nigdy"? Jak dokonujemy bilansu półmetka i do czego może to prowadzić? Jaką rolę odgrywa świadomość czasu, rozeznanie osobistego potencjału, zdolność do konstruowania autorskiego planu na przyszłość? Wreszcie, co jest charakterystyczne dla kobiet, a co typowe dla mężczyzn? I jak bardzo jako osoby różnimy się sposobem przechodzenia połowy życia? To niektóre z pytań - nie ma na nie jednoznacznych i prostych odpowiedzi w tej książce, w psychologii bowiem większość rozwiązań rozpoczyna się od „to zależy...". Monografia, obok zaprezentowanych teorii i badań, niesie zaproszenie do refleksji, może też wyzwanie, sugeruje poszukiwanie wraz z autorem niejednoznacznych i nierzadko trudnych odpowiedzi na nieproste pytania. Pytania, jakie wywołuje w nas poczucie wolności, odpowiedzialności i czasu.
Obserwowane od połowy XX wieku w większości państw świata dynamiczne zmiany struktury demograficznej mają istotne znaczenie dla stabilności systemów emerytalnych. Jednym z zagrożeń, szczególnie dla stabilności systemów emerytalnych, wpisujących się w proces starzenia się społeczeństwa, jest ryzyko długowieczności. Podstawowym jego źródłem jest błędne oszacowanie dynamiki, z jaką będą obniżać się współczynniki zgonów. Od lat 50. XX wieku zmieniają się one w tempie znacznie przewyższającym prognozowany poziom. W rezultacie stosowane modele prognozowania trwania życia istotnie zaniżają jego faktyczną długość, a to jest równoznaczne ze wzrostem zobowiązań z tytułu dożywotnich świadczeń przysługujących obywatelom. Każdy rok ponad prognozowany poziom trwania życia prowadzi do znaczącego wzrostu wartości bieżącej świadczeń, wypłacanych zarówno przez instytucje prywatne, jak i publiczne. W świetle coraz bardziej niekorzystnej struktury demograficznej społeczeństw, wynikającej z obniżania się wskaźników dzietności przy jednoczesnym wydłużaniu trwania życia, ryzyko długowieczności będzie mieć fundamentalne znaczenie dla utrzymania stabilności systemów zabezpieczenia społecznego w długim okresie.
Celem pracy jest wielowymiarowa ocena wpływu ryzyka długowieczności na utrzymanie stabilności systemów emerytalnych w państwach członkowskich Unii Europejskiej w kontekście przemian demograficznych. Badaniem objęto systemy emerytalne wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej, w podziale na dwie grupy: 15 państw, które tworzyły UE do 30 kwietnia 2004 roku (UE-15) – Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy, Włochy, Wielka Brytania, Dania, Irlandia, Grecja, Hiszpania, Portugalia, Austria, Finlandia, Szwecja oraz 13 państw, które dołączyły do Unii po tej dacie (określane w pracy NMS, new member states, nowe państwa członkowskie) – w 2004 roku Cypr, Czechy, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Słowacja, Słowenia, Węgry, w 2007 roku Bułgaria, Rumunia i w 2013 roku Chorwacja.
Śmierć dotyka nie tylko osoby najbardziej związane ze zmarłym, ale także ich bliskich. Szok, rozpacz, cierpienie, gniew, bezradność, a jednocześnie konieczność zorganizowania najpierw pogrzebu, a potem ? życia na nowo. Jak to wszystko udźwignąć? W formule Q&A, zwięzłych pytań i nieco bardziej rozbudowanych odpowiedzi, z tematem zmierzyły się dwie doświadczone psychoterapeutki oraz ceniony dominikański duszpasterz. Dzięki kompetencjom autorów wymiar psychologiczny przeplata się z teologicznym i w efekcie lektura Życie zmienia się, ale się nie kończy. Chrześcijańskie przeżycie żałoby stanie się pomocą w trudnym doświadczeniu straty. Całość podzielona jest na trzy części, w których autorzy odpowiadają na najczęściej zadawane pytania związane z tajemnicą śmierci i zmartwychwstania; m.in. Jak po chrześcijańsku podejść do śmierci i straty? Jak o nich rozmawiać? Jak je przeżyć? Jak pomóc tym, którzy odeszli, a jak tym, którzy pozostali pogrążeni w rozpaczy i uczuciu pustki? Czy żałoba ma cel? Jakie są jej fazy? Dodatkowo w publikacji znaleźć można rekomendowaną literaturę związaną z tematem oraz przydatne adresy organizacji niosących pomoc osobom znajdujących się w żałobie.
Kronika wyzwań i zwycięstw siedmiu ojców, którzy musieli samotnie wychowywać dzieci po śmierci swoich żon. Spotkali się z powodu przeżytej tragedii, ale potrafili stworzyć niezwykłą więź i grupę wsparcia. Wraz z upływem czasu nauczyli się sobie pomagać i odbudowywać swoje życie. Dzięki ich często gorzkim, ale zabarwionym humorem historiom możemy zrozumieć, że niektóre rany wprawdzie nigdy do końca się nie goją, ale zawsze mamy możliwość odbudowania własnego życia. Rosenstein i Yopp jako liderzy grupy splatają te historie w jedną całość i łączą z naukowymi badaniami na temat żałoby po stracie bliskich. Cenny poradnik dla osób w żałobie.
W 2019 roku minęła 130. rocznica urodzin Dietricha von Hildebranda, jednego z głównych przedstawicieli fenomenologii klasycznej i jednego z największych myślicieli katolickich XX wieku.Papież Pius XII nazwał go dwudziestowiecznym doktorem Kościoła, a kard. Joseph Ratzinger napisał o nim, że będzie w przyszłości uznany za jedną z najwybitniejszych postaci naszych czasów.Hildebrand wniósł ważny wkład przede wszystkim do aksjologii i etyki, ale również do filozofii poznania, antropologii filozoficznej, fenomenologii uczuć i filozofii miłości. Jest także autorem wielu prac teologicznych. Etyka Hildebranda jest polemiką z relatywizmem etycznym, hedonizmem i utylitaryzmem oraz z etyką samodoskonałości i etyką formalną Kanta. Hildebrand jest oryginalnym współtwórcą zapoczątkowanej przez Schelera etyki wartości, która wpisuje się w obronę zagrożonych obecnie fundamentów kultury zachodnioeuropejskiej.Książka Jana Galarowicza, autora prac o Schelerze, Heideggerze, Wojtyle i Tischnerze, przedstawia aksjologiczno - etyczną myśl Hildebranda z pasją i w sposób klarowny.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
