Debata publiczna to dzisiaj temat palący, budzący żywe emocje. Kontrowersje wywołuje zwłaszcza jakość debaty publicznej oraz kwestie jej dopuszczalnych reguł. Widoczny jest rozdźwięk pomiędzy społecznymi oczekiwaniami wobec debaty a jej codzienną praktyką. Z perspektywy socjologii, retoryki oraz nauk o komunikacji Agnieszka Kampka określa, czym jest debata publiczna, w jakich przestrzeniach się toczy i kim są jej uczestnicy. Autorka analizuje różne typy debat (przedwyborcze, parlamentarne, konkursowe, filozoficzne), ich funkcje i cele oraz odpowiednio odmienne reguły i zasady, podejmuje więc problematykę ważną zarówno dla funkcjonowania współczesnej demokracji, jak i społeczeństwa obywatelskiego. Analiza przemian w mediach oraz wizualności współczesnej kultury prowadzi do diagnozy obecnego stanu debaty publicznej. Powszechnie krytykowany dziś język debaty może być jedynie powierzchownym przejawem głębokich konfliktów dotyczących postaw uczestników debaty oraz cenionych przez nich wartości. Czy obserwujemy zatem upadek debaty publicznej, czy może raczej dostosowanie jej do reguł medialnej komunikacji? Czy sednem debaty może być słuchanie a argumentem obraz? Książka napisana jest klarownym językiem. Zainteresuje licznych humanistów – głównie socjologów, kulturoznawców, filozofów. Stanie się też zapewne inspirująca lekturą dla dziennikarzy i parlamentarzystów oraz szerokiego grona osób zainteresowanych publicznym dyskursem.
Debata publiczna to dzisiaj temat palący, budzący żywe emocje. Kontrowersje wywołuje zwłaszcza jakość debaty publicznej oraz kwestie jej dopuszczalnych reguł. Widoczny jest rozdźwięk pomiędzy społecznymi oczekiwaniami wobec debaty a jej codzienną praktyką.
Z perspektywy socjologii, retoryki oraz nauk o komunikacji Agnieszka Kampka określa, czym jest debata publiczna, w jakich przestrzeniach się toczy i kim są jej uczestnicy. Autorka analizuje różne typy debat (przedwyborcze, parlamentarne, konkursowe, filozoficzne), ich funkcje i cele oraz odpowiednio odmienne reguły i zasady, podejmuje więc problematykę ważną zarówno dla funkcjonowania współczesnej demokracji, jak i społeczeństwa obywatelskiego.
Analiza przemian w mediach oraz wizualności współczesnej kultury prowadzi do diagnozy obecnego stanu debaty publicznej. Powszechnie krytykowany dziś język debaty może być jedynie powierzchownym przejawem głębokich konfliktów dotyczących postaw uczestników debaty oraz cenionych przez nich wartości. Czy obserwujemy zatem upadek debaty publicznej, czy może raczej dostosowanie jej do reguł medialnej komunikacji? Czy sednem debaty może być słuchanie a argumentem obraz?
Książka napisana jest klarownym językiem. Zainteresuje licznych humanistów – głównie socjologów, kulturoznawców, filozofów. Stanie się też zapewne inspirująca lekturą dla dziennikarzy i parlamentarzystów oraz szerokiego grona osób zainteresowanych publicznym dyskursem.
Być politykiem to mówić. Być obywatelem, to umieć usłyszeć, co i jak zostało powiedziane. Celem tej pracy jest opis strategii i środków perswazyjnych używanych przez polskich polityków. Perswazja – umiejętność skutecznego przekonywania – polega na znajdowaniu właściwych słów we właściwym czasie.
Analiza exposés polskich premierów i sejmowych debat nad programem rządu pokazuje zmiany języka polityki po 1989 roku. Przedstawia argumenty i wartości, do jakich odwołują się politycy, by przekonać słuchaczy do swoich idei. Elitaryzm i populizm, patos i agresja, polityczny teatr i demokratyczny rytuał – wszystko to decyduje o kształcie współczesnej debaty publicznej. Jak politycy mówią o sobie i swoich przeciwnikach? Co wpływa na styl komunikacji: przynależność partyjna, czy miejsce na scenie politycznej? Poselskie wystąpienia po exposé to spór o wizję państwa, rolę elit i model rządów. Czy jest to spór rzeczywisty czy tylko odegrany?
O demokratyczności systemu świadczy między innymi rola perswazji w procesie politycznym. Nie bez powodu demokracja bywa nazywana rządzeniem przez dyskusję. Znajomość retorycznych środków perswazji może pomóc obywatelom w rozpoznawaniu cynicznej manipulacji. To zaś może ich uchronić przed biernością płynącą z założenia, że „politycy i tak zawsze kłamią”.
Agnieszka Kampka – doktor socjologii, absolwentka polonistyki i historii sztuki KUL. Pracuje w Katedrze Socjologii Wydziału Nauk Humanistycznych SGGW. Jej zainteresowania badawcze dotyczą socjologii polityki, retoryki politycznej, debaty publicznej, dyskursu demokratycznego.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
