Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Konflikty społeczne (między jednostkami czy grupami społecznymi) to naturalne, nieuchronne zjawisko przenikające ludzką egzystencję, mogące destruktywnie, jak i konstruktywnie oddziaływać na jednostkę czy grupę. Dlatego niezwykle istotne jest poznanie mechanizmów wyzwalających proces konfliktowy, jak i strategie radzenia sobie z nim, aby rozwijać kompetencje umożliwiające umiejętne zarządzanie tymi trudnymi sytuacjami. Nade wszystko należy uwzględnić, że konflikty mogą mieć rozwojowy wymiar wzbogacający ludzką egzystencję i rozpatrywać interdyscyplinarnie – od strony socjologicznej, pedagogiczno-psychologicznej, co ukazuje niniejsza publikacja.
"Książka jest mi bardzo bliska ideowo i uważam, że tego typu publikacji powinno być jak najwięcej, choćby po to, by kształtować myślenie Polaków (zwłaszcza młodego pokolenia) i przygotować ich do niechybnych zmian, które muszą nastąpić w przyszłości." – prof. dr hab. inż. Witold Kwaśnicki
Dziś doszło do sytuacji, kiedy państwo w przeszło 50% decyduje za swoich obywateli, co jest dla nich dobre i czego potrzebują. Ludzie stali się dla polityków stadem głupców, niepotrafiących umiejętnie dysponować swoją pracą, dochodem, własnością oraz samymi sobą. Urzędnikami państwowymi (włączając w to polityków) zostają najczęściej ci, którzy nie potrafią odnaleźć się w gospodarce rynkowej, oraz ci, dla których najważniejsze są stabilność zatrudnienia i posada z „polecenia”, czyli w dużej mierze życiowi nieudacznicy lub cwaniacy. Są to ci, którzy nie widzą nic złego w pasożytniczym życiu na koszt pozostałej części społeczeństwa, która swoje dochody uzyskuje, wytwarzając dobra wolnorynkowe, a także ci, którzy kierują się w swoich działaniach negatywnym hedonizmem i czynią to z pełną premedytacją. Państwo opodatkowuje naszą pracę, a także wiele innych działań mających na celu realizację naszych potrzeb i pragnień, a w zamian daje nam to, czym chce nas od siebie uzależnić. Jesteśmy jak niewolnicy, którzy połowę czasu pracują za darmo, tylko po to, by opłacić podatki. Zarabiamy więc na usługi państwa, których nie chcemy i które na siłę mają nas uszczęśliwiać i dawać nam pozorne uczucie bezpieczeństwa.
Rządzący wiedzą doskonale, że panowanie nad programami nauczania jest ich wielkim orężem w staraniach, by ogłupić i zniewolić społeczeństwo. Obywatele, którzy nie rozumieją podstawowych teorii ekonomicznych, są podatni na manipulację rządzących.
W ramach współczesnego systemu edukacji wmawia się nam, że nie możemy żyć bez podatków, przymusowych ubezpieczeń, interwencjonizmu państwa, mądrego rządu, dziesiątek tysięcy przepisów prawa, setek urzędów i milionów urzędników, a przede wszystkim, że obecny stan jest najlepszy z możliwych i prowadzi do dobrobytu wszystkich obywateli.
Dajmy ludziom prawo wyboru i niech sami zadecydują, czy chcą usług państwa, czy też sami, poprzez rozwiązania rynkowe, zadbają o te wszystkie rzeczy, które dostają od państwa. Zobaczmy, ilu jest zwolenników pierwszej opcji, chcących korzystać z dobrodziejstwa obecnych demokracji.
Grzegorz Hoppe jest doktorem nauk ekonomicznych, a w swoich badaniach zajmuje się takimi obszarami jak społeczna odpowiedzialność biznesu i konsumentów, zrównoważony rozwój, natura ludzkiego działania oraz filozofia ekonomii. Jest zarówno praktykiem gospodarczym, od dwudziestu lat zarządzającym przedsiębiorstwem, jak i osobą związaną z nauką.
Kultura szkoły to kategoria pojęciowa na dobre zakorzeniona w literaturze anglojęzycznej (i nie tylko), ale także coraz częściej pojawiająca się w rodzimym dyskursie na temat edukacji. Chociaż w naszym kraju są dostępne zarówno artykuły, jak i obszerniejsze prace poświęcone kulturze szkoły (Adrjan 2011; Dernowska 2014ab; Klus-Stańska 2010; Pająk 1996; Polak 2007; Tłuściak-Deliowska 2014; Tłuściak-Deliowska, Dernowska 2015ab; Tłuściak-Deliowska, Dernowska, Strutyńska 2014), to odczuwa się brak systematycznego i spójnego opracowania tego zagadnienia. Ta książka stanowi niewielki krok w stronę takiego właśnie przedstawiania tej kategorii, a jej cel jest dwojaki: z jednej strony analityczno-syntetyzujące podejście do stanowisk i modeli teoretycznych kultury oraz klimatu szkoły, z drugiej natomiast – ekspozycja „kultury szkoły” jako kategorii na tyle syntetycznej, że może ona dostarczyć szerszej perspektywy do spójnego, a nie – jak w zdecydowanej większości prac badawczych poświęconych dotychczas szkole – fragmentarycznego, wybiórczego oglądu życia i funkcjonowania placówki edukacyjnej.
Układ treści został zaprojektowany w taki sposób, by przedstawić główne podejścia, punkty widzenia na kulturę szkoły, sposób jej rozumienia i poznawania. Książka składa się z pięciu rozdziałów, a w jej strukturze wyraźnie zarysowują się dwie części: warstwa teoretyczna (analityczno-syntetyczna) oraz warstwa empiryczna (przeglądowa). Rozdział pierwszy traktować należy jedynie jako swoiste wprowadzenie do zasadniczej problematyki pracy. Zamysł jego konstrukcji był bowiem następujący: na podstawie literatury przedmiotu ukazać różne/możliwe spojrzenia na jedno i to samo miejsce – miejsce tak dobrze, zdawałoby się, znane każdemu. Przedstawiono zatem szkołę jako instytucję formalną, ukazano ją także z perspektywy nieformalnej: jako czas, miejsce i przestrzeń, jak również jako „część kontynentu kulturowego” – by użyć tu słów J.S. Brunera. Należy jednak zaznaczyć, że rozważania prowadzone w pierwszym rozdziale nie mogą być traktowane jako swego rodzaju kompendium wiedzy o szkole. Są to jedynie wątki składające się na swoiste tło służące prezentacji kluczowej w tym opracowaniu kategorii, jaką jest kultura szkoły.
O szkole nie bez racji można powiedzieć, trawestując znane słowa: „szkoła jaka jest, każdy widzi”, niemniej warto podjąć wysiłek zorientowany na dotarcie do tego, co wprawdzie skryte, niewidoczne, ale obecne i znaczące, jeśli chodzi o jakość działań szkoły i możliwość zmieniania jej na lepsze. Warto podjąć namysł nad miejscem zwanym szkołą, warto o nie pytać, zastanawiać się nad nim – nad tym, jakie ono jest, a jakie może być, i co zrobić, żeby było ono przestrzenią przyjazną, miejscem współpracy, osiągnięć i rozwoju. Te pytania zaś zawsze dotyczą kultury szkoły.
Autorki
Zagrożenia współczesnej rodziny w społeczeństwie ryzyka
Educational Function of a Family in the Risk Society
Konsekwencje świadczenia płatnych usług seksualnych i ich wpływ na decyzje o założeniu rodziny - aspekt medyczny, psychiczny oraz społeczny
Pierwsza praca i rodzina. Rzecz o koteryjnym kapitale społecznym
Wolność, równość, bezpieczeństwo rodziny w polskiej Konstytucji
Sceny z życia rodzinnego w wierszach "Solistek"
„Studia Edukacyjne” to interdyscyplinarne czasopismo naukowe poświęcone problemom współczesnej pedagogiki i edukacji. Stanowi ono płaszczyznę pozytywnej konfrontacji różnorodnych sposobów postrzegania i badania rzeczywistości społecznej; płaszczyznę interparadygmatycznego i interdyskursywnego dialogu reprezentantów odmiennych opcji teoretycznych i metodologicznych. Debaty na łamach czasopisma pozwolić mają na swoistą krystalizację najważniejszych dylematów współczesnych nauk o edukacji oraz relacji między wychowaniem a tożsamością człowieka. „Studia Edukacyjne” rezygnują z jakiejkolwiek pedagogicznej ortodoksji, a ich celem jest szeroko rozumiana diagnoza współczesnej rzeczywistości edukacyjnej.
Studia Edukacyjne są indeksowane w European Reference Index for the Humanities - ERIH
Zmiany definicji małżeństwa i rodziny w społeczeństwie ponowoczesnym na przykładzie opinii dzieci i młodzieży
Rodzina w systemie wartości Polaków: pomiędzy teorią a praxis
Psychologiczna analiza związków formalnych i nieformalnych
Jakość życia rodziny - problem prawny i ekonomiczny
Preferencje młodzieży klas maturalnych w zakresie wartości, jaką jest rodzina
Młodzi mężczyźni i ich wyobrażenia o związku małżeńskim
Surowy wychowawca czy troskliwy opiekun? Problematyka relacji ojciec-dziecko we współczesnej rodzinie
Rodzina jako wartość w oczach dziecka wychowującego się w placówce opiekuńczo-wychowawczej
Uwięziona matka. Sytuacja rodzinna kobiet przebywających w izolacji więziennej
Tematem przewodnim numeru jest SPRZECIW.
Można przeczytać m.in. wywiad z Piotrem Zychowiczem, autorem „Obłędu ´44” i „Opcji niemieckiej”, esej Katarzyny Kasztenny o instytucjonalnej deprecjacji humanistyki, wspomnienia Jerzego Olka o Tadeuszu Różewiczu i... fotografii.
(…) jest to bardzo ciekawy i ważny filozoficznie projekt. Za jego wiodącą cechę uznaję śmiałość intelektualną autora. Podjął się on niebagatelnego zadania, jakim jest korekta i uzupełnienie ważkiego projektu w obszarze filozofii politycznej. Albowiem znalezienie wspólnej platformy dla dwóch wersji liberalizmu, tj. "zimnowojennego" liberalizmu Poppera oraz antagonistycznego liberalizmu Berlina, które zdawałoby się proste, w rzeczywistości nie jest sprawą oczywistą.
Prof. Adam Chmielewski
Współczesna wrażliwość oczekuje od święta - tak jak i od rewolucji - całkowitej przemiany dawnego świata. Lecz czy święto samo w sobie ma naturę rewolucyjną?
Analiza świąt Rewolucji Francuskiej - w oczywisty sposób powiązanych z wydarzeniami rewolucyjnymi - pozwoli na to pytanie odpowiedzieć.
Historycy proponują wiele typologii mających na celu usystematyzowanie świąt rewolucyjnych. Przeciwstawiają sobie święta celebrowane przez konkurencyjne względem siebie grupy, podkreślają antagonizmy między Rozumem a Istotą Najwyższą i określają termidor jako swoisty przełom epok obrzędowych.
Tym interpretacjom Mona Ozouf przeciwstawia własny, niezwykle spójny obraz święta. Kładzie nacisk na prawidłowości, nie zaś na różnice; łączy Mirabeau, Robespierre'a, La Révelliere'a-Lépeaux we wspólnej idei święta - święta rewolucyjnego w jego szczególnym związku z czasem i miejscem, z jego wolą nauczania i utopijną ambicją porządkowania świata. Staje się ono niejako nauczycielem narodu.
A wszystko to wbrew buntowniczej naturze rewolucji, rewolucji, która sama siebie definiuje w kategoriach porządku, nie zaś chaosu. Bez wahania więc możemy tutaj mówić o świętach rewolucyjnych. Ludzie poszukują w nich uporządkowania czasu rewolucji, zaprzeczenia jej gwałtownym zmianom, w końcu zaś ustanowienia społeczeństwa chronionego przed wydarzeniami historii. To przedsięwzięcie jest wprowadzane w życie przez cały czas trwania tego burzliwego dziesięciolecia.
Niestety, jest to przedsięwzięcie niemożliwe do realizacji, choć niepowodzenie świąt rewolucyjnych nie jest oczywiste. Po pierwsze dlatego, że stały się one trwałym elementem tradycji życia ludowego, ale przede wszystkim dlatego, że uosabiają nowe wartości rodzinne, społeczne i obywatelskie. U zarania epoki wartości laickich, liberalnych i nowoczesnych święta rewolucyjne z powodzeniem zastąpiły sferę sacrum.
To analiza doświadczeń życiowych Polaków minionego sześćdziesięciolecia pisana przez świadka i uczestnika. Jest to zawierająca wątki biograficzne socjologiczna analiza przypadku naszkicowana w formie obrazów z lat wojny, peerelowskiej rzeczywistości i czasów dzisiejszych. Bogactwo charakterystycznych, czasem dramatycznych, częściej zabawnych anegdot sprawia, że książka przykuwa uwagę Czytelnika od pierwszej do ostatniej strony.
W książce:
- Juliusz Gardawski i Maria Jarosz, "Znaki czasu"
- Janusz Tazbir, "Korzenie współczesności"
- Edmund Wnuk-Lipiński, "Dylematy transformacji"
- Antoni Z. Kamiński, "Kryzysy państwa"
- Andrzej Kojder, "Prawo w impasie"
- Kazimierz M. Słomczyński i Krystyna Janicka, "Pęknięta struktura społeczeństwa"
- Leszek Gilejko, "Przegrana większość"
- Krzysztof Jasiecki, "Elity polityki i biznesu"
- Mieczysław Kabaj, "Bezrobocie"
- Marek W. Kozak, "Polska podzielona"
- Kazimierz W. Frieske, "Korupcja znana i nieznana"
- Piotr Kozarzewski, "Pułapki reform"
- Maria Jarosz, "Jaka Polska?".
We współczesnym świecie lewica przystąpiła do rewolucji kulturowej, obyczajowej i gospodarczej mającej zniszczyć podstawy cywilizacji chrześcijańskiej, konfucjańskiej i islamskiej, tak aby stworzyć nowe, wymyślone przez lewackich ideologów społeczeństwo równości i hedonizmu. Nowa książka Petera Lee i Jimmego Watsona jest buntem przeciwko takiemu kłamliwemu spojrzeniu na Teorię Ewolucji i silnym głosem w walce o prawdę.
Katastrofa demograficzna ogarnia świat. Wszystkie statystyki pokazują, że wbrew mitom, już 80% ludzi na tej planecie ma mniej niż dwójkę potomstwa, a więc wymiera. Najjaskrawiej widać to na przykładzie białej i wschodnio-azjatyckiej rasy, które stoją wobec niebezpieczeństwa zagłady. Rozmnaża się tylko czarna Afryka i część społeczeństw muzułmańskich. Nigdzie na ziemi nie ma miejsca, gdzie wykształcone kobiety i ludzie zsekularyzowani mieliby więcej niż dwójkę dzieci, a więc przedłużaliby gatunek.
Wszystkie lewicowe społeczeństwa, czyli te co wspierają aborcję, antykoncepcję i homoseksualizm wymierają. Dość dzieci, aby przetrwać mają jedynie ludzie religijni, a dokładnie żyjący stylem życia, nakazanym przez Starożytne Religie. Nie ma na tej planecie nawet najmniejszej populacji czy prowincji, gdzie byłoby inaczej. Czemu tak jest, jakie są przyczyny tego złego zjawiska, jak mu zaradzić oraz jak gwałtownie zmienia się obecnie ewolucja człowieka dowiecie się z tej książki, która ujmuje problem w kwestie biologiczne i ewolucyjne, czyli innym słowem darwinowskie.
Podejście do śmierci określa nasz stosunek do życia zarówno w wymiarze jednostkowym, jak i narodowym. Pogrzeb jest obok narodzin dziecka i wesela najważniejszą ceremonią integrującą rodzinę i bliskich znajomych. Zmarły, jako centralny bohater rytuału, jest obecny podczas obrzędu przejścia, zwłaszcza w polskiej obrzędowości podczas ostatniego pożegnania. Wniknięcie w tajniki pracy funeralnych ekspertów pozwoliło na lepsze zrozumienie współczesnych rytuałów post mortem i na ocenę ewolucji pochówków XX i XXI wieku. Ta grupa zawodowa z jej społeczną stygmatyzacją jest niezwykle frapującym obiektem badań etnograficznych. Warsztat Ervinga Goffmana pozwala na analizowanie dramatu społecznego jako przedstawienia reżyserowanego i wykonywanego przez aktorów: pracowników zakładu pogrzebowego. Jest jednak zasadnicza różnica ze spektaklem teatralnym, wpływająca na szczególną rolę zawodu pogrzebownika. Ten rytuał przejścia, będący najbardziej traumatyczną fazą życia jednostki, dokonuje się tylko raz. Wtajemniczeni w techniki i magiczne zabiegi muszą starannie przygotować ostatni spektakl życia. Dom pogrzebowy stanowiąc zjawisko pogranicza między ekonomią a sacrum, a zarazem pośrednicząc niejako w kontaktach z zaświatami, staje się tworem podejrzanym, obarczonym stygmatami.
Książka przedstawia obraz szkoły pełnej konfliktów, których się nie rozwiązuje. Szkoły, której mechanizmy instytucjonalne i działania władzy blokują rozwój i uczenie się społeczności. Wreszcie szkoły, w której wszyscy wiedzą, że zmiany są konieczne, ale strach, często również obojętność uniemożliwiają je. Nie jest to jednak obraz szkoły w ogóle. Jest to przykład instytucji z konfliktem i uwikłanej w konflikt ze społeczeństwem i władzą zewnętrzną. Obraz, który się tu jawi to triada: szkoła-konflikt-władza, która została zarysowana w części pierwszej, a zegzemplifikowana w części drugiej.
Niewątpliwym walorem poznawczym wielowątkowych analiz i rozważań jest aktualność uwzględnianych kwestii oraz ich praktyczna uchwytność w codziennym doświadczeniu przebywania w przestrzeni miejskiej. Owa przestrzeń jest tu rozpoznawana z punktu widzenia różnorodnych perspektyw, dyscyplin oraz teorii nauk społecznych i humanistyki (kulturoznawstwo, socjologia, polityka społeczna, antropologia, religioznawstwo, semiotyka, językoznawstwo, demografia, marketing terytorialny), jednakże można je określić jako ujęcia korespondujące mniej lub bardziej z dwiema podstawowymi orientacjami: koncepcją komunikacyjnego (językowego, artystycznego, obyczajowego) sposobu pojmowania świata społecznego bądź/i z paradygmatem krytyczno - emancypacyjnym.
Z recenzji wydawniczej prof. Barbary Pogonowskiej
Po przeczytaniu książki uważam, że jest to praca bardzo interesująca i ważna co najmniej z dwóch powodów. Po pierwsze dotyczy zagadnienia, które coraz częściej nurtuje nie tylko polityków, ale także środowiska naukowe, jest gorącym tematem i w polityce i w jej interpretacjach, jest więc ważnym intelektualnym wkładem Autora w rozwój refleksji i badań nad teoriami spiskowymi. Na gruncie polskim, jeśli nie liczyć umieszczanej w filozoficznym nurcie badania idei pracy Lecha Zdybla z 2002 r., jest bodaj pierwszym, niemal kompletnym, kompetentnym, krytycznym i prezentującym wysoki poziom analizy socjologicznym i kulturoznawczym opracowaniem na temat narracji i metanarracji spiskowych, wzbogaconym ponadto o odniesienia empiryczne. Po drugie jest napisana jasną, klarowną, ale naukową a nie uproszczoną, publicystyczną polszczyzną. Książka nie jest politycznie poprawnym opisem akademickim. Momentami budzi sprzeciw, prowokuje do polemiki. Tym bardziej więc powinna ukazać się drukiem, wywołać spory i dyskusję i wyciągnąć uczonych poza gabinety i sale wykładowe ich uczelni.
Z recenzji dr hab. Jarosława Rokickiego, prof. KAAFM
Pionierska monografia podejmująca w sposób całościowy zagadnienie macedońskich uchodźców wojennych na Dolnym Śląsku.
Praca ma charakter interdyscyplinarny, opracowana została na styku nauk historycznych, antropologii kultury i socjologii. Oparta została na archiwaliach krajowych i zagranicznych. Myślą przewodnią monografii jest ukazanie uchodźców wojennych z Grecji, Macedończyków, ze szczególnym uwzględnieniem różnych aspektów, jak rozróżnienia narodowego, specyfiki organizowania się macedońskich uchodźców, ich adaptacji i integracji. Ważną częścią rozważań autorskich jest polityka pamięci, która jest związana z wojną i wychodźstwem. Autorka uwzględnia także relacje między uchodźcami a ludnością polską. Praca zaopatrzona jest w streszczenie w języku angielskim.
Książka została wydana przez Wydawnictwo Nauka i Innowacje.
Offshoring to praktyka przenoszenia części działalności gospodarczej za granicę. Ukrywanie przychodów, bogactwa i zysków w rajach podatkowych uczyniło z offshoring temat medialny, w swojej książce John Urry twierdzi jednak, że offshoring jest czymś dużo więcej, że w praktyce jest to jeden z głównych mechanizmów globalnej gospodarki.
Książka stanowi dokumentację różnych sposobów, w jakie offshoring dokonuje się w obszarze polityki, ekonomii oraz ekologii. Urry analizuje nie tylko zjawisko masowego importu tanich produktów z krajów rozwijających się, lecz również zjawisko eksportowania do nich zanieczyszczeń, odpadów, w końcu również korzystania z zakazanych w krajach centrum rozrywek, w tym przede wszystkim z usług seksualnych. Podobnie za oceany wysyła się niepokoje społeczne i zagrożenia polityczne. Efektem jest atmosfera niepewności, kłamstw i dwuznaczności, która jest odpowiedzialna za mroczną stronę postępującej globalizacji.
Chciałbym Państwu opowiedzieć, co tu właściwie się stało. A dokładniej mówiąc: chciałbym, żeby ta książka opowiedziała naszą wspólną historię. Historię społeczeństwa, które dzięki wyjątkowemu splotowi okoliczności otrzymało wyjątkową szansę i zrobiło z nią coś tak niesłychanie dziwnego.Fakt, że Polityka i Krytyka Polityczna wspólnie wydają moją książkę, ma dla mnie ważne znaczenie. Nie wiem, czy to się współwydawcom spodoba, ale bardzo bym chciał, żeby odpowiedź na miraże IV RP powstała w gdzieś na styku tych dwóch tradycji i postaw.(fragment wstępu)Książka to zbiór najważniejszych tekstów z dorobku jednego z najbardziej znanych polskich dziennikarzy i publicystów. Z zebranych artykułów wyłania się frapująco opowiedziana kronika narodzin, tryumfu oraz upadku pewnej rewolucji, która przetoczyła się nad Polską w ostatnich trzech latach. Czy wyciągnęliśmy z tej historii jakąś nauczkę? Po lekturze na pewno będziemy tego bliżsi.
Reklama nas otacza i osacza. Przeciętny mieszkaniec dużego europejskiego miasta styka się codziennie z blisko tysiącem reklam. Są nią przecież nie tylko telewizyjne spoty, wyskakujące okienka na stronach internetowych czy wielkie uliczne billboardy. To także opakowania produktów zawierających logo producenta, przemówienia polityków i puszki Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Właściwie czasem trudniej jest powiedzieć, co reklamą nie jest...
Amerykanie uczą małe dzieci tego, że reklama stanowi przekaz perswazyjny i nie należy jej mylić z rzetelnymi informacjami. Maluchy dowiadują się więc, że pan, który w telewizji zachęca ich do zjedzenia czekolady określonej marki, ma w tym swój własny interes, a czekolada niekoniecznie jest tak zdrowa, jak ów pan sugeruje. Do polskich szkół też powinniśmy wprowadzić tego typu lekcje.
W edukacji na temat reklamy nie należy jednak zaniedbywać dorosłych. Niniejsza książka świetnie się w tę ideę wpisuje. Będzie znakomitą lekturą dla wszystkich pragnących widzieć reklamę jako zjawisko interdyscyplinarne, które trzeba analizować z wielu punktów widzenia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
