Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Publikacja jest zwieńczeniem serii Genealogia współczesności. Historia idei w Polsce 1815–1939. Książka ma charakter przeglądowy, zawarte w niej są, przygotowane przez członków zespołu badawczego, analizy i podsumowania wszystkich istotnych czołowych polskich myślicieli i przedstawicieli prądów, nie tylko tych, których prace wydane zostały w ramach serii. O randze projektu świadczy również wstęp autorstwa Timothy’ego Snydera.
academia
„Studia Edukacyjne” to interdyscyplinarne czasopismo naukowe poświęcone problemom współczesnej pedagogiki i edukacji. Stanowi ono płaszczyznę pozytywnej konfrontacji różnorodnych sposobów postrzegania i badania rzeczywistości społecznej; płaszczyznę interparadygmatycznego i interdyskursywnego dialogu reprezentantów odmiennych opcji teoretycznych i metodologicznych. Debaty na łamach czasopisma pozwolić mają na swoistą krystalizację najważniejszych dylematów współczesnych nauk o edukacji oraz relacji między wychowaniem a tożsamością człowieka. „Studia Edukacyjne” rezygnują z jakiejkolwiek pedagogicznej ortodoksji, a ich celem jest szeroko rozumiana diagnoza współczesnej rzeczywistości edukacyjnej.
Dlaczego jedne infografiki są bardziej zrozumiałe i atrakcyjne niż inne? Naszą uwagę przyciągają zwłaszcza fantazyjnie wymodelowane, subtelnie zabarwione, złożone i abstrakcyjne formy graficzne. Tak czasami wyglądają wizualizacje sieciowe, które od ponad dekady są wykorzystywane do przedstawienia skomplikowanych zjawisk i procesów w różnych obszarach życia.
„Dziś, kiedy świat jest zalewany nieustającymi strumieniami informacji, warto sobie uświadomić, że występujemy w nim zawsze w dwóch rolach, a mianowicie jako odbiorcy informacji oraz jako twórcy (generatory), bywa także, iż występujemy w trzeciej roli − jako projektanci form jej prezentowania. Autorka użyła w takim przypadku zręcznego terminu «wizualizator», co może stać się szanowanym zawodem; być może dr Osińska prognozuje powstanie takiego zawodu... W rolach tych […] konieczna jest teoretyczna i praktyczna wiedza na temat funkcji informacji, percepcji informacji, technik jej filtrowania i organizowania oraz sposobów jej reprezentowania (w tym wizualizowania) w różnych mediach oraz na temat technik jej transmisji. Nie jest to jednak wiedza ani łatwa, ani powszechna. Z tego właśnie powodu książka dr Veslavy Osińskiej jest szczególnie cenną pozycją wydawniczą”.
Z recenzji prof. Mieczysława Muraszkiewicza
Książka jest przeznaczona przede wszystkim dla badaczy w zakresie wizualizacji informacji oraz praktyków, reprezentantów każdej dziedziny naukowej, specjalizujących w technikach Infovis (Information Visualiation). Z pewnością skorzystają z niej również osoby wrażliwe na piękno infografiki lub nowicjusze, poszukujący wydajnych sposobów prezentacji dużych zbiorów danych. Pocieszające jest przebijające się w opracowaniu przesłanie, iż zaawansowane metody wizualizacji informacji przygotowały społeczeństwo do ery big data.
Rozmowy o inteligencji z wybitnymi polskimi intelektualistami. Rozmówcami Piotra Kulasa są: Agata Bielik-Robson, Zbigniew Bokszański, Henryk Domański, Dariusz Gawin, Joanna Kurczewska, Andrzej Mencwel, Paweł Śpiewak, Andrzej Walicki, Andrzej Waśkiewicz i Tomasz Zarycki.
Kategoria inteligencji jest wieloznaczna. Starałem się nie narzucać jednego sposobu jej rozumienia, ale zależało mi, aby w wywiadach obecny był wątek inteligencji etosowej. Rozmowy rozwijały się wokół kilku stałych zagadnień: oceny młodych środowisk, współczesnej roli inteligencji i intelektualistów, napięć pomiędzy klasą średnią a inteligencją, oceny inteligencji w czasie transformacji, jak również sensowności i potrzeby przekazywania „inteligenckich” wzorów.
Ze wstępu Autora
Piotr Kulas jest do tych rozmo´w doskonale przygotowany, przy czym na szczego´lnie wysoka? ocene? zasługuje (…) elastycznos´c´, z jaka? umie wprowadzac´ istotne wa?tki, uzależniając je od osoby rozmo´wcy czy charakteru rozmowy. (…) Jego dogłe?bna znajomos´c´ jednoczes´nie i tematyki, i naukowego dorobku rozmo´wco´w, ich z˙yciowej drogi to silna strona książki.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Krzysztofa Łęckiego
Książka poświęcona socjologii wiedzy Eliasa, której głównymi czynnikami są władza i kultura. Autorka śledzi związki między nimi, by ukazać, jak wygląda współzależność władzy i kultury, czyli jak powstaje i jest wykorzystywana władza w procesie wytwarzania i podtrzymywania normatywności.
Norbert Elias jest twór¬cą teorii procesu cywilizacji, która miała wyjaśnić przemiany europejskich instytucji władzy, obyczajów i mentalności od średniowiecza po czasy współczesne, dając zarazem klucz do analizy procesów transformacyjnych w innych społeczeństwach. Władza, cywilizacja, normatywność i kultura wiążą się ze sobą w modelu teoretycznym, który w całości mieści się w polu socjologii wiedzy. Władza jako relacja społeczna istnieje tam, gdzie istnieją reguły ograniczające stosowanie przymusu. Podstawową formą przymusu jest prze¬moc fizyczna. Cywilizacja to proces eliminowania przemocy fizycznej z życia społecznego, przekształcania jej w bardziej subtelne formy przymusu.
Rozdział pierwszy Autorka poświęca kwestii relacji między światem przyrody a światem społecznym, następnie zaś zależnościom między różnymi poziomami integracji społecznej. W rozdziale drugim opisuje powstawanie normatywnych wzorców postępowania jako kanonów. W kolejnym rozdziale przedstawia proce¬s wytwarzania normatywności, projektowania i przekazy¬wania habitusu oraz konstruowania kanonów. W rozdziale czwartym kładzie nacisk na konieczność uwzględnienia w badaniu społeczeństwa doświadczenia ludzkiego jako jego konstytutywnego składnika, dochodząc do tytułowego piątego wymiaru ludzkiej egzystencji. Rozdział piąty to próba spojrzenia z dużego dystansu na kulturę i wiedzę. Autorka zadaje sobie pytanie o relacje między zaangażowaniem i neutralnością jako cechami wiedzy i jej symbolicznych reprezentacji a zaangażowaniem jako cechą kultury. To także pytanie o możliwość zastosowania Eliasowskiej socjologii wiedzy do współczesnych społeczeństw wielokulturowych. We współczesnym świecie zagadnienie wielości kultur i metod zapewnienia ich pokojowej koegzystencji stało się kluczowe. Zdaniem Autorki socjologia Eliasa może dostarczyć odpowiedzi także na pytania, jakich jej twórca nigdy sobie nie zadawał. Jedno z nich dotyczy związków między kulturą, wiedzą i władzą w świecie, w którym zaangażowanie we własną kulturę musi z konieczności uwzględniać fakt, że bliźni żyjący tuż obok mogą być równie zaangażowani w swoją. Odmowa zdobycia się na neutralność wystarczającą do uznania cudzego zaangażowania może być pierwszym etapem cyklu przemocy: narastającego spiętrzenia wrogości, podejrzliwości i niechęci, które owocuje kumulacją energii i często, w dalszej perspektywie, jej rozładowaniem w postaci otwartego konfliktu z użyciem przemocy. Socjologia Eliasa, zdaniem Autorki, wyjaśnia zarówno pełzające wykluczenie, które zaczyna się od drobiazgów w rodzaju wyśmiewania odmiennego, regionalnego akcentu, a kończy się na segregacji, jak i wielkie, międzynarodowe konflikty kulturowe, etniczne i religijne, w cieniu których żyje dziś ludzkość.
iasto i wieś należy pożenić, aby z tego radosnego związku powstała nowa nadzieja, nowe życie i nowa cywilizacja.
Ebenezer Howard
W 1898 roku nieznany nikomu szeregowy brytyjski stenograf Ebenezer Howard opublikował książkę, która radykalnie zmieniła sposób myślenia o mieście i wsi: To-morrow. A Peaceful Path to Real Reform [Jutro. Spokojna droga do prawdziwych reform]. Utopijna z pozoru wizja sieci miast-ogrodów, łączących zalety dużych aglomeracji (możliwości zatrudnienia) i wsi (czyste powietrze i woda, niewielkie czynsze), otoczonych pasami uprawnej ziemi, miała w przekonaniu Howarda silne oparcie w ekonomii. Projekt miał bowiem pragmatyczny i praktyczny wymiar – autor przykładał wielką wagę do precyzyjnego wyliczenia kosztów budowy i rentowności całego przedsięwzięcia. Najważniejszym, dziś całkowicie niemal pomijanym aspektem koncepcji miasta-ogrodu była jednak zmiana społeczna – przeformułowanie struktury własności i zapewnienie godnych warunków życia ludziom uciekających ze wsi przed wyzyskiem i robotnikom gnieżdżącym się w ciasnych, pozbawionych dziennego światła lichych mieszkaniach. Świeżość i rewolucyjny charakter idei zawartych w publikacji, wznawianej od 1902 roku pod tytułem Garden Cities of To-morrow (Miasta-ogrody jutra) sprawiły, że szybko zyskały one wielką popularność i żarliwych wyznawców – w całej Europie jak grzyby po deszczu zaczęły powstawać społeczne komitety założycielskie kolejnych miast-ogrodów (najbardziej znane to Letchworth Garden City i Welwyn Garden City). Pomysły Howarda przekonały Le Corbusiera, który nawiązał do nich w wydanej w 1924 roku Urbanistyce, a po nim kolejne pokolenia planistów, wizjonerów, decydentów i deweloperów. Jednak stopniowo zmieniana, wypaczana i wybiórczo traktowana koncepcja została ostatecznie sprowadzona w szerokim społecznym odbiorze do obrazu podmiejskiego osiedla z parkiem. Sama idea miasta-ogrodu pozostaje jednak ciągle jednym z najczęściej cytowanych i wykorzystywanych pomysłów i odbija się echem we współczesnych projektach miast i dzielnic. Lektura marzycielskiego tekstu Howarda przypomina o podstawowych zasadach, które zawsze powinny towarzyszyć planowaniu: wygody i ekonomii przyjętych rozwiązań z punktu widzenia użytkowników, powszechnej dostępności dóbr natury i kultury, zachowania i budowania więzi społecznych.
Głównym celem pracy było poznanie przekonań utrudniających adaptację społeczną nieletnich przebywających w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym. Liczne badania opisane w literaturze po roku 1990 wskazują, że koncentrowanie się jedynie na zmianach behawioralnych, dostępnych obserwacji nie prowadzi do trwałych zmian w funkcjonowaniu nieletnich, a sprzyja jedynie dostosowaniu do warunków i wymogów instytucji. Istotą zmiany w funkcjonowaniu młodego człowieka o zaburzonym procesie socjalizacji jest modyfikacja jego dominujących przekonań w oparciu o które interpretuje on różne informacje dotyczące siebie, innych oraz otaczającej rzeczywistości. Każda trwała zmiana zachowania wymaga także zmiany poznawczej.
Na potrzeby prezentowanego projektu zbadano wychowanków Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego. Analizą objęto również autorski program pracy z młodzieżą niedostosowaną społecznie prowadzony w MOW, zasadniczym celem było wskazanie czy stosowane formy i sposoby pracy indywidualnej oraz grupowej wpływają na zmianę dysfunkcyjnych przekonań w grupie nieletnich.
Wyniki uzyskane w tym projekcie wskazują na wysoki stopień skuteczności stosowanych oddziaływań opartych na założeniach terapii poznawczo-behawioralnej, jak również licznych zadań w procesie resocjalizacji opierających się na mocnych stronach nieletnich - ich właściwej identyfikacji i wspieraniu ich rozwoju.
Publikacja stanowi przydatny materiał dla kadry pedagogicznej pracującej z młodzieżą niedostosowaną społecznie, pedagogów szkolnych działających w obszarze zagrożenia niedostosowaniem społecznym, studentów pedagogiki, psychologii czy pracy socjalnej.
Jeśli trzeba by wskazać motyw przewodni książki, to chyba jest nim przemoc – ta realna, a może jeszcze bardziej ta symboliczna, która w Polsce towarzyszy nadal wszystkiemu, co wiąże się z seksualnością. Jeśli zatem socjologia krytyczna ma mieć sens, to właśnie takimi kwestiami powinna się interesować. W obecnej sytuacji hegemonii dyskursu katolicko-narodowego w sferze publicznej, głosów analizujących ten dyskurs i jednocześnie go przełamujących nigdy nie będzie zbyt wiele.
dr hab. Jacek Kochanowski, prof. UW
Rewolucja seksualna Polskę ominęła. Dopiero po 1989 roku zaczęły postępować zmiany norm obyczajowych, seks zaczął oznaczać coś więcej niż tylko prokreację, pojawiły się takie tematy, jak homo-, bi- i płynna seksualność, a prawa mniejszości, seks nastolatków, gwałty bądź edukacja seksualna stały się przedmiotem debaty publicznej. Zarazem pojawiły się głosy, że są to problemy niepolskie, a nawet antypolskie, niemające nic wspólnego z zainteresowaniami prawdziwych Polaków. Analizy zawarte w tej książce dowodzą, że jest zgoła odwrotnie.
Jak wskazuje autor, „postrzeganie osoby niepełnosprawnej intelektualnie jako badacza, który w ramach własnych zdolności i na podstawie doświadczeń społecznych konstruuje schematy poznawcze odzwierciedlające obraz świata, stanowi wciąż zaniedbaną przestrzeń badawczą. Niepełnosprawność intelektualna lekkiego stopnia nie pozbawia bowiem jednostek możliwości konstruowania własnych reprezentacji rzeczywistości, a rozwój wewnętrznych schematów przebiega zgodnie z poziomem wieku umysłowego i jakością specyficznych doświadczeń emocjonalno-społecznych”.
Dotychczas w niewielkim stopniu analizowano problem doświadczania stresu przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną. Autor tej pracy podjął się zadania przebadania poznawczych czynników radzenia sobie młodzieży z lekką niepełnosprawnością intelektualną w społecznych sytuacjach trudnych, a szczególnie dotyczących osób znaczących, tj. rodziców, nauczycieli, rówieśników. Wnioski płynące z tych badań mogą okazać się ważne dla pedagogów, wychowawców i nauczycieli młodzieży z lekką niepełnosprawnością intelektualną w kształtowaniu postaw życiowych podopiecznych.
Zbiór tekstów będących w dużej mierze plonem konferencji naukowej zorganizowanej w styczniu 2015 roku na UKSW pt. Teoria i praktyka edukacji globalnej. Przedstawiciele środowiska akademickiego oraz pozarządowego zaprezentowali wybrane elementy współczesnego myślenia pedagogicznego na temat edukacji globalnej. Niniejsza publikacja składa się z trzech części: pierwsza ma charakter teoretyczny, druga podejmuje tematykę idei zrównoważonego rozwoju, trzecia koncentruje się na działalności organizacji pozarządowych w obszarze edukacji globalnej w Polsce.
Autor ukazuje zjawisko wykorzystania nowych mediów oraz propagandy w celach wspomagania zarówno współczesnych konfliktów międzynarodowych, jak i sporów wewnętrznych. W książce podkreślone zostało znaczenie nowych mediów w agregowaniu społecznego poparcia dla zmian systemowych. Autor poświęca również dużo miejsca dyplomacji cyfrowej jako nowoczesnej metodzie prowadzenia działań dyplomatycznych, a także państwowym telewizjom informacyjnym pełniącym funkcję narzędzia promocji oraz propagandy zewnętrznej.
Książka to wartościowa lektura dla politologów, socjologów, a także psychologów społecznych i polityków. Interesujące wątki znajdą tu również specjaliści z zakresu komunikacji społecznej oraz dziennikarze.
Książka, którą oddajemy w ręce czytelników, jest pierwszą na polskim rynku próbą usystematyzowania problemów związanych z komunikowaniem o bezpieczeństwie.
Relacjonowanie śmiertelnych wypadków, kataklizmów, katastrof i zbrodni oraz sytuacji zagrażających zdrowiu i życiu jest dla reportera jednym z największych wyzwań zawodowych. Dziennikarze, podobnie jak policjanci, strażacy i lekarze, widzą nieraz to, czego większość ludzi wolałaby nie oglądać.
Jak zatem mówić o ofiarach, aby uszanować ich godność i wrażliwość odbiorców, którzy coraz częściej dostrzegają w mediach pogoń za sensacją i nadmierne epatowanie okrucieństwem? Jak relacjonować dramatyczne wydarzenia, nie przeszkadzając służbom ratunkowym? Ile czasu upłynie, zanim ofiarom wypadku i poszkodowanym przestanie się zadawać pytanie: „Jak się Pan(i) czuje?”.
Na te i inne pytania poszukują odpowiedzi policjanci, psycholodzy, dziennikarze, rzecznicy prasowi, językoznawcy, medioznawcy, politolodzy i prawnicy, których rozważania znajdują się na kartach książki Komunikowanie o bezpieczeństwie. Medialny obraz zagrożeńKsiążka, którą oddajemy w ręce czytelników, jest pierwszą na polskim rynku próbą usystematyzowania problemów związanych z komunikowaniem o bezpieczeństwie.
Relacjonowanie śmiertelnych wypadków, kataklizmów, katastrof i zbrodni oraz sytuacji zagrażających zdrowiu i życiu jest dla reportera jednym z największych wyzwań zawodowych. Dziennikarze, podobnie jak policjanci, strażacy i lekarze, widzą nieraz to, czego większość ludzi wolałaby nie oglądać.
Jak zatem mówić o ofiarach, aby uszanować ich godność i wrażliwość odbiorców, którzy coraz częściej dostrzegają w mediach pogoń za sensacją i nadmierne epatowanie okrucieństwem? Jak relacjonować dramatyczne wydarzenia, nie przeszkadzając służbom ratunkowym? Ile czasu upłynie, zanim ofiarom wypadku i poszkodowanym przestanie się zadawać pytanie: „Jak się Pan(i) czuje?”.
Na te i inne pytania poszukują odpowiedzi policjanci, psycholodzy, dziennikarze, rzecznicy prasowi, językoznawcy, medioznawcy, politolodzy i prawnicy, których rozważania znajdują się na kartach książki Komunikowanie o bezpieczeństwie. Medialny obraz zagrożeń.
Dla Mony Eltahawy kontrowersje to chleb powszedni. Dziennikarka, od lat zaangażowana w walkę na rzecz autonomii, bezpieczeństwa i godności kobiet w społecznościach muzułmańskich, swoimi tekstami oraz działalnością budzi zarówno głosy żarliwego poparcia, jak i zajadłego sprzeciwu. Jej literacki debiut, świeżo wydany „Bunt”, z całą mocą potępia siły politycznej, kulturalnej i religijnej represji, degradujące miliony kobiet do rangi obywateli drugiej kategorii.
Dzięki wieloletniemu zaangażowaniu w walkę o prawa kobiet jako bojowniczka i komentatorka, Mona Eltahawy wyjaśnia, dlaczego od 2010 roku, kiedy rozpoczęła się Arabska Wiosna, kobiety świata arabskiego muszą stać na barykadach dwóch rewolucji, walcząc ramię w ramię z mężczyznami przeciwko represyjnym reżimom, a równocześnie z całym systemem polityczno-ekonomicznym, który gnębi kobiety w Egipcie, Arabii Saudyjskiej, Tunezji, Libii, Jemenie oraz innych państwach. Autorka odwiedziła każdy zakątek Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, aby spotkać się z kobietami i wysłuchać ich opowieści. Niniejsza książka stanowi apel o potępienie i o stanowczy sprzeciw wobec – jak pisze autorka – „toksycznej mieszanki kultury, religii i polityki”. „Bunt” jest żarliwym manifestem nadziei i wściekłości, w równej mierze pouczającym, co wichrzycielskim.
Mona Eltahawy jest niezależną dziennikarką i komentatorką. Jej eseje o prawach kobiet w świecie islamu pojawiały się w różnych publikacjach, w tym w „The Washington Post” i „The New York Times”. Gościnnie występowała w MSNBC, BBC, CNN, PBS, Al-Dżaziry, NPR, i wielu innych stacjach radiowych i telewizyjnych. Ceniona jest za ostre i krytyczne wypowiedzi. Mieszka w Kairze i Nowym Jorku.
Książka pt. Przepływy, protezy, przedłużenia...Przemiany kultury polskiej pod wpływem nowych mediów po 1989 roku to pozycja dla tych, którzy żyjąc w czasach nieustannego rozwoju technologicznego, chcą zorientować się w najważniejszych konsekwencjach, jakie wynikają z niego dla kultury. Monografia jako projekt nie tylko odnoszący się do nowych pojęć, ale i sytuujący te nowe pojęcia w obszarze wielorakiej kultury i wskazujący na zależności między nowymi zjawiskami a kulturą, to pozycja ciekawa, podnosząca nowe kwestie, pokazująca pewne zagadnienia w nowym świetle. Pozwalająca poszerzyć horyzonty widzenia dzisiejszej kultury i dostrzec zjawiska, które wymagają dalszych badań. Autorzy zadbali o możliwie dokładne wyjaśnienia zagadnień funkcjonujących dziś w dyskursie powszechnym, ale i o pokazanie szerokich ich kontekstów, odnosząc dane obszary do różnych dziedzin sztuki i nauki.
Z recenzji dr hab. Beaty Bigaj-Zwonek
Książka została napisana w żywy, wciągający sposób, zachowując jednocześnie konieczny porządek systematycznego wykładu. Układ treści, który stanowi autorski wybór, nie narzuca jednak czytelnikowi pewnej określonej z góry wizji rozumienia mediów. Przeciwnie, dzięki bogactwu bardzo trafnych przykładów, zachęca do samodzielnych, dalszych studiów. Odwołanie się do historii polskich mediów oraz przykładów z przestrzeni polskiej kultury wyróżnia recenzowaną książkę spośród wielu innych prac. Stanowi ono jednocześnie o jej wielkiej zalecie. Nie tylko ze względu na to, że dowartościowuje polską twórczość, ale również dlatego, że dzięki temu staje się znacznie bardziej atrakcyjna dla polskiego czytelnika.
Z recenzji dra hab. Wojciecha Balucha
Chociaż w naukowych opracowaniach z zakresu mediów w Polsce poświęcono sporo miejsca na analizę katolickich środków przekazu, problematyka ich struktury oraz jej roli w systemie medialnym nie była podejmowana. Tymczasem okres dwudziestu pięciu lat od rozpoczęcia transformacji ustrojowej wyraźnie wskazuje, że specyfika mediów katolickich sprowadza się nie tylko do ich zawartości i własnej doktryny, lecz również specyficznej struktury.
Fragment Wstępu
Książka „Oblicza globalizacji” pokazuje liczne aspekty życia, które istotnie się zmieniły i nadal będą się zmieniać pod wpływem procesu globalizacji. Autorka dowodzi, że nieodparta siła tego procesu będzie odczuwalna wszędzie – w miejscu pracy, w wiejskiej zagrodzie, w supermarkecie, w centrum handlowym, w banku, w szpitalu, w szkole i na łonie przyrody. Jako psycholog społeczny Wosińska wyjaśnia, w jaki sposób reakcje emocjonalne na skutki globalizacji wpływają na nasze myśli i działania w każdym z tych środowisk. Wreszcie, autorka uświadamia nam, jak ważną rolę odgrywa każdy z nas jako aktor na globalnej scenie, i zachęca nas, abyśmy podejmowali celowe działania dla dobra pozostałych aktorów.
Robert Cialdini (z Przedmowy)
Przedstawiona w książce „kultura informacji” - jako pojęcie, termin, obszar badawczy - jest próbą uchwycenia i nazwania pewnej grupy zjawisk i procesów, wynikających z dostrzeganej, dominującej roli informacji we współczesnym świecie, a zwłaszcza w jego bardziej stechnicyzowanej części. Wszystkie trzy jej ujęcia wywodzą się z perspektywy badawczej informatologii, ale czerpią również wiele z innych dyscyplin nauk społecznych i humanistycznych.
Ze względu na podjęcie wątku pojęciowego oraz przyjęty cel - zaproponowanie terminu i zdefiniowanie pola badawczego „kultury informacji”, wraz z merytorycznym uzasadnieniem takiej próby - praca niniejsza ma charakter dedukcyjny, koncepcyjny i konceptualny. Należałoby ją umieścić u samych początków procesu badawczego - stawia bowiem pierwsze pytania, sygnalizuje problem (czy też koncepcję), sugeruje pewien punkt widzenia, wyodrębnia obszar badawczy. Bogactwo i różnorodność materiału źródłowego powodują, że tekst zachowuje otwarty charakter – jest po części propozycją, zaproszeniem do dyskusji, do stawiania kolejnych pytań.
Książka powstała pod wpływem ostatnich wydarzeń związanych z wielką falą migracyjną Syryjczyków na teren Europy. Autorka poddaje refleksji własny proces adaptacyjny oraz opisuje rozterki duchowe i emocjonalne imigrantów, które powstają na drodze przystosowawczej do zmieniających się warunków środowiskowych.
Monografia stanowi zbiór multidyscyplinarnych tekstów dotyczących różnych aspektów starości, jej postrzegania i interpretowania. Zasadnicza refleksja podjęta w publikacji odnosi się do pytania o możliwość zobiektywizowania starości, zamknięcia tej tematyki w liczbach i statystycznych ujęciach bądź też w uproszczonym zbiorowym portrecie, z którego wynikałoby, że większość osób w zaawansowanym wieku ma takie same problemy i potrzeby. Autorzy zastanawiają się, co kształtuje społeczny i indywidualny obraz starości, jak powstają stereotypy jej dotyczące, a następnie zadają pytanie, jaka jest prawdziwa starość. Istotnym wątkiem badawczym w prezentowanym tomie jest subiektywny wymiar starości ukazywany w różnorakich aspektach, także w odniesieniu do odbicia w owym lustrze społecznym.
Książka może przyczynić się do stworzenia holistycznej perspektywy postrzegania starości, starzenia się i ludzi starych, a podejmowana w niej tematyka jest ważna społecznie.
Teksty zgromadzone w pracy zainteresują badaczy, studentów i doktorantów zajmujących się problematyką gerontologiczną (pedagogów, socjologów, psychologów) oraz instytucje wspierające osoby starsze (domy pomocy społecznej, uniwersytety trzeciego wieku).
Płeć w wymiarze wizerunkowym jest komunikowana m.in. przez wygląd, mowę ciała, styl wypowiedzi, sposób bycia, ale również przez (przywoływane publicznie) działania w sferze prywatnej – szczególnie te polegające na odgrywaniu ról społecznych związanych z płcią. Wszystkie te komunikaty, wywołując skojarzenia z określonymi wartościami i wrażeniami, są przekaźnikami treści, które odbiorca musi zdekodować, co pozwala je nazwać kodami komunikacyjnymi płci. Kody te zostały przedstawione w książce jako narzędzia kreowania wizerunku osób publicznych. Podstawę konstrukcji publikacji stanowi akademicka struktura pracy, która zawiera typologię kodów komunikacyjnych męskości i kobiecości – począwszy od kodów opartych na roli ojca, matki, syna, przez użycie metafory męskości, czy odwołanie do wartości rodziny. To strukturalne uporządkowanie może stanowić punkt odniesienia dla badań w obszarze politologii, psychologii, socjologii, filozofii, antropologii, historii czy pedagogiki.
Przedstawiona w książce teoria oparta jest na przeprowadzonej przez autorkę analizie zawartości artykułów prasowych opublikowanych podczas polskiej kampanii prezydenckiej w 2005 roku oraz francuskiej kampanii prezydenckiej w 2007 roku. Wnioski sformułowane na tej podstawie czynią tę pozycję wartościowym źródłem wiedzy dla medioznawców, badaczy marketingu politycznego, teorii komunikacji, komunikacji politycznej i public relations. Przede wszystkim jednak książka jest pozycją poszerzającą świadomość odbiorcy komunikacji politycznej, do których należy większość konsumentów mediów. Patron medialny: Marketingowe Obserwacje.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
