Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Polecamy kolejny wyjątkowy podręcznik akademicki w ramach serii autorskich podręczników akademickich Pedagogika Nauce i Praktyce autorstwa prof. Jerzego Nikitorowicza pt. Etnopedagogika w kontekście wielokulturowości i ustawicznie kształtującej się tożsamości
Wydanie podręcznika Etnopedagogika w kontekście wielokulturowości i ustawicznie kształtującej się tożsamości jest pedagogom, a szczególnie pedagogom międzykulturowym, bardzo potrzebne, ponieważ porządkuje aktualne myślenie o problemach związanych z wielo-kulturowością i edukacją międzykulturową. [...]
Autor publikacji […] od początku lat 90. ubiegłego wieku kreuje i systematycznie roz-wija w swojej białostockiej szkole naukowej studia i badania międzykulturowe. Poczynania badawcze i strukturalne Jerzego Nikitorowicza w obszarze etnopedagogiki ukierunkowane są zarówno licznymi teoriami z zakresu nauk humanistycznych i społecznych, jak i – co wydaje się zjawiskiem nieczęstym w pedagogice – oryginalną własną propozycją teoretyczną, wypra-cowaną w toku wieloletnich badań. Teoria wielozakresowej i wielowymiarowej tożsamości (TWiWT) jest ważną pedagogiczną perspektywą w poszukiwaniu prawidłowości warunkują-cych kształtowanie się poczucia tożsamości w warunkach wielokulturowości oraz całościo-wym i zarazem porównawczym ujęciem procesów i zjawisk zachodzących w środowiskach zróżnicowanych kulturowo.
Z recenzji prof. dr hab. Ewy Ogrodzkiej-Mazur
Etnopedagogika staje przed ważnym wyzwaniem, którym jest problem wielości jestestwa (wielowymiarowości tożsamości). Dynamika, zmienność i nieprzewidywalność procesu kształtowania się tożsamości wydają się coraz bardziej intrygujące – z jednej strony fascynujące, bardzo złożone i wielowymiarowe w medialnym świecie potopu informacyjnego, z drugiej zaś kłopotliwe, konfliktowe i stresujące wobec konieczności bycia i funkcjonowania w wielu grupach, społecznościach i kulturach jednocześnie, prezentowania lojalności i wielolojalności. Coraz częściej stajemy wobec istotnego wyzwania – jak prowadzić tożsamościowy dialog wewnętrzny i zewnętrzny, aby rozumieć świat i nie zamykać się w nim, korzystać z dorobku innych kultur i jednocześnie wzbogacać siebie i innych?
W niniejszej książce, po określeniu przedmiotu zainteresowań etnopedagogiki, scharakteryzowaniu edukacji i enkulturacji jako głównych kategorii etnopedagogiki, zwróciłem uwagę na wielokulturowość jako stan faktyczny, fakt empiryczny. Pozwoliło mi to przedstawić negatywne skutki prowadzonej polityki wielokulturowości i wskazać na potrzebę kreowania kilku nurtów rozwoju człowieka i jego kultury (nurt kultury i tradycji regionalnych, kultur narodowych, kultury obywatelskiej, ustawicznego dialogu wspierającego kształtowanie się społeczeństw wielokulturowych). W realizacji tych nurtów upatruję najbardziej istotnego wyzwania etnopedagogiki i w tym kontekście prezentuję rozumienie kultury, tradycji, uwypuklając jej aspekt czynnościowy, przedmiotowy i podmiotowy. Następnie omawiam zagadnienie kultury pamięci zbiorowej, lokalnej-zakorzeniającej, problem kultur narodowych, kultury obywatelskiej oraz kultury państw kształtujących społeczeństwa obywatelskie. Zwróciłem także uwagę na kulturę pogranicza i przedstawiłem koncepcję kształtowania się człowieka pogranicza.
Kilka miesięcy po upadku muru berlińskiego Ralf Dahrendorf pisze Rozważania na temat rewolucji w Europie, w których w formie listów do tajemniczego J. z Warszawy podejmuje refleksję nad wagą i konsekwencjami burzliwego okresu około roku 1989 i toczącej się wówczas rewolucji w Europie Wschodniej. Jan Zielonka prawie trzydzieści lat później odpisuje Dahrendorfowi epistolarną Kontrrewolucją, w której analizuje znaczenie i skutki równie burzliwego okresu i współczesnego odwrotu od liberalizmu.
Kontrrewolucja to książka, w której Jan Zielonka próbuje zmierzyć się z pytaniem o przyszłość Europy, wskazuje dysfunkcje demokratycznej polityki oraz trendy ekonomiczne ostatnich kilkudziesięciu lat i podejmuje wysiłek ponownego przemyślenia projektu liberalnego w obliczu porażki, jaką poniosła Europa w zderzeniu z geopolitycznymi, ekonomicznymi i technologicznymi przemianami.
„Populizm stał się w kręgach liberalnych ulubionym tematem; nikt nie demaskuje iluzji i niebezpieczeństw populizmu lepiej niż liberalni publicyści. Liberałowie pozostają jednak lepsi we wskazywaniu cudzych wad niż w autorefleksji. Więcej czasu poświęcają wyjaśnianiu wzrostu popularności populizmu niż wyjaśnianiu upadku liberalizmu. Nie chcą spojrzeć w lustro i uznać własnych niedociągnięć, które doprowadziły do ekspansji populizmu w Europie. Moja książka ma za zadanie skompensować ten brak: to samokrytyka przeprowadzona przez liberała z krwi i kości”.
Z tekstu
Czy Europa się rozpada? Czy społeczeństwo otwarte ma szanse przetrwać? Czy Europejczycy będą ponownie czuć się bezpiecznie? Jak to możliwe, że tak spokojny i zamożny kontynent zaczął się rozpadać? Dlaczego pragmatyczni Europejczycy wyruszają w nieznane pod wodzą populistów? Dlaczego europejski system zarządzania gospodarczego nie jest ani sprawiedliwy, ani wydajny? Kogo lub co obarczyć winą? Jak przetrwać obecny chaos? Jak sprawić, by państwa, miasta, regiony i organizacje międzynarodowe mogły działać skutecznie w środowisku zakładającym coraz mocniejszą współzależność? Jak wzmacniać przejrzystość, rozliczalność i zarządzanie w Europie z „rozmytymi” granicami? Jak chronić ludzi przed przemocą, wyzyskiem i zmianami klimatu? Jak zastąpić politykę strachu polityką nadziei?
Zachować czy zburzyć Pałac Kultury i Nauki w Warszawie? Jak poradzić sobie z kłopotliwym dziedzictwem obozów zagłady czy pomnikami Armii Czerwonej? Z czego wynika fenomen niektórych bloków z „wielkiej płyty” i socrealistycznych budynków? Czy skłonni jesteśmy wziąć odpowiedzialność za całość wytworów minionych pokoleń niezależnie od konotacji narodowych i tła ideologicznego? Na pytania te starają się odpowiedzieć autorki i autorzy 29. numeru kwartalnika „Herito”.
Obok nieulegającej kwestii spuścizny narodowej w ostatnich dwóch dekadach w Polsce i Europie Środkowej wyłonił się ogromny zasób dóbr do niej nieprzystających. Nie da się już ich nie dostrzegać i nie sposób usunąć ich z pola widzenia. Budzą emocje. To my decydujemy, co z ogółu dziedziczonych dóbr kultury zamierzamy przyjąć i za co gotowi jesteśmy wziąć odpowiedzialność. Historia Europy Środkowej nie ułatwia nam sprawy.
W 29. numerze „Herito” Piotr Paziński rozważa, na czym polega kłopot z obozami zagłady w Polsce. Wojciech Wilczyk odwiedza z aparatem cmentarze żołnierzy Armii Czerwonej, a Lola Paprocka blokowisko Nowy Belgrad. Błażej Ciarkowski opowiada o ośrodkach wypoczynkowych ze swastyką i czerwoną gwiazdą. Jacek Purchla tłumaczy, czym jest kłopotliwe dziedzictwo. Michał Wiśniewski przygląda się fenomenowi blokowisk z wielkiej płyty, a Aleksandra Sumorok dowodzi, że socrealizm w architekturze ma wiele twarzy. Jakub Dąbrowski odpowiada na pytanie, co kieruje współczesnym ikonoklazmem, a Ewa Chojecka analizuje drugie oblicze pomnika przodownika pracy z Zabrza. Na szczególną uwagę zasługuje tekst Andrei Tompy przypominający historię Kolożwaru-Klużu – rumuńskiego miasta o niełatwej historii.
W numerze znalazły się ponadto recenzje ciekawych książek autorstwa Kai Puto, Mikołaja Banaszkiewicza, Katarzyny Kotyńskiej, Joanny Majewskiej, Łukasza Łozińskiego, Jakuba Muchowskiego, Wojciecha Wilczyka, Bartosza Sadulskiego, a także zapowiedzi wartych obejrzenia wystaw w Berninie, Budapeszcie, Bratysławie, Krakowie, Ołomuńcu, Pradze, Warszawie czy Wiedniu.
Etyka solidarności to w polskiej literaturze filozoficznej tekst absolutnie wyjątkowy. Towarzyszyła wydarzeniom politycznym lat 1980 – 1981 - przede wszystkim formowaniu się ruchu „Solidarności" - i stanowiła próbę etycznej interpretacji tego, co się działo. To na jej stronach ksiądz Tischner sformułował słynną definicję solidarności jako „braterstwa dla porażonych" opartego na zasadzie: „jeden drugiego ciężary noście".
Pierwsze wydanie Etyki solidarności było tłumaczone na włoski, niemiecki, flamandzki, francuski, hiszpański, szwedzki, angielski, czeski i słowacki. W 1992 roku ksiądz Tischner przygotował dla Wydawnictwa Znak rozszerzone wydanie zatytułowane Etyka solidarności oraz Homo sovieticus. W kolejnej edycji dodano część trzecią – Etyka solidarności po latach – w której znalazły się eseje bezpośrednio odwołujące się do Etyki..., a niepublikowane wcześniej w formie książkowej.
JÓZEF TISCHNER (1931–2000) – ksiądz, filozof, publicysta. Profesor Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, współzałożyciel wiedeńskiego Instytutu Nauk o Człowieku. Kawaler Orderu Orła Białego.
DESIGN, designerski, to pojęcia robiące współcześnie spektakularną karierę, przypisywane do wielu aspektów otaczającej nas rzeczywistości, począwszy od sztuki, architektury, przemysłu, a skończywszy na multimediach, modzie, a nawet jedzeniu. Współcześnie niemal wszystko nazwać można mianem designerskie, lub niedesignerskie, stąd pojemność tego pojęcia zdaje się być niewyczerpana.Czy rzeczywiście pojęcie design jest aż tak pojemne? Czy przedostanie się tego pojęcia do świadomości społecznej jest wyrazem wzrastającej świadomości w zakresie wzornictwa, czy raczej brakiem świadomości co do kryjącej się za tym pojęciem treści? Wreszcie, czy nie warto ogłosić narodzin socjologii designu, która podjęłaby próbę zrozumienia relacji na linii design - społeczeństwo? Socjologię designu można zdefiniować jako społeczny aspekt kształtowania wzornictwa.Wśród obszarów zainteresowania socjologii designu należy wyeksponować następującą problematykę:Funkcjonowania designu w społecznej świadomości;Oddziaływania designu na społeczeństwo (Czy i jak design oddziałuje na społeczeństwo? Dlaczego niektóre projekty przedostają się do masowej wyobraźni, a inne nie? W jaki sposób design kształtuje gusta, upodobania, a także generuje w danym człowieku potrzebę posiadania jakiegoś dobra?);Oddziaływania społeczeństwa na design (Czy i na ile społeczne potrzeby przekładają się na tworzone projekty? Czy i w jakim stopniu tworzone projekty są użyteczne dla społeczeństwa?);Relacji między masowością a elitarnością designu.Książka ta może być interesującą lekturą nie tylko dla osób zainteresowanych socjologią, ale również dla designerów i wszystkich, którzy dostrzegają znaczenie społecznego tworzenia rzeczywistości.
Opracowana monografia składa się z czterech kolejnych rozdziałów, w których podjęto analizę różnych obszarów niepewności. Uznając, że wymaga ona doprecyzowania w sferze leksykalnej i znaczeniowej, w pierwszym rozdziale przedstawiono różne sposoby definiowania i problematyzowania podstawowego terminu. Poszukując znaczenia niepewności, nakreślono dwa przeciwstawne stanowiska. Pozytywne upatruje w niej przede wszystkim czynnika rozwoju, kreatywności i innowacyjności, negatywne łączy ją zazwyczaj z zagrożeniem, niepokojem i lękiem. Podejmując natomiast próbę usystematyzowania przejawów niepewności ze względu na wybrane kryteria (m.in. liczebność, umiejscowienie, czas, możliwość osobistego doświadczania czy dostępność informacji), przedstawiono różne jej rodzaje i wymiary. Na podstawie przeprowadzonej analizy literatury opisano również wybrane czynniki, które mają wpływ na postrzeganie niepewności (tj. tolerancja niepewności i niejasności, wsparcie i zaufanie społeczne, indywidualistyczna i kolektywistyczna orientacja społeczna oraz manipulacja medialna). W podrozdziale 1.6 dokonano pogłębionej analizy porównawczej niepewności i ryzyka, uznając, że ich rozróżnienie w rzeczywistości jest często sztucznie podtrzymywane.
Na rozdział drugi złożyły się cztery kolejne podrozdziały, w których zrealizowano identyfikację źródeł niepewności. Analizując przyczyny egzystencjalne, wskazano przede wszystkim na doświadczanie przez człowieka skończoności życia, nieprzewidywalności i niemożności kontrolowania i przewidywania przyszłości. Wśród najważniejszych cywilizacyjnych źródeł wymieniono m.in. katastrofy i kryzysy ekologiczne, globalne kryzysy finansowe, wojny i konflikty zbrojne, terroryzm i totalitaryzm. Ponadto uznano, że efekty globalnych zmian i przeobrażeń będą przejawiały się poprzez konkretne zjawiska i wydarzenia w skali makrospołecznej (np. bezrobocie, bieda i ubóstwo, iluzoryczność wykształcenia, mobilność). Te z kolei przekładać się będą na codzienne życie jednostek, wyznaczając mikrospołeczne i jednostkowe źródła niepewności (np. zanik i utrata więzi społecznych, prywatyzacja życia społecznego, konieczność samodzielnego dokonywania wyborów, świadomość ryzyka i zagrożenia).
W rozdziale trzecim dokonano charakterystyki wybranych sposobów reagowania i funkcjonowania człowieka w sytuacjach niepewnych. Uznano, że w przypadku „niepewności obiektywnej”...
Niklas Luhmann określa swoją koncepcję społeczeństwa jako „radykalnie antyhumanistyczną”. „To nie człowiek komunikuje (się) – stwierdza - tylko komunikacja komunikuje”. Ale czym jest komunikacja i na czym polega autoreprodukcja systemów komunikacji? Niniejsza książka przedstawia socjologiczne i filozoficzne wątki Luhmannowskiej teorii systemów społecznych. Obok oryginalnego ujęcia nowoczesności, zagadnień z dziedziny socjologii polityki i socjologii religii znajdziemy w niej analizy teoriopoznawcze oraz propozycję nowego zdefiniowania podstawowego elementu tego, co społeczne.
Książka ta jest zarówno cennym wprowadzeniem dla czytelnika jeszcze niezapoznanego z koncepcją Niklasa Luhmanna, jak i interesującym komentarzem dla czytelnika już zaprawionego w zawiłościach Luhmannowskich idei. Ten ostatni znajdzie tutaj dla siebie nie tylko ciekawą interpretację myśli socjologa z Bielefeld, lecz również twórcze rozwinięcie jego teorii.
Z recenzji dr. hab. Karola Chrobaka
Mimo podjęcia przez Krzysztofa C. Matuszka trudnego intelektualnie tematu pracę naprawdę dobrze się czyta. Napisana jest stylem jasnym i precyzyjnym, a klasycznemu wywodowi naukowemu towarzyszą miejscami fragmenty skrzące się od subtelnego dowcipu, co sprawia, że nawet tak trudny temat jak Luhmannowska teoria systemów staje się łatwiej przyswajalny dla czytelnika.
Z recenzji dr. hab. Andrzeja Bukowskiego
Prezentowana monografia poświęcona relacjom międzykulturowym powstaje w szczególnym momencie dziejowym. Następuje w nim rewizja dotychczasowych teoretycznych modeli wielokulturowości i ich praktycznych zastosowań w polityce państw otwartych dotąd na przyjmowanie i adaptację imigrantów, włączających się aktywnie w międzynarodowe, międzykulturowe projekty integracyjne. Odwrót od optymistycznej, nieuchronnej historycznie – jak się powszechnie sądziło – wersji polityki wielokulturowości, asymilacyjnej i transkulturowej praktyki społecznej, widoczny jest nie tylko w doktrynach i programach zmierzających do władzy nowych, populistycznych, nacjonalistycznie zorientowanych liderów. [… ] Jak kształtować się będzie teoria relacji międzykulturowych w kontekście kryzysu polityki asymilacyjnej, poddana krytyce populistycznych liderów partyjnych, aktywistów ruchów alterglobalistycznych, atakom reprezentantów radykalnych ugrupowań religijnych? Czy jest to tylko przejściowa negatywna reakcja na zbyt indywidualistyczne, liberalne, wolnościowe koncepcje rozwoju otwartych społeczeństw demokratycznych, czy też trwalsza, dłuższa w perspektywie historycznej tendencja do powrotu do polityki ekskluzywizmu religijnego, nacjonalizmu i partykularyzmu kulturowego? W książce nie udzielam odpowiedzi na żadne z tych pytań. Opisuję jedynie, charakteryzuję i analizuję wybrane, moim zdaniem najważniejsze, teoretyczne antynomie, dylematy i wyzwania współczesnych modeli wielokulturowości, a zarazem wskazuję, choć nie wiem, w jakim stopniu wyczerpująco, przyczyny i źródła ich politycznych i praktycznych niepowodzeń.
Fragment Przedmowy
Tom, który oddajemy w ręce czytelnika, ma charakter szczególny: wybór studiów opublikowanych w różnych okresach dotyczy wielu aspektów strukturalizacji społeczeństwa polskiego, a jednocześnie przedstawia ewolucję podejścia badawczego, które nazywamy „paradygmatem”. Cudzysłów wokół słowa paradygmat nie jest przypadkowy, gdyż odnosimy to pojęcie do względnie wąskiej subdyscypliny „socjologia struktury społecznej” i do empirycznych badań nad strukturalizacją społeczeństwa polskiego przeprowadzanych przez grupę badaczy wywodzących się z warszawsko-łódzkiego środowiska naukowego.
Pierwszą część tomu otwiera wywiad z prof. Włodzimierzem Wesołowskim, inicjatorem badań łódzkich. Dalej następuje seria artykułów opartych na tych badaniach. Poszczególne rozdziały dotyczą zróżnicowania dochodów, standardu materialnego, konsumpcji kulturalnej, ruchliwości międzypokoleniowej, homogeniczności małżeństw i subiektywnej oceny pozycji społecznych. Część poświęconą badaniom łódzkim zamyka przedstawienie stopnia trwałości i zmian w układzie grup społeczno-zawodowych.
Druga część tomu dotyczy już badań ogólnopolskich. Otwiera ją opracowanie wywiadów ze wszystkimi żyjącymi autorami badań z lat 1987–1988, które to badania dały początek późniejszemu Polskiemu Badaniu Panelowemu POLPAN; relacja z tych wywiadów daje wyobrażenie o głównych kierunkach ewolucji paradygmatu. Na podstawie danych badania POLPAN 1988–2013 w książce tej przedstawiamy analizy dotyczące: bezrobocia i niepewności zatrudnienia, przemian technologicznych i rozwijającej się sfery pracy informatycznej, postrzegania źródeł sukcesu, determinant postaw antyegalitarnych, zmian w podziałach społecznych typu klasowego.
Włodzimierz Wesołowski
Krystyna Janicka
Kazimierz M. Słomczyński
Henryk Domański
Grażyna Kacprowicz
Anna Kiersztyn
Zbigniew Kozański
Maciej D. Kryszczuk
Anita Miszalska
Irina Tomescu-Dubrow
Wielisława Warzywoda-Kruszyńska
Wojciech Zaborowski
Danuta Życzyńska-Ciołek
Pierwsza na polskim rynku przekrojowa książka stanowiąca przegląd badań zjawiska homoseksualizmu. Analiza dowodów naukowych na poparcie konkurencyjnych hipotez odnoszących się do tego, czym jest homoseksualizm i jak powstaje.
SYMPTOMY, PRZYCZYNY I TERAPIA HOMOSEKSUALIZMU
HOMOSEKSUALIZM W HISTORII - W RÓŻNYCH KULTURACH
GENY, WPŁYWY ŚRODOWISKA, CZY WOLNY WYBÓR?
DYSKRYMINACJA W OBIE STRONY
RUCH LGBTQ I JEGO ODDZIAŁYWANIE
TECHNIKA „SALAMI”: STOPNIOWA ZMIANA POSTAW SPOŁECZNYCH
CHRZEŚCIJAŃSTWO, JUDAIZM A HOMOSEKSUALIZM
OGÓLNA TEORIA HOMOSEKSUALIZMU
Wszechstronne i interdyscyplinarne opracowanie: naświetlające zagadnienie od strony historii i statystyki, poprzez prawo, kwestie medyczne, terapię i zjawiska społeczne, aż po listę organizacji pomocowych czy porady praktyczne.
Nie kieruj się emocjami - sięgnij po udokumentowane dowody naukowe.
Niniejszy tom jest kontynuacją rozważań podjętych w poprzednich książkach z cyklu poświęconego oryginalności słownej, takich jak: Kreatywność językowa w komunikowaniu (się) i Kreatywność językowa w przestrzeni medialnej oraz Kreatywność językowa w przestrzeni publicznej.
Poszczególne zagadnienia prezentowane przez badaczy zostały podzielone na dwie części - dotyczące kreatywności w mediach oraz w literaturze. Oprócz prasy i radia autorów szczególnie interesuje przestrzeń Internetu . Czytelnicy znajdą w publikacji m.in. takie zagadnienia, jak: kreatywność copywriterów i użytkowników portali społecznościowych, forma i funkcja memów internetowych, neologizmy i metafory w wypowiedziach dziennikarzy, wyrazy potoczne i ekspresywne w pismach młodzieżowych. Ponadto w części dotyczącej literatury autorzy analizują nowe gatunki i utwory.
Czytelników zainteresowanych kreatywnością językową w bardziej praktycznym ujęciu zachęcamy do sięgnięcia po Kreatywność językową w reklamie. Podręcznik nie tylko dla specjalistów, z bogatym materiałem ilustracyjnym oraz niebanalnymi, rozwijającymi ćwiczeniami.
Publikacja jest kontynuacją rozważań podjętych w dwóch poprzednich książkach z cyklu poświęconego oryginalności słownej: Kreatywność językowa w komunikowaniu (się) i Kreatywność językowa w przestrzeni medialnej. W przygotowaniu znajduje się kolejny tom - Kreatywność językowa w literaturze i mediach.
Poszczególne zagadnienia przedstawione przez badaczy zostały zgrupowane w pięciu częściach, z których każda ściśle wiąże się z kreatywnością na płaszczyźnie językowej, ale dotyczy nieco innych jej aspektów (kreatywność stricte językowa, kreatywność językowa a odmiany języka, kreatywność językowa w przestrzeni publicznej: politycznej, medialnej, miejskiej). Autorzy, wyczuleni na nowe zjawiska językowe, prezentują aktualny materiał badawczy. Interesują się przede wszystkim niestandardowym użyciem języka, które traktują nie jako odstępstwo od normy, lecz przejaw twórczego myślenia.
Czytelników zainteresowanych kreatywnością językową w bardziej praktycznym ujęciu zachęcamy do sięgnięcia po Kreatywność językową w reklamie. Podręcznik nie tylko dla specjalistów, z bogatym materiałem ilustracyjnym oraz niebanalnymi, rozwijającymi ćwiczeniami.
Gorąca reakcja na najważniejsze wydarzenia polityczne, przede wszystkim na wybór Donalda Trumpa na prezydenta Stanów Zjednoczonych, oraz na gwałtownie rosnące w innych krajach prawicowy populizm i nacjonalizm.To książka o systemie, w którym ktoś taki jak Trump mógł zostać prezydentem. Książka o procesach i prawidłowościach tego systemu, które mimo lokalnych różnic są takie same w Stanach, Polsce i w wielu krajach Europy. Naomi Klein nie tylko pomaga zrozumieć, jakie wydarzenia i jakie idee doprowadziły nas do miejsca, w którym się dziś znajdujemy, lecz pokazuje także, jak się z tego miejsca wydostać.Jako obserwatorka procesów społecznych, gospodarczych i politycznych potrafi precyzyjnie opisywać zjawiska, które większość z nas dopiero przeczuwa, i nadawać im nazwy, dzięki którym rozpoznajemy je w naszej rzeczywistości. A jako pisarka i aktywistka potrafi wyciągać wnioski z doświadczeń lewicowych ruchów społecznych i nieustannie korygować swoją perspektywę, uwzględniając nowe fakty i zmieniające się konteksty.Chociaż Naomi Klein skupia się na realiach amerykańskich, stara się nadać swoim rozważaniom perspektywę globalną.
Za pomocą przykładów z typografii można by opowiedzieć historię europejskich nacjonalizmów, historię nowoczesności, aspiracji modernizacyjnych, dzieje walk o dominację jednych grup nad drugimi oraz utopijnych projektów modernistycznych, po których nastała era globalizacji i hegemonii międzynarodowych korporacji oraz prawdopodobnie tysiące innych mikro- i makrohistorii.
Litery są polityczne, uwikłane w złożone procesy konstruowania i negocjowania tożsamości, nacjonalizm, ruchy emancypacyjne, a także dyskusje o podłożu klasowym. Na trzech przykładach: pism narodowych i lokalnych, inspirowanej znakiem „Solidarności” solidarycy oraz krojów wernakularnych, wywodzących się z przestrzeni miejskich, Agata Szydłowska pokazuje, jak w potransformacyjnej Polsce konflikty społeczne znajdują wyraz w liternictwie – jego formach, kontekście użycia oraz stojących za nim ideologiach.
Łącząc antropologiczny namysł nad codziennością z wiedzą z zakresu historii dizajnu i typografii, autorka spogląda na współczesne polskie konflikty i dylematy tożsamościowe przez pryzmat skromnych i niezauważanych bohaterów życia codziennego – drukowanych liter.
„Litery nie biorą się znikąd – ktoś je kiedyś zaprojektował, na czyjeś zlecenie, ktoś je wprowadził do obiegu, a następnie wielu innych stosowało je do różnych celów. Im bardziej są one pozornie neutralne, tym bardziej zakamuflowana jest treść kulturowa, która się z nimi wiąże”.
(fragment)
„Autorka pokazuje, że zmiany w zakresie typografii miały w historii fundamentalne znaczenie dla budowania tożsamości narodowo-kulturalnej w innych krajach, jak w Irlandii, Niemczech czy Turcji, czego echa znajdziemy w jak najbardziej współczesnych sporach w dzisiejszej Polsce”.
Wojciech Burszta
„Praca ta otwiera przed antropologią i humanistyką nowe pola analiz, dociekań i inspiracji. Zyskujemy dzięki niej świadomość istnienia ukrytej dotąd matrycy rzeczywistości, wizualnego kodu, który jako czytelnicy książek i prac studenckich, stron internetowych, elektronicznych nośników, szyldów, etykiet, biletów czy gazet, przegapiliśmy”.
Waldemar Kuligowski
Agata Szydłowska (1983) – absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim oraz studiów doktoranckich w Szkole Nauk Społecznych przy IFiS PAN, obecnie adiunkt w Katedrze Historii i Teorii Designu ASP w Warszawie. Jest autorką zbioru rozmów z polskimi projektantami graficznymi pt. „Miliard rzeczy dookoła” (2013) oraz współautorką książki „Paneuropa, Kometa, Hel. Szkice z historii projektowania liter w Polsce” (2015; wspólnie z Marianem Misiakiem). Laureatka stypendium Młoda Polska przyznawanego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013). Jako kuratorka i współkuratorka przygotowywała wystawy projektowania graficznego w Polsce i za granicą.
Hiperpodróż autora Głodu śladami wykluczenia, biedy i cierpieniaMartn Caparrós na zlecenie Organizacji Narodów Zjednoczonych ma w krótkim czasie odwiedzić kilkanaście miejsc na świecie. W każdym z nich spotyka się z ludźmi naznaczonymi migracją. To ofiary wykluczenia i wojen. Zadaniem argentyńskiego dziennikarza jest spisanie przeprowadzonych rozmów i nadanie im formy obiektywnych reportaży.Coś jednak każe reporterowi postępować niezgodnie z narzuconymi odgórnie instrukcjamiKiszyniów w Mołdawii. Natalia przeszła piekło. Jej mąż sprzedał ją albańskim handlarzom żywym towarem. Trafiła do domu publicznego w Libanie. Udało jej się uciec, teraz próbuje zapomnieć.Monrovia w Liberii. Richard jako jedyny ocalały członek rodziny nie otrzymał amerykańskiej wizy, marzy o tym, aby uciec z kraju, w którym przeżył kilka wojen domowych. Widział, jak rebelianci zabijali bliskie mu osoby i wypijali ich krew.Amsterdam. Jadiya jest Holenderką urodzoną w rodzinie marokańskich imigrantów. Ma dwie ojczyzny, ale żadna z nich nie chce jej w pełni zaakceptować.Martn Caparrós w Księżycu okazuje się reporterem w najwyższej formie. Podobnie jak w głośnym Głodzie także w tej książce poszerza granice gatunku. Argentyńczyk opowiada historie spotkanych ludzi i miejsc, a jednocześnie zastanawia się nad sobą. Czy on człowiek Zachodu kiedykolwiek zrozumie, co to znaczy być wykluczonym? Jak zachować się w obliczu takiego cierpienia? I dlaczego pod jednym księżycem dzieją się tak nieprawdopodobne rzeczy?Wstrząsająca i jak zawsze w przypadku Caparrósa bardzo potrzebna książka.
Publikacja odpowiada na pytanie, o jakich problemach polskiej wsi pisali jej mieszkańcy w listach kierowanych do władz centralnych PRL w latach 1956–1980. Istotą pracy jest przedstawienie wielowątkowego charakteru problemów wsi, które ukazano w tekście takimi, jakie były prezentowane w korespondencji do władz państwowych. Wybór listów na materiał źródłowy książki wynikał z przekonania, że dzięki nim można „usłyszeć głos” ludzi z okresu PRL, a także skonfrontować je z oficjalną dokumentacją powstałą w instytucjach partyjnych i państwowych.
Książka wpisuje się w nurt badań dziejów społecznych Polski Ludowej. Składa się z dwóch części podzielonych w układzie problemowo-chronologicznym.
Pierwsza część prezentuje najważniejsze aspekty zjawiska pisania listów poprzez ustalenie skali, adresatów i nadawców, przedmiotu skarg, formy i formulatury listów oraz ich rolę w mechanizmie funkcjonowania władzy. Dzięki pracochłonnej kwerendzie autorka ukazuje fenomen pisania do władzy, który umieszcza w szerszym kontekście historycznym. Warto podkreślić, że w okresie PRL Polacy napisali około 50 milionów listów, skarg, próśb, a także donosów zaadresowanych do władz partyjnych i administracji państwowej, gospodarczej oraz spółdzielczości.
Druga część pracy została poświęcona studiom nad zawartością merytoryczną owej korespondencji. W listach obywateli PRL do jej władz – jak w soczewce – odbijały się małe i duże problemy realnego socjalizmu. Poruszono w nich niemal wszystkie problemy polityczne, społeczne i gospodarcze ówczesnej Polski. Dotyczyły one wielu aspektów życia, począwszy od spraw prywatnych, niekiedy bardzo intymnych, skończywszy na opisywaniu spraw publicznych i powszechnych. Dokonana w książce analiza skupia się na problemach poruszanych najczęściej, w dłuższym okresie – tych, które można traktować jako powszechnie występujący element wiejskiej codzienności.
Końcowa faza prac nad przygotowaniem książki przypadła na czas, gdy w Polsce na nowo rozgorzała dyskusja na temat zawartości teczki tajnego współpracownika SB o pseudonimie ?Bolek?. W ten sposób po wielu latach do głównego nurtu debaty publicznej powrócił, i to z nie mniejszą mocą niż dawniej, problem agenturalnej przeszłości wielu znanych postaci polskiego życia politycznego. Choć zasadniczą uwagę znów skupiono na kwestii, kto konkretnie był, a kto nie był agentem, o wiele istotniejszym tłem stało się starcie dwóch najważniejszych wizji społecznych, które od dziesięcioleci wytyczają ścieżki rozwoju w naszym kraju. Elementem tych wizji są m.in. pytania o głęboko filozoficznym charakterze, w tym o stosunek do donosicielstwa jako zjawiska, a także o rolę społeczną historyków, odpowiedzialność ludzi pióra za jakość życia publicznego, o ich odwagę, nonkonformizm i jednocześnie konsekwencję.
Seria „Dziennikarze – Twórcy – Naukowcy" podejmuje niezwykle interesujący temat funkcjonowania wymienionych środowisk w systemie totalitarnym.
Tom poświęcony strukturom partyjnym, aparatu bezpieczeństwa i cenzury oraz ich przedstawicielom, którzy zajmowali się środowiskami twórczymi, naukowymi i dziennikarskimi w PRL.
Rozważania na temat wartości rozpoczynamy od przypomnienia wypowiedzi
znakomitego socjologa, aby – w taki to sposób – poniekąd uzasadnić nasze
racje do zajmowania się wartościami. Otóż Florian Znaniecki w jednej ze
swoich prac pt. „Społeczne role uczonych” zamieścił fragment poświęcony refleksji
nad tym, czy socjologowie powinni zajmować się problematyką wartości.
Doszedł do następujących wniosków, że „... każdy przedstawiciel socjologii
stosowanej, a być może także każdej innej nauki stosowanej, pragnący
przyczynić się, choćby w niewielkim stopniu, do ukształtowania się przyszłej
ludzkości, winien umieć myśleć systematycznie jak filozofowie wartości i znać
najważniejsze z rozwiniętych przez nich ideałów, by służyły mu za wskazówkę
przy dokonywaniu wyborów przyszłych celów”.
Socjologów-teoretyków Znaniecki jest skłonny zwolnić od tej powinności,
chociaż zalecając im dbałość o to, aby mieli „wolność prowadzenia badań
indukcyjnych i dochodzenia do uogólnień teoretycznych”, wskazuje konieczność
pielęgnowania tej wartości, jaką jest wolność do prezentowania poglądów
naukowych i wyników własnych dociekań. Tym samym zwraca uwagę na
to, że – nawet w sferze zainteresowań teoretycznych – nie należy unikać problemu
wartości. Jeżeli teoria jakiejkolwiek nauki ma bowiem służyć ludziom,
to musi być przecież wartościująco zorientowana, czyli ukierunkowana na te
wartości, które są ludziom szczególnie drogie i z którymi łączą oni swoje nadzieje
dotyczące najważniejszych dla nich spraw związanych z ich istnieniem
oraz rozwojem zarówno osobniczym, jak i gatunkowym.
Spis treści
1. Wprowadzenie w podjętą problematykę
2. Metodologiczne problemy wynikające z rozważań wokół wartości
2.1. Poszukiwania odpowiedzi na pytanie: co to jest wartość?
2.2. Świat wartości – jako trzecie środowisko gatunku Homo sapiens
2.3. Typologia wartości
3. Funkcje spełniane przez wartości w systemie społecznym
3.1. Określenie systemu społecznego
3.2. Rola wartości w systemie społecznym
3.3. Krótkie wnioski porządkujące dotychczasowe rozważania
4. Wpływ wartości na myślenie, postawy i zachowania ludzi
4.1. Rozważania wstępne
4.2. Proces internalizacji wartości i jego wpływ na myślenie, postawy
i zachowania ludzi
4.3. Etapy oddziaływania wartości na myślenie, postawy i zachowania ludzi
4.4. Wartości a motywacje
4.5. Motywacje a potrzeby
4.6. Społeczne uwarunkowania motywacji ludzi
5. Praca ludzka jako wartość
5.1. Określenie przedmiotu rozważań
5.2. Rozwój poglądów na wartość pracy ludzkiej
5.3. Pozytywne i negatywne konsekwencje pracy człowieka
6. Prawda jako wartość
7. Pokój jako wartość
8. Pieniądz jako wartość
8.1. Uwagi wstępne
8.2. Właściwości i funkcje pieniądza w życiu społeczno-gospodarczym
8.3. Postawy wobec pieniądza i ich wpływ na zachowania ludzi
9. Autorytet i prestiż jako wartość
9.1. Dlaczego ludzie chcą mieć autorytet i cieszyć się prestiżem?
9.2. Uwarunkowania autorytetu i prestiżu oraz ich rodzaje
9.3. Funkcje spełniane przez autorytet oraz prestiż
9.4. O osobliwościach takich wartości, jakimi są autorytet i prestiż
10. Czy nauka jest wartością?
11. Fachowość jako wartość
11.1. Wprowadzenie w problematykę rozważań
11.2. Czy w polskim społeczeństwie fachowość jest postrzegana jako
wartość?
11.3. Uwagi końcowe
12. Tolerancja jako wartość
13. Wolność jako wartość
14. Godność ludzka jako wartość
14.1. Refleksje wokół godności człowieka
14.2. Problem godności człowieka w naszych czasach
14.3. Rynek pracy a godność człowieka
15. Czy normalność jest wartością?
16. Przyjaźń jako wartość
Książka opowiada o uwodzicielskiej sile dźwięków zorganizowanych w muzykę i o tym, że bardzo często człowiek poddaje się takiemu uwodzeniu, zarówno w sytuacjach publicznych, jak i w życiu codziennym, przy wykonywaniu domowych czynności. Istotne jest to, że poszukiwanie doznań estetycznych i emocjonalnych przy obcowaniu z muzyką nie jest motywowane jedynie wynikiem osobistego gustu. Nasze upodobania muzyczne są przedstawione w książce jako wynik oddziaływania mediów, uwarunkowań klasowych i kulturowych oraz kierowania się w wyborach estetycznych ciągłymi naciskami, wywieranymi ze strony autorytetów społecznych oraz środowisk, w których żyjemy.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
