Doświadczamy obecnie prawdziwej inwazji państwa na nasze umysły, szczególnie na naszą wiarę.
Takie działania znamy z historii, najnowszej i tej dawniejszej. Okres bolszewicki w Polsce (PRL), niemiecka okupacja, czas zaborów i konfederacji targowickiej – wszystko to wiązało się z pozbawieniem kraju niepodległości, narodu – wolności, a poszczególnego obywatela – swobodnego dostępu do oświaty i dóbr narodowej kultury. Nie tylko Polska, ale cała cywilizacja zachodnia przeżywa dziś gigantyczny kryzys. We współczesnym świecie odrzuca się Boga, katolicyzm przede wszystkim, ale także zbudowaną na nim tradycję, moralność, chrześcijańską obyczajowość. Zakłamuje się demokrację, podobno najlepszy z ustrojów politycznych. Manipulacje wyborcze powodują, że demokracja – nazywana od pewnego czasu liberalną – przemienia się na naszych oczach w autorytaryzm.
Wmawia się społeczeństwu – przy pomocy mass mediów – że wojujący ateizm jest neutralny światopoglądowo, a katolicyzm to coś w rodzaju faszyzmu.
Powrócił pogański kult Złotego Cielca, a Dekalog jest wyszydzany.
Pisze o tym wszystkim wybitny myśliciel naszych czasów ks. prof. Piotr Mazurkiewicz. Dowodzi na kartach tej książki, że państwo ateistyczne, z jakim de facto mamy dziś ponownie do czynienia, jest opresyjne wobec obywatela. Fałszywym pojęciem neutralności światopoglądowej przykrywa się dominację woli politycznej nad prawem, zdrowym rozsądkiem, zwyczajem i obyczajem, czy zwykłą ludzką przyzwoitością. Z urzędu usiłuje się wpływać już nie tylko na umysły, ale nawet na zmysły obywateli.
Autor pisze: „Państwo dziś wciąż podejmuje liczne decyzje moralne, nadając im charakter aktów prawnych. Wystarczy wspomnieć regulacje odnośnie do kary śmierci, aborcji, in vitro, eutanazji, surogacji, związków osób jednej płci, restrykcje sanitarne ograniczające możliwość korzystania z prawa do wolności religijnej”. Wczytując się w rozważania ks. prof. Mazurkiewicza, które mają także odniesienia historyczne, trudno nie dojść do wniosku, że totalna dominacja państwa ziemskiego nad państwem Bożym prowadziła zawsze, i prowadzi także dziś, do zniewolenia człowieka, do podporządkowania go bezdusznym procedurom.
Jesteśmy sprowadzani do roli bezmyślnego narzędzia w rękach polityków. To państwo wyznacza jakieś niby moralne normy, ale w rzeczywistości respektujące dewiacje lub zgoła obłąkanie. Poprzez zblatowanie polityki z mass mediami oraz zawłaszczenie edukacji przez neomarksistowskie partie i środowiska udaje się przenikać z owymi „postępowymi” poglądami do głów milionów ludzi. Uporczywie konstruowana jest utopia, która nie respektuje godności człowieka, demonizuje zaś rolę autorytarnego i ateistycznego państwa.
Wiadomo z historii, do jakich gigantycznych nieszczęść to prowadzi.
Dochodzi do nich, gdy społeczeństwa za późno się budzą, gdy za późno orientują się, co czyni z nimi polityka. Książka ta nie tylko ostrzega nas o ataku prowadzonym na nasze umysły i zmysły, ale daje nam konkretne argumenty w walce ze złem. Tekst wspomożony fantastycznymi ilustracjami mocno porusza i jest bardzo przekonywający.
Czy polityka może się obyć bez religii? Co politolog powinien wiedzieć o religii? Jaka jest polityka wyznaniowa Unii Europejskiej? Co oznacza postęp w katolickiej nauce społecznej? Czy Kościół znalazł się w pułapce praw człowieka? Czy w epoce postprawdy demokracja wciąż jeszcze jest możliwa? Jaka jest relacja wielokulturowości i multikulturalizmu? Czy polityka niesie w sobie nadzieję? Mam nadzieję, że lektura książki pomoże Czytelnikowi spojrzeć w perspektywie katolickiej nauki społecznej na aktualne wyzwania polityczne oraz przeżywać politykę nie tylko jako silną namiętność, ale także jako sposób miłowania, tzn. troski o obiektywne dobro w różnych wymiarach naszego życia społecznego. (ze Wstępu )
Chrystus dla nas ludzi pozwolił się pojmać, osądzić i ukrzyżować. Umarł na krzyżu, by odkupić nasze grzechy i otworzyć przed nami niebo. Nabożeństwo Drogi Krzyżowej przypomina o tych wydarzeniach, staje się niejako pretekstem, by podążając w symboliczny sposób za cierpiącym Jezusem zapytać się samych siebie, jaka jest nasza droga ku Bogu.
Raport z projektu badawczego Instytutu Europejskiej Sieci Pamięć i Solidarność przeprowadzonego w siedmiu państwach Europy Środkowej: Polsce, Czechach, Rumunii, Niemczech, Austrii oraz na Słowacji i na Węgrzech.
Minął czas, gdy Europa i chrześcijaństwo były tożsamymi pojęciami. Demografia wyznaniowa uświadamia fakt, że religii, która stworzyła ten kontynent, wyrosło dwóch konkurentów: ateizm i islam. Jednak według danych statystycznych chrześcijanie wciąż stanowią zdecydowaną większość europejskiej populacji. Nie da się zatem zrozumieć zjawisk społecznych – także negatywnych – i ogólnego klimatu kulturowego, abstrahując od tego, co dzieje się w społeczności nominalnych chrześcijan. Problemem Kościoła w Europie nie są spadające liczby w rozmaitych statystykach, ale brak wiary w Jezusa Chrystusa.
Dwie wieże i minaret to zbiór refleksji nad aktualnymi wyzwaniami społecznymi i kościelnymi, podejmowanych z punktu widzenia katolickiej nauki społecznej. Pojawiają się w nim pytania o rodzinę, o ideologię gender, politykę niedyskryminacji, demokrację, prawo do sprzeciwu sumienia, migrację, wolność religijną czy przyczyny milczenia Zachodu w obliczu prześladowania chrześcijan. Udzielane odpowiedzi być może pomogą Czytelnikowi żyć w większej wierności Jezusowi w miejscu, w którym w sąsiedztwie katedry wzniesiono wieże symbolizujące inne religie i ideologie.
Czy nauka Kościoła na temat małżeństwa, rodziny i ludzkiej płciowości może być atrakcyjna dla współczesnego człowieka? Autor, wybitny teolog, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny, przybliża nauczanie Jana Pawła II, zestawiając je z tekstami autorów, pochodzących z innych kręgów myślowych.
Autor w swojej książce przedstawia proces kształtowania się pedagogiki pastoralnej jako jednej z subdyscyplin pedagogicznych, której głównym przedmiotem badań jest wychowawcza funkcja Kościoła. Należy zaznaczyć, że poruszane zagadnienia są bardzo ważne w dzisiejszym świecie, w którym "nowa era Europejczyków" odrzuca dotychczasową etykę i moralność, zastępując ją tzw. wartościami humanistycznymi.
Dr hab. Mirosław Zbigniew Babiarz, prof. UJK
Praca ks. dra hab. Piotra Mazura jest pierwszą zwartą naukową monografią poświęconą pedagogice pastoralnej. Podobne naukowe przedsięwzięcia miały miejsce w pokrewnej dyscyplinie wiedzy, a mianowicie psychologii. Natomiast pedagogika pastoralna jest ze wszech miar ujęciem pionierskim i wysoce oryginalnym. Opracowanie i rozwinięcie istniejącego już problemu naukowego jest zabiegiem dosyć prostym, ale dokonanie solidnej naukowej refleksji nad problemem nowym o charakterze otwartym jest zadaniem bardzo trudnym. Ks. Mazur podjął to zadanie i doskonale się z niego wywiązał.
Ks. dr hab. Marian Stepulak, prof. KUL
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
