Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
We talk about LGBTQ+ equality. But what does it actually mean? And how do we get there?
In this powerful and thought-provoking essay collection, 35 people - from actors, pop stars and athletes to scientists, writers and activists - set out to answer these vital questions.
We Can Do Better Than This meets the famous drag queen who wants to eradicate the stigma around dating trans people, a gay Bangladeshi activist calling for the decriminalisation of homosexuality after his best friends were murdered in a hate crime, the Russian lesbian sex blogger skirting around the law to educate young people, a well-known trans author and journalist who wants to reimagine trans media representation, and the supermodel calling for the end of intersex surgeries on children.
Featuring deeply moving personal stories and provocative new arguments, this is a book about how we can make our world better, and why LGBTQ+ equality should matter to everyone.
Powszechnie uważamy, że homo sapiens sapiens - człowiek współczesny, to szczyt rozwoju człowieka. Jednak człowiek zurbanizowany, a takim jest większość homo sapiens sapiens, ma dwie drogi ku przyszłości zależne od sposobu wykorzystania swojego potencjału.
Pierwsza to życie w zurbanizowaniu, lecz dalej w warunkach życia plemiennego lub quasiplemiennego, a wtedy przyszłość jest niemal całkowicie determinowana przeszłością, a posiadany potencjał pozostaje w stanie utajenia.
Druga droga ogranicza determinację przeszłością, a bazuje na ujawnionej nowej podmiotowości człowieka jako jednostki, a nie podmiotowości plemienia, klanu. W tym procesie człowiek zurbanizowany, homo sapiens sapiens, jest na początku drogi ku nowemu człowiekowi - homo urbis, zorientowanego na przyszłość, zdolnego do współdziałania z innymi, podobnie upodmiotowionymi. Ten nowy człowiek już urbaniczny, nie ma możliwości ujawnienia się poza sferą życia zurbanizowanego.
W prezentowanej publikacji podjęto rozważania na temat problemów funkcjonowania instytucjonalnego systemu wsparcia niesamodzielnych osób starszych na przykładzie analizy wybranych instytucji pomocy społecznej oraz instytucji ochrony zdrowia na terenie województwa łódzkiego. Zwrócono uwagę na najważniejsze utrudnienia i ograniczenia w zakresie świadczonych form pomocy i opieki. Do takich należy zaliczyć przede wszystkim: ograniczenia związane z udzielaniem adekwatnego do potrzeb zakresu wsparcia dla osób niesamodzielnych, wynikające z nieadekwatnych w stosunku do potrzeb zasobów środowiskowych i zinstytucjonalizowanych usług opiekuńczych, problemy utrudniające trafny proces diagnozy niesamodzielności i szacowania potrzeb pomocowych i opiekuńczych, problem braku współpracy międzyinstytucjonalnej czy problemy adaptacyjne podopiecznych. Ważny wątek analiz stanowi odniesienie do zwiększonego zapotrzebowania na profesjonalne działania opiekuńcze świadczone w ramach instytucjonalnych form opieki, co wynika między innymi z ograniczonej wydolności opiekuńczej rodziny. Publikacja zawiera rekomendacje w zakresie działań służących poprawie jakości organizacji procesu pomocowego na rzecz osób starszych z ograniczoną samodzielnością.
Autor podjął ambitne wyzwanie, z którego wywiązał się znakomicie. Wydawać by się mogło, że w tym obszarze naukowego dyskursu już wszystko zostało wyjaśnione. Jednak spojrzenie Józefa Węglarza na aksjologię ciała w edukacji fizycznej nieco inaczej ukazuje czytelnikowi jej wielowymiarowość oraz pozwala lepiej zrozumieć, że – jak pisze autor – „[...] ciało jest dla człowieka szczególną wartością i dbałość o nie stanowi jedną z wielu jego potrzeb”. Jak powszechnie wiadomo, na każdym etapie ontogenetycznego rozwoju potrzeby te nabierają nowego znaczenia. Dotyczy to zwłaszcza troski o ciało z perspektywy zdrowia. Książkę polecam nauczycielom, studentom i rodzicom oraz tym osobom, dla których ciało jest najwyższą wartością. Z recenzji dra hab. Eligiusza Madejskiego, prof. nadzw. AWF w Krakowie
Przygotowana z inicjatywy zespołu Katedry Polityki Publicznej SGH publikacja jest jedną z pierwszych, podejmujących tę problematykę. Publikacja powstała jako wynik spontanicznego działania Katedry Polityki Publicznej cotygodniowych spotkań online w okresie od marca do czerwca 2020 r., na których zarówno pracownicy SGH, jak też innych uczelni wyższych z całego kraju prezentowali próbę oceny zjawiska pandemicznego w obszarach własnych specjalizacji.Publikacja jest próbą opisania pierwszych miesięcy zaburzeń i ma na celu przedstawienie polityki publicznej w obliczu pandemii koronawirusa SARS CoV-2 w Polsce i na świecie. Z jednej strony przedstawia, jak państwo działało w początkowej fazie epidemii, z drugiej jakie były, są i będą efekty tych działań dla życia społecznego i gospodarczego. To próba prezentacji stanu, jak też reakcji i jej braku, państwa, społeczeństwa, ale też struktur międzynarodowych na nadzwyczajne zjawisko pandemii COVID-19, które dotknęło wszystkich mieszkańców globu. Szoki popytowo-podażowe zdezorganizowały łańcuchy dostaw, skala zachorowań sparaliżowała służbę ochrony zdrowia w większości krajów, konieczność przejścia w system zdalnej edukacji ujawniła zapóźnienie technologiczne i bezradność kadr oświaty, narodowe egoizmy ograniczyły wspólne działanie struktur międzynarodowychW bloku wymiaru teoretycznego polityki publicznej autorzy odnoszą się do polityki przestrzennej, teorii ryzyka, konsumpcji zrównoważonej i szeregu innych obszarów, które zostały na nowo zdefiniowane powstałą sytuacją. Blok polityki społecznej to próba zobrazowania skali zaburzeń w sektorze kultury, polityce społecznej, wobec grup najsłabszych, ale też ocena roli uczelni wyższych w pandemicznym środowisku. Blok polityki gospodarczej prezentuje ocenę skali interwencji publicznej skutkującej potencjalnym zakłóceniem konkurencji, wskazuje na nowy wymiar polityki energetycznej i klimatycznej, opisuje stan zakłóceń w podróży i skutki zamrożenia sektora turystyki, ale również prezentuje europejski i polski przemysł po uderzeniu pandemii. Ostatni blok, zdrowotny, to próba wytłumaczenia zjawiska pandemii, ale również oceny stanu niedorozwoju systemu ochrony zdrowia, wyzwań w obszarze bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wyzwań w obszarze legislacji.
Tom monograficzny Społeczności lokalne w procesach przemian. Księga jubileuszowa Profesora Stanisława Witolda Kłopota to interesująca lektura dla polskich środowisk teoretyków i praktyków oraz studentów związanych z socjologią wsi i miasta w ich dyskusjach nad kluczowymi pytaniami dla całej socjologii w Polsce u progu drugiej dekady XXI wieku. […] to potrzebne i konstruktywne przedsięwzięcie, z jednej strony w swoistej formie podsumowujące stan dyskusji nad współczesną socjologią wsi i miasta, z drugiej strony, o walorach szczególnych, bowiem inicjujące i inspirujące do dalszych refleksji, dyskusji i analiz naukowych nad sytuacją społeczno-ekonomiczno-polityczną wsi w Polsce. Tytuł pracy Społeczności lokalne w procesach przemian oddaje część współczesnej dyskusji środowisk socjologicznych w Polsce, ale także symbolicznie nawiązuje do jednego z ważnych obszarów zainteresowań naukowych Jubilata. […] Wśród wielu współcześnie przygotowywanych opracowań jubileuszowych recenzowana książka należy do szczególnie cennych. Jest bowiem debatą aktywnych socjologów i odniesieniem refleksji starszego i młodszego pokolenia socjologów polskich, studentów i uczniów do wypowiedzi Mistrza socjologii miasta i wsi, Profesora Stanisława Kłopota, postaci i osobowości niezwykłej. […] tom ma też znaczenie szczególne we współczesnej dyskusji o roli Mistrza w rozwoju dyscypliny wyjaśniającej rzeczywistość społeczną. Jednocześnie wpisuje się w dyskusję nad oceną ostatniego trzydziestolecia nowej rzeczywistości polskiej, datowanej na lata po 1989 roku.
Autorzy publikacji wraz z zespołem zrealizowali pionierski projekt badawczy, który w Polsce na długi czas pozostanie jedyną naukową formą eksploracji miejsc niedostępnych z racji swojej funkcji dla osób innych niż zawodowo z nimi związanych oraz przetrzymywanych tam cudzoziemców. (…) Z wielką dbałością i wynikającą z tego transparentnością przedstawili oni całe zaplecze konstruowania pytań badawczych, rozstrzygnięć dylematów etycznych towarzyszących badaniom, oraz zróżnicowanych celów naukowych, jakie chcieli zrealizować poszczególni członkowie zespołu badawczego. Szczególnie ten aspekt opisu zróżnicowanego „zaplecza motywacyjnego” członków zespołu zasługuje na podkreślenie, a nawet zalecenie jako dobra praktyka w sprawozdawaniu zaplecza dużych, wieloautorskich projektów badawczych. Książka może wręcz pełnić rolę przewodnika po bardzo złożonym procesie badawczym, przy zachowaniu pełnej transparentności jego wszelkich etapów i uwarunkowań. . Z recenzji prof. dr hab. Haliny Grzymała-Moszczyńskiej
O wartościach tkwiących w komunikacji zdajemy sobie sprawę chyba wszyscy choć rzadko o tym mówimy. Dzięki językowi komunikacji mamy szansę zrozumienia innych i świat a także wyrażenia siebie samych. Poprzez to co mówimy i jak się zachowujemy dajemy znać kim jesteśmy i za czym się opowiadamy. Zachowania komunikacyjne są wyrazem naszych wartości.Fragment Wstępu
Autorka zarysowuje szereg kontekstów związanych z separatystyczną walką partyzantów z organizacji Tamilskie Tygrysy Wyzwolenia Eelamu, która doprowadziła do wojny domowej w Sri Lance trwającej od 1983 do 2009 roku. Wpisuje ją w zjawiska polityczno-społeczne związane z kolonializmem i globalizacją, poruszając problematykę kategoryzacji i ram, w jakich widziana jest historia Sri Lanki oraz jej, innych niż etniczne, konfliktów społecznych i politycznych. Historię walki Tamilskich Tygrysów prezentuje w kontekście równoległych walk toczonych w innych częściach kraju, ukazując kaskadowy charakter wojen i przemocy.Książka zawiera chronologiczny opis rozwoju konfliktu ostatecznie zamkniętego w ramach pojęciowych konfliktu etnicznego pomiędzy Tamilami i Syngalezami oraz krytycznych punktów wcielanego po wojnie projektu pojednania. Autorka przygląda się, jak postrzegana jest w tym kontekście tamilska diaspora oraz jaki jest stosunek wobec wysuwanych przez nią wobec rządu oskarżeń o dokonanie ludobójstwa na tamilskiej mniejszości. Poruszane zagadnienia odnoszą się do kwestii wyłonionych z wywiadów przeprowadzonych przez autorkę w czasie jej badań w Holandii wśród osób z doświadczeniem uchodźczym oraz w Sri Lance, gdzie rozmawiała z pracownikami pozarządowych organizacji pomocowych i rozwojowych. Autorka wskazuje na nich jako na ważnych aktorów powojennego pejzażu. Prezentuje również szczególnie ważne uczestniczki procesu pojednania, jakimi są lankijskie kobiety. Oddaje także głos fizycznej przestrzeni, będącej świadkiem śmierci nie tylko żołnierzy obu walczących stron, ale też tysięcy cywilów, którzy znaleźli się pod koniec wojny w tzw. strefach bez ognia.
Gospodarstwa domowe dostosowują się do zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej, trendów oraz stylu życia. Przy tym jednak należy zaznaczyć, iż gospodarstwo domowe to nie tylko pojedyncza osoba, czy też osoby, które osiągnęły pełnoletniość, ale także dzieci. Wielokrotnie to one kształtują swoje potrzeby w taki sposób, iż ma to wpływ na funkcjonowanie finansów całego gospodarstwa domowego. Z punktu widzenia finansów coraz częściej spotkać się można z opinią, że młode gospodarstwa domowe odkładają decyzję o posiadaniu potomstwa. Naprzeciw takim postawom wychodzi polityka rodzinna, w ramach której tworzone są różnego rodzaju narzędzia wspierające gospodarstwa domowe w wychowywaniu dzieci. Wsparcie finansowe w postaci zasiłków socjalnych, rodzinnych czy też wychowawczych ma wpływ na cały budżet domowy. Jednym z rodzajów takiego wsparcia finansowego jest funkcjonujący od 2016 roku program „Rodzina 500+”. Konsekwencją otrzymywania świadczeń są zmiany w decyzjach finansowych gospodarstw domowych. Implikacją tych zmian jest konieczność zbadania i zweryfikowania, czy są one zauważalne, a jeśli tak, to jaka jest ich siła i kierunek.
Niniejsza monografia pt. Wpływ programu „Rodzina 500+” na decyzje finansowe gospodarstw domowych w części teoretycznej analizuje dorobek naukowy z zakresu teorii gospodarstw domowych oraz decyzji finansowych. Dodatkowo podejmuje tematykę związaną z polityką prorodzinną w Polsce oraz w wybranych krajach europejskich. Przy tym należy wskazać, iż wspomniany program „Rodzina 500+” opiera się na dwóch celach: pomocy w wychowywaniu dzieci oraz odwróceniu negatywnego trendu demograficznego. Zwrócić należy uwagę, iż niniejsza monografia odnosi się do sfery finansowej. Nie zostały przeanalizowane skutki funkcjonowania programu „Rodzina 500+” w dziedzinie demografii. Ponadto z punktu widzenia finansów gospodarstw domowych analizie pod[1]dano tylko świadczenie 500+, pozostałe świadczenia wypłacane gospodarstwom domowym (socjalne, rodzinne) pominięto. Również wspomniany wyżej program wychowawczy poddano analizie tylko z punktu widzenia beneficjentów programu – gospodarstw domowych.
Ze wstępu
Napiętnowani na całe życie
Kreta to ulubiony wakacyjny kierunek turystów z wielu stron świata. Jednym z najpiękniejszych jej zakątków jest zatoka Mirabello, największa na greckich wodach. To tu są najdroższe hotele na Krecie. Stałym punktem na trasie wycieczkowców kursujących po zjawiskowej zatoce jest Spinalonga, skalista wysepka zamieniona w obronny fort jeszcze przez Wenecjan. Jednak to nie resztki umocnień przyciągają turystów. Spinalongę otacza mit "wyspy trędowatych", miejsca, gdzie chorzy na trąd stworzyli sobie namiastkę życia takiego, jakie znali sprzed czasów choroby. Tyle że przewodnicy nie mówią całej prawdy. Ze Spinalongi nie było ucieczki, ludzie tu umieszczeni znikali z rejestrów i dokumentów, skazani na powolną śmierć fizyczną, wcześniej doświadczali śmierci cywilnej. Dzieci zabierano im po kilku dniach od narodzin. Społeczeństwo i własne rodziny odrzuciły ich na zawsze, mimo że wynaleziono już skuteczny lek. Po istniejącym w pierwszej połowie XX wieku leprozorium na Spinalondze nie zostały niemal żadne dokumenty ani zdjęcia, trędowatych z wyspy do dziś otacza zmowa milczenia. Idąc za strzępami informacji, Małgorzata Gołota przeczesuje archiwa, odnajduje ostatnich świadków i ludzi, którzy poświęcili życie sprawie trędowatych. Tej lektury nie zapomnicie.
Niniejsza książka sięga do koncepcji architektury wiedzy akademickiej wskazując na główne, przenikające się obszary nauk. W Strategii Lizbońskiej możemy odszukać próby zdefiniowania wiedzy przez pryzmat gospodarczych i technologicznych aspektów rozwoju Europy. Celem, który dzięki wiedzy mielibyśmy osiągnąć jest stworzenie konkurencyjnego społeczeństwa (w stosunku do dominujących gospodarek światowych). Czy taka koncepcja nie niesie ze sobą cienia technokratyzmu? Czy jest tu miejsce na refleksję humanistyczną? Gdzie jesteśmy my sami? Nasze wewnętrzne potrzeby, przekoniania i priorytety. Budując społeczeństwo oparte na wiedzy warto obrać drogę różnorodności poznawczej, naukowej, która pozwoli nam na zachowanie równowagi w tych obecnie niepewnych dla nas czasach.
Książka stanowi pokoleniową transmisję wiedzy, swoisty transfer pomiędzy wiedzą i doświadczeniem a tym, co dopiero wkracza do świata nauki. To swoista zachęta do korzystania z dorobku naukowego łączacego przenikające się dyscypliny wiedzy akademickiej. W jednym miejscu zgromadzono teksty wybitnych postaci świata nauki przedstawiających różne jej dziedziny. Ksiażkę dedykujemy zarówno naukowcom, jak i studentkom i studentom chcącym poznać przenikające się obszary architektury wiedzy akademickiej.
Anna Radiukiewicz - socjolożka, doktorka nauk społecznych, adiunktka w Instytucie Studiów Politycznych PAN. Jej zainteresowania naukowo-badawcze koncentrują się wokół tematyki społeczeństwa obywatelskiego, demokracji i protestów społecznych. Jest autorką publikacji dotyczących aktywniości w sferze publicznej podejmowanej zarówno przez działaczy społecznych, jak i polityków. Zajmują ją też analizy, których celem jest diagnoza funkcjonowania administracji publicznej. W swojej pracy wykorzystuje jakościowe metody gromadzenia i analizowania danych. Praca "Obrońcy demokracji" Anny Radiukieiwicz jest pierwszą znaną mi polską próbą w miarę całościowego opisu środowiska Komitetu Obrony Demokracji (KOD). Już z tego względu zasługuje na uwagę, ponieważ wypełnia pewną lukę. Uważam, że jest dobrze umocowana teoretycznie. Koncepcje nowych ruchów społecznych, społeczeństwa obywatelskiego są tu sensownie wykorzystane. Jej siłą jest też warstwa empiryczna. z recenzji prof. dra hab. Andrzeja Rycharda Książkę Annu Radiukieiwcz poświęconą Komitetowi Obrony Demokracji należy zaliczyć do socjologii sfery publicznej, społeczeństwa obywatelskiego, współczesnej refleksji nad tożsamością ruchów społecznych oraz badań nad demokracją (...) Autorka (...) opisała problem tożsamości jednego z najważniejszych aktorów sfery publicznej, który równie szybko zaistniał, co stracił popularność i zdolność mobilizowania. Dzięki "Obrońcom demokracji" mamy możliwość wglądu w perspektywę tego ruchu, style myślenia jego członków i sympatyków. Za sprawą pogłębionych badań, systematycznie zaprezentowanych, lepiej rozumiemy podzielane przez nich przekonania oraz wzory i idee, które składają się na ich wspólną tożsamość.
Społeczności małych miast w okresie ostatnich dwustu lat przedrozbiorowej Rzeczypospolitej nie budziły do tej pory większego, poza regionalistami, zainteresowania historyków. Małe miasta postrzegano najczęściej jako ośrodki podupadłe, zamieszkałe głównie przez rolników. Wnikliwa analiza szerokiej gamy źródeł setek zapisów metryk ślubów, chrztów i pogrzebów, a także rękopisów i druków: lustracji i inwentarzy, rejestrów podatkowych, wizytacji kościelnych, ksiąg relacji sądów grodzkich, spisów wojskowych pozwala jednak na skorygowanie takiego obrazu. Głównym punktem odniesienia są trzy niewielkie ośrodki: Pilzno, Przecław i Wojnicz, przedstawione na tle pozostałych miast tej wielkości, położonych na południu historycznej Małopolski. Ustalenia zawarte w książce dotyczą zarówno spraw ogólnych wielkości zaludnienia, migracji i związków z wiejskim otoczeniem jak i bardziej szczegółowych: wewnętrznej hierarchii (zwłaszcza związanej ze sprawowaniem władzy) czy sposobów zarobkowania. Wiele uwagi poświęcono także charakterystyce małomieszczańskiej rodziny i cyklowi życia przeciętnego mieszkańca.Książka jest pozycją ze wszech miar wartościową []. Otrzymujemy bowiem monografię maksymalnie co podkreślam z naciskiem wielostronnie źródłową, podejmującą istotne i ciągle aktualne problemy funkcjonowania społeczności małych organizmów miejskich, które, jak dobrze wiemy, dominowały w pejzażu urbanizacyjnym dawnej Rzeczypospolitej szlacheckiej.prof. zw. dr hab. Cezary KukloAutor zastosował z powodzeniem jakże pożądane we współczesnej historii społecznej metody mieszane, oparte na ilościowych źródłach metrykalnych i narracyjnych (np. księgi miejskie), tworząc urozmaicony obraz społeczności małych miast południowej Małopolski w długim ciągu dziejowym.dr hab. Mateusz WyżgaPiotr Miodunka historyk, prawnik, adiunkt w Katedrze Historii Gospodarczej i Społecznej Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, współautor monografii Pilzna i Wojnicza oraz Ekobiografii Krakowa. Jego zainteresowania badawcze obejmują: historię społeczno-gospodarczą Polski do XIX wieku, demografię historyczną, geografię historyczną i historię środowiskową.""Na podstawie obserwacji miast z terenu południowej Małopolski nie wydaje się słuszne moim zdaniem sprowadzanie małych miast do roli swoistych tworów pośrednich między wsiami a miastami. W sposób zasadniczy ich struktura społeczna i ekonomiczna nie różniła się od miast większych. Były to miasta w pełnym tego słowa znaczeniu tyle że w mniejszej skali. [] Mieszkańcy owych mniejszych ośrodków mieli w pełni świadomość mieszczańskiej kondycji, a także negatywnych i pozytywnych stron swojej pozycji w ramach własnego stanu i całego społeczeństwa. Nie odbiegały one zbytnio od współczesnych różnic między mniejszym a większym miastem.""fragment książki
Dla rodzin, które decydują się oddać bliską sobie osobę do domu pomocy społecznej, jest to ogromnym obciążeniem psychicznym, etycznym i moralnym. Jeszcze kilka lat temu w Polsce przeważały rodziny wielopokoleniowe. Młodsze pokolenie opiekowało się starszym, jeśli wymagało ono pomocy. Nawet, gdy czynności wykonywane przy seniorze przekraczały możliwości rodziny, nie była ona gotowa oddać go do placówki opieki długoterminowej. Czasy się zmieniają. Wielu młodych ludzi wyjeżdża w mniej lub bardziej odległe zakątki świata. Spora grupa przestaje utrzymywać kontakty z rodzicami lub ogranicza je do rozmów telefonicznych. Osoby młode mają dziś łatwiejszy dostęp do mieszkań, co sprawia, że pokolenia rozwarstwiają się. Dzieci odchodzą na swoje, rodzice zostają sami. Zubożałe kontakty seniorów z dziećmi czy wnukami powodują niezauważanie przez nich oznak złego funkcjonowania. Widać je dopiero, kiedy symptomy są bardzo wyraźne i często jest już za późno na podjęcie leczenia, rehabilitacji czy wsparcie społecznego lub opiekuńczego.
Domy pomocy społecznej są instytucjami, które powstały, aby wyjść na przeciw potrzebom starzejącego się społeczeństwa.
Dzieci stają przed ogromnym dylematem wyboru sposobu opieki nad ojcem czy matką. Wahają się w podjęciu decyzji o umieszczeniu seniora w domu opieki długoterminowej. Boją się konsekwencji w postaci osądu społecznego. Mimo wielkich zmian w życiu dzisiejszych młodych ludzi, wciąż istnieje pogląd, że oddanie rodziców do instytucji, to dowód braku szacunku, lekceważenie, odtrącenie.
Instytucje te powstały jednak po to, aby mogły tu zamieszkać osoby chore, stare, z niepełnosprawnościami. Nie jest wstydem oddać osobę bliską, w celu zagwarantowania jej profesjonalnej opieki. Wstydem jest zostawienie osoby niesamodzielnej bez opieki. Nie jest wstydem prosić o pomoc, wstydem jest narazić osobę bliską na zaniedbanie, często z powodu braku sił do opieki nad nią.
Osoby starsze powinny zostać pod opieką kochającej je rodziny tak długo, jak tylko jest to możliwe. Jeżeli jednak opieka miałaby być zbyt obciążająca, powierzona jednemu opiekunowi, ograniczałaby jego sprawność, zdrowie, niezależność, właściwym rozwiązaniem będzie dom pomocy. Nie można dopuścić do sytuacji, żeby osoba pomagająca przez swoje całkowite zaangażowanie, sama stała się zależną od pomocy innych.
Monografia zawiera rozważania dotyczące aktywności asystentów rodzinnych. Autorka podejmuje próbę połączenia teorii naukowej transwersalnej analizy aktywności Jeana-Marie Barbiera z rozważaniami asystentów z pola praktyki. Jest to jednocześnie przykład wykorzystania koncepcji metateoretycznej do podejmowania refleksji nad praktyką.Publikacja może zaciekawić zarówno teoretyków, jak i refleksyjnych praktyków zajmujących się pracą socjalną z rodziną. Pierwsi mogą odnaleźć propozycję holistycznego i transwersalnego podejścia do analizowania aktywności, w którym uwzględniono różne jej przestrzenie, a drudzy przykłady słownictwa, za pomocą którego będą mogli opisywać to, co robią w praktyce, nadając swoim wypowiedziom intencję naukową. Książka jest adresowana do osób poszukujących pogłębionego, naukowego namysłu nad praktyką pracy socjalnej.
Obraz niewolnictwa, przedstawiony w tym opracowaniu, powstał dzięki połączeniu
informacji pochodzących z tekstów reprezentujących rożne gatunki, kultury i epoki
z wypowiedziami respondentów, modelując w ten sposób portret naszej wiedzy
o niewolnictwie i handlu ludźmi. Nauka zarówno humanistyczna, jak i ścisła dowiodła,
że jedynie lokalna przyczynowość jest w stanie odtworzyć empiryczne predykcje.
Można zatem stwierdzić, że kompilując fragmenty innych tekstów – i docierając
do innej grupy respondentów – uzyskano by inaczej zobrazowany portret niewolnictwa.
Przedstawiony w tej książce „portret” zjawiska nie jest więc doskonały. Nie jest też
jedynym sposobem opisywania tego, co my, ludzie o tym wiemy.
Studiując zagadnienie niewolnictwa w czasie i kulturze można zaobserwować rożne
znaczące wydarzenia powiązane z handlem ludźmi. W monografii opisano jedynie
kilka z nich – uznano, że ich analiza może przybliżyć nas do odpowiedzi na pytanie
„skąd się bierze współczesne niewolnictwo?” Za najważniejsze w procesie kształtowania
naszej świadomości o niewolnictwie i niewolnikach uznano tematy sformułowane
w postaci następujących pięciu haseł wywoławczych: 1) fenomen i wyraz niewolnictwo;
2) rozszerzenie granic rynku handlu niewolnikami; 3) bezprecedensowy przełom
w ustawodawstwie dotyczącym niewolnictwa; 4) współczesne niewolnictwo w liczbach
oraz 5) parasol kulturowy norm imperatywnych (iuscognes). W spisie treści tworzą
one nazwy rozdziału piątego, szóstego, siódmego, ósmego i dziewiątego.
Autorki uznały, że achronologiczny i problemowy układ zagadnień będzie najlepszym
sposobem przedstawienia opracowanego tematu. Niektóre z wyżej wymienionych
rozdziałów mają własne wprowadzenie, wyjaśniające przyczynę naruszania chronologii
wydarzeń oraz zawierają wskazówki, w jaki sposób je czytać, tj. które osiągnięcia
naukowe mogą ułatwić śledzenie problemowo i interdyscyplinarnie ułożonych
treści rozdziałów.
Monografia jest skierowana do szerokiego grona Czytelników zainteresowanych
problematyką niewolnictwa. W opinii autorek narracyjny charakter tekstu powinien
ułatwić odbiór przedstawionych treści.
Ze wstępu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
