Polecamy całą serię najlepszych książek psychologicznych. Znajdziecie tu najciekawsze i najbardziej popularne poradniki i podręczniki. Setki tytułów, do których chętnie się wraca. Polecamy szczególnie książkę psychiatry Viktora Frankla, która opisuje jego traumatyczne przeżycia z obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej oraz podstawy jego metody leczenia zaburzeń psychicznych. To jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej. Ponadto proponujemy również słynną książkę autorstwa Cialdini Robert B.To znakomita książka z dziedziny psychologii społecznej, prezentująca techniki wywierania wpływ na ludzi.
Wydana w 1927 roku powieść Witkacego, opowiadająca o dekadencie Atanazym Bazakbalu, ukazuje się po raz pierwszy w serii „Biblioteka Narodowa”. Edycję "Pożegnania jesieni" i opracowanie utworu przygotował Włodzimierz Bolecki, historyk i teoretyk literatury, krytyk literacki i edytor, autor wielu prac o twórczości m.in. Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Wacława Berenta czy Józefa Mackiewicza.
Piękna powieść wpisująca się w najlepsze tradycje literatury iberoamerykańskiej, autorstwa Kolumbijczyka uznanego za następcę Gabriela Garcii Marqueza. Sławny karykaturzysta Javier Mallarino, którego obrazy i słowa tak często wywierały znaczący wpływ na rzeczywistość, obchodzi hucznie czterdziestolecie pracy artystycznej. Niespodziewane pojawienie się dawnej koleżanki jego córki i wspomnienie pewnego zdarzenia zmusi go do zrewidowania swych ocen. Uczciwość, władza, sukces i szczęście – na wszystko to spojrzy inaczej w wyniku zaledwie jednej rozmowy. Ponieważ pamięć potrafi płatać okrutne figle. Juan Gabriel Vasquez jest laureatem prestiżowej hiszpańskiej nagrody literackiej Premio Alfaguara de Novela 2011 oraz Nagrody Literackiej IMPAC.
Elżbieta Stankiewicz - Daleszyńska - absolwentka UAM (Wydział Chemii) i Studiów podyplomowych z zakresu Organizacji i Zarządzania Oświaty. Pedagog, wieloletni metodyk przedmiotów chemicznych w IKNODN w Poznaniu. Debiutowała poetycko w "Nurcie" (1982). Autorka trylogii "Pani Egucka", poematu APO 2012 (2010), tomiku poezji "Pani Egucka pisze wiersze", "Facecik bzdecik" (2011), tomu prozy - opowiadań "Triada oniryczna" (2011). Prezentacje prozę w audycji - Pocztylion Literacki. Radio Emaus (2012). "W opowiadaniach Elżbiety Stankiewicz - Daleszyńskiej światy wciąż przenikają się. Dwoistość osoby urodzonej pod znakiem Bliźniąt nie pozwala na postawienie ostatecznej granicy, wymusza ścieranie się wątków i osobowości w pozorny chaos, naznaczony egzotycznym profetyzmem - tajemną wiarą. Przenikanie wielowymiarowej rzeczywistości wydaje się prawie uchwytne za sprawą wiary i ducha czasów. Teksty wymagają skupienia i uwagi, aby w gąszczu informacji wyłuskiwać istotne fragmenty naprowadzające na sens poszukiwań prawdziwej i przerażającej historii o ciotkach i SZALONYM KNIAZIU." Alicja Kubiak "Przedmioty dają poczucie zakotwiczenia w życiu, wiążą nas z przyszłymi pokoleniami. Pani Egucka w "bucikach od Ryłki" pewnej stąpa po kładce, oddzielającej realny, bezpieczny świat oddzielającej realny, bezpieczny świat od nieznanego bytu (w zakamarkach którego czai się zło); bo przecież, jak pisze autorka „każdy musi przekroczyć WŁASNE piekła, by wydostać się na drogę, gdzie na poboczach płoną ARKADYJSKIE ŚWIATŁA". Barbara Kęcińska – Lempka
W swej kolejnej książce Barbara Srebro zabiera nas w niezwykłą, wizyjną i archetypową podróż do świata Bogini Matki. w podróży tej spotykamy wiele niezwykłych postaci i wraz z główną bohaterką podlegamy transformacji…
Powieść psychologiczno-obyczajowa. Historia bardzo silnej, twardej i bezkompromisowej kobiety, która wbrew wszystkim i wszystkiemu chciała zajść dalej i zdobyć więcej. Ku frustracji i krytyki otoczenia, nie chciała się dostosować do szarej rzeczywistości, nie akceptowała ograniczeń i hipokryzji. Historia jej barwnego, często dramatycznego życia została opowiedziana na tle PRL-u i Wiednia ostatnich trzech dekad.
Miłość jest przeznaczeniem, ale nie wytycza drogi na całe życie. Bywa, że pojawia się tam, gdzie jej nie oczekiwano, zmienia lub porzuca obiekt uczuć, niesie ze sobą namiętność bądź nudę przyzwyczajenia, nieraz utrzymuje się na niej „leciutki nalot nienawiści”. Autorka wypełnia przestrzeń między „kocha” a „szanuje” wielością odcieni uczuć i relacji. W jednym z opowiadań pisze, że „przypomina to bardziej chwytanie czegoś w powietrzu niż budowanie historii”. Opowiada o przeszłości, tworzy prawdopodobne scenariusze, ale nie namawia do poszukiwania prawdy o przyszłości za wszelką cenę: „Nie pytaj, bo wiedzieć nie trzeba… co gotuje nam los, tobie i mnie”. Munro pokazuje, jak głębokie i niepowtarzalne może być życie zwykłych ludzi zawieszonych między prowincją a miastem, wiarą a bezbożnością, historią własnego życia a zapisanym gdzieś losem. Munro podgląda swoich bohaterów zatrzymanych w kadrach pomiędzy poobiednim zmywaniem naczyń a decyzjami, które na zawsze zmienią ich los. Piotr Stasiak, „Polityka” Jonathan Frazen, wybitny realistyczny pisarz amerykański, składając Munro hołd w „New York Timesie” napisał, że w jej pisarstwie chodzi przede wszystkim o samą przyjemność opowiadania”. Juliusz Kurkiewicz, „Gazeta Wyborcza” Tytuł nawiązujący do dziecięcej wyliczanki, świadczy o nieprzewidywalności losu postaci. Autorka czerpie z dokonań realistów. Wiernie odtwarza rzeczywistości, dba o detale, a jednocześnie bawi się tą konwencją ,włączając do swoich opowieści oniryczne wątki. Na jedno z opowiadań z tomu "Kocha, lubi, szanuje", zdaniem krytyków najlepszej książki Munro, "The New Yorker" poświęcił aż pół numeru. Czy można wyobrazić sobie lepszą rekomendację? Damian Gajda, Onet.pl
Mały książęWydany we wszystkich językach świata, pisany alfabetem łacińskim, arabskim, chińskim, bengalskim czy cyrylicą (lecz zawsze z pięknymi rysunkami Autora), Mały Książę jest od wielu pokoleń czytany, kochany i przekazywany milionom Czytelników, małych i dużych, dla których stał się przyjacielem, być może najbliższym.
To niesamowicie wciągająca historia, pięknie napisana, oferująca wiele niespodzianek i zaskoczeń Przeczytałam ją za jednym zamachem i polecam ją z całego serca.Tess GerritsenOstra, inteligentna, mroczna niczym piekło i wciągająca bez reszty.Daily MailOpisany w tej powieści powolny, zabójczy rozkład związku jest aż nadto wiarygodnyObserver'Jak w ciągu kilku tygodni w wieloletnim związku można przejść od stabilizacji do morderstwa?Todd zostawia Jodi dla dużo młodszej kobiety. Dla Jodi oznacza to koniec życia, które dotąd prowadziła: pięknego domu, stabilizacji, bezpieczeństwa. Jedynym, i najlepszym wyjściem z tej sytuacji wydaje się zamordowanie partnera, zanim ten zmieni testament.W cieniu to przenikliwa, psychologicznie wiarygodna analiza rozpadu związku i tego, do czego zdolny jest zwykły człowiek, który może stracić wszystko.Powieść W cieniu jest niczym nóż: ostra i szybka.NewsdayMistrzowska, pełna napięcia opowieść, w której od samego początku znamy finał to niełatwe zadanie dla pisarza. To historia o końcu małżeństwa, końcu miłości i o tym, jak dawno pogrzebane sekrety kładą się cieniem na naszym życiu.Cleveland Plain DealerChłodny _() przerażająco wiarygodny portret małżeństwa i tego, jak daleko moją zajść sprawy, zanim któraś ze stron powoli zacznie sobie uświadamiać , że najlepszym i jedynym wyjściem jest morderstwo.Guardian
Afghanistan, 1975: Twelve-year-old Amir is desperate to win the local kite-fighting tournament and his loyal friend Hassan promises to help him. But neither of the boys can foresee what will happen to Hassan that afternoon, an event that is to shatter their lives. After the Russians invade and the family is forced to flee to America, Amir realises that one day he must return to Afghanistan under Taliban rule to find the one thing that his new world cannot grant him: redemption.
Papirnik to debiutancka książka austriackiego pisarza.
W każdym z dziesięciu opowiadań dostrzec można zafascynowanie ich autora dekonstrukcją. Rabinovici prowadzi swoistą grę z czytelnikiem, serwując mu świat przedstawiony, który poprzez ciągłą zmianę perspektywy narracyjnej jawi się jako istny labirynt fałszerstw.
Jego stories to istotny głos w dyskusji na temat conditio humana, ale także na temat miejsca literatury we współczenym świecie.
Osobliwa, i autobiograficzna, opowieść o poszukiwaniu siebie, w której pod znakiem zapytania stawiane są powszechnie przyjęte zasady i tzw. normalność. By usłyszeć, trzeba zamilknąć, by trafić w tarczę – zamknąć oczy. Czasem najlepiej widać, gdy się patrzy pod słońce. Paradoksy? Koniecznie przeczytaj książkę Filipa Zawady. Przewodnikiem po świecie zagubionego dorosłego jest dziecko – prostolinijne, naturalne, swobodne. Narracja jest tu jak wypuszczona precyzyjnie strzała – mknie, lecz w zwolnionym tempie, dzięki czemu widać każdy drobiazg w tle, który składa się na życie i który wpływa na jego bieg.
Bestseller „New York Timesa”
Jedna z najlepszych książek 2013 roku w rankingu goodreads
Osadzona w XIX-wiecznej Wirginii i współczesnym Nowym Jorku, barwna opowieść o miłości, historii i sztuce, splatająca losy dwóch niezwykłych kobiet
Lina Sparrow, młoda i ambitna prawniczka zatrudniona w znanej kancelarii na Manhattanie, otrzymuje zadanie, które może ją wywindować na szczyty palestry: ma przygotować zbiorowy pozew o wielomilionowe odszkodowania dla potomków amerykańskich niewolników.
Podczas zbierania materiałów, Lina natrafia na ślad Lu Anne Bell, XIX-wiecznej malarki. Czy jej obrazy mogły być dziełem ciemnoskórej służącej, siedemnastoletniej Josephine? Jej potomek byłby idealnym powodem w procesie. Lina postanawia dowiedzieć się czegoś więcej na temat losów młodej służącej i odkrywa kolejne sekrety, dotyczące również jej własnej rodziny…
W sto sześćdziesiątą rocznicę zniesienia niewolnictwa w USA „Służąca” jawi się jako literackie upamiętnienie setek tysięcy niewolników poddanych wyzyskowi w południowych stanach, a także jako pełna uroku medytacja nad zagadką więzi rodzinnych, nadziejami i cierpieniami ludzkiej egzystencji, i odwiecznym pragnieniem wolności.
Corban Addison, autor Wędrówki przez słońce
Powieściowy debiut Tary Conklin to sugestywny fresk, od którego nie można się oderwać, przepełniony historią, utraconą miłością i pilnie strzeżonymi tajemnicami rodzinnymi. Conklin po mistrzowsku splata losy dwóch kobiet żyjących w różnych czasach, skłaniając nas do refleksji nad istotą prawdy i sprawiedliwości.
Amy Greene, autorka Bloodroot
Mądry, poruszający i dojrzały debiut Tary Conklin. Od pierwszej strony dałam się porwać urokowi zmysłowej prozy „Służącej” i czytałam w zapamiętaniu do samego przejmującego końca.
Maria Semple, autorka Gdzie jesteś, Bernadette
Tara Conklin uzyskała stopień licencjata historii na Uniwersytecie Yale, magistra prawa i dyplomacji na Tufts University i tytuł doktora praw na Uniwersytecie Nowego Jorku. Pracowała w nowojorskim i londyńskim oddziale kancelarii prawniczej. Mieszka w Seattle, w stanie Washington. Służąca to jej pierwsza powieść.
Powieść jak puzzel układający się w obraz ludzkiego życia i człowieczej natury. Dowcipna i pełna melancholii. W 2012 roku wyróżniona Nagrodą Literacką Unii Europejskiej.
Krzysztof Zadros, autor zbioru opowiadań pod tytułem Potwór, twierdzi, że nie pociąga go tworzenie literackiej fikcji, a natchnienie stanowi dla niego rzeczywistość i jego osobiste życiowe doświadczenia. Czytelnik przekona się jednak, że to nie do końca prawda. – uważa, że życie może dostarczyć bardzo bogatej inspiracji, wystarczy tylko obserwować. Dlatego większość jego tekstów jest oparta na tym, co rzeczywiście przeżył i czego doświadczył, i prawie we wszystkich występuje narrator w pierwszej osobie – alter ego autora.
Tytułowy Potwór zaskakuje pointą; ale mamy tu także świetną historię poszukiwania alkoholu w muzułmańskim mieście, relację z kompletnie nieudanego „rytuału przejścia” – imprezy z okazji trzydziestych urodzin bohatera, dość makabryczne, ale jednocześnie filozoficzne, opowiadanie, w którym autor pod wpływem nagłego impulsu rozrywa sobie tętnicę w nadgarstku, czy inne – o tym, co się działo w pokiereszowanej głowie narratora w czasie długiego pobytu w szpitalu po wylewie krwi do mózgu. To nie wszystko, rzecz jasna, bo jest również klasyczne science fiction ze wszystkimi należnymi gatunkowi elementami z obcą planeta włącznie oraz rewelacyjny, surrealistyczny obrazek w duchu Awatara.
Język Zadrosa jest bogaty, giętki, autor chętnie posługuje się cytatami, nie stroni od wulgaryzmów, tempo narracji dostosowuje do tematyki opowiadania. Operuje różnymi stylami – w zależności od charakteru tekstu dominują zdania proste, składające się z kilku zaledwie słów, bywa, że fraza jest dłuższa, bogata w ozdobniki, lub nawet swego rodzaju „strumień świadomości”, gdzie ze znaków przestankowych stosowana jest tylko kropka, a i to oszczędnie.
Potwór
Autobiografia
Złodziej
Profesjonalista
Piosenka
Święto Wyzwolenia
Ulica ibn Aiszy
Orgazm w puszce
Cienie
Dzewo
Ćmy
Najnowsza książka Grzegorczyka, znanego przede wszystkim z trylogii o przypadkach księdza Grosera, zawiera sześć opowiadań: „Kolczyki”, „Kapliczka”, „Szczerbate stopy”, „Piekło i niebo”, „Pieśń słoneczna Róży Bluszcz”, „Posłaniec”. Każde z nich jest opowieścią o ludziach zwyczajnych i niezwyczajnych zarazem, połamanych życiowo a równocześnie tajemniczo pięknych. Umierająca staruszka, skłócone rodzeństwo, listonosz, ksiądz – ludzie jakich znamy, dźwigający tajemnice, dotknięci samotnością, grzechem i cierpieniem.
"Niektórzy nazywają mnie skandalistą i gorszycielem – pisze Grzegorczyk – No cóż, dla mnie świętość to nie pielęgnacja cnót heroicznych, ale sokole oczy, które potrafią rozpoznać Boga przebranego w najbardziej liche i słabe istoty".
Dobra narracja, dramatyzm i napięcie, a zarazem delikatność, humor i smak – tak w skrócie można scharakteryzować opowiadania zawarte w nowej książce Jana Grzegorczyka.
Książka, ozdobiona pięknymi graficznie ilustracjami Agnieszki Traczyńskiej, to nie tylko pasjonująca literatura, ale też dzieło sztuki edytorskiej.
Jeden z najważniejszych dwudziestowiecznych utworów powieściowych, w prekursorski sposób analizujący charakter, siły życiowe i energię psychiczną człowieka, dzięki której potrafi on pokonać skrajne przeciwności losu i mimo wszystko przetrwać. Bohaterem powieści jest poszukujący swojego miejsca w świecie młody inteligent, nieprzystosowany do życia w bezdusznym społeczeństwie.
Dojrzały bunt młodości i ideałów.
Historia, w której rzeczywistość przenika się z metafizyką.
„Adam i Ewa idą do Nieba” to próba powieściowej oceny dzisiejszych czasów, w których bardziej kładzie się nacisk na formę niż treść. Mechaniczny wymiar życia zepchnął wszelką duchowość i subtelność w niebyt, lansując kicz w każdej możliwej postaci. Sformalizowane postaci godzą się ze schematem, czyniącym z nich miałkie osobowości.
Staś Szatan jest synonimem kreatywności, a otaczający go ludzie rzeczywistości, którą wypiera. Chłopiec symbolizuje tu spontaniczną naturalność, która pragnie się swobodnie realizować. Jednak przeciwstawia mu się prawdziwe zło, które ukrywa się pod postacią indoktrynowanej katechetki, uzależnionego pedagoga czy bezbarwnego karierowicza.
Czy mamy swobodę w wyborze tego, kogo kochamy? Czy to my wybieramy? Czy zostajemy wybrani? Adam, psycholog, twierdzi, że posiadł tajemnicę „napoju miłosnego”. Uważa, że potrafi sprawić, że każda kobieta legnie u jego stóp. Luiza nie wierzy, że miłość można tak po prostu wywołać. Pragnie pojąć istotę uczucia. Czy jest skutkiem jakiegoś chemicznego procesu? Czy może duchowym cudem? Postanawiają założyć się, kto ma rację i wystawić teorię Adama na próbę. Pewny siebie mężczyzna podejmuje się uwieść koleżankę Luizy. Jednak sytuacja szybko wymyka się spod kontroli, a dwuznaczna gra, jaka wywiązuje się pomiędzy bohaterami, prowadzi do zaskakującego zakończenia…
Nancy ma alzheimera, a Eugene znowu ma w życiu jakiś cel – pomóc jej umrzeć. Tak jak jej obiecał niemal pięćdziesiąt lat wcześniej, gdy oboje byli młodymi amerykańskimi studentami, a Nancy przeczuwała już, że będzie cierpieć na tę chorobę, podobnie jak jej mama i babcia.
Gdy nadchodzi czas, aby Eugene zabrał Nancy do Coffeeville w stanie Missisipi – idealnego miejsca, gdzie można zakończyć życie, kobieta nieoczekiwanie trafia na oddział zamknięty domu spokojnej starości. By wydostać stamtąd ukochaną, Eugene musi wezwać na pomoc dwóch przyjaciół, którzy mu jeszcze pozostali. Jednym z nich jest jego syn chrzestny, skompromitowany prezenter pogody przeżywający kryzys wieku średniego, a drugim – były snajper wojskowy, który oficjalnie nie żyje od czterdziestu lat.
W szaloną podróż wybierają się autokarem, niegdyś skradzionym podczas trasy koncertowej Paulowi McCartneyowi, w towarzystwie małego osieroconego chłopca, który szuka swojej kuzynki. Po drodze ta banda odmieńców wspomina czasy walki z segregacją rasową, roztrząsa problemy wojny i eutanazji, przeżywa rozterki religijne, a przy okazji odkrywa prawdziwe znaczenie miłości, rodziny i przede wszystkim przyjaźni.
„Tatuaże po wewnętrznej stronie powiek” to opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca w życiu - w czasie i przestrzeni, o tym, czym jest szczęście, i o tym, że dla każdego oznacza ono coś innego. To historia o szukaniu i unikaniu odpowiedzialności, o przywiązaniu i ucieczce. Razem z głównym bohaterem przekonujemy się, jak ciężko jest wybrać między bliskością a samotnością, zwłaszcza gdy oba te stany kocha się jednakowo mocno... Choć autorka twierdzi, że w książce jest sporo jej samej, to jednak dodaje: „Czasami spod pióra wychodzą historie, do których zrozumienia ścieżek szuka sam autor. Słowa piszące się same, którym użycza się jedynie dłoni, a ich moc sprawcza równie silnie przeraża, co fascynuje...”.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
