Rzadko zdajemy sobie sprawę z tego, jak wielki wpływ język arabski miał na języki świata. Jego rola wynikała zarówno z tego, że związany jest z islamem i przez islam wpływał zarówno na języki świata muzułmańskiego, jak i na języki innych kultur. Ale jest też inny powód wpływów języka arabskiego: od VIII do XV wieku cywilizacja islamu odgrywała zasadniczą rolę na świecie. […] leksyka pochodzenia arabskiego dotyczy takich dziedzin, jak astronomia, matematyka, fizyka, chemia, botanika, rolnictwo, medycyna, farmacja i wszelkiego rodzaju techniki inżynieryjne.
(Fragment artykułu „Arabski w polskim. O polskich
słowach pochodzenia arabskiego” prof. Janusza Daneckiego)
Słowa arabskie dotarły również do języka polskiego, a arabskie wynalazki, elementy literatury, a nawet bliskowschodnie motywy muzyczne wkradały się do polskiej kultury przez wieki. Dzięki artykułom zawartym w tomie IV serii „Transfer kultury arabskiej w dziejach Polski”, zatytułowanym „Wpływy arabskie w polskiej kulturze niematerialnej: nauka, literatura, język” poznamy ¬– często zaskakujące – słowa pochodzenia arabskiego, które weszły do polszczyzny. Wybierzemy się także w podróż literacką po dziełach, w których opisywani byli Arabowie, czy muzyczną, „przysłuchując się” orientalnym nutom w utworach polskich kompozytorów. Zbadamy, czy Mikołaj Kopernik oraz inni wybitni naukowcy naszych ziem mieli dostęp do arabskich ksiąg. Prześledzimy też muzułmańskie prądy filozoficzne, które dotarły do Polski w XVI i XVII w., orientalne fascynacje literackie i współczesną twórczość artystów arabskiego pochodzenia tworzących w Polsce.
Autorami artykułów są m.in. prof. Janusz Danecki, prof. Katarzyna Pachniak, prof. Krzysztof Gajewski czy prof. Ewa Machut-Mendecka.
W niniejszej książce podjęto próbę obrony tezy, że można powiązać myśl etyczną Thomasa Nagela z elementami neoarystotelesowskiej etyki cnót, co może być przydatne i inspirujące zarówno dla etyki cnót, jak i w odniesieniu do koncepcji samego Nagela. Książka obejmuje trzy główne obszary badań: filozofię moralną Nagela, etykę cnót oraz współczesne badania w obszarze nauk empirycznych, głównie w zakresie szeroko rozumianej kognitywistyki. Podejście interdyscyplinarne umożliwia uzyskanie nowej perspektywy i pozwala ukazać podstawowe problemy filozoficzne w szerszym kontekście. Autorka wyraża nadzieję, że takie ujęcie w pewnym stopniu przyczyni się do wykazania, że model racjonalistyczny może współistnieć z elementami etyki cnót i może uwzględniać rolę emocji w procesie motywacji.
SPIS TREŚCI: Wstęp I.OBOJĘTNOŚĆ I WRAŻLIWOŚĆ JAKO PROBLEM FILOZOFICZNY Jacek BRECZKOKilka zastosowań empatii w kwestiach filozoficznych Magdalena ŻARDECKAWrażliwość jako zdolność dostrzegania moralnych aspektów rzeczywistości: Freud - Hildebrand - Levinas Barbara ŻMUDA-FRYDRYCHOWSKAObojętność ponowoczesnego człowieka Grażyna BILIKWrażliwość jako istota doświadczenia estetycznego II.PRZEJAWY OBOJĘTNOŚCI I WRAŻLIWOŚCI W ŻYCIU PUBLICZNYM Justyna STECKOHomo axiologicus a obojętność moralna w życiu społecznym - spojrzenie z perspektywy etyki praktycznej Witold NOWAKRzecz jako pamiątka. Esej z filozofii historii Zbigniew WALESZCZUKSensibilitat und Motivation zum sozialen Handeln in der Auffassung Karol Wojtylas Przemysław BUKOWSKIWrażliwość władzy na obywatelskość - zasada pomocniczości w ujęciu Chantal Delsol Katarzyna CIKAŁA-KASZOWSKAObojętność moralna jako odpowiedź na pytanie o wrażliwość jednostki Dorota RUCIŃSKAKlęska żywiołowa - przejawy wrażliwości i obojętności Paulina WĄŻ-BIGOSWrażliwość i obojętność w obliczu zjawiska terroryzmu Agnieszka JANASObojętność i wrażliwość jako reakcje na sytuacje graniczne Robert SROKAZasada niepowodowania cierpienia w etyce biznesu Jan KALAJTZIDISMyśl globalnie, działaj lokalnie - o etycznej konsumpcji III.PRZEZWYCIĘŻYĆ OBOJĘTNOŚĆ Jakub SYNOWIECLaudato si' czy farmagedon? Mariusz MAKOWSKIPoprzez fotografię do drugiego człowieka: czytanie obrazów jako forma empatii Paulina BIEGAJWyrwanie z obojętności. Napotkanie drugiego w filozofii dramatu Józefa Tischnera Tadeusz CHROBAKKonteksty wrażliwości i obojętności w polityce Noty o autorach
Joseph Murphy, autor książek Potęga podświadomości oraz Sztuka afirmacji. Uwolniona potęga podświadomości Bóg jest wszechobecny. Oznacza to, że istnieje w każdym ułamku czasu i w każdym skrawku przestrzeni. Nie należy o tym zapominać ani na chwilę. Praktyka Bożej obecności przez cały dzień stanowi klucz do harmonii, zdrowia, spokoju i poczucia szczęścia. Wystarczy, że będziesz widzieć Boga w każdym człowieku i we wszystkim, co napotykasz na swojej drodze, oraz że z pełną wiarą i ufnością otworzysz się na Jego obecność. Boskość bowiem jest w Tobie i Twoim umyśle. Sprawia, że nosisz w sobie moc uzdrawiania i możesz znaleźć własną drogę ku zdrowiu, harmonii i dobrobytowi, a równocześnie stawać się coraz lepszym człowiekiem. Wiedza na ten temat znajduje się w Biblii. W tej cudownej księdze zawarte są teksty mówiące o prawach duchowych i umysłowych, które od zawsze kształtowały świat i ludzi. Niektóre z tych prawd zostały ukryte - by je ujawnić, potrzeba znajomości symboliki i alfabetu hebrajskiego. Ich studiowanie pozwala uzyskać wiedzę, dzięki której możliwe stają się modlitwa i ciągłe praktykowanie Bożej obecności. Dzięki tej książce odkryjesz prawdziwą moc modlitwy. Dowiesz się, co zrobić, aby znaleźć własną ścieżkę rozwoju i świadomego doświadczania obecności Boga. W zawartych tu niezwykłych tekstach odnajdziesz znaczenie niektórych fragmentów Biblii. Kiedy jeszcze raz je przestudiujesz, przekonasz się, jak piękny, doskonały i potężny jest Twój umysł, jeśli tylko zwrócisz go ku Bogu. Znajdziesz tu wskazówki dotyczące modlitw o zdrowie, spokój, bogactwo, a także o szczęśliwe i spełnione małżeństwo. Zainspirujesz się do prostej, szczerej i ufnej modlitwy - i już wkrótce odczujesz, jak wspaniałym jest darem! Pan, Twój Bóg jest pośród ciebie, Mocarz!
"Rozmyślania" Marka Aureliusza to forma jego dialogu z samym sobą o sprawach najważniejszych - o dobru, szczęściu i poszukiwaniach sensu życia. "Często myśl o tym, jak szybko ulega porwaniu i znika to, co jest i co się dzieje. To, co jest - jak rzeka - nieprzerwanie płynie. Skutki ulegają ciągłym zmianom, a przyczyny tysiącznym zwrotom. Nic prawie nie ma stałego. A w pobliżu przepastna jest nieskończoność przeszłości i przyszłości, w której znika wszystko. Jakże więc nie nazwać głupcem tego, kto się tymi rzeczami pyszni albo o nie się stara, albo czuje się nieszczęśliwym, jak gdyby jaka przykrość trwać miała czas jakiś, i to długi!" Fragment książki
Jedna z filozoficzno-religijnych książek, C.S. Lewis - "Podział ostateczny" - to literacka, alegoryczna opowieść, która pozwala zrozumieć, czym jest zło. Ta autobusowa podróż z Piekła do Nieba. A na dodatek przypomina nieco "Boską Komedię", skłania do zastanowienia się nad życiem doczesnym. To jego jakość decyduje, w którym kierunku złapiemy pośmiertny autobus. Lewis zastanawia się, czy nie jesteśmy zbyt przyzwyczajeni do naszego cielesnej egzystencji, by odjechać kiedyś we właściwą stronę.
Czy bogowie muszą być odbiciem najmroczniejszych instynktów, najgorszych cech i najokrutniejszych zachowań ludzkości? Czy boginie, nimfy, kobiece bohaterki mitów muszą być zabijanymi, gwałconymi, maltretowanymi, upokarzanymi ofiarami wszechmocnych bogów? Polskie pisarki usłyszały i wydobyły z prastarych historii stłumiony kobiecy głos. Spojrzały na mityczne wydarzenia ze swojej perspektywy. Zobaczyły kobiety, które nie poddają się bez oporu. W tragicznym położeniu skazanych na porażkę stać je na niezłomność, bunt, furię i wściekłość, dające siłę do walki o siebie. O własną godność, o przemianę losu, o prawo do zemsty, ale też wolność oraz życie i śmierć na własnych zasadach. Widziane na nowo, oczami pisarek mityczne wydarzenia, filtrowane przez ich emocje i świadomość, stają się niespodziewanie zrozumiałe i bliskie dla współczesnych kobiet. Uniwersalne i przejmująco aktualne. "Mitologię według kobiet" napisały: Katarzyna Boni – Gorgona Elżbieta Cherezińska – Demeter i Kora Julia Fiedorczuk - Echo Agnieszka Jelonek – Medea Renata Lis – Artemida Weronika Murek – Ifigenia Grażyna Plebanek – Pazyfae Joanna Rudniańska – Jokasta Barbara Sadurska – Eurykleja, Penelopa, Kirke Dominika Słowik - Kora Aleksandra Zbroja – Eurydyka Aleksandra Zielińska – Kasandra
W niniejszej książce zajmuję się dychotomią,która jest jedną z najważniejszych w ontologii-dychotomią między zwykłymi przedmiotami bądż substancjami a różnymi atrybutami(tj.własnościami,rodzajami i relacjami),które z nimi kojarzymy.Moim celem jest wypracowanie prawidłowego filozoficznego opisu każdego członu tej dychotomii.Będę dowodził,że różne próby zrozumienia substancji lub atrybutów w kategoriach redukcyjnych zawodzą.(fragment Przedmowy Autora)
W dziewięciu rozdziałach praca omawia powstanie i ekspansję chasydyzmu, jego formy instytucjonalne (dynastie, dwory, domy modlitwy), XX-wieczną emigrację do Nowego Świata, kryzys dwóch wojen światowych i Holocaust, a wreszcie odrodzenie po 1945 roku. 74 wielkoformatowe i pełnokolorowe mapy oraz towarzyszący im tekst, 99 ilustracji, wykresy i tabele prezentują w atrakcyjnej wizualnie, łatwej do zrozumienia formie wymiar przestrzenny, fizyczny i wizualny mistycznego ruchu chasydów. Co więcej, atlas pokazuje znaczące zależności między przestrzennością i duchowością ruchu: chasydyzm jest uwarunkowany swymi cechami geograficznymi nie tylko w organizacji społecznej, ale także w życiu duchowym, typie przywództwa religijnego czy artykulacji kulturowej. Atlas dowodzi, że możliwe jest ukazanie tych zależności za pomocą map. Atlas poszerza rozumienie chasydyzmu na trzy ważne sposoby. Po pierwsze, spogląda nie tylko na chasydzkich przywódców, ale przede wszystkim na tysiące ich wyznawców mieszkających daleko od swych religijnych centrów. Po drugie, bada chasydyzm w jego historycznej całości od początku w XVIII wieku do dziś. Po trzecie, odpowiadając na wyzwania humanistyki cyfrowej, wykorzystuje ogromny zbiór jakościowych, ale przede wszystkim ilościowych danych o zróżnicowanym pochodzeniu, w tym obszernych baz danych opracowanych narzędziami cyfrowymi (Geographic Information Systems). A przede wszystkim - atlas jest atrakcyjną wizualnie i fascynującą intelektualnie lekturą.
Monografia O przyjemności pomyślana jest nie tylko jako historyczne ujęcie kategorii „przyjemność”, ale także wynika z założenia, że dla zrozumienia pewnych zjawisk trzeba badać ewolucję ich pojęć od źródeł poczynając. Ponadto ma służyć zrozumieniu fenomenu, który rządzi współczesnym zachodnim społeczeństwem konsumpcyjnym, w którym kluczową rolę odgrywa konieczność zaspokojenia potrzeby doznawania przyjemności. Aby to osiągnąć należało przyjrzeć się pojęciu i teoriom przyjemności w dziejach filozofii i kultury europejskiej.
Najistotniejsza i najbardziej pogłębiona dyskusja filozoficzna na temat przyjemności toczyła się na gruncie filozofii starożytnej, w szczególności greckiej. Zawartość problemowa monografii sprowadza się do następujących zagadnień: starożytna hedone; przyjemność w chrześcijańskim średniowieczu; renesans przyjemności?; przyjemność jako przedmiot filozoficznego namysłu w filozofii XVII w.; różnorodność barw przyjemności we francuskim oświeceniu, brytyjska oświeceniowa filozofia moralności.
Każde z wymienionych zagadnień posiada bogatą strukturę wewnętrzną, informującą o bardziej szczegółowych treściach tam przedstawianych i analizowanych. Przesłaniem monografii jest m.in. wskazanie, że bezkrytyczna absolutyzacja przyjemności nie powinna być celem działania i, jak się wydaje, zasadniczo nie była. Wyjątkiem od tej zasady był oświeceniowy libertynizm francuski ze skrajnym w kulturze hedonizmu stanowiskiem Markiza de Sade. Lesław Hostyński jest znany z prac nad wartościami utylitarnymi i wartościami świata konsumpcji; można powiedzieć, że jest aksjologiem współczesnej kultury konsumpcyjnej. Dla zrozumienia przyjemności jako centralnej wartości tej kultury sięga do historycznych korzeni ludzkiego doświadczenia przyjemności i towarzyszącego temu namysłu nad jego naturą i wartością, zawartą w tekstach filozoficznych i literackich. […] Książka Lesława Hostyńskiego jest dziełem oryginalnym, po raz pierwszy w polskojęzycznej literaturze zbierającym w uporządkowaną całość historycznie ukształtowane pojęcia, teorie i oceny przyjemności. Oparta jest na źródłach filozoficznych, etycznych, teologicznych, literackich, opisach obyczajowego traktowania fenomenu przyjemności w ludzkim życiu. Dominuje w niej perspektywa historyczna doprowadzona do epoki oświecenia, w której hedonizm antropologiczny mimo prób ujęcia go w ramy libertynizmu związano z etycznymi wymaganiami utylitaryzmu.
Książka cieszy swoją różnorodnością ujęć, bogactwem opisów radzenia sobie z wyzwaniem płynącym z doświadczenia atrakcyjności przyjemności, z prób jego zrozumienia, nazwania, oddzielenia rodzajowego, a wreszcie z dróg namysłu nad intuicją przyjemności, namysłu nadającego stosunkowi do przyjemności status wartości pośród innych wartości. Wymienione walory książki spełniają w znacznej mierze postulat Władysława Tatarkiewicza, by wielkie idee opisywać od korzeni historycznych, ukazywać ich historyczną ewolucję. Sądzę, że popularność dzieła […] może w jakiejś mierze zrównać się z popularnością traktatu O szczęściu. Książka zainteresuje badaczy fenomenu przyjemności, historyków, psychologów, etyków, teologów, studentów, młodzież licealną i w ogóle czytelników literatury humanistycznej. dr hab. Ryszard Wiśniewski, prof. UJD (z recenzji)
Autor stawia w książce wiele pytań. Jakie idee ukształtowały charakter i tożsamość Europy? Jak to się stało, że cywilizacja, która stworzyła filozofię i naukę, i która wymyśliła instytucję praw człowieka, zwróciła się przeciwko sobie? Czy źródła kryzysów, owocujących tragiczną historią Europy ostatnich dwustu lat oraz nowożytnymi totalitaryzmami, nie tkwią czasem w samych podstawach myśli europejskiej, naznaczonej syndromem lęku przed Inności oraz Innym? Czy myśl, której genealogia i panowanie rozciągają się „od Jonii do Jeny” (Franz Rosenzweig), zdolna jest przebić się ku Nieskończonemu (Emmanuel Lévinas) mocą samej immanencji? Teza książki Porwanie Europy. Studia heterologiczne brzmi zatem: w obliczu współczesnych wyzwań ideowych i cywilizacyjnych Europa – ten tak mocno przeniknięty Historią kontynent, w którym (podążając za słowami Norwida) „przeszłość jest to dziś, tylko cokolwiek dalej” – musi ponownie się zdefiniować, a nawet na nowo siebie wymyślić.
Jan Krasicki – profesor zwyczajny w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego, kierownik Zakładu Antropologii Filozoficznej. Absolwent wrocławskiej polonistyki, studia doktoranckie w zakresie filozofii ukończył na Uniwersytecie Warszawskim. Zajmuje się filozofią rosyjską, polską oraz niemiecką XIX–XXI wieku, głównie antropologią filozoficzną, filozofią religii oraz filozofią kultury. Autor książek: Eschatologia i mesjanizm. Studium światopoglądu Mariana Zdziechowskiego (Wrocław 1994); Przeciw nicości. Eseje (Kraków 2002); Bóg, człowiek i zło. Studium filozofii Włodzimierza Sołowjowa (Wrocław 2003); Po „śmierci Boga”. Eseje eschatologiczne (Kraków 2011); Człowiek i Bóg w tradycji rosyjskiej (Kraków 2012); Bierdiajew i inni. W kręgu myśli rosyjskiego renesansu religijno-filozoficznego (Warszawa 2012); ????? ? ??????. ????? ?? ??????? ? ???????????? ????? (?????-????????? 2015); Dostojewski i laboratorium idei (Warszawa 2020).
Krishnamurti jest uważany na całym świecie za jednego z największych myślicieli i nauczycieli religijnych wszech czasów. Nie wykładał żadnej filozofii ani religii, ale mówił raczej o rzeczach, które dotyczą nas wszystkich w naszym codziennym życiu, o problemach życia we współczesnym społeczeństwie z jego przemocą i korupcją, o poszukiwaniu przez jednostkę bezpieczeństwa i szczęścia oraz potrzebie, by ludzkość uwolniła się od wewnętrznego ciężaru strachu, gniewu, zranienia i smutku. Krishnamurti przemawiał nie jako guru, ale jako przyjaciel, a jego przemówienia i dyskusje opierały się nie na wiedzy opartej na tradycji, ale na jego własnym wglądzie w ludzki umysł. Kiedy zwracał się do dużej audytorium, ludzie czuli, że Krishnamurti rozmawia z każdym z nich osobiście, zajmując się jego konkretnym problemem. W swoich prywatnych rozmowach był współczującym nauczycielem. Uczeni religijni odkryli, że jego słowa rzuciły nowe światło na tradycyjne koncepcje. Krishnamurti podjął wyzwanie współczesnych naukowców i psychologów i szedł z nimi krok po kroku, omawiał ich teorie, a czasem pozwalał im dostrzec ograniczenia tych teorii. Jego nauczanie, oprócz tego, że jest istotne dla współczesności, jest ponadczasowe i uniwersalne. Zdecydowaną większość książek Jiddu Krishnamurtiego wypełniają teksty mów ? stenografowanych, a od 1961 r. nagrywanych ? jakie wygłaszał regularnie w Europie Zachodniej, Stanach Zjednoczonych i Indiach. Niekiedy pisał krótkie teksty, zwykle będące reminiscencjami z rozmów z ludźmi szukającymi u niego rad, jak żyć. Część z nich trafiła do książki Pierwsza i ostatnia wolność. Z lat 1961?1962 pochodzą zapiski na temat własnych przeżyć mistycznych, wydane jako Dziennik z podróży. Książka, którą trzymasz w ręku, zawiera poprawiony polski przekład The Only Revolution z 1970 roku.
Uchwycona przez Landmanna "luka antropiczna" jest tym, co wyróżnia człowieka, który w odróżnieniu od innych żywych istot jest zarazem twórcą kultury oraz jej beneficjentem. Ta szczególna sytuacja człowieka stanowi konsekwencję jego ontycznego niedoposażenia, na które składa się niewyspecjalizowanie narządów oraz radykalne zredukowanie instynktu. Trzeba jednak od razu uściślić sens omawianego tu terminu, wskazać na jego względność. O ile bowiem określenie "luka" sugeruje jakiś niedostatek, to jest on orzekany w sposób obiektywny jedynie przy założeniu, że kryterium waloryzacji zakorzenione jest w horyzoncie świata animalnego. W przypadku, gdy rozpatrywanie owej "luki" przebiega z uwzględnieniem specyfiki bytu ludzkiego, jej sens ulega modyfikacji - luka przestaje być brakiem, a okazuje się okolicznością umożliwiającą urzeczywistnianie się nowych jakości, nieznanych światu animalnemu. Człowiek bowiem, będąc z jednej strony istotą kreatywną, tworzącą kulturę, a z drugiej, podlegając modelowaniu przez zastane dziedzictwo kulturowych artefaktów, podlega dwóm odrębnym i przeciwnym sobie siłom - nie tylko zresztą im podlega, ale także je generuje.
Anthropology originated as the study of 'primitive' cultures. But the notion of 'primitive' exposes presumptions of 'civilized' superiority and the right of the West to speak for 'less evolved' others. With the fall of Empire, anthropology became suspect and was torn by dissension from within.
Did anthropology serve as a 'handmaiden to colonialism'? Is it a 'science' created by racism to prove racism? Can it aid communication between cultures, or does it reinforce our differences? "Introducing Anthropology" is a fascinating account of an uncertain human science seeking to transcend its unsavoury history. It traces the evolution of anthropology from its genesis in Ancient Greece to its varied forms in contemporary times. Anthropology's key concepts and methods are explained, and we are presented with such big-name anthropologists as Franz Boas, Bronislaw Malinowski, E.E.
Evans-Pritchard, Margaret Mead and Claude Levi-Strauss. The new varieties of self-critical and postmodern anthropologies are examined, and the leading question - of the impact of anthropology on non-Western cultures - is given centre-stage. "Introducing Anthropology" is lucid in its arguments, its good humour supported by apt and witty illustrations.
This book offers a highly accessible invitation into anthropology.
Why must we believe that God is dead? Can we accept that traditional morality is just a 'useful mistake'? Did the principle of 'the will to power' lead to the Holocaust? What are the limitations of scientific knowledge? Is human evolution complete or only beginning? It is difficult to overestimate the importance of Friedrich Nietzsche for our present epoch. His extraordinary insights into human psychology, morality, religion and power seem quite clairvoyant today: existentialism, psychoanalysis, semiotics and postmodernism are plainly anticipated in his writings - which are famously enigmatic and often contradictory."Introducing Nietzsche" is the perfect guide to this exhilarating and oft-misunderstood philosopher.
Żadna filozofia, religia, książka, warsztat czy osoba nie może dać ci prawdy - ty już nią jesteś. Nic nie może dać ci tego, czym już jesteś. Inni w najlepszym razie mogą jedynie nakierować cię ku twojemu prawdziwemu ja.Wielu z nas ma obsesję na punkcie dążenia do samodoskonalenia, co często wynika z założenia, że coś jest nie tak z życiem, z innymi, a zwłaszcza z nami. Nigdy nie doświadczymy rzeczywistości próbując zmienić się w "lepszą osobę". Wynika to z braku akceptacji naszego tu i teraz. Żyjemy w iluzji i próbujemy zmienić ją na lepszą iluzję. Wkraczamy w rzeczywistość kiedy jesteśmy obecni z prawdą naszej chwili, bez względu na to jaka ona jest. W prawdzie naszych trudnych doświadczeń i lęków łączymy się z naszą odwagą i tym wszystkim, czym jesteśmy. Odkrywamy wtedy, że wewnętrznie już jesteśmy tą "lepszą osobą".Odkrywanie swojej wewnętrznej siły jest krokiem poza ograniczenia pozytywnego myślenia i osobistym przewodnikiem po naszej wewnętrznej naturze, gdzie możemy odkryć ukryte wymiary naszych mocy, naszego szczęścia i wewnętrznej wolności.OSTRZEŻENIE: Ta książka jest niebezpieczna dla twojego ego!
W kwietniu 1982 roku Wade Davis, antropolog z Harvardu, wsiada do nocnego pociągu do Bostonu i otwiera kopertę. Wyciąga z niej plik pieniędzy, bilet lotniczy na Haiti i wyblakłą fotografię przedstawiającą ubogiego rolnika. To Clairvius Narcisse, człowiek-zombie, uznany za zmarłego i pogrzebany w latach sześćdziesiątych, lecz na powrót żyjący w haitańskiej społeczności.Davis wyrusza na Haiti, by rozpocząć naukowe śledztwo, którego celem jest odkrycie toksyny zmieniającej człowieka w zombie. Po zagłębieniu się w kulturę vodoun, będącą haitańską odmianą religii voodoo, i doświadczeniu mistycznych obrzędów wpada na trop dwóch trucizn pozyskiwanych z ryb i płazów. Pierwsza wywołuje stan zbliżony do śmierci klinicznej, druga odwraca ten proces, jednak trwale uszkadza mózg, pozbawiając daną osobę własnej woli i indywidualnej tożsamości. Co jednak najbardziej fascynujące - z obu chętnie korzystają władze wioski.Wąż i tęcza to nie tylko zdumiewająca historia o procesie zombifikacji, ale przede wszystkim o podróży w najbardziej pierwotne zakątki ludzkiej duchowości. Autor doskonale kreśli fenomen krwawych rytuałów vodoun, które stają się punktem wyjścia do zrozumienia doświadczonej brutalnym kolonializmem historii Haiti."Davis zawsze jest pomiędzy: pomiędzy językami antropologii, reportażu i powieści przygodowej. Ale przede wszystkim pomiędzy światami: magii i racjonalności. Mało kto umie pisać o magii, roślinach i nauce tak przejrzyście jak on." Mateusz Marczewski
Czy ty też „rozpracowałeś” Boga? Czy poznałeś Jego taktykę działania? Jeśli tak, nasłuchuj. Bóg ma dla ciebie niespodziankę. Posłuchaj, jak padają na ziemię kamienie przeznaczone dla cudzołożnicy. Posłuchaj, jak Bóg zaprasza złoczyńcę do limuzyny, którą wspólnie udadzą się do Jego Królestwa. Bóg pojawia się w najdziwniejszych miejscach i sytuacjach. Dokonuje najdziwniejszych rzeczy. Rozdaje uśmiechy tam, gdzie widzi tylko zmarszczone brwi. W oczach, w których lśniły łzy, zapala iskierki radości. Na ciemnym niebie umieszcza jasną gwiazdę. Wśród burzowych chmur zawiesza tęczę. Najskuteczniej działa wtedy, gdy nam wiedzie się najgorzej.
Może właśnie teraz wpadłeś w jakiś życiowy huragan. W tej książce znajdziesz trzy punkty zakotwiczenia. Trzy głazy, które wytrzymają każdą burzę. Trzy skały, które oprą się największym falom. Te trzy punkty odniesienia dwa tysiące lat temu zostały mocno osadzone w skalnym podłożu przez pewnego cieślę, który udowodnił, że jest Chrystusem. Dokonał tego jednego dnia. Wystarczyło sześć godzin pewnego piątku. Sześć godzin, które rysują się na równinie historii ludzkości jak piramida na pustyni. Sześć godzin, które przez dwa tysiące lat badano, analizowano i omawiano. Jakie jest znaczenie tych sześciu godzin? Podobno są furtką w czasie, przez którą wieczność weszła do najciemniejszych ludzkich jaskiń. Wyznaczają czas zejścia Wielkiego Nawigatora w najgłębsze wody, kiedy to utworzył punkty zakotwiczenia dla swoich zwolenników.
Cóż oznacza ów piątek? Dla życia zaciemnionego niepowodzeniami ów piątek oznacza przebaczenie. Dla serca wypełnionego pustką ów piątek oznacza cel. A dla duszy spoglądającej na przeciwległy brzeg rzeki śmierci oznacza wybawienie. Sześć godzin pewnego piątku. A czym dla ciebie jest owe sześć godzin?
Jeśli szlak, którym idziesz, legł w mroku, nie siadaj. Jeśli twa droga wydłuża się, nie zatrzymuj się. Jeśli noc tonie w czerni, nie opuszczaj rąk. Bóg przygląda się tobie. Może właśnie nadchodzi moment, w którym poleci swojemu aniołowi, by odsunął kamień leżący przed tobą. Może otrzymasz przelew, którego tak ci potrzeba. Może winny wobec ciebie układa właśnie słowa przeprosin. Może na biurku znajdziesz przedłużenie umowy o pracę. Nie poddawaj się, bo jeśli to uczynisz, być może nie usłyszysz odpowiedzi na swoje modlitwy. Gdy spotyka cię rozczarowanie, nie wpadaj w panikę. Nie wyskakuj z pociągu. Nie opuszczaj rąk. Zdobądź się na cierpliwość i pozwól, by Bóg przypomniał ci, że On wciąż jest u steru. Dopóki nie nastał kres – nic nie jest skończone. Potrzebujemy usłyszeć, iż Bóg wciąż sprawuje kontrolę. Potrzebujemy usłyszeć, że nic się nie skończyło, dopóki On sam tego nie powie. Potrzebujemy usłyszeć, że klęski i tragedie życiowe nie są powodem do zaprzestania walki. Są jedynie powodem, by wziąć się w garść.
Pamiętaj, proszę – opowiadania biblijne nie mają służyć temu, byś z zadziwieniem spoglądał wstecz, lecz temu, byś z wiarą patrzył przed siebie. Bóg, który przemawiał, wciąż mówi do nas. Bóg, który niósł przebaczenie, ciągle przebacza. Bóg, który przychodził, nadal przychodzi. Przychodzi do twojego świata. Przychodzi, by uczynić to, czego ty nie potrafisz zrobić. On odsuwa głazy, których ty nie jesteś w stanie poruszyć.
Kamienie nie są przeszkodą dla Boga. Nigdy nią nie były i nigdy nie będą. On wciąż odsuwa kamienie.
Wykorzystaj moc jogi, aby zmienić swoje życie. Joga została stworzona jako nauka o wyzwoleniu, ale obecnie jest wykorzystywana do poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego. Pomaga nam być bardziej produktywnymi w pracy, bardziej opiekuńczymi w związkach oraz odpowiedzialnymi współtwórcami społeczeństwa i mieszkańcami tej planety. Jak to wszystko jest możliwe? Jak tak naprawdę działa joga?
Odpowiedzi leżą w sposobie funkcjonowania ludzkiego ciała i umysłu, budowie naszego układu nerwowego oraz naszych codziennych działaniach. Opierając się na nowoczesnej neuronauce, starożytnej mądrości oraz wieloletniej praktyce nauczania jogi, Eddie Stern wyjaśnia, w jaki sposób to, co robimy, wpływa na to, kim się stajemy. Jak nasze rutynowe działania i postawy mogą ukierunkować i zmienić nasze ciała, funkcje mózgu, emocje i doświadczenia – nasze życie. Eddie Stern – nauczyciel ashtangi, pisarz i wykładowca z Nowego Jorku. Angażuje się w liczne badania naukowe oraz interdyscyplinarne projekty ułatwiające dostęp do jogi. W każdej dziedzinie swojej pracy podkreśla znaczenie różnorodności. Studiował filozofię, sanskryt i rytuały.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
