Publikacja leksykonu powieści graficznych jest inicjatywą o wyjątkowym znaczeniu dla polskiego środowiska literackiego, akademickiego oraz artystycznego. Powieść graficzna jako forma łącząca sztuki wizualne i słowo pisane odgrywa coraz istotniejszą rolę w kształtowaniu współczesnej kultury. Leksykon pozwoli uporządkować i udokumentować dorobek tej dziedziny, oferując kompleksowe źródło wiedzy zarówno dla badaczy, jak i miłośników powieści graficznych.
Z perspektywy naukowej i popularyzatorskiej wydanie leksykonu powieści graficznych należy uznać za wyjątkowo wartościowe i potrzebne przedsięwzięcie. Publikacja ta nie tylko systematyzuje wiedzę na temat tego interdyscyplinarnego medium, ale także wprowadza nowe standardy badawcze w obszarze literatury i sztuki wizualnej. Wydanie tej publikacji jest zatem szczególnie istotne w kontekście rozwijającego się pola badań nad narracjami wizualno-literackimi, zarówno w Polsce, jak i za granicą.
Leksykon będzie ważnym punktem odniesienia dla przyszłych analiz naukowych, a jednocześnie narzędziem popularyzującym powieść graficzną jako istotny element współczesnej kultury.
Prof. Tadeusz Miczka
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego
Nasze spojrzenia na kwestię upływu czasu są, bo muszą być, różne. Pierwsze bardziej jest związane z doświadczeniem rzeczywistego upływu czasu, ocen już ugruntowanych. Drugie uwzględnia przede wszystkim perspektywę wielkiej filozofii i literatury. Biorąc pod uwagę różnicę wieku pomiędzy nami, takie zróżnicowanie wydaje się w pełni uprawnione. Unikamy w ten sposób również zarzutu, który był wobec nas przy innych okazjach formułowany, że nasze teksty są albo za bardzo, albo za mało filozoficzne.Marketingowo rzecz ujmując, moglibyśmy powiedzieć, że "w cenie jednej książki czytelnik będzie miał dwie". Ale, tak naprawdę, mimo odmiennych perspektyw, mamy tu eseje poświęcone tym samym problemom, które są fundamentalnie ważne dla każdej osoby podejmującej refleksję nad własnym życiem i czasem już minionym.
"Polska jest jednym z bardziej zróżnicowanych wewnętrznie krajów Unii Europejskiej" - podsumowuje w rozdziale czwartym tej wyjątkowej książki jej autor. Nareszcie! Tomasz Grabowski - polski Robert Putnam - nie tylko dogłębnie naszą ojczyznę zrozumiał, ale również przedstawił przeprowadzoną na najwyższym światowym poziomie analizę, skąd nasza różnorodność się bierze i co z niej wynika.Maciej Kisilowski,profesor prawa i strategii na Uniwersytecie Środkowoeuropejskim w WiedniuProdukt nowy, wolny od wad. Ilośćzamówienie z obowiązkiem zapłatyInne książki tej kategorii
Książka Artura Grabowskiego Dziady i wnuczęta, zawierająca jego teksty krytycznoteatralne publikowane głównie na łamach portalu teatrologia info , jest czymś znacznie więcej niż tylko zwyczajnym zbiorem szkiców poświęconych przedstawieniom granym w krakowskich teatrach w czasie ostatnich kilku sezonów. Oczywiście ten zestaw artykułów stanowi także znakomitą kronikę życia teatralnego Krakowa i Polski, ale o jego randze decyduje przede wszystkim sam sposób, w jaki Grabowski uprawia pisanie o teatrze. Dla cenionego literaturoznawcy, dramatopisarza, poety i prozaika omawianie poszczególnych spektakli jest okazją do tego, by powiedzieć również coś ważnego o naszej współczesnej kulturze, stanie cywilizacji czy sytuacji społecznej.Jednym z największych walorów tej książki jest język - czuć w nim oryginalny talent literacki Grabowskiego - jego teksty skrzą się od paradoksów i gier słownych, są znakomicie skomponowane, otwarcia i zakończenia nigdy nie są przypadkowe, czytelnik nawet przez chwilę nie traci wrażenia, że autor świetnie panuje nad formą. W rezultacie jego eseje, bo tak właśnie należałoby określić formę tych tekstów, stanowią po prostu kawał dobrej literatury.To niewątpliwie odrębny głos we współczesnym piśmiennictwie teatralnym.Jarosław CymermanBardzo lubię krytyki teatralne Artura Grabowskiego, dlatego że nie jest on kpiarzem, cynikiem, wazeliniarzem, postrachem, klaunem, modnisiem, wyrobnikiem, rezonerem, frustratem, złośliwcem, wyjadaczem, influencerem, selekcjonerem, lewakiem, prawakiem, centrystą, a nade wszystko nudziarzem. No to kim jest? Człowiekiem, który chodzi do teatru. Bezinteresownie, z miłości. A przy tym jeszcze myśli - na własny rachunek. Niebywała podzielność uwagi! Niebywała książka!Jarosław JakubowskiZa sprawą zebranych w tej książce tekstów dramatopisarz, dramaturg, badacz dzieł literackich i scenicznych wchodzi do teatru jako widz. To widz taki sam jak Ty - Drogi Czytelniku, Droga Czytelniczko - może tylko trochę bardziej skupiony, trochę bardziej krytyczny, trochę bardziej zdyscyplinowany w wyrażaniu własnych opinii.interesował mnie ludzki świat, z którego teatr brał swoje kreacje nieuchronnie i na którego międzyludzkie gry mógł, choćby nieznacznie, wpłynąć. Teatr w świecie, a nie świat w teatrze, miał dla mnie moc pobudzania myślenia. Myślenia o sobie, o nas, o Polsce, o międzyludzkim kosmosie. Co tam jest do myślenia teatrem, czego bez teatru nie dałoby się pomyśleć? I nie dałoby się z tego stworzyć literaturyZe wstępu AutoraArtur Grabowski - poeta, dramatopisarz, prozaik, eseista, krytyk i twórca teatralny, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, kierownik Studium Literacko-Artystycznego na tej uczelni. Jako stypendysta fundacji Fulbrighta i Fundacji Kościuszkowskiej wykładał na uniwersytetach amerykańskich w Chicago, Seattle i Buffalo; w ramach stypendium Komisji Europejskiej spędził też kilka miesięcy w Indiach, gdzie wykładał na University of Delhi. Debiutował wierszami w środowisku "bruLionu", wydał kilka tomów poetyckich, napisał kilka dramatów, jest autorem opowiadań i powieści w formie dziennika oraz esejów o literaturze, filozofii i teatrze, a także przekładów poezji z języków angielskiego i włoskiego
Od tysięcy lat sny i marzenia senne stanowią jeden z najbardziej pociągających, a jednocześnie ulotnych oraz zwodniczych przedmiotów badań. Już w epoce starożytnej zaznaczyły swoją obecność, co potwierdzają wierzenia oraz liczne źródła literackie. Należy jednak zaznaczyć, że dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku wspomniane zagadnienia niezwykle mocno zamanifestowały swoją autonomiczność, stając się obiektem zainteresowania licznych dyscyplin - od gałęzi medycyny i psychologii po nauki humanistyczne, takie jak literaturoznawstwo, kulturoznawstwo, historia sztuki, filozofia oraz teologia.
Monografia poświęcona jest funkcjom pierwszoosobowej narracji w angielskiej prozie przełomu XIX i XX wieku. Okres ten to zmierzch powieści obyczajowej, która była dominującym gatunkiem w okresie wiktoriańskim, i pojawienie się nowego typu prozy, nawiązującej do tradycji angielskiego romansu
i zdominowanej przez przygodową akcję. „Nowy romans”, jak niekiedy jest określany, obecnie kojarzony głównie z literaturą popularną (literatura grozy, detektywistyczna, przygodowa, fantastyczno-naukowa), w istocie był początkowo uznaną alternatywą (obok powieści psychologicznej i naturalistycznej) dla zautomatyzowanych konwencji wiktoriańskiej powieści obyczajowej. Miejsce trzecioosobowego narratora wszechwiedzącego, typowego dla powieści wiktoriańskiej, zajmuje tu narrator pierwszoosobowy, o ograniczonej wiedzy, najczęściej bezpośredni uczestnik zdarzeń, o których opowiada. Narracja w nowego typu prozie koncentruje się nie tylko na akcji, ale także na poczynaniach samego narratora – a więc i na sytuacji narracyjnej, same zaś utwory odznaczają się często wysoką samoświadomością co do swojej oryginalności i uporządkowań. Przy tym samoświadomość ta ujawnia się przede wszystkim na poziomie sytuacji narracyjnej – pierwszoosobowy narrator komentuje zarówno sam proces spisywania zdarzeń, jak i fakt przeznaczenia swoich zapisków do druku, funkcjonując jako alter ego samego autora. Monografia proponuje analizy wybranych utworów tego okresu, koncentrując się nie tylko na wykorzystanych w nich technikach narracyjnych, ale także umieszczając owe teksty w bezpośrednim kontekście literacko-kulturowym
Jest to praca wybitna. Jej przedmiotem jest polskie bartnictwo, przedstawione w ujęciu wiedzy instytucjonalnej oraz lokalnej. Badaczka opisuje bartnictwo, odwołując się do teorii Bruno Latoura, która pozwala jej wiązać ,,praktyki aktorów ludzkich i nie-ludzkich i znosi opozycję między światem człowieka i światem przyrody. Autorka wykazała się znakomitym rozeznaniem w teoriach nowej antropologii międzygatunkowej. Przedstawiła niematerialne dziedzictwo kultury bartniczej, na które składają się praktyki i treści symboliczne, mocno wpisane w imaginarium kulturowe. Praca została oparta na bogatej, zróżnicowanej bazie źródłowej, pozyskanej w czasie wieloletnich badań terenowych. Kapituła konkursu ,,Polska wieś dziedzictwo i przyszłość W rozprawie znajdujemy skrupulatne, rzetelne przedstawienie historii bartnictwa. Dowiadujemy się o ambiwalencji istniejącej między podejściem hodowlanym do pszczół, opartym na opiece i kontroli, podejściem afirmującym ich dzikość oraz podejściem symbolicznym, skoncentrowanym na czynnikach społeczno-kulturowych (dziedzictwie). dr hab. Dorota Rancew-Sikora, prof. UG
Tak było w minioną sobotę, kiedy zobaczyłem 500 osób żyjących od tygodnia bez prądu: dzieci, kobiety w ciąży. Jak do tej pory oddawałem krew tylko do badań. Kiedy cierpiałem dla Kościoła? Nigdy! To ja mam iść do swojego mieszkania, włączyć ciepłą wodę, usiąść w fotelu, wyciągnąć kiełbasę krakowską i oglądać dziennik? Zawróciłem. Wszedłem do bloku, poprosiłem, żeby wszyscy poszli, bo to co zamierzałem zrobić to przestępstwo. Nie chciałem, żeby ponosili konsekwencje. Po wielu problemach włączyłem prąd, zostawiłem kartkę z informacją, że to zrobiłem ja. A do wojewody napisałem sms-a, że ponoszę wszystkie konsekwencje: nie byłem pijany, nie byłem pod wpływem narkotyków, to jest rzecz związana z Ewangelią.
kard. Konrad Krajewski
Szokujące?
Konrad Krajewski robi to, bo uważa, że ludziom trzeba pomagać dziś, a nie jutro, że trzeba się dzielić tym, co mamy najdroższego! O sobie mówi, że jest jak „pogotowie ratunkowe Franciszka”. O nim mówią - kardynał ubogich, biskup ulic i cierpienia, jałmużnik i „Robin Hood papieża”. Konrad Krajewski, choć woli pozostać w cieniu, w sposób konkretny pokazuje, czym jest chrześcijaństwo, bo sam na co dzień żyje Ewangelią. A to, co mówi i to, co robi zobowiązuje do naśladowania i działania.
Szokuj! Bądź wolny i rób dobro!
Międzynarodowa Karta PEN
Literatura, aczkolwiek w swojej genezie narodowa, nie zna granic i winna pozostać wspólną własnością narodów, bez względu na polityczne czy narodowościowe wstrząsy.
W żadnych okolicznościach, a zwłaszcza podczas wojny, dziełom sztuki i bibliotekom – spuściźnie całej ludzkości – nie powinna zagrażać zaciekłość narodowa czy polityczna.
Członkowie PEN Clubu winni zawsze wszelkim dostępnym im wpływem przyczyniać się do porozumienia i wzajemnego szacunku między narodami. Zobowiązują się czynić wszystko, co w ich mocy, by przeciwdziałać nienawiści rasowej, klasowej i narodowej, i bronić ideału jednej ludzkości żyjącej w pokoju na świecie.
PEN Club opowiada się za zasadą nieskrępowanego przekazu myśli wewnątrz każdego narodu i między wszystkimi narodami, a jego członkowie zobowiązują się w swoim kraju lub społeczności, do której należą, występować przeciwko wszelkim formom tłumienia wolności słowa.
PEN Club opowiada się za wolnością prasy i przeciwstawia się arbitralnej cenzurze w czasach pokoju – w przeświadczeniu, że nieuchronne dążenie świata ku wyższym formom organizacji politycznej i gospodarczej wymaga swobody krytyki władz, urzędów i instytucji. Ponieważ zaś wolność zakłada dobrowolne ograniczenie, członkowie zobowiązują się występować przeciwko takim nadużyciom wolności prasy, jak kłamliwe publikacje, rozmyślne fałsze lub wypaczanie faktów dla celów politycznych i osobistych.
Międzynarodowa karta PEN prowadzi, jednoczy i inspiruje członków od ponad 70 lat. Została zatwierdzona na Kongresie PEN w Kopenhadze w 1948 r.
Mamy do czynienia z nowatorską próbą charakterystyki współczesnych wiejskich ruchów społecznych, której autor – z jednej strony – sięga do historycznych korzeni mobilizacji chłopskiej, z drugiej zaś – analizuje aktualne dane wytworzone przy wykorzystaniu szerokiego arsenału metod i technik badawczych. Monografia stanowi uzupełnienie wiedzy na temat natury współczesnych wiejskich ruchów społecznych i istotnie poszerza nasze spojrzenie na protesty rolnicze. Podkreśla podmiotowość polityczną współczesnych rolników. dr hab. Grzegorz Foryś, prof. UKEN Monografia jest skierowana przede wszystkim do odbiorców akademickich: socjologów, politologów, historyków i antropologów zajmujących się problematyką wsi, ruchów społecznych, transformacji systemowej oraz zachowań politycznych. […] Ze względu na aktualność tematyki oraz klarowność wywodu książka może zainteresować także analityków politycznych, dziennikarzy oraz działaczy organizacji pozarządowych zajmujących się rozwojem obszarów wiejskich. dr hab. Jarosław Chodak
Monografia Żywioły życia w sztuce, filozofii, estetyce. Perspektywy nowoczesnego holizmu obejmuje teksty o zróżnicowanej i bogatej problematyce. Redaktorzy, Teresa Pękala i Roman Kubicki, wydzielili w niej sygnalizowane podtytułami trzy grupy tematyczne, wokół których ogniskują się poszczególne rozprawy: Filozoficzne perspektywy myślenia holistycznego; Holizm w kontekście doświadczenia i interpretacji sztuki; Pytania istotne. Wspólnym mianownikiem tej zasadnej i klarownej kompozycji jest pytanie, w jaki sposób „przeżywanie świata” łączy się dziś z koniecznością „życia w świecie”, w którym iluzję stabilności zastąpiła „płynność, nieprzewidywalność” i niejasność statusu bytującego tu człowieka. Potrzeba zbadania tego statusu rozdarta jest między bieguny „żywiołu” i „logosu”, w której to perspektywie pojawia się model myślenia holistycznego. Czy mogłoby ono – ponownie – pełnić kluczową rolę w poszukiwaniu utraconego obrazu rzeczywistości jako „całości”? Mimo obaw, jakie budzi obraz ludzkości biorącej udział (na ogół bezwiednie) w „cywilizacji spektaklu”, jego „poetyka” nie wykluczała pewnej iskry „żywiołowości” w działaniu uczestników. Czy jednak – wskutek gwałtownych skoków myślowego rozwoju – owej „społeczności spektaklu” nie zastąpi bliżej nieokreślona „zbiorowość powszechnej imitacji”, kontrolowana przez (trudno uchwytne dla uczestnika) technologiczne i propagandowe mechanizmy nacisku? Lektura materiałów zgromadzonych w niezwykle ciekawej, wielowariantowej, a przecież spójnej w generaliach monografii skłania do refleksji mobilizującej czytelnika do przeciwdziałania negatywnym zjawiskom, sygnalizowanym w poszczególnych rozprawach. Może byłoby dobrze postawić pytanie – istotne – co każdy z nas, humanistów, jest w stanie na własnym podwórku w tej sprawie uczynić?
Z recenzji prof. dr hab. Ewy Łubieniewskiej
Przez blisko pół wieku po drugiej wojnie światowej komunizm był największym politycznym i intelektualnym wyzwaniem dla cywilizacji zachodniej. Jako Związek Sowiecki z jego polityką ekspansji i jako ideologia, która szerzyła się w krajach demokratycznych, zyskując w niektórych poparcie dużych odłamów elektoratu. Studia i szkice zebrane w tym tomie opisują działania podejmowane przez Związek Sowiecki, jego ekspozytury i jego sojuszników na Zachodzie w celu pozyskania przychylności opinii publicznej, ale skupiają się zwłaszcza na odpowiedziach obozu demokratycznego zarówno na forum międzynarodowym, jak w przypadku polskiej emigracji politycznej. Sporo miejsca zajmują analizy PRL i PZPR, ale w centrum uwagi jest Instytut Literacki Jerzego Giedroycia i jego miesięcznik „Kultura”. Ostatnia część tomu przynosi miniatury socjologiczno-historyczne z okresu transformacji ustrojowej.
Kto chce zrozumieć współczesnych Europejczyków, powinien przyjrzeć się ich sporom o motywacje dżihadystów ginących w samobójczych zamachach na ulicach Londynu czy Paryża. Jedni widzą w nich prawowiernych muzułmanów, drudzy ofiary zachodniego imperializmu; trzeci wrogie postępowi siły zacofania, czwarci marionetki w rękach zachodnich rządów. Od pierwszych ataków we Francji lat 70., aż po rok 2024, w którym otwarte dotąd na migrantów Niemcy wprowadziły surowe kontrole na granicach, powołując się na ochronę bezpieczeństwa po serii zamachów, Europejczycy nie potrafią porozumieć się co do istoty problemu, z jakim się mierzą. Z czego wynika ta niezgoda, paraliżująca wspólne działanie? To ważne pytanie, któremu poświęcona jest niniejsza książka, wykracza daleko poza debatę nad dżihadystycznym terroryzmem i dotyka samych fundamentów współczesnych europejskich demokracji - tych szczególnych społeczeństw, których członkowie nie zgadzają się między sobą niemal co do niczego.
Dziś, kiedy istnieje groźba wybuchu trzeciej wojny światowej należy wypracować nową, narodową, a więc ponadpartyjną strategię dla polskiej polityki zagranicznej, w tym unijnej i globalnej oraz odpowiedzieć na pytania, czego od członkostwa w UE i NATO oczekujemy i co powinniśmy zrobić, aby system euroatlantycki nadal stanowił gwarancje dla bezpieczeństwa Polski, Europy i świata. Należy też zadać sobie pytania, co dało Polsce członkostwo w UE? Jak wyglądałaby Polska, gdyby była poza strukturami Unii Europejskiej? Czy istniała i istnieje lepsza droga rozwoju dla Polski i jej bezpieczeństwa? Na powyższe pytania i wiele innych, związanych z polską obecnością w Unii Europejskiej oraz jej znaczenia dla Polski, próbują odpowiedzieć Autorzy na łamach niniejszej publikacji, która stanowi pokłosie wielu lat badań prowadzonych przez pracowników naukowych Instytutu Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk i Uczelni Łazarskiego oraz współpracujących z nim naukowców i ekspertów z całej Polski i zagranicy. Jest też efektem ogólnopolskiej konferencji naukowej na temat 20 lat członkostwa Polski w Unii Europejskiej. Próba bilansu i co dalej?, która odbyła się 23 maja 2024 roku. Jej organizatorami byli: Instytut Studiów Politycznych PAN, Instytut Międzynarodowych Stosunków Politycznych i Gospodarczych Uczelni Łazarskiego, Koło Naukowe Ekonomistów i Dyplomatów Uczelni Łazarskiego oraz Katedra Teorii Polityki i Studiów Wschodnich Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II i Instytut Europy Środkowej w Lublinie. Z prezentowanych na łamach niniejszej pracy badań i analiz wynika dla wszystkich pozytywny wniosek, a mianowicie, że Unia nie jest dla nas zgubą, odwrotnie, jest wielką szansą na dziś i jutro, i nie wolno jej zaprzepaścić. Jednocześnie Unia Europejska potrzebuje Polski: suwerennej, demokratycznej, silnej, nowoczesnej i rozwijającej się dynamicznie. To zaś w dużym stopniu gwarantuje nam Unia Europejska, bez której dziś trudno wyobrazić sobie przyszłość naszego państwa.
Wikingowie, legendarni wojownicy, zapisali się w historii głównie plądrowaniem krajów Europy Zachodniej. Jednak na uwagę zasługują również ich wierzenia, które mają korzenie w folklorze pragermańskim sprzed pięciu tysięcy lat. Ta książka przedstawia nordycki kosmos, zaczynając od mitu o stworzeniu. Poznajemy Yggdrasil, wielki jesion, na którym opiera się dziewięć światów mitologii. Książka pokazuje również cykliczne pojmowanie czasu, czyli oczekiwanie na ragnarök, koniec świata, po którym miało nastąpić jego odrodzenie. To bogato ilustrowany przewodnik po niesamowitej mitologii staronordyckiej.
Poezja Johna Clare’a (1793–1864), odkryta na nowo w ojczystym kraju po stu kilkudziesięciu latach, w Polsce czeka na swój czas. Człowiek, któremu los nie szczędził trudnych przeżyć, pozbawiony formalnego wykształcenia, piszący na skrawkach znalezionego papieru, pozostawił po sobie obszerną spuściznę niezwykłej wartości i rangi kulturowej. Jego wiersze mogą być wciąż inspiracją, a w dobie rosnącej świadomości związków cywilizacji ludzkiej z przyrodą zapoczątkowana przez niego ekopoezja jest coraz bardziej potrzebna. Intencją i przesłaniem książki jest nie tylko zlikwidowanie swojego rodzaju luki kulturowej, ale też ilustracja przykładu, który ustanowił swoim życiem i pracą ten poeta. Ukazuje on bowiem, ile mogą znaczyć talent i determinacja, by zrealizować własną opowieść o świecie, i na ile opowieść ta okazuje się ponadczasowa.
[] nieodmiennie wyrażam zachwyt nad odważnymi analizami dorobku klasyków, których Lech Witkowski rewitalizuje zupełnie od nowa, wskrzeszając ich idee i tożsamość w publicznej aktualnej obecności w naszym dzisiejszym świecie. [] eksponując myślenie o zjawiskach społecznych, łączy w sobie umiejętność pedantycznej uwagi ze stałym umiłowaniem do prowadzenia szerszych syntez teoretycznych. [] tworzy nowatorską całościową koncepcję, systematyzując analizy treści rozpraw wybitnych luminarzy nauki. [] Jest ona wręcz niewiarygodnie mocno powiązana z ogólną kulturą filozoficzną i precyzyjnie logiczną percepcją metodologiczną, zresztą nie tylko na polu edukacji.Z Przedsłowia prof. Andrzeja Radziewicza-Winnickiego, socjologa edukacji[] książka [] należy do takich opracowań, które można porównywać, jeśli chodzi o nowatorskość pomysłów, wnikliwość prowadzonych analiz, wagę propozycji zmierzających do lepszego rozumienia i doskonalenia życia społecznego, do dzieł najwybitniejszych przedstawicieli nauk społecznych i humanistycznych. [] również w Polsce działa Badacz o porównywalnej klasie dokonań, którym powinniśmy się szczycić, tak samo jak Niemcy szczycą się szkołą frankfurcką, a Francuzi są dumni ze swojej szkoły paryskiej.Z Posłowia prof. Stanisława Z. Kowalika, psychologa społecznegoObszerna praca [] jest kolekcją [] tekstów połączonych swoistą misją, która od wielu lat charakteryzuje publikacje Lecha Witkowskiego. Jest to misja naprawy i rozwoju humanistyki w Polsce, zatem misja krytyczna i - powiedziałbym - eschatologiczna zarazem. [] aura buntu i bardzo poważnego traktowania pracy akademickiej jako realnie i radykalnie formującej zarówno ludzkie podmiotowości, jak i realia społecznego świata [] w istotny sposób wyznacza klimat przedstawionych w książce esejów. [] Przede wszystkim jednak Autor dokonuje dziesiątek otwierających, problematyzujących reinterpretacji kanonicznych tekstów kulturowych rozsadzających ich ustabilizowaną w podręcznikach i praktyce akademickiej swojskość.Z recenzji prof. Tomasza Szkudlarka, filozofa i pedagogaEseje zbuntowane to zbiór szczególny w kontekście [] wnikliwości analiz i interpretacji, dokonanych diagnoz i prognoz, odniesień, porównań i odwołań do bogatej literatury z zakresu filozofii, pedagogiki, socjologii, literaturoznawstwa, nauk o kulturze, polityce itp. Lech Witkowski [] wskazuje na wypracowaną przez siebie koncepcję "humanistyki stosowanej", uwypuklając konteksty stanowiące wyzwania dla praktyki działań edukacyjnych i procesów rozwojowych jednostki. Zwraca uwagę, że jako "zbuntowany pesymista" nie widzi szans na poprawienie sytuacji, więc tym bardziej trzeba bić na alarm i szukać remedium na powstające patologie stające się treścią życia codziennego uczelni i innych szkół. [] analizami oraz interpretacjami dzieł światowych i krajowych Autor wskazał na potrzebę, a nawet konieczność przekraczania granic kulturowych, nabywania umiejętności wychodzenia poza te granice, co wyzwala inicjatywę, kreatywność, efektywność zrozumienia i porozumienia []. Wdrażając przekraczanie granic dyscyplin, rozszerzył ich pola badawcze, wprowadził nową terminologię i w efekcie przyczynił się do integracji dyscyplin humanistycznych i społecznych.Z recenzji prof. Jerzego Nikitorowicza, pedagoga, kulturoznawcy
Recenzowana monografia ma szansę stać się wartościową pozycją na polskim rynku wydawniczym, stanowiąc istotny przyczynek do poznania i zrozumienia przez ogół czytelników (a więc nie tylko wąskie grono naukowców i ekspertów) przesłanek oddziałujących na kształt polityki zagranicznej Litwy w okresie o szczególnym znaczeniu we współczesnych dziejach Polski, Europy i świata, ze względu na dynamiczny wzrost zagrożenia bezpieczeństwa ze strony Rosji. Układ pracy, logika myśli przewodniej, sposób prowadzenia narracji i klarowność popierających ją przykładów, sytuują recenzowaną monografię wśród dzieł o wysokiej wartości merytorycznej.
Fragment recenzji wydawniczej dr hab. Bartłomieja H. Toszka,
prof. Uniwersytetu Szczecińskiego
Podjęta w opracowaniu problematyka należy do najbardziej kontrowersyjnych oraz wywołujących ogromne antagonizmy i podziały społeczne w polskim życiu politycznym. Tym większa zasługa Pani dr Marty Michalczuk-Wlizło, że próby rozwiązania problemu aborcji przez rząd Donalda Tuska, przedstawiła obiektywnie i bez zbędnych emocji, jednocześnie nie uchylając się od oceny i krytyki. Posługując się kategoriami politologicznymi i dysponując doskonałym warsztatem badawczym nadała tematowi wymiar naukowy. Otrzymaliśmy swoiste studium złożonego, skomplikowanego i wieloaspektowego procesu politycznego. Lektura opracowania powinna przyczynić się do bardziej racjonalnego podejścia do tematu aborcji i może być drogowskazem, albo chociaż wskazówką, dla decydentów politycznych.
Prof. dr hab. Bożena Dziemidok-Olszewska
NOWE UZUPEŁNIONE WYDANIE BESTSELLEROWEGO PODRĘCZNIKAPolitologia Andrew Heywooda jest jednym z najważniejszych i najczęściej wykorzystywanych podręczników z zakresu nauk politycznych. Stanowi kompleksowe wprowadzenie do kluczowych pojęć, teorii, koncepcji i praktyk politycznych i obejmuje niezwykle szeroki zakres tematów: od struktury systemów politycznych, przez ideologie i reżimy polityczne po wpływ globalizacji, technologii i zmian klimatycznych na politykę międzynarodową.Nowe wydanie autorstwa Andrew Heywooda i Matthew Lainga uwzględnia najważniejsze zmiany, jakie zaszły we współczesnej polityce, a także zaktualizowane studia przypadków odzwierciedlające ostatnie wydarzenia polityczne: wzrost populizmu, rosnącą potęgę Chin, kryzys klimatyczny czy inwazję Rosji na Ukrainę. Autorzy rozwinęli także rozdziały dotyczące reżimów politycznych, kwestii rasowych i płci oraz prawa i mediów.Politologia to doskonała pozycja nie tylko dla studentów i wykładowców nauk politycznych: politologii, stosunków międzynarodowych, europeistyki czy bezpieczeństwa narodowego, lecz także dla osób zastanawiających się nad podjęciem studiów w tych obszarach i wszystkich zainteresowanych współczesną polityką.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
