O skali poetyckiego głosu Tomasza Pułki świadczy już choćby liczba odniesień do jego legendy, fraz czy strategii twórczych w tomach rówieśników i autorów młodszych. U wielu poetów echem powracają cytaty z utworów autora Paralaksy w weekend, inni zaś przechwytują oswojone przez Pułkę formuły ekspresji i koncepty. Choć w perspektywie historycznoliterackiej Pułka wydaje się zdobywać względną autonomię, stając się autorem osobnym, spośród całego inwentarza gestów, gier z samą instancją wiersza i konwencjonalnym oglądem podmiotowości możemy wyłuskać takie, które sygnalizują pewną konsekwencję w sytuowaniu własnego idiomu wobec tego, co w polskiej poezji uznane zostało za nurty wskazujące wyjścia z impasu znaczenia. Niniejsza książka stanowi próbę całościowej lektury projektu poetyckiego Pułki. Autor analizuje źródła podejścia poety do anachronicznych już klisz filozofii języka, innowacje, którymi rozszczelniał zastane formy liryczne, a także ślady obecności jego języka w wierszach autorów, dla których pozostaje jednym z najistotniejszych punktów odniesienia. Nowe wyzwania drapieżnej realności politycznej i ekonomicznej sprowokowały odpowiedź Pułki, który w interpretacji Mellera toczył dramatyczny i dający natchnienie innym poetom spór ze światem opanowanym przez symulację medialną oraz kapitałową wraz z odpowiadającymi im reżimami władzy. Poetyka wiersza dysinformatywnego, stosowanie paralaksy, wizje narkonautyczne, chwyty poezji cybernetycznej, praktykowanie schizoanalizy lirycznej, nowe odmiany troski o "ja" - to tylko niektóre z aktywności poetyckich ukazanych przez Mellera, dzięki którym przekonująco wyjaśnił, dlaczego Tomasz Pułka dokonał zwrotu w dziejach polskiej poezji najnowszej i najmłodszej. prof. dr hab. Tomasz Mizerkiewicz Oskar Meller (ur. 1993) - historyk literatury, krytyk literacki; pracuje w Instytucie Filologii Polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim. Zajmuje się polską poezją najnowszą, przekładem poezji anglosaskiej oraz migracjami składniowymi w twórczości autorów diaspory żydowskiej. Szkice krytyczne, recenzje i artykuły naukowe publikował między innymi w "Czasopiśmie Zakładu Narodowego im. Ossolińskich", "Literaturze na Świecie", "Nowych Książkach", "Poznańskich Studiach Polonistycznych" i "Tekstach Drugich".
Zainspirowany koncepcją Simmla definiuję czas wolny jako taki, z którego wykorzystania jednostka nie ma obowiązku rozliczania się przed społeczeństwem. Zachowuję dla niego łaciński termin otium, by odróżnić go od czasu wolnego, który w tej czy innej formie podlega jednak kontroli społecznej. [ ] Można je przyrównać do tradycyjnego kieszonkowego, jakie dzieci dostają od rodziców: mogą je wydać na wszystko, byle nie na alkohol, papierosy, narkotyki i inne zastrzeżone prawem w ich wieku używki. Nie muszą się tłumaczyć, dlaczego regularnie wydają je na "głupoty". Cycerońska dignitas jest jednak czymś więcej niż nawet najbardziej zajmującym hobby, o czym czytelnicy przekonają się przy lekturze kolejnych esejów. Zupełnie zmienia charakter otium [ ]. Nie jest to już czas wolny od aktywności publicznej i zawodowej, ale czas wykorzystany na inną aktywność, nie mniej ważną dla tożsamości jednostki niż tamte. Dla wielu to właśnie ona i tylko ona - trzeba to ująć patetyczną, choć nadużywaną formułą - nadaje sens życiu. Jeśli cieszy się jeszcze społecznym uznaniem, daje im powody do "słusznej dumy" z etyki Arystotelesa, jeśli nie - wpisuje się przynajmniej w ich "filozofie życiowe". Inaczej niż negotium - o ile nie jest ono "powołaniem", ale normalnym wykonywaniem swoich powinności - otium tego rodzaju wyróżnia się refleksyjnym podejściem do samego czasu, przekonaniem, że jest on rzeczą cenną. Rzec można, że idea otium cum dignitate tworzy jedną z elit społeczeństwa, ale elitę szczególną, bo niemal niewidoczną. [ ] Z braku obiektywnych wskaźników i deklarowanej neutralności aksjologicznej akademicka socjologia może jedynie stwierdzić, że niektóre sposoby zagospodarowania czasu wolnego są "poważne" - bo niektórzy się w nie "na poważnie" angażują - a inne po prostu nie. Jedynie z perspektywy krytyki społecznej albo zaangażowanej socjologii dopuszczalne będzie stwierdzenie, że czas wolny niewypełniony żadnym sensownym zajęciem jest najzwyczajniej zmarnotrawiony. ze Wstępu
Pierwsza publikacja, która całościowo ujmuje problematykę kształtowania metali lekkich. Autorzy dokonali prezentacji najważniejszych oraz bardziej rozpowszechnionych i efektywnych sposobów kształtowania formującego (za pomocą odlewania czy metalurgii proszków), kształtowania plastycznego, kształtowania przyrostowego (metodami rapid-technologii) oraz kształtowania ubytkowego. W praktyce istnieje wiele sposobów i odmian kształtowania metali lekkich, dlatego ograniczono się do możliwie zwięzłego omówienia ich podstawowych cech i zalecanego zastosowania. Z racji intensywnego rozwoju i istotnych walorów użytkowych więcej uwagi poświęcono kształtowaniu ubytkowemu metali lekkich, przede wszystkim w aspekcie charakterystyki stosowanych łańcuchów procesowych, narzędzi kształtujących oraz maszyn i urządzeń. Obszerny rozdział dotyczy również problematyki modelowania i symulacji procesów kształtowania.Książka jest przeznaczona dla kadry inżynieryjno-technicznej zatrudnionej w przemyśle - zwłaszcza lotniczym, samochodowym i budowy maszyn, jak też w przedsiębiorstwach przetwarzających metale lekkie. Będzie przydatna również pracownikom i studentom wydziałów mechanicznych, budowy maszyn oraz inżynierii produkcji.
Czy prawo można przekroczyć w sposób usprawiedliwiony i moralnie dopuszczalny? Czy nieposłuszeństwo wobec prawa to tylko negatywna postawa sprzeciwu? W jakiej sytuacji można uciec się do nielegalnych działań? Czy zawsze konieczne jest wcześniejsze wyczerpanie legalnych środków? Kiedy nieposłuszeństwo staje się groźnym nadużyciem? Czy użycie przemocy poza prawem bywa usprawiedliwione?
"Nie można optymistycznie zakładać, że w społeczeństwie, które nie uznaje moralnej idei równouprawnienia, jednostka za pomocą legalnych środków potrafi zmienić prawo, które nierówno traktuje ludzi. Gdy w połowie XIX wieku Dred Scott, niewolnik ze stanu Missouri, próbował odzyskać wolność, stosując w tym celu prawem przewidziane procedury, Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł, iż droga ta jest zarezerwowana tylko dla obywateli amerykańskich, którymi w rozumieniu Konstytucji Murzyni na pewno nie są i nigdy nie będą. Czy w opisywanych okolicznościach wyczerpanie legalnych mechanizmów zmiany niesprawiedliwego prawa może być w słuszny sposób uważane za konieczny warunek uzasadnionego sprzeciwu? Odpowiedź pozytywna zdaje się stanowić wyzwanie wykraczające poza standardowe argumenty zwolenników radykalnego posłuszeństwa prawu".
Jak pisze Mirosław Rutkowski, uporczywy sprzeciw wobec prawa takich postaci jak Mahatma Gandhi, Martin Luther King lub Henry David Thoreau doprowadził do znaczącej poprawy życia ludzi w skali masowej, budząc sumienie i poczucie jednostkowej tożsamości obywatelskiej. Dzięki tym słynnym aktom nieposłuszeństwa problem "złego prawa" i zalegalizowanej krzywdy ludzi wzbudził zainteresowanie światowej opinii publicznej. I często to właśnie takie akty są źródłem lepszego prawa - dzięki nim prawo się rozwija, doskonali, żyje. Mirosław Rutkowski jest profesorem Uniwersytetu Szczecińskiego. Zajmuje się zagadnieniami etyki normatywnej, metaetyki i raczkującą w Polsce dziedziną - etyką stosowaną. Badając praktyczne problemy filozofii, wiele podróżował: wyjazdy na uniwersytety do Finlandii, New Delhi, Kalkuty, Pekinu, Madrytu czy Bolonii pozwoliły mu poznać warunki społeczne, kulturowe i prawne różnych społeczeństw. Wiedzę uzupełniał również na Uniwersytecie Oxfordzkim, gdzie słuchał wykładów m. in. Bernarda Williamsa i Ronalda Dworkina i gdzie przez cały rok akademicki terminował u Dereka Parfita. Współredaguje czasopisma filozoficzne "Analiza i Egzystencja" oraz "Nowa Krytyka", jest redaktorem naczelnym internetowego czasopisma naukowego "Etyka Praktyczna"Jest też autorem książek Obowiązek moralny a motywacja, Dlaczego potrafimy działać moralnie?, Rola rozumu w decyzjach moralnych. Etyka Davida Hume'a
Czym jest Kościół? Jak go rozumieć? Co jest istotą jego powołania?Ksiądz Grzegorz Strzelczyk podejmuje w swojej książce teologiczną refleksję nad tożsamością i misją Kościoła. Poprzez namysł nad historią wspólnoty uczniów Chrystusa pomaga zmierzyć się z pytaniami o pochodzenie oraz kształtowanie się teologicznych przekonań, struktur i praktyk, które składają się na oblicze współczesnego Kościoła katolickiego. Analizuje przemiany samoświadomości wspólnoty, która istnieje już ponad dwadzieścia wieków, a swoje spostrzeżenia odnosi do dzisiejszych czasów, charakteryzujących się zarówno dynamicznymi globalnymi przemianami, jak i impasem w relacjach Kościoła ze "światem". Objaśnia procesy, które prowadzą go w kierunku reformy, a także nowego impulsu duszpasterskiego - jak np. synodalność - oraz pobudza do namysłu i dyskusji o jego przyszłości.Eklezjologia Strzelczyka to "must read" dla wszystkich pracujących w Kościele. Mam nadzieję, że jego praca doczeka się właściwego odbioru i wzbudzi dyskusje. Nie tylko te teologiczne, ale przede wszystkim duszpasterskie.ks. prof. dr hab. Robert J. WoźniakTo książka dojrzała, odważna i twórcza. Jest odpowiedzią na potrzebę nowego języka dla opisu Kościoła w epoce po Vaticanum II.ks. prof. dr hab. Damian WąsekAutor przedstawia własną propozycję systematycznego ujęcia treści traktatu eklezjologicznego. Wynikiem tego wysiłku jest dojrzałe i angażujące w lekturze dzieło, które łączy w sobie walory podręcznika i subiektywnego wykładu teologa głęboko przejętego życiem wspólnoty wiary.ks. dr hab. prof UŚ Jacek KempaKsiążka może być czytana zarówno jako esej, jak i podręcznik.Ks. Grzegorz Strzelczyk - prezbiter archidiecezji katowickiej, doktor teologii, adiunkt Wydziału Teologicznego UŚ. Odpowiada za formację księży w archidiecezji katowickiej. W Wydawnictwie WAM opublikował: Wolność, wiara, Bóg; Kościół. Niełatwa miłość; (Nie)dostępność Boga. Rekolekcje o modlitwie; Krótki przewodnik po duchowości wspólnoty; Szósty zmysł codzienności; Duchowy GPS.
Józef Andrasz SJ (1891-1963) wstąpił do Towarzystwa Jezusowego, mając niespełna piętnaście lat. Przez kolejne dekady życia zakonnego i kapłańskiego swoje wszechstronne talenty konsekwentnie wykorzystywał - zgodnie z zamysłem św. Ignacego z Loyoli - na większą Bożą chwałę.Książka Stanisławy Bogdańskiej ukazuje go nie tylko jako zaangażowanego . w popularyzację tematyki dotyczącej życia duchowego, kultu Serca Jezusowego i Apostolstwa Modlitwy, ale również jako człowieka prowadzącego głębokie życie duchowe oraz cenionego rekolekcjonistę, spowiednika i kierownika duchowego.Ojciec Józef Andrasz w najwyższym stopniu wypełnił zadanie, które jest misją jezuitów: "Towarzyszyć duszom".Pomagał w drodze do świętości wielu osobom świeckim i konsekrowanym, ale jego najbardziej znaną penitentką jest św. Faustyna Kowalska, dla której był pierwszym i ostatnim spowiednikiem oraz kierownikiem duszy. Wspierał ją również na trudnej drodze głoszenia światu orędzia o Bożym miłosierdziu. To na kartach Dzienniczka zachowały się słowa Jezusa, który nazwał ojca Andrasza przyjacielem Serca swojego (Dz. 967).1 lutego 2025 roku rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.
Czy Kościół ma cokolwiek do zaoferowania małżeństwom niesakramentalnym?
I czy w ogóle można ich nazywać małżeństwem, skoro jako katolicy nie połączyli się uroczystą przysięgą w obecności kapłana?
Czy mogą w jakiś sposób otrzymać rozgrzeszenie i przystąpić do komunii świętej?
A zostać rodzicami chrzestnymi? Członkami Żywego Różańca lub Akcji Katolickiej?
Co powinien wiedzieć duszpasterz, gdy na drodze jego posługi stanie niesakramentalne małżeństwo?
Na te i podobne pytania postaramy się odpowiedzieć w niniejszej książce.
–Co to za książka? – zapytała Natalia, nadal wpatrując się w medalik.
–O moim przyjacielu – Ewa spojrzała na Natalkę widocznie zaciekawiona reakcją dziewczynki.
–Co? O twoim przyjacielu są książki? – Natalia aż podskoczyła, łapiąc się za głowę. Ciocia twierdząco kiwnęła głową.
–Kim jest ten przyjaciel? – Natalia nie kryła entuzjazmu.
–Superbohaterem – ze spokojem, niemalże szeptem powiedziała Ewa. Obie uśmiechnęły się do siebie.
Pier Giorgio Frassati to niezwykła postać. Zachwyca swoją dojrzałością, zaskakuje zachowaniem, skłania ku refleksji nad samym sobą, inspiruje do życia wypełnionego radością i spełnieniem.
Wyrusz z książką Buon Giorno w niezwykłą podróż. Twoim towarzyszem będzie sam Pier Giorgio Frassati – święty, który ukochał Boga, drugiego człowieka i... wędrówki po górach. Niech słowa Frassatiego: Verso l`alto („Ku górze”) będą Twoim drogowskazem! Idź dalej, a nie będziesz żałować!
Książka ta jest owocem prawie trzydziestu lat samotniczej pracy badawczej, wspartej przez samokształcenie uzupełniające systematyczne studia (Uniwersytet Poznański). To dzieło unikalne, to książka niekonwencjonalna, a w swej wymowie sensacyjna - w pełnym tego słowa znaczeniu. Z różnych powodów. Już pierwszy tom zapowiadał coś nieoczekiwanego dla przywykłych do tradycyjnej mainstreamowej narracji naukowej.To książka o Wszechświecie inna niż wszystko, co kiedykolwiek napisano.Tom drugi cyklu zajmuje się grawitacją. Zgodnie z poglądem autora, uzasadnianym wielokrotnie, grawitacja stanowi podstawę dla wszelkich dociekań astrofizycznych, gdyż grawitację uznaje on za oddziaływanie bazowe dla pozostałych oddziaływań. Mowa o grawitacji we wszystkich skalach rozmiarowych, poczynając od skali Plancka, a kończąc na Wszechświecie jako całości.Autor odkrywa tu dualność grawitacji - istnienie odpychania, szczególnie w skali niepercypowalnej małości. Zastanawia to, że właśnie tam głęboko opis przyrody ma charakter deterministyczny.Dzieło to bardzo zaskoczy ludzi nauki - prędzej czy później także oni zdecydują się na jego lekturę. "Czy jeden człowiek jest w stanie dokonać tego wszystkiego sam jeden?" Czy może zbudować od podstaw alternatywną, spójną wewnętrznie wizję Wszechświata, wizję falsyfikowalną, odpowiadającą z łatwością na wiele pytań, na które dziś nauka nie ma odpowiedzi? Okazuje się, że tak. Mało tego. Są tam też pytania, których jeszcze nie zadano. Na część z nich autor odpowiada w sposób przekonujący. Nie chodzi więc tu o tani chwyt reklamowy. To wszystko, wysłowione powyżej, jest prawdą, nawet jeśli odstrasza profesjonalistów. A jednak krytyka z ich strony (uzasadniona i wsparta faktami empirycznymi, a nie jedynie interpretacją teorii) byłaby bardzo pożądana.To rzecz wielce inspirująca, to wyzwanie nie tylko dla ludzi nauki.Choć jest to dzieło naukowe o cechach rozprawy filozoficznej, napisane jest językiem popularnym i dostępne jest dla ogółu zainteresowanych nauką, w tym dla ludzi młodych. To walor - przy pełnym zachowaniu głębi filozoficznej refleksji.Cechuje książkę swoisty język narracji, humor, sentencjonalność, niekiedy ostra w swej wymowie publicystyka dotycząca problemów współczesności.Autor jest pisarzem naukowym (13 książek), fizykiem, nauczycielem, wykładowcą. Zajmuje się podstawami fizyki i filozoficznymi aspektami badań naukowych. Emeryt, już sporo lat.
Nowa książka autora bestsellera "Ostre cięcie. Jak niszczono polską kolej".Kolej jako narzędzie walki o władzę, tory prowadzące do urn, perony w samym centrum kampanii wyborczych.Karol Trammer ukazuje, jak polityka kształtuje funkcjonowanie i rozwój kolei w Polsce. Pociągi to nie tylko środek transportu, ale także element politycznej gry, w której decyzje podejmowane są często z myślą o zdobyciu i utrzymaniu wpływów.Autor prowadzi czytelnika przez nieraz absurdalne inwestycje, wyborcze happeningi i medialne burze - jak ta związana z zatrzymywaniem się szybkich pociągów w niewielkiej Włoszczowie. Pokazuje, że reaktywacja linii kolejowych i budowa nowych stacji służą nie tylko pasażerom, ale i partyjnym interesom - potrafią wręcz przesądzić o wynikach wyborów.To książka łącząca polityczny reportaż z publicystyką transportową. Trammer, z ironią i przenikliwością, odsłania kulisy decyzji mających realny wpływ na życie mieszkańców mniejszych miejscowości i całych regionów, ukazując, jak państwo naprawdę traktuje kolej.
Jej cel zawarty jest w przedstawieniu osoby o. Krzysztofa Grzywocza, który zainspirował mnie swoim życiem oraz nauczaniem, zwracając uwagę na najważniejsze wydarzenie w życiu, jakim jest relacyjne SPOTKANIE, spotkanie, które jednocześnie mówi najwięcej o Osobie Boga (Osobach w Bogu) i osobie człowieka
ks. Łukasz Żaba
Nic tak nie przekona o chrześcijaństwie, jak spotkanie z żywą ikoną, człowiekiem przemienionym w Chrystusie. Nic tak nie przekona żadna książka, nauczanie, programy, wydziały. Przekona tylko spotkanie kogoś, kto jest przemieniony w Chrystusie, który stał się żywą formą Jezusa, żywą egzegezą, komentarzem. Spotykając się z tobą (człowiekiem), spotykam się z Nim.
ks. Krzysztof Grzywocz
Niech On nas uczyni darem dla Ciebie
Z dużym uznaniem () trzeba odnotować bardzo oryginalny i niezwykle trafny zamysł o. dra Antoniego Karasia CSsR przetłumaczenia na język polski Traktatu o sumieniu św. Alfonsa Marii de Liguoriego i opatrzenia go cennym i obszernym Wprowadzeniem.
Przedsięwzięcie to zasługuje ze wszech miar na pochwałę, albowiem św. Alfons de Liguori to Patron spowiedników i moralistów i aż dziw bierze, że do tej pory nikt z polskich teologów moralistów nie podjął się tego zadania. ()
Recenzowana praca jest bardzo wartościowa, istotnie wpisuje się w zainicjowany przez Sobór Watykański II nurt sięgania do źródeł teologii, do klasycznych tekstów wielkich teologów.
Tłumaczowi i Redaktorowi publikacji należą się gratulacje za inicjatywę i trud całego przedsięwzięcia.
Ks. prof. dr hab. Jan Orzeszyna (WT UPJPII, Kraków)
Niniejsze opracowanie () jest owocem żmudnego, solidnego, dobrze przemyślanego i uporządkowanego studium, które umożliwia korzystanie z osiągnięć autorów sprzed ponad dwu stuleci, poszukujących rozwiązań w zakresie docierania do obiektywnej prawdy moralnej.
Dzisiaj, w dobie szeroko występującego indyferentyzmu i relatywizmu moralnego, opracowanie to zasługuje na szczególną uwagę i refleksję. ()
Prof. dr hab. Wojciech Bołoz CSsR (UKSW, Warszawa)
Antoni Karaś CSsR urodził się w 1970 roku w Zakliczynie (diecezja tarnowska), święcenia kapłańskie przyjął w 1997 roku, doktorat uzyskał w 2008 roku.
Był duszpasterzem, rekolekcjonistą oraz wychowawcą, spowiednikiem, kierownikiem duchowym i wykładowcą w Wyższych Seminariach Duchownych Redemptorystów, Bernardynów, Kapucynów,
Misjonarzy oraz w nowicjatach sióstr Służebniczek Dębickich i Dominikanek, ucząc takich przedmiotów, jak teologia moralna fundamentalna, szczegółowa, spowiednictwo, język łaciński.
Jest autorem kilku książek i wielu artykułów naukowych i popularnonaukowych o tematyce filozoficznej, antropologicznej, teologicznomoralnej, filozoficznomoralnej, pastoralnej, historycznej.
Religia grecka Waltera Burkerta to fundamentalne dzieło naukowe jednego z najważniejszych współczesnych badaczy dziejów religii starożytnych Greków, będące jego opus magnum. W książce tej, dotychczas niepublikowanej w języku polskim, Burkert dąży do uchwycenia szczególnego, lecz zarazem w pewien sposób paradygmatycznego dla badań z zakresu historii religii prowadzonych w kręgu kultury europejskiej, fenomenu religii greckiej od strony rytuału i mitu, śledząc zarówno praktyki religijne, jak i ich objaśnienia w formie opowieści.W kolejnych rozdziałach, poświęconych prehistorii oraz religii minojsko-mykeńskiej, rytuałowi i świętości, upostaciowanym bogom, zmarłym, herosom i bogom chtonicznym, polis jako miejscu rozwijania się greckiego politeizmu, misteriom i ascezie oraz filozoficznemu spojrzeniu na religię, Burkert prowadzi czytelników przez kluczowe zagadnienia odnoszące się do okresu archaicznego i klasycznego w rozwoju greckiej religii.
Człowiek Ośmiu Błogosławieństw
Pier Giorgio Frassati (1901–1925) został nazwany przez Jana Pawła II „Człowiekiem Ośmiu Błogosławieństw”. Był młodym studentem, pełnym energii i radości życia, a jednocześnie gorliwym chrześcijaninem oddanym służbie ubogim. Jego świętość dojrzewała w codzienności, w przyjaźniach i w pasji zdobywania górskich szczytów.
Alpinista i świadek wiary
Największą górską przygodą Frassatiego było zdobycie Grivoli – szczytu, który do dziś stanowi wyzwanie nawet dla doświadczonych alpinistów. Jednocześnie angażował się w życie społeczne i religijne, wspierał potrzebujących i zarażał innych entuzjazmem do życia. Jego dewizą było: „Żyć, nie wegetować!”.
Kanonizacja 7 września 2025 roku
Uroczysta msza święta kanonizacyjna odbędzie się 7 września 2025 r. na Placu św. Piotra w Rzymie. Papież Leon XIV ogłosi wtedy świętymi zarówno Pier Giorgia Frassatiego, jak i Carla Acutisa – dwóch młodych ludzi, którzy swoim życiem pokazali, że świętość jest możliwa także dzisiaj.
Książka pełna inspiracji
Publikacja to zbiór opowieści, anegdot oraz modlitw inspirowanych duchowością Frassatiego. To spotkanie z jednym z najbardziej popularnych świętych XX wieku, który pozostaje patronem młodzieży, studentów, alpinistów i wszystkich, którzy pragną łączyć radość życia z głęboką wiarą.
Każdy pisarz - zarówno poeta, jak i prozaik - stosuje pewien zasób środków stylistycznych, do których zalicza się specyficzne użycia trybów warunkowych, aliteracji oraz instrumentacji czy innych środków, jakie oferuje klasyczna retoryka. Jak przejawia swoje szczególne zainteresowanie pewnymi tematami? W niniejszej książce przedstawiono wyniki badaż mających na celu szczegółowy opis stylistyki Seneki i skatalogowanie jej cech specyficznych, która skierowana jest przede wszystkim do badaczy filozofii i literatury antycznej, a także do studentów tych kierunków. Może stanowić dla postronnego Czytelnika wprowadzenie do lektury dzieł Seneki i objasnienie jego jezyka. [...] Analizy stylometryczne są benedyktynską praca, gdyż wymagają trudnej umiejętnosci czytania tekstu ze zwracaniem uwagi na jego gramatykę i retorykę, a nie treść. Profesor S. Snieżewski daje kolejny, mistrzowski przykład takiego studium.
Z recenzji prof. dra hab. Mariana Szarmacha
Nowa książka Zbigniewa Rokity, laureata Nagrody Literackiej „Nike” 2021
Malarz Erwin Sówka mawiał, że w Aglomeracji żyjemy na ogromnej żyle ciągnącej się od Mysłowic do Ostropy. Gdyby w Śląsk uderzył meteor, węgiel by zapłonął, a Śląsk stałby się drugim słońcem. Erwin był przekonany, że ta energia nieustannie na nas działa, że stąpanie po czystej energii Ślązaków przemienia.
To od jego domu zacząłem tę podróż. Wsiadłem w tramwaj numer 7, w Siódemkę, królową śląskich banek, i ruszyłem przez nową stolicę świata, przez Aglo. Podróżowanie Siódemką to sztuka, wciąż uczę się przemierzać jej trasę coraz lepiej. Doświadczony śląskonauta z czasem potrafi już po samym zapachu rozpoznać, w którym miejscu trasy się znajduje. Gdy ktoś pyta mnie, jak wygląda Aglomeracja, mówię: wsiądź w Siódemkę, najdłuższy śląski tramwaj, i nie odrywaj wzroku od szyby. Trasa wije się pomiędzy familokami, wilhelmińskimi kamienicami, kikutami przemysłu i placami po wyburzeniach, plamami wątrobowymi naszego Aglo. To w tramwaju odmawiam swoją Aglomerację, moją piątą stronę świata, domowinę i utulnię dla boroków takich jak ja.
Tak, podróżuję po Śląsku, bo Śląsk nieoczekiwanie stał się jednym z tych niewielu miejsc na świecie, gdzie teraźniejszość jest ciekawsza niż przeszłość. Zamieszkuje go gatunek Homo silesius – ludzie, których za mało na naród, a za dużo na to, aby nas ta osobność nie uwierała.
*
/fragment/
„Ślązacy stoją dziś na szczycie góry na jednej nodze i niebezpiecznie balansując, w każdej chwili mogą osunąć się bądź w jedną stronę, w stronę nieistnienia, bądź w drugą, w stronę istnienia. Wielu już rozumie kim nie są, ale wciąż szukają odpowiedzi na pytanie, kim są. Ale może to i lepiej, bo to czego śląskość teraz potrzebuje to brawura, niepokój i niebezpieczne myślenie”.
W głębi każdej ludzkiej duszy drzemie nieugaszona tęsknota za czymś więcej niż codzienne troski i materialne dążenia. To wewnętrzne wołanie Światła, które odzywa się w momentach ciszy i refleksji i prowadzi nas ku najważniejszemu odkryciu naszego życia - zrozumieniu kim naprawdę jesteśmy i jaki jest nasz prawdziwy cel. Autor z niespotykaną jasnością opisuje proces duchowego przebudzenia, od pierwszych przebłysków świadomości po głębokie doświadczenia mistyczne. Poznajemy tajniki starożytnych Misteriów, rolę Mistrza i ucznia, oraz praktyczne metody medytacji i jogi. Czerpiąc z mądrości Wschodu i Zachodu, z tradycji chrześcijańskiej, hinduskiej i buddyjskiej, autor pokazuje, że prawda duchowa jest jedna, choć może być wyrażana w różnych formach. To nie jest książka dla wybranych - to przewodnik dla każdego, kto pragnie zrozumieć głębszy sens istnienia. Autor wyjaśnia, jak łączyć życie duchowe z codziennymi obowiązkami, jak rozwijać bezinteresowność i współczucie, jak służyć innym, nie tracąc z oczu najwyższego celu. Książka zawiera konkretne wskazówki dotyczące oczyszczenia charakteru, rozwoju intuicji oraz nawiązania kontaktu z własną boską naturą. Duchowy rozwój to nie ucieczka od świata, lecz głębsze zaangażowanie w życie - ale z perspektywy jedności i miłości. Ta książka to zaproszenie do największej przygody, jaką może podjąć ludzka dusza. To mapa prowadząca od ciemności do Światła, od rozdzielenia do jedności, od cierpienia do pokoju. Każda strona zawiera perły mądrości, które mogą zmienić sposób postrzegania siebie i świata.
Książka Piotra Chlebowskiego pozytywnie wyróżnia się na tle innych publikacji powstających w ramach dyscypliny literaturoznawstwo. Wyrazista w sferze metodologicznej, nienaganna od strony merytorycznej, wyposażona w bardzo bogatą i erudycyjną argumentację, a ponadto świetnie skomponowana, starannie zredagowana i napisana klarownym, pięknym językiem, reprezentuje rzadko dziś spotykany poziom naukowej refleksji humanistycznej. Mamy do czynienia z monografią znakomitą, która dalece wzbogaca wiedzę o polskiej poezji lirycznej XIX wieku, a zarazem pozwala na precyzyjniejsze niż do tej pory umiejscowienie w niej liryki Cypriana Norwida – poza romantyzmem, jak słusznie zauważa Badacz. To również, rzecz jasna, pozycja o istotnym znaczeniu dla badań stricte norwidologicznych, zmieniająca ich stan posiadania. Piotr Chlebowski nie tylko wypełnia swymi interpretacjami luki badawcze, lecz także – zwłaszcza dzięki pasjonującym dialogom i polemikom interpretacyjnym, które są integralną częścią jego wywodu – stwarza szansę na ożywienie dyskusji na temat swoistości Norwidowej liryki.
Prof. dr hab. Agnieszka Ziołowicz (Uniwersytet Jagielloński)
Książka jest poświęcona strategiom stosowanym zarówno przez twórców romantyzmu europejskiego, jak i przez ich badaczy. Poszczególne części skoncentrowane są wokół projektów, ideałów, wyobrażeń zazwyczaj niemożliwych do realizacji, stanowiących jednak zasadniczy punkt odniesienia. Część pierwsza dotyczy projektów. Właśnie jako projekt jawi się sam romantyzm w wypowiedziach estetycznych u progu epoki (Wordstwortha, Hugo, Mickiewicza). Asymptotyczny charakter mają także wyobrażenia i literackie przedstawienia w literaturze romantycznej doskonałej Księgi czy doskonałego czasu. Część druga skupia się na wspólnotach wyobrażonych: w dialogu z poprzednikami (Norwid– Słowacki), w idealizowanej relacji bratersko-siostrzanej (Żmichowska), w legendach integrujących wspólnotę narodową postrzeganych zarówno z perspektywy rodzimej, jak i obcej (legenda o Wandzie). Część trzecia dotyczy komentarzy krytycznych – i dawnych (obecność literatury francuskiej w polskiej krytyce z lat 1764–1918), i współczesnych kreujących obraz romantyzmu. Książka wydobywa na plan pierwszy nie punkty dojścia, ale właśnie strategie, bo w romantyzmie dążenie staje się ważniejsze niż osiągnięcie celu.
Najnowszą książkę Magdaleny Siwiec to interesująca i udana próba redefinicji kluczowych zjawisk związanych z formacją romantyczną. Krakowska badaczka prezentuje niezwykle dojrzały warsztat filologiczny, a jej analizy wzbogacone są o element komparatystyczny, który pozwala lepiej zrozumieć przemiany literatury polskiej. Bez cienia przesady można stwierdzić, że Strategie romantyczne, projekty, legendy, komentarze to książka, która wychodzi naprzeciw postulatowi sformułowanego niegdyś przez François Josta: znać wyłącznie własną literaturę, to jakby nie znać żadnej.
Z recenzji PROF. DRA HAB. PIOTRA ŚNIEDZIEWSKIEGO
Magdalena Siwiec prowadzi swoje rozważania dwutorowo: z jednej więc strony będzie to trzymany w ryzach naukowego, wielostronnego wywodu temat konkretnego studium, z drugiej – jego poświadczenie, nie tylko bezpośrednie, w gruntownie przyswojonej literaturze przedmiotu, wyselekcjonowanej nadzwyczaj starannie i wyczerpująco w odniesieniu do konkretnego tematu badawczego. W efekcie otrzymujemy znakomicie naukowo opracowane zagadnienia i tematy badawcze, a także reprezentatywny przegląd starannie dobranej literatury przedmiotu.
Z recenzji PROF. DRA HAB. ARKADIUZSZA BAGŁAJEWSKIEGO
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
