Ziemniaki pojawiły się stosunkowo niedawno, przyjmowane podejrzliwie, z nieufnością, uważane za heretyckie jadło. Ba, nie bardzo wiedziano, jak je wykorzystać w kuchni. Zdarzało się nawet, że na wytworne stoły trafiały zamiast smakowitych bulw nadziemne, niejadalne części tych egzotycznych roślin.Szybko utraciły swoją egzotykę, stając się pospolitymi pyrami i grulami. Nie tylko spowszedniały, nabrały swojskości, ale zawładnęły naszą kuchnią, podobnie jak kuchniami innych europejskich krajów. Ba, miały nawet wpływ na losy całych narodów.Książka Andrzeja Kozioła, krakowskiego pisarza, pełna anegdot i kulinarnych przepisów, dowcipnie i ciekawie opowiada o niezwykłej historii ziemniaków.
Andrzej Przyłębski, filozof, tłumacz i dyplomata, w swojej najnowszej książce jest nie tylko przewodnikiem po historii myśli hermeneutycznej oraz podstawowych pojęciach Filozofii Hermeneutycznej, ale także daje wgląd w całość – całość, którą jest nie tylko Filozofia Hermeneutyczna, ale również hermeneutyka jako sztuka interpretacji oraz filozofia hermeneutyczna jako refleksja nad fenomenem rozumienia i jego miejscem w naszej egzystencji.
Hermeneutyka. Od sztuki interpretacji do teorii i filozofii rozumienia, pisana z perspektywy zaangażowanego filozofa, a nie historyka filozofii, jest pewnego rodzaju podsumowaniem filozoficznej drogi autora. Lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych zgłębieniem tej dziedziny filozofii.
Celem tej monografii jest przedstawienie problemów doskonalenia jakości zarządzania w szkolnictwie wyższym w Polsce w latach 2012–2018 na tle przebiegu wdrażania ustaleń procesu bolońskiego, budowy Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego, Europejskiej Przestrzeni Badawczej, wprowadzania zasad przyjętych w ramach Unii Europejskiej oraz scalania państw członkowskich na poszczególnych obszarach jej funkcjonowania. Książka stanowi kontynuację publikacji zatytułowanej Jakość zarządzania w szkołach wyższych (2012) i pracy naukowo-badawczej prowadzonej przez autora od 2000 roku.
Kolejne reformy szkolnictwa wyższego przeprowadzane w naszym kraju w swych założeniach i ambitnych planach miały zapewnić w pierwszym dwudziestoleciu XXI wieku poprawę jego funkcjonowania, w tym także doskonalenie jakości zarządzania w uczelniach publicznych i niepublicznych. W jakim stopniu zostały one zrealizowane? Nie ulega wątpliwości, że w omawianym okresie nastąpił w Polsce rozwój szkół wyższych, ale w innych krajach, i to nie tylko wysoko rozwiniętych gospodarczo, był on zdecydowanie szybszy. Dlatego też na listach czołowych światowych placówek edukacyjnych polskie uczelnie przesunęły się w dół, do kolejnej setki. Przyczyny tego stanu rzeczy oraz czynniki i propozycje doskonalenia jakości zarządzania w szkołach wyższych są przedmiotem zainteresowania niniejszej monografii.
Rozwój sił wytwórczych napędzający wzrost gospodarczy, zróżnicowany w poszczególnych krajach, wymaga dynamicznego rozwoju nauki i szkolnictwa wyższego oraz wdrożenia i modernizacji projakościowego systemu zarządzania w uczelniach publicznych i niepublicznych. Ciągłe doskonalenie jakości zarządzania to warunek rozwoju każdego państwa. Kwestia ta jest szczególnie ważna obecnie, zwłaszcza dla tych państw, które chcą się szybko zbliżyć do światowej i europejskiej czołówki krajów rozwiniętych gospodarczo. Niestety, w części szkół wyższych osoby i organy zarządzające nimi nie dostrzegają tego problemu. Bardzo duże znaczenie w przygotowaniu tej monografii miało określenie wybranych zależności i powiązań zachodzących pomiędzy jakością zarządzania a szeroko rozumianą jakością funkcjonowania polskich uczelni w okresie permanentnych reform organizowanych przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
We współczesnym świecie niewolnictwo jest procederem nielegalnym. Mimo to kilkadziesiąt milionów ludzi nadal wegetuje pod jarzmem tej prastarej formy opresji, a ich liczba nieustannie rośnie. Kevin Bales opisuje różne postacie nowego niewolnictwa; wyjaśnia, z czego się ono bierze, jak funkcjonuje i dlaczego tak dobrze radzi sobie w realiach zglobalizowanej gospodarki. W tej poruszającej i gruntownie udokumentowanej historii Bales prowadzi nas od pakistańskich cegielni i tajskich domów publicznych do nowoczesnych biur międzynarodowych korporacji i jeszcze dalej. Proponuje, abyśmy poszukali wokół siebie śladów, jakie niewolnictwo odciska bezpośrednio na życiu każdego z nas.
Książka składa się z „małych opowieści o wielkim kosmosie”, a także z tekstów o końcu świata, o naszych wyobrażeniach na temat kosmitów oraz o udanych i chybionych próbach przewidywania przyszłości. Przy okazji 50-lecia lądowania na Księżycu autor zastanawia się, jak wyglądałaby ziemska astronautyka bez tego ciała niebieskiego, jak przedstawiano Księżyc w literaturze SF i czy dojdzie wkrótce do nowego wyścigu na Srebrny Glob. Nie obawia się dywagować o sensie Wszechświata oraz o pomyśle, że jest to gigantyczny komputer, który coś oblicza. Tytułowy tekst stawia tezę, że potrzeba było tak ogromnego nadmiaru masy, energii i przestrzeni, by w jednym miejscu kosmosu powstała cywilizacja istot rozumnych.
Nawet gdy autor bierze się za tematy podejmowane wcześniej w literaturze popularnonaukowej, czyni to w sposób odmienny od tradycyjnych ujęć. Wielokrotnie jego sądy idą pod prąd ustalonych poglądów. Dodatkową atrakcją jest odwoływanie się do literatury SF, która w ten sposób staje się tłem i kontrapunktem tych wywodów. Erudycja, kompetencja i szerokie spojrzenie na spektrum tematów związanych z miejscem ludzkości w kosmosie – oto zalety wyróżniające „Wszechświat jako nadmiar” z grona podobnych opracowań.
Czas Księżyca * Ogród planet * Wszechświat jako nadmiar * Piękne umysły * Koniec świata o dziewiątej * Obcy naszych marzeń * Nędza futurologii
Kim dla Ciebie jest Jezus Chrystus? Ja przyzwyczaiłam się, że Jezus to postać historyczna, temat niedzielnego kazania albo główny bohater kreskówki dla dzieci, którą w święta puszczają w telewizji. No i jeszcze w okolicach grudnia kojarzy mi się z dzidziusiem z kartki bożonarodzeniowej, który mimo mijających lat jakoś o dziwo nie wyrasta z pieluch. Taki Jezus jest dla nas wygodny, bezpieczny, przewidywalny i mający niewiele wspólnego z naszą codziennością. Nikogo nie gorszy, nie szokuje. W oczach świata wiara w takiego Jezusa oraz w zbawienie jest głupstwem, czymś pozbawionym sensu.
Ale co, jeżeli On jest kimś innym niż Jego obraz, który w moim umyśle i sercu stworzyła kultura, telewizja, moje doświadczenia? Co, jeżeli Jezus dziś przyszedłby do mojego kościoła i wcale nie stanąłby na ambonie, ale przyniósłby na przykład kij baseballowy i zaczął wywracać ławki czy krzesła? Taki Jezus byłby dla mnie szokujący. Co prawda w naszych kościołach nie sprzedajemy gołębi, ale chyba wielu z nas musi przyznać, że podczas niedzielnego nabożeństwa więcej w naszych głowach kalkulacji, handlu i przeliczeń niż modlitwy. Jakbym się zachowała, gdyby w niedzielę podszedł do mnie Jezus i bez pardonu wywrócił moje krzesło? Czy dla takiego Jezusa byłoby w ogóle miejsce w moim kościele, w moim życiu, a nawet w wyobraźni?
Postanowiłam zająć się tym tematem i zastanowić, jaki obraz Boga noszę w myślach, nawet gdyby okazał się on inny od tego, który jest w Biblii. Mam nadzieję, że w ten sposób uda mi się samą siebie i Ciebie, drogi Czytelniku, skłonić do refleksji nad tym, w co lub w kogo wierzysz – albo nie wierzysz.
Głównym wątkiem tej książki, choć nie jedynym, jest oczywiście miasto, którego badaniu Anna Karwińska poświęciła wiele lat swojej pracy naukowej. W tomie znajduje się siedemnaście tekstów, które zostały podzielone na trzy grupy tematyczne. Pierwsza zawiera artykuły poświęcone szeroko rozumianej problematyce współczesnego miasta – dominuje w nich refleksja nad tożsamością miasta oraz współczesnymi procesami jego transformacji. W drugiej grupie znajdują się teksty, które stanowią empiryczne egzemplifikacje różnorodnych kwestii związanych z miejskością – omawiane m.in. na przykładzie Gliwic, Łodzi, Kassel czy Krakowa. Książkę kończą rozważania na temat kultury organizacyjnej, przemian mentalnych młodzieży, patriotyzmu oraz tożsamości i pamięci kolektywnej.
Autorzy: Patrycja Bałdys, Krzysztof Bierwiaczonek, Agnieszka Brzosko-Sermak, Ewa Cierniak-Szóstak, Małgorzata Dymnicka, Frank Eckardt, Juliusz Gardawski, Magdalena Jelonek, Jacqueline Johnson, Przemysław Kisiel, Ewa Klima, Katarzyna Kwarcińska, Andrzej Majer, Jerzy Mikułowski Pomorski, Tomasz Nawrocki, Andrzej Słaboń, Ewa Ślęzak, Anna Urbaniak, Katarzyna Warmińska-Zygmunt, Grzegorz Węcławowicz
Marek Kruszona (ur. 1958)
Jestem analitykiem, filozofem, informatykiem, ekonomistą i przedsiębiorcą. Zmierzyłem się z najważniejszymi odwiecznymi problemami filozoficznymi, moralnymi i egzystencjalnymi człowieka, co uwieczniłem w tej książce. Moją pasją jest jednak przede wszystkim analiza współczesnych, polskich i europejskich, problemów społecznych i ekonomicznych. "Gdzie jest diabeł" zawiera:
To co najważniejsze: gdzie jest bóg, gdzie jest diabeł.
Rozważania na tematy: gdybym był diabłem, gdybym był nieśmiertelny, gdybym był niematerialny, gdybym był jasnowidzem, gdybym był władcą, gdybym był bogaty.
Dylematy dekalogu: piąte: nie zabijaj, siódme: nie kradnij.
Co to jest: rozum, świadomość, inteligencja, inteligencja niewerbalna, sztuczna inteligencja, ewolucja inteligencji.
"Autor tej znakomitej monografii przekonująco wykazuje, że starogrecka oraz biblijno-patrystyczna koncepcja Bożej opatrzności ani nie są sobie przeciwstawna, ani też nie jest tak, żeby jedna z nich była tylko modyfikacją tej drugiej. Jestem pełen najwyższego podziwu dla tej książki. Jest to książka naprawdę pionierska, tego tematu nikt jeszcze w świecie tak solidnie nie opracował. Pozytywnie uderza troska Autora o to, żeby omawiane treści przedstawić w sposób jasny i logicznie uporządkowany."
- prof. Jacek Salij OP
ks. Tomasz Stępień – ur. w 1969 r. w Warszawie; kapłan Archidiecezji Warszawskiej (wyświęcony w 1994r.), doktor habilitowany filozofii, profesor UKSW w Warszawie. Historyk filozofii, kierownik katedry Filozofii religii Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, wykładowca Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Zajmuje się badaniami dotyczącymi wzajemnych relacji filozofii i teologii, filozofią późnej starożytności, angelologią i antropologią filozoficzną. Opublikował m. in.: Jednia i egzystencja. Filozoficzne aspekty Traktatów teologicznych o Trójcy Świętej Mariusza Wiktoryna (Warszawa 1998), Pseudo-Dionizy Areopagita Chrześcijanin i platonik. Polemiczne aspekty pism „Corpus Dionysiacum" w kontekście mowy św. Pawła na Areopagu (Dz 17, 22-31), (Warszawa 2010), Wprowadzenie do Antropologii filozoficznej św. Tomasza z Akwinu (Warszawa 2013), Doktor Anielski o Aniołach (Warszawa 2014). Mieszka i pracuje w Warszawie.
Pisma sokratyczne Ksenofonta, jednego z najwybitniejszych historyków starożytności, to wraz z wczesnymi dialogami Platona i Chmurami Arystofanesa najważniejsze źródła do badań nad historycznym Sokratesem. Nowe tłumaczenie pierwszego z nich – Ksenofontowej Obrony Sokratesa – zostało przygotowane przez dr Dorotę Tymurę i wydane przez Teologię Polityczną i Państwowy Instytut Wydawniczy. Ksenofont relacjonuje w tym tekście okoliczności procesu i skazania Sokratesa. Prezentuje obraz Sokratesa odmienny od tego, który jest powszechnie znany z Platońskiej Obrony Sokratesa. Szczególną rolę w skazaniu Sokratesa przypisuje wyniosłości jego mowy przed sądem, która jest przewodnim motywem dzieła.
Wydanie dwujęzyczne - po polsku i po grecku - wraz z obszernym naukowym komentarzem. Książka wydana w płótnie oraz obwolucie.
Czym jest metamorfoza według Immanuela Kanta? Zmianą polityczną wraz z jej wszystkimi, często gwałtownymi przepoczwarzeniami, zupełnie tak, jak gdybyśmy obserwowali przemianę gąsienicy w motyla. Aby ta tematyka mogła zostać w pełni opisana, potrzebne są liczne rozstrzygnięcia na poziomie metodologicznym. Kantowskie podejście do zagadnienia zmiany rozpoczyna się bowiem od problemów związanych ze stosowaniem paradygmatów poznawczych, co prowadzi do postulatu uznania teleologiczności za uzupełniający sposób opisu rzeczywistości, do specyficznego rozumienia pojęcia organiczności, a także do zagadnienia relacji teorii i praktyki. Dodatkowo w niniejszej publikacji czytelnicy znajdą przypadki zastosowania tak sformułowanej teorii do konkretnych, praktycznych zagadnień. Książka stanowi próbę sformułowania tzw. teorii przemiany politycznej, która na podstawie przedstawionego materiału metodologicznego może być stosowana w odniesieniu do problemów napotykanych w praktyce życia politycznego.
Jakub Szczepański – adiunkt w Zakładzie Historii Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się zagadnieniami z zakresu historii filozofii nowożytnej, a także historii filozofii politycznej. Interesuje się również różnymi aspektami filozofii politycznej Immanuela Kanta. W roku 2009 opublikował Polityczną władzę sądzenia, a w 2017 Filozofię polityczną Immanuela Kanta. Publikował między innymi na łamach „Przeglądu Politycznego”, „Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej”, „Estetyki i Krytyki”, a także w wielu pracach zbiorowych.
Gdy Jonathanowi Safranowi Foerowi urodził się syn, chciał się dowiedzieć, jak powinien go karmić i czym naprawdę jest mięso. Skąd pochodzi? Jak się je produkuje? Jak traktowane są zwierzęta i czy to ważne? Jak zjadanie zwierząt wpływa na gospodarkę, społeczeństwo i środowisko? Wyniki tego śledztwa sprawiły, że stanął twarzą w twarz z rzeczywistością, której jako obywatel nie mógł zignorować, a jako pisarz nie mógł przemilczeć.
...
Jeśli znajdą się osoby, których nie przekona sugestywny sposób, w jaki Foer opisuje okropieństwa przemysłowej hodowli zwierząt i oskarża odpowiedzialnych za nią ludzi, to znaczy, że są nieczułe albo głuche na głos rozsądku. Albo i jedno, i drugie.
J.M. Coetzee
Dzięki tej książce zostałam wegańską aktywistką.
Natalie Portman
Najlepsi dziennikarze (Michael Pollan, Eric Schlosser) i aktywiści praw zwierząt (Peter Singer, Temple Grandin) – a także Jezus, Gandhi, Pitagoras, Arystoteles, John Locke i Immanuel Kant – zmagali się z pytaniem o to, czy zabijanie zwierząt na mięso jest etyczne. Dzięki tej niezwykle dociekliwej książce Foer dołącza do nich. […] Zjadanie zwierząt jednak nie nawołuje do przejścia na wegetarianizm. Ta książka to apel o świadomość i odpowiedzialność.
Susan Salter Reynolds, „Los Angeles Times”
Zjadanie zwierząt jest wyjątkowe, ponieważ wegetarianin Foer pozwala farmerom i aktywistom mówić we własnym imieniu. Do zjadaczy mięsa odnosi się z dużą empatią, a jego poczucie humoru słodzi gorzką rzeczywistość.
O, „The Ophra Magazine”
Zjadanie zwierząt to porządna dziennikarska robota z literackim nerwem.
Jessica Roy, „Salon”
Foer przekonuje, że ludzi określają ich wyrzeczenia. Wegetarianizm wymaga rezygnacji z przyjemności prawdziwych i niezastępowalnych niczym innym. Autor ma na tyle dużo odwagi, że nie wstydzi się wymagać tego poświęcenia od swoich czytelników.
Elizabeth Kolbert, „The New Yorker”
To, że za każdym razem, gdy jem befsztyk, zastanawiam się nad tym, czy nie jestem hipokrytą, to wielki sukces autora. W książce pisze: „Musimy odnaleźć miejsce na mięso w debacie publicznej, tak samo jak znaleźliśmy je na naszych talerzach”. Po lekturze tej książki, trudno się z nim nie zgodzić.
Geoff Nicholson, „San Francisco Chronicle”
Między rokiem 1986 a 1995, w czasie, gdy w Polsce dokonywała się transformacja ustrojowa, rodzili się ludzie. To my pierwsze pokolenie, które nie zna czasów PRL-u. Słabo pamiętamy też przemiany gospodarcze z lat 90. A członkostwo Polski w Unii Europejskiej, otwarte granice i dostęp do Internetu to dla nas coś oczywistego.Mamy kilka lat doświadczeń na rynku pracy, próbę wynajęcia lub kupna mieszkania i pierwsze zapłacone składki na emeryturę. Niektórzy z nas właśnie zakładają rodziny. I wiemy już, jakie są owoce polskiej transformacji, choć ani nie przeżyliśmy świadomie jej przebiegu, ani nie za bardzo interesuje nas to, co było wcześniej. Ale to, co zastaliśmy, wchodząc w dorosłe życie, odbiega często od tego, czego oczekiwaliśmy.Ta książka oddaje głos naszemu pokoleniu. Pokoleniu 89, które do tej pory było anonimowe, ale teraz zaczyna coraz głośniej mówić o tym, co trzeba w Polsce zmienić.
Krytyka jako interwencja. Sztuka, pamięć, afekt to wybór tekstów Ernsta van Alphena przygotowany z myślą o polskich czytelniczkach i czytelnikach. Autor pokazuje w nich, jak sztuka i literatura zmieniają nasze myślenie o świecie i sposobach jego doświadczania. W tym ujęciu obie dziedziny tworzą swoiste laboratorium, w którym rozmaite sposoby myślenia i postrzegania przekształcają się pod naporem wyobraźni, ujawniając szczególnie bolesne i niepokojące obszary kultury. Van Alphena interesują praktyki kulturowe będące formami interwencji nie tyle w aktywistycznym sensie tego słowa (choć i aktywizm wchodzi w grę w niektórych analizowanych tu przypadkach), ile w takim rozumieniu tej kategorii, które widzi w niej siłę przekształcania życia intelektualnego, społecznego i politycznego. Holenderski badacz otwarcie przyznaje, że dzięki interwencjom, jakie liczni polscy twórcy XX i XXI wieku podejmowali w obrębie kulturowej i politycznej historii Europy, udało mu się rozwinąć i pogłębić własną praktykę krytyczną.
Ernst van Alphen – badacz relacji między modernistyczną i postmodernistyczną literaturą a sztukami wizualnymi, awangardą, pamięcią i traumą Zagłady. Pracował w Muzeum Boijmans Van Beuningen w Rotterdamie oraz na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Opublikował m.in.: Caught by History. Holocaust Effects in Contemporary Art, Literature and Theory (Stanford University Press, 1997), Art in Mind: The Contribution of Contemporary Images to Thought (University of Chicago Press, 2005), Staging the Archive. Art and Photography in Times of New Media (University of Chicago Press, 2014) oraz Failed Images: Photography and Its Counter-Practices (Valiz, 2018).
Kochanowski nieustannie podróżował, tak jak jego bohaterowie: Jan Baptysta Tęczyński, Krzysztof Radziwiłł „Piorun” i Apolliński ptak, za życia i po śmierci. Alpy, Królewiec, Kraków, Neapol, Paryż, Policzna, Padwa, Wenecja, Iłża, Adriatyk, Tatry, Sycyna, Wiedeń, Marsylia, Radom, Warszawa, Wilno, Antwerpia, Rzym i Radoszkowice. Północ, południe, Lublin i Zwoleń. Podróżował dla szlachetnych studiów i brudnego zysku, z ciekawości i konieczności, dla króla i Rzeczypospolitej, dla rodziny, przyjaciół i dla sławy, dla sprawiedliwości, zemsty i z miłości, na wojnę i sejm, i na własny pogrzeb. Tę przestrzeń podróży organizowały mu mapa i globus. Było to możliwe, ponieważ w czasach, kiedy żył, dokonała się rewolucja kartograficzna. Poezja Kochanowskiego, w której znajdziemy prawie wszystkie wymienione przed chwilą miejsca, nie tylko odzwierciedla ten proces, ale stanowi jego integralną część. I o tym jest ta książka.
Ze Wstępu
Celem książki jest ukazanie ogółu idei związanych z jogą w Polsce w okresie od końca XIX wieku do 1939 roku wraz z kontekstem, z którego wyrastała i od którego pozostawała zależna. Joga w Polsce, w omawianym okresie, pozostawała ściśle związana z zachodnimi tradycjami ezoterycznymi (m.in. teozofią, antropozofią, agni jogą, spirytyzmem) – one to wyznaczyły ramy rozumienia jogi, jej interpretacji i wreszcie tego, jak była wcielana w praktykę życia codziennego. Jednocześnie jednak to właśnie ów kontekst ezoteryczny sprawił, że na gruncie polskim joga została związana z bogatym zespołem motywów narodowościowych, patriotycznych, niepodległościowych oraz mesjanistycznych i millenarystycznych, które nadały jej specyficzny charakter.
Pierwsza część książki – „Konteksty ezoteryczne” – została w poświęcona omówieniu wybranych wątków o proweniencji ezoterycznej, inspirowanych nimi lub przetworzonych przez tradycje ezoteryczne, które miały zasadnicze znaczenie dla powstania polskich interpretacji jogi i które w tych wizjach albo pojawiają się w formie niezmienionej, albo – częściej – zyskały nową formę. Część druga – „Interpretacje” dotyczy ściśle jogi w Polsce w okresie tuż przed odzyskaniem niepodległości w 1918 roku do wybuchu drugiej wojny światowej. Nie jest to jednak historia jogi (rozumiana jako historia faktów), ale raczej historia idei i jej interpretowania – wypracowywania sposobów rozumienia jogi i wdrażania jej w praktykę.
Książka ma charakter pionierski – podjęta problematyka nie była dotychczas przedmiotem systematycznych badań, a wykorzystane materiały archiwalne, dotąd niepublikowane, dają wgląd w niepoznany najwcześniejszy etap historii jogi w Polsce. Książka będzie interesującą pozycją zarówno dla badaczy historii kultury polskiej przełomu wieków, jak i czytelników zainteresowanych dziejami jogi na Zachodzie.
Przedstawiając wybraną przez siebie problematykę Autorka wykazuje dużą erudycję i dobre przygotowanie warsztatowe. Książka jest napisana ładnym stylem literackim i może stanowić wartościową lekturę dla szerszego niż ściśle naukowe grona czytelników.
(prof. dr hab. Beata Szymańska)
Książka stanowi bardzo udane przedsięwzięcie wydawnicze – wśród licznych publikacji dotyczących kształcenia się w dorosłym życiu, w tym kształcenia się Polaków, nie ma tak kompleksowej analizy tego zagadnienia. Chodzi zwłaszcza o jednoczesne przedstawienie problemu od strony teoretycznej i empirycznej. W tym drugim przypadku zaproponowano wieloaspektowe ujęcie. Mamy bowiem do czynienia z analizą sposobów empirycznej identyfikacji zjawiska i z odpowiadającym jej podejściem metodologicznym. Obejmuje ono porównawczą analizę badań krajowych i międzynarodowych, określenie skali aktywności edukacyjnej dorosłych i jej struktury oraz identyfikację czynników determinujących poziom i formę kształcenia się. Uważam, że publikacja ta znajdzie wielu czytelników rekrutujących się nie tylko z grona badaczy – naukowców i studentów, lecz także polityków i urzędników szczebla centralnego i lokalnego, działaczy oświatowych oraz innych osób, które zajmują się działalnością edukacyjną osób dorosłych.
Z recenzji dr hab. Urszuli Sztandar-Sztanderskiej, prof. UW
Książka podejmuje ważną problematykę z pogranicza socjologii, ekonomii, pedagogiki i psychologii. Hasła w tytule „uczące się społeczeństwo” i „o aktywności edukacyjnej dorosłych Polaków” mają z jednej strony swoją historię, a z drugiej bardzo aktualny wymiar. Współcześnie to wiedza i jej wykorzystanie przez kwalifikacje (umiejętności) stanowią o potencjale rozwojowym i gospodarczym. Autorka podejmuje wysiłek znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy można porównywać ze sobą badania międzynarodowe i krajowe, które są prowadzone na podstawie podobnych założeń, definicji i modeli wyjaśniających, ale różnią się na przykład językiem kwestionariuszy, a w konsekwencji sposobem zbierania danych. Nie mniej istotne – o ile nie najważniejsze – są pytania o trafność i rzetelność stosowanych w takich badaniach narzędzi pomiarowych (kwestionariuszy) i sposobów gromadzenia materiału. Czy nie dają one fałszywego obrazu, jeśli się znacząco różnią?
Z recenzji dra hab. Mariana Niezgody, prof. PWSW w Przemyślu
Doktor Barbara Worek, adiunkt w Zakładzie Socjologii Gospodarki, Edukacji i Metod Badań Społecznych Instytutu Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz ekspert Centrum Ewaluacji i Analiz Polityk Publicznych UJ. Doświadczenia badawcze zdobywała, uczestnicząc w polskich i międzynarodowych projektach dotyczących rynku pracy, pomiaru kompetencji i uczenia się przez całe życie. Autorka i współautorka publikacji na temat rynku pracy, kapitału ludzkiego, uczenia się przez całe życie, ewaluacji oraz licznych raportów badawczych. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół metodologii badań, zagadnień rozwoju kapitału ludzkiego i analizy polityk publicznych. Od 2009 roku zaangażowana w badania Bilans Kapitału Ludzkiego.
Druga strona grzechu pozostaje na granicy powieści i eseju. Jest swoistym traktatem usiłującym rozstrzygnąć zagadkę bytu w oparciu o intuicję, penetrację somnambuliczną, zmysły i wiedzę z zakresu fizyki kwantowej. Tłem narracji jest biografia autorki, w tym jej wieloletnia emigracja, nazwijmy to zarobkowa, choć w istocie była ona penetracją i nowych światów, i samego siebie, którego lepiej widać zarówno w oderwaniu od pieleszy kulturowych, jak i w sferze nowych, nieraz traumatycznych doświadczeń.
Cztery gastarbeiterskie powieści Łucji Fice stworzyły mocny fundament pod Drugą stronę grzechu, ale zarazem były cennym dokumentem emigracji poakcesyjnej (która stała się losem blisko trzech milionów Polaków od 2004 roku).
dr Stefan Pastuszewski
Redaktor czasopisma „Akant”
„Nic nie jest takie, na jakie wygląda” – napis na budynku CIA.
Książki tej nie da się jednoznacznie przyporządkować do jednego gatunku literackiego. Łucja Fice z niesłychaną gracją i lekkością przechodzi z jednej formy do kolejnej: z powieści, przez esej i poezję, skończywszy na rozważaniach natury filozoficznej i naukowej.
Autorka odnosi się do swoich przeżyć, przemyśleń i dzieli się z czytelnikiem nietuzinkową intuicją, starając się wyjaśnić pewne zjawiska, z pozoru niewyjaśnialne. Poszukuje sensów, odkrywa własną duszę, dzieli się z innymi swoją wrażliwością i głębią postrzegania.
Każda karta „Drugiej strony grzechu” to jak podróż w nieznane bez przewodnika. Należy się w nią zagłębić, by zastanowić się choć przez chwilę nad otaczającym nas światem i zrozumieć jego sens w momencie, kiedy utraci się tych, których się kocha najbardziej.
Od redakcji
Haft na styku światów
Być może grzechem jest prowadzić takie rozważania. To, co jest – objaśnia nam fizyka. To, dlaczego jest – metafizyka. A to, jak jest? W jaki sposób nasz wewnętrzny świat przyswaja, absorbuje świat zewnętrzny? Jak powstają nasze spostrzeżenia, nasze refleksje? Co dzieje się w nas, kiedy patrzymy? Co dzieje się w nas, kiedy zamykamy oczy? To wszystko objaśnia nam – a przynajmniej próbuje – ta powieść. Zdarzenia dzielą się na codzienne, niecodzienne i te, które się nie zdarzyły. Pomiędzy fizyką a metafizyką rozciąga się bezkres, który próbuje wypełnić ta powieść. Bezkres emocji, empatii, gestów dokonanych i niedokonanych, zdarzeń które miały miejsce, miały mieć miejsce – były oczekiwane, nigdy nie miały miejsca, a mogły – tak sugeruje bohaterce po latach jej refleksja.
Dwoje dojrzałych ludzi, kobieta i mężczyzna, oboje z bagażem pamięci o wspólnym życiu. Mężczyzna wychodzi do pracy, kobieta patrzy w lustro. Kobieta wyjeżdża do pracy, mężczyzna umiera. Kobieta wraca i parzy kawę tak, jak ją uczył zmarły mąż.
Haft na styku światów – swoiście pojęty monolog wewnętrzny, gdzie opowieść o życiu dwojga ludzi oplata koronka zamyślenia o nim, a który prowadzi kobieta. Ze strony na stronę coraz rozleglejsza koronka, bo buddyzm sąsiaduje tam z mechaniką kwantową, a krążące w umyśle potencjały, z których potem wywodzą się nasze myśli – z magią najbardziej osobistych wspomnień. „Jesteśmy wszyscy jak cząsteczki patrzące na siebie. Oby patrzeć z sercem”. Ostatnie zdania tej opowieści są jej najlepszą syntezą – o tym właśnie ona jest.
Alski
Patroni: Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie, Związek Literatów Polskich Oddział w Zielonej Górze
Margaret Scotford Archer, brytyjska profesor socjologii, związana z University of Warwick i University College w Londynie, w latach 1986–1990 przewodnicząca Międzynarodowego Stowarzyszenia Socjologicznego, od 2014 do 2019 roku przewodnicząca Papieskiej Akademii Nauk Społecznych. Od lat pozostaje w kontakcie z polskimi ośrodkami socjologicznymi. W 2017 roku otrzymała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Autorka jest współtwórczynią nurtu realizmu krytycznego, który wzbogaciła m.in. oryginalną teorią sprawczego, refleksyjnego podmiotu. Do jej największych osiągnięć należy stworzenie koncepcji dualizmu analitycznego oraz ukucie pojęć konflacji i elizjonizmu, dziś podstawowych dla rozumienia relacji między strukturami a podmiotami działania społecznego.
Książką Kultura i sprawczość z 1988 roku Archer uzupełniła istotną lukę w teorii społecznej, która do tej pory analizowała ludzką sprawczość przede wszystkim w kontekście struktury społecznej. Jest to pierwsze polskie wydanie tego ważnego dla współczesnej socjologii dzieła.
Zamiarem Archer jest znalezienie sposobu badania dynamiki kultury, struktur społecznych i osobowości ludzi. Nie zadowala się stwierdzeniami, że to ludzie tworzą kulturę w interakcjach lub kultura kształtuje ludzi, a nawet nie godzi się na konstatację, że jest to funkcja zależności zwrotnej. Uczona pragnie zrozumieć, jak i dlaczego tak się dzieje.
Krzysztof Wielecki (fragment Wstępu)
W książce przedstawiono budowę i właściwości pneumatycznego koła jezdnego. Omówiono charakterystyki ogumienia w różnych stanach statycznych i dynamicznych obciążeń z uwzględnieniem stanu nawierzchni. Zamieszczono opisy nowoczesnych modeli tarcia, poczynając od modelu Coulomba, na którym oparto część modeli złożonych, a skończywszy na modelu Maxwella. Zaprezentowano także znane modele tarcia (przyczepności) ogumienia samochodowego (LuGre, Wiegnera/Uffelmanna, Pacejki i model z relaksacją sił przyczepności). Omówiono różne modele struktury ogumienia, m.in. płaski model analityczny, przestrzenny model wieloelementowy, model powłokowy i model FE. W książce znajduje się także opis autorskiego modelu tarcia EXP koła jezdnego napędzanego, opracowanego na podstawie badań doświadczalnych. Bardzo ciekawa jest ta część pracy, gdzie przeprowadzono analizę dynamiki ruchu pojazdów wyczynowych typu Top Fuel Dragster, a także przedstawiono teorię elastycznego koła jezdnego (pędu bieżnika) opracowaną przez Halluma, umożliwiającą zinterpretowanie zjawisk dynamicznych towarzyszących ruszaniu. Na zakończenie opisano historię koła jezdnego. Książka jest adresowana do studentów i pracowników naukowych zajmujący się zagadnieniami mechaniki pojazdu kołowego, a także pracowników przemysłu motoryzacyjnego.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
