W nocy z 15 na 16 kwietnia 2019 r. spłonęła katedra Notre-Dame de Paris. Ogień, który zdewastował historyczny ośrodek chrześcijaństwa europejskiego, symbolicznie przedstawiał sytuację kryzysową,z jaką Kościół boryka się od wielu lat. W Polsce, jak w całej Europie i na świecie, obserwuje się stały spadek praktyk religijnych, spadek liczby powołań, malejącą obecność katolików w życiu publicznym.Kościół zmaga się z licznymi skandalami.Czy jest to jeden z wielu kryzysów, jakich doświadczyło chrześcijaństwo, czy też jego definitywny upadek?To pytanie niepokoi nawet tych, którzy patrzą na chrześcijaństwo z zewnątrz. Ale kryzys niekoniecznie oznacza koniec. Może to być szansa na nowe otwarcie.Książka stanowi nie tylko spojrzenie wstecz na historię chrześcijaństwa; przede wszystkim jest próbą oceny jego obecnej sytuacji.
Książka jest pierwszym kompleksowym i opartym na materiałach archiwalnych opisem studiów i staży naukowych Polaków, którzy immatrykulowali się na Uniwersytecie w Getyndze w latach 1884-1933 i podjęli studia w zakresie nauk ścisłych.Pierwszy rozdział pracy stanowi wprowadzenie metodologiczne, w rozdziale drugim przedstawiono rozwój nauk ścisłych na uczelni w Getyndze od jej założenia do wypędzenia uczonych przez rządy nazistowskie w 1933 roku. Rozdział trzeci został poświęcony ogólnym problemom związanym ze studiami w Getyndze. W rozdziałach czwartym i piątym - w porządku chronologicznym - przedstawiono Polaków, którzy odbywali staże naukowe w getyńskiej wszechnicy, oraz osoby, które uzyskały tu doktorat filozofii z matematyki, statystyki matematycznej i fizyki albo zdawały egzamin doktorski z tych dyscyplin. Krótkim podsumowaniem badań jest rozdział szósty omawiający rolę byłych getyńskich studentów w II Rzeczypospolitej Polskiej w dwudziestoleciu międzywojennym. Ważną częścią publikacji jest przedostatni rozdział zawierający krótkie biogramy niemal osiemdziesięciu Polek i Polaków, którzy immatrykulowali się na Uniwersytecie w Getyndze. Biogramy zostały uzupełnione informacjami archiwalnymi zgromadzonymi w trakcie kwerend w Getyndze, a także w wielu polskich oraz zagranicznych archiwach i bibliotekach. Kilka not to pierwsze biograficzne opracowanie informacji o tych postaciach.Atutami monografii są bogata dokumentacja oraz materiał ilustracyjny pozyskany z archiwów polskich i zagranicznych.Publikacja skierowana jest przede wszystkim do pracowników naukowych oraz studentów interesujących się historią matematyki, fizyki, astronomii i statystyki matematycznej. Może też zaciekawić osoby zainteresowane historią uniwersyteckiej edukacji, w tym polsko-niemieckimi kontaktami naukowymi w okresie 1870-1939, oraz historyków filozofii, logiki i chemii.
Metodyka Pracy Socjalnej to uzupełnienie serii wydawniczej Biblioteka Pracy Socjalnej, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Difin. Przedstawiana seria za punkt wyjścia w pracy socjalnej stawia sobie koncentrację na warsztacie metodycznym, którym powinna się posługiwać osoba profesjonalnie pomagająca ludziom.
Prezentowana książka opiera się na stosowaniu w działaniu różnych metod i narzędzi, np. dialogu motywującego, podejścia skoncentrowanego na rozwiązaniach, kontraktu czy genogramu. W publikacji zostały wskazane obszary do pracy oraz zasoby, które można wykorzystać w pracy z konkretną osobą potrzebującą wsparcia i pomocy w poradzeniu sobie z trudną sytuacją życiową. Książka adresowana jest do osób kształcących przyszłych przedstawicieli helping professions, tj. pracowników socjalnych, asystentów rodzin, pedagogów, psychologów, streetworkerów oraz innych profesjonalistów pracujących na co dzień z osobami borykającymi się z różnego rodzaju problemami i kryzysami.
W serii Metodyka Pracy Socjalnej:
1. Kompetencje pracowników socjalnych. Warsztaty
2. Praca socjalna z osobami w kryzysie bezdomności, opuszczającymi jednostki penitencjarne, uzależnionymi
3. Praca socjalna z osobami starszymi, z chorobami otępiennymi i ich rodzinami
4. Praca socjalna z osobami z niepełnosprawnościami, bezrobotnymi, z zaburzeniami psychicznymi
5. Dziecko w rodzinie. Kontekst prawno-metodyczny
Książka proponuje nowe podejście do konfliktów społecznych. Wszystkie dotychczasowe publikacje skupiają uwagę na tym, jak rozwiązywać konflikty i jak nimi zarządzać. Prezentowana praca w centrum uwagi stawia problem zapobiegania konfliktom na różnych poziomach życia społecznego. Systemowe zapobieganie konfliktom społecznym polega na kształtowaniu takich reguł ładu społecznego, które nie będą dopuszczać do powstawania konfliktów "niepotrzebnych". Nie oznacza to, że zjawisko konfliktów uda się całkowicie wyeliminować z życia społecznego, lecz pewne funkcje realizowane przez konflikty w obrębie społeczeństwa mogą być osiągnięte bez użycia przemocy i przymusu. Każdy konflikt jest rodzajem pułapki społecznej i dlatego ważne jest znalezienie sposobów jej unikania. Książka skierowana jest do przedstawicieli nauk społecznych, osób i instytucji zajmujących się rozwiązywaniem problemów społecznych, kształtowaniem polityk publicznych, kadry menedżerskiej, związkowców, aktywistów ruchów społecznych, studentów nauk społecznych, a także osób, które w swym życiu uwikłane zostały w jakieś konflikty.Położenie nacisku na zjawisko zapobiegania konfliktom społecznym i konsekwentna analiza owego fenomenu świadczą o nieszablonowym charakterze pracy na gruncie polskiej socjologii.dr hab. Piotr Wróblewski, prof. UŚ (z recenzji)Autor proponuje, aby rozumienie władzy widzieć nie tylko w postaci przymusu i narzucania woli, a konflikt tylko jako instrument wprowadzania zmian społecznych. Wtedy problem zapobiegania konfliktom nie będzie spychany na margines refleksji naukowej i traktowany jako przejaw myślenia utopijnego.dr hab. Arkadiusz Jabłoński, prof. KUL (z recenzji)
Drugie wydanie znanej książki Profesora Jerzego Gintera. Omówiono w niej: pochodną, pochodne wyższych rzędów, , całkę oznaczoną, całkę nieoznaczoną i szeregi potęgowe. Jej zaletą jest duża liczba przykładów zastosowań wraz z obliczeniami numerycznymi, a także uzupełnienia, które stanowią przypomnienie, niezbędnych do zrozumienia części pierwszej, wiadomości ze szkoły średniej.Istotnym elementem dydaktycznym jest suplement elektroniczny. Przedstawiono w nim proste metody numerycznego znajdowania wartości typowych stałych i wartości funkcji, takich jak sin(x) czy ln(x).Książka jest przeznaczona dla osób, które chcą poznać podstawowe pojęcia rachunku różniczkowego lub powtórzyć wiadomości z tej dziedziny. Może ona zainteresować zarówno uczniów wyższych klas liceów, jak i studentów pierwszych lat politechnik oraz nauczycieli matematyki i fizyki. Mamy nadzieję, że niniejsza pozycja ułatwi Czytelnikom opanowanie rachunku różniczkowego.
Osiąganie autonomii przez nauczycielki pracujące w wiejskich szkołach podstawowych, które są bohaterkami tej książki, uwikłane jest w wielowymiarową opresję. Jest ona związana z ich osobistą sytuacją życiową i wpływem innych osób, a także szerszą sytuacją ekonomiczną i historyczno-polityczną oraz uwarunkowaniami społeczno-kulturowymi. Nauczycielki godzą się na opresję w określonych obszarach, w innych natomiast walczą w obronie własnej wolności. Przyczyniają się również do wyzwolenia swoich społeczności i emancypacji poprzez edukację uczniów i uczennic. Szeroki wachlarz ich reakcji na opresję ukazuje ich niejednoznaczność, która wpisuje się w koncepcję dwuznaczności rozwiniętą przez Simone de Beauvoir, umożliwiającą bardziej dokładne dostrzeżenie etycznych zmagań osób i przez to bliższą ich rzeczywistym doświadczeniom.
Obyczaje czy maniery, których przestrzegali nasi dziadowie, nijak się mają do współczesnej rzeczywistości. Jak dziś powinien zachowywać się prawdziwy dżentelmen? Co jeszcze niedawno było pożądanym zachowaniem, a dziś traktowane jest jako gafa? I odwrotnie, nad czym dawniej dobrze wychowany osobnik nie byłby w stanie przejść, nie oburzając się, a obecnie jest to standardem w relacjach między ludźmi?
A co jeśli przyjrzymy się reprezentantom naszego państwa? Czy politycy wiedzą, co im przystoi? Autor ma co do tego wątpliwości, a przykładów nie trzeba długo szukać: „Do dobrych obyczajów, jak sądzę, należy także rzeczowe odpowiadanie na zadane pytania. Tej umiejętności nie posiadło wielu polityków”.
Trzymasz w rękach zbiór felietonów publikowanych w „Powiatowej Gazecie Drawskiej” przez Michała MICHA Heppnera od 2013 roku. Książka ta to nie tylko opis zasad zachowania się w różnych okolicznościach. To również kronika zdarzeń, których my, Polacy, jesteśmy świadkami każdego dnia.
Historia mieszkańców domu przy ul. Krupniczej 5 w Krakowie stała się inspiracją do napisania książki, której celem jest przybliżenie dziejów dwóch rodzin przybyłych z różnych stron do Krakowa. Kamienica „Pod Matką Boską” – życiowa przystań licznych pokoleń Reissów i Chłopickich, m.in. profesorów medycyny związanych z Uniwersytetem Jagiellońskim – wiąże się ze znacznie szerszą opowieścią o przeplatających się ludzkich losach. Podczas śledzenia historii bohaterów książki uzmysławiamy sobie, często po raz pierwszy, jak dalece przenikają się i łączą ze sobą losy rodzin. Sięgając w głąb do rodzinnych korzeni, odnajdujemy nie tylko liczne rodowe powiązania, ale też doceniamy ich wagę i znaczenie. Rozumiemy też lepiej to, jak historia wpływa na bieg życia, ale również to, jak decyzje jednostek mogą wpływać na bieg zdarzeń. Na kartach tej książki wspomniano o postaciach znanych i zasłużonych, mających swoje miejsce w dziejach polityki i w historii nauki – lekarzy, wojskowych, polityków… Nie zabrakło też miejsca dla tych, którzy dbali o kwestie rodzinne i publiczne bez rozgłosu, służąc sprawom bieżącym i potocznym, bez których jednak rzeczy wielkie nie mogłyby się spełnić.
Nosi je każdy z nas. Niektórzy swoje bardzo lubią, inni mają dość wiecznych próśb o przeliterowanie albo powtarzających się pomyłek. Najczęściej jednak nie poświęcamy mu zbyt wiele uwagi. A szkoda! Czy wiesz, że w NAZWISKACH drzemią historie, które mówią wiele o naszych przodkach? Kto z nas miał w rodzinie Czecha, a kto piekarza nieudacznika? Czyj prapradziad był kowalem, a czyj - sołtysem? Jaki ród zapoczątkował przystojniak? Kto może podejrzewać swojego przodka o przydeptywanie innym butów? A kto być może ma przodków o niezwykle wybuchowej naturze? By odczytać te historie, potrzeba trochę wiedzy, bo nazwiska bywają też... zagadkowe, nietypowe lub mylące. Wiedzę tę w Podbipięcie przedstawia dzieciom Michał Rusinek, niestrudzony detektyw językowy, ilustracje zmalowała zaś Joanna Rusinek. Jak można wnioskować po nazwisku, przodek autora i ilustratorki (czyżby wspólny?), pochodził z Rusi (czyli z terenów dzisiejszej Rosji, Ukrainy lub Białorusi). A co brzmi, dźwięczy, bawi, intryguje lub domaga się odkrycia w twoim nazwisku? Chomicz, Sznajder, Rykała i Palimąka już wiedzą! A ty?Powyższy opis pochodzi od wydawcy
Marzena Sasnal przybliża sylwetkę polskiego specjalisty pracującego w Dolinie Krzemowej, światowym centrum zaawansowanych technologii. Celem przeprowadzonych przez autorkę badań i analiz było pogłębienie wiedzy na temat sytuacji zawodowej i życiowej wysoko wykwalifikowanych migrantów przybyłych do Stanów Zjednoczonych wraz z najnowszą falą migracji: ich doświadczeń migracyjnych, trudności oraz wyzwań, jakim na co dzień stawiają czoła, a także możliwości wynikających z życia na obczyźnie.
To pierwszy portret zbiorowy polskich specjalistów zatrudnionych w Dolinie Krzemowej. Dotarcie do zapracowanych, dobrze wykształconych pracowników byłoby trudne dla krajowych socjologów. Autorka przedstawia się jako insiderka środowiska, które badała. Dzięki swojej pozycji mogła nie tylko dotrzeć (…) do respondentów, ale też zdobyć ich zaufanie i przekonać do udzielenia obszernych wywiadów. (…) Książka napisana jest w sposób lekki i przystępny.
Z recenzji wydawniczej prof. Anny Sosnowskiej
Marzena Sasnal, doktor nauk społecznych, socjolożka, badaczka. Interesuje się migracjami oraz metodologią badań społecznych (w tym integracją metod jakościowych i ilościowych). Pracuje na Uniwersytecie Stanforda, gdzie zajmuje się interdyscyplinarnymi projektami badawczymi z zakresu nauk społecznych, edukacji i zdrowia publicznego. Od wielu lat mieszka w słonecznej Kalifornii.
Czarnoksięstwo i praktyki magiczne fascynują ludzkość od zarania dziejów.Oto jedyne takie opracowanie o czarach i naukach tajemnych w dawnej Polsce.Roman Bugaj koncentruje się na problematyce magii i nauk tajemnych na przestrzeni dziejów naszego kraju. Rysuje obraz ich postrzegania i praktyk od czasów najdawniejszych, poprzez średniowiecze, po renesans. Przywołuje i przybliża ciekawe postacie, jak choćby doktora Johanna Fausta słynnego średniowiecznego maga i alchemika posądzanego o kontakty z szatanem. Omawia również polskie procesy o czary i praktyki czarnoksięskie stosowane między innymi na dworze Stefana Batorego.Obszerną część Bugaj poświęca Panu Twardowskiemu. Najsłynniejszy polski czarnoksiężnik potrafił ponoć odmładzać i leczyć ciężkie choroby. Był prawdziwym specjalistą w kontaktach z zaświatami, najbardziej znanym z tego, że podpisał cyrograf z diabłemNauki tajemne w dawnej Polsce to książka napisana z pasją, ale i ogromnym znawstwem omawianych tematów. To ogromne źródło wiedzy o tym, jak wielki wpływ magia i czary miały na życie Polaków na przestrzeni wieków.
Książka pokazuje, że filozofia jest ciekawa nie tylko w wymiarze teoretycznym (...), ale przede wszystkim praktycznym. Rozwiązania problemów filozoficznych wpływają bowiem na nasze wybory moralne. Autor, szanując wybory czytelników, przekonuje ich, by i w teorii, i w praktyce kierowali się zdrowym rozsądkiem, unikając nowinek, których skutkiem będzie ostatecznie zagubienie człowieka jako istoty rozumnej i rodzinnej. Po książkę „Filozofia jest ciekawa” powinni sięgnąć uczniowie, nauczyciele i wszyscy, którzy „lubią myśleć”. Jej Autor jest znakomitym dydaktykiem. Uczy, jak rozmawiać z młodzieżą na ważne i interesujące ich tematy. I jak ukierunkowywać jej myślenie w stronę prawdy i dobra.
Prof. dr hab. Jacek Wojtysiak
Książka stanowi próbę wprowadzenia Czytelnika w arkana sztuki filozofowania (...).
Autor hołduje przekonaniom, że filozofia nie jest wyłącznie jej historią. Nawet jeśli zredukuje się ją do tej dyscypliny filozoficznej, to i tak celem badań nad poglądami jest mądrość, do której Autor zachęca. Klucze do interpretacji przeciwstawnych poglądów są niezmiennie w kieszeni czytelników, a jednocześnie należą do metafilozofii, dziedziny porządkującej stanowiska, wprowadzającej możliwość podjęcia ich analizy porównawczej, silnej stosowną argumentacją
.
Dr hab. Wanda Kamińska
W dziele tym nade wszystko dochodzi do głosu sama filozofia (...), filozoficzne pytania i dociekania, które są przez te pytania nieustannie pobudzane. Dochodzi do głosu pasja filozoficzna i pedagogiczna, która jest zespolona z autentycznym uprawianiem filozofii poprzez żywą wymianę myśli z uczniami, przez których filozofia ma pełne prawo przemawiać ich własnymi słowami (...).
Filozofia jawi się tu bowiem jako sztuka myślenia o tym, co istotne, a co w codzienności bywa niezauważane, jako sztuka rzetelnego poznawania, także nieco bolesnego poznawania własnej niewiedzy i jako ćwiczenie duchowe, które kształtuje i zmienia osoby...
Dr hab. Marek Rembierz
Studia zawarte w monografii ukazują społeczności dwóch wyludniających się, peryferyjnych miasteczek: Murafy na ukraińskim Podolu, gdzie wśród prawosławnych zamieszkują od wieków rzymscy katolicy, oraz Białego Boru, gdzie po drugiej wojnie światowej osiedlono deportowanych z Bieszczad grekokatolików. Dla obu mniejszości wyznaniowych religia pozostaje ważnym zwornikiem tożsamości, a ich życie nadal koncentruje się wokół świątyń. Murafscy katolicy, wraz ze zmianą języka liturgii i modlitwy, odrzucają bagaż pamięci, który łączył ich z polską tradycją.
Grekokatolicy w Białym Borze konstruują swoją ukraińską tożsamość wokół traumy przesiedleń, w opozycji wobec prawosławia. Ich etnoreligię przezwycięża mistyka zaprojektowanej przez Jerzego Nowosielskiego cerkwi, nawiązującej do wzorów starochrześcijańskich. W kontrze do niej wyrastają w okolicy kopulaste cerkiewki, wznoszone przez niezadowolonych z modernizacji wiernych. W Murafie starsze pokolenie rzymskich katolików pozbawiono części lokalnej, polskiej tradycji, a wraz z nią – części tożsamości. Jednak murafska parafia pozostaje „ogródkiem Matki Boskiej” objętym Bożą ochroną, w przeciwieństwie do bardziej zsekularyzowanego i zróżnicowanego świata białoborskich grekokatolików, którzy postrzegają się jako lud bez ojczyzny, a swoje główne dziedzictwo upatrują w języku i liturgii.
Drugi tom wyjaśnia takie pojęcia zaawansowanej ścieżki rozwoju duchowego, jak dobre postępowanie i Miłość.
Na dobre postępowanie składają się: kontrola nad umysłem oraz działaniem, tolerancja, pogoda ducha, ukierunkowanie na pracę dla Mistrza oraz ufność.
Miłość jest najważniejsza, bo jeśli jest wystarczająco silna, zmusza człowieka do zdobycia wszystkich innych rzeczy, lecz wszystkie te rzeczy byłyby niewystarczające bez Miłości. Głęboka Miłość do Najwyższego pozwala działać wspólnie z Nim oraz tak, jak On. Ponieważ jest On Miłością, a my pragniemy stać się jednością z Nim, musimy także być przepełnieni doskonałą bezinteresownością i Miłością. W życiu codziennym Miłość oznacza, że pozostajemy uważni, by nie krzywdzić żadnej żywej istoty oraz że będziemy nieustannie wypatrywać okazji do niesienia pomocy.
Służbę tę trzeba wypełniać w małych codziennych sprawach, by stała się nawykiem. Dzięki temu nie przeoczymy owych rzadkich sposobności do wypełniania dzieł wielkich. Kto pragnie być jednością z Najwyższym, nie czyni tego dla siebie; musi stać się kanałem, przez który popłynie Jego Miłość do współbraci. Ten, kto podąża tą ścieżką, nie żyje dla siebie, lecz dla innych. Zapomniał o sobie, by służyć. Stał się żywym płomieniem, oświetlającym świat Boską Miłością wypełniającą jego serce.
Autorzy omawiają warunki, jakie musi spełniać uczeń poruszający się po najwyższych ścieżkach rozwoju duchowego. Za podstawę służy tutaj książka Jiddu Krishnamurtiego U stóp Mistrza, która została mu podyktowana przez Mistrzów Mądrości, Miłości i Mocy.
Droga ta prowadzi przez wnikliwe studia nauk ezoterycznych / tajemnych oraz kroczenie po ścieżce kolejno następujących po sobie inicjacji, które wprowadzają ucznia w coraz głębsze Misteria życia. Najlepszym punktem wyjściowym na tej ścieżce jest jakaś forma służby innym ludziom. Istnieją cztery warunki, jakie należy spełnić, by wędrować nią pewnym krokiem. Są to: zdolność rozróżniania, wyzbycie się pragnień, dobre postępowanie oraz najważniejszy z wszystkich – Miłość.
Zdolność rozróżniania potrzebna jest, by nie wpadać już w sidła iluzji, dokładnie potrafić odróżniać nierzeczywiste od tego, co realne i wieczne. Wyzbycie się pragnień to rezygnacja z celów małego Ja na rzecz wielkich celów duszy, czy też Wyższego Ja, to obstawanie wyłącznie przy pragnieniu stania się takim, jaki jest Mistrz.
Tom drugi to kontynuacja objaśnień dwóch ostatnich warunków – dobrego postępowania oraz Miłości.
Śmierć w jego rozumieniu jest tożsama z lękiem, który nas paraliżuje, sprawia, że wybiegamy nieustannie myślą w przyszłość, każe nam gorączkowo uciekać od chwili obecnej i angażować się w najróżniejsze czynności, żyć w pośpiechu, zapominając o sobie, o tym, jak piękne i przesycone spokojem może być życie w uważności, życie tu i teraz.
Podtrzymywanie w sobie pamięci, pragnień i oczekiwań skazuje nas na życie poza sobą, nie pozwala przeżywać w pełni tego, co jest. Uciekając przed sobą, nie potrafimy zmierzyć się z lękiem, bólem i poczuciem osamotnienia. Nie potrafimy docenić tego, co mamy – życia, relacji, miłości. Musimy zdobyć się na odwagę umierania każdego dnia, każdej minuty, na niegromadzenie wspomnień, doświadczeń, bo tylko takie istnienie jest całkowicie niewinne, jest pełnią człowieczeństwa, zgodą na siebie samych, takich jakimi jesteśmy. Uważamy się za niewystarczających, niekompletnych. Co stracilibyśmy jednak, odrzucając wszystkie te przekonania, które koniec końców okazują się pułapką samotności? Co by się zmieniło, gdybyśmy spróbowali nie nazywać niczego, nie klasyfikować, nie usiłowali zapewniać sobie przede wszystkim poczucia bezpieczeństwa w świecie i wobec śmierci będącej wielkim nieznanym?
Monografia Budowanie pokoju w środowisku konfliktowym na przykładzie Afganistanu. Efektywność działań społeczności międzynarodowej dotyczy efektywności, wysiłku i wpływu wybranych aktorów społeczności międzynarodowej na budowanie trwałego pokoju w rejonie postkonfliktowym oraz przedstawia, w jaki sposób wysiłki te są kontestowane w debatach parlamentarnych. Autor opracowania skonfrontował pewną wizję skuteczności oraz efektywności w zarządzaniu konfliktem i interwencją (która jest podzielana w ramach architektury instytucjonalnej analizowanych aktorów: Unii Europejskiej i dwóch państw narodowych, członków NATO – Polski i Wielkiej Brytanii) ze społeczno-polityczną interpretacją i oceną tych wysiłków, a także ich realnym wpływem na sytuację. Za kontekst konfliktu asymetrycznego posłużyły realia Afganistanu w latach 2005–2015. „Marcin Zubek z jednej strony omówił strategię zarządzania konfliktem w ramach interwencji w Afganistanie, a z drugiej w intrygujący sposób pokazał to zaangażowanie z perspektywy debat parlamentarnych w Unii Europejskiej, Polsce i Wielkiej Brytanii. Praca jest niezmiernie interesującym studium politologicznym, ponieważ autor bardzo dobrze wywiązał się z trudnego zadania pokazania oceny, a zarazem kontestacji w recepcji zaangażowania społeczności międzynarodowej z perspektywy debat parlamentarnych. Po pierwsze, nakreślił główne wątki debat w ramach parlamentów narodowych, co szczególnie istotne – w kontekście kontestacji politycznej oraz oceny zaangażowania w Afganistanie członków NATO: Polski i Wielkiej Brytanii. Po drugie, świetnie nakreślił perspektywę ponadnarodową w kontekście efektywności działań społeczności międzynarodowej w Afganistanie. Ujęcie Marcina Zubka to nie tylko studium politologiczne, lecz także z zakresu studiów nad bezpieczeństwem. Autor bardzo trafnie zdiagnozował złożoność zarządzania interwencją w warunkach konfliktu asymetrycznego w Afganistanie. W niezwykle interesujący sposób udało mu się uchwycić i pokazać dwie perspektywy zaangażowania społeczności międzynarodowej w tym kraju. Jedną z nich są debaty parlamentarne, a drugą – dogłębna analiza interwencji zarządzanej w ramach NATO i prowadzonej w złożonych warunkach konfliktu asymetrycznego w niezwykle trudnej sytuacji w Afganistanie. Monografia uzupełnia poważną lukę w badaniach nad problematyką konfliktów asymetrycznych. Dodatkowo Autor zaproponował intrygujące spojrzenie z perspektywy parlamentarnej, co pozwala lepiej zrozumieć konteksty polityczne i motywy procesów decyzyjnych w państwach zaangażowanych w misję stabilizacyjną w Afganistanie w latach 2005–2015”. Z recenzji prof. dra hab. Radosława Fiedlera
Niniejsza jubileuszowa monografia wydana została z okazji 10-lecia funkcjonowania w Polsce osobnej dyscypliny naukowej, jaką są nauki o bezpieczeństwie. Jej pierwsze strony poświęcamy wspomnieniu o osobie blisko związanej z tematyką podejmowaną w tej publikacji dr. hab. Bolesławie Sprengelu, który odszedł od nas w październiku 2020 roku.
Przedmiotem tej książki nie jest idea czasu. Jest nim sam czas. Czas wypełniany faktami przez historyków, przyrodników i fizyków, którego topologia i kierunek zawsze budziły spory, i to nie tylko wśród intelektualistów. Zastygły i eliminowany w imię zrozumiałości w niektórych naukach przyrodniczych, społecznych i humanistycznych. Teoretycznie roztrząsany przez filozofów, teologów i uczonych. Mierzony, ujednolicany, standaryzowany i narzucany przez władze religijne, polityczne i gospodarcze jednostkom, których życie psychiczne i somatyczne bywało z tego powodu dosłownie zaburzone. Przedmiotem tej książki jest zatem czas rozpatrywany w perspektywie encyklopedycznej. Często w niej mowa o Krytyce czystego rozumu. Ale również o dziełach historyków, o wytwarzaniu zegarków i o kolejowych rozkładach jazdy.
Ta książka Slavoja Žižka (ur. 1949), światowej sławy słoweńskiego filozofa i komentatora naszych kryzysów (w Wydawnictwie Aletheia: "O wierze", "Patrząc z ukosa", "Żądanie niemożliwego"), dotyczy najnowszych wydarzeń, takich jak przegrane przez Trumpa wybory w USA, pandemia COVID-19, wydarzenia w Chile, brexit czy sprawa Assange’a. Nie jest to jednak doraźna publicystyka polityczna, lecz próba zdiagnozowania sytuacji w „niebie”, od którego zależy nasze powszednie i niepowszednie działanie. Žižek jest komunistą i w tym niebie paradoksalnie lokuje wartości „komunistyczne”. Opowiada się za komunizmem „wojennym”. U podłoża tych prowokacji leży przekonanie autora, że wskutek dominacji wartości liberalnego kapitalizmu z „interesem własnym” jednostki na czele zbiorowy wysiłek, wszelka forma kolektywizmu zostały skompromitowane i wyparte. Tymczasem obecna sytuacja ludzkości, której „statek kosmiczny Ziemia” jest zagrożony, wymaga właśnie powszechnej mobilizacji, wspólnego działania w warunkach najwyższej, globalnej dyscypliny. Taką konieczność zaprowadzenia porządku w naszym „niebie” podstawowych wartości oświetla Žižek w tej książce, zbiorze prawie czterdziestu najnowszych tekstów o „kłopotach w naszym raju” czy nawet o jego „fundamentalnym szaleństwie”.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
