Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Książka ta ukazuje fenomen, jakim jest japoński film animowany, posługując się przykładem twórczości Studia Ghibli. Autorzy analizują kolejno produkcje studia, zwracając uwagę na zawarte w nich motywy, przesłanie, koncepcję, inspiracje rodzime i zachodnie oraz filozofię. Podkreślają szerokie spektrum tematyczne filmów oraz kunszt związany z samą techniką animacji. To niezwykle cenne źródło wiedzy dla badaczy współczesnej kultury popularnej, filmoznawców, ale również i dla wielbicieli japońskiej animacji.
The Enlightenment did not begin in Europe. Its true origins lie thousands of miles away on the island of Madagascar, in the late seventeenth century, when it was home to several thousand pirates. This was the Golden Age of Piracy - but it was also, argues anthropologist David Graeber, a brief window of radical democracy, as the pirate settlers attempted to apply the egalitarian principles of their ships to a new society on land.
In this jewel of a book, Graeber offers a way to 'decolonize the Enlightenment', demonstrating how this mixed community experimented with an alternative vision of human freedom, far from that being formulated in the salons and coffee houses of Europe. Its actors were Malagasy women, philosopher kings and escaped slaves, exploring ideas that were ultimately to be put into practice by Western revolutionary regimes a century later.
Pirate Enlightenment playfully dismantles the central myths of the Enlightenment. In their place comes a story about the magic, sea battles, purloined princesses, manhunts, make-believe kingdoms, fraudulent ambassadors, spies, jewel thieves, poisoners and devil worship that lie at the origins of modern freedom.
W ostatnich latach media i technologie cyfrowe znacząco wpłynęły na kształt rynku wydawniczo-księgarskiego, procesy produkcji i dystrybucji książki, jej formę edytorską oraz społeczny obieg i praktyki lekturowe czytelników/konsumentów. Z jednej strony stały się otoczeniem konkurencyjnym dla branży książkowej, zmuszając instytucje działające w tym sektorze rynku do nieustannego pozycjonowania się pośród innych podmiotów medialnych, warunkujących społeczne uczestnictwo w kulturze. Z drugiej natomiast stanowią jej immanentną część: są narzędziami wykorzystywanymi przez tradycyjne podmioty rynku książki w procesie projektowania i produkcji, autonomicznymi instrumentami rozpowszechniania i promocji publikacji, a wreszcie przestrzeniami społecznego życia książki.Wraz z pojawieniem się i ewolucją nowych mediów i narzędzi technologicznych [] zasadne stało się spoglądanie na ewolucję form książki (i przestrzeni jej społecznego obiegu) przez pryzmat medium udostępnienia, czyli kanału ko-munikacji. Problem mediów na obecnym rynku książki oraz zmian zachodzących w komunikacji poprzez książkę to nie tylko sprawa obiektywnej rzeczywistości, rozwijającej się technologii oraz innowacyjnych trendów produkcyjnych, dystrybucyjnych i konsumpcyjnych, ale też nowych praktyk i potrzeb lekturowych, związanych z przemianami społeczno-kulturowymi, w tym m.in. z dokonującą się zmianą pokoleniową w czytelnictwie. Przeobrażenia te rodzą rozliczne pytania:o nową sytuację książki, jej status i rolę w środowisku cyfrowej technologii oraz miejsce we współczesnej kulturze zmediatyzowanej, o przekształcenia procesu komunikacji poprzez książkę, a także charakter relacji pomiędzy tekstem drukowanym a innymi mediami. []Kwestie te stały się kluczowymi dla Autorów artykułów zebranych w niniejszym tomie, proponujących spojrzenie na sferę książki właśnie w aspekcie jej medialności. Taka perspektywa jest szansą na przywrócenie refleksji nad kulturą książki, statusu dyskursu istotnego, który od dłuższego już czasu tracił na rzecz sztuk audiowizualnych i multimedialnych. [ze Wstępu]
Jakie to święto Atlas dla dzieci to prawdziwa podróż przez świąteczny kalendarz, podczas której poznasz fascynujące historie o niektórych ceremoniach i uroczystościach - tych dobrze znanych, ale również tych bardziej egzotycznych czy obcych kulturowo. Oprócz informacji o tym, skąd pochodzą oraz gdzie i kiedy się je świętuje, a także jakie łączą się z nimi tradycje i zwyczaje, znajdziesz tu również liczne ciekawostki oraz mnóstwo zdjęć. Dzięki atlasowi dowiesz się m.in.,co jedzą Grecy podczas Święta Niepodległości, w jakim kraju wiesza się na choince bombki w kształcie ogórka oraz z jakiej okazji organizuje się japoński Festiwal Lampionów.
Czym były osiemnastowieczne salony? Kto je prowadził i jak można było stać się częścią tego świata? Jakie aktywności towarzyszyły spotkaniom? Jakie funkcje pełniły salony w życiu społecznym i politycznym? Jaki był stosunek „salonierek” do polityki i w jakim stopniu salon pomagał im w ich publicznej działalności? Autorka odpowiada na te pytania, nawiązując do prac dotyczących salonu we Francji, pamiętników polsko-litewskiej szlachty oraz relacji podróżników, którzy odwiedzili Warszawę w czasie panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Porównuje życie towarzyskie elit we Francji i w Polsce w drugiej połowie XVIII wieku, ukazując punkty wspólne i specyfikę obu środowisk. Wnioski z lektury korespondencji markizy Marie de Vichy-Chamrond du Deffand i Marii Radziwiłłowej pozwoliły z kolei zestawić kultury polityczne przykładowych „salonierek”, a także ukazać związki między życiem towarzyskim i politycznym z ich perspektywy.
„Pro Georgia”, rocznik naukowy wydawany od 1991 roku, który w trakcie tych trzydziestu dwóch lat stał się jednym z najpoważniejszych a także jednym z nielicznych pism naukowych poświęconych szeroko rozumianej problematyce kartwelologicznej (gruzińskiej) i kaukaskiej nie tylko w Polsce, ale i w Europie.
Pismo ma już ogromne zasługi i to w wielu dziedzinach, zwłaszcza w prezentacji badań nad historią i kulturą Kaukazu. Łączy ono, z jednej strony, przedstawicieli różnych dyscyplin i specjalności wokół problematyki kartwelologicznej i kaukaskiej, z drugiej jest obecnie najbardziej znanym i uznanym forum wymiany myśli i prezentacji badań dla uczonych nie tylko polskich, ale także zagranicznych. Swoje teksty w „Pro Georgia” zamieszczają historycy, historycy sztuki i literatury, językoznawczy, etnolodzy, archeolodzy.
Opublikowano już 33 tomy. Zamieszczone w nich studia stały się już opracowaniami klasycznymi, stanowiącymi punkt odniesienia dla każdego poważnego kartwelologa - stanowią kanon lektur dla wszystkich poważnych monografii i opracowań. Stanowią zarazem trwały dorobek polskiej myśli humanistycznej, nawiązując do najlepszych tradycji, reprezentowanych przez dawne polskie piśmiennictwo naukowe.
Lista MEiN: 20 punktów (2021)
**********
"Pro Georgia" – the yearly academic Journal published since 1991, which in the course of these thirty-two years has become one of the most serious and also one of the few scientific journals devoted to the broadly understood Karvelological (Georgian) and Caucasian issues not only in Poland, but in the rest of Europe.
The journal has already made a great contribution and in many fields, especially in the presentation of research on the history and culture of the Caucasus. On the one hand, it unites representatives of various disciplines and specialities around the problems of the Carvelology and the Caucasus; on the other hand, it is currently the most well-known and recognised forum for the exchange of ideas and presentation of research for scholars not only from Poland, but also from abroad. Historians, art and literature historians, linguists, ethnologists and archaeologists contribute their texts to "Pro Georgia".
Already 33 volumes have been published. The studies included in them have already become classics, a reference point for every serious cartvellologist - they are the canon of reading for all serious monographs and studies. At the same time, they constitute a lasting legacy of Polish humanistic thought, referring to the best traditions represented by old Polish scientific writing.
MEiN list: 20 points (2021)
Wszyscy ludzie są zakładnikami norm kulturowych swoich czasów. Szkoła Domowej Pracy Kobiet, założoną przez Jadwigę? z Działyńskich Zamoyska? w 1882 roku była mikroświatem, który pozwala z bliska przyjrzeć? się tendencjom współczesnej jej epoki i różnorodnym reakcjom na obowiązujące w niej normy. A były to czasy, w których z?ycia kobiet było z jednej strony podporządkowane tradycji i rodzinie, a z drugiej postępującym w tym zakresie zmianom. Czasy, w których musiały one odnaleźć? się w roli córek, z?on, matek i pracownic. Ta książka, przedstawiając wielowymiarowa? mozaikę? kobiecych światów, układa z jej elementów opowieść? o ograniczeniach, wyzwaniach, buntach, ale także o szansach, marzeniach i wdzięczności uczennic, absolwentek i nauczycielek Szkoły Zakładu Kórnickiego. Publikacja ta należy do jednych z najlepszych ostatnio wydanych prac o podobnym zakresie tematycznym - prof IH PAN dr hab. Katarzyna Sierakowska
Tematem niniejszej pracy są obrzędy rodzinne Słowian. Ta część praktyk religijnych stanowi jeden z fundamentów słowiańskiej kultury. Obrzędowość rodzinna celebruje momenty szczególne, przełomowe w życiu człowieka, stanowiąc rytualne przejście z jednego stanu w drugi. Dotyczy to każdego z obrzędów. Całość tej części kultury duchowej Słowian skupiona jest w istocie Rodu. Ród tworzą wszyscy członkowie rodziny: ci, którzy już umarli, żyjący, a także ci, którzy dopiero co przyszli na ten świat lub mają się narodzić. Duchy przodków często są gośćmi wzywanymi do udziału w obrzędach rodowych i mają bezpośredni wpływ na uczestników uroczystości. Poszczególne praktyki rytualne pokazują, jak bardzo świat duchów przodków przenika się z rzeczywistością żyjących.
Książka Teatr bliskiego kontaktu. Studia przypadków grup teatralnych wypełnia lukę na polskim rynku wydawniczym dotyczącą aktualiów rodzimego teatru niezależnego (i socjologii teatru w ogóle). Pomimo że Teatr Węgajty, Stowarzyszenie Teatralne Chorea i Teatr Szwalnia wyrastają z poniekąd już „klasycyzującego się” idiomu stworzonego przez Jerzego Grotowskiego i czerpią w sposób przemożny z kontrkulturowego etosu lat 60., stanowią wciąż aktualną i nader żywą antytezę wobec teatru mieszczańskiego i – co Autorki wykazują w sposób dobitny – twórczo wpływają na tkankę lokalnych społeczności, budując (wciąż) nową wrażliwość i wartości. Niewątpliwą zaletą tekstu jest jego komparatystyczny charakter. Autorki precyzyjnie wskazują na konfigurację cech budujących społeczną strukturę, etos i habitus poszczególnych grup, mniej lub bardziej „rezonujących” ze światem społecznym, sformalizowanych, inkluzywnych, opartych na idei „plemienności”.
Dr hab. Małgorzata Stępnik, prof. UMCS
Każda z trzech grup teatralnych będąca przedmiotem zainteresowania Autorek została odrębnie przedstawiona i opisana przez inny zespół autorski, co spowodowało, że sposób obrazowania nie jest jednolity, opiera się - na odmiennych założeniach teoretycznych i posiada odmienna? strukturę? opisu. […] Autorki wyraźnie dopuszczają polifonie? i nie chcą porównywać tego, co i tak przecież nie jest porównywalne – na takim przekonaniu opiera się? również swoistość wykorzystywanej przez nie metodologii badan´ jakościowych. W efekcie Autorki nie tylko uzyskały polifonie? narracji, lecz także uchwyciły polifonie? badanych zjawisk.
Dr hab. Przemysław Kisiel, prof. UEK
Autorka wprowadza czytelników w świat tekstyliów biblijnych, odsłaniając przed nimi bogactwo i różnorodność terminów hebrajskich oraz ich ekwiwalenty greckie. Charakterystyczne odniesienia do tekstyliów używanych przez Izraelitów wskazują, że zwyczaje zmieniały się pod wpływem przemian politycznych na Bliskim Wschodzie. Modę narzucał ten, kto aktualnie dominował. Kontekst kulturowy i historyczny, w którym powstały analizowane teksty, odgrywa kluczową rolę w opisie postaci biblijnych, ich tożsamości, cech (np. skromność), ceremonii i rytuałów czy komunikacji niewerbalnej. Monografia stanowi całościowe, kompetentne opracowanie specjalistycznej wiedzy leksykograficznej, prezentując zestawienie i analizę pojęć związanych z tekstyliami w Biblii. Jest cennym źródłem informacji dla tych, którzy pragną zgłębić niuanse i symbolikę związane z tą tematyką w biblijnych narracjach. Lektura tej publikacji może prowadzić do osobistej refleksji i duchowych spostrzeżeń dotyczących przekazu biblijnego, łączących się z tematyką skromności, tożsamości, sprawiedliwości czy przemiany duchowej.
Z recenzji dr hab. Anny Kuśmirek, prof. UKSW
Popularność humanistyki cyfrowej - jej dynamiczny rozwój, atrakcyjność, a przede wszystkim wartość poznawcza oferowanych rozwiązań - jest faktem, który trudno zakwestionować. Spontanicznej i gwałtownej ekspansji metod, narzędzi i zasobów cyfrowych w humanistyce (częściowo także w naukach społecznych) nie towarzyszy jednak dostateczna refleksja teoretyczna. Niniejsza książka ma wypełnić tę lukę. Intencją autorów jest przede wszystkim ukazanie istoty humanistyki cyfrowej, jej specyfiki i cech, które łączą badaczy reprezentujących często odległe domeny - antropologię kultury, historię, informatykę stosowaną, kartografię cyfrową, lingwistykę, nauki o mediach, nauki o sztuce - w kontekście dobiegającej kresu epoki gutenbergowskiej. Monografia jest skierowana do szerokiego grona odbiorców akademickich - przede wszystkim studentów, lecz także wykładowców - oraz czytelników zainteresowanych światem cyfrowym. Warto podkreślić, że jest to pierwsze tego rodzaju kompendium poświęcone humanistyce cyfrowej w Polsce i jedno z pierwszych w Europie.
Społeczeństwo Jamajki przeszło długą drogę od dominującej liczebnie, a podporządkowanej kolonialnej władzy, służebnej populacji osób zniewolonych i pozbawionych podmiotowości prawnej, do obywateli kraju skazanego na peryferyzację w ramach gospodarki światowej. Autor przedstawia etnohistoryczne aspekty kształtowania się rasistowsko-klasistowskiej dominacji grupki Europejczyków nad większością ukształtowaną wskutek gospodarczego obrotu ludźmi, wykorzystywania i konserwowania ich podporządkowanego, podrzędnego statusu oraz eksploatacji globalnych nierówności. Na przykładzie jamajskich przestrzeni miejskiej i turystyki zaprezentował skutki kolonialnej niedbałości o rozwój społeczny i gospodarczy wyspy oraz utrzymywania większości jej mieszkańców w charakterze Innych, co zaowocowało odrzuceniem przez nich istotnej części „kolonialnej spuścizny” oraz dążeniami do wytworzenia własnej tożsamości. Końcowe rozdziały autor przeznaczył na omówienie praktycznych konsekwencji kontynuowania statusów etnorasowych i klasowych, zakorzenionych w kolonialnych i nacjonalistycznych hierarchiach, które nie przystają do opisu społeczeństw współczesnego świata, lecz są cynicznie reanimowane i wykorzystywane do legitymizowania wyzysku i dyskryminacji arbitralnie wybranych grup.
What does it mean to call a place home? Who is allowed to become a member of a community? When can we say that we truly belong?
These are some of the questions of place and belonging that renowned cultural critic bell hooks examines in her new book, Belonging: A Culture of Place. Traversing past and present, Belonging charts a cyclical journey in which hooks moves from place to place, from country to city and back again, only to end where she began--her old Kentucky home.
hooks has written provocatively about race, gender, and class; and in this book she turns her attention to focus on issues of land and land ownership. Reflecting on the fact that 90% of all black people lived in the agrarian South before mass migration to northern cities in the early 1900s, she writes about black farmers, about black folks who have been committed both in the past and in the present to local food production, to being organic, and to finding solace in nature. Naturally, it would be impossible to contemplate these issues without thinking about the politics of race and class. Reflecting on the racism that continues to find expression in the world of real estate, she writes about segregation in housing and economic racialized zoning. In these critical essays, hooks finds surprising connections that link of the environment and sustainability to the politics of race and class that reach far beyond Kentucky.
With characteristic insight and honesty, Belonging offers a remarkable vision of a world where all people--wherever they may call home--can live fully and well, where everyone can belong.
Winner of a Shingo Research and Professional Publication Award
The new edition of this Shingo Prize-winning bestseller provides critical insights and approaches to make any Lean transformation an ongoing success. It shows you how to implement a sustainable, successful transformation by developing a culture that has your stakeholders throughout the organizational chart involved and invested in the outcome. It teaches you how to successfully navigate the politics in cross-functional process improvement projects, and to engage executives in ways that are personally meaningful to them. If you are a leader at any level in an organization undergoing or considering a Lean transformation, this is where you should start and finish … and start again.
Konserwacja dzieł sztuki wymaga ciągłych badań naukowych i konserwatorskich. Prawidłowe przeprowadzenie zabiegów konserwatorskich nie jest możliwe bez rozpoznania rodzaju materiałów użytych do jego wykonania oraz zastosowanej techniki. Nie mniej ważnym zagadnieniem jest określenie rodzaju i przyczyn zniszczeń. Na podstawie szeroko zakrojonych analiz dzieł sztuki wytyczany jest zakres i rodzaj prac konserwatorskich oraz dobór odpowiednich materiałów. Szeroki wachlarz problematyki badawczej wymaga od konserwatora międzydyscyplinarnej wiedzy łączącej różne gałęzie nauki i sztuki. Trzeci tom serii wydawniczej Konserwacja: Nauka i Sztuka / Conservation: Science and Art pt. Technologia i badania konserwatorskie dzieł sztuki zawiera szesnaście artykułów. W monografii przedstawiono najnowsze wyniki prac badawczych i konserwatorskich prowadzonych przez pracowników i badaczy związanych z Wydziałem Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Publikację podzielono na działy problemowe dotyczące: malarstwa, rzeźby z kamienia i terrakoty, zabytków z metalu, skóry, fotografii, innych technik, architektury oraz wartościowania dzieł sztuki. Autorzy artykułów omawiają różnorodną tematykę, począwszy od badań zabytków w aspekcie ich budowy technicznej, stanu zachowania, przekształceń powstałych na przestrzeni lat, poprzez analizy konserwatorskie związane z określeniem rodzaju i przyczyn zniszczeń, testowaniem metod oraz materiałów konserwatorskich, kończąc na zagadnieniach teoretycznych związanych z wartościowaniem zabytków. Wiele prac jest efektem wielodyscyplinarnych analiz łączących takie dziedziny nauki, jak: historia sztuki, architektury, fizyka, chemia, biologia. W monografii poruszono wielorakie zagadnienia poszerzające aktualny stan wiedzy dotyczącej ważnych gałęzi badań służących konserwacji dzieł sztuki.
This book explains seven critical steps to improve children's writing. Though seemingly ‘natural’, writing proves devilishly difficult for far too many school pupils and closing this gap can have a lasting impact on their academic and life success.
With the goal of giving every teacher the knowledge and skill to teach writing with confidence, it makes sense of the history and ‘science’ of writing, synthesising the debates and presenting a wealth of usable evidence about how children develop most efficiently as successful writers.
It trains teachers to be an expert in how pupils learn to write, from the big picture of planning, editing and revising your writing, to the vital importance of grammar and spelling with accuracy. Highly practical strategies and easy-to use classroom activities are included to help teachers seize opportunities across the curriculum every school day to teach the critical writing process.
Closing the Writing Gap will guide teachers at every stage of their career and when used with Alex Quigley’s much-loved books on Vocabulary and Reading gives school leaders evidence-based approaches to literacy that can be applied across a school or a group of schools.
Zofia Lipecka. Labirynty sztuki to książka poświęcona twórczości polsko-francuskie j artystki od lat siedemdziesiątych XX wieku mieszkającej i tworzącej w Paryżu. Autorka z bogatego dorobku malarki, obejmującego niemal czterdzieści lat, w kolejnych rozdziałach przedstawiła najistotniejsze punkty „zwrotne” jej twórczości, sytuując sztukę Lipeckiej w zmiennych zależnościach teoretyczno-filozoficznych.
Publikacja jest efektem długoletniej przyjaźni, więzi intelektualnej i emocjonalnej, wspólnych doświadczeń, rozmów, dyskusji łączących artystę z krytykiem sztuki. Analizowane przez autorkę prace Lipeckiej odnoszone są do jej pojmowania rzeczywistości, do określonej historii, w której powstają znaczenia i dzieją się motywujące ją wydarzenia. „Lektura książki pozwala podążać czytelnikowi za twórczością artystki, patrzeć na wybrane dzieła, zagłębiać się w myśli, które im towarzyszą, przeżywać związane z nimi emocje, zastanawiać się, pytać i – niemal natychmiast – znajdować odpowiedź na rodzące się wątpliwości” – pisał Andrzej Turowski w liście do autorki. Słowo pisane stało się ekwiwalentem obrazu.
Praca na pisana językiem współczesnej humanistyki (filozofii, historii sztuki, religioznawstwa), pozwalającym opisać i interpretować sztukę, wskazu je osadzenie rozprawy wśród pojęć historii idei. Jest on ponadto spójny z „rzeczywistością obrazową” będącą przedmiotem rozważań. Mimo bogactwa odniesień tekst nie dominuje nad malarstwem, „pozostawia to, co ukryte, ukrytym, starając się jednak zbliżyć do nigdy niewyjaśnionego sedna twórczości, dążąc jednocześnie do zrozumienia motywacji etycznych i metafizycznych, estetycznych i politycznych, które dzieła sztuki w sobie zawiera ją”. Taka perspektywa pozwala działalność artystyczną związać ze wspólnotową odpowiedzialnością.
„Zofię Lipecką odnajdujemy w lekturze tej książki jako artystkę kompletną – wrażliwą, zainteresowaną człowiekiem we współczesnym świecie; jego kondycją w codzienności – traumie post-pamięci wojny i Zagłady, a także uwikłaniami w aktualne scenariusze polityczne – łącznie z wojną na Ukrainie”.
Książka ta jest pod jednym względem unikalna. Jej autor jako pierwszy podejmuje próbę łącznego zinterpretowania rewolucji antykulturowej i projektu Wielkiego Resetu. Oba te zjawiska łączy wspólny zamysł budowy nowej cywilizacji, która w odróżnieniu od poprzednich, wyłonionych samoistnie skutkiem praw historii, byłaby pierwszą makroformacją od początku do końca zaprojektowaną. Problem w tym, że to gigantyczne przedsięwzięcie realizowane obecnie przez wszystkie siły rządzące światem, nie uzasadnia się celami ekonomicznymi, psychologią władzy, ani misją ratowania świata. Na pierwszy rzut oka wydaje się nie mieć sensu. Autor przeprowadza osobliwe śledztwo, zmierzające do odnalezienia rzeczywistego celu nowego porządku świata, analizując kolejno jego wpływ na kulturę, społeczeństwo i jednostkę, a także rozpatrując go na tle wcześniejszych rewolucji europejskich. W miarę analiz stopniowo zbliżamy się do odpowiedzi. Ostateczna konkluzja jest ponura i wręcz przerażająca.
W monografii podjęta została interdyscyplinarna refleksja nad literaturą, filmem, muzyką i obrazem w powiązaniu ze sztuką operową i jej kulturowymi kontekstami. Autorzy kolejnych rozdziałów punktem odniesienia uczynili dzieła, w których dochodzi do różnego typu transpozycji operowych stylów, zarówno w sztuce wcześniejszych epok, jak i w zjawiskach kultury współczesnej (m.in. poezji, powieści, teledysku, teatrze tańca, grze komputerowej). Pojęciową kotwicę dla poruszanych zagadnień ustanowiły tradycyjne kategorie estetyczne – „stylu” i „dzieła” (stylów opery, dzieła w kulturze), odczytywane w dwojakim ujęciu: (1) ze względu na specyfikę gatunkowo-formalną i poszczególne składowe dramatyczne, muzyczne, teatralne, literackie i in. decydujące o fenomenie opery, jak również (2) jako wszelkiego rodzaju signum operowej sztuki i jej tematów zapisane w dziełach kultury, pozwalające m.in. na poszukiwanie paradygmatu „operowości”, otwartego na różne ideowe, kulturowe i estetyczne odczytania. W przedstawionych ujęciach, analizach i interpretacjach dzieł uwzględniono zachowanie pamięci kontekstu, z którego wywodzi się materiał podlegający transpozycji, a efekty procesów twórczych cechują się formalno-artystyczną nawiązaniem do wyjściowego oryginału (motywu, tematu, idei, stylu, wątku, formy, całego dzieła), ustanawiając nieodzowny element procesu trans-positio. Dzięki temu rezultaty takich procesów uobecniają i uaktualniają w sztuce i w kulturze, a wraz z nimi także w refleksji humanistycznej, doświadczenie żywotności tradycji, sztuki pamięci i stapiania się horyzontów, potwierdzając wielopoziomowe symboliczne i alegoryczne zakorzenienie sztuki tak dawnych epok, jak czasów współczesnych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
