Julian Tuwim (1894-1953) twórczość Juliana Tuwima od początku cieszyła się dużą popularnością, a krytycy określają go mianem mistrza poezji, który nieustannie wzrusza i zachwyca kolejne pokolenia czytelników. Wiersze z tomików Czyhanie na Boga, Sokrates tańczący i Siódma jesień oraz poemat Bal w operze są przepełnione ekspresją i witalistyczną radością życia. Autor polemizuje w nich z młodopolską melancholią i mieszczańskim konwenansem. Późniejsza twórczość Tuwima nawiązuje do utworów Kochanowskiego i Cypriana Kamila Norwida, jest protestem przeciwko wojnie i wyraża dezaprobatę autora na niesprawiedliwość społeczną.W tomiku Klasyka mistrzów. Wybór wierszy prezentujemy nie tylko najbardziej znane utwory poety takie jak: Ranyjulek, Wiosna, Rzecz czarnoleska czy Do krytyków, ale również wiele mniej znanych, ale równie pięknych i interesujących, jak również utwory z rękopisów czy poemat Bal w operze. W dorobku literackim Juliana Tuwima jest również sporo utworów dla dzieci, które, co prawda, nie znalazły się w tym zbiorze, ale warto do nich sięgnąć, np. Lokomotywa, Pan Hilary czy Zosia Samosia.
Konstanty Ildefons Gałczyński (1905-1953) pasjonowała go muzyka i języki obce, których znał kilka, a jego największą pasją stało się pisanie. Po maturze zdecydował się na studia na Uniwersytecie Warszawskim, i to jednocześnie na dwóch kierunkach filologii angielskiej oraz filologii klasycznej. Dołączył do grupy poetyckiej Kwadryga i drukował wiersze w czasopiśmie o tym samym tytule. Wcześniej sympatyzował także ze skamandrytami. W 1930 r. poślubił Natalię Awałow. Czas II wojny światowej to bardzo burzliwy okres w życiu poety służba wojskowa, dostanie się do niewoli, praca w obozowym szpitalu. Drugi ślub z Lucyną Wolanowską, rozstanie, powrót do Polski i ponowne życie z Natalią. W 1948 r. przebył pierwszy zawał serca, w 1952 r. drugi, a ten z 1953 r. okazał się śmiertelny. Poeta został pochowany na warszawskich Powązkach. W opinii większości krytyków, jak też miłośników poezji Gałczyńskiego był on jednym z najwybitniejszych poetów XX wieku, co nie oznacza, że łatwym w odbiorze i interpretacji. Wielu definiuje jego twórczość w kategoriach jarmarcznej, groteskowej, prześmiewczej zabawy, dostrzegając głównie kreację mitu poety cygana, biedaka i fantasty. Inni odnajdują w niej szereg głębokich odniesień, metaforykę podtekstów i zagadkowych znaczeń. Warto tu zauważyć, że poeta fenomen osobny, któremu przyszło żyć w trzech epokach literackich, wykorzystywał twórczo zarówno poetykę skamandrytów i katastrofistów, jak też francuskich symbolistów, by wreszcie sięgnąć po elementy groteski czy parodii.
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska (1891-1945) polska poetkai dramatopisarka. Pochodziła z inteligenckiej rodziny, była córką malarzaWojciecha Kossaka i Marii z Kisielnickich. W rodzinnym domu poetki, zwanymKossakówka, często gościły wybitne postaci ze świata literatury, sztuki ipolityki, m.in. Henryk Sienkiewicz, Ignacy Jan Paderewski, Wincenty Lutosławski.Młoda Maria nie uczęszczała do szkoły, lekcje pobierała w domu, gdzie zdobyłagruntowne wykształcenie humanistyczne, przez krótki czas była wolną słuchaczkąkrakowskiej Akademii Sztuk Pieknych. Poetka była trzykrotnie zamężna. Wewrześniu 1939 r. wyjechała do Francji, a następnie do Anglii, w której pozostałado końca swoich dni. Zmarła na chorobę nowotworową 9 lipca 1945 r. wManchesterze. Najważniejszym motywem w twórczości Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej jest miłość, autorka często jest określana jako poetka miłości imistrzyni miniatur poetyckich. Jej utwory są niezwykle klimatyczne i nastrojowe.Wpływ na jej twórczość miała m.in. filozofia Schopenhauera, Nietzschego,Bergsona oraz zainteresowania religią hinduską.
Adam Mickiewicz (1798-1855) wybitny poeta, romantyczny wieszcz, zwany często bardem słowiańskim lub poetą przeobrażeń. Urodził się w drobnoszlacheckiej rodzinie, w Zaosiu koło Nowogródka, dzieciństwo i młodość spędził w Nowogródku oraz Wilnie. Mickiewicz, obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego, uważany jest za największego poetę doby polskiego romantyzmu. Znakomity twórca dramatu romantycznego. Autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady, a przede wszystkim epopei narodowej Pan Tadeusz. Zmarł 26 listopada1855 r. w Konstantynopolu, a w 1890 r.jego prochy zostały złożone w krypcie na Wawelu. Opublikowany w 1822 r. w Wilnie tom Poezji został uznany za manifest polskiego romantyzmu. W Przedmowie oraz balladzie Romantyczność poeta zawarł nowy program literatury, odwołującej się do uczuć, wierzeń ludowych i obecności elementów natury i przyrody. Sonety odeskie i Sonety krymskie to przeciwstawienie dla tradycyjnych sonetów, w których główną tematykę stanowiła miłość oraz filozofia. Mickiewicz stawia nacisk na metafizyczne opisy przyrody i wewnętrzne przeżycia bohaterów. W niniejszym zbiorze znajdują się m.in. utwory: Do M***, Romantyczność, Stepy akermańskie, Reduta Ordona, Na Alpach w Splgen 1829, Widzenie.
"Bolesław Leśmian (właśc. Lesman) (1877-1937) poeta, prozaik, eseista, krytyk literacki. Urodził się w inteligenckiej, zasymilowanej rodzinie żydowskiej, ojciec wywodził się z rodziny księgarskiej, a matka prawniczej. Przyszły poeta młodosść spędził na Ukrainie, w Kijowie, tam ukończył gimnazjum klasyczne, a następnie prawo na Uniwersytecie św. Włodzimierza. Leśmian jest uważany za największego nowatora polskiej poezji XX wieku. Był również współzałożycielem i reżyserem Teatru Artystycznego w Warszawie, a w latach 1918-1934 pracował jako rejent w Hrubieszowie i Zamościu. Poeta zmarł 5 listopada 1937 r., przyczyną śmierci był zawał serca, pochowano go na warszawskich Powązkach.Twórczość Leśmiana jest niezwykle nowatorska jak na ówczesne czasy, jej charakterystycznymi cechami są wrażeniowość i intuicyjność. Poezja jest dla Leśmianamową pierwotną, ponieważ cechy twórcy poezji utożsamia on z cechami charakterystycznymi dla człowieka pierwotnego. Szczególną uwagę należy zwrócić równieżna język prezentowanych utworów, gdyż poeta nierzadko tworzył swój własny, prywatny język, obfitujący w neologizmy i kreacje językowe. W niniejszym zbiorze znajdują się utwory pochodzące z tomów: Sad rozstajny, Łąka, Napój cienisty, Dziejba leśna."
"Juliusz Słowacki (1809-1849) – poeta, dramaturg i epistolograf. Urodził się w Krzemieńcu, pochodził z inteligenckiej rodziny, jego ojciec, Euzebiusz, był profesorem literatury
w Liceum Krzemienieckim i Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim, zaś matka, Salomea
z Januszewskich, osobą o dużej kulturze literackiej i osobistej. Słowacki to jeden
z najwybitniejszych twórców polskiego romantyzmu, obok Mickiewicza i Krasińskiego,
jest uznawany za jednego z wieszczów narodowych. W twórczości swojej podejmował tematywalki narodowo-wyzwoleńczej, egzystencjalne rozterki i refleksje człowieka uwikłanego w machinę historii. Zmarł 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu. W 1927 r. sprowadzono prochy poety do kraju, spoczął w krypcie na Wawelu, obok Adama Mickiewicza. Twórczość Juliusza Słowackiego jest bardzo różnorodna i nie da się jej sklasyfikować jako jednego modelu literackiego. Jego liryki przechodzą kilka etapów,
w trakcie których dokonuje się ewolucja od sentymentalizmu, przez romantyczny bajronizm, aż po rewolucyjny romantyzm, skupiony na tematyce narodowej i patriotycznej, a pod koniec życia genezyjski mistycyzm. W niniejszym zbiorze znajdują się m.in. utwory: Oda do wolności, Piramidy, Grób Agamemnona, Testament mój, W pamiętniku Zofii Bobrówny, Do Ludwika Norwida, Sowiński w okopach Woli."
"Krzysztof Kamil Baczyński (1921-1944) – polski poeta, żołnierz Armii Krajowej, przedstawiciel pokolenia Kolumbów. Pochodził z inteligenckiej rodziny, ojciec był żołnierzem Legionów Polskich, historykiem i krytykiem literatury, a matka nauczycielką
i autorką podręczników szkolnych. Od 1931 r. uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego, już wtedy odznaczał się wielkim znawstwem literatury, zarówno polskiej,
jak i światowej. W czasie II wojny światowej był kierownikiem działu poezji konspiracyjnego miesięcznika „Droga”. Zginął, biorąc udział w powstaniu warszawskim,
4 sierpnia 1944 r. Baczyński jest powszechnie uznawany za najwybitniejszego twórcę pokolenia wojennego, jego utwory to przejmujący obraz tragedii okupacyjnej swego pokolenia, która jednocześnie wolna jest od martyrologii. Poezja Baczyńskiego najpełniej wyraża cechy pokolenia Kolumbów, dla twórców tej epoki konsekwencją wybuchu
wojny była konieczność poradzenia sobie ze zmieniającym się światem i otoczeniem oraz odnalezienie własnej postawy wobec tych wydarzeń. W niniejszym zbiorze znajdują się utwory Krzysztofa Kamila Baczyńskiego powstałe w latach 1938-1944, m.in.: Pokolenie,
Ars poetica, Poległym, Elegia o… [chłopcu polskim]."
Adam Mickiewicz (1798-1855) wybitny poeta, romantyczny wieszcz, zwany często bardem słowiańskim lub poetą przeobrażeń. Urodził się w drobnoszlacheckiej rodzinie, w Zaosiu koło Nowogródka, dzieciństwo i młodość spędził w Nowogródku oraz Wilnie. Mickiewicz, obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego, uważany jest za największego poetę doby polskiego romantyzmu. Znakomity twórca dramatu romantycznego. Autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady, a przede wszystkim epopei narodowej Pan Tadeusz. Zmarł 26 listopada1855 r. w Konstantynopolu, a w 1890 r.jego prochy zostały złożone w krypcie na Wawelu. Opublikowany w 1822 r. w Wilnie tom Poezji został uznany za manifest polskiego romantyzmu. W Przedmowie oraz balladzie Romantyczność poeta zawarł nowy program literatury, odwołującej się do uczuć, wierzeń ludowych i obecności elementów natury i przyrody. Sonety odeskie i Sonety krymskie to przeciwstawienie dla tradycyjnych sonetów, w których główną tematykę stanowiła miłość oraz filozofia. Mickiewicz stawia nacisk na metafizyczne opisy przyrody i wewnętrzne przeżycia bohaterów. W niniejszym zbiorze znajdują się m.in. utwory: Do M***, Romantyczność, Stepy akermańskie, Reduta Ordona, Na Alpach w Splgen 1829, Widzenie.""
"Maria Pawlikowska-Jasnorzewska (1891-1945) – polska poetka i dramatopisarka. Pochodziła z inteligenckiej rodziny, była córką malarza Wojciecha Kossaka i Marii
z Kisielnickich. W rodzinnym domu poetki, zwanym Kossakówka, często gościły wybitne postaci ze świata literatury, sztuki i polityki, m.in. Henryk Sienkiewicz, Ignacy Jan Paderewski, Wincenty Lutosławski. Młoda Maria nie uczęszczała do szkoły, lekcje pobierała
w domu, gdzie zdobyła gruntowne wykształcenie humanistyczne, przez krótki czas była wolną słuchaczką krakowskiej Akademii Sztuk Pieknych. Poetka była trzykrotnie zamężna. We wrześniu 1939 r. wyjechała do Francji, a następnie do Anglii, w której pozostała
do końca swoich dni. Zmarła na chorobę nowotworową 9 lipca 1945 r. w Manchesterze.
Najważniejszym motywem w twórczości Marii Pawlikowskiej- Jasnorzewskiej jest miłość, autorka często jest określana jako „poetka miłości” i mistrzyni miniatur poetyckich. Jej utwory są niezwykle klimatyczne i nastrojowe. Wpływ na jej twórczość miała m.in. filozofia
Schopenhauera, Nietzschego, Bergsona oraz zainteresowania religią hinduską. W niniejszym tomiku znajdują się m.in. utwory: Ofelia, Fotografia, Kto chce, bym go kochała, Laura
i Filon, Westchnienie, Prawa ogrodu botanicznego."
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
