"Pan Tadeusz, czyli Ostatni Zajazd na Litwie" to epopeja narodowa Adama Mickiewicza, uznawana za szczytowe osiągnięcie polskiego romantyzmu i jedno z najważniejszych dzieł literatury polskiej. Utwór został napisany w latach 1832-1834 na emigracji w Paryżu i opublikowany w 1834 roku. Akcja poematu rozgrywa się na Litwie, w niewielkiej miejscowości Soplicowo, w latach 1811-1812, w przededniu inwazji Napoleona na Rosję. Ten historyczny kontekst budzi w bohaterach nadzieje na odzyskanie przez Polskę niepodległości. Mickiewicz z ogromną precyzją odtwarza realia życia polskiej szlachty na Kresach, ich codzienne zwyczaje, obyczaje, a także atmosferę tamtych czasów. Centralnym wątkiem fabularnym jest trwający od pokoleń konflikt między rodami Sopliców i Horeszków. Młody Tadeusz Soplica wraca po latach nauki do rodzinnego domu i zakochuje się w Zosi, krewniaczce Horeszków. Ich uczucie staje się symbolem pojednania zwaśnionych rodzin. Kluczową postacią jest również ksiądz Robak, w rzeczywistości Jacek Soplica - ojciec Tadeusza. Jego dramatyczna przeszłość i obecne działania jako emisariusza napoleońskiego dodają utworowi głębi i napięcia. "Pan Tadeusz" to nie tylko opowieść o miłości i sporach szlacheckich. Mickiewicz porusza w nim wiele ważnych tematów takich jak: patriotyzm i tęsknota za ojczyzną;krytyka szlachty;przyroda jako bohater;tradycja i obyczaje. Utwór jest napisany wierszem trzynastozgłoskowym, co nadaje mu rytmiczność i melodyjność. Mickiewicz stosuje liczne środki stylistyczne, takie jak metafory, porównania, epitety, które wzbogacają język i czynią go żywym oraz obrazowym. Poemat składa się z dwunastu ksiąg, a każda z nich rozwija kolejne wątki fabularne i tematyczne. "Pan Tadeusz" odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu polskiej świadomości narodowej. Jest często określany jako "ostatni zajazd na Litwie", symbolizując koniec pewnej epoki w historii Polski. Dzieło to było inspiracją dla wielu twórców i doczekało się licznych adaptacji teatralnych, filmowych oraz operowych. Czytając "Pana Tadeusza", odbiorca przenosi się w świat pełen pasji, emocji i piękna. To nie tylko lekcja historii, ale także uniwersalna opowieść o miłości, honorze, przebaczeniu i nadziei. Mickiewicz, poprzez swoją mistrzowską narrację, zachęca do refleksji nad tym, co stanowi istotę polskości i ludzkiej natury. "Pan Tadeusz" to arcydzieło, które łączy w sobie bogactwo języka, głębię psychologiczną postaci i malownicze opisy świata przedstawionego. To lektura obowiązkowa dla każdego, kto pragnie zrozumieć duszę polskiego narodu i docenić piękno rodzimej literatury. O autorze: Adam Mickiewicz (1798-1855) był jednym z najwybitniejszych polskich poetów romantycznych, a także dramaturgiem, eseistą i działaczem politycznym. Urodził się w Zaosiu lub Nowogródku na terenie dzisiejszej Białorusi. Jest autorem wielu kluczowych dzieł literatury polskiej, takich jak "Dziady", "Pan Tadeusz", "Sonety krymskie" i "Konrad Wallenrod". Mickiewicz był aktywnym uczestnikiem życia społeczno-politycznego swojej epoki. Za działalność w tajnych stowarzyszeniach patriotycznych został aresztowany i zesłany w głąb Rosji. Po uwolnieniu podróżował po Europie, m. in. przebywał w Niemczech, Włoszech i Szwajcarii. W Paryżu objął katedrę literatur słowiańskich w Collge de France. Jego twórczość wywarła ogromny wpływ na kształtowanie się polskiej tożsamości narodowej i inspirowała kolejne pokolenia. Zmarł w Konstantynopolu (obecnie Stambuł) w 1855 roku, gdzie udał się z misją organizacji polskich oddziałów podczas wojny krymskiej. Format A5; stron 246, w tym 32 cz.b,kolorowe ilustracje;opr.twarda
"Pan Tadeusz, czyli Ostatni Zajazd na Litwie" to epopeja narodowa Adama Mickiewicza, uznawana za szczytowe osiągnięcie polskiego romantyzmu i jedno z najważniejszych dzieł literatury polskiej. Utwór został napisany w latach 1832-1834 na emigracji w Paryżu i opublikowany w 1834 roku. Akcja poematu rozgrywa się na Litwie, w niewielkiej miejscowości Soplicowo, w latach 1811-1812, w przededniu inwazji Napoleona na Rosję. Ten historyczny kontekst budzi w bohaterach nadzieje na odzyskanie przez Polskę niepodległości. Mickiewicz z ogromną precyzją odtwarza realia życia polskiej szlachty na Kresach, ich codzienne zwyczaje, obyczaje, a także atmosferę tamtych czasów. Centralnym wątkiem fabularnym jest trwający od pokoleń konflikt między rodami Sopliców i Horeszków. Młody Tadeusz Soplica wraca po latach nauki do rodzinnego domu i zakochuje się w Zosi, krewniaczce Horeszków. Ich uczucie staje się symbolem pojednania zwaśnionych rodzin. Kluczową postacią jest również ksiądz Robak, w rzeczywistości Jacek Soplica - ojciec Tadeusza. Jego dramatyczna przeszłość i obecne działania jako emisariusza napoleońskiego dodają utworowi głębi i napięcia. "Pan Tadeusz" to nie tylko opowieść o miłości i sporach szlacheckich. Mickiewicz porusza w nim wiele ważnych tematów takich jak: patriotyzm i tęsknota za ojczyzną;krytyka szlachty;przyroda jako bohater;tradycja i obyczaje. Utwór jest napisany wierszem trzynastozgłoskowym, co nadaje mu rytmiczność i melodyjność. Mickiewicz stosuje liczne środki stylistyczne, takie jak metafory, porównania, epitety, które wzbogacają język i czynią go żywym oraz obrazowym. Poemat składa się z dwunastu ksiąg, a każda z nich rozwija kolejne wątki fabularne i tematyczne. "Pan Tadeusz" odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu polskiej świadomości narodowej. Jest często określany jako "ostatni zajazd na Litwie", symbolizując koniec pewnej epoki w historii Polski. Dzieło to było inspiracją dla wielu twórców i doczekało się licznych adaptacji teatralnych, filmowych oraz operowych. Czytając "Pana Tadeusza", odbiorca przenosi się w świat pełen pasji, emocji i piękna. To nie tylko lekcja historii, ale także uniwersalna opowieść o miłości, honorze, przebaczeniu i nadziei. Mickiewicz, poprzez swoją mistrzowską narrację, zachęca do refleksji nad tym, co stanowi istotę polskości i ludzkiej natury. "Pan Tadeusz" to arcydzieło, które łączy w sobie bogactwo języka, głębię psychologiczną postaci i malownicze opisy świata przedstawionego. To lektura obowiązkowa dla każdego, kto pragnie zrozumieć duszę polskiego narodu i docenić piękno rodzimej literatury. O autorze: Adam Mickiewicz (1798-1855) był jednym z najwybitniejszych polskich poetów romantycznych, a także dramaturgiem, eseistą i działaczem politycznym. Urodził się w Zaosiu lub Nowogródku na terenie dzisiejszej Białorusi. Jest autorem wielu kluczowych dzieł literatury polskiej, takich jak "Dziady", "Pan Tadeusz", "Sonety krymskie" i "Konrad Wallenrod". Mickiewicz był aktywnym uczestnikiem życia społeczno-politycznego swojej epoki. Za działalność w tajnych stowarzyszeniach patriotycznych został aresztowany i zesłany w głąb Rosji. Po uwolnieniu podróżował po Europie, m. in. przebywał w Niemczech, Włoszech i Szwajcarii. W Paryżu objął katedrę literatur słowiańskich w Collge de France. Jego twórczość wywarła ogromny wpływ na kształtowanie się polskiej tożsamości narodowej i inspirowała kolejne pokolenia. Zmarł w Konstantynopolu (obecnie Stambuł) w 1855 roku, gdzie udał się z misją organizacji polskich oddziałów podczas wojny krymskiej. Format A4; stron 246, w tym 32 cz.b,kolorowe ilustracje;opr.twarda
"Pan Tadeusz, czyli Ostatni Zajazd na Litwie" to epopeja narodowa Adama Mickiewicza, uznawana za szczytowe osiągnięcie polskiego romantyzmu i jedno z najważniejszych dzieł literatury polskiej. Utwór został napisany w latach 1832-1834 na emigracji w Paryżu i opublikowany w 1834 roku. Akcja poematu rozgrywa się na Litwie, w niewielkiej miejscowości Soplicowo, w latach 1811-1812, w przededniu inwazji Napoleona na Rosję. Ten historyczny kontekst budzi w bohaterach nadzieje na odzyskanie przez Polskę niepodległości. Mickiewicz z ogromną precyzją odtwarza realia życia polskiej szlachty na Kresach, ich codzienne zwyczaje, obyczaje, a także atmosferę tamtych czasów. Centralnym wątkiem fabularnym jest trwający od pokoleń konflikt między rodami Sopliców i Horeszków. Młody Tadeusz Soplica wraca po latach nauki do rodzinnego domu i zakochuje się w Zosi, krewniaczce Horeszków. Ich uczucie staje się symbolem pojednania zwaśnionych rodzin. Kluczową postacią jest również ksiądz Robak, w rzeczywistości Jacek Soplica - ojciec Tadeusza. Jego dramatyczna przeszłość i obecne działania jako emisariusza napoleońskiego dodają utworowi głębi i napięcia. "Pan Tadeusz" to nie tylko opowieść o miłości i sporach szlacheckich. Mickiewicz porusza w nim wiele ważnych tematów takich jak: patriotyzm i tęsknota za ojczyzną;krytyka szlachty;przyroda jako bohater;tradycja i obyczaje. Utwór jest napisany wierszem trzynastozgłoskowym, co nadaje mu rytmiczność i melodyjność. Mickiewicz stosuje liczne środki stylistyczne, takie jak metafory, porównania, epitety, które wzbogacają język i czynią go żywym oraz obrazowym. Poemat składa się z dwunastu ksiąg, a każda z nich rozwija kolejne wątki fabularne i tematyczne. "Pan Tadeusz" odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu polskiej świadomości narodowej. Jest często określany jako "ostatni zajazd na Litwie", symbolizując koniec pewnej epoki w historii Polski. Dzieło to było inspiracją dla wielu twórców i doczekało się licznych adaptacji teatralnych, filmowych oraz operowych. Czytając "Pana Tadeusza", odbiorca przenosi się w świat pełen pasji, emocji i piękna. To nie tylko lekcja historii, ale także uniwersalna opowieść o miłości, honorze, przebaczeniu i nadziei. Mickiewicz, poprzez swoją mistrzowską narrację, zachęca do refleksji nad tym, co stanowi istotę polskości i ludzkiej natury. "Pan Tadeusz" to arcydzieło, które łączy w sobie bogactwo języka, głębię psychologiczną postaci i malownicze opisy świata przedstawionego. To lektura obowiązkowa dla każdego, kto pragnie zrozumieć duszę polskiego narodu i docenić piękno rodzimej literatury. O autorze: Adam Mickiewicz (1798-1855) był jednym z najwybitniejszych polskich poetów romantycznych, a także dramaturgiem, eseistą i działaczem politycznym. Urodził się w Zaosiu lub Nowogródku na terenie dzisiejszej Białorusi. Jest autorem wielu kluczowych dzieł literatury polskiej, takich jak "Dziady", "Pan Tadeusz", "Sonety krymskie" i "Konrad Wallenrod". Mickiewicz był aktywnym uczestnikiem życia społeczno-politycznego swojej epoki. Za działalność w tajnych stowarzyszeniach patriotycznych został aresztowany i zesłany w głąb Rosji. Po uwolnieniu podróżował po Europie, m. in. przebywał w Niemczech, Włoszech i Szwajcarii. W Paryżu objął katedrę literatur słowiańskich w Collge de France. Jego twórczość wywarła ogromny wpływ na kształtowanie się polskiej tożsamości narodowej i inspirowała kolejne pokolenia. Zmarł w Konstantynopolu (obecnie Stambuł) w 1855 roku, gdzie udał się z misją organizacji polskich oddziałów podczas wojny krymskiej. Format A5; stron 246, w tym 32 cz.b,kolorowe ilustracje;opr.miękka.
"Pan Tadeusz, czyli Ostatni Zajazd na Litwie" to epopeja narodowa Adama Mickiewicza, uznawana za szczytowe osiągnięcie polskiego romantyzmu i jedno z najważniejszych dzieł literatury polskiej. Utwór został napisany w latach 1832-1834 na emigracji w Paryżu i opublikowany w 1834 roku. Akcja poematu rozgrywa się na Litwie, w niewielkiej miejscowości Soplicowo, w latach 1811-1812, w przededniu inwazji Napoleona na Rosję. Ten historyczny kontekst budzi w bohaterach nadzieje na odzyskanie przez Polskę niepodległości. Mickiewicz z ogromną precyzją odtwarza realia życia polskiej szlachty na Kresach, ich codzienne zwyczaje, obyczaje, a także atmosferę tamtych czasów. Centralnym wątkiem fabularnym jest trwający od pokoleń konflikt między rodami Sopliców i Horeszków. Młody Tadeusz Soplica wraca po latach nauki do rodzinnego domu i zakochuje się w Zosi, krewniaczce Horeszków. Ich uczucie staje się symbolem pojednania zwaśnionych rodzin. Kluczową postacią jest również ksiądz Robak, w rzeczywistości Jacek Soplica - ojciec Tadeusza. Jego dramatyczna przeszłość i obecne działania jako emisariusza napoleońskiego dodają utworowi głębi i napięcia. "Pan Tadeusz" to nie tylko opowieść o miłości i sporach szlacheckich. Mickiewicz porusza w nim wiele ważnych tematów takich jak: patriotyzm i tęsknota za ojczyzną;krytyka szlachty;przyroda jako bohater;tradycja i obyczaje. Utwór jest napisany wierszem trzynastozgłoskowym, co nadaje mu rytmiczność i melodyjność. Mickiewicz stosuje liczne środki stylistyczne, takie jak metafory, porównania, epitety, które wzbogacają język i czynią go żywym oraz obrazowym. Poemat składa się z dwunastu ksiąg, a każda z nich rozwija kolejne wątki fabularne i tematyczne. "Pan Tadeusz" odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu polskiej świadomości narodowej. Jest często określany jako "ostatni zajazd na Litwie", symbolizując koniec pewnej epoki w historii Polski. Dzieło to było inspiracją dla wielu twórców i doczekało się licznych adaptacji teatralnych, filmowych oraz operowych. Czytając "Pana Tadeusza", odbiorca przenosi się w świat pełen pasji, emocji i piękna. To nie tylko lekcja historii, ale także uniwersalna opowieść o miłości, honorze, przebaczeniu i nadziei. Mickiewicz, poprzez swoją mistrzowską narrację, zachęca do refleksji nad tym, co stanowi istotę polskości i ludzkiej natury. "Pan Tadeusz" to arcydzieło, które łączy w sobie bogactwo języka, głębię psychologiczną postaci i malownicze opisy świata przedstawionego. To lektura obowiązkowa dla każdego, kto pragnie zrozumieć duszę polskiego narodu i docenić piękno rodzimej literatury. O autorze: Adam Mickiewicz (1798-1855) był jednym z najwybitniejszych polskich poetów romantycznych, a także dramaturgiem, eseistą i działaczem politycznym. Urodził się w Zaosiu lub Nowogródku na terenie dzisiejszej Białorusi. Jest autorem wielu kluczowych dzieł literatury polskiej, takich jak "Dziady", "Pan Tadeusz", "Sonety krymskie" i "Konrad Wallenrod". Mickiewicz był aktywnym uczestnikiem życia społeczno-politycznego swojej epoki. Za działalność w tajnych stowarzyszeniach patriotycznych został aresztowany i zesłany w głąb Rosji. Po uwolnieniu podróżował po Europie, m. in. przebywał w Niemczech, Włoszech i Szwajcarii. W Paryżu objął katedrę literatur słowiańskich w Collge de France. Jego twórczość wywarła ogromny wpływ na kształtowanie się polskiej tożsamości narodowej i inspirowała kolejne pokolenia. Zmarł w Konstantynopolu (obecnie Stambuł) w 1855 roku, gdzie udał się z misją organizacji polskich oddziałów podczas wojny krymskiej. Format A4; stron 246, w tym 32 cz.b,kolorowe ilustracje;opr.miękka.
Pierwszy tom „Wykładów paryskich” Adama Mickiewicza, według autorskiego projektu i z komentarzami Krzysztofa Rutkowskiego, to wprowadzenie do nowego, oryginalnego wydania czterech kursów wykładów z zakresu „Literatur słowiańskich”, wygłoszonych przez Mickiewicza w College de France w Paryżu w latach 1840–1844. Książka, napisana w większości przez Krzysztofa Rutkowskiego, zawiera wyjaśnienia celów i zasad edycji w kontekście opowieści o okolicznościach powstania wydania francuskiego oraz rozumienia istoty „akcji” Mickiewicza w tym szczególnie działań podejmowanych pomiędzy III a IV kursem w College de France; ponadto w tomie znalazł się oryginał i pierwszy polski przekład przedmowy Charlesa Bouviera, Emila Bourniera i Théodore’a Fouqueré’a do edycji francuskiej.
Wykłady paryskie znane są przede wszystkim z długo uznawanej za kanoniczną wersji Leona Płoszewskiego, powstałej w wyniku tłumaczenia i jednoczesnej redakcji stenogramów francuskich, prowadzonej według dziś anachronicznych już zasad porządkowania i racjonalizacji. Mickiewicz tymczasem nie tyle wykładał, ile tworzył na powierzonej mu katedrze poetycki i polityczny zarazem performans, którego zapis powinien uwzględniać i w możliwym stopniu przybliżać jego wyjątkowy charakter. Takie właśnie założenie przyświeca edycji, nad którą od kilku lat pracuje wybitny znawca życia i twórczości Mickiewicza, a zarazem znakomity pisarz i tłumacz z języka francuskiego – prof. Krzysztof Rutkowski.
Jako naukowiec i artysta zarazem Zadbał on o to, by książka oddawała niezwykłość akcji Mickiewicza, prezentując zarówno oryginalne stenogramy, jak i nowe tłumaczenia oraz komentarze, które pomagają zrozumieć wyjątkowy kontekst wykładów.
Nowa edycja wykładów paryskich Adama Mickiewicza wyrasta z głębokiego przekonania, że to, co ten wielki artysta robił mówiąc, ma fundamentalne znaczenie nie tylko dla polskiej kultury. Pierwsza, wprowadzająca część rozwija i uzasadnia to przekonanie, wyrażane już w poprzednich pracach Krzysztofa Rutkowskiego, ostatnio w „Bogu Adama”. Czy po dwustu latach nadszedł w końcu czas, by pojąć i podjąć poezję czynną?
Poetycka wizja Litwy lat 1811 i 1812, spisana przez Adama Mickiewicza dwie dekady później, na emigracji w Paryżu. Opus magnum poety i jego ostatni duży utwór. Przez kolejne pokolenia Polaków uważany za epopeję narodową, Pan Tadeusz (1834) nie przestaje zachwycać. Olśniewa nie tylko kreacją świata, złożonego z obrzędów, obyczajów, rytuałów i konwenansów kultury szlacheckiej, lecz także językiem poetyckim i artyzmem formy. Nie ma w tym poemacie zbędnej frazy, nieznaczącego bohatera, nieistotnej sceny, niewymownego gestu. Wszystko tworzy świat idealny, żywo oddziałujący kolorem, smakiem i dźwiękiem na zmysły czytelnika.Opracowanie Aliny Kowalczykowej, przygotowane dla Biblioteki Narodowej po niemal stu latach od pierwszego wydania Pana Tadeusza ze Wstępem Stanisława Pigonia, adresowane jest do szerokiego grona współczesnych odbiorców, zwłaszcza młodzieży szkolnej. To edycja autorska i nowatorska, która z jednej strony odbrązawia biografię Adama Mickiewicza, a z drugiej sugestywnie prezentuje najważniejsze wątki, idee oraz bohaterów poematu.O autorze:Adam Mickiewicz (17981855) poeta, dramaturg, tłumacz, publicysta, działacz polityczny. Uznany za jednego z trzech Wieszczów Narodowych obok Słowackiego i Krasińskiego. Autor takich arcydzieł literatury polskiej jak: Oda do młodości (1820), Ballady i romanse (1822), Grażyna (1823), Dziady cz. II i IV (1823) oraz Dziady cz. III (1832). Urodził się w Nowogródku na Litwie. Studiował na Uniwersytecie Wileńskim, gdzie współtworzył tajne towarzystwa patriotyczne i samokształceniowe, za co został aresztowany i karnie zesłany w głąb Rosji. Tu powstały m.in. jego słynne Sonety krymskie (1826) oraz Konrad Wallenrod (1828). W 1829 roku udało mu się opuścić imperium Rosyjskie i po okresie podróży osiadł w Paryżu. Ożenił się z Celiną Szymanowską, z którą miał szóstkę dzieci. W 1840 roku objął nowo powstałą katedrę literatur słowiańskich w College de France, a niedługo później związał się z Kołem Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego. W czasie Wiosny Ludów utworzył legion polski we Włoszech. Kilka lat później, w czasie wojny krymskiej, wyruszył z misją utworzenia legionów polskich do Konstantynopola, gdzie umarł nagle 26 listopada 1855 roku. Został pochowany na cmentarzu Les Champeaux w Montmorency pod Paryżem. W roku 1900 jego prochy uroczyście przeniesiono na Wawel.
Powieść poetycka Adama Mickiewicza opowiada o konflikcie między Litwą a Krzyżakami. Jej bohaterem jest Litwin - Alf Walter, który jako Konrad Wallenrod podstępem dostaje się do zakonu i zostaje jego wielkim mistrzem. Jego motywacją jest zemsta i doprowadzenie do klęski Krzyżaków. Aby tego dokonać poświęca swoją miłość, życie, a także zdradza zakonników, którzy mu zaufali.Seria LEKTURY Z OPRACOWANIEM to praktyczna pomoc dla uczniów szkół podstawowych i średnich. Obejmuje ona lektury, których znajomość jest wymagana na egzaminie ósmoklasisty i na maturze. Opracowania - przygotowane przez doświadczonych nauczycieli - uwzględniają podstawę programową i wymagania egzaminacyjne.Każdy tekst opatrzono notkami na marginesie, które zwracają uwagę na najważniejsze fragmenty lektury.W opracowaniu znalazły się następujące elementy:notka o autorzestreszczenia: krótkie (całego utworu) i szczegółowe (kolejnych rozdziałów lub części)plan wydarzeńcharakterystyka bohaterówproblematyka utworugatunek i rodzaj literackiznane cytatymotywy literackiegeneza utworu i/lub wyjaśnienie tytułuprzykładowe tematy wypracowańprzykładowe zadania egzaminacyjne
Kiedy młody Tadeusz po ukończeniu nauki wraca do domu wuja, zastaje w nim bardzo ciekawe towarzystwo. W Soplicowie - w otoczeniu pięknej przyrody i wśród szlacheckich rozrywek, takich jak grzybobranie czy polowanie odżywają stare zatargi i rodzą się nowe namiętności. Spór o zamek pomiędzy rodziną Sopliców i Horeszków, zauroczenie Tadeusza dojrzałą Telimeną albo piękną Zosią (tak, początkowo nie wiadomo!), burzliwa historia życia tajemniczego księdza Robaka, odrodzenie nadziei na odzyskanie przez Polskę niepodległości. Pełna uroku szlachecka opowieść w mistrzowskiej formie trzynastozgłoskowca.Seria LEKTURY Z OPRACOWANIEM to praktyczna pomoc dla uczniów szkół podstawowych i średnich. Obejmuje ona lektury, których znajomość jest wymagana na egzaminie ósmoklasisty i na maturze. Opracowania - przygotowane przez doświadczonych nauczycieli - uwzględniają podstawę programową i wymagania egzaminacyjne. Każdy tekst opatrzono notkami na marginesie, które zwracają uwagę na najważniejsze fragmenty lektury.W opracowaniu znalazły się następujące elementy:notka o autorzestreszczenia: krótkie (całego utworu) i szczegółowe (kolejnych rozdziałów lub części)plan wydarzeńcharakterystyka bohaterówproblematyka utworugatunek i rodzaj literackiznane cytatymotywy literackiegeneza utworu i/lub wyjaśnienie tytułuprzykładowe tematy wypracowańprzykładowe zadania egzaminacyjne
Ballada Adama Mickiewicza Pani Twardowska należy do kanonu polskiej literatury dziecięcej. Utwór nawiązuje do znanej legendy. Bohater ballady, pan Twardowski, podpisał z diabłem cyrograf, zobowiązując się oddać mu po śmierci swoją duszę, jeżeli ten będzie służył mu za życia. Twardowski - hulaka i żartowniś, pełnymi garściami korzysta z usług diabła. Ballada, napisana w porywającym rytmie i przy użyciu onomatopeicznych okrzyków, czyni niemal namacalnymi zabawy, śmiechy i swawole Twardowskiego oraz jego kompanów. W kulminującym momencie historii, w przeciwieństwie do zakończenia oryginalnej legendy, w której bohater zawisa na księżycu, sprytnemu mickiewiczowskiemu Twardowskiemu udaje się - jak przystało na polskiego szlachcica, przechytrzyć samego diabła. Lektura dla klasy IV
Nowe wydanie polskiej epopei narodowej jest projektem łączącym elementy estetyki epoki romantyzmu z elementami współczesnymi. Dzieło życia Adama Mickiewicza ukazało się po raz pierwszy w 1834 roku i do dziś stanowi niedościgniony opis życia polskiej szlachty i polskiego ducha. Wpisane na listę szkolnych lektur, stanowi element obowiązkowego wykształcenia kolejnych pokoleń Polaków. W niniejszym wydaniu tekstowi towarzyszą powstałe w 1882 roku ilustracje autorstwa Michała Elwiro Andriollego, wybitnego polskiego rysownika i malarza. Projekt kolorystyką i elementami ozdobnymi nawiązuje do estetyki z epoki, natomiast dbałość o przejrzysty skład oraz nowoczesny układ projektowy zapewnia mu czytelność i dodaje waloru współczesnego. Ta klasyczna pozycja powinna się stanowić ozdobę każdej domowej biblioteczki.
Konrad Wallenrod, powieść historyczna z dziejów litewskich i pruskich jest powieścią poetycką, jednym ze sztandarowych gatunków romantyzmu. Mickiewicz napisał ją w 1828 roku na zesłaniu w Petersburgu. Choć akcja rozgrywa się w średniowiecznym Malborku i na Litwie, w istocie utwór porusza problematykę narodowowyzwoleńczą. Tytułowym bohaterem jest Litwin Walter Alf, który w dzieciństwie został porwany przez Krzyżaków i wychowany w zakonie na pruskiego rycerza. Przygotowywany przez starego wajdelotę do pomszczenia Litwy, przeszedł wewnętrzną przemianę, przybrał imię Konrad Wallenrod i przygotował zemstę na swoich zakonnych współbraciach. Do jej realizacji doszło, gdy został mistrzem zakonu. Wyprowadził krzyżackich rycerzy na wojnę z Litwą, gdzie wpędził ich w pułapkę. Postawa Konrada Wallenroda zawiera się w pojęciu wallenrodyzmu, nadającemu nowe znaczenie moralne podstępowi i zdradzie, ponieważ mają na celu walkę o wolność uciemiężonego narodu. Lektura w szkole średniej
Narodowy epos mistrzowsko zilustrowany przez Jana Marcina Szancera. Historia szlachecka z okresu poprzedzającego wyprawę Napoleona na Moskwę. W utworze tym można wskazać elementy eposu, pokazuje on bowiem bohaterskie czyny wielkich postaci na tle przełomowych dla narodu wydarzeń. Stał się on epopeją narodową, gdyż wyrażał najważniejsze treści w chwili, gdy narodowi było to niezbędne oraz krzepił serca.
Pan Tadeusz to jedno z wielkich i nieprzemijających arcydzieł, które na stałe wpisało się do literackie go kanonu. Mickiewicz stworzył epos, którego głównym i najważniejszym bohaterem jest szlachta polska, a który poprzez swoją niezwykłą i niepowtarzalną atmosferę do dziś stanowi swoiste centrum i źródło polskości"". Słowo w poemacie ma moc wskrzeszającą i kreującą zarazem: przywraca byt narodowy kraju ciemiężonego przez zaborcę i daje jego zniewolonym mieszkańcom nadzieję na rychle odzyskanie upragnionej wolności. Dzieło pełniło wówczas funkcję dwoistą: było dla emigrantów widomym znakiem odległej Polski, natomiast dla tych, którzy pozostali w kraju, wspomnieniem czasów minionych i namiastką utraconej przeszłości. Mickiewicz po raz kolejny zaskakuje nas tutaj bogactwem tematów i rozległością podejmowanej problematyki. Oprócz tak silnie wybrzmiewającego patriotyzmu i miłości ojczyzny, snuje refleksje na temat sielskiego, szlacheckiego bytowania, romantycznego uczucia, tradycji i polskiej obyczajowości. A wszystko rozgrywa się w soplicowskim dworku, który na ten czas staje się ostoją niczym niezmąconej, prawdziwej polskości. Epos jest wart docenienia także ze względu na swoje nowatorstwo. Mickiewicz bowiem rezygnuje tutaj z romantycznego indywidualizmu na rzecz szeroko pojmowanej zbiorowości. Wieszcz roztacza przed naszymi oczyma piękno dawnej Polski i przenosi jej obraz w nasze ,,teraz"", bo przecież jest u mnie kraj, ojczyzna myśli mojej, / liczne mam serca mego rodzeństwo;/Piękniejszy kraj, niż ten co w oczach stoi (...) (z wiersza Gdy tu mój trup Adama Mickiewicza) Adam Mickiewicz (1798-1855) poeta polski, romantyczny wieszcz, zwany często ,,bardem slo wiańskim"" lub poetą przeobrażeń"". Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę doby polskiego romantyzmu. Wybitny twórca dramatu romantycznego. Autor bal lad, powieści poetyckich, dramatu Dziady, a przede wszystkim epopei narodowej Pan Tadeusz.
Świtezianka - ballada Adama Mickiewicza, opublikowana po raz pierwszy w zbiorze Ballady i romanse, wydanym w 1822 w Wilnie jako część pierwszego tomu Poezyj. Świteziankami nazywano legendarne nimfy wodne, żyjące jakoby w wodach jeziora Świteź.
Dziady"" to cykl dramatów romantycznych autorstwa Adama Mickiewicza. Ze względu na swoją strukturę nazywane są dramatem amorficznym, który charakteryzuje się brakiem strukturalnej jedności, kolejne wydarzenia nie są ze sobą połączone. II część jest dramatem społecznym, IV dramatem miłosnym, a III dramatem narodowo-rewolucyjnym. II i IV część Dziadów oraz wiersz Upiór, ze względu na miejsce powstania, nazywane są Dziadami wileńsko-kowieńskimi, natomiast III część drezdeńskimi; według badaczy zaś miały one być zadośćuczynieniem dla rodaków, odkupieniem win za to, że poeta nie brał udziału w powstaniu listopadowym.
Pan Tadeusz to jedno z wielkich i nieprzemijających arcydzieł, które na stałe wpisało się do literackiego kanonu. Mickiewicz stworzył epos, którego głównym i najważniejszym bohaterem jest szlachta polska, a który poprzez swoją niezwykłą i niepowtarzalną atmosferę do dziś stanowi swoiste centrum i źródło polskości. Słowo w poemacie ma moc wskrzeszającą i kreującą zarazem: przywraca byt narodowy kraju ciemiężonego przez zaborcę i daje jego zniewolonym mieszkańcom nadzieję na rychłe odzyskanie upragnionej wolności. Dzieło pełniło wówczas funkcję dwoistą: było dla emigrantów widomym znakiem odległej Polski, natomiast dla tych, którzy pozostali w kraju, wspomnieniem czasów minionych i namiastką utraconej przeszłości. Mickiewicz po raz kolejny zaskakuje nas tutaj bogactwem tematów i rozległością podejmowanej problematyki. Oprócz tak silnie wybrzmiewającego patriotyzmu i miłości ojczyzny, snuje refleksje na temat sielskiego, szlacheckiego bytowania, romantycznego uczucia, tradycji i polskiej obyczajowości. A wszystko rozgrywa się w soplicowskim dworku, który na ten czas staje się ostoją niczym niezmąconej, prawdziwej polskości. Epos jest wart docenienia także ze względu na swoje nowatorstwo. Mickiewicz bowiem rezygnuje tutaj z romantycznego indywidualizmu na rzecz szeroko pojmowanej zbiorowości. Wieszcz roztacza przed naszymi oczyma piękno dawnej Polski i przenosi jej obraz w nasze teraz, bo przecież jest u mnie kraj, ojczyzna myśli mojej, / I liczne mam serca mego rodzeństwo; / Piękniejszy kraj, niż ten co w oczach stoi (...) [z wiersza Gdy tu mój trup Adama Mickiewicza] Adam Mickiewicz (1798-1855) poeta polski, romantyczny wieszcz, zwany często bardem słowiańskim lub poetą przeobrażeń. Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę doby polskiego romantyzmu. Wybitny twórca dramatu romantycznego. Autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady, a przede wszystkim epopei narodowej Pan Tadeusz. Doskonały wybór na nagrody dla szkół podstawowych i średnich!
Klasyka literatury polskiej i światowej w starannym wydaniu z przypisami to książka, którą warto mieć w swojej domowej biblioteczce i do której warto wracać. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury.
Lektura z opracowaniem to znakomita pomoc i inspiracja dla uczniów oraz nauczycieli. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury. Zamieszczone na końcu książki opracowanie podporządkowano podstawie programowej. Zawiera ono ciekawy biogram autora, streszczenie, mapę mentalną, najważniejsze zagadnienia omawiane na lekcjach, a także wiele inspirujących informacji, podpowiedzi i zadań, dzięki którym czytanie lektury staje się twórczą przygodą.
Dziady cz. II to dramat, w którym Adam Mickiewicz sięga do ludowych wierzeń, w których świat realny współistnieje ze światem duchów. Autor opisuje pogańską uroczystość, poświęconą duchom zmarłych. W kaplicy przycmentarnej gromadzą się mieszkańcy wsi, by pod przewodnictwem Guślarza wziąć udział w obrzędach. Guślarz wydaje polecenia zgromadzonym i przywołuje duchy, by dowiedzieć się, jakiej pomocy oczekują. Jednak przybyłe na uroczystość dziadów zjawy, nie chcą napojów i jedzenia, nie oczekują pomocy, ponieważ nikt ze zgromadzonych w kaplicy nie potrafi im pomóc. Duchy opowiadają historie swojego ziemskiego życia oraz mówią o cierpieniach, których doświadczają po śmierci. Kończąc swoją wizytę w kaplicy, wygłaszają przestrogi, które mają uchronić ludzi przed popełnianiem takich błędów jak te, przez które same nie mogą osiągnąć szczęścia wiecznego Adam Mickiewicz (1798-1855) był synem adwokata Mikołaja Mickiewicza oraz Barbary z Majewskich, córki ekonoma. Otrzymał gruntowne wykształcenie w dominikańskiej szkole w Nowogródku, a następnie podjął studia w Wilnie, które ukończył z tytułem magistra. Następnie zaczął pracować jako nauczyciel. Jest uważany za jednego z najwybitniejszych twórców epoki romantyzmu (obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego). Napisał m.in. Odę do młodości (1820 r., wydanie 1827 r.), cykl Ballady i romanse (1822 r.), poemat historyczny Grażyna(1823 r.), Dziady cz. II i IV (1823 r.), Sonety krymskie (1826 r.), Dziady cz. III (1832 r.), Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego (1832 r.) oraz poemat Pan Tadeusz (1834 r.). Nadaje się na nagrody dla uczniów szkół podstawowych. Zobacz fragment książki Tematy powiązane: Beletrystyka dla młodzieży, Nagrody dla szkoły podstawowej, Nagrody dla szkoły średniej, Lektury dla szkoły średniej, Narodowy Program Rozwoju Czytelnictwa, Książki dla bibliotek
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
