Danuta Kądziołka przedstawia w książce dogłębną i szeroko ujętą analizę problematyki wychowania chrześcijańskiego w rodzinie, z odniesieniem do kontekstu dialogu międzywyznaniowego. Autorka podjęła znaczący trud szczegółowej analizy literatury przedmiotu. Warto podkreślić, że analizy te mają charakter interdyscyplinarny, co świadczy o jej szerokich horyzontach poznawczych. Jest to interesująca pozycja naukową, której lektura przybliży istotne zagadnienie, jakim jest dynamika wychowania w rodzinie chrześcijańskiej w odniesieniu do trzech wybranych wyznań: rzymskokatolickiego, prawosławnego i ewangelicko-augsburskiego. Autorka przedstawia czytelnikowi pogłębione analizy pedagogiczne, a także historyczno-teologiczne, psychologiczne i socjologiczne. Wyniki badań przedstawione w książce mogą wzmocnić dialog ekumeniczny i współpracę pomiędzy wyznawcami poszczególnych Kościołów w obszarze wychowania. Lektura książki może pomóc także rodzicom, którzy starają się wychować dzieci w oparciu o istotne dla nich wartości i tradycje. Ks. dr hab. Grzegorz Godawa, prof. UPJPIIPrzedłożone do recenzji opracowanie dotyczy ważnej poznawczo i społecznie problematyki podejmowanej w inspiracji chrześcijańskiej i wpisuje się w naukową dyskusję nad przebiegiem procesu wychowania w rodzinie wielopokoleniowej. Przyjęcie perspektywy pedagogicznej w oglądzie znaczenia tradycji chrześcijańskich w wychowaniu w rodzinie wielopokoleniowej to ważny i potrzebny współcześnie przedmiot badań i analiz pedagogicznych. Implikuje on wiele istotnych kwestii dotyczących między innymi złożonych uwarunkowań wychowania, efektów oddziaływań wychowawczych czy też zagadnień dotyczących integralności rozwoju i wychowania człowieka. Odnosi się do złożonej struktury biologicznej, psychicznej i duchowej człowieka, co obecnie - w szczególnym kontekście społeczno-kulturowym - wymaga zaakcentowania, rekomendacji i promocji. Autorka sprostała wyzwaniom, jakie stawia przed badaczem opis, wyjaśnienie, rozumienie i interpretacja tak subtelnej, intymnej, a jednocześnie wieloaspektowej i zróżnicowanej rzeczywistości, jaką jest życie rodzinne i wychowanie w rodzinie. Książka może znaleźć wielu odbiorców wśród studentów, młodych badaczy i tych doświadczonych, wśród teoretyków i praktyków, pedagogów i psychologów, przedstawicieli innych dyscyplin społecznych, a także wśród teologów i familiologów, rodziców, duszpasterzy i wychowawców. Dr hab. Danuta Opozda, prof. KUL
Paradoksy osoby Nowe podejście tomistyczne Jedną z najbardziej pouczających rzeczy w książce Mazura jest podejście do metody aporetycznej Arystotelesa, ponieważ zamysłem autora jest zrozumienie paradoksu (zwłaszcza paradoksu osoby ludzkiej) z perspektywy arystotelesowsko-tomistycznej, choć wnikliwie posługuje się on również metodą fenomenologiczną, która pomaga mu osiągnąć zamierzony cel []. Praca Mazura jest pasjonującym studium, odznaczającym się erudycją, przenikliwością filozoficzną, świadomością historyczną i oryginalnością. Curtis L. Hancock (Rockhurst University, Kansas City) Książka Paradoksy osoby Piotra S. Mazura to znakomita opowieść o osobie ludzkiej napisana z filozoficznej perspektywy paradoksów osoby. Pomimo swojej zwięzłości książka jest bardzo wnikliwym i wszechstronnym studium podjętego tematu, czyli paradoksów osoby. Z wielką precyzją i przejrzystością ukazuje napięcia tkwiące w osobie ludzkiej oraz analizuje je w wymiarze egzystencjalnym, logiczno-epistemologicznym i ontologicznym. John P. Hittinger (University of St. Thomas, Houston) Publikacja Piotra S. Mazura jest godna polecenia ze względu na nowatorstwo problematyki i jej teoretyczne pogłębienie. Może konkurować z licznymi nurtami filozofii europejskiej, które zmierzają w kierunku dekonstrukcji pojęcia osoby, prowadząc w zasadzie do filozofii bezosobowej oraz do banalnego witalistycznego i naturalistycznego spłaszczenia jej obrazu. Vittorio Possenti (Universita Ca Foscari, Venezia)
W ostatnich latach coraz większym zainteresowaniem na polu resocjalizacji cieszy się wspomaganie tradycyjnych metod pracy wychowawczej alternatywnymi rodzajami interwencji terapeutyczno-wychowawczych. Jedną z nich jest arteterapia, rozumiana w szerokim ujęciu jako działanie przez sztukę. [...]. Wykorzystanie sztuki do różnych działań nie tylko identyfikuje potrzeby wychowanka, ale też prowadzi do ujawnienia drzemiącego w nim potencjału, pomaga podnieść jego samoocenę i wzmocnić wiarę w swoje możliwości. Udział w różnych formach aktywności przez sztukę rozwija u młodych ludzi kompetencje społeczne, pozwala zmienić ich dotychczasowe schematy poznawcze, aby w przyszłości mogli oni lepiej funkcjonować w społeczeństwie. Ponadto młodzi ludzie uczą się samodyscypliny, pracowitości, odpowiedzialności, poznają siebie, własne możliwości i umiejętności. W niniejszej publikacji zamieszczono badania na temat wykorzystania arteterapii (terapii przez sztukę) w pracy z wychowankami salezjańskich Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych w Polsce. Fragment Wprowadzenia do książkiKs. dr hab. Bogdan Stańkowski - prof. Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie. Obszary zainteresowań naukowych i badawczych: resocjalizacja, system prewencyjny ks. Bosko, wychowanie w społeczeństwie pluralistycznym, relacyjność w systemie wychowawczym i pomocowym. Dr hab. Barbara Skałbania - prof. Uczelni Korczaka w Warszawie. Obszary zainteresowań naukowych i badawczych: terapia pedagogiczna i wychowawcza, wspomaganie osób w procesie edukacji i rozwoju, inkluzja edukacyjna i społeczna, poradnictwo i pomoc psychologiczno-pedagogiczna.
Szerokie i dogłębne uzasadnienie związków, jakie zachodzą między wychowaniem a twórczym życiem człowieka zostało zaprezentowane w książce pt. Wychowanie do twórczego życia. Perspektywa młodych dorosłych. Na tle innych opracowań recenzowane dzieło charakteryzuje się nowością ujęcia i jest wyjściem naprzeciw wyzwaniom, jakie stawia człowiekowi - zwłaszcza młodemu, współczesna cywilizacja. [...]Niezaprzeczalną wartością recenzowanej książki są badania empiryczne, których wyniki nie tylko posłużyły do poznania jak wygląda wychowanie do twórczego życia w obecnych warunkach społecznych, kulturowych i edukacyjnych, ale też pozwoliły na wypracowanie określonych rozwiązań dla współczesnej i przyszłej praktyki pedagogicznej. Książka, mimo że dotyka wielu kwestii trudnych dla współczesnego wychowania, budzi nadzieję, że w dzisiejszym świecie jest możliwość wychowania do twórczego życia. Lektura dzieła pozwala też odkryć, jaką rolę w wychowaniu do życia twórczego może i odgrywa dzisiaj pedagogika religii czy w ogóle pedagogika personalistyczna uprawiana na gruncie chrześcijaństwa. Ks. prof. dr hab. Stanisław DziekońskiKsiążka jest pracą rzetelną oraz oryginalną, wnosząc wkład do rozumienia uwarunkowań relacji między religijnością a zachowaniami twórczymi młodych ludzi w czasie szybkich zmian społecznych. Istotna jest również refleksja pedagogiczna, społeczna i religijna nad kształtowaniem się postaw i zachowań obecnych studentów. [...]Jestem przekonany, że praca wzbogaci literaturę sensu largo pedagogiczną i znajdzie szeroki krąg czytelników. Dr hab. Edward Nycz, prof. UO
Książka ta jest ostatnią spośród trzech składających się na opracowanie wybranych zagadnień z logiki. Są w niej podjęte zagadnienia metalogiki rozumianej wąsko, tj. ograniczonej do syntaktyki i semantyki systemów dedukcyjnych przede wszystkim systemów KRZ i WRP, choć zawiera także wyniki dotyczące nie tylko systemów logiki klasycznej. W rozdziale poświęconym zagadnieniom syntaktycznym omówiono stosowane w metalogice sposoby dowodzenia twierdzeń o systemach dedukcyjnych zarówno metody dowodzenia indukcyjne, jak i korzystające z pojęcia postaci normalnych. Syntaktyczna charakterystyka systemów dedukcyjnych, po metodologicznych uwagach o ich typach, obejmuje pojęcie konsekwencji oraz takie własności systemów, jak niesprzeczność, zupełność, rozstrzygalność i niezależność aksjomatów. W semantycznym ujęciu systemów dedukcyjnych, osadzonym na obszernie omówionej koncepcji spełniania i prawdy, są podjęte zagadnienia związane z własnościami systemu twierdzeń prawdziwych, pojęciem modelu, niesprzecznością (rozumianą semantycznie) i kategorycznością systemu, pojęciem pełności systemu oraz z relacją wynikania logicznego (semantycznego). Pośród zagadnień uzupełniających znalazły się między innymi wybrane twierdzenia metalogiki okazujące ograniczenia metod formalnych K. G?dla (o niezupełności i o niedowodliwości niesprzeczności), A. Tarskiego (o niedefiniowalności prawdy) i A. Churcha (o nierozstrzygalności logiki pierwszego rzędu) oraz metoda definiowania i stosowania pojęcia modelu w rekonstrukcjach teorii empirycznych (zwana ujęciem teoriomnogościowym lub strukturalistycznym), porównana z klasycznym aksjomatyzowaniem teorii i zapoczątkowanym przez Tarskiego ujęciem teoriomodelowym. Zaletą książki wpisującą się w styl całego opracowania jest trafny wybór problemów logiki i sposób ich prezentacji, widoczny w układzie zagadnień, definicji i twierdzeń, w ich sformułowaniach zapisanych w jednolitej notacji, komentarzach i przykładach oraz w dowodach rozwiniętych w sposób zadowalający specjalistów, a jednocześnie zrozumiały dla osób wkraczających w logikę. Opracowanie zawiera nowe propozycje uporządkowania, uściślenia lub rozwinięcia wyników zastanych.
Nasuwa się pytanie: czy można poprzez dźwięki wyrazić teologiczną treść? Moim celem jest rozstrzygnięcie tej kwestii na przykładzie wyżej wymienionego utworu. Dzięki podwójnemu wykształceniu mogę ukazać to dzieło w jego właściwej optyce łączącej elementy teologii i muzyki, czyli przedstawić Bacha nie tylko jako kompozytora, ale także jako teologa.
Zasadniczy problem poruszany w niniejszej pracy można ująć następująco: jaka relacja istnieje pomiędzy słowem a muzyką w Pasji według św. Jana J.S. Bacha? Mówiąc jeszcze bardziej ściśle: jaką funkcję spełniają dźwięki w teologicznej warstwie tego utworu? Pytanie to ma charakter interdyscyplinarny, ponieważ dotyczy znajomości dwóch dziedzin naukowych.
Fragment książki, s. 8
Marek Skrukwa – adiunkt badawczo-dydaktyczny na Uniwersytecie Ignatianum w Krakowie, teolog, muzyk instrumentalista, badacz historii duchowości katolickiej i protestanckiej oraz semantyki języka muzycznego i pokrewieństwa sztuk, autor artykułów z pogranicza teologii i muzyki. Otrzymał tytuł doktora nauk teologicznych w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (obecnie Uniwersytet Papieski Jana Pawła II). Wykładał w Karmelitańskim Instytucie Duchowości „Teresianum” w Krakowie, a obecnie w Karmelitańskim Instytucie Duchowości „Carmelitanum” w Warszawie. Ukończył także dwa kierunki studiów na Wydziale Instrumentalnym Akademii Muzycznej w Krakowie: kontrabas i violę da gamba. Prowadził zajęcia dydaktyczne w Międzyuczelnianym Instytucie Muzyki Kościelnej (Akademia Muzyczna/Uniwersytet Papieski Jana Pawła II) w Krakowie.
Jako muzyk instrumentalista bierze czynny udział w życiu koncertowym. Współpracuje z solistami i zespołami muzyki dawnej, m.in. Camerata Cracovia, The Flowery Plain Baroque Ensemble. Występował podczas Wieczorów Wawelskich, Muzycznych Wieczorów na Salwatorze oraz na festiwalach: Muzyka w Starym Krakowie, Festiwal Muzyki Dawnej w Starym Sączu, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Dawnej im. Mikołaja z Radomia, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej w Leżajsku, Międzynarodowa Dekada Muzyki Organowej, Chóralnej i Kameralnej w Cieszynie, VII Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej w Giewartowie, Karmelitańskie Spotkania z Muzyką Organową i Kameralną w Krakowie.
Książka Tymoteusza Mietelskiego pt. Koncepcja etyki fenomenologicznej Paola Valoriego. Studium analityczno-krytyczne powstała na kanwie rozprawy doktorskiej napisanej pod kierunkiem dr. hab. Piotra Duchlińskiego, prof. UIK i obronionej w czerwcu 2023 roku w Akademii Ignatianum w Krakowie (obecnie Uniwersytet Ignatianum w Krakowie). Recenzenci rozprawy zgodnie podkreślili w swoich opiniach znaczący wkład poznawczy tego opracowania i postulowali jego publikację w formie monografii naukowej. [] Drobiazgowe omówienie poszczególnych zagadnień, od recepcji metody fenomenologicznej w wymiarze historycznym i próby jej udoskonalenia przez Valoriego, poprzez odmienną analizę doświadczenia moralnego dokonaną przez Valoriego w perspektywie metody zaproponowanej przez Husserla, po krytyczną ocenę całości rozważań Valoriego, stanowi treść niniejszej książki, godnej polecenia polskiemu czytelnikowi. Z przedmowy ks. prof. dr. hab. Ryszarda Monia Praca dość odważnie wkracza w niełatwe rejony etyki fundamentalnej. Precyzyjnie rekonstruuje koncepcję Valoriego, osadzając ją w szerokich kontekstach historycznych i problemowych, a następnie z dużą swadą badawczą stawia jej krytyczne pytania i szuka jej rysów oryginalności. Niewiele pozostało pytań pod adresem etyki fenomenologicznej w ogóle i jej wersji wypracowanej przez włoskiego filozofa, które nasuwały się w trakcie lektury, a których Autor nie postawił w ostatnim rozdziale. Jego krytyka ma charakter spolegliwy, ale konsekwentnie drążący słabe punkty w etycznej myśli Valoriego. [] Poprawnie rekonstruuje nie tylko niełatwe pojęcia i kategorie fenomenologii w jej pluralizmie, ale z dużą swobodą porusza się po gruncie materialnej etyki wartości, dostrzegając jej teoretyczną siłę, ale jednocześnie słabości. Fundowanie filozofii moralnej na gruncie wartości jest wszak zamierzeniem uwikłanym w silną ambiwalencję. Z recenzji prof. dr. hab. Krzysztofa Stachewicza
Książka dra Jakuba Prusia przynosi bardzo szeroko i wnikliwie zakrojone rozpoznanie nowego typu argumentu określonego przez Autora mianem argumentu semantycznego, przedstawia liczne przykłady zjawiska oraz kryteria oceny. Dr Marcin Będkowski Celem pracy jest rozwiązanie ważnych problemów wyrażonych w następujących pytaniach: Jak są zbudowane argumenty semantyczne (ich definicja i struktura)? Jak można uporządkować takie argumenty? Kiedy wolno je uznać za mocne, a kiedy za słabe (kryteria ich oceny)? Dr hab. Robert Kublikowski Jestem przekonany, że omówienia takich argumentów mogłyby (a nawet powinny) znaleźć się w podręcznikach do logiki czy też opracowaniach dotyczących krytycznego myślenia. Zrozumienie istoty argumentów semantycznych, a przede wszystkim zdanie sobie sprawy z nadużyć, jakie mogą się w związku z nimi pojawić, to sprawy niezwykle istotne z punktu widzenia szeroko rozumianej kultury logicznej. Dr hab. Krzysztof A. Wieczorek, prof. UŚ
Autorki książki w sposób wielowymiarowy i interdyscyplinarny ukazują praktyczne zastosowanie badań etnograficznych w obszarze poznawczym, kształcącym i terapeutycznym. W sposób czytelny i przekonywujący prezentują rolę autoetnografii w kształceniu refleksyjnych praktyków oraz transformacji nauczycieli, którzy podjęli takie badania. Również w procesie kształcenia studentów zaprezentowane i użyte w pracy narzędzia powinny być częściej wykorzystywane, dając możliwość pogłębionego uczenia się i doskonalenia osobistego. Rekomenduję monografię jako lekturę zarówno dla studentów i nauczycieli, jak i badaczy eksplorujących w różnych dziedzinach naukowych i zawodowych. Dr hab. Bożena Majerek, prof. UPJPII W książce Autoetnografia w praktyce pedagogicznej autorki omawiają znaczenie badań autoetnograficznych, które mają m. in. służyć połączeniu nastawienia praktycznego z podejściem autorefleksyjnym. Ta metoda ma charakter stosunkowo uniwersalny, gdyż pozwala na badanie grup kulturowych podobnych do badacza, jak również różniących się od niego. Metodę tę charakteryzuje krytycyzm, interdyscyplinarność, refleksyjne badanie samego siebie i swojego podejścia do badanych zagadnień oraz unaukowienia subiektywności własnych przekonań badacza, które jak się okazuje mogą być częściowo włączone w obszar metody naukowej. Pokazanie w praktyce badawczej, w jaki sposób możliwe jest wyjście poza wąskie, scjentystyczne rozumienie nauki, bez zagubienia istoty nauki jest cennym wkładem tej metody zastosowanej do badań przedstawionych w recenzowanej książce. Dr hab. Wiesław Wójcik, prof. UJD
Katalog ma charakter alfabetycznego spisu, który obejmuje druki wydane przez jezuitów polskich w XVI wieku. Za jezuitów polskich uznaję tych, którzy pracowali w czasie wydania książek na terenach Rzeczypospolitej Obojga Narodów, niezależnie od tego, jakie było ich pochodzenie i do jakiej prowincji należeli wstąpiwszy do zakonu. W spisie uwzględniono książki zgodnie z nazwiskiem autora lub tytułem dzieła. Podstawę opracowania stanowiła przede wszystkim Bibliografia polska Estreicherów: szczegółowo przejrzałam kolejnych autorów i dzieła, uwzględniłam przy tym informacje później dodane lub zweryfikowane. Wyłoniony w ten sposób zestaw porównałam z ważniejszymi dawniejszymi katalogami starych druków, wydanych zarówno przed II wojną światową, jak i po niej. Niektóre z druków jezuickich wydawane były w małych nakładach, więc straty wynikające z zaszłości wojennych mogły mieć także wpływ na zachowane egzemplarze. Okazało się, że w kilku przypadkach są to ubytki, których zastąpić nie można. [] Katalog uzupełnia słownik ważniejszych autorów, wydawców i drukarzy, który stanowi zarazem podstawę indeksu adnotowanego o charakterze hasłowym. Fragment książki, s. 8485
Niniejszą książkę napisali uczniowie, współpracownicy, koledzy i przyjaciele Ks. prof. dr. hab. Tadeusza Biesagi SDB, który po latach bardzo intensywnej pracy naukowej przeszedł na emeryturę.
Zamieszczając na kolejnych stronach książki ciepłe słowa pod jego adresem, a także opracowania rozmaitej treści i życiorys naukowy Profesora, chcemy wyrazić w ten sposób naszą wdzięczność za te pracowite lata życia. Poświęcił je Kościołowi, salezjanom – Towarzystwu św. Franciszka Salezego, do którego należy, filozofii i teologii, w szczególności zaś rozwojowi etyki i bioetyki w Polsce i za granicą. […]
W uznaniu dla pracy Profesora należy podkreślić, że podczas krakowskiego okresu służby nauce polskiej opracował on trwałe podstawy realistycznej i hipokratesowej współczesnej etyki medycznej. Swoją drogę stopniowego budowania tych fundamentów przedstawił w 13 książkach i ponad 160 artykułach naukowych. Świadectwo tej drodze dał w imponującej liczbie przygotowanych referatów konferencyjnych, prowadzonych pracach naukowych, doktorskich, magisterskich, licencjackich i podyplomowych (łącznie kilkuset), w kilku recenzjach rozpraw habilitacyjnych i w recenzjach różnych publikacji książkowych.
Z Przedmowy do książki
Ks. prof. dr hab. Tadeusz Biesaga SDB (ur. 1950) – polski duchowny rzymskokatolicki, salezjanin, etyk, nauczyciel akademicki. Studiował teologię w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie i filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Doktoryzował się na Wydziale Filozofii KUL na podstawie pracy pt. Dietricha von Hildebranda epistemologiczno-ontologiczne podstawy etyki (promotor Antoni B. Stępień). Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1999 roku na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie na podstawie rozprawy zatytułowanej Spór o normę moralności. Tytuł profesora nauk humanistycznych otrzymał w 2018 roku. Specjalizuje się w bioetyce i etyce lekarskiej.
Wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie (1981 – do chwili obecnej), adiunkt przy Katedrze Etyki na Wydziale Filozofii Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (1988–1996), w latach 1996–2021 pracownik naukowo-dydaktyczny (adiunkt, a następnie profesor) na Wydziale Filozoficznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (obecnie Uniwersytet Papieski Jana Pawła II), w latach 2002–2016 pracownik naukowy przy Katedrze Etyki na Wydziale Filozoficznym Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej Ignatianum w Krakowie (obecnie Uniwersytet Ignatianum w Krakowie).
The example of the memory of Andrey Sheptytsky shows very clearly how Polish and Ukrainian historical cultures are interconnected. After the fall of communism, actors in both Poland and Ukraine faced the challenge of rebuilding the cognitive dimension of their cultures. [] In the case of Sheptytskys legacy, the issue of finding a way of reading it becomes important because the Ukrainian Greek Catholic Church (UGCC) was excluded from the process of shaping the identity of the majority of contemporary Ukrainians, for whom it was therefore an aborted legacy. During the Orange Revolution and Euromaidan, the UGCC started to play the role of an All-Ukrainian civil society institution. The intention to link various aspects of Ukrainian life to Sheptytskys aborted legacy emerged among actors of all categories that were attempting to forge Ukraines collective memory. Therefore, attempts to link the memory of Sheptytsky with the lived social world in Ukraine has taken on a new dynamic. [] These attempts correlated with the process of decommunization, that is, liberating Ukrainian historical culture from the burdens associated with the legacy of the Soviet era. This involves the need to cross a kind of mental Rubicon, which is still a significant challenge because, according to the still quite popular belief, revising the Soviet legacy entails the risk of rejecting the modernity brought by the Soviet experience. Sheptytsky remains a controversial figure in Poland. While the controversies themselves should not be surprising and are not unusual, the problem is that 30 years after the fall of communism, these controversies are still intensified by manipulated messages. From books Conclusion
Podjęta w książce problematyka, jakże ważna we współczesnym świecie (a jednocześnie często marginalizowana w dyskursie naukowym), jest analizowana z należytą starannością i głębią. Ma na celu ukazanie złożoności, istoty i sensu wychowania moralnego, które przynależy do dziedzictwa kulturowego ludzkości. Myślę, że książkę można polecić każdemu, kto zastanawia się nad problemem dobra w życiu człowieka. Szczególnie należałoby polecić ją tym, którzy przygotowują się do pełnienia roli nauczycieli i wychowawców młodych pokoleń. Tym bardziej warto ją przeczytać, że we współczesnym świecie [] człowiek przeżywa głęboki kryzys moralny, który go degraduje, a kwestie natury etyczno-moralnej są marginalizowane lub eliminowane z programów studiów przygotowujących do pracy z ludźmi. Wierzę, że jak pisze Autor we Wstępie niniejsza monografia może służyć pogłębionej refleksji nad tym złożonym zagadnieniem i przyczynić się do pełniejszego zaangażowania się w realizację zadań wychowania moralnego przez nauczycieli i wychowawców oraz kandydatów na pedagogów. Dr hab. Sławomir Chrost, prof. UJK Książka Andrzeja Michała de Tchorzewskiego jest dobrym warsztatowo opracowaniem naukowym, podsumowującym w jakiejś mierze jego dotychczasowe poszukiwania. Jej autor jest cenionym nauczycielem akademickim, tym samym więc odnajduję w udostępnionym mi tekście bardzo wyraźne cechy i właściwości podręcznika akademickiego. [] Dostarcza on bowiem z jednej strony kompendium wiedzy o historycznym i współczesnym rozumieniu istoty moralności, cnót, etyki, wartości i wreszcie samego wychowania moralnego. Autor nie kryje też swojego stanowiska w tych kwestiach, co umacnia naukowy walor pracy. Czyni to jednak w taki sposób, że wymusza na czytelniku refleksyjność i stwarza dobre warunki do samodzielnych wyborów strategicznych, tak u pedagogów, nauczycieli, rodziców, jak i u przyszłych adeptów kształcenia w zakresie nauk o wychowaniu, czyli studentów kierunków pedagogicznych (z naukami o rodzinie, resocjalizacji czy pracy socjalnej włącznie). Podkreślam, że praca przygotowana i napisana została przez autora o znanym, wybitnym dorobku, a przede wszystkim posiadającego do perfekcji opanowany warsztat badawczy, metodologiczny i językowy. Tym samym rekomenduję tę publikację [] do wykorzystania w procesie kształcenia i dokształcania studentów, rodziców, pedagogów i wszystkich, którym wychowanie obecnych i przyszłych pokoleń leży na sercu. Dr hab. Piotr Petrykowski
Książka Krzysztofa Homy jest syntetyczną relacją i analizą śladów obecności chrześcijan na terenie Achai w okresie od przybycia św. Pawła do Europy aż do ogłoszenia Edyktu Mediolańskiego w 313 roku. Autor podkreśla, że w porównaniu z pozostałymi częściami Imperium Romanum zachowało się niewiele świadectw związanych z rozwojem chrześcijaństwa na terenie Achai. Pomimo tego, albo właśnie dlatego, jest rzeczą uzasadnioną zastanowić się nad statusem i znaczeniem nielicznych śladów chrześcijańskich na tym terenie w pierwszych 260 latach istnienia chrześcijaństwa. W tym czasie doszło bowiem do zderzenia dwóch światów. W przestrzeni kultów religijnych i obyczajów świata pogańskiego oraz nurtów filozofii i literatury klasycznej zaczęły się pojawiać i rozwijać pierwsze elementy kultury chrześcijańskiej. Praca ta stanowi wartościowe osiągnięcie w domenie polskich badań nad początkami i rozwojem kultury chrześcijańskiej, dlatego bez wątpienia zainteresuje miłośników szeroko rozumianej starożytności chrześcijańskiej oraz zasługuje na opublikowanie. Dr hab. Anna Kucz, prof. UŚ Opracowanie Krzysztofa Homy podejmuje kwestię śladów kultury chrześcijańskiej w Achai na Peloponezie pomiędzy 50 a 313 rokiem po Chrystusie. Autor wybrał jako przedmiot i obszar badawczy krainę, która w porównaniu z innymi częściami Imperium Rzymskiego dostarcza nielicznych świadectw życia chrześcijan []. Mimo że, jak zaznacza autor, posiadamy niewiele bezpośrednich świadectw archeologicznych i pisanych dotyczących pierwszych chrześcijan, udało się mu opracować bardzo udaną i wartościową naukowo monografię, napisaną dobrym językiem precyzyjnym pod względem merytorycznym, a jednocześnie przystępną dla czytelnika-nieprofesjonalisty. Może ona stanowić także bardzo przydatny przewodnik dla turysty zainteresowanego poznaniem świata greckiego i tamtejszego chrześcijaństwa w trzech pierwszych wiekach po Chrystusie. Ks. prof. dr hab. Stanisław Nabywaniec
Przekazujemy w ręce Czytelników monografię zbiorową dedykowaną Panu Profesorowi Adamowi Jonkiszowi z okazji siedemdziesiątej rocznicy Jego urodzin. Publikacja została podzielona na dwie części. Pierwsza z nich, o charakterze biograficznym, zawiera zwięzły życiorys Profesora Jonkisza, syntetyczną charakterystykę jego działalności naukowej oraz poglądów filozoficznych, jak również wywiad przeprowadzony z Jubilatem przez pracowników Instytutu Filozofii Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie dra hab. Piotra Duchlińskiego, prof. UIK i dra Jacka Poznańskiego SJ oraz współpracującą z Instytutem dr Jolantę Koszteyn. Część tę wieńczy zestawienie publikacji Jubilata. Z tych opracowań wyłania się bogaty obraz życia i dokonań Pana Profesora. Można prześledzić kolejne okresy życia Jubilata, jego związki z różnymi środowiskami naukowymi i rozwój kariery naukowej najpierw jako studenta KUL, a następnie nauczyciela i mistrza pracującego w wielu ośrodkach akademickich Górnego Śląska, Śląska Cieszyńskiego oraz Małopolski. Druga część publikacji zawiera 18 artykułów (zamieszczonych w alfabetycznej kolejności) dedykowanych Panu Profesorowi przez jego przyjaciół oraz dawnych i obecnych współpracowników. Większość tekstów nawiązuje do osiągnięć naukowych Jubilata i problematyki podejmowanej w jego pracach, a niektóre (nieliczne) dotyczą zagadnień, które wprawdzie nie były bezpośrednim przedmiotem badań Profesora, ale znajdują się w sferze jego zainteresowań. Z Wprowadzenia do książki
Z pudeł pamięci to teksty Profesora Pawła Taranczewskiego powstałe i zebrane na przestrzeni lat. Czternaście rozdziałów poruszających refleksji i wspomnień. Teksty można podzielić na kilka działów tematycznych: wspomnienia osobiste, refleksje o sztuce – dawnej i aktualnej, ważne postaci. To, co je łączy, to obecna w całym zbiorze myśl przewodnia – introspekcja i autorefleksja – o stawaniu się i byciu malarzem.
Teksty zawarte w antologii zatrzymują w kadrze to, co bezcenne. Przefiltrowane przez Autora wspomnienia i zapiski pozostawiają czytelnika z poczuciem nostalgii. I jest też coś jeszcze – szlachetność i czystość intencji malarskich Autora, które za tymi rozdziałami stoją.
Proste i zarazem wyrafinowane pejzaże Pawła Taranczewskiego, to obrazy przy których można medytować. Zestawienia barw, brzmiące i wibrujące, dają oku i umysłowi spełnienie. To wszystko, co w retrospekcjach zostało zapisane i wyznane, sformułowane jako intencje i dążenia, jest w twórczości malarskiej Profesora w pełni obecne.
Dr hab. Kinga Nowak, prof. ASP
Bardzo dobrze, że Profesor Paweł Taranczewski zdecydował się opublikować w jednym tomie teksty napisane w ciągu ostatnich lat. Powstała w ten sposób książka nie tylko pełna kolorów filozoficzno-estetycznych, ale także bogatych treści historycznych i biograficznych. Teksty wydobyte z historii ukazują żywą i bardzo ciekawą myśl filozoficzną, podejmują podstawowe, a jednocześnie ważne zagadnienia z historii sztuki, jej rozumienia, patrzenia na obraz i koncepcje malarstwa, ale także przedstawiają aktualne zagadnienia, trafnie oceniając zdarzenia i sytuacje współczesnego świata. Opublikowane razem, staną się dostępne szerszemu gronu czytelników, ale też bez wątpienia ubogacą szeroko rozumianą myśl filozoficzną i estetyczną.
Trafne ujęcie bardzo ważnych i aktualnych zagadnień z zakresu malarstwa i obrazu, przemyśleń filozoficznych i artystycznych, sprawia, że książka posiada szczególne walory poznawcze i niewątpliwie przyczyni się nie tylko do lepszego zrozumienia twórczości Pawła Taranczewskiego, ale także wskaże na ważność podejmowanych przez niego problemów i będzie stanowić wskazania do dalszych badań i namysłu nad malarstwem, historią sztuki, filozofią i szeroko rozumianą kulturą.
Dr hab. Marek Urban CSsR, prof. UPJPII
Monografia Lin Yutang filozof sztuki życia Magdaleny Filipczuk stanowi omówienie głównych wątków filozoficznej twórczości Lina Yutanga, żyjącego w latach 1895-1976 wybitnego chińskiego pisarza, myśliciela, tłumacza i językoznawcy, niezwykle cenionego nie tylko za utwory literatury pięknej napisane w języku chińskim i angielskim, lecz również za ogromny wkład w zaznajomienie zachodnich odbiorców z najważniejszymi kategoriami wyrafinowanej kultury i klasycznej filozofii Państwa Środka.
Przedmiotem niniejszej książki jest wszechstronna analiza wizerunku Boga Ojca, powstałego w 1994 roku na podstawie zaleceń s. Eugenii Elisabetty Ravasio (19071990). W 1932 roku ta włoska zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Apostołów spisała Orędzie, które według jej słów zostało jej przekazane przez samego Boga Ojca. Jednym z postulatów Orędzia było stworzenie plastycznego wyobrażenia pierwszej osoby Trójcy Świętej. [] Głównym celem książki jest wskazanie źródeł przedstawienia wizerunku Boga Ojca teologicznych, ikonograficznych oraz historycznych. Wszystkie one rozumiane są jako szeroko zakreślony kontekst kulturowy wizerunku, ukazujący jego elementy tradycyjne i nowatorskie. Obszary te odsłaniają konstrukcyjny charakter obrazu i ustalają jego główne linie interpretacyjne sytuację historyczną, sens ikonograficzny i przekaz ideowy. Dążenia te przekładają się na stawiane w książce hipotezy, z których podstawową jest twierdzenie, że wizerunek Boga Ojca choć organicznie związany z przesłaniem Orędzia s. Eugenii Ravasio stanowi pełnoprawne i samodzielne medium komunikacyjne. [] Pojawienie się wizerunku Boga Ojca według wizji s. Eugenii Ravasio jest zwieńczeniem pewnego procesu zapominania o pierwszej osobie Trójcy Świętej, ale zarazem też początkiem odkrywania jej na nowo. Wizerunek ten skupia w sobie dotychczasowe nauczanie o Bogu Ojcu i wpisuje się w historię ikonografii pierwszej osoby Trójcy Świętej, ale sięga też po innowacyjne rozwiązania i otwiera nowe perspektywy. Fragmenty Wstępu do książki
Wiele gwiazd muzyki pop nie tylko śpiewa o miłości i samotności w swoich piosenkach, ale także często podsuwa elementy duchowe w swojej muzyce i w wywiadach. Jednocześnie niektóre z tych gwiazd są czczone przez fanów dosłownie jak bogowie. Co kryje się za tymi zjawiskami? Co to mówi o religijnym i kulturowym stanie współczesnej cywilizacji?
Niemiecki kulturoznawca Stefan Meetschen stawia te pytania na przykładzie Stinga – brytyjskiej gwiazdy popu. Jako wokalista, autor tekstów, basista, aktor i aktywista, Sting jest od końca lat 70. ubiegłego wieku jednym z najbardziej znanych i artystycznie wyrafinowanych przedstawicieli popkultury. Meetschenowi udaje się nie tylko rozszyfrować skomplikowany kult otaczający Stinga, ale także – z zaskakującymi wnioskami – sklasyfikować wielowymiarowe zainteresowania duchowe artysty w kategoriach religii i historii intelektualnej.
Książka Stefana Meetschena jest poświęcona przedstawieniu postaci Stinga i jej wszechstronnej analizie jako specyficznej formy zjawiska religijnego. Dzięki takiemu podejściu otrzymujemy z jednej strony fascynującą opowieść o życiu, wielowymiarowej twórczości i wciąż rozwijającym się procesie autokreacji i autoprezentacji Stinga, z drugiej strony – próbę umieszczenia tej postaci na tle badań myślicieli zajmujących się z różnej perspektywy kwestiami szeroko rozumianej religijności.
Prof. dr hab. Zbigniew Stawrowski (Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie)
Oprócz nowych interpretacji tłumaczących biografię Stinga, publikacja uzupełnia przede wszystkim zakres wiedzy o interakcji między popkulturą a religią, między muzyką pop a postmodernizmem, wyjaśniając obecność elementu spirytualnego w kulturze popu. W tym kontekście szczególnie interesującą propozycją autorską jest analogia zachodząca między Stingiem a J.W. Goethe, według której muzyk zyskuje status postmodernistycznego „nadczłowieka”, jak kiedyś niemiecki totalny artysta, a przywołane przez autora paralele przekonują swoją zniuansowaną argumentacją.
Dr hab. Arkadiusz Stempin, prof. WSE (Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera)
Książka ta jest drugą spośród trzech składających się na opracowanie wybranych zagadnień z logiki. Zagadnienia podjęte w rozważaniach są wybrane z logiki formalnej i ogólnej teorii mnogości. Najobszerniej jest omawiany klasyczny rachunek zdań, a zwłaszcza metoda założeniowa; spośród rachunków zdań nieklasycznych zostały wybrane rachunki logiki wielowartościowej, modalnej (rozumianej wąsko), deontycznej oraz logika intuicjonistyczna i tzw. logiki pośrednie. Również charakterystyka logiki predykatów jest skupiona na rachunkach klasycznych ponownie z naciskiem na system założeniowy. Teoria wynikania zdań kategorycznych jest najpierw omówiona odrębnie, w sposób przyjęty w sylogistyce, uzupełniony o nowsze metody, po czym teoria ta jest zinterpretowana w rachunku predykatów. W rozdziale poświęconym teorii mnogości są podjęte zagadnienia zwykle umieszczane w jej części zwanej ogólną: podstawowe pojęcia rachunku zbiorów i relacji, wybrane zagadnienia teorii liczb kardynalnych, zagadnienia związane z antynomiami klasycznej teorii mnogości oraz ze sposobami ich usuwania. Wyniki prezentowane w niniejszej książce, poświęconej zagadnieniom logiki formalnej i ogólnej teorii mnogości, sformułowane w niej definicje, twierdzenia i dowody są co nieuniknione wzorowane na znanych opracowaniach. Nie są jednak ich kompilacją, ponieważ różnią się nie tylko układem definicji i twierdzeń, lecz także ich sformułowaniami zapisanymi w jednolitej notacji (symbolice), komentarzami i przykładami, a często także sposobem uzasadniania twierdzeń (sposobem dowodzenia). Są także w książce merytorycznie nowe propozycje, jak algorytmiczna metoda wyszukiwania zależności definicyjnych między funktorami prawdziwościowymi oraz uproszczone metody sprawdzania poprawności logicznej wnioskowań ze zdaniami kategorycznymi.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
