Koniec doczesnego Świata w objawieniach św. Hildegardy! Fascynujące objawienia św. Hildegardy z Bingen, pochodzące z tajemniczej księgi Scivias. Przedstawione w niej mistyczne wizje ukazują początek wszelkiego stworzenia, upadek pierwszego anioła i pierwszego człowieka, powstanie piekła i działanie szatana, stopniowe odchodzenie ludzi od Boga i upadek moralności. Następne wizje dotyczą czasów ostatecznych: Hildegarda przepowiada nadejście Antychrysta, jego podstępne działania, ostatnia walkę z szatanem, prześladowania wiernych, a w końcu – powtórne przyjście Chrystusa, powstanie zmarłych do życia, sad i przemianę świata.

Książka przedstawia niezwykłe życie, cuda i wizje św. Hildegardy z Bingen (1098-1179) ? wielkiej mistyczki i wizjonerki, obdarzonej od najmłodszych lat nadprzyrodzonym darem objawień oraz poznania tajemnic ziemi i nieba. Oprócz objawień mamy tu jeden z najwcześniej napisanych żywotów Hildegardy, kładący szczególny nacisk na najbardziej niezwykłe, cudowne i mistyczne aspekty jej życia. Na kartach tej wyjątkowej lektury poznajemy postać cudotwórczyni niezwykle doświadczanej przez cierpienia, założycielki klasztorów, pokornej benedyktynki obdarzonej wszechstronną wiedzą o całym stworzeniu.

W niniejszej książce (oraz w całej serii, którą ona rozpoczyna) zaprezentowano przepisy przygotowane zgodnie z medycznymi zaleceniami św. Hildegardy z Bingen - dostosowane do wymogów współczesnej kuchni. Za podstawę tej wyjątkowej publikacji posłużyły księgi Hildegardy z Bingen, gruntownie zbadane przez doktora nauk medycznych Gottfrieda Hertzkę, który potwierdził trafność i zadziwiającą zgodność zaleceń świętej z odkryciami współczesnej wiedzy medycznej - i z powodzeniem jej rady stosował w praktyce lekarskiej. W tej niezwykłej książce kucharskiej znajdziemy przepisy na wspaniałe zupy i przystawki przygotowane zgodnie ze wskazówkami św. Hildegardy dotyczącymi medycyny i zdrowego trybu życia. Fragment książki Zupy i przystawki Hildegardy W niniejszej książce oraz całej serii, którą ona rozpoczyna, nie zaprezentowano „nowatorskiej i awangardowej kuchni", a jedynie przepisy typowe dla dzisiejszej kuchni, zmodyfikowane pod kątem medycyny świętej Hildegardy. Przedstawiony zbiór przepisów nie wymaga bezwzględnego dostosowywania się i nie jest rodzajem szkoły gotowania. Może jednak pobudzić fantazję i kreatywność czytelnika oraz osób zainteresowanych Hildegardą. Za podstawę posłużyły książki medyczne świętej Hildegardy z Bingen oraz wyniki badań przeprowadzonych przez doktora Gottfrieda Hertzkę, do których doszedł po wielu latach pracy i z powodzeniem stosował w praktyce. Przepisy „międzynarodowe" pochodzą od miłośników świętej Hildegardy i zostały zebrane podczas moich seminariów i wykładów w różnych krajach Europy. Przepisy tradycyjne zostały zmodyfikowane zgodnie z nauką św. Hildegardy, np. knedle nie są nadziewane powidłami, lecz marmoladą z tarniny, tradycyjny gulasz węgierski zastąpiliśmy gulaszem z dzikim kardamonem, a łazanki są nie z kapustą, lecz koprem włoskim, zaś substytutem dla różnych rodzajów zbóż i ryżu jest orkisz. Pomyślano o potrawach na cały rok, na dzień powszedni i od święta, od prostych, zdrowych pokarmów po środki lecznicze i smakołyki, włącznie z pieczeniami czy tortem z bitą śmietaną. W czasie świąt i uroczystości rodzinnych na stole stawia się to, co najlepsze! Poza tym obowiązuje tu motto św.Teresy z Avila:„Gdy post-to post, gdy kuropatwa-to kuropatwa!" Zachęcający, ładnie nakryty stół to pełen ciepła ukłon pani domu w stronę rodziny i gości. Kwiaty, liście, gałązki, owoce, zioła, świece, obrus, serwetki -jakże bogata paleta środków pozostaje do naszej dyspozycji w kwestii nakrycia stołu! Nie można także zapominać o zapachach Hildegardy z Bingen: odświeżający zapach lawendy lub radujący serce zapach szałwiowo-różany na dobre samopoczucie. Wielu przyjaciół świętej Hildegardy zasypywało dr Hertzkę prośbami o przygotowanie książki kucharskiej. On sam uważał, że wystarczy, jeśli typowe, tradycyjne przepisy „podda się hildegardyzacji". Chodziło o zastąpienie tego, co szkodliwe, tym, co według Hildegardy dobre. Gospodyni domowa powinna być świadoma wielkiego zadania, jakie na niej spoczywa i z pomocą Bożą utrzymywać rodzinę w dobrym zdrowiu i radości ducha. Dlatego radosny i zdrowy styl życia ze św. Hildegardą przez wiele lat był głównym tematem i najważniejszą sprawą w mojej pracy seminaryjnej i wykładowej. W roku 1996, tuż po Wielkim Spotkaniu dotyczącym św. Hildegardy na wyspie Reichenau, dr Hertzka powiedział do mnie: „No, to teraz napiszemy książkę kucharską o orkiszu!" Wyznaczył nawet termin: wiosna 1997. Miała powstać w ciągu dwóch miesięcy w Bad Gastein. Jednak wiosną 1997 nie pojechaliśmy do jego ojczyzny, do Salzburga, bo właśnie owej wiosny udał się on w podróż do wieczności. Przez wszystkie te lata zależało mi na tym, aby sprostać jego życzeniom i przygotować książkę z przepisami dobrej kuchni świętej Hildegardy. Niektórzy przyjaciele nie ustępowali, nieustannie naciskali, abym te przepisy spisała i wydała, l w końcu się udało! Yvette E. Salomon Schienen nad Jeziorem Bodeńskim, 2 lipca 2009 r. Naszą wielką przygodę z leczniczą kuchnią św. Hildegardy zaczynamy od zup, wkładek i przystawek, ale najpierw warto zapoznać się z podstawami zdrowotnej kuchni Mistrzyni z Bingen. Wielu ludzi zauważyło już, że w naszych czasach z tradycyjnymi produktami żywnościowymi i pokarmami jest coś nie tak. Jaki jest tego powód? W pierwszej mierze należy tu wspomnieć o lekarskich outsiderach, którzy podczas swojej praktyki odkryli fakty przemawiające za tym, że zmiany w diecie mogą mieć znaczący udział w procesie utrzymania i powrotu do zdrowia. Z pewnością jednym z pierwszych był ksiądz Sebastian Kneipp, który dokonał rewolucji w kuchni, bazując może nie tyle na kulturze orkiszu, co raczej na wiejskim stylu życia. W ramach nieznanego wówczas hasła „powrotu do natury" napiętnował nienaturalne zwyczaje żywieniowe swoich czasów, chociaż owe nawyki nie były wówczas aż tak nienaturalne jak dzisiaj. Woda, podstawa systemu ks. Kneippa, jest też istotnym czynnikiem w opierającej się na orkiszu kuchni św. Hildegardy. Jest ona trzecim spośród czterech elementów - żywiołów natury. Ksiądz Kneipp cieszy się sławą jako „wodny doktor". Pomimo, iż nie uzyskał on akademickiego tytułu doktora medycyny, wiele osób zasięgało u niego porad medycznych. Czynił to nawet sam papież. Innym ważnym inicjatorem zdrowego stylu odżywiana był doktor Bircher-Benner, a po nim cały szereg zwolenników surowej diety, np. doktor Kollath, przywiązujący wagę do pokarmu „dającego energię". Później doszło odkrycie witamin - ogromne osiągnięcie badań lekarskich (znów, można powiedzieć, dzieło outside-rów). Wielu badaczy dołożyło swój kamyczek do mozaiki zmian naszych przyzwy- czajeń żywieniowych, jednak żaden z nich nadal słowem nie wspominał o orkiszu. Innowacje, które przynosi ruch orkiszowy, zawdzięczają swój początek nie jakiemuś lekarzowi, ale najwyższemu i największemu z wszystkich lekarzy - samej Mądrości Bożej. Jest to z pewnością coś zupełnie nowego. Od czasów Asklepiosa nikt nigdy nie czerpał natchnienia w zakresie medycyny z nieba. A już na pewno nie w naszych nowożytnych pogańskich czasach! Kluczem do całej koncepcji stała się nauka o subtelności. Wszyscy znamy pojęcie „subtelny", to znaczy dotyczący drobnych różnic. Odżywianie bazujące na zbożach jest już właściwie działką zajętą przez mak-robiotyków. Z radością trzeba stwierdzić, że Hildegrada również mówi o pokarmach opartych na owocach jako o najwyższej formie diety. Każdy może dostosować do siebie naukę św. Hildegardy o diecie. Wyjątek stanowi orkisz. W tym przypadku nie ma żadnych kompromisów. Kto tylko chce, może z łatwością przekonać samego siebie i swoich pacjentów o zaletach tego zboża. Orkisz jest filarem każdego systemu odżywiania bazującego na nauce św. Hildegardy. Są ludzie, dla których dieta orkiszowa (i to nie tylko na początku) będzie problemem, l nawet jeśli takich osób jest niewiele w porównaniu do tych, którzy z zachwytem wprowadzili dietę orkiszową do swojej kuchni, to i tak z pewnością istnieją uzasadnione powody takiego stanu rzeczy. Z naszych doświadczeń wynika, że rzadko przyczynami trudności są kwestie merytoryczne, częściej są to przyczyny natury psychologicznej. Jak wiemy od Hildegardy, cnota i występek mogą mieć także związek z odżywianiem. Dla wtajemniczonych nie jest to żadna nowość. Nie posuwam się do tego, aby wynosić medycynę Hildegardy do rangi systemu wiary, chociaż na obszarze nauk o odżywianiu wcale nie jest to przypadek rzadki. Nawet jako zwolennicy orkiszu nie czynimy bogiem naszego żołądka! Jeśli ktoś uważa, że może zostać świętym bez orkiszu, może spokojnie zamknąć niniejszą książkę. Nieustannie trzeba przypominać: rozsądek ponad wszystko - przymiot niezwykle ceniony przez Hildegardę, uznawany nawet za jedną z najbardziej ludzkich cech. Według Hildegardy człowiek to animal ra-tionale. Uważała ona, że najrozsądniejszym spośród wszystkich oswojonych zwierząt jest człowiek! Odwoływanie się do praczasów ludzkości, kiedy człowiekowi przebywającemu w raju Bóg zalecił jako pokarm wszystkie owoce, nie mówiąc przy tym nic o pokarmie pochodzenia zwierzęcego, może zostać uznane za motto wegetarian. Uważają oni, że odżywianie się pokarmem zwierzęcym jest skutkiem grzechu pierworodnego i wystarczy, że ludzie na powrót staną się wegetarianami, a powrócą do raju. Jednak sprawa nie jest aż tak prosta. Jak wiadomo Abel był hodowcą bydła. Być może powszechnie znane łagodne usposobienie ludności hinduskiej ma w dużym stopniu związek z ich wegetariańską dietą. Także pośród roślin stanowiących powszechny składnik naszej diety są te, które postrzegane są jako lekarstwa dla duszy i ciała (np. czosnek). W tym miejscu dochodzi do głosu nauka św. Hildegardy o subtelności, którą jak najgoręcej polecam. Nawet jeśli wciąż jesteśmy dalecy od posiadania dowodów naukowych, to jednak potwierdzają tę prawdę doświadczenia wielu lekarzy. Dla kogo dieta oparta o produkty surowe jest dietą zdrowotną, a dla kogo nie, może być określone na podstawie upodobań danej osoby i jej stanu zdrowia. Nie ma sensu preferowanie diety surowej tylko z tego powodu, że jest nowa i pochodzi z bardziej słonecznych regionów świata. Dlatego w przypadku wielu wychwalanych pokarmów z nowego świata, do których zaliczam także ryż i kukurydzę, z punktu widzenia Hildegardy nie możemy dać ostatecznej oceny, ponieważ brak nam odnoszących się do tego objaśnień, zaś wyniki badań mają dość wątpliwą wartość. Pewien naukowiec powiedział: „Można udowodnić wszystko, co chce się udowodnić." Podobne jest stanowisko św. Hildegardy z Bingen.Tak więc trzeba być ostrożnym co do wiarygodności nauki, jeśli nie opiera się ona na prawdziwej wiedzy i pobożności! Jeśli chodzi o kuchnię bazującą na orkiszu, to Hildegarda kładzie nacisk na to, aby pierwszeństwo w diecie miały produkty zbożowe i koniecznie ciepłe. Dlaczego mają być pierwsze? Przytaczamy uzasadnienie Hildegardy: na początku żołądek powinien być pobudzany powoli, gdyż pełną zdolność trawienia osiąga dopiero po pewnym czasie. Chłodna potrawa na początek wywołuje pewnego rodzaju szok. To podobnie jak z piekarnikiem - przed umieszczeniem w nim ciasta należy go najpierw nagrzać. Nie wiemy, czy dotyczy to tylko początku dnia i śniadania, czy także posiłku głównego spożywanego wiele godzin później. Jednak z pewnością nie zaszkodzi rozpoczynanie obiadu ciepłą zupą. Orkisz jest prawdziwym „natursz-czykiem". Czy wystarczy mnogość teorii dotyczących odżywiania sprowadzić do jednego, wspólnego mianownika? Jeśli ktoś raz zawierzył swojemu systemowi i z trudem wprowadził alternatywny sposób życia, będzie się bronił przed ponownym wprowadzaniem czegoś nowego. W zasadzie nie jest to jednak wcale taka nowość i nie pozostaje w sprzeczności z innymi teoriami na temat naturalnego odżywiania. Zaletą orkiszu jest to, że bez względu na formę, w jakiej się go spożywa, nie traci on swojej mocy. Wiele spośród tak zwanych podstawowych środków odżywczych być może stanowi bardziej obfite niż orkisz źródło składników witalnych, minerałów i elementów śladowych, jednak do asymilacji i przyswojenia ich przez ludzkie ciało wymagają one zaburzenia równowagi soków, która następnie musi ponownie zostaćosiągnięta,awtym czasie w raziecho-roby układ odpornościowy nie jest w pełni dyspozycyjny. Owies w połączeniu z orkiszem wykazuje właściwości poprawiające nastrój (w przypadku orkiszu przyjmuje się, że ma to związek z podwyższoną zawartością alaniny), w przeciwieństwie do orkiszu wymaga jednak dobrego stanu zdrowia (trawienie). Jeśli powyższe słowa skłoniły kogoś do przemyśleń, to już jest coś. Na pewno zatem warto spróbować A duchowa i Boża mądrość św. Hildegardy z pewnością nie chce wyprowadzić nikogo na manowce.  Zupy i przystawki Spis treści: O Autorce Podziękowania WSTĘP Święta Hildegarda z Bingen (1098-1179) DrGottfried Franz Hertzka (1913-1997) Słowo wprowadzenia Środki żywnościowe w kuchni sw. Hildegardy ZUPY l POTRAWY JEDNOGARNKOWE WKŁADKI DO ZUP l PRZYSTAWKI Alfabetyczny spis przepisów

Tak naprawdę trudno powiedzieć, skąd jest Hildegarda. Urodzona najprawdopodobniej w Bermersheim, wychowana w Disibodenbergu, gdzie spędziła większą część swojego życia, fundatorka i ksieni Rupertsbergu oraz Eibingen. nosi przydomek pochodzący od miasta, które odwiedzała, ale nic ponadto. Nawet nie spoczywają tam jej relikwie. Jednak Hildegarda z Bingen staje się osobą coraz bardziej znaną i zdecydowanie jest to postać warta uwagi. Przynależy do grona świętych, którzy odnaleźli powołanie w południe swojego życia, l tę jego połowę, którą większość z nas przeznacza na odcinanie kuponów i korzystanie z owoców działań podjętych w młodości i wieku dojrzałym, oni przeżyli bardzo aktywnie. Wśród nich odnajdziemy Józefa Kala-sancjusza, Teresę z Avila czy Matkę Teresę z Kalkuty. Są jak dobre, dojrzale wino - co trzeba, zostało w nich oczyszczone, przepracowane i przeżyte. Używając innej metafory: przez kilkadziesiąt lat nosili wodę do stągwi, przyszedł wreszcie czas, kiedy, jak w Kanie, Pan nakazał im jej zaczerpnąć i zanieść biesiadnikom. Dzięki takiemu doświadczeniu Hildegarda staje się dobrą przewodniczką dla tych wszystkich, którzy osiągnąwszy wiek średni, patrzą wstecz i nie widzą w swoim dotychczasowym życiu niczego pociągającego czy szczególnego. Mówi im swoim życiem: „Wszystko przed wami, to dopiero polowa, a wasz potencjał wciąż jest olbrzymi" W jej przypadku posiadane zdolności sprawily, że w ciągu ostatnich czterdziestu lat swojego życia podyktowała kilkanaście większych i mniejszych dzieł, prowadziła bujną korespondencję, założyła dwa opactwa i była ich przełożoną, zajmowała się wszystkimi ówczesnym dziedzinami wiedzy, leczyła, głosiła misje, prowadziła wizytacje, a wszystko to robiła pomimo ataków chorób, które nękały ją od dzieciństwa. Była fascynującą postacią, stąd moja próba przedstawienia jej biografii. Niniejsza książka nie pretenduje do miana naukowego opracowania. Miejscami mając charakter publicystyki, jest próbą opisania niezwykłego życia, jakie było udziałem ksieni Rupertsbergu. W 2012 roku papież Benedykt XVI najpierw wpisał ją do katalogu świętych, tym samym uznając powszechność jej kultu w Kościele, a następnie ogłosił doktorem Kościoła. To drugi powód sięgnięcia do opracowań, które są poświecone Hildegardzie. Trzecim jest popularność, jaką osiągnęły jej (lub tylko przypisywane jej) poglądy. I jak ma to miejsce w przypadku celebrytów czy wybitnych intelektualistów, wokół postaci benedyktynki narosło wiele plotek, często opartych na stereotypach dotyczących epoki Hildegardy lub ogólnie średniowiecza. Dlatego warto przyjrzeć się bliżej czasom, w jakich żyła święta. Szersze historyczne tło pozwala nam przybliżyć mentalność ludzi XII wieku, a przez to lepiej zrozumieć Hil-degardę. Książka składa się z pięciu rozdziałów. Pierwszy jest pomyślany jako zarys epoki, w której żyła święta. W następnym mowa o czasie przygotowania do publicznej działalności, a więc dzieciństwie, młodości i świecie, w którym żyła nasza bohaterka. Ramy czasowe następnych dwóch rozdziałów częściowo się na siebie nakładają: trzeci opowiada o Hildegardzie jako wizjonerce, kompozytorce i lekarce, czwarty - o jej działalności publicznej, a więc fundacjach 1 misjach. Wreszcie rozdział piąty dotyczy schyłku jej życia, śmierci i kultu. W nim starałam się także wytłumaczyć, dlaczego pisma Hildegardy stały się popularne i w których punktach popularyzatorzy świętej rozmijają się z jej poglądami czy też dokonują reinterpretacji jej biografii bądź pism w sposób, który zniekształca spuściznę po opatce Rupertsbergu. Bogactwo wizji i szeroki zakres działalności Hildegardy rodzi podziw. Była postacią o tak niezwykłej osobowości, że nie da się jej w pełni opisać czy uchwycić, szczególnie w krótkiej biografii. Zajmowała się wieloma dziedzinami wiedzy i w zakresie praktycznego działania czyniła tak wiele, że była w stanie zawstydzić niejednego mężczyznę żyjącego w jej epoce. Pod względem zainteresowań i wiedzy była kobietą renesansu, a jednocześnie chorowitym i wrażliwym człowiekiem. Miała silną osobowość, a jednocześnie potrafiła zaakceptować istnienie granic i je uszanować, (ej życie przypomina pod tym względem komponowaną przez nią muzykę: melodię wykorzystującą dużą skalę rozpiętości pomiędzy najniższym i najwyższym dźwiękiem, ale szanującą możliwości wykonawcze człowieka. Zapraszam do wsłuchania się w motyw melodyczny, jaki stanowiło jej życie w wielkiej symfonii kosmosu i dziejów świata.    Hildegarda z Bingen Mistyczka z charakterem Spis treści: WSTĘP Rozdział I WIEKHJLDEGARDY Rozdział II LATA UKRYTE Rozdział III REŃSKA SYB1LLA Rozdział IV FUNDATORKA I MISJONARKA Rozdział V Śmierć i Kult

Scivias to zbiór wizji Hildegardy z Bingen. Tytuł oznacza: Poznaj drogi Pana. Obok 26 wizji, które stanowią zapis widzeń, znajdują się średniowieczne miniatury, które powstawały razem z tekstem i ilustrują jego odpowiednie fragmenty. Scivias opisuje Boży zamysł stworzenia świata, stanowi także swoistą encyklopedię wiedzy o średniowiecznym świecie: spojrzeniu na Boga, człowieka i kosmos. Jest to pierwsze wydanie w języku polskim tekstów popularnej mistyczki. 1 tom (ZM 57) zawiera wstęp oraz pierwszą i drugą księgę dzieła. 2 tom (ZM 58) zawiera trzecią księgę oraz indeks biblijny. Hildegarda z Bingen (1098-1179) zwana świętą była benedyktyńską mistyczką. Znana jako „Sybilla Reńska” lub „teutońska prorokini”. Pozostaje jedną z najbardziej intrygujących postaci średniowiecza. Przygotowała wiele pism z zakresu teologii, medycyny i muzyki. Otrzymała dar widzeń, które starała się spisać w kolejnych zbiorach wizji. Prekursorka niemieckiej mistyki średniowiecznej, a przede wszystkim niezwykła osobowość inspirująca także dziś.

Jedną z najbardziej tajemniczych postaci w gronie średniowiecznych mistyków jest Hildegarda z Bingen. Znana zarówno jako kobieta wielkiego ducha, jak i erudytka, z której obserwacji świata do dziś czerpie medycyna. Aby dobrze zrozumieć tą wyjątkową kobietę we współczesności należy zachować proporcję w traktowaniu tych dwóch sfer jej działalności. Harmonia bowiem była główną cechą jej doktryny. Nie brakuje dziś odwoływań do tej postaci w świecie medycyny alternatywnej i dietetyce. Brakuje jednak wiedzy o jej głębokim życiu religijnym, bez którego korzystanie z jej rad dotyczących żywienia i zdrowia musi być skazane na błądzenie. Prezentujemy zatem wybór jej najciekawszych wizji mistycznych. Czytelnik znajdzie w nich objawienia Hildegardy dotyczące życia cnotami, przyczyn grzechu, meandrów duchowych związanych z życiem małżeńskim i zakonnym. Zapozna się także z podstępnymi działaniami Lucyfera i przejawami działalności Antychrysta skonfrontowanymi z potężną mocą Boga, która jest jedynym gwarantem życia człowieka w prawdziwej harmonii i miłości.

Medycyna świętej Hildegardy z Bingen popadła w zapo-•mnienie na okres ośmiuset lat. Sytuacja ta zmieniła się dopiero w wyniku sensacyjnego odkrycia. Otóż przed równo stu laty w Bibliotece Królewskiej w Kopenhadze znaleziono jedyny, odręcznie napisany egzemplarz Hildegardowego podręcznika medycyny - Causae et cumę, traktującego o przyczynach i metodach leczenia chorób. W roku 1932 został on po raz pierwszy opublikowany w całości po niemiecku przez profesora doktora Hugona Schulza w Greifswaldzie. Jednak książka ta raczej nie wyszłaby poza teoretyczne zainteresowanie, gdyby salzburski lekarz, doktor medycyny Gottfried Hertzka, nie uczynił jej fundamentem swojej nowej medycyny naturalnej, która jest dziś znana na całym świecie jako medycyna Hildegardy. Dzieło Causae et curae leży również u podstaw niniejszej książki, obejmującej wieloletnie prace badawcze i doświadczenia związane z tą medycyną w codziennej pracy lekarskiej z tysiącami pacjentów. Ponadto zawiera ona najbardziej sprawdzone oryginalne przepisy pochodzące z dzieła Hildegardy Physica. W ten sposób powstał praktyczny poradnik, zaadresowany zarówno do poszukujących pomocy pacjentów, jak i do lekarzy o szerokich horyzontach oraz osób leczących metodami niekonwencjonalnymi, pragnących stosować medycynę naturalną Hildegardy. Odpowiednio do pięciu zmysłów, których prawidłowe funkcjonowanie stanowi warunek zdrowia, podręcznik Causae et cumę składa się z pięciu części. Pierwsza jest opisem związków człowieka z kosmosem, gdyż „człowiek w swej postaci zespolił niebo i ziemię oraz wszelkie stworzenie i wszystko jest w nim ukryte". Należy do tego również harmonijne współdziałanie ludzkiej aktywności z czterema żywiołami - ogniem, powietrzem, wodą i ziemią, gdyż „cztery żywioły tkwią w człowieku i działają w nim". Hildegarda opisuje wpływ kosmosu na ludzkie zdrowie, działanie Słońca, Księżyca i gwiazd, wiatru i pogody, błyskawic i piorunów oraz wpływ ludzkiego działania na kosmos: „Gdyby człowiek postępował tak, jak by właściwie musiał, wtedy wszystkie pory roku i powietrze w tych porach pozostałyby jednakowe, zatem jednej wiosny takie jak poprzedniej, ponieważ jednak człowiek jest nieposłuszny, to żywioły także przekraczają swoje prawa". Większość chorób człowiek ściąga na siebie sam przez prowadzony tryb życia, nie uwzględnia bowiem umiaru we wszystkich rzeczach. Kto jednak zachowuje miarę, przykładowo w jedzeniu i piciu, ten będzie miał dobrą krew i zdrowe ciało. Hildegarda była przekonana o Bożej ingerencji w każdy proces leczenia, nawet jeśli człowiek jest „beznadziejnie" chory. Ponieważ „przez Ducha Bożego, pośledni rodzaj ludzki przekształca się w lepszy. W ten sposób człowiek staje się inny w swej naturze, gdyż to, co jest niebieskie, pokonuje i uszlachetnia to, co jest ziemskie". W drugiej części dzieła Causae et curae opisana jest Hildegardy diagnostyka całego ludzkiego ciała od stóp do głów - taka, jaką stosujemy w codziennej praktyce. Jej elementy stanowią: nauka o czterech temperamentach, czterech typach kobiet i mężczyzn, nauka o sokach znajdujących się w organizmie, wskazówki dotyczące seksualności, zapłodnienia i rodzenia, wielkie procesy odtruwania i oczyszczania - upust krwi, bańki, ignipunktura (patrz: Załącznik) - oraz zalecenia dietetyczne. W trzeciej części Hildegarda opisuje terapie: wielkie kuracje narządów, które pozwalają trwale uwolnić człowieka od jego cierpień. O tych środkach leczniczych Hildegarda mówi, że „są one wskazane przez Boga i uwalniają człowieka od cierpień albo Bóg nie może go jeszcze uwolnić od jego cierpień". Przykładowo, Bóg nie pozwala wyzdrowieć komuś, kto blokuje Jego uzdrowienie lub sam dla siebie stanowi przeszkodę, gdyż jest nieprzygotowany do usunięcia przyczyn, które wywołują jego chorobę. Należy tu wymienić przede wszystkim nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, nadużywanie środków odurzających i używek, takich jak tytoń i alkohol, oraz zbędnych, względnie szkodliwych leków. W czwartej części podręcznika omówione są choroby wewnętrzne, na przykład reumatyzm, kolki, puchlina, stan przed-nowotworowy i choroba nowotworowa, oraz odpowiednie środki lecznicze. Dużo miejsca zajmują dolegliwości kobiece (głównie choroby będące następstwem braku miesiączki) i wskazania lecznicze mające na celu unormowanie miesięcznego krwawienia. W piątej i ostatniej części Hildegarda opisuje cechy zdrowia i oznaki choroby, a zwłaszcza śmierci. Kiedyś w każdym naturalnym leczeniu brano pod uwagę te zwiastuny i Hildegarda także je uwzględnia, łącznie z oznakami zakończenia choroby. Szczególnie interesujący w tej części jest horoskop księżycowy, ukazujący wpływ Księżyca na moment poczęcia dziecka – zgodnie z założeniem, że rozwój człowieka w dużej części zależy od fazy Księżyca, w której został on spłodzony. Na tle cudownych sukcesów leczniczych, jakich doświadczyli nasi pacjenci dzięki stosowaniu Hiłdegardowych receptur, akademicko-monastyczny spór o prawdziwość bądź wizjonerskie pochodzenie podręcznika medycyny Hildegardy okazuje się nieistotny, gdyż sprowadza się do zgodności z ideami świętej z Bingen. Amerykanka Ruth Marie Wałker-Moskop w pracy doktorskiej Health and Cosmic Continuity in Hildegard of Bingen (University of Texas, Austin), napisanej w roku 1985, logicznie dowiodła na podstawie teorii żywiołów, że we wszystkich dziełach świętej, począwszy od pierwszej książki Scivias, a skończywszy na ostatniej, dotyczącej dzieł Bożych, medycyna zajmuje centralne miejsce. Według Hildegardy cały wszechświat ma jeden cel, zachować zdrowie człowieka. „We wszystkich stworzeniach, zwierzętach, ptakach, rybach, ziołach i drzewach owocowych kryją się tajemnicze, uzdrawiające siły, o których człowiek nie może wiedzieć, jeśli nie zostaną mu one objawione przez samego Boga" - pisze święta w przedmowie do swojej książki O dziełach Bożych. W tym sensie jej nauka o zdrowiu i leczeniu współdziała z uzdrawiającymi siłami przyrody jako medycyna objawiona. Czerwiec 1993, Allensbach am Bodensee DR WlGHARD STREHLOW - z przedmowy do książki  Wiedza lecznicza św Hildegardy z Bingen od A do Z Spis treści: Przedmowa Wprowadzenie: Kompleksowa medycyna świętej Hildegardy choroby od A do Z Indeks chorób i ich przyczyn Indeks środków leczniczych i terapii Artretyzm Bóle głowy Choroby kobiece Schorzenia nerek Choroby układu nerwowego Choroby oczu Choroby dróg oddechowych Choroby narządów płciowych Puchlina Rak i stan przed nowotworowy Choroby reumatyczne Choroby serca i układu krążenia Choroby skóry Schorzenia śledziony Choroby uszu Wrzody na nogach Zatrucie Leczenie zębów Choroby żołądkowo-jelitowe i nauka Hildegardy o odżywianiu Dolegliwości dróg żółciowych załącznik Sztuka leczenia kamieniami szlachetnymi Plan odżywiania według Hildegardy Habermus Zupy z orkiszem Praktyka postu według Hildegardy Praktyka psychoterapeutyczna według Hildegardy Upust krwi w celu jej oczyszczenia Bańki jako szybka pomoc Ignipunktura lub lepsze ukrwienie dzięki rozżarzonym stożkom Krótka biografia - Hildegarda z Bingen Spis literatury  

Zapewne wiesz, że antybiotyki tak naprawdę nie są zdrowe dla Twojego organizmu, że nawet zwykłe tabletki przeciwbólowe zawierają substancje szkodliwe, a reklamowane w aptekach leki na grypę zwalczają jedynie objawy, a nie chorobę. Ale czy wiesz, czym możesz je zastąpić? Proponujemy Ci sięgnąć do tradycyjnej medycyny św. Hildegardy z Bingen, która z uwagi na swoją skuteczność i bezpieczeństwo przeżywa obecnie renesans w Europie. Program zdrowia św. Hildegardy to: porady zarówno dla chorych, których zawiodły kuracje farmakologiczne, jak i dla zdrowych, którzy chcieliby stosować skuteczną profilaktykę naturalne składniki, które dają pełną gwarancję bezpieczeństwa – można podawać je zarówno dzieciom, jak i kobietom w ciąży całościowe podejście do człowieka, które nie oddziela od choroby czynników takich jak stres, praca, problemy duchowe zamiast doraźnie stosowanych, szkodliwych środków farmakologicznych – pomysł na całe życie, wyśmienite potrawy, które leczą, równowaga pomiędzy pracą i odpoczynkiem, pomysły na przyjemne i zdrowe zagospodarowanie wolnego czasu  Program zdrowia św. Hildegardy z Bingen Spis treści: Wstęp: Dawne lekarstwa na współczesne choroby.   . 1. Wiedza medyczna Hildegardy - podstawy i zasady 2. Terapia duszy jest duszą terapii......... psychoterapia hildegardowa 3. Aktywujemy właściwą ciału „aptekę duszy"   .   .   . POST HILDEGARDOWY 4. Niech twoje pożywienie będzie twoim lekarstwem terapia żywieniowa św. hildegardy 5. Całościowe leczenie ciała i duszy psycho-neuro-immunologia 6. Obudzić samo uzdrawiające siły hildegardowy upust krwi 7. Serce człowieka jest nastrojone na podobieństwo orkiestry symfonicznej leczenie w chorobach serca i krążenia 8. Ekosystem w ludzkim ciele ŚRODKI LECZNICZE DLA ŻOŁĄDKA I JELIT 9. Uzdrowienie od wewnątrz zapobieganie i leczenie nowotworów WG MEDYCYNY HILDEGARDOWEJ 10. Ból, który ogarnia cały organizm HlLDEGARDOWA TERAPIA W REUMATYZMIE, PARALIŻU, PODAGRZE 11. Życie zgodne z rytmem natury HlLDEGARDOWE LECZENIE KOBIET 12. Skóra jako zwierciadło duszy LECZENIE CHORÓB SKÓRY Indeks