Hildegarda z Bingen. Mistyczka z charakterem

Tak naprawdę trudno powiedzieć, skąd jest Hildegarda. Urodzona najprawdopodobniej w Bermersheim, wychowana w Disibodenbergu, gdzie spędziła większą część swojego życia, fundatorka i ksieni Rupertsbergu oraz Eibingen. nosi przydomek pochodzący od miasta, które odwiedzała, ale nic ponadto. Nawet nie spoczywają tam jej relikwie.
Jednak Hildegarda z Bingen staje się osobą coraz bardziej znaną i zdecydowanie jest to postać warta uwagi. Przynależy do grona świętych, którzy odnaleźli powołanie w południe swojego życia, l tę jego połowę, którą większość z nas przeznacza na odcinanie kuponów i korzystanie z owoców działań podjętych w młodości i wieku dojrzałym, oni przeżyli bardzo aktywnie. Wśród nich odnajdziemy Józefa Kala-sancjusza, Teresę z Avila czy Matkę Teresę z Kalkuty. Są jak dobre, dojrzale wino - co trzeba, zostało w nich oczyszczone, przepracowane i przeżyte. Używając innej metafory: przez kilkadziesiąt lat nosili wodę do stągwi, przyszedł wreszcie czas, kiedy, jak w Kanie, Pan nakazał im jej zaczerpnąć i zanieść biesiadnikom. Dzięki takiemu doświadczeniu Hildegarda staje się dobrą przewodniczką dla tych wszystkich, którzy osiągnąwszy wiek średni, patrzą wstecz i nie widzą w swoim dotychczasowym życiu niczego pociągającego czy szczególnego. Mówi im swoim życiem: „Wszystko przed wami, to dopiero polowa, a wasz potencjał wciąż jest olbrzymi"
W jej przypadku posiadane zdolności sprawily, że w ciągu ostatnich czterdziestu lat swojego życia podyktowała kilkanaście większych i mniejszych dzieł, prowadziła bujną korespondencję, założyła dwa opactwa i była ich przełożoną, zajmowała się wszystkimi ówczesnym dziedzinami wiedzy, leczyła, głosiła misje, prowadziła wizytacje, a wszystko to robiła pomimo ataków chorób, które nękały ją od dzieciństwa. Była fascynującą postacią, stąd moja próba przedstawienia jej biografii.
Niniejsza książka nie pretenduje do miana naukowego opracowania. Miejscami mając charakter publicystyki, jest próbą opisania niezwykłego życia, jakie było udziałem ksieni Rupertsbergu. W 2012 roku papież Benedykt XVI najpierw wpisał ją do katalogu świętych, tym samym uznając powszechność jej kultu w Kościele, a następnie ogłosił doktorem Kościoła. To drugi powód sięgnięcia do opracowań, które są poświecone Hildegardzie.
Trzecim jest popularność, jaką osiągnęły jej (lub tylko przypisywane jej) poglądy. I jak ma to miejsce w przypadku celebrytów czy wybitnych intelektualistów, wokół postaci benedyktynki narosło wiele plotek, często opartych na stereotypach dotyczących epoki Hildegardy lub ogólnie średniowiecza. Dlatego warto przyjrzeć się bliżej czasom, w jakich żyła święta. Szersze historyczne tło pozwala nam przybliżyć mentalność ludzi XII wieku, a przez to lepiej zrozumieć Hil-degardę.
Książka składa się z pięciu rozdziałów. Pierwszy jest pomyślany jako zarys epoki, w której żyła święta. W następnym mowa o czasie przygotowania do publicznej działalności, a więc dzieciństwie, młodości i świecie, w którym żyła nasza bohaterka. Ramy czasowe następnych dwóch rozdziałów częściowo się na siebie nakładają: trzeci opowiada o Hildegardzie jako wizjonerce, kompozytorce i lekarce, czwarty - o jej działalności publicznej, a więc fundacjach
1 misjach. Wreszcie rozdział piąty dotyczy schyłku jej życia, śmierci i kultu. W nim starałam się także wytłumaczyć, dlaczego pisma Hildegardy stały się popularne i w których punktach popularyzatorzy świętej rozmijają się z jej poglądami czy też dokonują reinterpretacji jej biografii bądź pism w sposób, który zniekształca spuściznę po opatce Rupertsbergu.
Bogactwo wizji i szeroki zakres działalności Hildegardy rodzi podziw. Była postacią o tak niezwykłej osobowości, że nie da się jej w pełni opisać czy uchwycić, szczególnie w krótkiej biografii. Zajmowała się wieloma dziedzinami wiedzy i w zakresie praktycznego działania czyniła tak wiele, że była w stanie zawstydzić niejednego mężczyznę żyjącego w jej epoce. Pod względem zainteresowań i wiedzy była kobietą renesansu, a jednocześnie chorowitym i wrażliwym człowiekiem. Miała silną osobowość, a jednocześnie potrafiła zaakceptować istnienie granic i je uszanować, (ej życie przypomina pod tym względem komponowaną przez nią muzykę: melodię wykorzystującą dużą skalę rozpiętości pomiędzy najniższym i najwyższym dźwiękiem, ale szanującą możliwości wykonawcze człowieka.
Zapraszam do wsłuchania się w motyw melodyczny, jaki stanowiło jej życie w wielkiej symfonii kosmosu i dziejów świata.
 

Hildegarda z Bingen Mistyczka z charakterem
Spis treści:

• WSTĘP
• Rozdział I WIEKHJLDEGARDY
• Rozdział II LATA UKRYTE
• Rozdział III REŃSKA SYB1LLA
• Rozdział IV
• FUNDATORKA I MISJONARKA
• Rozdział V
• Śmierć i Kult