Więcej niż obraz - red. Eugeniusz Wilk, Anna Nacher, Magdalena Zdrodowska, Ewelina Twardoch i Michał GulikSfomułowanie więcej niż obraz, w ujęciu autorów artykułów zawartych w tej książce, jest wyrazem przekonania o konieczności przedefiniowania głównych założeń badawczych nad współczesną ikonosferą: winny one nawiązywać do modelu badań transdyscyplinarnych, stając się tym samym ważną częścią dyskursu współczesnego kulturoznawstwa i zarazem punktem odniesienia dla naukowców, dla których obraz nie sytuuje się w centrum ich zainteresowań.prof. Eugeniusz Wilk
Traktat O snach Synezjusza z Cyreny (ok. 370–413 r.) został podobno napisany w ciągu zaledwie jednej nocy z nakazu bóstwa usłyszanego we śnie. Autor był najpierw filozofem neoplatońskim ze szkoły Hypatii z Aleksandrii, pod koniec zaś życia został chrześcijaninem i biskupem Ptolemais. W napisanym po grecku około roku 404 n.e. dziełku, odwołując się do koncepcji kosmicznej sympatii oraz neoplatońskiej nauki o duszy, Synezjusz starał się dowieść, że wszelkie sny mają znaczenie i że każdy człowiek może z ich pomocą przewidywać przyszłość. Tekst był później dobrze znany i komentowany w Bizancjum, zaś w 1497 r. Marsilio Ficino przełożył go na łacinę. Pierwsze wydanie greckiego oryginału ukazało się drukiem w Wenecji w roku 1518.
W roku 1535 ukazały się po raz pierwszy w Krakowie Żywoty filozofów Marcina Bielskiego. Był to przekład wyboru z niezwykle wówczas popularnego dziełka De vita et moribus philosophorum, którego autorstwo jeszcze do niedawna przypisywano niesłusznie wybitnemu średniowiecznemu filozofowi angielskiemu Walterowi Burleyowi. Bielski nie tłumaczył jednak książeczki z łacińskiego oryginał, lecz oparł się na wydanej dwadzieścia lat wcześniej czeskiej przeróbce Mikulaša Konáča. W momencie wydania Żywoty... nie spełniały już z pewnością oczekiwań renesansowych erudytów, ale ze względu na zgromadzony w nich anegdotyczny (niekiedy wręcz sensacyjny) materiał mogły wciąż liczyć na zainteresowanie słabiej wykształconych czytelników.
Jarosław Bzoma urodził się w 1961 roku. Jest lekarzem. Na studiach zaczął pisać poezję, z którą debiutował w roku 1984 na łamach dwutygodnika społeczno-kulturalnego Kamena. Krajobrazy to jego debiut prozatorski.
Krajobrazy to cykl 6 tomów, w których autor zadaje pytania i stara się dać odpowiedź na fundamentalne psychologiczno-filozoficzne zagadnienia metafizyczne, epistemologiczne i ontologiczne dotyczące człowieka. To sokratejski przewodnik po tym, co ludziom znane i nieznane, czego chcieliby się dowiedzieć o sobie samych, a co często leży na pograniczach i peryferiach ludzkiej świadomości. Co leży w zakresie naszego poznania, a co być może na zawsze pozostanie tajemnicą.
Dlaczego nasze spotkanie z Chrystusem poprzez Jezusa ma taki traumatyczny charakter?
Co nas czeka na przyszłym Sądzie Ostatecznym?
Czy śniąc progresywnie możemy dotrzeć do tronu Boga i rozmawiać z jego strażnikami, sześcioskrzydłymi serafinami?
Dokąd zaprowadzi mnie podróż w głąb świetliście kryształowej struktury nieprzejawionego Boga?
Czy każdy z nas może stworzyć własny wszechświat, w którym zamieszka po śmierci, stając się jego demiurgiem?
W chwili, gdy pada słowo "tantryzm", w umyśle człowieka Zachodu pojawiają się rożne dzikie i niesamowite skojarzenia, tworzące wespół mieszaninę psychospirytualnej science fiction i akrobatyki seksualnej - w wyniku tego pojawiają się obrazy, których nie powstydziliby się najbardziej rozbuchani pornografowie naszej epoki, a w porównaniu z nimi nawet najbardziej heroiczne wyczyny seksualne, na jakie dane się było zdobyć naszym współczesnym bohaterom, musiałyby się wstydliwie usunąć w cień. Joga była pierwotnie naturalnym procesem introwersji… Takie introwersje prowadziły do specyficznych procesów wewnętrznych przyczyniających się do zmiany osobowości.
Nauka apokaliptyki zakłada bierny stosunek do wydarzeń historii. Wszelkie czynne działania są zbędne. Los historii świata jest z góry określony i byłoby absurdem przeciwdziałać mu. W stylu apokaliptycznym przeważa strona bierna. W apokalipsach nikt nie działa, lecz wszystko się dzieje. Nie: Bóg słyszy krzyki, lecz: Krzyki dobiegają Boga. Nie: Mesjasz wyrokuje o ludziach, lecz: zapada wyrok nad ludem. Pasywny styl apokaliptyki, który można spotkać również u Karola Marksa, jest ugruntowany w braku wiary w człowieka. Długi okres cierpienia, powtarzające się rozczarowania, miażdżąca siła zła, potworny kolos demonicznego królestwa światowego wszystko to pozwoliłoby apokaliptyce zwątpić w odkupienie, gdyby zależało ono od woli i chęci człowieka. Zresztą zło nie jest samym tylko ludzkim odruchem. Zło jako ludzki odruch jest tylko jedną z wielu postaci zła, a przy tym najbardziej powierzchowną. Zło jest raczej istotą świata, siłą kosmiczną. Dlatego kiedy u kresu postać świata przeminie, wraz z nią przeminie także zło jako ludzki odruch.
Ksiązka jest z gatunku filozofii, psychologii, rozmyslań, dochodzenia do pewnych wniosków. W umysłach ludzkich rodzą się pytania, które determinują, by szukać odpowiedzi dotyczących spraw niepojętych. Pytania te towarzyszą naturze ludzkiej od niepamiętnych czasów, na wszystkich etapach bytowania człowieka. Natura ludzka jest z jakiegoś powodu tak kreatywna, że ciągle szuka zrozumienia, by pojąć to, co niepojęte i wyjaśnić niewyjaśnione. Na tej drodze często napotyka miraże, które bierze człowiek za prawdę obiektywną, by nie dopuszczać empirycznych wyjaśnień, które stoją w sprzeczności z oparami absurdu. Wygląda na to, że wszystkie istoty rozumne na swej początkowej drodze, tak jak dzieci, skłonne są wierzyć w bajki. Człowiek błądząc po zakamarkach swego umysłu i posiadanej wyobraźni, zaczyna mieszać fikcje i fakty. Nie dopuszcza myśli, że umysł płata mu figle, ulegając sugestiom: czarownika, szamana, wodza, kapłana, króla czy polityka. Ten kto ma opory wewnętrzne kończy jak Sokrates, który musiał wypić cykutę. Dlatego powstało powiedzenie, że pewnych prawd nie mówi się nikomu, gdyż lepiej sobie obciąć język, gdyby mieli ci obciąć głowę.
Muzułmańska imigracja do Europy stała się dyżurnym tematem pośród polityków, publicystów i naukowców. Różnorodność tej grupy sprawia, że na temat zakresu i wpływu muzułmanów w Europie formułowane są często skrajne sądy i opinie. Autor w swojej książce udziela odpowiedzi na pytania: Jak wygląda współczesna muzułmańska migracja w naszym kraju? Z jakimi problemami zmagają się muzułmanie imigranci w Polsce i jakie problemy generuje ta migracja dla Polski? Przedstawia również kontekst historyczny i obecność najstarszej grupy muzułmanów polsko-litewskich Tatarów, zamieszkujących Polskę od XIV wieku. Autor opisuje również fenomen muzułmanów imigrantów w Polsce w kontekście doświadczeń zachodnich. Uświadamia konieczność ochrony Europejczyków przed działalnością przedstawicieli radykalnego islamu i ostrzega, że brak odpowiedniej polityki względem muzułmanów imigrantów może przerodzić się w destabilizację systemów i państw na różnych płaszczyznach.
Jest to poradnik dla nauczycieli, wykładowców, biznesmenów, prezenterów telewizyjnych i radiowych, polityków, tłumaczy- dla wszystkich, którzy chcą mówić poprawnie i efektywnie.
Do książki dołączony jest materiał video przygotowany i nagrany przez autora Andrzeja Siedleckiego. Zawiera on szereg praktycznych sytuacji wykorzystania głosu oraz ćwiczenia pozwalające odbiorcy najpierw wykształcić, a później ćwiczyć te umiejętności.
Ikony normalizacji. Kultury wizualne Niemiec 1945–1949 to książka, która omawia znaczenie obrazów w odbudowie powojennych społeczeństw niemieckich. Filmy, fotografie prasowe, plakaty czy znaczki pocztowe to ważne czynniki przemian i powrotu do „normalności”. Obrazy odegrały istotną rolę w rozrachunku z przeszłością, oferowały też atrakcyjne wyobrażenia o przyszłości. W bogato ilustrowanej pracy autorka przedstawia szerokie spektrum powojennych tematów i prezentuje panoramę mediów niemieckich w pierwszych latach po zakończeniu drugiej wojny światowej. Główne obszary analizy to: wizualne rozliczenie z nazizmem, obrazy ruin i odbudowy oraz popularne reprezentacje ciała po drugiej wojnie światowej.
Magdalena Saryusz-Wolska, adiunkt w Instytucie Kultury Współczesnej Uniwersytetu Łódzkiego, w latach 2010–2015 pracowała w Centrum Badań Historycznych PAN w Berlinie, od 2015 roku współpracuje z Niemieckim Instytutem Historycznym w Warszawie. Autorka książki Spotkania czasu z miejscem. Studia o pamięci i miastach (2011), redaktorka i współredaktora wielu opracowań zbiorowych, w tym: Pamięć zbiorowa i kulturowa. Współczesna perspektywa niemiecka (2009) oraz Modi memorandi. Leksykon kultury pamięci (2014). Publikowała m.in. w „Osteuropa”, „German Life and Letters” oraz „Participations. Journal of Audience and Reception Studies”. Stypendystka kilku fundacji i instytucji – ostatnio MNiSW.
W Biblii niejednokrotnie została wyrażona troska o głosicieli i słuchaczy Słowa Bożego. Kościół w pełni podziela to zatroskanie, bo kto słucha i rozumie, przynosi plon (por. Mt 13,23). Dobrze więc się stało, że głosiciele zabiegający o zrozumienie Słowa wśród słuchaczy, otrzymują nową pomoc: Poradnik homiletyczny, tom zawierający ponad trzy tysiące zwięzłych opowiadań o działaniu Słowa Bożego w życiu konkretnych ludzi, o przyjmowaniu Ewangelii i pytaniach, które wzbudza ona w sercach słuchaczy, a także o odpowiedziach, których udzielili. Poradnik idzie za starym i życiowo sprawdzonym powiedzeniem: exempla trahunt (przykłady pociągają). Ci, którzy obserwują życie w kontekście Słowa Bożego, mogą dopisywać i przekazywać sami takie przykłady.
Mam odwagę powiedzieć, że Poradnik homiletyczny stanie się znakomitą pomocą w głoszeniu słowa Bożego. Niezwykle przejrzysty sposób jego zorganizowania czyni z tej książki bardzo praktyczny poradnik pozwalający na szybkie dobranie właściwych przykładów do przygotowywanych homilii. Z tego powodu będzie on stanowił nieocenioną pomoc nie tylko dla głosicieli Słowa, ale i dla katechetów, na których barkach spoczywa również ogromna odpowiedzialność za skuteczne nauczanie.
ks. Jan Chrzanowski
Archidiecezja poznańska
Poradnik ten jest doskonałą pomocą dla duszpasterzy, alumnów przygotowujących się do głoszenia Słowa Bożego, katechetów, animatorów oraz moderatorów spotkań biblijnych.
David Fergusson, prof. Uniwersytetu w Edynburgu, członek Brytyjskiej Akademii Nauk, filozof i teolog, mierzy się z pytaniem o początek naszego świata. Jak mają się do siebie religijne przekazy o stworzeniu, koncepcje teologiczne do współczesnych odkryć kosmologów i biologów. Porywająca praca łącząca rzetelną wiedzę z przystępnym przekazem.
"Archetypy i nieświadomość zbiorowa to centralne pojęcia w koncepcji analitycznej Carla Gustava Junga. Ich genezę można prześledzić do najwcześniejszych jego publikacji, czyli do rozprawy doktorskiej "Zur Psychologie und Pathologie sogenannter occulter Phanomene" (1902), w której opisał fantazje młodej histeryczki, medium, a w analizie sięgnął do tych źródeł. Pojęcia te zaczęły się pojawiać w wielu późniejszych pracach Junga z wolna krystalizowały się pierwsze definicje, formułowane co i rusz na nowo, aż w końcu ukształtował się stabilny rdzeń teorii (w sensie "poglądu" w pierwotnym znaczeniu tego słowa). Z Przedmowy
Skąd wiemy, że coś jest piękne? Czy piękno jest nam potrzebne do życia? Czy każdy z nas jest artystą? Do czego służy sztuka? - oto niektóre z pytań, jakie znajdziemy w najnowszym tomie Oscara Brenifiera.
Seria DZIECI FILOZOFUJĄ skonstruowana jest w formie rozmowy dzieci i dorosłych. Wykorzystując naturalną prostotę dziecięcych pytań i odpowiedzi, otwiera drzwi do odwiecznych filozoficznych problemów, takich jak znaczenie życia, etyka, emocje, tożsamość czy świadomość.
Każdy tom zawiera sześć ważnych pytań. Każde pytanie prowadzi do sześciu możliwych odpowiedzi, których mogłoby udzielić dziecko. Z kolei każda odpowiedź prowadzi do kilku nowych pytań, które w jakiś sposób podważają wcześniejszą odpowiedź. A wszystko to w odniesieniu do codziennego życia dziecka.
Charakterystyczne ilustracje oparte na koncepcji żartu rysunkowego pomagają spojrzeć na omawiany problem w sposób humorystyczny, delikatny, poetycki czy nawet nieco wywrotowy - wszak myślenie to świetna zabawa!
Tytuły rozdziałów w tomie PIĘKNO I SZUTKA, CO TO TAKIEGO?:
Czy wszyscy tak samo pojmujemy piękno?
Co jest piękne? Kto jest piękny?
Czy powinieneś rozumieć piękno?
Czy każdy z nas jest artystą?
Czy artysta jest wolny, kiedy tworzy?
Do czego służy sztuka?
Książki Oscara Brenifiera wspierają naturalną skłonność dzieci do zadawania pytań o siebie, życie i świat, kształtując u nich tym samym analityczny i abstrakcyjny sposób myślenia.
W tej serii rónież również:
UCZUCIA, CO TO TAKIEGO?
ŻYCIE, CO TO TAKIEGO?
DOBRO I ZŁO, CO TO TAKIEGO?
JA, CO TO TAKIEGO?
Unia Europejska a obywatele. Relacje komunikacyjne w internecie a unijna strategia komunikowania sięKsiążka ta jest propozycją podejmującą zagadnienia związane z Unią Europejską oraz jej relacjami z obywatelami poprzez wykorzystanie mechanizmów i narzędzi komunikacji społecznej. Publikacja stanowi przegląd problematyki związanej z instytucjonalnymi aspektami mającymi na celu wzmacnianie tych relacji ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki najnowszych rozwiązań technologicznych, w tym głównie związanych z komunikowaniem poprzez internet. [...] Całość rozważań zamyka refleksja dotycząca efektywności komunikacji społecznej w procesie aktywizacji obywateli Unii Europejskiej w działania na rzecz europejskiej przestrzeni publicznej.dr hab. Aldona Wiktorska-Święcka
Jedna z najważniejszych książek Ericha Fromma, amerykańskiego psychologa i filozofa pochodzenia niemieckiego, uznawanego za jednego z najwybitniejszych humanistów XX wieku, twórcy psychoanalizy humanistycznej. Jak pisze Mirosław Chałubiński, Fromm cele swojej humanistyki nazywa leczeniem duszy wpisując tym samym własną twórczość w tradycje uprawiania filozofii społecznej (...). Od poglądów wyznawanych przez większość naukowców odróżnia Fromma nie tylko pojmowanie celów humanistyki, ale także przekonanie o istnieniu wyższych instancji poznawczych niż nauka. Czyż przecież mit, baśń, sen mogą być analizowane wyłącznie w kategoriach naukowych, behawioralnych? Nie mogą, odpowiada Fromm, ale pozostaje przy tym naukowcem, którego tez nie sposób ignorować.
Na początku lat 50. Erich Fromm zajął się intensywnie zagadnieniem, czy człowiek żyjący we współczesnym społeczeństwie przemysłowym jest jeszcze zdrowy psychicznie. Z tego względu wykorzystywał różne zaproszenia na wykłady i odczyty do wypowiadania się na ten temat. Szczególnie jego nowy socjopsychologiczny punkt wyjścia (social psychoanalytic approach) w rozważaniach umożliwił mu przekształcenie metody psychoanalitycznej w rozległą krytykę patologii normalnego, przystosowanego społecznie człowieka.
Ostatnia książka Jerzego Prokopiuka. „Ostatni końcowy” to idealny przewodnik duchowy dla osób, które chcą wkroczyć na wyższy poziom świadomości. To wyjątkowy zbiór przesłań dla ludzkości od autora, który w tej książce ponadto podsumowuje swoją twórczość oraz daje czytelnikom zajrzeć w głąb swojej duszy. Poznaj najważniejsze przesłania mistrza!
Jerzy Prokopiuk
Autor książki to znany religioznawca, filozof i gnostyk. Jest tłumaczem i popularyzatorem literatury humanistycznej, głównie ezoterycznej, religioznawczej, filozoficznej i psychologicznej, a także autorem niemal sześciuset esejów, artykułów i wywiadów. W swoim dorobku ma również kilkadziesiąt wystąpień radiowych i telewizyjnych, setki odczytów i wykładów. Napisał wiele książek, a wśród nich: Dusza ludzka oś świata, Herezja znaczy wolność, Matrix czyli okultystyczny bróg, Manifest wolności.
Fragment książki
Czym jest ciemność? Czym innym dla ezoteryka czy teologa, czym innym dla psychologa, a jeszcze czymś innym dla fizyka. Ciemność wszakże to – by spojrzeć na nią „z lotu ptaka” – zarówno symbol, jak pojęcie, wyobrażenie i postrzeżenie. A więc przedmiot Ducha, duszy i ciała. Ciemność – i ciemności – to przede wszystkim symbol. „Ciemność – czytamy w Juana Eduarda Cirlota Słowniku symboli (przeł. I. Kania, Kraków 2006) – /bywa/ „Utożsamiana z materią, macierzyńskością i zalążkowością, poprzedzającą zróżnicowanie na konkretne istności. Dualizm światło-ciemności jako sformułowanie symboliki moralnej pojawia się dopiero z chwilą podziału praciemności na światło i mrok.
Tak więc częste pojęcie tejże ciemności w tradycji nie jest wprost tożsame z mrocznością; odpowiada natomiast prachaosowi. Ma również związek z mistycznym Nic, dlatego język hermetyczny to obscurum per obscurius, droga wiodąca w głąb, ku prapoczątkom. Zdaniem Guenona światło to zasada zróż- nicowania i hierarchicznego uporządkowania. Poprzedzające fiat lux mroki w symbolice tradycyjnej wyrażającą zawsze stan potencji nierozwiniętych, umożliwiających chaos. Dlatego ciemność rzutowana w świat już po pojawieniu się światła ma charakter regresywny. Stąd też tradycyjnie utożsamia się ją z zasadą zła i z niesublimowanymi siłami niższymi”. Symbolowe znaczenie ciemności ukazuje nam zatem dwa jej poziomy: wyższy i niższy, potencjalny i aktualny, neutralny (a także pozytywny?) i negatywny.
Herezja znaczy wolność to zbiór porywających, prowokujących do myślenia esejów, roztrząsających paradoksy wiary, zgłębiających ścieżki życia duchowego, czy wyznaczających nowe, inspirujące szlaki interpretacji zagadnień, o których wydawać by się mogło, że powiedziano już wszystko. Czy diabeł może skusić Boga? Czy możliwe jest, by sam Chrystus był heretykiem? Dlaczego sprawiedliwi są poddawani próbie? I jakie są pożytki płynące z grzechu? Prowokujące reinterpretacje Biblii, czy szokująca prawda faktów historycznych zadająca kłam „politycznie poprawnym” źródłom, to jedynie początek walki o wolność myślenia! Odważny i inspirujący materiał sprawi, że zbliżysz się o krok bliżej do prawdy – nawet tej niewygodnej i często wypychanej poza margines życia codziennego!
Książka Kozłowskiego to rozprawa z zakresu filozofii społecznej. Jej głównym tematem jest równość, a raczej – jak sugeruje tytuł – jej znaki, tj. pojęcia i symbole, za pomocą których ludzie zwykli myśleć o równości i artykułować dążenia równościowe. (…)
Kozłowski prowadzi swoje wywody z wielką kulturą, unikając wszelkiej tendencyjności i doktrynerstwa. Oczywiście sam wybór problematyki równości, jak również sposób jej prezentacji, świadczą o prorównościowej orientacji Autora. Jednak zasadniczą jego intencją nie jest wykazywanie, że równość jest dobra, a nierówność zła, lecz wskazywanie na nieoczywistość roszczeń równościowych, dwuznaczność działań do równości zmierzających, skomplikowane, dialektyczne relacje między równością a nierównością w konkretnych okolicznościach historycznych.
Z recenzji wydawniczej prof. UW Marcina Poręby
Michał Kozłowski – filozof, pracuje w Instytucie Filozofii Uniwersytety Warszawskiego. Autor książki Sprawa Spinozy (Kraków 2011), a także współautor badania Fabryka Sztuki. Podział pracy oraz dystrybucja kapitałów społecznych w polu sztuk wizualnych we współczesnej Polsce (Warszawa 2014). Para się również publicystyką i organizacją życia kulturalnego.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
