Boecjusz - autor podręczników sztuk wyzwolonych, traktatów teologicznych i filozoficznych oraz tłumacz tekstów starożytnych. Jego twórczość - bogata i inspirująca - silnie oddziaływała na kolejne epoki, w tym św. Tomasza z Akwinu czy literaturę staropolską. Człowiek niezwykłej prawości, minister dworu Teodoryka; bezpodstawnie oskarżony o zdradę stanu i zbrodnię bezbożności został skazany na śmierć.

Podejmując trud przedstawienia estetyki teologicznej, Hans Urs von Balthasar rozpoczyna swój wykład od zarysowania koncepcji estetyki jako dziedziny teologii. Podstawowe pytanie tej części dotyczy możliwości zastosowania w teologii kategorii piękna. Pozytywnej odpowiedzi na to pytanie towarzyszy krótkie przedstawienie ujęcia tego problemu w teologii katolickiej i protestanckiej. Jednocześnie tom ten stanowi teoretyczne wprowadzenie do prezentowanej w pozostałych 6 częściach "Chwały" panoramy rozumienia chwały - a więc i piękna Boga - w pismach teologów i pisarzy chrześcijańskich, filozofów oraz w Starym i Nowym Testamencie.

Historyczną panoramę dziejów rozumienia Bożej chwały i Bożego piękna rozpoczyna Balthasar od przedstawienia estetyki teologicznej w ujęciu największych teologów starożytności i średniowiecza (Ireneusz, Augustyn, Dionizy Areopagita, Anzelm z Canterbury, Bonawentura) w pierwszej części tomu. Prezentacja ta znajduje swój dalszy ciąg w części drugiej, gdzie autor stara się "wyłowić elementy estetyki chrześcijańskiej" z dzieł takich pisarzy, jak Dante, Jan od Krzyża, Pascal, Hamann, Sołowiow, Hopkins i Peguy.

Historyczną panoramę dziejów rozumienia Bożej chwały i Bożego piękna rozpoczyna Balthasar od przedstawienia estetyki teologicznej w ujęciu największych teologów starożytności i średniowiecza (Ireneusz, Augustyn, Dionizy Areopagita, Anzelm z Canterbury, Bonawentura) w pierwszej części tomu. Prezentacja ta znajduje swój dalszy ciąg w części drugiej, gdzie autor stara się "wyłowić elementy estetyki chrześcijańskiej" z dzieł takich pisarzy, jak Dante, Jan od Krzyża, Pascal, Hamann, Sołowiow, Hopkins i Peguy.

Prezentowana publikacja dotyczy podstawowych zagadnień związanych z filozofią wychowania, podejmowanych przez wybitnych a także mniej znanych, niekiedy już zapomnianych, europejskich i polskich filozofów. Wartość tej pracy polega na tym, że może stanowić cenne uzupełnienie podręczników z teorii wychowania.

Antologia składa się z dwudziestu tekstów. Mogłoby być ich więcej. Śmierć stała się francuską specjalnością. Przywykło się uważać, że jest Mistrzem z Niemiec. Tymczasem w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych we francuskiej historii, filozofii i naukach społecznych powiedziano o śmierci niemało i były to wypowiedzi godne uwagi. Najsilniej zabrzmiał chyba głos historyków mniej lub bardziej jawnie nawiązujących do tradycji ?Annales?. Emmanuel Le Roy Ladurie, omawiając książki Vovelle?a, Lebruna i Chaunu, nie wahał się użyć formuły ?nowa historia śmierci?. Równolegle powstawała też jej ?nowa? antropologia (Thomas i Maertens), semiotyka (Marin i Urbain) i estetyka (Guiomar i Claire).

"Pomazaniec. Przyczynek do chrystologii filozoficznej " Mariana Grabowskiego to rozszerzona wersja wykładów wygłoszonych w krakowskim Kolegium Filozoficzno-Teologicznym OO. Dominikanów. W centrum filozoficznej egzegezy Ewangelii staje człowieczeństwo Jezusa. Autor skupia się na sposobie zadawania przez Syna Bożego pytań i tych tekstach, które pozwalają medytować nad świadomością Jego własnej tożsamości.

Szczególną wartość omawianej książki stanowi przekonująca i bogata erudycyjnością argumentacja, że postawa filozoficzna Edyty Stein ma charakter interkulturowy. Anna Grzegorczyk wykazuje, że nakreślona przez Stein, a przez nią rozwijana, droga filozoficzna znaczona jest etapami występującymi we wszystkich kulturach, opisanymi we wszystkich księgach mądrościowych. Prof. dr hab. Jerzy Kopania

Na początku prekursorów teorii filmu w kinie interesowała sama technika kinematografu, wynalazek, w którym dostrzegano narzędzie zapisu historii oraz aparat do zastosowania w badaniach naukowych. Potem, gdy kino przekształciło się w formę popularnej i prostej rozrywki, rozgorzała debata estetyczna nad statusem kina. Z kolei wprowadzenie dźwięku ożywiło dyskusję nad wrażeniem realności doświadczanym w obcowaniu z fikcją filmową. Jej konkluzji można upatrywać w ujmowaniu filmów w kategoriach semiotycznych, w których to kino stawało się wielokodowym procesem znakowym, filmy zaś systemami tekstualnymi. Wreszcie inwazja techniki wideo i wpływ telewizji sprawiły, że na kino zaczęto patrzyć jako na medium, rozpatrując jego aspekty: estetyczne, komunikacyjne, kulturowe, ideologiczne, techniczne i ekonomiczne. Münsterberg, awangarda, Epstein, Irzykowski, Balázs, radziecka szkoła montażu, formalizm, strukturalizm praski, Arnheim, gramatyki filmu, Ingarden, fenomenologia, Morin, Bazin, Kracauer, Mitry, teoria autorska, semiotyka strukturalna, komunikacja wizualna, generatywizm, psychoanaliza, krytyka ideologiczna, teoria feministyczna, pragmatyka, kognitywizm, Deleuze… – Podręcznik Alicji Helman i Jacka Ostaszewskiego przedstawia ścieżki, jakimi podążała myśl filmoznawcza w ponadstuletniej historii kina.

?Jak ugotować polski bigos? to praca publicystyczna na pograniczu kulturoznawstwa, ekonomii, politologii, socjologii i filozofii ? dziedzin powszechnie nauczanych w USA. Wskazuje uchybienia we wciąż formującym się polskim systemie ustrojowym. Książka stawia pytanie, dlaczego nie każdy potrafi dostrzec otaczające nas anomalie, a zwłaszcza dlaczego nie widzą ich ci, którzy mają do tego najwięcej okazji i posiadają moc sprawczą, która pozwala im zmieniać rzeczywistość. Mowa tu o politykach i tak zwanej elicie. Autor stawia tezę, że powodem tego stanu rzeczy jest brak dobrej edukacji i krytycznej wiedzy, a w konsekwencji brak świadomości.

Każdy człowiek na pewnym etapie swojego życia poznaje Boga. To poznanie jest różne, jak różni są ludzie. Inaczej poznaje Go dziecko w wieku 10 lat a inaczej dorosły. Inne jest poznanie Boga przez astronoma, biologa czy fizyka a inne przez filozofa. Inną drogę poznania przebywa wątpiący a jeszcze inną człowiek wychowany w wierze religijnej i otwarty na kulturę chrześcijańską. Inne jest doświadczenie poznania Boga przez lekarza, a jeszcze inne przez prawnika czy nauczyciela. To "inne" to nic innego jak drogi poznania Boga. I choć drogi poznania są różne, Bóg jest ten sam. To tak, jakby wchodzić na Turbacz z różnych miejscowości, iść różnymi ścieżkami, doświadczać różnych przygód i podziwiać po drodze zupełnie odmienne widoki... ale góra jest jedna, odwiecznie stojąca, do poznania której prowadzą różne szlaki... Filozoficzne poznanie Boga to jeden z takich szlaków, różny od poznania biologa czy fizyka i trudno powiedzieć czy to poznanie jest lepsze czy gorsze, czy dokładniejsze i głębsze czy nie. Poznanie jest zawsze poznaniem, ale jeszcze nie umiłowaniem. Nie może jednak być umiłowania bez pierwotnego poznania Boga. I dlatego oddajemy do Państwa rąk książkę, która chce pomóc w poznaniu Boga. Umiłowanie Boga, to dalszy krok, który - jeśli uczynisz drogi Czytelniku - spełni cel i sens wydania tej publikacji. W książce między innymi: ? na czym polega filozoficzne poznanie Boga? ? czy istnieje więcej, niż jeden Bóg? ? odwieczny spór między stworzeniem świata a ewolucjonizmem

Prawda o życiu po śmierci Nr 1 na liście bestsellerów New York Timesa. Jedno z najpotężniejszych i najbardziej znanych mediów współczesnego świata jest gotowe na udzielenie odpowiedzi na każde twe pytanie. Co pożytecznego o życiu, zarówno doczesnym, jak i pośmiertnym, mogą Ci powiedzieć Ci, którzy odeszli? Autor dzieli się z Tobą spostrzeżeniami i wspomnieniami nagromadzonymi przez lata profesjonalnych seansów spirytystycznych. Ukazuje również zupełnie nowe spojrzenie na zjawiska paranormalne takie jak jasnowidzenie, jasnosłyszenie czy spontaniczne leczenie przy użyciu duchowej mocy. Dowiesz się także, co tak naprawdę widnieje na tzw. "fotografiach duchów". Przekazuje on także każdemu z nas dokładne wytyczne, jak możemy rozpoznać swoich przewodników duchowych i w konsekwencji prezentuje zupełnie inne spojrzenie na Anioła Stróża. Rzuca jednocześnie nowe światło na reinkarnację i przykre doświadczenia, jakie nas spotykają za życia. Śmiertelne choroby, wypadki czy tragiczne zdarzenia mogą być jedynie jedną z lekcji, którą powinniśmy odrobić by wznieść się na kolejny poziom naszego rozwoju. Poznaj zatem świat zjawisk nadprzyrodzonych widziany oczyma osoby, która od wczesnego dzieciństwa rozmawiała z niebiosami, by dziś przekazać Ci całą prawdę o nich. Prawdę tyleż niezwykłą, co przydatną. Przekonaj się, jak bardzo...

Relacje partnerskie i rodzinne według chińskiej filozofii przyrody i księgi Przemian Chińska filozofia przyrody to nie tylko sposób gotowania, leczenie, ćwiczenia (które autorka opisuje w poprzednich publikacjach "Praktyczne gotowanie wg Pięciu Przemian" i "Magia zmian"), to także relacje międzyludzkie, w tym związki damsko-męskie. Według tej filozofii we wszystkich relacjach ma miejsce przyciąganie yin-yang, w którym dwa bieguny łączą się w celu tworzenia harmonijnego życia. Anna Czelej już od ponad 15 lat bada stosunki rodzinne, partnerskie i damsko-męskie, w oparciu o chińską filozofię przyrody oraz Księgę Przemian. Autorka przede wszystkim opisuje przypadki zaburzonych relacji i sposoby ich naprawy. Według niej to właśnie w chińskiej filozofii przyrody znajdziemy wskazówki dotyczące harmonijnych relacji i związków. Księga Przemian potwierdza i uzupełnia także Ustawienia Rodzinne Hellingera. Swoją pracę Autorka poszerzyła o wnioski z badania aury i barw czakramów na Kole Barw, oczywiście w kontekście relacji między ludźmi. Magia związków to podstawa do budowania zdrowych relacji i osiągnięcia w nich wielkiej harmonii. Warto skorzystać z dawnych i dobrze sprawdzonych metod, by przywrócić im równowagę. „Magia związków" to książka, w której analizuję relacje rodzinne przy pomocy niekonwencjonalnych metod. Wychodzę bowiem z założenia, że utarte ścieżki prowadzą niejednokrotnie na manowce, kręcimy się na nich w kółko i nie potrafimy odkryć niczego nowego. Nazywanie zdarzeń wciąż i bez końca tymi samymi słowami prowadzi często do swoistego zapętlenia myśli, kiedy to nie potrafimy przejść do następnych etapów: do refleksji, planu i jego realizacji. Powtarzające się myśli, które krążą wciąż wokół jednego tematu i podpowiadają te same rozwiązania, odbierają nam siłę do działania. I wtedy warto popatrzeć na życie z jakiejś innej perspektywy, zrewidować utarte poglądy, a czasami odłożyć je na półkę. W zachodniej wizji człowiek zostaje przeciwstawiony reszcie świata; „istnieję ja i świat" - tylko tyle możemy powiedzieć, a do tego zewnętrzny świat nam zagraża, jest nieprzewidywalny, pełen zasadzek i pułapek. Natomiast według chińskiej filozofii przyrody, przedstawionej w Księdze Przemian - Yijing, w najstarszym dziele filozoficznym starożytnych Chin, człowiek, podobnie jak wszystkie inne żyjące istoty, jest mikrokosmosem wpisanym w całość. Stanowi cząstkę większego organizmu, z którym łączy go niezliczona ilość wzajemnych zależności, gdzie każda zmiana i ruch na jakimkolwiek poziomie wywołuje określony ciąg zdarzeń. To model, w którym główne siły sprawcze - Niebo i Ziemia (yin i yang) są obecne na poziomach wszystkich mi-krokosmosów, gdzie obowiązują te same zasady, co na poziomie makrokosmosu. Możemy to sobie wyobrazić jako obracającą się kulę, gdzie Niebo stanowi zewnętrzną warstwę ochronną, a Ziemia zajmuje centrum. Wewnątrz tej kuli obracają się inne kule, które symbolizują różne poziomy mikrokosmosów. Na jednym z tych poziomów, między Ziemią i Niebem, znajduje się człowiek, poniżej - układ jego organów wewnętrznych, nad człowiekiem mikrokosmos systemu rodziny. Jakikolwiek ruch na którymkolwiek poziomie mikrokosmosu lub na poziomie makrokosmosu wywołuje ruch na innych poziomach. Na przykład cykliczne zmiany pór dnia i roku wpływają nie tylko na nastroje, emocje i zachowanie człowieka, ale również na sposób funkcjonowania jego organów wewnętrznych. Każda pora dnia i roku charakteryzuje się właściwym dla niej kierunkiem ruchu; wiosną i o poranku wszystko rośnie i porusza się w górę, w lecie oraz w południe rozprzestrzenia się maksymalnie ciepło, jesienią wszystko się zniża i wraca do centrum. Podobnie człowiek, jego emocje i działanie organów wewnętrznych podlegają cyklicznym zmianom. Rośniemy w górę razem z wiosną i odczuwamy obniżenie nastroju jesienią. Każdej porze roku (Przemianie) przypisane są korelujące z nią zjawiska. Na przykład wiosna to Przemiana Drzewa, należą do niej: poranek, wiosna, wschód, artykuły żywnościowe o smaku kwaśnym, wątroba w ciele człowieka i związane z nią emocje — gniew, praca koncepcyjna itp. W chińskiej filozofii określono dokładnie, w jaki sposób jedna Przemiana zmienia się w następną w powtarzających się cyklach w obiegu karmiącym i jak działa na inne Przemiany i w innych obiegach, w cyklu dominacji, czy też w obiegu raniącym, a tym samym ustalono na przykład zależności między głównymi organami wewnętrznymi w organizmie człowieka i wpływ na te organy zjadanych artykułów spożywczych. To jednak nie wszystko, te same zasady dotyczą wszystkich sfer życia, chociażby elementy krajobrazu można zaszeregować według ich cech i kształtów do jednej z Przemian i wydedukować, w jaki sposób będą działały na człowieka. Mało tego, na harmonijną współpracę organów wewnętrznych w ciele człowieka ma wpływ każdy jego ruch i gest, toteż starożytni Chińczycy opracowali zestaw ćwiczeń leczniczych - Qi Gong, które niezwykle skutecznie przywracają równowagę tak emocjonalną, jak i fizyczną, a wszystko według jednych i tych samych zasad, o akupunkturze już nie wspomnę. Toteż śmiało można powiedzieć, że chińska filozofia przyrody, a w tym tradycyjna medycyna chińska, zawierają teorie i zasady, które można wykorzystać w każdej dziedzinie życia. Odnoszą się one również do związku mężczyzny z kobietą, chociaż w tym przypadku wyraźniej są widoczne analogie do relacji Ziemi i Nieba, układu yin - yang. Ziemia to kwintesencja yin, a Niebo kwintesencja yang. Wszystkie zjawiska, a w tym człowiek, zarówno kobieta, jak i mężczyzna, są yin - yang. Te dwie siły to dwa przeciwstawne sobie bieguny, które się przyciągają i łączą w celu tworzenia życia. Człowiek jest splotem Nieba i Ziemi, yin i yang, które powinny pozostawać w dynamicznej równowadze. Niemniej, na wyższym poziomie mikrokosmosu, w związku mężczyzny z kobietą, ta ostatnia charakteryzuje się niewielką przewagą yin, czyli ma cechy Ziemi, a mężczyzna ma niewielką przewagę cech yang. Tym samym na poziomie ich związku ma również miejsce przyciąganie yin i yang. W przypadku kiedy to kobieta ma przewagę cech yang, a mężczyzna yin, też występuje przyciąganie yin i yang, ale tego typu związek jest w jakimś sensie chory, bardzo trudny i jego uczestnicy narażają się na traumatyczne przeżycia. W książce omówię szczegółowo tego typu przypadki. W Księdze Przemian charakter zdarzeń jest opisany poprzez analizę kierunku ruchu składowych zjawisk i pozycji, jakie zajmują w stosunku do siebie. Ciała niebieskie nie zbaczają ze swoich torów, trzymają się wytrwale właściwego toru, jest to tajemnica wiecznego istnienia świata. Mężczyznę yin i kobietę yang można zaś porównać do ciał niebieskich, które wypadły ze swoich torów, wykoleiły się, straciły właściwą dla siebie Drogę i zmieniły swoją pozycję w systemie. Ziemia znajduje się w centrum w stosunku do Nieba, takie samo miejsce zajmuje kobieta w poprawnym związku z mężczyzną. Kobieta yang porzuca zaś centrum.Potrafimy snuć długie rozważania o przyczynach udanych lub nieudanych związków mężczyzny z kobietą, ale nie przywiązujemy w nich żadnej wagi do pozycji, które wobec siebie zajmują i cech ich zachowania według kryteriów yin - yang. Nie potrafimy w ten sposób sklasyfikować emocji, nie wiemy chociażby, że hałaśliwy, głośny śmiech to emocja yang i jako stały obyczaj u nastolatki mówi aż nazbyt dużo o jej osobowości. W Księdze Przemian to właśnie opis zbyt silnych i długotrwałych emocji jest jednym z najważniejszych elementów charakterystyki postępowania człowieka, bo określa on kierunek działania osoby, jej cechy yin i yang. W swojej książce przedstawiam relacje rodzinne nie tylko z perspektywy chińskiej filozofii przyrody. Zbieżne z tą filozofią są poglądy Berta Hellingera, który przywiązuje ogromną wagę do pozycji, które zajmują ojciec, matka, dziadek, babka, dzieci, wnuki w systemie rodziny. Jeden z rozdziałów poświęciłam Ustawieniom Rodzinnym Berta Hellingera. Relacje rodzinne możemy zobaczyć również w barwach i o tym też napisałam, jak i o stosunku do naszych Przodków. Opis relacji rodzinnych na podstawie pozycji, które zajmują członkowie systemu, i sposobu ich poruszania mógłby wydawać się „techniczny", gdyby nie fakt, że według starożytnych Chińczyków świat materii przesiąka bez reszty pierwiastek duchowy. Niebo jest obecne na każdym poziomie życia, inicjuje je i wyznacza mu kierunek. Niebo, przenikając Ziemię, stwarza jedność świata. Wpodstawowej konstrukcji człowieka znajdziemy Ziemię, to jego forma cielesna: tkanki, ścięgna, mięśnie, płyny wewnętrzne, i Ducha Nieba, który wyznacza kierunek rozwoju, wyznacza Drogę, którą człowiek powinien iść. Obecność Ducha Nieba ujawnia się nie tylko w sercu - centrum duchowym człowieka, ale też w każdym ruchu i geście istoty ludzkiej. W tej perspektywie człowiek jawi się jako całość, jeśli podąża w jakimś kierunku, to porusza się zarówno jego ciało, emocje i pierwiastki duchowe. Ruch ciała odzwierciedla ruch umysłu. Wiedza z Księgi Przemian zawiera niezmienne prawa przyrody, człowiek ma zaś wolną wolę i nie musi ich przestrzegać. W Yi Jing nie znajdziemy jednak słów potępienia dla grzeszników i groźby, że będą się przez wieczność smażyć w piekle: starożytni Chińczycy w ogóle nie wiedzieli, że coś takiego jak piekło istnieje. Problem osoby, która zbacza z właściwej Drogi, płynie pod prąd, odchodzi od swojej natury, polega na czymś innym, przede wszystkim naraża się ona na ciągłe upokorzenia, przeżywa uczucia żalu i wstydu. A poza tym nie może liczyć na udane i harmonijne związki i poprawne relacje rodzinne. Księga Przemian nikogo jednak nie potępia, daje każdemu szansę na zmianę jego trudnej i niewygodnej sytuacji życiowej na inną, podpowiada odpowiednie sposoby, które temu służą. Równocześnie uświadamia osobom, które płyną pod prąd i narażają się na niepowodzenia życiowe, że to ich własny wybór, a nie zła wola otoczenia i niesprzyjające, fatalne wręcz okoliczności zewnętrzne. I to tylko tyle. Ze wstępu do książki Magia Związków Magia związków Spis treści: Wstęp Zasady transkrypcji chińskiej Wprowadzenie Zaciemnienie światła (zranienie), czyli przygody Piotrusia Pana i Wendy Entuzjazm, czyli pomost do nieba Ustawienia rodzinne Berta Hellingera w świetle chińskiej filozofii przyrody W barwach tęczy Naprawa Zakończenie

Książka Luce Irigaray jest jednym z najważniejszych filozoficznych głosów w dyskusji toczącej się wokół współczesnych teorii podmiotowości i tożsamości płci. Jest krytyczną analizą źródeł w warunkach możliwości zaistnienia podmiotu kobiecego, analizą przeprowadzoną z rzadko spotykaną maestrią i dogłębną znajomością przedmiotu, co czyni z owej pracy dzieło wyjątkowe. Z recenzji dr hab. Lucyny Kopciewicz, prof. UG Ta książka stawia zasadnicze pytania kulturze, w której żyjemy. Pytania dotyczą jej dyskursów, jej teorii, jej wiedzy, jej skłonności do hegemonii. Jak mówić, pomiędzy kobietami, do kobiet („parler femme”)? Jak uniknąć sprowadzania wielości do jedności? Te pytania skonstruowane są z kobiecej perspektywy. Ale odpowiedzi mają na uwadze porządek społeczny, w którym możliwa jest miłość pomiędzy dwiema płciami. Jednym słowem Ta płeć (jedną) płcią niebędąca już zapowiada Irigarayowską »etykę różnicy seksualnej«, obietnicę i utopijną wizję społeczeństwa – wizję piękną i zapraszającą do przemyślenia tego, co wydaje się nie do pomyślenia; wizję społeczeństwa, w którym zanikną mitologiczne postaci Kory/Persefony, Ateny, Ariadny, a należne miejsce zajmie Afrodyta – figura miłości łącząca harmonijnie to, co cielesne i duchowe, pod przewodnictwem której dwie płcie, zachowując swoją odmienność, będą mogły komunikować się z sobą w aurze »adoracji«. Z recenzji dr hab. Krystyny Kłosińskiej, prof. UŚ Luce Irigaray (ur. 1932) – francuska myślicielka i aktywistka feministyczna, autorka prac o charakterze interdyscyplinarnym, z pogranicza filozofii, psychoanalizy i językoznawstwa, przedstawicielka feminizmu postmodernistycznego.

Jogasutry zawierają 196 aforyzmów "Sutra"w sanskrycie znaczy "nić", "lina", "przędza", "włókno","sznurek" lub "łączenie". Termin ten jest również nazwą genealogiczną odnoszącą się do utworu przedstawiającego pewien rodzaj wiedzy w wyjątkowo prostej i zwięzłej postaci. Dlatego też sutry tradycyjnie opatrzone były komentarzami. Teksty te reprezentują na przykład takie dziedziny jak filozofia, rytuały ofiarne, zasady postępowania (dharma). Joga sutry opisują zaś istotę jogi i jej praktycznę elementy, przeszkody, jakie napotyka się na jej ścieżce, rezultaty na poszczególnych etapach oraz cel ostateczny.

Próba przyjrzenia się powszechnej opinii, że filozofia niemiecka – zwłaszcza od Kanta do Hegla – wpłynęła na literaturę polskiego romantyzmu. Autorka pokazuje stopień i przyczyny zainteresowania tym zagadnieniem od początku XIX wieku aż do dziś, gromadzi, porządkuje oraz weryfikuje poglądy i metody badaczy, przygląda się inspiracjom płynącym z konkretnych dzieł i z „ducha epoki”, zwraca uwagę na pojawiające się przy opracowywaniu tego tematu problemy, stereotypy, schematy i prawidłowości. Książka udowadnia, że szczegółowe przyjrzenie się zjawiskom uznanym za oczywiste może odkryć rzeczy nowe i ciekawe.

cierń milczenia - aspekt epistemologiczny cierń przeszłości - aspekt egzystencjalny cierń obecności - aspekt ontologiczny cierń objawionego Boga - aspekt religijny Autor dokonuje rekonstrukcji myśli św. Pawła w wybranych koncepcjach filozoficznych: Fryderyka Nietzschego, Sorena Kierkegaarda, Maxa Schelera, Simone Weil, Martina Bubera, Martina Heideggera, Zygmunta Freuda, Jacoba Taubesa, Alaina Badiou i Gorgio Agambena. Obecność tej myśli jest wieloraka. Skąd moc jej oddziaływania? Kim był Apostoł? Kim jest dla nas dzisiaj?

W jaki sposób umysł poznaje materialny świat zewnętrzny? Czym jest owo umysłowe "coś", do którego odnoszą się terminy: "myśli", "pragnie", "odczuwa ból"? O jaki związek nam chodzi, gdy mówimy o wzajemnym oddziaływaniu pomiędzy umysłem a ciałem? Jak możemy poznać stany świadomości drugiej osoby? W niniejszym opracowaniu nie będę się szerzej zajmował tradycyjnymi, znanymi z historii filozofii odpowiedziami na przytoczone powyżej pytania. Omawiam i krytycznie analizuję kolejne filozoficzne próby rozwiązania problemu umysł - ciało, proponowane w ramach anglosaskiej filozofii analitycznej i związanej z nią kognitywistyki. Józef Bremer

Książka Antoniny Lubaszewskiej, choć implicite teoretycznoliteracka, ujmuje problemy poetyki i teorii działania w świetle antropologii i filozofii oraz w semiotyczno-historycznych koncepcjach kulturowej semiozy symboli, mitów, obrazów i wyobrażeń, od Leo Spitzera i Kenetha Burke?a począwszy, a na dzisiejszej antropologii francuskiej i anglosaskiej skończywszy. Cechą najważniejszą dyskursu tej książki jest dialog oparty na silnym przeżyciu dzieła, na nieomal religijnym jego poszanowaniu przez uwznioślenie, na ? co zrozumiałe w świetle takiej postawy ? twórczej empatii otwierającej możliwość kontaktu z ?drugim?. W tym sensie całość książki przeniknięta jest siłą ekfrazy rozumianej przez mnie jako kontaktowanie się z drugim (nigdy innym) za pośrednictwem dzieła sztuki; stąd wyzwala się teoria jako rozsądne uświadomienie tego procesu. Jestem przekonany, że książka Antoniny Lubaszewskiej, tak jasno, mądrze zbudowana i wielokroć wzruszająca po prostu, odnajdzie wielu czytelników. Autorka odsłania ? choć bez zbędnego patosu, wysokiej retoryki i trudnej mowy teoretyka literatury ? zasady antropologii tekstu jako pomostu łączącego naszą tożsamość z tożsamością tych, którzy odchodząc siebie zostawili. Z recenzji prof. dra hab. Włodzimierza Szturca

Już na samym początku trzeba postawić sobie takie oto pytanie: jak to jest możliwe, że mówimy o złu moralnym, a więc nie tyle o czymś abstrakcyjnym, oderwanym od tego, co dotyczy człowieka, ale właśnie w największym zbliżeniu do niego? Ktoś powie od razu, przecież to oczywiste: świat człowieka jawi się jako świat rozbity, mnożą się pokusy, zasadzki zła, naciski odciągające od dobra, działania przeciwko wolności i godności ludzkiej, cała gama cierpienia i bólu fizycznego i moralnego. Różne były okresy w dziejach ludzkości, w których świadomość zła moralnego, grzechu, wad ludzkich i winy wzrastała lub malała. Jednakże okres ostatni, a zwłaszcza XX wiek, naznaczony dwoma wojnami światowymi wyjaskrawił świadomość zła, za które odpowiedzialny jest konkretny człowiek, nie tylko jakieś nienazwane struktury. Jan Paweł II w swojej adhortacji apostolskiej Reconciliatio et paenitentia z 1984 roku napisze: „Grzech w znaczeniu prawdziwym i właściwym jest zawsze aktem konkretnej osoby, ponieważ jest aktem wolności poszczególnego człowieka, a nie zaś aktem grupy czy wspólnoty. Człowiek ten może być uwarunkowany, przymuszany, przynaglany przez istotne i działające z siłą czynniki zewnętrzne, może również ulegać skłonnościom, wadom, przyzwyczajeniom związanym z jego własnym stanem. W wielu przypadkach owe czynniki zewnętrzne i wewnętrzne mogą w mniejszym lub większym stopniu ograniczać jego wolność, a zatem zmniejszać także odpowiedzialność oraz winę. Jest jednak prawdą wiary, którą potwierdza również nasze doświadczenie i rozum, że osoba ludzka jest wolna". Nie lekceważąc tej prawdy, praca niniejsza jest niczym innym jak właśnie wskazaniem, że zło moralne jest czynem osoby, która przez takie swoje działanie umniejsza siebie, swoje relacje z innymi, a przede wszystkim z Bogiem, który jest fundamentem ludzkiego życia.