W tej strefie proponujemy bardzo szeroką ofertę z dziedziny psychologii oraz dziedzin powiązanych: astronomii i astrofizyki, ekologii, filozofii, kultury, podróżnictwa, religii, socjologii, sztuki. Szczególnie polecamy z tej kategorii bestseller pt. Księga Urantii. Księga Urantii podaje jasną i zwięzłą integracją nauki, filozofii i religii. Ci, którzy ją czytali i zgłębiali, wierzą, że Księga Urantii może wnieść bardzo wiele wartości do religijnej i filozoficznej myśli ludzi tego świata.
Chorwacja. Split, Hvar, Bra i Vis Najpiękniejsze plaże, majestatyczne twierdze i zapach lawendyJak smakuje miód lawendowy?Ile jest wysp w Chorwacji?Gdzie najlepiej udać się na windsurfing?Co skrywają podziemia w Pałacu Dioklecjana?Podczas podróży z Pascalem spotkasz ekipy filmowe i spróbujesz najlepszych owoców morza!Zdecydowana większość turystów odwiedza Chorwację w szczycie letniego sezonu, zazwyczaj wybierając za swój cel kontynent. Niewielu z nich odwiedza liczne chorwackie wyspy, które mają do zaoferowania naprawdę wiele atrakcji dla każdego. Wyspa Vis z najpiękniejszą plażą w Europie, Komia - urocze rybackie miasteczko rozsławione przez film Mamma mia 2, piękne lawendowe pola na wyspie Hvar, a fanów aktywnej turystyki skusi Zlatni Rat, który przyciąga windsurferów, surferów i kitesurferów. Niemal na każdej z wysp są też niewielkie zatoczki z uroczymi plażami czy punkty widokowe, które zachwycają niesamowitą panoramą okolicy.Aleksandra Zagórska-Chabros autorka bloga Bałkany według RudejGąbki z KrapanjWyspa Krapanj słynie z pozyskiwania gąbek. Od ponad 100 lat rodzina Tanfara zajmuje się ich połowem oraz przetwarzaniem. Na wyspie stworzyła wystawę poświęconą historii połowów. Prezentowany jest na niej używany przed laty sprzęt do nurkowania, a także rzeczy znalezione w morzu. W tutejszym sklepiku można kupić naturalne gąbki.
Chorwacja. Dubrownik i Riwiera Makarska Pascal Lajt Spektakularne widoki, nieodkryte plaże i ekscytujące górskie trekkingiCzy Królewska Przystań z Gry o tron istnieje?Gdzie znajduje się najstarsza apteka na świecie?Dlaczego, gdy wieje jugo, nie można podejmować ważnych decyzji?Jak smakuje zupa z żaby i węgorza?Podczas podróży z Pascalem poznasz mniej znane oblicze Chorwacji!W krajobrazie Riwiery Makarskiej dominuje pasmo gór Biokovo. To ono sprawia, że ten zakątek Chorwacji cieszy się tak dużą popularnością wśród turystów. Bo czyż jest coś piękniejszego od wysokich gór schodzących wprost do morza? Biokovo oferuje mnóstwo szlaków i terenów wspinaczkowych i choć jest to dość wymagające pasmo, znaleziono na to rozwiązanie na najwyższy szczyt Biokova, czyli Sveti Jure, poprowadzono asfaltową drogę. Bije ona rekordy popularności za sprawą czekających tam atrakcji, np. przeszklonego tarasu widokowego, czyli Skywalk Biokovo.Aleksandra Zagórska-Chabros autorka bloga Bałkany według RudejIdealny plener filmowyRobin Hood, Sukcesja, Star Wars i oczywiście najsłynniejszy serial wszechczasów, czyli Gra o tron Długo można wymieniać słynne produkcje, które nakręcono w tym rejonie Dalmacji. Czy kogoś to dziwi, że te okolice tak chętnie są wybierane do filmów i seriali? Majestatyczna dubrownicka starówka i imponujące fortyfikacje okazały się wspaniałymi plenerami filmowymi. A czy znajdzie się ktoś, kto nie chciałby pospacerować śladami bohaterów Gry o tron?
Rzym i Watykan Pascal LajtWszystkie drogi prowadzą do Rzymu!Z czego słynie rzymska kuchnia?Skąd płynie woda zasilająca słynną fontannę di Trevi?Które święto obchodzi się w Rzymie najhuczniej?Czy warto odwiedzić Ogrody Watykańskie?Podczas podróży z Pascalem odkryjesz fascynujące zaułki Wiecznego Miasta!Wbrew temu, co myślą niektórzy - Rzym to nie leniwa atmosfera włoskich miasteczek prowincji. Rzym to stolica kraju i siedziba rządu, Watykan, tysiące świątyń i muzeów, getto i starożytne budowle. Rzym to pędzące skutery, trąbiące auta, syreny karetek - hałas, chaos, strajki i wieczny pęd. Jednocześnie Rzym to wyjątkowe muzeum pod otwartym niebem, gdzie zachwycające place, kościoły, pałace i fontanny tworzą scenografię codziennego życia, gdzie włoska la dolce vita to espresso o każdej porze, aperitivo po pracy i kolacja wśród bliskich.Barbara Kamińska autorka bloga Planet RomeSezon na karczochyWśród warzyw sezonowych bez wątpienia króluje karczoch. Na rzymskich stołach pojawia się w okresie od Bożego Narodzenia do Wielkanocy. Właściwie przyrządzony sprawi, że nigdy nie zapomni się jego smaku i zawsze będzie się miało na niego ochotę. Warto go skosztować w wersji po żydowsku - smażonego (carciofo alla giudia) - i po rzymsku - gotowanego (carciofo alla romana).
Mediolan, Bergamo i jeziora Pascal Lajt Włoski szyk i kojący klimat nadbrzeżnych miasteczekDlaczego mediolańska katedra jest wyjątkowa?La Scala - skąd wzięła się nazwa słynnej opery?Skąd w Bergamo widać dolinę Padu, a nawet Alpy?Które miasteczko nad jeziorem Como jest najpiękniejsze?Podczas podróży z Pascalem docenisz harmonię lombardzkiej przyrody i architektury!Dusza Mediolanu jest zaklęta w historycznych sklepikach i bottegach, obwoźnych pchlich targach i sobotnim mercato. W planie każdego dnia w centrum nie może zabraknąć filiżanki caff macchiato w Marchesi, wizyty na jednej z licznych wystaw i chociaż jednego, krótkiego spojrzenia na katedrę - królową Mediolanu. Można też uciec z miasta i w godzinę znaleźć się w uroczym miasteczku nad jeziorem lub spacerować po historycznej starówce Bergamo.Aneta Walczak autorka bloga Włochy w grochyPanettoneWśród deserów w północnych Włoszech bezkonkurencyjne jest panettone, czyli wywodząca się z Mediolanu słodka, puszysta, a zarazem wilgotna babka o kształcie przypominającym, według legendy, kopułę kościoła Santa Maria delle Grazie. Chlebek pełen jest kandyzowanej skórki pomarańczy i cytryny oraz rodzynek. To prawdziwy symbol włoskich świąt Bożego Narodzenia.
Chorwacja. Istria, Cres, Loinj i Zagrzeb Pascal Lajt Bezludne wyspy, białe trufle i dziewicza naturaGdzie rośnie biała trufla?Kiedy odbywa się festiwal tuńczyka?Jak znaleźć podziemną rzekę?Co zobaczymy w Muzeum Zerwanych Związków?Podczas podróży z Pascalem spróbujesz najsmaczniejszych małży i dotrzesz do najmniejszego miasta na świecie!Istria od lat jest popularnym kierunkiem wśród rowerzystów, nawet tych wyczynowych. Jednoślad jest idealny do odkrywania tutejszych malowniczych szlaków i trudno dostępnych miasteczek. Od kilku lat szczególnie popularna jest Parenzana, której trasa wiedzie dawną koleją wąskotorową, zbudowaną na początku XX w. Droga poprowadzona w głąb interioru pozwala dotrzeć do niezwykle malowniczych miejsc, a wszystko w towarzystwie zapierających dech w piersiach widoków.Aleksandra Zagórska-Chabros autorka bloga Bałkany według RudejBiałe złotoRdzenne lasy Istrii skrywają prawdziwy skarb - to tutaj rosną tak pożądane w kuchni trufle, w tym najcenniejsza odmiana tego grzyba, trufla biała. Do dzisiaj zbiera się je tradycyjnymi sposobami, czyli w towarzystwie psa lub świni. Czy trufla, jak uważali starożytni, ma boskie pochodzenie? Nie wiadomo, z pewnością jednak taki jest jej smak i aromat.
Tunezja Perła północnej AfrykiJak powstają tradycyjne dywany z Kairuanu?Gdzie kręcono Gwiezdne wojny?Dlaczego tunezyjskie drzwi mają trzy kołatki?Które miasta pamiętają czasy rzymskie?Podczas podróży z Pascalem nie ominą cię żadne atrakcje Tunezji!Po raz pierwszy miałam spędzić cały miesiąc ramadanu w tunezyjskim domu i z tunezyjską rodziną, z dala od kurortów i turystów. Nikt z rodziny nie poruszył tematu mojego postu, ale naturalnie sama zaczęłam pościć razem z domownikami. Z tego okresu pamiętam bardzo odświętną atmosferę, życie w Tunezji zwolniło jeszcze bardziej, co skojarzyło mi się z naszymi świętami Bożego Narodzenia i Wielkanocą. Był to cudowny czas spędzony w gronie rodziny i znajomych, bez zbędnych ozdób i rozpraszaczy.Kinga Jouini autorka bloga Tunezja. Moje miejsce na ziemiImazighenRdzenna ludność Afryki Północnej znana jest w Polsce jako Berberowie. Nazwa ta pochodzi z greki i oznacza barbarzyńcę, przez co jest odrzucana przez samą społeczność. Członkowie ludu nazywają siebie "wolnymi ludźmi", czyli Imazighen. Początki ich kultury sięgają starożytności, a tradycje wciąż są żywe. Imazighen reprezentuje flaga, której kolory - niebieski, zielony i żółty - symbolizują morze, naturę i pustynię. Językiem tego ludu jest tamazight, który dzieli się na wiele dialektów oraz oryginalny alfabet - tifinagh.
Książka Zapory wodne w Sudetach do 1945 roku przedstawia historię budowy oraz infrastrukturę najważniejszych budowli hydrotechnicznych powstałych po powodzi stulecia, jaka nawiedziła Śląsk w 1897 roku. W wyniku nowatorskiego programu państwowego Sejm Pruski ustawą z 3 lipca 1900 roku uchwalił na budowę systemu ochrony przeciwpowodziowej dla Śląska pokaźną kwotę niemal 40 mln marek. W efekcie w latach 1903-1933 powstało w Sudetach ponad 20 różnego rodzaju budowli hydrotechnicznych, pozostających w rękach państwa, z których część wyposażono w nowoczesne hydroelektrownie.
Zapora w Pilchowicach, dysponująca pojemnością 50 mln m i murowanym korpusem o wysokości 62 m, uchodziła za największą tego rodzaju budowlę w Europie. W jej uroczystym otwarciu w 1912 roku brał udział cesarz Wilhelm II. Uruchomiony w 1933 roku największy w całym systemie przeciwpowodziowym zbiornik retencyjny w Otmuchowie, o funkcjach wspomagających żeglowność Odry, dysponował pojemnością 143 mln m.
Książka napisana na podstawie materiałów archiwalnych, zdeponowanych w polskich i niemieckich archiwach, zawiera liczne przedwojenne i współczesne ilustracje oraz plany techniczne.
Niektórzy uważają, że katastrofy nie można było uniknąć, bo została przewidziana w Piśmie Świętym, a przestroga w słowach Einsteina o uzyskaniu niezwykle silnego materiału wybuchowego nie została usłyszana. 26 kwietnia 1986 roku o godzinie 1:23 czas powinien się zatrzymać. Ale tak się nie stało Globalna katastrofa wymagała globalnego kłamstwa. Wiadomość o wypadku pojawiła się po raz pierwszy w radzieckich mediach dopiero trzy dni później. 1 maja 1986 roku urządzono w Kijowie pochód pierwszomajowy, nie zwracając najmniejszej uwagi na zagrożenie dla jego uczestników. W czasie, gdy tysiące ludzi narażało swoje życie i zdrowie, władze radzieckie spokojnie przygotowywały się do rozpoczęcia 39. Wyścigu Pokoju W chwili awarii w Prypeci mieszkało około 49 tys. osób. Większość nie zdawała sobie sprawy z tego, że nigdy już nie wrócą do swoich mieszkań. Miasto - będące niegdyś najmłodszym miastem na świecie - po ewakuacji stało się najkrócej istniejącym.W Polsce w "Expresie Wieczornym" z 29 kwietnia ukazała się krótka informacja o zagrożeniu związanym z wyciekiem radioaktywnym, jednak pominięto informację o katastrofie. Przeprowadzona w kolejnych dniach akcja podawania płynu Lugola dzieciom była jedną z największych akcji profilaktycznych w historii medycyny.Borys Tynka zabiera nas na miejsce katastrofy. Słyszymy napięcie w głosach pracowników elektrowni, czujemy ich przerażenie, chcemy szepnąć do ucha mieszkańcom Prypeci, żeby uciekali, gubimy się w chaosie szpitalnego korytarza, na którym strażacy i pracownicy elektrowni wymiotują, a ich twarze przybierają szkarłatny kolor. Autor zada najważniejsze pytania: jaka była przyczyna awarii, dlaczego tak starannie ją ukrywano, czy konstruktorzy zdawali sobie sprawę, że reaktor jest wadliwy? Co działo się godzinę po katastrofie, rok, kilka lat, a jak obecnie wygląda życie w strefie. Usiądziemy w sali rozpraw, usłyszymy głos Walerija Legasowa, poznamy samosiołów, zobaczymy przyrodę, której człowiek od lat już nie przeszkadza
Grecki rzeczownik paideia oznaczał wychowywanie i kształcenie dzieci (paides), a także skutki tych czynności, wychowanie i wykształcenie. Oznaczał też uprawę. Grecka paideia zatem to kultura osobista i społeczna twórców owych artefaktów oraz jej wytwory. Książka Wernera Jaegera, jednego z najznakomitszych starożytników niemieckich XX wieku (1888-1961), jest niezwykle bogatym i wnikliwym opisem greckiej kultury epoki archaicznej i klasycznej do czasów Platona włącznie jako spójnej całości ideałów wychowywania i kształcenia oraz bardzo szerokiego spektrum ich skutków. Nie jest to bowiem ani obraz samego tylko piśmiennictwa greckiego, ani greckiej filozofii, religii czy myśli wychowawczej, politycznej i społecznej, ani tylko wartości etycznych i budowanego na nich obyczaju. To raczej relacja o całym kompleksie zjawisk tworzących kulturę duchową Greków i jej przemiany od Homerowego zarania po klasyczną dojrzałość epoki Platona, któremu Jaeger poświęcił trzeci, najobszerniejszy tom swego trzytomowego dzieła, zaczętego w Niemczech, a po ich opuszczeniu w 1936 roku dokończonego w USA, gdzie pozostał już na resztę życia jako profesor Harvardu. Monumentalne przedsięwzięcie autora skupia uwagę głównie na przełomie V i IV wieku p.n.e., na czasach Sokratesa i Platona, starając się wykazać, że stanowiły one źródło późniejszej kultury europejskiej - średniowiecznej, nowożytnej, a nawet współczesnej.
„Obserwowałem pianistów przez trzy tygodnie, pełen podziwu i współczucia dokumentując to, przez co przechodzą w decydującym punkcie swojej kariery. Niektórzy do ostatniego momentu nie opuszczali garderoby i wybiegali z niej wprost na schody prowadzące na scenę. Inni, mimo że wyszli z pokoju na korytarz, zamykali oczy, jakby chcieli być niewidzialni. Kolejni mieli swoje amulety – spinki do mankietów czy wisiorki, których dotykali do ostatniej chwili przed występem, pocierając palcami, z nadzieją, że szczęśliwy talizman odda swoją moc. Kiedy stali już w załomie za otwartymi drzwiami, w mroku tuż przy schodach prowadzących na scenę, myślałem o ich drodze do tego miejsca – latach ćwiczeń, wyrzeczeń, decyzji o udziale w Konkursie, przejściu przez eliminacje – i że teraz jest ta chwila próby, moment wdechu w ciszy przed pojawieniem się muzyki. […] Byłem nadgorliwy w swoim zadaniu, rejestrowałem więcej, niż sam oczekiwałbym tego od siebie. Chciałem utrwalić wszystkich, którzy tworzą ten Konkurs, a często pozostają w cieniu. Moje ujęcia na bieżąco wysyłane były do mediów lub uzupełniały okołokonkursowe realizacje Instytutu. Zgrywałem je nocami, a od rana rejestrowałem kolejne. Kiedy Konkurs się zakończył, mogłem spokojnie wrócić do stworzonego materiału. Podczas selekcji ujęć dostrzegłem potencjał zatrzymanych kadrów, możliwość wyeksponowania punktu kulminacyjnego sytuacji czy gestu. Wtedy przyszedł mi do głowy pomysł stworzenia książki fotograficznej, w której mógłbym wtajemniczyć słuchaczy w obrazy i emocje rozgrywające się poza sceną”.
Filip Dowjat
Najwybitniejszy polski filozof komentuje słynne cytaty filozoficzne. Od Wiem, że nic nie wiem Sokratesa, przez Myślę, więc jestem Kartezjusza, aż po Rzeczywistość nie istnieje Baudrillarda Ułamki filozofii to wybór kilkudziesięciu znanych myśli wielkich filozofów, od antyku po współczesność, uzupełnionych refleksjami Leszka Kołakowskiego. Poruszają najważniejsze kwestie filozoficzne: problem poznania i prawdy, istnienia świata i istnienia Boga, dobra i zła, świadomości i wolności. Leszek Kołakowski, prowadząc czytelnika przez tę bardzo skrótową i osobistą historię filozofii, opatruje słynne zdania wnikliwym, czasem przewrotnym lub krytycznym komentarzem. Ułamki filozofii to oryginalna zachęta do własnych rozważań filozoficznych, inspirująca lektura dla każdego czytelnika. Leszek Kołakowski (1927-2009) wybitny polski filozof, historyk idei, eseista i publicysta. Wyjechał z Polski w 1968 roku. Związany na stałe z Uniwersytetem Oksfordzkim, wykładał także m. in. w Yale University, University of Chicago i University of California w Berkeley. Członek Polskiej Akademii Nauk, laureat licznych nagród. Interesował się historią filozofii, filozofią kultury i religii, był także popularyzatorem filozofii.
Modlitewnik Droga Krzyżowa dla dzieci jest autorstwa Sióstr od Aniołów: s. Marii Druch i s. Iwony Jagiełki, które są znane z radia (np: Fiat, Jasna Góra), różnych publikacji, rekolekcji. Są teolożkami; s. Maria jest cenioną trenerką komunikacji empatycznej, a s. Iwona Jagiełka - pedagogiem i absolwentką Szkoły Formatorów przy Ignatianum w Krakowie. Tekst empatycznej Drogi Krzyżowej pomaga dzieciom szkolnym być przy Jezusie, kiedy On staje przed sądem, bierze krzyż i wyrusza w ostatnią drogę. Siostry w modlitewnych rozważaniach pomagają odkryć, że krzyż to namacalny znak Bożej miłości i Pan Jezus wie, jak trudna bywa codzienność. Modlitewnik, może być bardzo pomocny zarówno w czasie odprawiania rekolekcji szkolnych jak w czasie osobistej modlitwy. Na wewnętrznej stronie okładki są umieszczone nuty i tekst pieśni, którą można wykorzystać w czasie wspólnotowego odprawiania Drogi Krzyżowej. Słowa i muzyka są autorstwa s. Marii Druch. Na modlitewnej drodze chcemy rozbudzić w najmłodszych katolikach świadomość, iż zakończyła się ona ostatecznie wielką radością. Kolorowe obrazy poszczególnych stacji są dostosowane stylem do percepcji i wyobrażeń dziecka szkolnego. Modlitewnik jest zszyty bezpiecznymi zszywkami z zabezpieczeniem. Młodzież szkolna nie jest w stanie ich wyjąć i otworzyć.
Przez wiele lat Jeanette żyła jako lesbijka. Kiedy uwierzyła w Jezusa, zrozumiała, że wiara w Niego oznacza zmianę dotychczasowego stylu życia. Niestety, w tamtym czasie, nie mogła liczyć na zbyt wiele wsparcia. Dlatego ta książka powstała jako pomoc w wyjściu z lesbianizmu, po pięciu latach jej osobistej walki z nim. Jeanette pragnęła praktycznej pomocy i takiej właśnie udziela w swojej książce, która jest przewodnikiem do Ziemi Obiecanej obiecanej wolności w Chrystusie. Jej uczciwe i troskliwe podejście do tego tematu stanowi cenne narzędzie nie tylko dla chrześcijan walczących z homoseksualizmem. To także pomoc dla pastorów, doradców oraz rodzin w zrozumieniu w swoich bliskich i towarzyszeniu im w drodze do wolności. Opuścić Egiptu Janette Howard ukazuje wiele aspektów homoseksualizmu. Dzieląc się własną historią, autorka udowadnia, że wolność jest możliwa! Książka ta jest nie tylko narzędziem do zrozumienia swoich lęków, rozprawienia się z bólem czy stawianiu czoła pokusie. Jest ona drogą do Jezusa prawdziwego Uzdrowiciela i Wybawiciela z KAŻDEJ opresji.
[…] Domem książki jest biblioteka: biblioteka (publiczna lub prywatna) to przestrzeń stworzona dla książek i ich odbiorców. A jednak na pewnym poziomie książki i biblioteki to dwie siły połączone specyficzną relacją, której podstawowym napędem jest napięcie, wynikające z ekspansywności jednej strony i nieuchronnej statyczności drugiej. Manguel zadaje niemal oczywiste w tym kontekście pytanie: czy jesteśmy w stanie tak planować przestrzeń biblioteczną, by z jednej strony uwzględnić nieopanowany przyrost nowych tytułów, z drugiej zaś odpowiedzieć na zmieniające się potrzeby czytelniczek i czytelników. Odpowiedź jest banalna -oczywiście, że możemy, nic innego nie robimy od kilku tysięcy lat. Chodzi o to, by tego rodzaju namysł i wynikające z niego działania prowadzić nieustannie, bowiem proces ten nigdy się nie skończy. Nigdy nie dotrzemy do punktu, w którym ukształtowana przez nas przestrzeń biblioteczna będzie doskonała. Dlatego tak niezwykle cenna jest inicjatywa kierownictwa Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Cypriana Norwida w Zielonej Górze, dlatego refleksje wszystkich prelegentek i prelegentów zaproszonych na międzynarodową konferencję naukowa pt. Modernizacja przestrzeni co dolej?" mogą być tak inspirujące. […]
Grzegorz Jankowicz
Rodzina to ten pierwszy i często najważniejszy obszar, gdzie kształtowane są nasze sumienia, moralność oraz religijność. Wydaje się, że w dzisiejszych czasach prawdziwego kryzysu podstawowych wartości moralnych i etycznych dom rodzinny jest tym miejscem, w którym nowe pokolenia mają szanse poznać Boga. Autor z ogromnym zrozumieniem i wnikliwością wskazuje najpoważniejsze zagrożenia czyhające na jedność polskiej rodziny. Bezbłędnie obnaża czynniki niszczące miłość oraz szacunek. Równocześnie podaje szereg bardzo konkretnych i praktycznych rozwiązań, które mają szansę zaowocować budowaniem rodzinnego szczęścia opartego o najwyższe wartości, które mają swoje źródło w Bogu i religii.
Książka Przypowieści Jezusa. Narracyjny klucz lektury przynosi omówienie opowiadań o królowaniu Boga zapisanych w Ewangeliach Mateusza i Łukasza. Zastosowane w komentarzu podejście wychodzi naprzeciw strukturze narracyjnej i polega na odtworzeniu i współtworzeniu przypowieści przez słuchaczy. W komentarzu przedstawiono najpierw dynamikę opowiadania poprzez powiązanie wydarzeń w przyczynowo-skutkową fabułę. Podczas tego etapu badania zwraca się uwagę na strategie narracyjne, poprzez które Jezus chce włączyć swoich słuchaczy w opowiadaną historię. Przedmiotem dalszej analizy są postaci występujące w utworze. Odkrywane są i interpretowane te wszystkie elementy narracji, przy pomocy których Jezus buduje" swoich bohaterów. Kolejny punkt komentarza to odczytanie orędzia przypowieści, które jest ściśle powiązane ze strukturą, sposobem i przedmiotem Jezusowego opowiadania. Na koniec zostaje przybliżony biblijny kontekst przypowieściowych obrazów, w którym nabierają one jeszcze większej głębi, koloru i blasku. Ks. dr hab. Wojciech Pikor, prof. KUL (ur. 1969), kierownik Katedry Egzegezy Ksiąg Prorockich w Instytucie Nauk Biblijnych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II oraz wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. Moderator Dzieła Biblijnego w Diecezji Pelplińskiej. Główne obszary jego badań to księgi prorockie Starego Testamentu, analiza narracyjna i retoryczna tekstów biblijnych oraz katecheza biblijna. Autor siedmiu książek (ostatnio wydał: Jak powstało Pismo Święte? Historia tekstu Biblii, Kielce: Jedność 2010, z filmem DVD) oraz ponad stu artykułów naukowych i popularno-naukowych z zakresu biblistyki.
Wybierz się w podróż, która jest niczym melancholijna pieśń o Grecji„Na greckiej fali” toczy się opowieść o Grecji widzianej oczami polskiego sztokholmczyka – podróżnika, obywatela świata.Ta książka to zbiór opowiadań, listów oraz zapisków z serwetek, które prowadzą czytelnika przez krainę kontrastów, harmonii i emocji. To, przesiąknięta osobistymi przeżyciami autora, opowieść o spotkaniach z ludźmi, grecką sztuką i kulturą.W barwnych historiach poznasz postaci, które próbują odnaleźć siebie w greckich klimatach – przy stole w ateńskiej tawernie, pośród kwiatów Nafplio, czy w artystycznych zaułkach Exarchii.Daj się porwać greckiej fali i zanurz się w świecie, gdzie każdy dzień jest pretekstem do odkrywania czegoś wyjątkowego.
Życie zewnętrzne nie jest reportażem ani rozprawą z socjologii miasta, lecz próbą uchwycenia - poprzez zbiór migawek ze zbiorowej codzienności - realiów pewnej epoki. Co można dostrzec w podparyskiej kolejce czy przy kasie w nowoczesnym supermarkecie? O czym rozmawiają wracające z pracy kobiety? W tych drobnych szczegółach, kawałkach "z oka i ucha", Ernaux dostrzega znaki przemian społecznych, podziałów klasowych i drobnomieszczańskich aspiracji.Udowadnia przy tym, że dzięki czujnej obserwacji anonimowi ludzie, spotkani w metrze czy w poczekalni, budząc w nas zainteresowanie, gniew lub wstyd, ożywiają naszą pamięć i pozwalają odkryć prawdę o nas samych.Dlaczego to opowiadam, opisuję tę scenę i inne, które pojawiają się na tych stronach? Czego ze wszystkich sił szukam w rzeczywistości? Znaczenia? Owszem, często, choć nie zawsze, z (wyuczonego) intelektualnego nawyku, by nie poddawać się po prostu wrażeniom, by "wznieść je na wyższy poziom". Może notując działania, postawy i słowa ludzi, których spotykam, ulegam złudzeniu, że się do nich zbliżam. Nie rozmawiam z nimi, po prostu na nich patrzę, po prostu ich słucham. Jednak emocje, jakie we mnie budzą, są prawdziwe. A może szukam w nich jakiejś wiedzy o sobie samej - w tym, jak się zachowują, jak rozmawiają. (Powracające pytanie: "Dlaczego nie jestem tą kobietą?", która siedzi naprzeciw mnie w metrze)Fragment książkiNa tom składają się: Dziennik zewnętrzny (Journal du dehors), Życie nieosobiste (La vie extrieure), Spójrz na te światła, kochanie (Regarde les lumires mon amour).
Modlitewnik Panie, uzdrów mnie! prowadzi nas pod krzyż Zbawiciela i pomaga odkryć, że w bolesnych doświadczeniach Chrystus nigdy nas nie opuszcza. Znajdziemy w nim wiele modlitw, które ludzie wiary od stuleci kierują do Boga za pośrednictwem Maryi, Matki Jezusa oraz przez przyczynę świętych i patronów chorych. Mogą one stać się dla osoby cierpiącej inspiracją oraz źródłem łaski i błogosławieństwa Bożego.Zamieszczone teksty rozważań i modlitw pomogą chorym przygotować się do świadomego i pobożnego korzystania z sakramentów świętych. W ostatniej części publikacji znajdują się modlitwy za konających oraz za zmarłych.Miłość posiada korzenie w kształcie krzyża. Kształt piękna wydobywają uderzenia dłuta w szlachetną bryłę, którą jest każdy z nas. W miłosierdziu Jezusa jest nasze zdrowie. Te piękne myśli, w praktyce indywidualnych doświadczeń, bywają trudne do przyjęcia. Jednak Chrystus nigdy nas nie opuszcza.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
