Tutaj znajdziesz bogaty wybór lektury z zakresu chrześcijaństwa: modlitewniki, teologia, historia religii, żywoty świętych, wiara, cuda, katecheza, islam, judaizm, religie dalekiego wschodu oraz świata starożytnego.
Zdaniem Porębskiego, aby zrozumieć i właściwie odczytać Stary Testament, należy posiadać odpowiednią wiedzę. Należy poznać środowisko, w której była redagowana Biblia, zwyczaje i mentalność Żydów, ich historię, prawo żydowskie, żydowską literaturę, gatunki, formy literackie, źródła zapożyczone od sąsiednich narodów, sposób formułowania myśli przez mówców, autorów, proroków, itp.
Autor komentuje wszystkie księgi Starego Testamentu wedle współczesnej wiedzy. Wprowadził do tekstu wiele własnych przemyśleń, takich jak ontologiczny dowód istnienia Boga, dla którego punktem wyjścia jest autookreślenie, a także sposób przebóstwienia istot człekopodobnych na bazie ewolucji człowieka.
Mądrość, która daje nadzieję
Alfabet Tischnera to kolejna zachęta do spotkania z wciąż żywą i inspirującą myślą księdza
i filozofa. Miłość i cierpienie, sumienie i wolność, krzyż i nadzieja, góry i górale, komunizm
i demokracja - to tylko niektóre z haseł, jakie się w nim znalazły. Można je czytać jako komentarz do otaczającej nas rzeczywistości lub uniwersalne refleksje wybitnego kapłana. Alfabet... to jednak przede wszystkim książka, która pokazuje, jak iść przez życie, i skłania do rozmowy o tym, co naprawdę ważne.
”Wybór niniejszy bierze pod uwagę sytuację, w jakiej się znajdujemy. Nasze czasy nazywane są niekiedy czasami przełomowymi. W tej „godzinie przełomu” istotną rolę - przynajmniej w naszej części świata - odgrywa chrześcijaństwo i wpisana weń nadzieja. Chodzi o to, by popatrzeć na świat i spróbować go zrozumieć w perspektywie tej nadziei. Czy wolno nam mieć jeszcze „nadzieję na nadzieję”? Tischner był przekonany, że nie tylko wolno, ale że wręcz nie ma innego wyjścia - tylko ta nadzieja może „powiązać” inne, które są w naszym zasięgu. Czy miał rację? Czy byłby dziś w stanie nas o tym przekonać?”
(ze wstępu Wojciecha Bonowicza).
Modlitwa o wstawiennictwo, byśmy nie błądzili w naszej drodze do Boga
Modlitwa za rodzinę
Modlitwa o błogosławieństwo w pracy
Modlitwa o uzdrowienie dziecka z choroby
Modlitwa o przebaczenie
Modlitwa o dobrego męża
Modlitwa małżeńska zagrożona rozbiciem
Niniejsza książeczka w prostym i zrozumiałym dla wszystkich języku, w formie pytań i odpowiedzi przedstawia właściwy sposób zwracania się do Penitencjarii Apostolskiej, organu Kurii Rzymskiej służącego spowiednikom i penitentom.
Carlos Encina Commentz, kapłan archidiecezji Vaduz, jest doktorem prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Santa Croce w Rzymie. Od 2006 roku jest pracownikiem Trybunału Penitencjarii Apostolskiej.
Niniejsza publikacja jest warta dużej uwagi, ponieważ wszechstronnie podejmuje zagadnienie wynagrodzenia, wskazując na możliwości jego zaktualizowanego przeżywania w ramach duchowości chrześcijańskiej i w życiu Kościoła. Uważna lektura tej książki może mieć duże znaczenie dla kształtowania pobożności chrześcijańskiej, w której pojawia się wynagrodzenie. Dotyczy to zwłaszcza kultu Najświętszego Serca Jezusa, w którym wynagrodzenie stanowi jeden z zasadniczych filarów i decyduje o sile jego oddziaływania. Bogate uzasadnienie teologiczne wynagrodzenia wraz z pokazanymi możliwościami jego wykorzystania czyni tę publikację szczególnie wartościową dla czcicieli Najświętszego Serca Jezusa, którzy nie boją się wyzwań, jakie stawiają prace teologiczne. Przede wszystkim powinni do niej sięgnąć wszyscy pracujący nad aktualizowaniem i propagowaniem kultu Serca Bożego w Kościele.
Książeczka ta to doskonała pomoc w praktykowaniu pierwszych piątków miesiąca. W prosty, ale i nowy sposób wyjaśnia jak je przeżywać, jakie należy spełnić warunki... W ostatniej części zawiera piękne modlitwy do NSPJ. Możemy również odnotowywać w niej, na wyznaczonych stronach, nasze uwagi i postanowienia. Ta niewielka książeczka chce być swego rodzaju podręcznikiem w szkole nowego życia.
Dwunasta obietnica jest także znana jako „wielka obietnica”. Wielu wręcz ignoruje jedenaście pozostałych. Mówienie o tej obietnicy bez powiedzenia – przynajmniej krótko – o tych poprzedzających ją byłoby co najmniej nierozważne. To mniej więcej tak, jakby się weszło w środek rozmowy: istnieje ryzyko, że zrozumie się wszystko na opak albo nie w pełni. I tak wiele osób, poznając wielką obietnicę, pojmuje ją w sposób magiczny, mechaniczny czy automatyczny. Nic z tych rzeczy – ta obietnica jest nauką przemiany. To szkoła zbawienia. To skuteczne ćwiczenie zmierzające w kierunku radykalnej zmiany życia.
Przedmiotem pracy jest analiza wierzeń i praktyk religijnych muzułmańsko-prawosławnych społeczności lokalnych Rodopów Zachodnich, badanych pod kątem stosunku tych społeczności do sąsiadów-innowierców. Problem ten, o niewątpliwym znaczeniu lokalnym, wydaje się ważny także w kontekście zaostrzających się globalnych konfliktów ze światem islamu i narastającej islamofobii. Prezentowane studium dotyczy społeczności muzułmańsko-prawosławnych z Rodopów Zachodnich, które łączy podobieństwo losów historycznych z mieszkańcami terenów mieszanych pod względem konfesyjnym w Macedonii czy Bośni. Chodzi tu przede wszystkim o kilkuwiekową przynależność do imperium osmańskiego, która wywarła duży wpływ na kulturę życia codziennego, w tym specyfikę dobrosąsiedzkich relacji w mieszanych religijnie - i często etnicznie - społecznościach.
Bez ognia ludzie prawdopodobnie wyginęliby do tej pory, albo tylko walczyli z małpami o miejsce na drzewie. Analogicznie jest z miłością. Jest dobrem o większym znaczeniu dla ludzkości niż ogień. Ludzie osiągnęli już taki poziom rozwoju cywilizacyjno-technicznego, że bez miłości doprowadzą się do samozagłady.
Tak jak w posługiwaniu się ogniem potrzebna była wiedza, aby uniknąć bólu i strat, tak i w niezbędnym dla rozwoju ludzkości przyswojeniu i zastosowaniu miłości potrzebna jest wiedza o niej, aby jak najszybciej przyniosła dobre, a nie złe, owoce. Przyswojeniu tej wiedzy podporządkowany jest scenariusz tej sztuki teatralnej, do której, wraz z Weroniką i innymi aktorami, zostaliśmy powołani przez Pana Jezusa od urodzenia, a nawet wcześniej; cały zaś cykl ?Podyktowane? jest próbą przekazania tejże wiedzy wszystkim ludziom.
Szymon Kuciel
Prezentowana publikacja jest próbą podzielenia się z czytelnikiem głębią, przenikliwością i mądrością bł. Jana Pawła II, dotyczącą podstaw autentycznego życia społecznego. Papież-Polak przez swoje gruntowne przygotowanie filozoficzne i głębokie zainteresowanie problematyką osoby ludzkiej, w tym jej relacją do społeczeństwa, wnosi swoim nauczaniem wiele ważnych myśli i inspiracji dla nauk społecznych zajmujących się życiem społecznym człowieka, które dziś doświadcza wielorakiego kryzysu.
"Książka tworzy pewną, dobrze skonstruowaną i opisaną całość, podejmując najważniejsze dla życia człowieka – jako jednostki i uczestnika życia społecznego – problemy etyczno-moralne, które stały się szczególną troską pasterskiej posługi bł. Jana Pawła II. Autor dokonuje analizy papieskiej antropologii społecznej, która stanowi wielką pomoc w zrozumieniu blasków i cieni współczesnego życia społecznego (...). Książka może być pożyteczna dla wychowawców, studentów i przedstawicieli zawodów, zajmujących się na co dzień kondycją moralną człowieka."
z recenzji ks. bp dr hab. Antoniego Długosza, prof. Ignatianum
Z wielką radością oddajemy w ręce Czytelników kolejny tom naszej serii, pióra wybitnego francuskiego badacza, Marcela Pacaut. Tom wydajemy w szczególnym momencie, niejako na podsumowanie wielkiego jubileuszu 1100-lecia powstania opactwa w Cluny, największego i najsłynniejszego opactwa łacińskiego średniowiecza.
Książka w sposób niezwykle przystępny przedstawia panoramę dziejów opactwa w Cluny. Trzeba podkreślić, że jest to w zasadzie jedyna współczesna monografia kompleksowo ujmująca ośmiowiekową kluniacką historię i kulturę od założenia opactwa w 910 aż do jego kasaty w 1792 roku.
Marcel Pacaut (1920?2002) ? wybitny francuski badacz dziejów średniowiecza. Ukończył studia na uniwersytecie w Lyonie, gdzie należał do grona uczniów Georgesa Duby i gdzie też przez wiele lat był profesorem. Zajmował się przede wszystkim historią Kościoła, papiestwa, kultury i myśli politycznej wieków średnich. Autor kilkudziesięciu książek i wielu artykułów. Szczególnym obszarem jego zainteresowania była historia monastycyzmu, czego owocem były monografie poświęcone średniowiecznym zakonom, cystersom i prezentowana książka o Cluny.
?Dzięki liczebnej wspólnocie monastycznej i wszystkim swoim przeoratom zakon kluniacki w sposób szczególny jest obecny w Kościele i w świecie. Dzięki potędze i dynamice może on, zwłaszcza w X i XI wieku, wywierać niekwestionowany wpływ na wszystkich, którzy są z nim związani, i ostatecznie naznaczyć w niektórych dziedzinach historię Zachodu. Jednocześnie wypracowuje, wraz z odpowiednią konstrukcją ideologiczną, pewną specyficzną kulturę, którą nazywam cywilizacją kluniacką?.
fragment książki
Książka zawiera fragmenty powiedzeń, sentencji, refleksji oraz fotografie Ojca Leona Knabita OSB z różnych okresów jego życia. Dobry humor pozwala mu zawsze zachować otwartość i świeżość spojrzenia na aktualne problemy człowieka.
?Czy współczesny świat nie stworzył swych własnych bożków? Czy pieniądze, żądza posiadania, władzy i nawet pragnienie wiedzy nie odwróciły człowieka od jego ostatecznego celu?? (Benedykt XVI). Ojciec Leon podejmuje w książce niełatwą próbę odpowiedzi na te fundamentalne pytania współczesności. Pytania o sens wiary, jej wartość, o to, czy pierwsze przykazanie Dekalogu ma dla dzisiejszego człowieka istotne znaczenie.
W oparciu o listę nowych grzechów, ogłoszonych przez Kościół, oraz zjawiska nazwane nowymi bożkami, autorzy poruszają problem uwikłania człowieka w jawną ? bądź nieuświadomioną ? grzeszność, której granice poszerzyły się wraz z rozwojem współczesnego świata i możliwości człowieka. Są to między innymi pokusy bogactwa, kultu pięknego ciała, młodości, odniesienia sukcesu... Przyglądają się też działaniom człowieka w dziedzinie manipulacji genetycznych (w tym problemowi in vitro), niszczenia środowiska czy stosunku do zwierząt. Ojciec Leon diagnozuje również najnowsze zjawiska, jakim w swej słabości ulega człowiek: zagrożenia stwarzane przez Internet, ekshibicjonizm medialny czy poszukiwanie w życiu ekstremalnych wrażeń. Autorzy rozpoznają je jako nowy panteon bożków, który utrudnia człowiekowi wejście w relacje z prawdziwym Bogiem.
Ojciec Leon podkreśla, że podobnie jak biblijny złoty cielec, który był nie tyle wyrazem bałwochwalstwa, co pragnieniem konkretnego, realnego Boga, dzisiejsza ?potrzeba bożków jest pośrednio świadectwem tego, że człowiek potrzebuje Boga?. A jednak często dzisiaj żyje tak, jakby Boga nie było.
Klasyczny, średniowieczny (XIV w.), staroangielski tekst mistyczny anonimowego autora wraz z dodatkami (listy: o modlitwie, o rozeznawaniu duchów, o kierownictwie duchowym). Tłumaczenie, mimo tego, że było dokonane z tłumaczenia francuskiego, posiada tę niezastąpioną wartość, że o. Piotr sam był człowiekiem doświadczonym w głębokiej modlitwie wewnętrznej.
Św. Teofan Rekluz (1815-1894), wybitny teolog i asceta rosyjski, biskup a następnie pustelnik, jeden z najbardziej znanych rosyjskich starców XIX w. W "Drodze do zbawienia" Autor krok po kroku wprowadza czytelnika w życie łaski od pierwszych poruszeń aż do błogosławionej beznamiętności i miłości, tłumacząc przez cały czas wszystkie zjawiska zachodzące w duszy, ich przyczyny i skutki. Święty Teofan umie łączyć najlepsze dziedzictwo Wschodu i Zachodu. Książka posiada swoją nieprzemijającą wartość.
Kto wkroczy na słuszną drogę podobania się Bogu albo zacznie z pomocą łaski dążyć ku Bogu drogą prawa nakreślonego przez Chrystusa, temu nieuchronnie będzie groziło niebezpieczeństwo zejścia na manowce, zagubienia się i zaginięcia w mniemaniu, że jest na drodze zbawienia. Owe rozdroża są nieuniknione ze względu na pozostającą – nawet w człowieku nawróconym – skłonność do grzechu i rozstrojenie władz, które w tym stanie mogą fałszywie przedstawiać rzeczy, zwodząc go i gubiąc. Dochodzi do tego przebiegłość szatana, który niechętnie rozstaje się ze swoimi ofiarami, i gdy ktoś spod jego władzy wychodzi ku światłości Chrystusa, ściga go zastawiając wszelkie sieci, aby ponownie go złapać, i nierzadko rzeczywiście łowi. A więc i ten, kto już pragnie pójść do Pana wskazaną drogą, koniecznie musi jeszcze poznać wszystkie możliwe pułapki na tej drodze, aby postępując naprzód, był ich świadomy, widział zagrożenia, które napotka, i wiedział, jak ich uniknąć.
W książce tej podjęty został temat związku liturgii i rzeczy ostatecznych. Wydaje się on być kluczowym dla rozumienia liturgii, a jednocześnie zaniedbanym w polskiej teologii, a nade wszystko w codziennym doświadczeniu wiernych. Aleksander Schmemann pisał, że „chociaż chrześcijanie nadal żyją w tym świecie, oczekują i wypatrują tej ‘paruzji’, modlą się i czuwają. To oczekiwanie, ta tęsknota, zyskuje teraz nieustannie wypełnienie i odpowiedź w sakramencie Obecności Pańskiej, w uczcie eucharystycznej”. Czyż nie warto podjąć tego tematu i zobaczyć w liturgii spełnienie najgłębszej tęsknoty naszych serc – tęsknoty za niebem...?
Artykuły zamieszczone w książce są owocem rekolekcji liturgicznych Mysterium fascinans, które odbyły się w dniach 12–14 sierpnia 2011 w Mariackim Ośrodku Rekolekcyjnym w Zembrzycach. Ich myślą przewodnią było hasło: „«A świątyni w nim nie dojrzałem...» (Ap 21,22). Liturgia i rzeczy ostateczne.
Od wieków jedną z najbardziej inspirujących ścieżek życia duchowego jest duchowość benedyktyńska. Ze względu na jej uniwersalność i przydatność zarówno do życia klasztornego, jak i w świecie nie można jej łatwo scharakteryzować. Co jest w niej najważniejsze? Jakie są jej najbardziej podstawowe wartości? Przedstawiane refleksje są próbą wyróżnienia takich cech podstawowych. Wyrastają one z osobistego doświadczenia autora opartego o rozważania nad tekstem Reguły w kontekście jej przydatności dla osób żyjących w świecie.
Pisma ascetyczne św. Bazylego Wielkiego (ok. 329?379) należały w starożytności i należą do dzisiaj, zwłaszcza na chrześcijańskim Wschodzie, do ścisłego kanonu lektur duchowych. Stanowią podstawę teologiczną całego monastycyzmu wywodzącego się z tradycji greckiej, a nadto, przez przekład łaciński, wywarły znaczny wpływ na prawodawstwo zakonne Zachodu.
Tom obejmuje najbardziej znane pisma ascetyczne św. Bazylego Wielkiego (+379): Reguły dłuższe i Reguły krótsze, zwane także Wielkim Asketikonem lub Regułami monastycznymi.
Zawierają one odpowiedzi na pytania stawiane przez ówczesnych chrześcijan podejmujących życie ascetyczne według wskazań Ewangelii. Odpowiedzi są proste, a zarazem wymagające, naznaczone ludzką i nadprzyrodzoną mądrością duchownego ojca, którego proszono o poradę czy wyjaśnienia.
Obie Reguły, wraz z utworami przedstawionymi w I tomie Pism ascetycznych św. Bazylego tworzą zbiór, nazwany przez autora Zarysem ascezy.
Z wzajemnej pogardy to płynie, jeśli jesteście wobec drugich aroganccy, wypowiadacie przykre słowa i ranicie jedni drugich. A kiedy któryś z was widzi coś, co nie przynosi pożytku, roznosi to i wsiewa w cudze serca: tak nie tylko sam doznaje szkody, ale szkodzi i bratu, wbijając mu w serce groźną strzałę.
Fragment tekstu
Przypowieści ewangelijne były jedną z form nauczania Jezusowego; powtarzane i wzbogacane przez doświadczenia Kościoła pierwszego wieku, weszły do Lekcjonarza Liturgicznego. Stanowią częsty pokarm na Stole Słowa podczas Eucharystii. Autor chce pomóc czytelnikom tej książki w osobistym przeżyciu słów Pańskich: Wam dana jest tajemnica Królestwa Bożego.
W dziejach monastycyzmu na Wschodzie Syria ma swoje szczególne miejsce. Ascetyzm determinował tam chrześcijańskie zachowania, miał dla chrześcijańskiej moralności znaczenie fundamentalne, pokazywał drogi i środki skutecznego wcielania w życie zaleceń biblijnych.
We wczesnych tekstach pochodzących z syryjskiego Wschodu najczęstszym określeniem Chrystusa był Oblubieniec, słownictwo zaś i obrazy odnoszące się do zaślubin służyły szeroko do wyrażania relacji między wiernymi a Bogiem. Chrześcijanin czuł się poślubiony Chrystusowi i Jemu winien się oddać razem z ciałem i duszą.
Dzieje miłości Bożej Teodoreta należą do najcenniejszych relacji o początkach ruchu monastycznego w Syrii. Teodoret deklaruje nam na wstępie, że bohaterami jego opowiadań będą najsłynniejsi asceci Wschodu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
