Tutaj znajdziesz bogaty wybór lektury z zakresu chrześcijaństwa: modlitewniki, teologia, historia religii, żywoty świętych, wiara, cuda, katecheza, islam, judaizm, religie dalekiego wschodu oraz świata starożytnego.
Na ile ktoś kocha Kościół Chrystusa, na tyle ma Ducha Świętego.Św. Augustyn z HipponyListy opublikowane w tym zbiorze zostały napisane przez neapolitańskiego kapłana, niesłusznie oskarżonego i nękanego przez Święte Oficjum. Powstały na wyraźne polecenie jego spowiednika oraz za zezwoleniem jego przełożonych. Warto tu przypomnieć, że Don Dolindo był wtedy duchowym przewodnikiem wielu osób, które poświęcały się służbie apostolatu i te dusze nie mogły zostać porzucone w tak krytycznym momencie, by nie utracić wiary.Jeśli Święte Oficjum interweniowało z całą surowością, to musiała istnieć ku temu podstawa. Jaka była wina, prawdziwa lub tylko przypisana księdzu Dolindo? Gorliwa donosicielka sformułowała wiele zarzutów i oskarżeń dotyczących prawowierności nauk udzielanych przez tego kapłana. Jak się później okazało ich podstawą była profetyczna misja, którą Duch Święty powierzył księdzu Dolindo. Wyprzedzał on bowiem swoją epokę i był zapowiedzią nowych czasów. Głosił i przewidywał wielkie innowacje, które miały dokonać się wraz z Soborem Watykańskim II.Okoliczności, które u większości ludzi wzbudziłyby bunt lub desperację, w przypadku księdza Dolindo tylko umocniły jego ścisłe zjednoczenie z cierpiącym Chrystusem. Jak Chrystusowi, było mu dane zaznać goryczy ludzkiego niezrozumienia oraz zdrady dokonanej przez osoby duchowo przez niego błogosławione. Pomimo tych doświadczeń kapłan nie przypisał sobie prawa do sądzenia ludzi będących przyczyną jego cierpień ale dziękował Panu za nie. Cierpiał dobrowolnie, aby dać świadectwo wierności, by uczyć jak się kocha Kościół, by przyjmować z męską dojrzałością i mistyczną wzniosłością każdą karę i upokorzenia, które w jakikolwiek sposób związane są z KościołemLiczba listów ks. Dolindo, nie jest wielka. Mimo to, znajdzie się tu coś dla wszystkich. Są tu rozważania dla kaznodziejów, dla charyzmatyków, ale też dla wszystkich wierzących, noszących w sobie wątpliwości i rozterki związane z Kościołem. Odkrywamy w nich, że jest on gigantem duchowości, porywczym mistykiem, który nada kierunek działalności duszpasterskiej. Równocześnie z lektury wyłania się postać człowieka o niezwykłym intelekcie i bezgranicznej pokorze Wojownika Pana.Kongregacja Świętego Oficjum powstała w 1542 roku, jako odpowiedź Kościoła na ruch Reformacji i była instytucją, która kierowała i koordynowała działania antyheretyckie. W 1965 roku papież Paweł VI dokonał jej reformy. Zmienił wtedy jej nazwę na Kongregacja Nauki Wiary, której podstawowym działaniem jest dbanie o prawowierne głoszenie i obronę wiary katolickiej w całym Kościele.
Wizje zawarte w niniejszym tomie obejmują początek działalności Pana Jezusa i Jego pierwsze cuda.Pasjonujące, szczegółowe opisy i uzupełnienia dobrze znanych historii pozwolą czytelnikowi przenieść się w samo centrum ewangelicznych wydarzeń. Będzie mógł on lepiej poznać losy Jana Chrzciciela i Łazarza, oczyma wyobraźni zobaczy chrzest Jezusa w Jordanie i kuszenie Go na pustyni, będzie świadkiem powołania pierwszych Apostołów, cudu w Kanie Galilejskiej i wskrzeszenia córki Jaira, a także przysłucha się rozmowie z Samarytanką przy studni.Bł. Anna Katharina Emmerich (17741824) mistyczka i wizjonerka, obdarzona stygmatami, beatyfikowana przez Jana Pawła II w 2004 r. Jej szczegółowe wizje, spisane przez jej spowiednika Klemensa Brentano, obejmują kilkadziesiąt tomów. Dotyczą życia Jezusa, Maryi, Józefa i ich krewnych oraz Apostołów. Na podstawie jej widzeń odnaleziono m.in. domek Maryi w Efezie.
Ta piękna książka dla dzieci jest kolekcją 24 zupełnie wyjątkowych opowieści adwentowych i wigilijnych, które poniekąd pełnią funkcję kalendarza adwentowego. Codziennie w grudniu możemy wieczorkiem usiąść z naszymi pociechami i przeczytać im opowiadanie związane z Bożym Narodzeniem i tym samym umilić czas oczekiwania na Wigilię. Historie są różne, zarówno te klasyczne, jak Pokłon Trzech Króli, Herod dowiadujący się o nadejściu Mesjasza czy oczywiście samo Boże Narodzenie, jak i bardziej zaskakujące, jak na przykład te o zupełnie niezwykłej pielęgniarce, o czwartym Mędrcu czy o Bożej niespodziance. Wszystkie opowieści prezentują morał osadzający się na dobroci i miłości.
„Cóż ma Ingeld do Chrystusa?” Słowa te, wypowiedziane przed ponad dwunastoma wiekami przez anglosaskiego uczonego bł. Alkuina, nie bez racji posłużyły za motyw przewodni książki. Praca odnosi się w końcu do związków między chrześcijaństwem a pogaństwem w średniowiecznej Skandynawii. Poruszana w niej tematyka dotyka takich zagadnień, jak sztuka, literatura czy wreszcie mitologia, ze szczególnym uwzględnieniem motywu Sigurda z Sagi o Völsungach. Ukazywany tu proces przenikania pierwiastków dawnej religii i mitologii do chrześcijaństwa wyrażał się na różne sposoby, głównie jednak w sferach artystycznej i literackiej. Długie współistnienie obu kultur na dość ograniczonej przestrzeni musiało bowiem doprowadzić do swoistej syntezy. Czy adaptacja ta dokonywała się wyłącznie w wymiarze negatywnym, sprowadzając rodzimych bogów do roli i funkcji demonów? Jak w takim razie tłumaczyć zdumiewający fenomen przedstawień opartych na motywach sag mitologicznych w dekoracji świątyń chrześcijańskich czy też fakt podniesienia jednej z mitycznych postaci do rangi anioła? Na te i inne pytania książka daje satysfakcjonującą odpowiedź, oprowadzając Czytelnika po dawnych świątyniach, odczytując wraz z Nim runy z napisów na kamieniach, czy zagłębiając się w przekazach dawnych sag, poematów i żywotów świętych. Dr Renata Leśniakiewicz-Drzymała jest historykiem specjalizującym się w dziejach średniowiecznej Europy. Jej zainteresowania badawcze skupiają się na szeroko pojętej kulturze wikingów i Anglo-Sasów, ze szczególnym uwzględnieniem relacji między dawnymi wierzeniami a chrześcijaństwem. Interesuje się także mitologią porównawczą, europejskim folklorem i twórczością J.R.R. Tolkiena. Przełożyła na język polski islandzkie średniowieczne źródła: Sagę o Völsungach, Opowieść o Norna-Geście oraz Opowieść o Sörlim. Obecnie wraz z zespołem polskich skandynawistów przygotowuje przekład Heimskringli Snorriego Sturlusona.
Syberia opisana przez Thubrona okazuje się kwintesencją Rosji – na powierzchni resztki obozowych baraków sprzed 50 lat, a pod lodem mamuty zachowane tak, że można policzyć liście z ich ostatniego posiłku. I na przemian: jedno odmarza, a drugie zamarza. Thubron podróżuje po paradoksalnej krainie, która jednocześnie umiera i się odradza. Spod lodu wychodzi Kościół prawosławny, lokalne kultury, które miały stać się częścią jednego radzieckiego ludu, ale nie dały się do końca podporządkować, a zamarzają resztki sowieckiego imperium, stare obozy, instytuty badawcze i komunistyczne utopie budowane na wiecznej zmarzlinie. Gdzieś pod lodem i pod Rosją kryje się jednak coś potężnego, jednolitego, co kolejne ustroje chcą pokonać lub przeobrazić, ale w końcu zawsze stają się tylko jego częścią. Thubron stara się to opisać, pokazując fascynujące miejsca, bardziej i mniej znane. Podróż rozpoczyna w Jekaterynburgu, wspominając egzekucję rodziny carskiej, potem odwiedza m.in. Workutę (gdzie uczestniczy w prawosławnym nabożeństwie upamiętniającym ofiary łagrów), Akademgorodok pod Irkuckiem (miasto uczonych, dziś pozbawionych państwowych funduszy), jezioro Bajkał, syberyjski klasztor buddyjski, wreszcie Kołymę. Książka otrzymała w 2010 roku Nagrodę im. Nicolasa Bouviera. „Czytając książkę Colina Thubrona, możesz podróżować po Syberii, nie wychodząc z domu. To znaczy, masz okazję zrobić dwadzieścia kilka tysięcy kilometrów wzdłuż i w poprzek owej niezwykłej krainy, spotkać się z ałtajską Lodową Księżniczką, ze starowierami i szamanami z Tuwy, odwiedzić prawosławny monaster pod Irkuckiem i lamajski dacan pod Ułan Ude, popłynąć Leną naprzeciw Arktyce, aby podziwiać świat za kręgiem polarnym, obejrzeć Bajkał i odwiedzić ostatnich Żydów w Birobidżanie, pobyć w Jakucku i na Kołymie, łyknąć nieco historii i bardzo dużo wódki z bohaterami dzisiejszej Syberii – a wszystko to nie wstając z własnej otomany... Jeśli zaś zdrowie i kasa ci pozwolą, to jestem pewien, że po przeczytaniu książki Colina Thubrona sam zechcesz tam pojechać.” Mariusz Wilk „Thubron jest mistrzem. W „Po Syberii” reportaż zamienia się w najprawdziwszą literaturę. Piękna książka o Rosji całkowicie pozbawiona postkolonialnych kompleksów. W ogóle piękna książka.” Andrzej Stasiuk
Chrześcijanie na Bliskim Wschodzie: ormianie, koptowie, gruzini, maronici, syro-malabarczycy i inni, to temat niemalże nieobecny w Polsce, a co za tym idzie niezrozumiany. Często nie spodziewamy się nawet, jak ogromne bogactwo kulturowe i liturgiczne posiadają te najstarsze wspólnoty chrześcijańskie. Tym bardziej niewiele wiemy o ich roli w społeczeństwie Bliskiego Wschodu ani w obecnej sytuacji dziś napawającej niepokojem o ich przyszłość.Kim są one? Jak powstały? Jaka jest ich historia? Jakie związki łączą je z Kościołem Rzymskim? Co Polacy mogą zrobić, by pomóc chrześcijanom Wschodu przetrwać te trudne czasy wojny i konfliktu?Na te pytania daje odpowiedź niniejsza publikacja.
Cóż z tego, że ciało słabło, skoro ani duch, ani Jego umysł nie gasły; Papież Polak nie zamierzał schodzić z krzyża. Ostatni tom Hetmana Chrystusa, opowiadając o schyłku pontyfikatu, opowiada zarazem o nadal intensywnej posłudze, o heroicznym wypełnianiu Piotrowej misji aż do ziemskiego końca.Ojciec Święty nie miał spokojnej starości. Wręcz przeciwnie zmagał się jak nigdy dotąd z siłami agresywnego zła, także w samym Kościele. Utrata dawnej sprawności ruchowej wyhamowała dynamizm Papieża. Tron musiał zamienić na wózek inwalidzki. Nic nie było jednak w stanie wyhamować ewangelizacyjnego i kapłańskiego entuzjazmu Hetmana Chrystusa. W opisywanym czasie od drugiej połowy 1997 r. do 2 kwietnia 2005 r. Jan Paweł II odbył 26 zagranicznych podróży apostolskich (w tym dwie do Ojczyzny), kontynuował pielgrzymki po Włoszech, wizytacje rzymskich parafii, a także aż do ostatecznej utraty głosu środowe audiencje ogólne i niedzielną modlitwę z wiernymi na Anioł Pański. Nauczał, napominał, przestrzegał, pisał. Zdołał bezpiecznie i pewnie przeprowadzić Kościół w trzecie tysiąclecie chrześcijaństwa. Dane Mu było zasiadać na tronie Piotrowym blisko 27 lat (trzeci co do długości pontyfikat w historii) i skutecznie bronić czystości nauki wiary. Miliony wiernych na całym świecie głośno domagały się już 2 kwietnia 2005 r. Jego natychmiastowej kanonizacji.Mimo to po śmierci Jana Pawła II ataki na Niego jeszcze się nasiliły. Dla reprezentantów zła pozostawał bowiem wciąż groźny za sprawą nieprzemijającej aktualności Jego nauczania. Dlatego w tych czterech wielkich tomach Hetmana Chrystusa Jolanta Sosnowska opisała szczegółowo nie tylko przebieg życia Wielkiego Polaka, ale skrupulatnie przybliżyła Jego myśli i opinie obejmujące przeróżne aspekty współczesności i w ogóle człowieczego losu. Jakże bowiem krucha jest nasza egzystencja, gdy oderwiemy się od Boga a czyż nie do tego ze wszystkich stron jesteśmy obecnie nakłaniani, a nawet już wręcz zmuszani?Autorka kończy swe dzieło szczególną modlitwą do Świętego, pisząc m.in.: Wiele Twoich przestróg spełnia się niestety na naszych oczach, bo je zlekceważyliśmy. Na pewno jednak nie wszystko jest stracone. Wystarczy jedynie i aż tyle że posłuchamy Ciebie, pójdziemy za Twoim przykładem i będziemy tak jak Ty z podniesionym czołem, bez strachu i wstydu, ewangelizować innych. Że będziemy wymagać od siebie, nawet wtedy, gdy inni od nas wymagać nie będą. Zatem wstańmy i chodźmy!Hetman Chrystusa nas powiedzie.
Autor niniejszego przekładu Księgi Rodzaju żywi nadzieję, że gdyby napisano ją oryginalnie po polsku, to brzmiałaby podobnie jak tłumaczenie, które oddajemy do rąk czytelnika. Odchodzi ono znacznie od litery oryginału po to, aby dochować wierności jego znaczeniu, stylowi i intencji. Już pierwszy rozdział przynosi nowość, która może wzbudzić krytykę publiczności, czytamy w nim bowiem, że np. człowiek został stworzony w piątek, zamiast tradycyjnie w dzień szósty. W przekładzie pojawiają się wyrażenia archaiczne obok potocznych, a zarazem tłumacz unika stylu biblijnego królującego w tradycyjnych przekładach Pisma św. Swoje tłumaczenie Marek Piela adresuje do tych, którzy doceniają walory literackie Księgi Rodzaju i chcą ją czytać z taką samą przyjemnością, z jaką czyta się dobrze napisaną powieść.Książka Księga Rodzaju - oprawa miękka - Wydawnictwo Księgarnia Akademicka.
Książka ta pomoże Ci dotrzeć do prawdziwego źródła szczęścia, którym jest Bóg. Dowiedz się, jak zbudować z Nim więź, która pozostanie na wieczność i która pozwoli ci mieć pokój w sercu na co dzień. Autor przeprowadzi cię przez trzy rodzaje modlitwy, zwróci uwagę na współczesne przeszkody w kontemplacji oraz wskaże skróconą drogę do świętości.Jeśli w naszym życiu dokonuje się jakieś dobro, dzieje się to za sprawą łaski Bożej. Trzeba na serio brać słowa Jezusa: beze Mnie nic nie możecie uczynić. Dlatego więź z Bogiem w modlitwie prośby dziękczynienia, przeproszenia i uwielbienia to kwestia zasadnicza. Modlitwa wraz ze spełnieniem woli Bożej jest najważniejszym i jedynym zadaniem naszego życia. (fragment książki)
Nasi okupanci to zbiór felietonów Tadeusza Boya-Żeleńskiego wydany w 1932 roku. Autor porusza w nich problematykę związaną z aspektami seksualności, małżeństwa i macierzyństwa, konfrontując realia społeczne z nakazami wywodzącymi się z nauki Kościoła katolickiego.
Przez tego typu publikacje Boy narażał się duchownym oraz ortodoksyjnemu społeczeństwu, zyskał jednak rozgłos wśród środowisk świeckich zajmujących się świadomym macierzyństwem i ułatwianiem rozwodów. W swoich artykułach atakuje zapatrzony w dogmaty kler i dewocyjne otoczenie, mimo to głosi, że istnieje duże zapotrzebowanie na rozsądnych i zważających na ludzkie potrzeby księży. Tadeusz Boy-Żeleński to jeden z najsłynniejszych polskich krytyków literackich, eseistów i tłumaczy, którego twórczość przypada głównie na pierwszą połowę XX wieku. W swoich esejach komentował zarówno życie literackie, jak i angażował się społecznie — propagował edukację seksualną i świadome macierzyństwo, występował jako obrońca praw kobiet.
W ostatnich latach niemal nieustannie słyszymy i czytamy o konieczności zmian w Kościele. Które z nich są możliwe, które dopuszczalne, a które jedynie dezorientują lub wprost uderzają w to, co niezbędne w wierze i w przekazywaniu wiary? Mówi się również, że Kościół musi się nieustannie reformować ale bez sprecyzowania co może a co nie może podlegać reformie zdanie to staje się beztreściowym banałem.Spróbujmy więc ustalić na czym polega życie wiary, co jest niezbędne w jej trwaniu, w Boski sposób niezmienne, a co może lub czasami powinno podlegać zmianie planowanej przez człowieka i to ze świadomością, że rzeczy zmienne i niezmienne leżą blisko siebie i zwykle nie da się ich rozdzielić prostą linią.Dopiero na tle tego odróżnienia będzie można powiedzieć wobec niektórych rzeczy: Non possumus.
OPOWIEŚĆ O DZIECIŃSTWIE i WCZESNEJ MŁODOŚCI KAROLA WOJTYŁY Tu wszystko się zaczęło to zbeletryzowana opowieść o dzieciństwie i wczesnej młodości Karola Wojtyły spędzonych w Wadowicach. To tu przyszedł on na świat. Tu również formowała się jego fascynująca osobowość, a atmosfera rodzinnego miasta miała bez wątpienia duży wpływ na kształtowanie się charakteru przyszłego papieża. Opowieść Autorki rozpoczyna się w chwili narodzin Lolka. Towarzyszymy mu zarówno w bolesnych doświadczeniach, jak przedwczesna śmierć matki, jak i w chwilach szczęścia i radości. Poznamy wiele nieznanych faktów z dzieciństwa i wczesnej młodości Karola Wojtyły, a także jego zainteresowania i pasje – miłość do literatury, radość, jaką sprawiało mu tworzenie poezji i nauka języków obcych, fascynację teatrem. Książka pokazuje relacje, jakie łączyły młodego Wojtyłę z rodziną a także z kolegami i koleżankami. W tym czasie rodziły się przyjaźnie, które przetrwały do końca życia papieża. Spotkanie z Karolem zakończymy w momencie, gdy wraz z przyjaciółmi i znajomymi, żegna pewien etap życia, by wstąpić w dorosłość. Młodzi ludzie zaciekawieni tym, co przyniesie przyszłość, wierzący w ideały, pragnący spełnienia marzeń, nie mogli przewidzieć, iż rok później wybuchnie II wojna światowa, która pochłonie tak wiele ofiar i zniweczy wszystkie ich plany. Karol w towarzystwie ojca opuścił Wadowice, ale często tu powracał, a miłość do tej małej ojczyzny pozostała w jego sercu do końca życia. Ta wciągająca historia, ukazująca postać niezwykłego Polaka, uzupełniona została wyjątkowymi fotografiami z rodzinnego albumu Karola Wojtyły i jego rodzinnego miasta. Dzięki nim jeszcze łatwiej przeniesiemy się do Wadowic, miasta, gdzie wszystko się zaczęło.
Co to jest kolęda? Do czego służy kalendarz adwentowy? Dlaczego dzielimy się opłatkiem? Jak zrobić świąteczne pierniki?Odpowiedzi na te pytania oraz wiele innych ciekawych informacji związanych z okresem Bożego Narodzenia można znaleźć w tej książce. Dodatkową atrakcją są zamieszczone świąteczne kolorowanki, znana kolęda i zagadki, a także makieta szopki wystarczy tylko wyjąć z książki i rozłożyć.
Ta wyjątkowa publikacja jest fotograficznym i pełnokolorowym odwzorowaniem bezcennej księgi liturgicznej, przechowywanej w skarbcu bazyliki katedralnej w Kielcach, Antyfonarza kieleckiego z ok. 1372 r. To właśnie w tym dziele znajduje się pierwszy rękopiśmienny przekaz Oficjum o św. Stanisławie, do którego należy słynny hymn Gaude, mater Polonia, przypisywany krakowskiemu dominikaninowi Wincentemu. Antyfonarz wydany został we współpracy z historykami i muzykologami z całej Polski, tak więc oprócz reprodukcji cennego rękopisu zawiera siedem naukowych komentarzy przybliżających biografię Wincentego, dzieje hymnu Gaude, mater Polonia, zagadnienia notacji chorałowej i in.Dzieło, wydane we współpracy z Uniwersytetem Jana Kochanowskiego w Kielcach, jest nie tylko naukową edycją rękopisu, ale i unikatowym albumem, pozwalającym na ponad 700 stronach podziwiać kunszt średniowiecznych pisarzy tworzących na pergaminie ozdobną księgę śpiewów liturgicznych.Książka Antiphonarium kielcense Antyfonarz kolegiaty kieleckiej (ok. 1372 r.) Wydanie fototypiczne z komen - oprawa twarda - Wydawnictwo Jedność.
23 marca 2020 roku Ojciec Święty Franciszek zatwierdził nowe Dyrektorium o katechizacji, które mamy zaszczyt i zadanie przedstawić polskim czytelnikom. Stanowi ono kolejny etap dynamicznej odnowy, jaka dokonuje się w katechezie. Co więcej, dzięki studiom prowadzonym nad katechezą i stałemu zaangażowaniu wielu Konferencji Episkopatów udało się osiągnąć efekty o wielkim znaczeniu dla życia Kościoła i procesu dojrzewania ludzi w wierze. Wszystkie one wymagają nowego usystematyzowania.W ciągu kilkudziesięciu lat, które minęły od Soboru Watykańskiego II, Kościół wielokrotnie powracał refleksją do powierzonego mu przez Chrystusa wielkiego posłannictwa. O tym ewangelizacyjnym wymogu mówią przede wszystkim dwa dokumenty. Święty Paweł VI w Evangelii nuntiandi i papież Franciszek w Evangelii gaudium kreślą kierunek codziennego zaangażowania w ewangelizację, która jest zadaniem każdego wierzącego dla jego zaniechania nie ma zaś usprawiedliwienia. Kościół jest dla ewangelizacji (EN 14), pisał z mocą św. Paweł VI; Ja jestem misją na tym świecie (EG 273), powtarza równie wyraźnie papież Franciszek. Nie ma takiego alibi, które mogłoby znieść odpowiedzialność, jaka spoczywa na każdej osobie wierzącej i na całym Kościele. Ścisła więź między ewangelizacją a katechizacją staje się zatem wyróżnikiem niniejszego Dyrektorium. Pragnie ono zaproponować drogę, w której głoszenie kerygmatu i jego dojrzewanie są ze sobą bardzo blisko związane.Krótkie spojrzenie wstecz ukazuje, że każde z dyrektoriów, które ukazały się w posoborowej historii, stanowiło pokłosie publikacji ważnych wcześniejszych dokumentów Magisterium. Dla pierwszej instrukcji (18.03.1971 Ogólna Instrukcja Katechetyczna), odniesieniem było nauczanie Soboru Watykańskiego II; dla drugiego dyrektorium (15.08.1997 Dyrektorium ogólne o katechizacji) Katechizm Kościoła Katolickiego (1992), a dla obecnego dokumentu Synod poświęcony Nowej ewangelizacji dla przekazu wiary chrześcijańskiej (2012) oraz adhortacja apostolska papieża Franciszka Evangelii gaudium (2013). Te trzy teksty łączy to, że wszystkie upominają się o te same cele i zadania dla katechezy. Rożni je natomiast odmienny kontekst historyczny i uaktualnione Magisterium. Pierwszą instrukcję i kolejne dyrektorium dzieli dwadzieścia sześć lat. Od tego drugiego dokumentu do najnowszego minęły dwadzieścia trzy lata. Chronologia wskazuje poniekąd na historyczną dynamikę, z jaką trzeba się zmierzyć. Z głębszego spojrzenia na kontekst kulturowy wyłania się szereg nowych kwestii, do których przeżycia Kościół jest wezwany. Dwie z nich zasługują na szczególną uwagę. Pierwszą jest zjawisko kultury cyfrowej, które niesie już niejako w sobie i to drugie odniesienie, tj. globalizację kultury. Jedno i drugie są tak ściśle ze sobą powiązane, że wzajemnie się determinują i są źródłem zjawisk, które ukazują radykalną przemianę ludzkiej egzystencji.W trzech częściach, które składają się na niniejsze Dyrektorium o katechizacji, opisano zatem drogę katechezy podporządkowanej prymatowi ewangelizacji. W opisie procesu katechezy położono nacisk na egzystencjalną stronę doświadczenia poszczególnych kategorii osób, w ich środowisku życia. Obszernie potraktowany został temat formacji katechetów, gdyż naglące wydaje się przywrócenie wymiaru posługi ich działalności w chrześcijańskiej wspólnocie. Zresztą, jedynie katecheci, którzy przeżywają swoją posługę jako powołanie, skutecznie przyczyniają się do katechizacji. Na katechezie, jako realizującej się w perspektywie spotkania, spoczywa wreszcie odpowiedzialne zadanie współdziałania w inkulturacji wiary. W procesie tym wypracowywane są nowe języki i metody, które różnorodnością form wyrazu jeszcze dobitniej ukazują bogactwo Kościoła powszechnego.
Dzieło to prezentuje w prosty i interesujący sposób całość orędzia chrześcijańskiego, ukazując zagadnienia wiary chrześcijańskiej przeznaczone współczesnego człowieka. Kompendium z odwagą podejmuje wielkie problemy współczesności, odwołując się do rozwoju nauk, roli sumienia oraz praw człowieka. Dzieło jawi się jako aktualny, pewny i solidny sposób ukazania wiary chrześcijańskiej dzisiaj – przyjmując jakby formę dialogu między mistrzem a uczniem. Zawiera 15 pięknych reprodukcji dzieł sztuki, pochodzących z różnych epok i stylów sztuki chrześcijańskiej, opatrzonych komentarzami, które stanowią swoiste introdukcje do poszczególnych części dzieła.
Czy Polska jest ziemią bez proroków? Odważna, szczera i poruszająca rozmowa dziennikarza „Rzeczpospolitej” Tomasza Krzyżaka z biskupem Piotrem Jareckim. Nie tylko o polityce i relacjach państwo–Kościół, ale też o niespełnionych ambicjach, samotności i problemach księży.
Czy biskupi się ze sobą kłócą? Ile nas kosztuje brak odwagi w życiu społecznym? Czy polscy hierarchowie myślą o przyszłości? Dlaczego coraz mniej ufamy Kościołowi? Czy biskupi pouczają polityków? Ta książka łączy w sobie publiczną spowiedź z wołaniem o większą wrażliwość społeczną polskiego Kościoła.
Panicznie bojąc się konfliktu, udajemy, że go nie ma. I być może to właśnie charakteryzuje nasze środowisko.
Bardzo potrzebujemy dzisiaj misji prorockiej Kościoła.
bp Piotr Jarecki – doktor nauk społecznych, od 2004 r. biskup tytularny Avissa i pomocniczy warszawski. Od grudnia 2004 r. do 2012 r. przewodniczący Zespołu Konferencji Episkopatu Polski ds. Unii Europejskiej i przedstawiciel KEP w COMECE (Komisja Konferencji Biskupów Unii Europejskiej).
Tomasz Krzyżak – dziennikarz i publicysta, obecnie szef działu krajowego „Rzeczpospolitej”, współpracownik portalu . W 2019 r. otrzymał Nagrodę Dziennikarską „Ślad” im. bp. Jana Chrapka. Autor książek Nie mam nic do stracenia. Arcybiskup Józef Michalik. Biografia (2015) oraz Wanda Półtawska. Biografia z charakterem (2017).
Nadchodzi koniec aborcji...
Shawn Carney, bohater filmu Nieplanowane, szef kampanii „40 dni dla życia”, w pełnej pasji książce zabiera czytelnika w pouczającą podróż wraz z bohaterami opowieści, którzy znaleźli się w najmroczniejszym zakątku współczesnego świata, ale dzięki Opatrzności oraz pomocy Shawna i jego przyjaciół szczęśliwie odnaleźli nadzieję.
Carney ma prawo uważać, że znalazł skuteczny sposób, dzięki któremu może ogłosić początek końca aborcji. Jego „40 dni dla życia”, największy na świecie ruch powstrzymujący aborcję, tylko w jednym roku odwiódł od zabicia dziecka 17 226 kobiet (tylko udokumentowane przypadki).
Co jest siłą tej kampanii antyaborcyjnej? Podstawowym środkiem działania, którego używa Shaw i jego organizacja, jest... modlitwa. Jeśli ktokolwiek miałby wątpliwości, czy może być ona skutecznym narzędziem walki z realnym złem, to właśnie w ręce trzyma dowód...
Shawn Carney, współzałożyciel i lider akcji „40 dni dla życia”, jeden z największych mówcówchroniących życie nienarodzonych dzieci. Jego inspiracją jest nauczanie św. Jana Pawła II. Wraz z żoną Marilisą, z którą mają siedmioro dzieci, byli bohaterami filmu Nieplanowane. Mieszkają w Teksasie.
Na co dzień Shawn jest producentem nagradzanych dokumentów pro-life, a także autorem książek ocenianych jako najlepsze publikacje chrześcijańskie zaangażowane w akcję ratowania ludzkiego życia.
REKOMENDACJE
Początek końca aborcji daje nadzieję na zwycięstwo dobra, ale i nieocenioną lekcję, jak wielka walka o bezbronnych jeszcze przed nami.
Paulina Guzik, „Między ziemią a niebem”, TVP 1
Każdy, kto odczuwa bezsilność wobec strasznej aborcyjnej machiny, powinien przeczytać tę książkę.
Weronika Kostrzewa, szef publicystyki Radia Plus
To publikacja, po którą sięgnąć powinien każdy obrońca życia.
ks. Tomasz Kancelarczyk. prezes Fundacji Małych Stópek
Odważne stawanie w prawdzie, głęboka modlitwa i podchodzenie z miłością zarówno do matek rozważających tzw. aborcję, jak i ludzi pracujących w aborcyjnych klinikach, sprawiają, że Pan Bóg czyni cuda.
Magdalena Korzekwa-Kaliszuk, żona, mama, prawnik i psycholog
Zatrzymaj się, jedz i błogosław!
Garść czasu, szczypta życzliwości, dużo, dużo miłości i jeden stół – oto przepis na najpiękniejsze spotkania z rodziną, przyjaciółmi i z Bogiem. Sposób na wspaniałe świętowanie i odnowienie bliskiej relacji ze Stwórcą.
Boskie świętowanieto wyjątkowa opowieść o tym, jak bardzo w dzisiejszych czasach brakuje nam spotkania przy stole, rodzinnego doświadczenia tego, że wspólne jedzenie i gotowanie buduje i umacnia więzi. To także zaproszenie do niezwykłego bycia z Bogiem oraz do naśladowania ludzi Biblii, dla których posiłki w gronie najbliższych były wyrazem głębokiej przyjaźni i miłości.
Maria Miduch – biblistka oraz Szymon Żyśko – dziennikarz i kucharz z zamiłowania w pasjonujący i osobisty sposób opowiadają o tym, jak ważne i symboliczne jest zasiadanie do wspólnego stołu. Przypominają historie z Pisma Świętego, w których jedzenie traktowano nie tylko jako dar od Boga, ale także jako Jego błogosławieństwo.
***
Czytając Biblię, pewnie wyobrażałeś sobie, jak pachną jęczmienne chleby rozmnożone nad brzegiem Jeziora Galilejskiego lub podpłomyki, którymi posilał się Eliasz. Śniłeś o mannie i zastanawiałeś się nad smakiem potrawy, którą Abraham przywitał Aniołów. A może ciekła ci ślinka na samą myśl o plackach z rodzynkami z Pieśni nad pieśniami? Biblia jest bardzo zmysłową opowieścią. Teraz możesz jej skosztować – dosłownie.
Czy jesteś gotowy na najpiękniejsze spotkania przy wspólnym stole?
W książce znajdziesz 27 przepisów inspirowanych Biblią, . na: Potrawkę, którą Abraham ugościł Aniołów, Podpłomyki proroka Eliasza, Mannę, Placki z rodzynkami, Ryby Apostołów, Garnek błogosławieństw Tobiasza i Chlebki jęczmienne Jezusa.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
