W tomiku opisano genezę, proces projektowania, przebieg budowy, zamieszczono opis techniczny i informacje o przebiegu służby atomowych krążowników podwodnych proj. 949/949A. Te podwodne kolosy są zaliczane do największych okrętów podwodnych świata. Określano je groźnym mianem „zabójców lotniskowców”. Marynarze nazywali je „batonami” z powodu dość niezwykłego kształtu kadłuba. W tomiku czytelnik znajdzie też krótki opis katastrofy jednego z okrętów serii – krążownika podwodnego K-141 Kursk, który zatonął 12 sierpnia 2000 r. na Morzu Barentsa. Ciekawą konstrukcją jest Biełgorod, ostatni okręt serii. Zbudowany na bazie kadłuba proj. 949A, zamiast pocisków rakietowych Granit jednostka przenosi bezzałogowe pojazdy podwodne (drony) wyposażone w głowice nuklearne. Tomik zawiera 69 barwnych zdjęć, 7 rysunków i sylwetek bocznych, 2 tabele i 3 rzury barwen okrętu.
Ten tomik jest pierwszą w Polsce książkową monografią doświadczalnego samolotu bombowego North American XB-70 Valkyrie, rozwijającego trzykrotną prędkość dźwięku. Gwałtowny i zrazu nieprzewidziany rozwój techniki lotniczej oraz rakietowej na początku lat 60. XX w. spowodował, że awangardowa technologicznie maszyna zamiast pełnić funkcję międzykontynentalnego nosiciela broni atomowej została samolotem badawczym, wykorzystywanym i przez amerykańskie Siły Powietrzne, i przez NASA.
W niniejszej publikacji omówiono historię, planowaną taktykę użycia (z uwzględnieniem broni atomowej oraz termojądrowej) i konstrukcję samolotu Valkyrie, jak również jego loty doświadczalne. W części rysunkowej publikacji - oprócz oryginalnych rysunków z lat 60. XX w. – pokazano schematy malowania i oznakowania samolotu Valkyrie.
Tomik zawiera 53 zdjęcia, 15 rysunków i schematów, 2 barwne sylwetki boczne oraz widok samolotu w 4 rzutach.
W tomiku przedstawiono jeden z najskuteczniejszych, najbardziej rozpoznawalnych i najsłynniejszych śmigłowców szturmowych świata: AH-1 Cobra firmy Bell.
Był to zarazem pierwszy śmigłowiec świata, od początku projektowany jako szturmowy. W tej pracy, będącej kontynuacją tomiku Typy Broni i Uzbrojenia, skupiono się na kolejnych wersjach Cobry: od Cobry E do Z (Viper). Ich cechą wspólną jest uzbrojenie w przeciwpancerne pociski kierowane (których nie przenosiła wcześniejsza wersja - AH-1G). Omówiono dane taktyczno- techniczne, ograniczenia eksploatacyjne, uzbrojenie oraz historię rozwoju i użycia tej maszyny na polu bitwy- od tzw. wojny z terrorem do mniej znanych konfliktów, jak choćby wojna iracko- irańska czy agresja Izraela na Liban w latach 80 XX wieku. Szerszą uwagę poświęcono podstawowemu systemowi uzbrojenia Cobry: przeciwpancernemu pociskowi kierowanemu TOW, szczegółowo pokazano też jej celowniki i wyświetlacze, zapewniające wysoką precyzję rażenia celów.
W publikacji zawarto także wiele schematów malowania i oznakowania Cobr różnych wersji i użytkowników. Tomik jest zilustrowany 40 zdjęciami, 1 mapą, 12 rysunkami i 21 sylwetkami barwnymi.
Ten tomik jest pierwszą w Polsce książkową monografią jednego z najpiękniejszych bombowców w historii lotnictwa - ikonicznego brytyjskiego Avro Vulcan, przez trzydzieści lat stanowiącego jeden z filarów atomowego odstraszania Zjednoczonego Królestwa.
Samolot, którego koncepcja powstała w końcu lat czterdziestych ubiegłego wieku służył w RAF przez prawie czterdzieści lat, aby w spektakularny sposób zakończyć karierę udziałem w wojnie falklandzkiej.
W niniejszej publikacji omówiono historię, taktykę użycia (ze szczególnym uwzględnieniem broni atomowej oraz termojądrowej) i konstrukcję samolotu Vulcan, jak również jego ograniczenia eksploatacyjne. W części rysunkowej publikacji pokazano schematy malowania i oznakowania Vulcanów oraz godła jednostek i baz RAF, w których służyły te samolot.
Tekst jest zilustrowany 35 zdjęciami, 1 mapą, 1 przekrojem barwnym, 14 rysunkami i 6 sylwetkami barwnymi.
W tomiku nr 251 z serii Typy Broni i Uzbrojenia przedstawiono jeden z najskuteczniejszych, najbardziej rozpoznawalnych i najsłynniejszych śmigłowców szturmowych świata: AH-1G Cobra firmy Bell. Był to zarazem pierwszy śmigłowiec od początku projektowany jako szturmowy. W tej pracy skupiono się na wczesnej historii rozwoju Cobry oraz powstaniu jej pierwszej, najbardziej eleganckiej wizualnie wersji, która zresztą została szeroko użyta na polu bitwy: AH-1G (inne warianty Cobry zostaną omówione w jednym z kolejnych tomików serii TBiU nr 253).Po raz pierwszy w Polsce pokazano nieznane szerzej, archiwalne fotografie z użycia śmigłowca Cobra w wojnie w Wietnamie (głównie są to helikoptery z jednostki Kawalerii Powietrznej „Centaurs”), a także oryginalne rysunki pochodzące z instrukcji użytkowania w locie tej maszyny. Szeroko omówiono zarówno jej dane taktyczno-techniczne, uzbrojenie, jak i historię zaciętych walk, które Cobry toczyły w południowo-wschodniej Azji (w Wietnamie stracono około 30% użytych śmigłowców AH-1!).
W publikacji pokazano też wiele schematów malowania i oznakowania Cobr z tego okresu. Tekst ilustruje 38 zdj., 9 rys, 1 mapa, 18 barwnych sylwetek boczny i rys. śmigłowca w 3 rzutach.
W publikacji opisano samolot myśliwsko-bombowy Suchoj Su-34, który stanowi obecnie podstawową siłę uderzeniową lotnictwa wojskowego Rosji. Jest to samolot wielozadaniowy, który łączy w sobie przeciwstawne wymagania wysokiej manewrowości i prędkości, z jednej strony oraz dużego ładunku bojowego i zasięgu lotu z drugiej. Do jego zaprojektowania wykorzystano najnowsze osiągnięcia z dziedziny aerodynamiki i technologii lotniczej, zastosowano najbardziej zaawansowane systemy sterowania, zobrazowania informacji, nawigacji i ataku oraz uzbrojenia. W latach 2010-2024wyprodukowano ok. 140 samolotów Su-34. Od momentu rozpoczęcia 24.02.2022 r. agresji Rosji na Ukrainę do końca 2024 r. udokumentowano zniszczenie co najmniej 35 samolotów tego typu.
Monografia zawiera szczegółowy opis procesu projektowania samolotu Su-34, opracowanego na bazie myśliwca przewagi powietrznej Su-27. Autor dokładnie przedstawił jego budowę, systemy pokładowe i uzbrojenie, opisał zastosowanie bojowe i przedstawił dokładne dane takt.-techn. Tekst jest zilustrowany 70 barwnymi zdjęciami, 2rysunkami, 6 sylwetkami barwnymi i rysunkiem samolotu w 3 rzutach.
W tomie 10 z serii Technika Wojskowa XXI Wieku opisano 4-osiowe podwozia ciężarówek Tatry, które stanowią doskonałą podstawę także dla ciężkich terenowych kołowych samochodów ewakuacji i ratownictwa technicznego, z możliwymi innymi funkcjami, takimi jak logistyczne i inżynieryjne. Już pierwszy pojazd tej kategorii - AV-15, przygotowany jeszcze w czasach Czechosłowacji, w swojej klasie taborowej wyróżniał się przodującymi parametrami. Nie inaczej było z przygotowanym pod koniec lat 90. dla Zjednoczonych Emiratów Arabskich typem RV-20 SAS, który jednak pozostał tylko prototypem. Kolejnym pojazdem w tej kategorii jest Treva-15 i powstały w kooperacji z polską firmą Szczęśniak PS – typ KWZT-3. Od 2022 roku rolę głównej propozycji pełni zaś typ Treva-30, w momencie swojego debiutu będący najlepszą konstrukcją tego rodzaju na świecie, uwzględniając wypadkową czynników ekonomicznych, strategicznych, politycznych i użytkowych. Do tego podwozia Tatra z serii Force są wykorzystywane przez inne państwa do budowy analogicznych wyrobów. O tych wszystkich pojazdach traktuje ta monografia, która stanowi uzupełnienie innej monografii tego samego autora, także wydanej przez Agencję Wydawniczą CB pt. Kołowe Wozy Zabezpieczenia Technicznego firmy Szczęśniak PS.
Książka o getcie w Terezinie (niem. Thersienstadt Ghetto), w pobliżu Litomierzyc w północnych Czechach, powstała w ramach projektu "Europa według Auschwitz".
Jest to swoista kronika-reportaż oparta niemal wyłącznie na relacjach więźniów i zeznaniach SS-manów. W twierdzy Terezin w 1940 r. Niemcy utworzyli więzienie Gestapo, a następnie getto, które pełniło rolę obozu przejściowego i tranzytowego dla Żydów z ówczesnego Protektoratu Czech i Moraw, a później dla ludności z Niemiec, Austrii, Holandii, Danii, Słowacji i Węgier. Do maja 1945 r. przez Terezin przeszło ok. 155 000 mężczyzn, kobiet i dzieci. Około 35 000 zginęło w samym Terezinie, a kolejne 83 000 deportowano i zamordowano w niemieckich obozach zagłady na wschodzie (gł. W KL Auschwitz-Birkenau), część zginęła w obozach pracy w III Rzeszy i podczas marszów śmierci pod koniec wojny.
W Polsce tragiczna historia Theresienstadt Ghetto jest prawie nieznana.
W tomiku przedstawiono jeden z najskuteczniejszych i najsłynniejszych przeciwpancernych pocisków kierowanych świata: amerykańskiAGM-114 „Hellfire” („Piekielny ogień”), który, wraz ze śmigłowcem AH-64 Apache - stał się jednym z bohaterów pierwszej wojny w Zatoce Perskiej.
Oba te typy uzbrojenia wkrótce wejdą na uzbrojenie Wojska Polskiego. Pocisk Hellfire nie doczekał się dotąd w Polsce swojej monografii. Autor przedstawił historię rozwoju ppk Hellfire, jego kolejne wersje, sposoby ataku, dane techniczne oraz szczegółowe informacje dotyczące jego użycia w boju, z uwzględnieniem popełnianych przy tym błędów, które nieraz miały tragiczne następstwa. Dużo uwagi poświęcono specyfice użycia tej broni przez śmigłowce, z pokazaniem autentycznych kadrów z systemów celowniczych z ataków przeprowadzonych za jej pomocą, a także symboliki związanej z użyciem ppk Hellfire, którą wyświetlają samym załogom systemy walki helikopterów bojowych.
Tomik ilustrują 52 zdjęcia i 11 rysunków.
W tomiku przedstawiono jeden z najsłynniejszych i najgroźniejszych typów atomowych okrętów podwodnych używanych przez US Navy (Marynarka Wojenna USA) od czasów zimnej wojny aż do dziś.
Wyznaczone w konstrukcji tych jednostek standardy wyposażenia elektronicznego i elektroakustycznego, skuteczności uzbrojenia i mobilności oraz wyciszenia układów napędowych przez długie lata pozostawały i nadal pozostają poza zasięgiem większości flot wojennych świata. Obok danych taktyczno-technicznych w publikacji znajdziemy wiele zdjęć oraz zestawienie akcji bojowych tych jednostek.
Aktualne, II wydanie uzupełniono o losy omawianych jednostek po 2004 roku oraz o nowe informacje na ich temat. Więcej uwagi poświęcono wypadkom, w których brały one udział, uwspółcześniono też informacje dotyczące ich uzbrojenia i wyposażenia, które weszło do eksploatacji w ostatnich latach.
Tekst ilustruje 70 zdjęć, 53 rysunki i 9tabel.
W tomiku przedstawiono historię i stronę techniczną czterech małych okrętów rakietowych radzieckiego projektu 1241RE, znanych jako „tarantule”. Służyły w polskiej Marynarce Wojennej od połowy lat 80. do końca pierwszej dekady lat 2000. Okręty te stanowiły ważny element sił uderzeniowych 3. Flotylli Okrętów w Gdyni. Cechowała je dynamiczna, bojowa sylwetka i legendarna już prędkość maksymalna 47 w. Okręty tego typu służyły też pod banderami innych państw Układu Warszawskiego, jak również azjatyckich i afrykańskich krajów zaprzyjaźnionych z ZSRR. „Tarantule” były przeznaczone do niszczenia okrętów, statków handlowych i zespołów desantowych na morskich akwenach nieosłoniętych. Były silnie uzbrojone w kierowane pociski przeciwokrętowe i przeciwlotnicze oraz armaty kalibrów 30 i 76 mm. Powstały na przełomie lat 70. i 80., aby zastąpić starzejące się kutry proj. 205 „osa”, które osiągnęły wielki sukces eksportowy. „Tarantule” nie doczekały się jednak tak licznej produkcji, głównie z powodu większych rozmiarów i wynikającej z tego wyższej ceny. We flocie Federacji Rosyjskiej, jak i siłach morskich kilku innych państw, nowsze wersje „tarantul”, wyposażone w bardziej zaawansowane systemy uzbrojenia, są eksploatowane do dziś. Ich służba pod biało-czerwoną banderą zakończyła się w 2009 r., mimo prób przedłużenia ich życia poprzez modyfikacje i przezbrojenie, które ostatecznie nie doszły do skutku. Także sprzedaż za granicę nie powiodła się i po polskich „tarantulach” pozostały jedynie nieliczne pamiątki.
Książka Leszka Szostka "Artyleria polowa Wojska Polskiego 1918-1939" to trzeci i zarazem ostatni tom leksykonu o artylerii polowej Wojska Polskiego w latach 1918-2024.
Bogato ilustrowany leksykon prezentujący historię rozwoju, budowę i szczegółowe dane taktyczno-techniczne wszystkich typów sprzętu artyleryjskiego, jaki znajdował się w latach 1918-1939 na uzbrojeniu Wojska Polskiego.
Autor opisał kilkadziesiąt typów dział przeciwpancernych i polowych, dział samobieżnych, haubic i dział ciężkich, moździerzy i prototypów sprzętu artyleryjskiego.
W tomiku opisano historię powstania kutrów torpedowych jako klasy okrętów oraz ich podstawowego uzbrojenia – torpedy. W dalszej części przedstawiono próby wprowadzenia do służby w Polskiej Marynarce Wojennej ścigaczy. Następnie zaprezentowano sowieckie kutry torpedowe używane początkowo przez MW PRL oraz proces projektowania, budowy i eksploatację okrętów tej klasy zaprojektowanych przez polskich konstruktorów. Zacofanie gospodarcze, całkowita podległość ZSRS i ślepe naśladownictwo wszystkiego co sowieckie spowodowało, że powstałe jednostki nie miały niemal żadnej wartości bojowej.
Po sukcesach egipskich (w 1968 r.) i indyjskich (w 1970 r.) ścigaczy rakietowych, kutry/ścigacze torpedowe stały się przeżytkiem i straciły rację bytu we flotach. Dlatego co najmniej dziwne wydaje się forsowanie budowy tych jednostek i wcielenie ich do składu MW PRL. Dziwi to tym bardziej, że już od prototypu były to okręty zupełnie nieudane. Miały minimalną dzielność morską, przestarzałe uzbrojenie w wyrzutnie torpedowe, niewydajne i bardzo hałaśliwe zespoły napędowe, staroświeckie systemy sterowania siłownią, przestarzałe urządzenia elektroniczne (radary, radiostacje, systemy kierowania ogniem), bardziej niż spartańskie warunki bytowe załóg, ale przede wszystkim sprawiające mnóstwo problemów poszycie kadłubów z hydronalium. Chyba dlatego bardzo szybko wycofano je ze składu floty i złomowano.
Do dziś przetrwał tylko kuter Odważny, który jest eksponatem Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej, rodzinnym mieście konstruktora tych jednostek.
W tomie 9 serii Technika Wojskowa XXI Wieku przedstawiono powstanie i rozwój wielozadaniowego myśliwca Dassault Aviation Rafale przeznaczonego do wykonywania szerokiego spektrum zadań na współczesnym polu walki (powietrze – powietrze, powietrze – ziemia, powietrze – woda oraz rozpoznawcze), w tym kilku zadań w jednym locie (myśliwskie, rozpoznawcze i uderzeniowe). Rafale w odmianie jednomiejscowej bojowej Rafale C, dwumiejscowej bojowej Rafale B (z możliwością prowadzenia na niej szkolenia lotniczego) oraz jednomiejscowej bojowej bazowania pokładowego Rafale M, to wielozadaniowy samolot myśliwski generacji 4+ z pewnymi cechami utrudnionego wykrycia i licznymi zaletami wynikającymi z sieciocentryczności oraz fuzji sensorów (lepsza świadomość sytuacyjna, lepsze warunki podejmowania decyzji, większe bezpieczeństwo i pewność siebie w działaniu). Jest to jeden z najlepszych współcześnie taktycznych odrzutowych samolotów bojowych. Jest obecnie podstawowy samolot bojowy lotnictwa wojskowego Francji. W ostatnich latach Rafale stał przebojem eksportowym przemysłu francuskiego. Został zakupiony dla lotnictwa wojskowego m.in. Indii, Kataru, Chorwacji, Grecji, Serbii.
Arbeitslager Harmannsdorf (dziś Miłoszów koło Leśnej na Dolnym Śląsku) to jedna z blisko stu filii obozu koncentracyjnego Gross-Rosen, funkcjonująca w latach 1944-1945. Książka ukazuje genezę powstania obozu i jednej z jego filii, uchodzącej za „wieś silnych ludzi”, warunki przebywania w obozie, ucieczki, zdjęcia, plany i dokumenty obozowe, korespondencję więźniów a przede wszystkim ich relacje, osób różnych narodowości, do których udało się dotrzeć autorom – dr hab. Dorocie Suli, pracownikowi naukowemu Muzeum i Archiwum Gross-Rosen w Wałbrzychu i Januszowi Skowrońskiemu, regionaliście i dziennikarzowi, kierującemu Stowarzyszeniem „Zamek Czocha”. W książce pokazano losy więźniów (m.in. odtworzono ich marsz śmierci Hartmannsdorf-Buchenwald w lutym-marcu 1945) oraz wydarzenia związane z upamiętnianiem pamięci o nich(choćby odsłonięcie pomnika w Miłoszowie czy Sieniawce, projekty edukacyjne czy coroczną akcję „Zapalmy znicze pamięci”). To pierwsza tego typu tak wyczerpująca publikacja w kraju.
W publikacji opisano powstanie i rozwój czołgu T-72B, który był ostateczną i dopracowaną wersją czołgu T-72. Przeżył wszystkich konkurentów i utrzymał się w produkcji aż do podjęcia prac nad nowym czołgiem T-90, który niewiele różni się od T-72. W tym czasie powstało wiele odmian czołgu T-72B, przy czym niektóre zmiany wprowadzono jeszcze na linii produkcyjnej, a inne to głębokie modernizacje istniejących pojazdów. Najliczniej wytwarzane warianty tych drugich to T-72B3 wz. 2011 i T-72B3 wz. 2016 (znany też jako T-72B3M). W 2022 r, wznowiono na niewielką skalę produkcję czołgów T-72B3 w Uralwagonzawodiee w Niżnym Tagile (powstaje tam także podstawowy czołg dostarczany Armii Rosyjskiej – T-90M Proryw). T-72B to najszerzej stosowany czołg w wojnie w Ukrainie i jego historia jest wciąż pisana na nowo.
Honker jest jedynym polskim lekkim samochodem w pełni terenowym. W ciągu kilku dekad swojej historii doczekał się licznych wersji i modyfikacji, zazwyczaj wdrażanych przez kolejnych właścicieli tej marki. Niestety, nigdy do końca nie udało się dopracować tej konstrukcji. Co jednak ważne, historia Honkera nie kończy się tak, jak historia kilku innych rodzimych marek. Te piękne tradycje kontynuuje bowiem starachowicka spółka Autobox Innovations, która w 2019 roku nabyła prawa zarówno do tej marki, jak i do dalszej produkcji opatrzonych nią wyrobów. Jest to także podmiot, który kontynuuje tradycje marki Star, wciąż dostarczając Wojsku Polskiemu legendarne samochody ciężarowo-terenowe Star 266 zmodernizowane do wariantu Star 266M2. Firma ta zaproponowała modernizację dotychczasowego Honkera do wersji M-AX, najlepszego lekkiego Honkera wywodzącego się z pierwotnej konstrukcji. Oprócz tego od podstaw przygotowała dwa kolejne, typowo wojskowe modele auta tej marki, powodując, że Honker dzisiaj to nie jedna odmiana, a kilka. Monografia ta traktuje właśnie o tych wszystkich Honkerach rodem z Autoboxu ze Starachowic, doskonale uzupełniając publikacje o poprzednich wersjach tego pojazdu, w dodatku z trzech kompletnie odmiennych linii.
W publikacji opisano powstanie i rozwój wielozadaniowego samolotu myśliwskiego przewagi powietrznej Suchoj Su-30, który jest przeznaczony do wykonywania różnorodnych zadań bojowych na współczesnym polu walki (zwalczanie lotnictwa przeciwnika, atakowanie celów naziemnych i nawodnych, rozpoznanie, walka elektroniczna). Samolot opracowano w Biurze Doświadczalno-Konstrukcyjnym im Suchoja w Rosji na przełomie lat 80. 9 90. XX wieku. Od tego czasu konstrukcja, wyposażenie i uzbrojenie Su-30 są wzbogacane i ulepszane. Produkcję samolotu Su-30 uruchomiono w Rosji i w Indiach. Liczba zbudowanych egzemplarzy przekroczyła 750 i dostarczono je do 15 państw. Głównymi użytkownikami są Rosja, Indie i Chiny. Od 2022 r. Rosja wykorzystuje ten samolot w wojnie z Ukrainą.
W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, wersje i użycie najnowocześniejszych na świecie wojskowych aeromobilnych lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych. Określenie "aeromobilne" oznacza, że są to pojazdy zdolne do przerzutu drogą powietrzną, przy wykorzystaniu samolotów transportowych. Ta cecha wymusza zwartą budowę tych pojazdów, ograniczenie ich masy własnej i bardzo przemyślane rozmieszczenie zbiornikow na wodę i piany gaśnicze, pomp, agregatów i innego sprzętu niezbędnego w akcjach ratunkowych. Opisane pojazdy mogą być także wykorzystane do celów cywilnych, m. in. do gaszenia pożarów i w akcjach ratunkowych podczas klęsk żywiołowych zwłaszcza tam, gdzie nie jest możliwe dostarczenie szybko innego sprzętu ratunkowo-ewakuacyjnego. W tomiku opisano najnowsze konstrukcje aeromobilnych lotniskowych pojazdów ratowniczo-gaśniczych opracowanych i produkowanych w Austrii, Niemczech i USA przeznaczonych do wykorzystania na lotniskach wojskowych. Wojsko Polskie w ogóle nie dysponuje takimi pojazdami (dwa mają lotniska cywilne). Tekst zilustrowano 104 zdj. i 4 rysunkami.
W tomiku opisano historię powstania, konstrukcję, uzbrojenie i losy amerykańskich lotniskowców Yorktown (CV-5), Enterprise (CV-6) i Hornet (CV-8). Najbardziej interesujące są lata, gdy projektowano te okręty. Nim powstały rozważano różne konfiguracje tych jednostek, łącznie z popularną wówczas koncepcją krążowników lotniczych. Ostatecznie powstały piękne okręty, które stały się podstawową siłą uderzeniową US Navy w początkowym okresie wojny z Japonią. Walczyły dzielnie na Pacyfiku, ale tylko Enterprise doczekał jej zakończenia. Później nazwa ta została nadana pierwszemu amerykańskiemu lotniskowcowi z napędem nuklearnym, a obecnie nosi ją kolejny okręt tej klasy, który wkrótce ma wejść do służby czynnej. Tekst jest zilustrowany Tekst zilustrowany jest 29 zdjęciami, 8 tabelami i 10 rysunkami w 2 i 3 rzutach.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
