Literatura beletrystyczna - beletrystyka psychologiczna, religijna i filozoficzna, powieści, opowiadania, science fiction, romans, thrillery, fantazja po te wszysztkie bestsellery zapraszamy do naszej księgarni internetowej Dobreksiazki.pl
Mamy naprawdę szeroki wybów i atrakcyjne ceny. Jest w czym wybierać. Zapraszamy.
O książce:Pięciolecie wielkich przesileń wojennych i politycznych po Połtawie zajmuje odrębne miejsce również w dziejach Polski. Wraz z całą wschodnią Europą przeżywa ona najgłębsze przeobrażenie sytuacji międzynarodowej. Jak nigdy w ciągu XVIII w., zagrożona pochłonięciem przez wzbierający zalew rosyjski, stwarza dostosowaną do zmienionych warunków nową orjentację polityczną. Powstaje pierwszy sojusz polsko-turecki przeciw Moskwie. Pierwsza w dziejach naszych emigracja polityczna przygotowuje na obczyźnie oswobodzenie kraju i uświadamia obcym konieczności utrzymania niezawisłej Polski jako ochrony przed ekspansją caratu. Poraz pierwszy zarysowuje się z całą wyrazistością wzajemny związek i oddziaływanie pomiędzy dwoma naczelnemi zagadnieniami stulecia, sprawą polską a sprawą wschodnią. Jak gdyby zaś dla zadokumentowania przełomowości tego okresu skrzyżowania się dwóch epok, Turcja, równolegle z nową misją ratowania niezawisłości Polski, ostatnim odruchem zamierających dążności zaborczych gotować będzie podbój Ukrainy i Kamieńca.Powszechnodziejowa treść spraw polskich tego okresu wymagała przedstawienia ich w ścisłym związku z całością przeobrażeń europejskich. Ponieważ zagadnieniem dominującem po Połtawie był raptowny wzrost ekspansji rosyjskiej i grożące stąd dla Europy następstwa, przeto starałem się w pierwszym rzędzie odtworzyć proces stopniowego przenikania świadomości tego niebezpieczeństwa oraz nastroje i plany przeciwrosyjskie. O autorze:Józef Feldman (18991946) polski historyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmował się głównie dziejami stosunków polsko-niemieckich, dyplomatyki międzynarodowej oraz historią Polski i Francji w XVIII wieku. Autor takich prac jak Polska w dobie wielkiej wojny północnej 17041709 (1925), Polska a sprawa wschodnia 17091714 (1926), Sprawa polska w roku 1848 (1933), Stanisław Leszczyński (1934), Bismarck a Polska (1938).
Historia, jako dyscyplina badawcza, jest ogromnym obszarem. Rozpoczyna się od okresu, kiedy człowiek zszedł z drzewa i nauczył się chodzić na dwóch nogach. Obejmuje czasy aż do chwili dzisiejszej. Stąd konieczne są ograniczenia.Parę uwag ogólnych o dyscyplinie, która jest przedmiotem tego studium. Historia ustroju nie jest jak już podkreślono historią zdecydowanie odrębną, którą należy oddzielić od historii gospodarczej, społecznej, politycznej czy historii kultury. Wynika to z historii źródeł. Średniowiecze, a od niego to studium rozpoczynamy, opiera się na kronikarzach, którzy pisali nie o państwie jako całości, ale najbardziej o panującym, jego dworze i otoczeniu. Nie zdawali sobie sprawy z tego, iż przeceniają rolę jednostki w dziejach. Z tego nie można im czynić zarzutu.Bo jest tu też istotny wyjątek. Nie da się całkiem uniknąć tła politycznego: historii samego państwa, jego granic, jego klęsk i sukcesów. Dopiero po omówieniu tego tła dziejowego oby jednak nie nazbyt szczegółowego przejść należy do historii ustroju O autorze: Prof. dr hab. Stanisław Grodziski (19292020), polski historyk ustroju i prawa, prorektor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, dziekan Wydziału Prawa i Administracji krakowskiej Alma Mater, wiceprezes Polskiej Akademii Umiejętności, doktor honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego, kierownik Katedry Powszechnej historii Państwa i Prawa, kierownik Katedry Historii Państwa i Prawa Polskiego, kierownik Katedry Wydawnictw Źródłowych UJ, autor kilkuset prac naukowych i popularnonaukowych z zakresu historii ustroju, prawa, Galicji, Sejmu staropolskiego, członek wielu towarzystw naukowych polskich i zagranicznych.
Leksykon zawiera niemal 200 haseł związanych z szeroko rozumianą dyplomacją, od klasycznych pojęć (jak "ambasador", "nota dyplomatyczna", "azyl"), po współczesne zjawiska (np. "branding narodowy", "dyplomacja sportowa"). Zgodnie z założeniami autorów jest to opracowanie nowoczesne, odwołujące się do zmian, jakie zachodzą w dyplomacji i w jej współczesnym otoczeniu. (). Nowe hasła związane są m.in. z nowoczesnymi formami komunikowania, np. "dyplomacja cyfrowa", "komunikowanie w dyplomacji", "międzynarodowe public relations" i "nowoczesne technologie w dyplomacji". Uwagę zwracają także takie hasła jak "procedura milczącej zgody" czy "reparacje wojenne", opisujące zjawiska, które stały się ważnymi elementami działań dyplomatycznych.dr hab. Hanna Suchocka, prof. UAMTo wartościowa publikacja, która z powodzeniem może być wykorzystana w dydaktyce akademickiej. Pozwala poszerzyć wiedzę na temat współczesnej praktyki dyplomatycznej, norm prawnych oraz instytucjonalnych mechanizmów funkcjonowania służby zagranicznej. Leksykon zasługuje na uznanie za pomysł, koncepcję i wykonanie.dr hab. Marta Witkowska, prof. UW
Handel jest praktycznym sprawdzianem gotowości cyfrowej, ponieważ obejmuje pełen przebieg procesu: od zapotrzebowania i realizacji zamówienia, przez jednoznaczną identyfikację stron i produktów, wymianę dokumentów i danych logistycznych, odprawę i płatność, aż po rozliczenia. Ten łańcuch działa tylko wtedy, gdy po obu stronach są zgodne identyfikatory, definicje i formaty; w przeciwnym razie rosną cyfrowe koszty transakcyjne, a granice stają się granicami standardów. Nowoczesna linia produkcyjna nie wystarczy, jeśli faktura nie przechodzi walidacji w systemie partnera, zgłoszenie nie jest poprawnie odczytywane, a etykieta nie zawiera uzgodnionego kodu produktu.fragment WstępuPraca Katarzyny Śledziewskiej stanowi bardzo szczegółową interdyscyplinarną analizę problematyki e-commerce i - szerzej - cyfryzacji gospodarki w ogóle, łączącą aspekty ekonomiczne, ekonometryczne, socjologiczne oraz z zakresu zarządzania i stosunków międzynarodowych. Monografia może stać się interesującą lekturą zarówno dla ekonomistów i specjalistów od zarządzania, jak i dla informatyków, socjologów oraz osób po prostu zainteresowanych cyfryzacją.prof. dr hab. Elżbieta CzarnyKatarzyna Śledziewska - dr hab., prof. UW, kierowniczka Katedry Ekonomii Cyfrowej na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz dyrektorka zarządzająca DELab UW. Realizowała liczne krajowe i międzynarodowe projekty badawcze dotyczące gospodarki cyfrowej i transformacji technologicznej. Jej badania koncentrują się na cyfryzacji przedsiębiorstw i instytucji publicznych oraz na wpływie sztucznej inteligencji na rynek pracy i edukację, ze szczególnym uwzględnieniem kompetencji cyfrowych. Jest autorką i współautorką wielu publikacji naukowych, w tym książek Gospodarka cyfrowa. Jak nowe technologie zmieniają świat (WUW, 2020) oraz The Economics of Digital Transformation (Routledge, 2021), a także licznych raportów i ekspertyz przygotowywanych dla sektora publicznego i biznesu. Ma bogate doświadczenie we wspieraniu organizacji w adaptacji do nowych technologii i wdrażaniu innowacji cyfrowych, m.in. w ramach European Digital Innovation Hub.
Na oficjalnym zdjęciu zrobionym 22 maja 1992 r. na Kremlu prezydenci Polski i Rosji wymieniają się podpisanymi właśnie umowami. Na mocy jednej z nich szesnaście miesięcy później ostatnie oddziały armii radzieckiej wyjadą za Bug. Uśmiechy Wałęsy i Jelcyna nie zdradzają, jak bardzo nerwowy był to dzień. Polski przywódca w brawurowych negocjacjach doprowadził w ostatniej chwili do zmiany kontrowersyjnych zapisów. Widząc ustępliwość Jelcyna, rosyjski minister obrony Paweł Graczow podobno próbował sabotować podpisanie jednego z protokołów, twierdząc, że gdzieś zawieruszyła się jego nowa wersja. Korekty dokumentu miał dokonać odręcznie minister Krzysztof Skubiszewski, a Lech Wałęsa zszedł z małżonką na uroczysty obiad dopiero po otrzymaniu sygnału od szefa polskiej dyplomacji, że dokument został podpisany. Uczestnicy tych wydarzeń wspominają, że rosyjscy generałowie mieli łzy w oczach.Podpisane w 1992 r. w Moskwie umowy były jednym z największych sukcesów dyplomacji III RP w polityce wschodniej. Osiągnięto go dzięki poświęceniu i zaangażowaniu wielu osób, które na oficjalnych fotografiach stoją zazwyczaj w dalszych rzędach, choć to właśnie ich codzienna praca umożliwia historyczne przełomy. Jednym z takich ludzi był Jerzy Sułek. W swoim życiu zawodowym z powodzeniem podążał na przemian trzema ścieżkami - dyplomatyczną, naukową i urzędniczą. Zasłynął jako negocjator. W tej roli, reprezentując Rząd III RP, przewodził w sumie 34 rundom rozmów. Negocjował fundamentalne kwestie zarówno z zachodnimi, jak i wschodnimi sąsiadami Polski. Rozmowa z nim daje wgląd nie tylko w budowanie relacji z poradziecką Rosją, ale i w specyfikę rozmów zakulisowych oraz w funkcjonowanie polskiej dyplomacji po 1989 r. To fascynująca lektura dla wszystkich intersujących się najnowszą historią Polski!Jerzy Sułek - dyplomata, naukowiec i działacz polityczno-społeczny. Absolwent Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie. Doktor nauk humanistycznych, doktor habilitowany nauk politycznych, profesor nadzwyczajny i uczelniany szkół wyższych w Warszawie i Łodzi. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na współczesnych stosunkach międzynarodowych, zwłaszcza na relacjach Polski i Niemiec. Stypendysta Fundacji im. Alexandra von Humboldtaw Kolonii i Bonn (RFN). Aktywny w polskim i międzynarodowym środowisku ofiar nazizmu. Po przełomie demokratycznym w 1989 r. czołowy negocjator dyplomatyczny III RP, główniew stosunkach z Niemcami i ZSRR. Od 2006 r. na emeryturze.Alicja Curanović - profesorka nauk społecznych w dyscyplinie stosunki międzynarodowe na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Ostatni żołnierze Armii Radzieckiej opuścili terytorium Polski niedługo po jej dwunastych urodzinach. Później na Uniwersytecie Warszawskim obroniła pracę magisterską o idei solidarności słowiańskiej w polityce zagranicznej Rosji. Od tamtej pory próbuje zrozumieć, jak Rosjanie myślą o stosunkach międzynarodowych. Jej ostatnia książka była poświęcona wątkom mesjanistycznym w rosyjskiej polityce zagranicznej (2020). Obecnie dzięki grantowi NCN analizuje kategorię (nie)sprawiedliwości w dyskursie rosyjskim. Od 2022 r. zbiera w formie wywiadów świadectwa osób, które po 1989 r. współtworzyły polską politykę wschodnią, głównie wobec Rosji.
Współczesny świat obfituje w zręczne, a nierzadko uwodzicielskie teksty perswazyjne, nastawione na doraźne efekty polityczne i rynkowe. Książka Jacka Grębowca zaprasza czytelników w podróż po meandrach współczesnej retoryki. Autor przygląda się językowi polityki, reklamy i mediów, konstruując opowieść o tym, jak głęboką przemianę przechodzi dziś retoryka - niegdyś sztuka przekonywania i poszukiwania trudnego nierzadko konsensusu - i jak utrwalone w tradycji pojęcia zmieniają swe pierwotne znaczenie.Rozważania Jacka Grębowca mają dwa zasadnicze wymiary: językowy oraz społeczno-kulturowy. Ta perspektywa badawcza pozwala nie tylko na scharakteryzowanie argumentów, tropów i figur zrejestrowanych w debacie publicznej, w kampaniach społecznych i reklamowych, lecz również na uchwycenie zmian, trendów czy kryzysóww komunikacji, na wskazanie ich przyczyn oraz formułowanie diagnoz. Autor zadaje ważkie pytania: Czy demagog to nadal mąż stanu, który prowadzi lud ku lepszej, przyszłości, czy wątpliwy moralnie populista skoncentrowany na perspektywie rychłego objęcia urzędu? Czy szczytny cel perswazji uświęca wszelkie powzięte w niej środki? Analizując rozmaite teksty kultury, autor pokazuje, jak społeczne i kulturowe konteksty wpływają na charakter wypowiedzi perswazyjnych.Retoryka i demagogia w praktyce to przewodnik dla wszystkich, którzy chcą lepiej rozumieć media, politykę, reklamę i obowiązujący w nich język. Skierowany jest do każdego, kto zamierza świadomie uczestniczyć w debacie publicznej. Pozwala rozpoznać mechanizmy manipulacji i demagogii oraz daje narzędzia do budowania bardziej otwartego, empatycznego dialogu. Rozwija kompetencje, które pozwalają lepiej słuchać, rozumieć i uczciwie przekonywać.Jacek Grębowiec, odwołując się do celnie wybranych analiz obecnych w dyskursie naukowym, patrzy na deficyty kooperacji jako na czynnik wzmacniający niezgodę, zakłócający współpracę między aktorami sceny publicznej, mający destrukcyjny wpływ na jakość procesów społecznych. Dowodem dla autora książki są objawy retoryki nienawiści czy wypowiedzi prominentnych aktorów zmediatyzowanej debaty publicznej. []Demagogia wiązana jest przez autora monografii z inwencją (czyli decyzją związaną z tym, co się mówi) oraz z adekwatnym stylem (doborem środków językowych). Jacek Grębowiec postrzega demagogię jako strategię komunikacji polegającą na odwołaniu się przez nadawcę do emocji, oczekiwań odbiorcy. Autor monografii zauważa bowiem, że współczesny świat polityki, publicystyki, marketingu pełen jest demagogicznych komunikatów (co nie oznacza, że demagogia jest dzieckiem współczesności) będących oczywistą konsekwencją "społecznych frustracji i niedostatków" oraz walki elit o władzę.Z recenzji dr. hab. Jerzego Biniewicza
Teatralność niniejszych wykładów odsyła nas nieodzownie do świata baroku, z jego umiłowaniem maski i bezustannie zmieniających się ról. Pojawia się przed nami na scenie jednocześnie harmonijny dyrektor teatru, natchniony poeta i aktor stale wchodzący w interakcję z widownią. Nie stroni przy tym od uruchamiania instrumentarium romantycznego z zabiegami takimi, jak: eksperyment, dowcip, analogia czy ironia. Pełnymi garściami czerpie z oświeceniowej tradycji polemiczności, kwestionowania ustalonych autorytetów, podważania zakorzenionych wyobrażeń i kanonów. Wykłady mienią się zresztą wielością postaci autorów drugo- i trzeciorzędnych, jakby w nieprzerwanym ruchu tworzenia hierarchii alternatywnych. Ich esencją jest bowiem spór, niezgoda na to, co zastane, i chęć, aby choć na chwilę rozpłynęło się po to, aby nadać mu wspólnie nowe, zaskakujące dla wszystkich formy.Czy w średniowieczu były zegary ścienne? Kochani, od kiedy istnieją zegary ścienne? [Milczenie] Od końca wieku siedemnastego. Zatem co robi tutaj zegar ścienny w średniowiecznym domu, czyżby pisarz się pomylił? Raczej nie. Jednak wprowadzając elementy anachroniczne, wyobcowuje ten świat przedstawiony i daje nam bardzo wyraźnie do zrozumienia, że mamy do czynienia z dziełem sztuki, a nie z relacją z rzeczywistości. Jeśli zadamy sobie pytanie, jakie może mieć znaczenie ten zegar, to można pokusić się o przypuszczenie, że sygnalizuje on czas linearny, czas pędzący wciąż do przodu, czas oświeceniowy, mierzalny, w odróżnieniu od czasu wewnętrznego, czasu marzenia sennego i poezji.Wykłady z historii literatury niemieckiej zostały wygłoszone dla studentów pierwszego roku germanistyki przez profesora Wojciecha Kunickiego w pandemicznych latach 2020-2022.Słowo pisane jedynie z trudem oddaje potencjał performatywności ustnej wersji tej akademickiej formy.
Bonifacy Miązek - poeta, kapłan, profesor Uniwersytetu Wiedeńskiego - przez całe życie budował mosty: między literaturą a duchowością, między Polską a światem, między słowem a doświadczeniem. Jego twórczość i działalność naukowa to nie tylko zapis intelektualnych poszukiwań, lecz także świadectwo głębokiego przeżywania historii, kultury i wiary. Miązek jawi się tu jako myśliciel niezależny, łączący naukową precyzję z osobistą refleksją nad losem człowieka.Tom pod redakcją Justyny Radłowskiej, będący efektem międzynarodowej konferencji naukowej zorganizowanej w piątą rocznicę śmierci poety, ukazuje jego dorobek w szerokim kontekście literaturoznawczym, kulturowym i duchowym. Autorzy - badacze z Polski, Austrii i Czech - podejmują pogłębioną analizę zarówno poezji Miązka, jak i jego prac literaturoznawczych, w tym wyjątkowych syntez literatury polskiej w języku niemieckim. Ukazują sylwetkę intelektualisty, który z równą pasją pochylał się nad średniowiecznymi żywotami świętych i nad dramatem Balladyny czy twórczością Wierzyńskiego. Jego poezja, nacechowana metafizyczną głębią, jest alternatywą dla religijności PRL-owskiej, a zarazem wyrazem duchowego doświadczenia kapłaństwa, samotności i tęsknoty za ojczyzną.To książka, która zainteresuje nie tylko literaturoznawców. Dla badaczy - jest cennym źródłem wiedzy o metodologii, recepcji i międzynarodowej obecności polskiej literatury. Dla czytelników - zaproszeniem do świata, w którym samotność, wiara i pamięć splatają się w poetycką opowieść o człowieku w słowie szukającym domu.RECENZJAZamieszczone w tomie teksty to solidne i dalekie od akademickiego schematyzmu rozprawy naukowe i szkice, stanowiące znaczący wkład do badań nad życiem, działalnością naukową i dorobkiem poetyckim ks. prof. Bonifacego Miązka (1935-2018), emigracyjnego pisarza i literaturoznawcy, cenionego w kręgach slawistycznych wykładowcy Uniwersytetu Wiedeńskiego. Lektura tych prac skłania do stwierdzenia, że są one na wskroś udaną próbą zaprezentowania możliwie szerokiego spektrum tematycznego, na które składają się rozważania dotyczące działalności Bonifacego Miązka jako historyka literatury, jako krytyka literackiego oraz jako mentora polskich pisarzy i artystów żyjących na emigracji w Austriii innych krajach Europy. W centrum rozważań znajdują się jego poezja, jej geneza i analiza jej trudnej drogi do polskiego czytelnika. Autorzy przyjęli styl komunikowania się z czytelnikiem łączący w umiejętny sposób eseistyczną narracyjność z krytyczną analizą istotnych elementów wypowiedzi polskich i zagranicznych literaturoznawców badających dorobek naukowy i poetycką materię spuścizny zapoznanego polskiego intelektualisty z Wiednia.Przygotowana przez dr Justynę Radłowską monografia wieloautorska jest niezwykle wartościowym kompendium wiedzy o jednej z najważniejszych postaci polskiego życia literackiego na obczyźnie.Z recenzji dr hab. Katarzyny Nowakowskiej, prof. UW
W tej książce opowiadam o kilku postaciach (m.in. Borgesie, Blecherze, Carson, Caravaggiu, Iwaszkiewiczu, Jesenskiej, Kafce, Perecu czy Weil), które za pośrednictwem sztuki próbowały albo zniknąć, albo zacząć wszystko od początku. Tym, co interesuje mnie najbardziej, jest powrót do stanu możności, w którym zwykłerzeczy okazują się wystarczające, a ich (nie)zwykłość wymyka się sądom i opiera wszelkim wyrokom. Grzegorz Jankowicz (ur. 1978) filozof literatury, eseista, redaktor, wydawca, krytyk i tłumacz. Od 2024 r. dyrektor Instytutu Książki. Autor kilku tomów eseistycznych, m.in. Blizny (2019), Życie w kuli. Parmigianino, Ashbery i sztuka przemiany (2020), Pojedynek wokół pustki (2024).
Więźniowie, którzy tu trafili, szybko orientowali się, gdzie są, bo oprócz woni leśnej ściółki i żywicy czuli coś jeszcze. Mdły odór palonych ciał. Fetor, który był nie do zniesienia. Zapach spalonego tłuszczu i włosów unosił się z niedalekiej górki i rozchodził po całej dolinie, a nawet dalej []. Ogień na Górze Śmierci płonął stale, dniem i nocą. [Z książki] Pustków - poligon SS i hitlerowski obóz pracy przymusowej, utworzony w 1940 roku pod Dębicą na Podkarpaciu, funkcjonował do lipca 1944 roku, także jako obóz jeniecki. Na pilnie strzeżonym poligonie SS-Truppenbungsplatz Heidelager testowano tajną broń rakietową V-1 i V-2. Ocenia się, że w obozach pracy Pustkowa zginęło około 7000 Żydów, 5000 jeńców sowieckich i 3000 Polaków. Byli bici, głodzeni, zamęczani pracą, rozstrzeliwani. Jak twierdzili jego więźniowie: Pustków to był taki Oświęcim, tylko w mniejszej skali. Po zajęciu go przez oddziały 1. Frontu Ukraińskiego w sierpniu 1944 roku wykorzystany został jako obóz jeniecki dla 12 00015 000 Niemców, Ślązaków, Kaszubów, z których około 3000 straciło tu życie. Przez wiele lat historia ta pozostawała mało znana. Teraz Autorka oddała głos jej świadkom. Agnieszka Kruszyńska-Idzior - absolwentka historii, dziennikarka i reporterka. Od 2006 roku związana z tygodnikiem Obserwator Lokalny. Dwukrotnie nominowana w konkursie Stowarzyszenia Gazet Lokalnych Local Press 2018. W tym samym konkursie w 2020 roku została laureatką Nagrody Specjalnej Muzeum Powstania Warszawskiego. Autorka książek Kościół spoiwem oraz Dębica i okolice. To, co najważniejsze.
Marc Chagall. Jak zostałem malarzem - książka z ilustracjami Bimby Landmann Mały Mosze Szagał przyglądał się z zaciekawieniem dzielnicy żydowskiej Witebska, gdzie mieszkał: muzykantom, rabinom, kozom i kurom, a także dziadkowi, który wchodził na dach i chrupał tam marchewki. Jako dorosły malarz Marc Chagall wracał w pamięci do świata dzieciństwa. Pozwalał wspomnieniom, postaciom i miejscom ożywać na wielu swoich obrazach. Marc Chagall (1887-1985) - wybitny malarz, grafik, ilustrator. Jego prace zdobią muzea, galerie, świątynie i teatry na całym świecie. Mistrz koloru, poeta snów, doświadczony przez najtragiczniejsze wydarzenia XX wieku. Wypracował własny, rozpoznawalny styl, w którym świat wyobraźni przenika się z realnym. Bimba Landmann - ceniona włoska ilustratorka i autorka książek dla dzieci. Wydała ich dotychczas ponad 40, zostały przetłumaczone na 20 języków. Jej prace wystawiano w muzeach w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Francji, Finlandii, Niemczech, Szwajcarii, Turcji, Japonii i Włoszech. Ilustracje jej autorstwa są wykorzystywane również przy produkcji filmów, przewodników interaktywnych oraz przedstawień teatralnych.
Tym, co pozostanie po nas, są nasze decyzje - nawet jeśli tylko w formie echa, tętniącego w umilkłym już świecie. Ocaleni 2.0 to zbiór opowieści o miłości, stracie i nadziei nawet wtedy, gdy wszechświat mówi NIE.Od cyberpunkowych wizji po kameralne dramaty każda historia pulsuje własnym rytmem.To antologia, w której człowieczeństwo zostaje rozłożone na czynniki pierwsze i odtworzone na nowo. Jeśli wierzysz, że literatura science fiction potrafi przewidzieć przyszłość ta książka pokaże ci, jak bardzo już w niej żyjemy.
Nacjonalizm od swych początków był zjawiskiem budzącym kontrowersje i prowadzącym do polaryzacji poglądów. W ramach publicystyki katolickiej w Polsce dostrzegano jego zarówno dodatnie, jak i ujemne strony oraz związane z nimi szanse i zagrożenia. Przemysław Sołga w swej analizie tego problemu zadaje niewygodne do dziś pytania. Dlaczego Kościół w Polsce międzywojennej z większą estymą odnosił się do światopoglądu Romana Dmowskiego aniżeli Marszałka Józefa Piłsudskiego? Czy doktryna katolicyzmu mogła w jakikolwiek sposób pokrywać się z ideologią nacjonalistyczną? Powszechnie przecież wiadomo, że antysemityzmy kościelny i endecki miały bliźniaczy niemal charakter We współczesnej historiografii pieczołowicie zajęto się już stosunkiem polskich ugrupowań nacjonalistycznych do katolicyzmu w okresie od schyłku XIX wieku do końca ery międzywojnia. Brakowało jednak syntetycznego opracowania, podejmującego to zagadnienie z odwrotnej perspektywy. Niniejsza publikacja stanowi próbę wypełnienia tej luki. Baza źródłowa pracy oparta została na oficjalnych dokumentach Kościoła powszechnego, wybranych źródłach drukowanych, także o proweniencji kościelnej, w szczególności zaś - biskupiej, a jej główny trzon stanowią polskie periodyki katolickie, ukazujące się do końca istnienia Drugiej Rzeczypospolitej.
W wyniku zmian granic po I wojnie światowej europejskie państwa narodowe stanęły przed wyzwaniem zaszczepienia lojalności narodowej na nowych terenach przygranicznych. Ich mieszkańcy różnili się od siebie często pod względem religijnym, językowym, kulturowym lub etnicznym. W niniejszej książce Machteld Venken porównuje doświadczenia edukacji w dwóch tego rodzaju regionach: na Górnym Śląsku w Polsce oraz w Eupen, Sankt Vith i Malmedy w Belgii. Były to tereny wówczas świeżo odłączone od Cesarstwa Niemieckiego. Badaczka pokazuje zróżnicowany obraz, w którym nauczanie w szkołach pogranicza i polityka językowa znalazły się w centrum sporów na poziomie lokalnym, państwowym i międzynarodowym.Książka "Peryferia w centrum" pokazuje, jak funkcjonowały (bądź nie funkcjonowały) w praktyce międzynarodowe porozumienia graniczne po I wojnie światowej. Dowiadujemy się, jak uczniowie, ich rodzice i dyrektorzy szkół radzili sobie ze zmieniającymi się systemami prawnymi i administracyjnymi oraz jak systemy te były często rozdzierane sprzecznościami wewnętrznymi i niepowodzeniami w ich stosowaniu. Prowokujące do myślenia tezy prof. Machteld Venken powinny zainteresować naukowców zajmujących się tym, jak dynamika międzynarodowa i krajowa kształtuje codzienne doświadczenia, subiektywność i zakres działania dzieci w różnych spornych obszarach".Katherine Lebow, Uniwersytet OksfordzkiMachteld Venken jest profesorką współczesnej historii transnarodowej w Luxembourg Centre for Contemporary and Digital History (CDH) w Luksemburgu. Studiowała języki i kultury słowiańskie, europeistykę i historię w Belgii i w Polsce. W 2008 r. uzyskała tytuł doktora na Katolickim Uniwersytecie w Leuven (Belgia), a w 2018 r. habilitację na Uniwersytecie Wiedeńskim (Austria). Była główną badaczką w dziewięciu projektach finansowanych w pięciu krajach europejskich. Jej główne zainteresowania obejmują transnarodową, transregionalną i porównawczą historię Europy, migrację, badanie terenów pogranicznych, historię mówioną oraz historię rodzin i dzieci.
Publikacja obejmuje dwa odmienne zagadnienia. Oba artykuły stanowią fundamenty praw i wolności obywatelskich: artykuł 28 chroni życie, natomiast artykuł 67 zapewnia dostęp do informacji i transparentność działania organów państwa. Ich interpretacja jest istotna dla zrozumienia zasad funkcjonowania państwa prawa w Polsce.Artykuł 28 stanowi, że każdy człowiek ma prawo do ochrony życia. Wskazuje na fundamentalną wartość życia ludzkiego, podkreślając, że nikt nie może być pozbawiony życia, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustawie, np. w ramach wykonywania kary śmierci czy w sytuacjach obrony koniecznej. Artykuł ten jest podstawą dla ochrony prawnej życia i stanowi jeden z filarów praw człowieka w Polsce. W kontekście praktyki, oznacza to, że państwo musi podjąć działania mające na celu ochronę życia obywateli.Artykuł 67 gwarantuje obywatelom prawo do informacji o działalności organów władzy publicznej oraz o sytuacji w kraju i za granicą. Ponadto, zapewnia prawo do uzyskania informacji od organów administracji publicznej, z wyjątkami przewidzianymi w ustawie, jeżeli dostęp do informacji mógłby naruszyć interes publiczny lub prywatny. Artykuł ten podkreśla transparentność działania państwa oraz konieczność udostępniania informacji obywatelom, co jest kluczowe dla funkcjonowania demokracji i kontroli nad władzą.
Czy Zachód, który przez wieki kształtował świat dzięki swej filozofii, nauce i wartościom, ma jeszcze przyszłość? Dlaczego Europa i Ameryka Północna tracą swoją tożsamość? Jaką rolę odgrywają ideologie gender, woke i krytyczna teoria rasy? Czy masowa imigracja zmieni oblicze Zachodu na zawsze? Dokąd zmierzają rosnące potęgi Chiny, Indie, kraje arabskie? Czy nadchodzi koniec dominacji białego człowieka na świecie?
Wiele wskazuje na to, że rok 2026 można uznać za rok kończący Epokę Masonerii. Wielkie problemy masonerii zaczęły się już na przełomie XX i XXI wieku. Masoneria odchodzi, ale jej owoce będą jeszcze długo trwać Część I W mackach masonerii charakter, środki i cele masonerii w tym omówienie ponad 20 organizacji Pomocników Szatana na Ziemi Cześć II Zwycięstwa masonerii ponad 50 sukcesów Część III Porażki masonerii ponad 10 przegranych Część IV Co nam jeszcze grozi ze strony masonerii? Czy ratując skórę masoneria będzie organizować w Europie krwawe rewolucje? A może czeka nas kolejna, tym razem naprawdę zabójcza, pandemia? Czy najlepszym rozwiązaniem, z punktu widzenia masonerii, jest wielka wojna?
Smutny bóg Rafała Sienkiewicza to prosta jak piosenka historia obłąkania i bezdomności. Wiersze pisane przed świtem na serwetkach i zgubionych biletach donikąd. Manowce, z pasją eksplorowane przez Poetę, kuszą przygodą, zmysły i emocje pracują tu pełną parą. Tu to znaczy w mieszkaniu rozpaczy uporczywej jak samotność. Wyjątkowa niczym obłęd historia dolegliwości pospolitej jak czkawka. Wszyscy wiemy, jak źle się z tym żyje, z tym brakiem miłości, ale nie wszyscy umiemy to nazwać z taką precyzją i z takim brakiem umiarkowania. A ostatnią, spotkaną na tej drodze, dziewczyną spod latarni będzie Śmierć.
W słowie poprawki słychać poprawę. Poprawianie błędów, ulepszanie. Ale poprawianie wpisane w życie jako przesłanie, cel a w pisanie jako jego naturalne narzędzie, proces nie jest istotą wierszy Grażyny Obrąpaskiej.Poprawki są równie skromne jak cała jej poezja; wywodzą się zresztą z powszedniości życia. Złożonego z nieustannych poprawek; naprawiania starego, gdy brak szansy na nowe. Blisko im do praktyk krawieckich, tych zwykłych, domowych: cerowania, zszywania, łatania. Tego, co najbardziej własne, bo jedyne właśnie. Jak znoszone ubranie, życie.Nie bez kozery najnowszy tom Obrąpalskiej rozpoczynają wiersze ze skrawków szyte ściegiem prostym, za to trwałym jak pamięć. O ludziach, a i o psach, też obdarzanych miłością, lecz wierniejszych niż ludzie, o czasie, który minął jak oni i one, lecz żyje w nas, a zwłaszcza o tym, co w nim a więc dla nas najważniejsze: spotkaniach i chwilach, uchwyconych w swojej jedyności.Czas tych prostych i pięknych wierszy to podróż. Czy raczej stan między podróżą a powrotem, domem. Bo Poetka podróżuje w nich jak w życiu po to, by wracać. A że prawdziwe powroty nie są możliwe, zapisuje to, co stanowi ich sens. Wzruszenia i emocje, czułość i niepokój, i zachwyt, który ocala.Artur Daniel Liskowacki
Liczne są w dzisiejszej polskiej poezji awangardowe próby. Zwykle polegają one albo na sprawdzaniu pojemności wyrażeniowej polszczyzny, albo na grze składniowej, albo na ekstrawaganckiej prezentacji autorskiego ego. Zdaje mi się (a raczej jestem tego pewny), że jedynie Karol Samsel uprawia awangardową technikę poetycką dla największej ambicji: ogarnięcia stanu światowej kultury. Jego poemat jest jednym z najtragiczniejszych portretów dzisiejszej cywilizacji. Pozbawia czytelnika złudzeń co do możliwego jej naprawienia ale właśnie ten brak złudzeń wydaje mi się podstawą, na której funduje się odnowienie. Jest w tej postawie poetyckiej uczciwość i heroizm świadomości.Piotr Matywiecki
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Polska a sprawa wschodnia 1709-1714 [reprint]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/polska-a-sprawa-wschodnia-1709-1714-reprint.jpg "Polska a sprawa wschodnia 1709-1714 [reprint]. Autor: Józef Feldman. Dobreksiazki.pl")
