Człowiek i pies. Historia przyjaźni
Autorzy niektórych popularnych książek o psach, ukierunkowanych na historię kultury, piszą o świadomości i uczuciach psów w naiwnie bezkrytyczny sposób, popadając często nawet w wyraźną sprzeczność z wynikami badań przyrodniczych i genetycznych. Z kolei etolodzy, którzy niekiedy nawiązują do historii psów w kulturze, przeważnie nie dostrzegają, że `historię` może mieć tylko taka żywa istota, która ma też świadomość. Dlatego każda próba napisania historii psów jest zarazem głosem w sprawie do dziś jeszcze spornej w nauce, czy zwierzęta mają świadomość. Taka myśl przyświecała także niniejszej książce, która ma przedstawić krytyczny ogólny przegląd historii psa i człowieka, w którym na pierwszym planie znajdzie się nie człowiek, ale pies, jego zasługi dla człowieka i cierpienia spowodowane przez niego.
Tom Armenia. Kultura współczesna w ujęciu antropologicznym zawiera wybór prac z zakresu antropologii kulturowej, poświęconych współczesnej kulturze ormiańskiej. Dwanaście przedstawionych artykułów, poprzedzonych dwoma tekstami wstępnymi redaktorów książki, odnosi się do kluczowych dla antropologii pojęć, takich jak „pamięć”, „miejsce”, „migracja”, czy „kultura miejska”, które w ostatnich latach wyznaczają obszar zainteresowań wielu czołowych badaczy z Armenii. Prezentowane prace bazują na bogatym materiale etnograficznym, ukazującym społeczno–kulturowe znaczenie tak zróżnicowanych wydarzeń i zjawisk, jak radziecka repatriacja Ormian, trzęsienie ziemi w 1988 r., przemiany demokratyczne przełomu lat 80. i 90. ubiegłego stulecia, konflikt ormiańsko–azerbejdżański o Górski Karabach, pamięć o ludobójstwie Ormian, postradzieckie uwolnienie i dyferencjacja sfery religijnej, czy też reprodukcja i reinterpratcja symboliki narodowej. Tym samym przedstawione artykuły nie tylko dostarczają szczegółowej wiedzy na temat współczesnej Armenii, lecz również oferują materiał do studiów porównawczych z zakresu transformacji obszaru byłego ZSRR, a także studiów nad pamięcią kulturową, migracjami, konfliktami zbrojnymi, czy antropologią przestrzeni.
Tym, co niewątpliwie wyróżnia prezentowany tom spośród innych polskojęzycznych prac poświęconych Kaukazowi Południowemu, jest jego perspektywa antropologiczna, niuansująca obraz opisywanej rzeczywistości i problematyzująca wiele zagadnień, które zwykle, szczególnie w tak niespokojnych politycznie regionach, podlegają upraszczającej ideologizacji i upolitycznieniu. Na szczególną uwagę zasługuje również fakt, iż prawie wszystkie zamieszczone teksty przygotowane zostały przez autorów z Armenii, których prace, podobnie jak specjalistów z innych krajów byłego ZSRR, pozostają zazwyczaj na marginesie współczesnych nauk społecznych. Tom ten stanowi tym samym próbę odpowiedzi na „akademicki orientalizm” i ukazania opisywanego regionu nie tylko jako fascynującego obszaru badań, ale i miejsca wartościowej wymiany myśli naukowej.
Książka jest antologią prac dotyczących relacji między antropologią a literaturą. Składa się z obszernego wstępu, czterech działów i zakończenia. Część pierwsza poświęcona została omówieniu wieloaspektowej relacji badacza i pisarza. Traktuje również o analizie literatury, prowadzonej z punktu widzenia antropologii kultury oraz o literackich podstawach rzeczywistości. Druga część koncentruje się na badaniu dzieł literackich ze szczególnym wykorzystaniem narzędzi i kategorii wypracowanych na gruncie antropologii. Część trzecia skupia się na współczesnych problemach z reprezentacją, będących w dużej mierze skutkiem II wojny światowej, a czwarta rozważa kwestię czytania jako doświadczenia. Antologia prezentuje prace zarówno doświadczonych naukowców, jak i początkujących badaczy. Jest wieloaspektowym głosem na temat trudnych do rozgraniczenia problemów antropologii kultury i literatury.
Dlaczego spośród kilkunastu żyjących niegdyś gatunków hominidów przetrwał właśnie homo sapiens? Co właściwie tak mocno odróżnia nas od wszystkich innych istot z którymi dzielimy planetę? Kiedy i jak doszło do tego odróżnienia? „Kim więc jesteśmy my, gatunek malarzy i poetów? Jak do tego doszliśmy? Jak to się stało, że ci bezimienni artyści z jaskiń południowej Europy trafili tam, by uprawiać swoje rzemiosło tak dawno temu? Skąd przybyli? Dlaczego, spośród wszystkich gatunków w historii, tylko oni wpadli na to, by zostawić po sobie te subtelne ślady? I, to być może najciekawsze pytanie, dlaczego je zostawili?” Książka ta jest odyseją, wyprawą przez mgły czasu do zamierzchłej przeszłości. Co właściwie tak mocno odróżnia nas od wszystkich innych gatunków z którymi dzielimy planetę? Jak, biorąc pod uwagę, że nasze początki niczym nie różnią się od początków wszystkich innych żywych istot, dochodzi w trakcie ludzkiego życia do pojawienia się tych różnic? W którym momencie ewolucji człowieka powstało to, co oddziela nas od pokrewnych nam stworzeń? I dlaczego to właśnie nasz rodowód okazał się tak znakomity? „Znakomicie napisana, mocna, prowokacyjna książka, którą świetnie się czyta” (Wall Street Journal) „Niezwykle przystępny i aktualny opis ewolucji człowieka spod pióra jednego z najwybitniejszych psychologów ewolucyjnych w Wielkiej Brytanii” (Guardian) „Robin Dunbar to jeden z najbardziej twórczych badaczy ewolucji człowieka i jego książka dobitnie to udowadnia” (Robert Foley) Robin Dunbar jest brytyjskim antropologiem i profesorem psychologii ewolucyjnej Uniwersytetu w Oxfordzie, cenionym za „książki pełne erudycji, ale również szacunku dla zwykłego czytelnika” (Guardian). Napisał między innymi „Kłopoty z nauką”, „Pchły, plotki i ewolucja języka” i „Ilu przyjaciół potrzebuje człowiek?”. Słynie też z teorii dotyczącej maksymalnej ilości stabilnych relacji międzyludzkich jednej osoby, czyli tzw. liczby Dunbara.
Michał Kowalski przedstawia dzieje współpracy badaczy społecznych z wojskiem i wywiadem od czasów wypraw Jamesa Cooka, przez rywalizację kolonialną mocarstw europejskich, I i II wojnę światową, okres zimnej wojny aż do współczesnych interwencji militarnych w Iraku i w Afganistanie. W przystępnej i porywającej narracji ukazuje jawne i niejawne przykłady kooperacji antropologów z wojskiem i wywiadem, funkcjonujące przykrywki tajnej działalności, a także towarzyszące temu dylematy etyczne i rozbieżne oceny środowiska naukowego. Z ciekawej perspektywy prezentuje działania takich antropologów brytyjskich i amerykańskich, jak m.in. Thomas E. Lawrence, Margaret Mead czy Gregory Bateson. Opisuje także niesławną współpracę antropologów niemieckich z władzami nazistowskimi, a w części poświęconej programowi HTS, realizowanemu w Iraku i Afganistanie, pokazuje m.in., w jak zaawansowany technologicznie sposób wykorzystywane są współcześnie dane pozyskiwane przez "antropologów w mundurach".
Kowalski przedstawia proces kształtowania się standardów etycznych związanych z uprawianiem zawodu antropologa oraz dowodzi, że zgodnie z nimi wszelkie wojenne zaangażowanie antropologów musi być postrzegane jako "brudne" nadużycie badań społecznych.
[...] książkę Michała Kowalskiego, uznaję [...] za dzieło o wysokiej wartości merytorycznej, ważne także dla dydaktyki akademickiej w zakresie antropologii, socjologii, politologii, dziennikarstwa i stosunków międzynarodowych. Jest to pozycja na polskim rynku wydawniczym absolutnie wyjątkowa, nie ma bowiem jeszcze porównywalnej syntezy na ten temat.
dr hab. Maciej Ząbek, prof. UW
Autorowi udało się przedstawić w sposób obszerny, drobiazgowy i przejrzysty rozliczne - historyczne i współczesne - przykłady zaangażowania reprezentantów antropologii w działalność instytucji wojskowych i wywiadowczych wielu państw. [...?] Zdarzenia, o których traktuje praca, mają niekiedy posmak opowieści sensacyjnych, nic dziwnego, że lektura tekstu wciąga.
dr hab. Marcin Lubaś
Wpisując się w projekt „etnografii etnografii”, książka pokazuje, jak zmienne i uwarunkowane znaczenia polityczności, płci/seksualności i antropologii, w tym przekonania dotyczące istoty dyscyplinarnej praxis, kształtowały postrzeganie relacji pomiędzy nauką i aktywizmem od końca XIX wieku do dziś, przede wszystkim w kontekście tradycji anglojęzycznych. Przedstawiona analiza jest (re)konstrukcją swoistej genealogii takiego rozumienia powyższych pojęć, których związki nie muszą pozostawać antytetyczne.
Koncentrując się przede wszystkim na rezultatach interakcji zachodzących w polu ukonstytuowanym przez formację teorii antropologicznej i feminizmu akademickiego, praca dostarcza narzędzi przydatnych do minimalizacji „dyskursywnych luk” i „dyskursywnych ryzyk” obecnych w pewnych wątkach debaty na temat polityczności (w tym jej aspektów związanych z płcią/seksualnością), która co najmniej od dekady toczy się w polskiej antropologii. Nakreślona tu rama teoretyczna/polityczna nie tylko definiuje naukę i aktywizm w sposób pozwalający na ich kohabitację, ale oferuje też środki umożliwiające bardziej produktywną komunikację w rodzimej dyscyplinie (i poza nią). Parafrazując słowa Lili Abu-Lughod, zaproponowana perspektywa daje pewną nadzieję (choć niepewną swego iluzję), że antropologia w Polsce nie pozostanie nadal w niektórych obszarach sferą „równoległych monologów”.
Prezentowana książka jest zbiorem studiów podzielonym tematycznie na pięć rozdziałów. Stanowią je fragmenty poświęcone odpowiedzi: koncepcji metod badań nad kulturą pierwotną; kulturze określanej jako myślowa sfera aktywności, warunkująca sensy poszczególnych dóbr kulturowych; refleksji nad funkcjami znaków, przede wszystkim w wymiarze kulturowo-pragmatycznym; studiom z zakresu etnoestetyki i pochodzenia kultury artystycznej oraz badaniom nas statusem języka i jego znaczenia jako świadectwa stanów rekonstruowanej kultury prehistorycznej.
Jak średniowieczni iryjscy i skandynawscy miłośnicy rodzimych starożytności ocalili swych pogańskich bogów? Na czym polega epicka transpozycja mitu? Co łączy Pieśni Osjana z kulturowymi przemianami w średniowiecznej Irlandii po najazdach Wikingów i Anglonormanów? Dlaczego polskim romantykom nie na wiele się przydał rodzimy folklor? Czy Mickiewicz był słowianofobem? Dlaczego kontrowersje dotyczące prehistorycznej kultury duchowej Słowian przybierały niejednokrotnie postać przypominającą zaburzenia depresyjno-maniakalne? W jakiej mierze europejski romantyzm był rzeczywistym renesansem średniowiecza? Jaka profecja Adama Mickiewicza została po 120 latach zrealizowana naukowo przez innego profesora Collge de France? Jaki indoeuropejski mit kryje się w dziewiętnastowiecznym dyskursie o prehistorycznej Słowiańszczyźnie? Czy Lilię Wenedę można traktować na równi ze źródłami mitologicznymi? Co łączy egzekucję Williama Wallace’a z wierszem Słowackiego o domniemanej śmierci cara Mikołaja? Czy mit może się zawierać w jednym słowie? Oto tylko niektóre kwestie poruszane w tej książce.
Ktoś kiedyś słusznie zauważył, że tłumacz jest jak rządca na czyimś gospodarstwie, a od rządcy oczekuje się, że będzie wierny. Każdy bez wahania przyzna, że głównym wymaganiem stawianym tłumaczeniom Nowego Testamentu jest wierność przekazywanej treści w stosunku do oryginału. Nade wszystko zaś przekład Biblii nie powinien służyć tłumaczowi do „przemycania” jego stronniczych poglądów. Sprawiedliwa, a zarazem dokładna ocena danego przekładu, wymaga przygotowania naukowego i świetnej znajomości takich dziedzin, jak ustalanie tekstu oryginalnego oraz gramatyka i słownictwo greki Nowego Testamentu. W przypadku Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata ogromną pomocą może służyć studium dr. Countessa. Ta rzetelna i przejrzysta krytyka zafałszowanej wersji Nowego Testamentu sporządzonej przez Świadków Jehowy będzie przydatna zarówno dla laików, jak i dla naukowców.
Autorka w swej książce podejmuje się opisu ślubu jako jednego z fenomenów kulturowych. Sytuując badania w obszarze szeroko pojętego językoznawstwa antropologicznego ze szczególnym uwzględnieniem teorii językowego obrazu świata (JOS). Prezentuje ona wybrany fenomen procesualny, wieloaspektowy oraz wysoce heterogeniczny. Z jednej strony ślub pozostaje głęboko zanurzony w długiej tradycji, tak polskiej, jak i europejskiej, z drugiej zaś okazuje się podatny na zmiany zachodzące w obyczajowości współczesnych społeczeństw. Poparte subtelnymi i przemyślanymi rozważaniami natury teoretycznej analizy empiryczne, odwołujące się do niezwykle bogatego i zróżnicowanego materiału - systemowego i tekstowego - pozwoliły uzyskać holistyczny obraz wyodrębnionego wycinka rzeczywistości.
Z recenzji dra hab. Artura Rejtera, prof. UŚ
Książka Człowiek w przestrzeniach szkoły. Studium antropologiczne to rezultat namysłu nad kondycją instytucji szkoły z perspektywy zadań edukacji polonistycznej, a zarazem opis dynamicznej relacji między dzieckiem a dorosłym. Tytułowe przestrzenie, w których zachodzą owe związki, mają charakter sensualny, wyznaczany funkcją budynku szkolnego, oraz symboliczny, ujawniający się w tekstach (podręcznik, lektura). Zarysowany w książce szeroki kontekst kulturowy pozwala dojrzeć szczeliny w restrykcyjnych przestrzeniach edukacji. Prześwity wolności nie tworzą się samoczynnie, ale są efektem oporu i buntu młodego człowieka, któremu narzucono kulturową rolę ucznia.
Nigeria, koniec lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku. Uwolniona od kolonializmu, pogrążona w wojnie domowej, zwaną Biafrańską. W Polsce panuje komuna, na półkowych sklepach znaleźć można jedynie ocet. W Afryce nie ma wody. Nie tylko tej do kąpieli, często nie ma nawet wody do picia. A upał niemiłosierny. W takich warunkach przyszło pracować naukowcom i pracownikom uniwersytetów, którzy wyjeżdżając m.in. do Afryki w ramach „handlu zagranicznego”, zasilali swoją kadrą nowo powstające uczelnie oraz instytucje naukowe. Ich podróże miały różną motywację: od czysto przygodowej, po rodzinne, finansowe na politycznych kończąc. Autorka, Jadwiga Wojtczak-Jarosz, w książce pt: „Kobiety Afryki- obyczaje, tradycje, obrzędy, rytuały”, wspomina, jak zetkniecie się z tak odmienną kulturą ma wpływ na człowieka z Europy oraz odwrotnie – jak cywilizacja zachodu jest odbierana przez Afrykańczyków – lud plemienny wzrastający często w tajemniczym świecie pogańskich wierzeń i ludowych tradycji. Zapoznaj się z niezwykłymi losami bohaterów wspomnień „Kobiety Afryki- obyczaje, tradycje, obrzędy, rytuały” – a nie spojrzysz na świat tymi samymi oczami.
„Obrona człowieka” to zbiór esejów, które łączy jedno: chęć uchronienia osoby ludzkiej przed zakusami pragnących ją pochłonąć systemów. Autor staje w obronie ludzkiej jednostki z jej konkretną tożsamością i osobistymi pragnieniami, a więc w obronie każdego z nas. Jego głęboko personalistyczna wizja odwołuje się do wiary w zdrowy rozsądek a zarazem otwiera nas na duchowy wymiar rzeczywistości.
Analiza legendy kulturowej sprowadza się do uwzględnienia okoliczności jej powstawania oraz do określenia funkcji, jakie przyjdzie jej pełnić. Za przykład legendy tego rodzaju uznać można Jerzego Kukuczkę – legendę polskiej i światowej himalaistyki. Proces krystalizacji legendy warunkują nie tylko zalety, przymioty i dokonania wybranej jednostki. Niepowtarzalna wiązka cech osobowościowych wystarczy do obwołania człowieka autorytetem, zasada ta jednak nie zawsze sprawdza się w odniesieniu do postaci uznanych za legendarne. Współdecydujące w owym procesie okazuje się bowiem społeczne zapotrzebowanie. Człowiek legenda upodabnia się przez to do wychowawcy – w znaczeniu, jakie słowu temu nadał Janusz Korczak. Gdy pierwszy z nich kształtuje dzieje i jest zarazem przez nie kształtowany, drugi staje się podmiotem i przedmiotem wychowania. Legenda kulturowa to zespół opinii na temat jednostki wyróżniającej się na tle grupy, których popularyzacji sprzyjają media i sztuka – w procesie tym faktografia ma znaczenie drugorzędne. Takie zdefiniowanie legendy kulturowej oznacza, że poza grupami szczególnie zainteresowanymi kreowaniem i szerzeniem tego typu narracji muszą pojawić się odbiorcy skłonni narzucany obraz przyjąć. W ten sposób w legendzie ujawnia się powrót do archaicznego mitu: logos zostaje wyparty przez sugestywność nadawców i wiarę odbiorców. Jest to wiara wbrew faktom i rozsądkowi, na przekór naukowym ustaleniom i namacalnym dowodom.
W tej książce znajdziesz ponad 300 symboli czarnoskórych plemion i narodów. Na kontynencie afrykańskim symbolika pierwotnych ludów zachowała się do czasów współczesnych. Jej przejawy znajdujemy w kulturze, kulcie przodków, sztuce ludowej i czynnościach dnia codziennego. Na bogactwo afrykańskich symboli składają się zarówno rytualne rekwizyty i maski, pismo obrazkowe ludu Aszanti, jak i przedmioty użytkowe o głębokim znaczeniu kulturowym - ozdoby, symbole statusu społecznego i zamożności, a także malowidła jaskiniowe spotykane na, niegdyś żyznym, obszarze Sahary.
Dzięki tej książce Czytelnicy, w tym również profesjonaliści, zyskują rzadką sposobność uczenia się szamanizmu od kogoś, kto uczył się i praktykował w obydwu światach i społeczeństwach. Dlatego gorąco zachęcam do lektury, modląc się o sukces tej publikacji i wiedząc, że stanowi ona dużą wartość dla poszukiwaczy wiedzy. Znam Bobby'ego Lake, którego indiańskie imię brzmi Medicine Grizzlybear, od około dwudziestu lat. Był jednym z moich uczniów i jestem dumny z tego, iż mam zaszczyt otworzyć swym wstępem tę książkę. Bobby uczył się i praktykował pod okiem szesnastu uzdrowicieli, członków Starszyzny, zarówno mężczyzn, jak i kobiet z różnych plemion. Rzadko kiedy można spotkać kogoś mającego tak wielu nauczycieli zarówno teraz, jak i w przeszłości. Kiedy przebywał na Uniwersytecie, w swojej opinii o nim pisałem: "Bobby jest dzierżawcą rzadkiej i świętej wiedzy, młodym, ale wykształconym tradycyjnym indiańskim uzdrowicielem, autentycznym szamanem najwyższego stopnia i prawdziwie cennym nabytkiem naszej nowej generacji ... To co prezentuje, będzie służyć całej ludzkości, a w szczególności rdzennym mieszkańcom Ameryki". Dzięki tej książce Czytelnicy, w tym również profesjonaliści, zyskują rzadką sposobność uczenia się szamanizmu od kogoś, kto uczył się i praktykował w obydwu światach i społeczeństwach. Dlatego gorąco zachęcam do lektury, modląc się o sukces tej publikacji i wiedząc, że stanowi ona dużą wartość dla poszukiwaczy wiedzy.
Żydowska wiara i życie
Paul Spiegel urodził się w 1937 r. w Warendorfie. Okres władzy nazistowskiej przetrwał w ukryciu w Belgii, po oswobodzeniu powrócił do Niemiec. W latach sześćdziesiątych pracował jako redaktor, później jako rzecznik prasowy. W roku 2000 został wybrany przewodniczącym Centralnej Rady Żydów w Niemczech. To stanowisko piastował do swej śmierci w 2004 r. W 2001 r. ukazały się w wydawnictwie Ullstein jego wspomnienia Znowu w domu? Założył własną agencję artystyczną, którą po jego śmierci prowadzi jedna z córek. Paul Spiegel pragnie zbliżyć obcych sobie ludzi. Udziela odpowiedzi na pytania związane z religią, tradycjami oraz dniem powszednim Żydów.
Fragment Książki
Jak dawniej, tak i obecnie Żydzi i nie-Żydzi w Niemczech nie po-potrafią obcować ze sobą bez problemów. Zarówno ciążący balast historii, jak również wina sprawców, ale także wstyd ich potomków i wreszcie obojętność, czy nawet przypływy złości u jeszcze młodszych, którzy nie mogą już słuchać owego »nieprzyjemnego tematu« - wszystko to istotne powody, dla których spotkania pomiędzy Żydami a nie-Żydami w Niemczech urastają często do rangi problemu.
Ale na szczęście ze strony nieżydowskiej pojawia się też ciekawość. Kim właściwie są ci Żydzi? Jak żyją i w co wierzą? W trakcie mojej blisko już czteroletniej działalności jako przewodniczący Rady Centralnej Żydów w Niemczech często spotykałem się z takimi pytaniami i za każdym razem cieszyłem się, że zwłaszcza młodych ludzi bardzo to interesuje.
Jeśli w końcu staną oko w oko z Żydem, on powinien im odpowiedzieć na wszystkie, co do jednego pytania, dotyczące obszernego tematu żydostwa. Najlepiej, aby był historykiem, ekspertem od zagadnień Bliskiego Wschodu i rabinem w jednej osobie.
Oczywiście przekracza to całkowicie nasze możliwości. Nie da się spełnić takich oczekiwań. Tak samo jak przeciętny Niemiec nie może wiedzieć wszystkiego o niemieckiej historii, niemieckim charakterze narodowym, niemieckiej kulturze i religijnym folklorze...Co znaczy koszerne.Trwała i szybka zmiana osobowości
Spis Treści:
Słowo od redaktora
Kto jest Żydem?
Konwersja
Żydostwo ortodoksyjne i żydostwo reformowane
Czemu Żydzi są obrzezani?
Przykazania i zakazy: micwot
Obrzezanie
Bar miewa
Bat miewa
Zaślubiny
Śmierć i pogrzeb
Czy synagoga to żydowski kościół?
Tora, Talmud, Halacha
Kipa, taies, cicit, tfilin
Dlaczego Izrael jest tak ważny dla Żydów?
Przodkowie plemienia
Wyjście z Egiptu
Dziesięć przykazań
Ziemia Obiecana
Niewola babilońska
Rzymska okupacja
Dlaczego Żydzi są rozproszeni po całym świecie?
Miszna: teksty prawne
Midrasz: interpretacja Tory
Żydzi, chrześcijanie, muzułmanie
Czy istnieje nowoczesny judaizm?
Kabaliści, mesjaniści, rabini
Kabała
Asymilacja i judaizm reformowany
Antyjudaizm i antysemityzm, syjonizm
Jak wygląda Żyd?
Przepisy dotyczące ubioru
Kipa i noszenie brody
Cniut skromność
Żółta gwiazda żydowski kapelusz
Dlaczego Żydzi uważają się za naród wybrany?
Oko za oko, ząb za ząb: prawo talionu
Naród wybrany przez Boga
Przymierze z Bogiem
Co znaczy koszerne?
Czystość i nieczystość: kaszrut
Ubój rytualny
Naczynia
Dlaczego Nowy Rok obchodzi się na jesieni?
Żydowski kalendarz
Dlaczego Żydom nie wolno pracować w szabat?
Tradycja
Wypoczynek i świętowanie
Wieczór
Dzień Hawdala
Co Żydzi robią na Nowy Rok?
Rosz ha-Szana
Czy Żydom można w ogóle ufać?
Jom Kipur
Dlaczego Żydzi podczas ulewy siedzą w szałasach?
Sukot
Hoszana Raba, Szmini Aceret, Simchat Tora
Czy Żydzi święcą Boże Narodzenie?
Chanuka
Co to jest żydowski karnawał?
Purim
Czy maca to żydowskie sucharki?
Pesach
Wieczór sederowy
Dlaczego Żydzi ciągle naśladują chrześcijan?
Szawuot
Czy Żydów trzeba lubić?
Antyjudaizm Kościoła chrześcijańskiego
Antysyjonizm
Teorie spiskowe
Autorka jest najlepszym w Polsce specjalistą w zakresie twórczości Radcliffe'a-Browna. W prezentowanej książce omawia biografię tego twórcy, intelektualne korzenie jego dzieła (w tzw. filozofii Spencera i socjologii Durkheima), następnie charakteryzuje etapy rozwoju strukturalnego funkcjonalizmu oraz wiele uwagi poświęca antropologii i jej poszukiwaniom jedności wśród wielości kultur. Druga część książki zawiera wybór tekstów R.-B., które są pierwszą i jedyną całościową prezentacją oryginalnych tekstów tego autora w języku polskim.
Książka przygotowana przez badaczy związanych z krakowskim ośrodkiem antropologii społecznej na uniwersytecie Jagiellońskim przedstawia niezwykle ważny problem tożsamości kulturowej rozumianej jako powinność człowieka ponowoczesnego. Współcześnie autokreacja okazuje się etycznym wyzwaniem, z którym musi zmierzyć się jednostka. Autorzy ukazują całą złożoność tematu, analizując dylematy współczesnych tożsamości i podejmując m. in. kwestie związane kształtowaniem się identyfikacji narodowej oraz ze zmianami tożsamości jednostkowej w sytuacji postępujących procesów globalizacyjnych.
Formalnie praca dotyczy poszerzającej się w krajach Zachodu ?modzie? na kremację zwłok zmarłych i coraz większego przyzwolenia na to zarówno w opinii społecznej, jak i w decyzjach Kościołów chrześcijańskich. Stajemy więc przed intrygującym pytaniem: jakie są przyczyny tego swoistego ?trendu?? Jest bowiem rzeczą oczywistą, iż musi to być związane ze zmianą naszego stosunku do śmierci, do zmarłych i do form naszego ?dialogu? z nimi. W książce znajdujemy wiele interesujących przemyśleń na ten temat.
[Z recenzji prof. dra hab. Włodzimierza Pawluczuka]
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
