Warszawa epoki stanisławowskiej przyciągała wielu żebraków i włóczęgów. Walka z ubóstwem stanowiła wówczas jedno z działań zmierzających do poprawy warunków higienicznych i zdrowotnych miasta. Autorka omawia przyczyny żebractwa i ocenienia skuteczność ówczesnej opieki społecznej, przedstawia skalę ubóstwa i charakteryzuje zbiorowości warszawskich żebraków, a także prezentuje metody i środki walki z żebractwem za rządów kolejnych instytucji centralnych w latach 1764-1795, z uwzględnieniem roli Kościoła w tychże procesach.
Zawarte w antologii teksty traktują o konsekwencjach rozwoju medycyny i genetyki, o medykalizacji i sposobach radzenia sobie z nią w codziennym życiu, o negocjowaniu znaczeń związanych z nowoczesnymi technologiami medycznymi przez ludzi chorych i zdrowych, o ich nadziejach i lękach, wizjach przyszłości i opowieściach o przeszłości.
Rozwój genetyki wpływa na kształtowanie tożsamości zbiorowych i indywidualnych, na definiowania ?ja? i miejsca w relacjach społecznych. Terminy takie jak DNA, gen, komórki macierzyste pojawiają się dziś także w potocznych dyskursach. Coraz częściej uznaje się, że gen - potoczna definicja genu nie musi być równa definicji naukowej - jest odpowiedzialny za jakość i kształt naszego życia. Odwoływanie się do genu może budować nowe struktury odpowiedzialności i powodować zmianę relacji społecznych, w tym rodzinnych.
Książka zainteresuje nie tylko etnografów, antropologów czy socjologów medycyny, ale także bioetyków i lekarzy, dla których człowiek jest czymś więcej niż tylko maszyną czekającą na naprawę, a ciało ludzkie jest realną sferą doświadczenia ludzkiego, podstawowym wymiarem człowieczeństwa.
Z dostępnych na naszym rynku pozycji, poruszających problem nagości i związanych z nią obyczajów nudystycznych, opracowanie Florkowskiego wyróżnia się korzystnie poziomem, znajomością obszernej literatury oraz stosownym obiektywizmem, w tej sferze zagadnień niełatwym do utrzymania. Autor nie ukrywa co prawda swych sympatii do naturyzmu, ani faktu wykorzystania własnych, bezpośrednich obserwacji i doświadczeń w tym zakresie, potrafi jednak spojrzeć na ruch naturystyczny z bezpiecznego, chłodnego, tylko teoretycznie zaangażowanego dystansu. Książka nie jest zatem tendencyjnym poradnikiem, ani popularnym przewodnikiem po tematyce zbiorowej nagości. Ma ambicje naukowe, mieszczące się na pograniczu socjologii, historii obyczajów i teorii kultury, dotykając również z lekka problematyki pedagogicznej i psychologicznej. Z recenzji prof. dra hab. Józefa Lipca
Tom Poza monogamią stanowi zbiór rozbudowanych tekstów wygłoszonych podczas warszawskiej konferencji o tym samym tytule, która miała miejsce 8 i 9 XI 2011 roku na Wydziale Polonistyki.
Książka została podzielona na dwie części: Antropologia i Literatura. Pierwszy blok tekstów otwiera studium poświęcone Réne Girardowi. Wybór pracy analizującej myśl autora Kozła ofiarnego nie jest przypadkowy: francuski filozof w klasycznym studium Prawda powieściowa a kłamstwo romantyczne pokazał skomplikowane relacje łączące psychoanalitycznie rozumiane pragnienie i literackości, podkreślając nieoczywistość „dwójkowych” układów, w których często ukryty został dodatkowy element. Autorzy i autorki przybliżyli odległe
od siebie naukowo problemy, należące m.in. do dziedzin teologii dogmatycznej, pornografii, socjologii czy historii psychoanalizy.
Druga część książki poświęcona została wyłącznie literaturze. Główną problematykę stanowią pozamonogamiczne relacje literackich postaci i ich dyskursywne umocowanie, wyraźnie uprzywilejowanym
układem staje się układ zbudowany z/dla trzech osób.
Powracający motyw trójkąta daleki jest od wulgaryzacji lub uproszczenia, zyskuje on pogłębienie poprzez wprowadzenie m.in. Kategorii biseksualizmu, gejowskiego promiskuityzmu (bez negatywnej implikatury), dziwkarstwa. Osobną grupę stanowią artykuły, które odchodząc od podziału na konkretne płci i ich praktyki seksualne, szukają źródeł pozamonogamicznych relacji w teoretycznoliterackich realizacjach pożądania/pragnienia.
Książka Poza monogamią jest publikacją akademicką, zachęcającą do intelektualnego fermentu. Wierzę jednak, że bogactwo przywołanych kontekstów pozwoli teorię przekuć na praktykę, zachęci do przyjrzenia się własnej monogamii lub jej nieobecności w codziennych relacjach bądź związkach.
Książka ta jest poświęcona rolniczym strategiom pracy i przetrwania, codziennym sposobom radzenia sobie z rzeczywistością, nieustającym próbom zmieniania świata tak, by był jak najprzyjaźniejszy, by życie w nim było jak najłatwiejsze i najlepsze. [...] Wychodziłam od spraw związanych ze sferą ekonomiczną działalności rolników, ale - w zgodzie z przyjmowaną przeze mnie tezą, że działania ekonomiczne są zanurzone w kontekście społecznym i kulturowym - nie ograniczałam tej sfery i nie kreśliłam wyraźnych jej granic. W rezultacie w książce pojawia się szereg wątków, które okazały się nierozerwalnie związane ze strategiami pracy i przetrwania.
(fragment Wstępu)
Autorka podjęła temat nieczęsto angażujący uwagę badaczy społecznych, a mianowicie problem kulturowych i społecznych aspektów działalności ekonomicznej współczesnych rolników w Polsce ukazany w perspektywie antropologicznej. Zagadnienia związane ze sferą gospodarowania w rolnictwie indywidualnym bywają najczęściej rozważane w języku klasycznej ekonomii, absolutnie niedostosowanym do specyfiki funkcjonowania i do mentalności rolników, na co już wielokrotnie zwracali uwagę historycy gospodarczy (Witold Kula i Jacek Kochanowicz) i tacy badacze jak Aleksander Czajanow. [...] Zaprezentowana przez Amandę Krzyworzekę analiza antropologiczna skutecznie koryguje słabości dotychczasowych ujęć i ukazuje rolnicze strategie jako w pełni racjonalne, choć ?zanurzone? w skomplikowanej rzeczywistości kulturowo-społecznej sposoby radzenia sobie z post-transformacyjną, a więc rynkową i europejską rzeczywistością.
(z recenzji prof. dr hab. Izabelli Bukraby-Rylskiej)
Tematem tomu jest filozofia spotkania, a więc filozoficzna refleksja nad pewną relacją występującą między ludźmi i od pewnego czasu budzącą żywsze zainteresowanie filozofów, a także przedstawicieli kilku dyscyplin szczegółowych, zwłaszcza psychologii (humanistycznej i egzystencjalnej) oraz psychiatrii.
Książka stanowi wprowadzenie do filozoficznego ujęcia tej relacji. Koncentruje się ona na wykryciu istotnych rysów spotkania, traktowanego jako fenomen swoiście ludzki, który powinien być uwzględniany - i to w szerokim zakresie - w antropologii filozoficznej.
To pierwsza taka praca o Śląsku Cieszyńskim. Nikt dotąd nie przedstawił tak wielostronnego obrazu tej fascynującej ziemi. Grażyna Kubica pisze z ogromnym wyczuciem (bo jest stela), z precyzją wytrawnej badaczki (bo jest zawodowym antropologiem), erudycją (bo chyba »wszystko«, co trzeba, przeczytała) i zacięciem prozatorskim (bo umie dobrze pisać). Sięgną do tej książki przeróżni czytelnicy, nie tylko ci zainteresowani ziemią cieszyńską, ale i ci, którzy chcą zobaczyć, jak można zbudować wielowymiarowy portret kawałka rzeczywistości społecznej, odwołujący się do różnych koncepcji, acz niebędący niespójną mozaiką.
Siłą tomu jest »zmącenie«, czyli pomieszanie gatunków, które pozwala Autorce oświetlić badaną rzeczywistość nie tylko poprzez zastosowanie kilku ujęć analitycznych z arsenału nauk społecznych, ale i za pomocą fragmentów prozy i niezwykle interesujących fotografii. Jest to zabieg, który z jednej strony wzmacnia obraz przybliżanej rzeczywistości, a z drugiej - przyjemność czytania.
Z recenzji prof. Jana Kubika, Rutgers University, New Brunswick
Grażyna Kubica pochodzi z Ustronia na Śląsku Cieszyńskim, pracuje w Zakładzie Antropologii Społecznej Instytutu Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Interesuje się problematyką śląską, ewangelicką i żydowską oraz antropologią wizualną, feministyczną i historią dyscypliny. Fotografuje. Jest autorką książek: Luteranie na Śląsku Cieszyńskim. Studium historyczno-socjologiczne (1996), Siostry Malinowskiego, czyli kobiety nowoczesne na początku XX wieku (2006) oraz opracowania Dziennika w ścisłym znaczeniu tego wyrazu Bronisława Malinowskiego (2002), a także wielu artykułów naukowych i tekstów literackich oraz kilku wystaw fotograficznych.
Książka Obraz i pielgrzymka jest szczegółową analizą dwóch aspektów praktyki pielgrzymowania, niezwykle ważnych z perspektywy antropologicznej. Jednym z nich jest kontekst, czyli teologiczne tło każdej pielgrzymki, oraz tradycje ludowe, dzięki którym pielgrzymi uświadamiają sobie inicjacyjny charakter tego wydarzenia. Drugi to zespół symboli i wizerunków ucieleśniających doświadczenie pielgrzymki, nakładających się w bardzo różny sposób na pierwotne objawienie. Autorzy przedstawiają fascynującą interpretację fenomenu pielgrzymek w kulturze chrześcijańskiej w różnych regionach świata oraz oferują narzędzia teoretyczne do analizy zjawiska stanowiącego przedmiot zainteresowania także polskich antropologów. Książka w podziwu godny sposób łączy symboliczne i poznawcze podejście do kultury z funkcjonalizmem społecznym. Może być przydatna zarówno dla studentów pierwszego roku, jak i specjalistów z zakresu antropologii, religioznawstwa i socjologii. Choice
?Poglądy Hannerza przenika z jednej strony doświadczenie długich badań, a z drugiej szczegółowa znajomość literatury. To, co ma do powiedzenia, zasługuje na uwagę antropologów, socjologów i geografów miasta?.Science?Doskonałe wprowadzenie do kwestii teoretycznych i podejść metodologicznych antropologii miasta?.Science Books & FilmsW ciągu stosunkowo krótkiego czasu antropologia miasta stała się jednym z najbardziej żywotnych obszarów antropologii. Jednak w czasie, gdy się kształtowała, brakowało jej intelektualnej spójności. Odkrywanie miasta jest pierwszą, odważną próbą spójnego i ujednoliconego ujęcia miasta jako sposobu życia. Ulf Hannerz odwołuje się nie tylko do perspektywy antropologicznego spojrzenia na miasto, lecz sięga też do innych dyscyplin, takich jak historia, socjologia i geografia, nadając intelektualną jednolitość dziejom rozwoju antropologii miasta.
Erich Fromm (1900-80) – amerykański socjolog, psycholog i filozof pochodzenia niemieckiego, twórca psychoanalizy humanistycznej, intelektualista uznawany za jednego z najwybitniejszych humanistów XX wieku, autor kilkudziesięciu książek, w tym tak ważnych jak „Ucieczka od wolności”, „Zapomniany język”, „Mieć i być”, „Patologia normalności”, „Zdrowe społeczeństwo”, „Pasje Zygmunta Freuda” czy właśnie „O byciu człowiekiem”. Trzeba przy tym pamiętać, że Fromm był nie tylko wybitnym humanistą, uczonym, ale także człowiekiem niezwykle zaangażowanym w bieżące społeczne problemy. Jak pisze Mirosław Chałubiński jego twórczość to zintelektualizowana artykulacja lęków nurtujących współczesne społeczeństwa, a zarazem rodzaj przewodnika po trudnych sprawach współczesnego świata. Dodajmy może – nie tylko przewodnik, ale może nawet poradnik – jak zachować godność we współczesnym świecie, co powinno nas skłaniać ku humanzmowi, a co nas we wsp. świecie odrzucać i dlaczego. I choć Fromm pisał tę książkę blisko 40 lat temu to pozostaje ona ciągle niezwykle aktualna. „O byciu człowiekiem” Ericha Fromma to niepublikowany dotąd w Polsce zbiór esejów, wykładów a nawet mów przygotowanych przez autora na potrzeby kampanii prezydenckiej w USA. Większość tekstów obraca się wokół tematu zmian zachodzących w społeczeństwach krajów uprzemysłowionych i choć teksty te pisane są z perspektywy lat 60. ubiegłego wieku, w większości zaskakują swą aktualnością i trafnością diagnozy. Wizja zbiurokratyzowanego, podporządkowanego technologii społeczeństwa jest wizją mocno pesymistyczną, Fromm poddaje jednak rozwadze czytelnika propozycje zmian, które w jego odczuciu są w stanie "uchronić cywilizację, a być może i ludzkość przed zagładą". I choć wojna termojądrowa nie wydaje się być już dzisiaj aż tak namacalnym zagrożeniem jak w czasach ścierania się krajów Zachodu z ideologią sowiecką, to przecież także we współczesnym świecie mamy do czynienia z globalnymi konfliktami, na które humanizm, tytułowe "bycie człowiekiem", może stanowić receptę.
To nowe spojrzenie na kino polskie, spojrzenie ? zgodnie z tytułową zapowiedzią ? od strony ciała i seksualności. Refleksja historyczna i analityczna dotycząca polskiego kina ? od lat, ze zrozumiałych względów, zdominowana jest przez myślenie polityczne, wiążące dzieła filmowe z kolejnymi fazami dwudziestowiecznych dziejów naszego kraju; toteż pora najwyższa na jej odświeżenie, wykorzystujące częstsze dziś, uciekające od polityki normy lektury, wśród nich ? właśnie czytanie filmów poprzez zawarty w nich, nieraz głęboko ukryty przekaz na temat seksualności i ról płciowych.
Mamy tu, z grubsza biorąc reprezentantów (a właściwie reprezentantki, bo wśród autorów dominują kobiety) dwu pokoleń polskich filmoznawców: jest kilka znakomitych autorek legitymujących się poważnym, uznanym dorobkiem, są też debiutanci, ale ? sądząc po tekstach ? dysponujący znacznymi już kompetencjami i umiejętnościami pisarskimi. Ta rozmaitość pociąga za sobą różnorodność metodologiczną. Optyka ?genderowa? bynajmniej tu nie dominuje. Są tu analizy o wyraźnym nachyleniu kulturoznawczym, są też szkice o nastawieniu filozoficznym.
Tom jest pracą nie tylko pionierską, ale wzorowo wykonaną i przejrzyście skomponowaną, adresowaną nie tylko do zawodowego środowiska filmoznawców (choć do nich naturalnie w pierwszym rzędzie), ale do czytelników zainteresowanych nowymi propozycjami współczesnej humanistyki.
Co sprawia, że ludzkie myślenie jest wyjątkowe? Jak pierwsi ludzie nauczyli się współpracować? Jakie są wspólne źródła ludzkiego poznania i życia społecznego? Język czy kultura, wyrób narzędzi czy religia? Od czasów Darwina uczeni zmagają się z pytaniem, co zasadniczo odróżnia człowieka od innych zwierząt. W swojej znakomitej książce Michael Tomasello przedstawia summę swoich dwudziestoletnich badań porównawczych ludzi i naczelnych. Jego zdaniem to relacje społeczne są kluczem do naszej poznawczej wyjątkowości. Z chwilą gdy nasi przodkowie nauczyli się myśleć kolektywnie i realizować wspólne cele, ludzkość znalazła się na swej wyjątkowej ścieżce ewolucyjnej. Myślenie mogłoby się wydawać czynnością całkowicie indywidualną. I u innych gatunków taką właśnie jest. U ludzi jednak myślenie jest jak muzyk jazzowy improwizujący nową solówkę w zaciszu swego domu. Robi to, zgadza się, w samotności, ale używa instrumentu skonstruowanego w tym celu przez kogoś innego, czerpie z doświadczeń lat nauki gry i grania z innymi muzykami, w granicach gatunku muzycznego z bogatym skarbcem legendarnych solówek, gra dla wyimaginowanej publiczności, miłośników jazzu. U ludzi myślenie jest indywidualną improwizacją uwikłaną w społeczne i kulturowe struktury. Fragment książki Książka Michaela Tomasello pozwala zrozumieć zarówno różnice jak i podobieństwa pomiędzy ludzkim umysłem a umysłami innych stworzeń. WALL STREET JOURNAL Michael Tomasello – amerykański psycholog rozwojowy, dyrektor Instytutu Antropologii Ewolucyjnej im. Maksa Plancka. W latach 2002–05 przewodniczył Międzynarodowemu Towarzystwu Badań nad Językiem Dzieci (IASCL). W roku 2004 otrzymał nagrodę fundacji Fyssen, w maju 2006 nagrodę Jean Nicod w Paryżu, a w 2007 roku nagrodę Umysł i Mózg Uniwersytetu w Turynie. Został uhonorowany nagrodą im. Williamsa Jamesa ufundowaną przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne. W 2015 roku nakładem CCPress ukaże się jego bestsellerowa książka Dlaczego współpracujemy?.
Tom zatytułowany „Ryszard Kapuściński – wizja świat a i wartości. Refleksje interdyscyplinarne” to pierwsze przedsięwzięcie na rynku księgarskim, które skupia analizy dokonań Mistrza reportażu osadzone na gruncie wielu dziedzin nauki.
Jest to rezultat obecności w gronie autorów książki specjalistów z zakresu literaturoznawstwa, socjologii literatury, socjologii kultury, antropologii kulturowej, filozofii, pedagogiki, geografii politycznej, medioznawstwa oraz dziennikarstwa, reprezentujących kilkanaście krajowych uczelni i instytucji, a także Papieski Uniwersytet Świętego Krzyża w Rzymie.
Niekonwencjonalna książka Marcina Darmasa o blaskach i cieniach etosu rycerskiego w polskim filmie (na podstawie twórczości Wajdy, Munka i Skolimowskiego) jest lekturą nie tylko dla socjologów i kulturoznawców ¦ niewątpliwie wzbudzi też zainteresowanie współczesnych badaczy filmu i kinematografii.
Dlaczego Krzysztof Kolumb nie przerwał żeglugi do Indii i odkrył Amerykę? Dlaczego greccy hoplici nie używali łuków? Dlaczego Aleksander Wielki gardził tymi, którzy atakowali pod osłoną nocy? I co to ma wspólnego z filmami Andrzeja Wajdy, Andrzeja Munka i Jerzego Skolimowskiego?
Elementem, który łączy te odległe zjawiska, są zachowania wymykające się racjonalnym kalkulacjom: honor, godność i odwaga ¦ etos rycerski. To nieprawda, że przestał istnieć w ciemnych wiekach średnich. Żył nadal, a w wiekach XIX i XX zaczął się demokratyzować. Obywatel rycerz. Zarys socjologii filmu jest wędrówką po meandrach świata etosowego. Według autora ciągle znajdują się ludzie, którzy stawiają sobie najwyższe wymagania etyczne. Co więcej, etos rycerski wciąż silnie spaja wspólnotę.
W żadnym innym stuleciu ciało ludzkie nie doświadczyło takich zmian. To w wieku XX zmienił się związek pomiędzy zdrowiem a chorobą, pomiędzy ciałem zgodnym z normami a ciałem niefunkcjonującym prawidłowo, pomiędzy życiem a śmiercią w zmedykalizowanym społeczeństwie. Autorzy trzeciego tomu monumentalnej i bogato ilustrowanej Historii ciała przyglądają się również ciału w masowym dobrobycie i ciału poddanemu masowej przemocy i eksterminacji. Ciału wyzwolonemu z rygorów religii i moralności oraz ciału sprowadzonemu do rangi przedmiotu. W konsekwencji pada pytanie o istotę człowieczeństwa w społeczeństwie, w którym zaciera się granica między ciałem fizycznym i wirtualnym: Czy moje ciało nadal jest moim ciałem?
W przystępnie i fascynująco napisanej książce o prowokującym tytule Po człowieku Rosi Braidotti, jedna z najważniejszych i najciekawszych postaci we współczesnej filozofii, kreśli wizję nauki i świata po końcu niepodzielnej dominacji człowieka jako pana natury i twórcy techniki. Braidotti analizuje przenikanie się świata zwierząt, ludzi i maszyn, argumentując, że rzeczywistości tych nie można już od siebie dłużej oddzielać. Jest to zarazem pełna wrażliwości refleksja nad kondycją myślących i czujących istot w epoce, w której zanikają powoli dotychczasowe podziały zorientowane na wyjątkowość człowieka w świecie. Braidotti stara się nam pomóc odnaleźć się w tym zmieniającym świecie i sprostać wyzwaniom, które przed nami stawia.
Ludność przedrolnicza to społeczności zbieracko-łowieckie, których egzystencja oparta była na gospodarce ekstensywnej, czyli przyswajalnej - przede wszystkim na polowaniu, rybołówstwie i zbieractwie. Poprzedzała ona często chronologicznie, a niekiedy egzystowała równolegle z grupami, których gospodarka miała charakter intensywny, tj. wytwórczy. Jej podstawę stanowiła uprawa roli i (lub) hodowla zwierząt, głównie bydła i trzody chlewnej. Gospodarka ekstensywna właściwa była grupom ludzkim z paleolitu, mezolitu i tzw. paraneolitu (subneolitu), intensywna zaś - z neolitu i okresów następnych. Głównym celem niniejszej publikacji jest prezentacja i analiza materiałów antropologicznych należących do społeczności przedrolniczych z kręgu "Homo sapiens", odkrytych dotychczas na ziemiach polskich. Ideą przewodnią była próba całościowego spojrzenia na dzieje oraz biologię tych właśnie grup ludzkich zasiedlających ziemie polskie już w górnym paleolicie. Zebrane i przedstawione w opracowaniu wyniki badań szczątków kostnych z 39 stanowisk uzupełnione zostały o przykłady odkrytych tam także artefaktów archeologicznych i o dokonane na ich podstawie rekonstrukcje obrzędu pogrzebowego.
Bezkompromisowo krytyczna analiza spuścizny polskiego papieża, który nie tylko nie wyprowadza wiernych z labiryntu ciała, ale wręcz wypycha z chrześcijaństwa.
Jakie są ewolucyjne źródła moralności i religii?
Gdzie można odnaleźć biologiczne fundamenty humanizmu?
Czy ludzie potrzebują religii, by zachowywać się moralnie?
Frans de Waal, światowej sławy prymatolog, kontynuuje biologiczne dociekania na temat ewolucyjnych źródeł mechanizmów społecznych i kulturowych. Tym razem sięga do badań nad zachowaniem zwierząt, by lepiej zrozumieć funkcję religii we współczesnym świecie. Szczególną uwagę de Waal poświęca bonobo, pokojowemu i empatycznemu gatunkowi małpy człekokształtnej, która pod względem zachowania być może najbardziej przypomina wspólnego przodka ludzi i ich najbliższych krewnych wśród naczelnych.
Konfrontując ateistę z bonobo, de Waal przygląda się dyskusji na temat biologicznych podstaw moralności i religii oraz domniemanej wojnie między nauką i religią. Odrzuca dogmatyzm neoateistów. Sięga do bogatej tradycji humanizmu, by szukać odpowiedzi na pytanie o to, czego współczesny świat może się nauczyć od religii, nawet jeśli ostatecznie miałby ją odrzucić.
Książka znalazła się na liście dziesięciu najlepszych książek naukowych czasopisma „New Scientist”w 2013 roku.
Frans de Waal jest profesorem psychologii na Uniwersytecie Emory i dyrektorem Living Links Center w Atlancie. W 2007 r. magazyn Time uznał go za jedną ze stu osób, które kształtują nasz świat. Jest autorem kilkunastu książek i kilkuset artykułów naukowych, publikowanych w najbardziej prestiżowych czasopismach. W 2013 roku nakładem Copernicus Center Press ukazała się jego książka Małpy i filozofowie. Skąd pochodzi moralność.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
