Monografia Jacka Surzyna składa się z dwóch zasadniczych części: drugą jej część stanowi pierwszy polski przekład Prologu do oksfordzkiego komentarza Jana Dunsa Szkota do Sentencji Piotra Lombarda, znanego jako Ordinatio, natomiast część pierwszą stanowi autorskie opracowanie dotyczące samego tłumaczonego tekstu Dunsa Szkota jego historycznego kontekstu i znaczenia, jego struktury i problematyki. Na tej podstawie Autor przeprowadza analizę metateoretycznego stanowiska Dunsa Szkota, to jest jego rozumienia teologii jako nauki. Pomysł łącznego wydania polskiego przekładu tekstu źródłowego i sporządzonego przez tłumacza kompetentnego opracowania wydaje się dobrze uzasadniony i zdecydowanie wart wsparcia, zwłaszcza jeśli zważyć, jak niewielka część dzieła Doktora Subtelnego doczekała się wydania w polskim przekładzie i jak skromna wciąż jest dostępna po polsku literatura przedmiotu. Dlatego udostępnienie polskiemu czytelnikowi wiedzy z pierwszej ręki na ten temat należy przyjąć z zadowoleniem i życzyć tak Autorowi książki, jak Wydawcy kontynuacji tego dobrego i ważnego dzieła. Dr hab. Jan Kiełbasa, prof. UJ Z pewnością Jacek Surzyn jako historyk filozofii w pracy analitycznej i translatorskiej wykazuje należycie rozwinięte i zespolone z sobą (rzec można, że dziś coraz bardziej unikatowe i trudne do wypracowania) sprawności filozoficzne, historyczne i filologiczne, dzięki czemu zdecydowanie wychodzi poza granice werbalizmu w rozumieniu i wyjaśnianiu źródeł. Warta przytoczenia w tym miejscu jest przestroga Konstantego Michalskiego, jednego z mistrzów analizy i przekładu tekstów średniowiecznych: Praca ciągła nad dokumentami i tekstem może tak dalece zaważyć nad umysłem badacza, że straci zmysł do wielkich pytań i form ujmowania. A jednak dopiero w formułowaniu zagadnień i ich rozwiązywaniu rozpoczyna się filozoficzne myślenie. W pracy nad tekstem Jana Dunsa Szkota i w analizach jego filozoficznego dziedzictwa Jacek Surzyn wykazuje ten wysoce pożądany zmysł do wielkich pytań i form ujmowania, a w jego dociekaniach znajduje swój wyraz owo filozoficzne myślenie. Autorowi analiz i przekładu oraz Wydawnictwu należy życzyć, aby publikacja książki przyczyniła się do zintensyfikowania debaty nad dziedzictwem intelektualnym Jana Dunsa Szkota. Dr hab. Marek Rembierz, prof. UŚ
Książka dr. Huberta Guza jest solidną pozycją naukową z obszaru nauk o zarządzaniu i jakości. Skupia się na problematyce organizacyjnego uczenia się. Jej wyjątkowość polega na tym, że wpisuje się ona w subdyscyplinę zarządzania publicznego. Ta problematyka badawcza jest bowiem rzadko badana na przykładzie organizacji publicznych. Książka zawiera interesujący przegląd obszernego dorobku naukowego dotyczącego uczenia się organizacji, a także modeli zarządzania publicznego, syntetyczne omówienie polityki spójności Unii Europejskiej wraz z systemem zarządzania jej wdrażaniem oraz część empiryczną (w formie rozległego case study) skoncentrowaną na ocenie zdolności organizacyjnego uczenia się badanej organizacji publicznej w procesie zarządzania polityką spójności. Autor przedstawia wyniki własnych badań organizacyjnego uczenia się na przykładzie Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego. Prof. dr hab. Grażyna Prawelska-Skrzypek Przedmiotem badań empirycznych Autor uczynił duży urząd administracji publicznej, odpowiedzialny za realizację wielu skomplikowanych procesów wewnętrznych oraz wymagających współdziałania z licznymi podmiotami zewnętrznymi uczestniczącymi w realizacji polityki spójności w województwie. W Polsce, poza przytaczanym przez Autora projektem badawczym Ministerstwa Uczące się, praktycznie nie przeprowadzono jak dotąd poważnych badań na temat mechanizmów uczenia się dużych organizacji publicznych. Już sam ten fakt czyni pracę Huberta Guza atrakcyjną naukowo i zasługującą na szersze upowszechnienie w formie monografii naukowej. Monografia będzie użyteczna dla studentów i doktorantów kierunków studiów z zakresu zarządzania, nauk o polityce i administracji, socjologii organizacji oraz kierunków pokrewnych, zainteresowanych problematyką zarządzania organizacjami publicznymi oraz realizacją polityki rozwoju. Książka stanowi również cenne źródło wiedzy i inspiracji dla badaczy polityk publicznych oraz urzędników i ekspertów zajmujących się politykami publicznymi wdrażanymi w złożonych układach organizacyjnych. Dr hab. Marcin Zawicki, prof. UEK Hubert Guz doktor nauk ekonomicznych w dziedzinie nauk o zarządzaniu, pracownik badawczo-dydaktyczny w katedrze Polityki Publicznej i Administracji Akademii Ignatianum w Krakowie, zainteresowania badawcze: uczenie się organizacji, zarządzanie strategiczne, zarządzanie ludźmi, terytorializacja rozwoju, od 1999 roku praktyk związany z samorządem terytorialnym oraz programowaniem i wdrażaniem polityki spójności Unii Europejskiej.
Zawarte w monografii artykuły podejmują tematykę ofiar i wiktymizacji ze znacznie szerszej perspektywy niż powszechnie przyjęto, uwzględniając aspekt teoretyczny, empiryczny i praktyczny omawianego zagadnienia. Wybór tematów jest nieoczywisty, a przez to wzbudzający zainteresowanie. […] Doskonale wpisują się one w problematykę dotyczącą ofiar przestępstw, tych „oczywistych”, jak i mniej wyraźnych, jak np. osoby zaginione czy dzieci sprawców przestępstw lub skonfliktowanych rodziców. Podjęcie tematyki ofiar w kontekście zarówno teoretycznym, jak i praktycznym w tak szerokim interdyscyplinarnym podejściu jest ujęciem nowatorskim i zasługuje na uznanie. Rozważania podjęte w monografii są źródłem cennych analiz, ważnych zarówno z perspektywy prawnej, jak i psychologicznej. Monografia może być polecana zarówno w edukacji akademickiej studentów prawa, kryminologii, psychologii, pedagogiki, jak i szerszemu gronu odbiorców zainteresowanych tematyką wiktymizacji.
Dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ
Zagadnienie wiktymizacji rozumianej wieloaspektowo jest obecnie przedmiotem badań teoretycznych, skupiających się nad analizą procesów psychicznych i fizycznych towarzyszących osobie pokrzywdzonej, ale również jako refleksja nad doświadczeniami ofiar nie tylko przestępstw, ale także rozmaitych innych sytuacji życiowych, których skutkiem staje się pokrzywdzenie człowieka. Szczególne znaczenie wiktymizacja odgrywa w nauce wyodrębnionej z kryminologii – wiktymologii kryminalnej. Wiktymizacja kryminologiczna oraz inne oblicza wiktymizacji zostały przedstawione w recenzowanej publikacji. Słusznie zauważono w przedmowie, że tematyka wiktymizacji ma znaczenie utylitarne, gdyż zaznajomienie z jej mechanizmami daje szansę na zmniejszenie zagrożenia wiktymizacyjnego, uchronienie wielu potencjalnych ofiar.
Dr hab. Izabela Lewandowska-Malec, prof. UJ
Charakterystycznym rysem pedagogiki religii wpisującej się w nurt nauk o wychowaniu jest badanie edukacji religijnej, która opiera się na relacjach człowieka z Bogiem. Wymaga działań umożliwiających zrozumienie istoty samej relacji człowieka z Bogiem, a nadto jej znaczenia dla człowieka, po to, by w jego życiu mogło dojść do integracji wymiaru religijnego z innymi jego wymiarami, a zwłaszcza z życiem społecznym i moralnym. To zaś oznacza, że jako dyscyplina nauki pedagogika religii przedstawia konkretną koncepcję pedagogiczną, która jest alternatywą dla edukacyjnych propozycji budowanych na innych zasadach. W realizacji stawianych sobie zadań pedagogika religii korzysta z metod badawczych wypracowanych przez nauki empiryczne, jak i teologiczne oraz z ich dorobku naukowego.Ks. prof. dr hab. Zbigniew Marek SJ - pracownik Katedry Pedagogiki Chrześcijańskiej w Instytucie Nauk o Wychowaniu Akademii Ignatianum w Krakowie. Interesuje się współzależnościami zachodzącymi między wychowaniem i religią. Jest autorem m.in. książek: Religia - pomoc czy zagrożenie dla edukacji? (2014), Pedagogika towarzyszenia. Perspektywa tradycji ignacjańskiej (2017), Pedagogika świadectwa, Perspektywa antropologiczno-kerygmatyczna (2019, współautorstwo z Anną Walulik), Pedagogika Dobrej Nowiny. Perspektywa katolicka (2020, współautorstwo z Anną Walulik). Współautor i kierownik zespołu przygotowującego podręczniki do nauki religii w szkole. Organizator i moderator Korespondencyjnego Kursu Biblijnego.
Wraz z postępującymi możliwościami ingerencji w organizm człowieka, mającymi na celu zarówno naprawianie błędów natury, jak i ulepszanie organizmu, zaczęła intensywnie się rozwijać medycyna estetyczna. O ile błędy natury nie budzą wątpliwości co do konieczności ich naprawiania, o tyle jej polepszanie jest już dyskusyjne. Ten obszar działalności dotyczy zmian natury fizycznej.
W książce podjęto problematykę drugiego rodzaju ingerencji – ulepszania, i to kognitywnego. Jak się wydaje, jest to działanie znacznie bardziej niebezpieczne, bo nie dotyczy zmian chorobowych, czyli naprawiania błędów natury, a ulepszania i tak sprawnie funkcjonującego umysłu. Przy czym, to ulepszanie może być dokonywane przy użyciu wybranych wzmacniaczy naturalnych bądź farmakologii lub zaawansowanych technologii. I to te ostatnie budzą bardzo dużo poważnych dyskusji i krytycznych uwag.
We wszystkich tekstach zamieszczonych w książce poruszona została bardzo aktualna i intensywnie dyskutowana problematyka. Podjęte analizy dokonywane są w różnych aspektach, w kontekście różnych obszarów badawczych. Przedstawione artykuły są rzetelnie udokumentowane i to w znacznej części najnowszą literaturą.
Prof. dr hab. Anna Latawiec
Recenzowana monografia jest zbiorem artykułów z zakresu antropologii filozoficznej i etyki, której przedmiotem jest próba zrozumienia i krytycznej oceny idei transhumanizmu, zwłaszcza idei ulepszania poznawczego człowieka. Wyniki tej próby układają się w przewodnik po filozoficznych problemach transhumanizmu. Jest to przewodnik filozoficzny napisany z pozycji szeroko rozumianej filozofii klasycznej, poszerzonej o zdobycze filozofii współczesnej i nauk empirycznych, który prezentuje w głównej mierze stanowisko biokonserwatyzmu.
Publikacja jest przykładem bardzo dobrej pracy filozoficznej w zakresie identyfikacji i syntetycznego przedstawienia problemów filozoficznych, rodzących się na styku idei transhumanizmu i projektów naukowo-technicznych zaangażowanych w ulepszenie poznawcze człowieka, oraz przykładem ostrożności badawczej wszystkich autorów w formułowaniu wniosków normatywnych. Krytyczny wymiar obecny w wielu tekstach nie jest radykalny. Oceny szans, zagrożeń, nadziei, płynących szerokim nurtem z transhumanizmu są wyważone, oparte na dobrej wiedzy faktograficznej i – co jest kluczowe – na dobrych analizach filozoficznych.
Praca jest skierowana do specjalistów (naukowców i studentów) różnych dyscyplin zajmujących się człowiekiem: filozofów, psychologów, biologów, humanistów, ale także jej czytelnikami mogą być niespecjaliści, dla których trudnością nie będzie wybitnie specjalistyczny język naukowy używany w tekście.
Dr hab. Zbigniew Wróblewski, prof. KUL
Jest to świetna praca, o niezwykle przemyślanej strukturze i starannie zrealizowanym podziale treści na poszczególne rozdziały i podrozdziały, bardzo mocno osadzona w źródłach, w odpowiednich proporcjach, odwołująca się do literatury przedmiotu, napisana w sposób przykuwający uwagę czytelnika, lekki, wolny od żargonu naukowego, niemniej jednak nasycony najróżniejszymi erudycyjnymi asocjacjami, niestroniący od proponowania polszczyźnie terminów z obcych języków tam, gdzie nasza mowa nie ma odpowiednich ekwiwalentów. Książkę tę można czytać dla przyjemności samej lektury, a nie tylko w celach poznawczych czy faktograficznych.
Podstawową zaletą książki jest już sam zamysł Autora, żeby polskiemu czytelnikowi przedstawić wyniki swoich badań nad wzajemnym oddziaływaniem na siebie cywilizacji zachodu i Korei w czasach nowożytnych.
Dr hab. Gościwit Malinowski, prof. UWr
Książka Andrzeja Wadasa, nazwana przez niego skromnie „próbą uporządkowania podjętego problemu”, dotyczy najmniej znanego z trzech ośrodków cywilizacji dalekowschodniej, jedynego, którego dzieje nie doczekały się w Polsce udanej syntezy.
Książka jest dobrze skonstruowana. Liczy siedem rozdziałów pod sugestywnymi i wpadającymi w ucho tytułami, podzielonymi dodatkowo na podrozdziały, co ułatwia lekturę i stanowi swoisty „indeks tematyczny”. Pochwała należy się autorowi również za styl. Pracę napisano – nie waham się tego stwierdzić – wartko, potoczyście, a nawet z talentem literackim.
Dr hab. Jakub Polit, prof. UJ
Przewodnik po polskiej filozofii chrześcijańskiej XX i XXI wieku stanowi kompendium – przegląd poszczególnych dziedzin filozofii (logika i metodologia nauk, metafizyka, teoria poznania, filozofia przyrody, etyka, aksjologia, estetyka i filozofia sztuki, filozofia Boga i religii, filozofia społeczna, filozofia kultury, historia filozofii), przygotowany pod kątem omówienia dorobku oraz wydobycia wielu nowatorskich rozwiązań proponowanych przez chrześcijańskich filozofów polskich, które wpływały na kształt dyskursu filozoficznego tak w Polsce, jak i za granicą.
Olbrzymim atutem opracowania jest precyzyjne odzwierciedlenie w jego treści naukowego, ale i humanistycznego światopoglądu Autorek, które zgodnie z najlepszymi współczesnymi trendami, bez wątpienia inspirowanymi teorią zbiorów rozmytych, teorią prototypów, kognitywizmem, ale i nutą dekonstrukcjonizmu miały odwagę porzucić binarne, spolaryzowane myślenie o normie i patologii na rzecz traktowania tych kategorii jako płynnych i zależnych od kontekstu. Monografia nie jest wyłącznie refleksem postrzegania wyimka świata przez Autorki. To przede wszystkim rzetelne, konkretne, obszerne i kompletne, spójne opracowanie stricte naukowe, ze swoim celami, przedmiotem badań, pytaniami oraz metodami badawczymi i narzędziem badawczym, umożliwiającymi deskrypcję i interpretację faktów badawczych. W zwięzłym Wstępie Autorki m.in. osadzają swoją książkę w dziedzinie psychopatologii oraz artykułują dwa zasadnicze, powiązane ze sobą cele badawcze: teoretyczny, którego założeniem było zebranie wiedzy dotyczącej zaburzeń psychicznych, oraz praktyczny, służący przygotowaniu podręcznika akademickiego, który ułatwiałby studentom, głównie pedagogiki, ale nie tylko, rozpoznanie i zrozumienie przypadków schorzeń z zakresu psychopatologii właśnie. Prof. dr hab. Mirosław Michalik Autorki książki Problematyka zaburzeń psychicznych odzwierciedlona w literaturze i filmie podjęły się analizy tej niełatwej tematyki, wykazując się troską o zdrowie psychiczne człowieka, niezależnie od jego wieku. Treść książki świadczy również o ich dbałości o jakość edukacji akademickiej młodzieży przygotowującej się do odpowiedzialnego, profesjonalnego wypełniania zadań zawodowych. Dogłębna znajomość zagadnień z zakresu psychopatologii, dzięki tej pracy, z pewnością umożliwi studentom i słuchaczom zdobycie umiejętności sprawnego i wczesnego diagnozowania, stosowania odpowiedniej profilaktyki, a także optymalnej terapii zaburzeń. Zamysł Autorek polegający na ilustrowaniu wiedzy teoretycznej materiałem literackim i filmowym można uznać za dobry sposób uprzystępnienia skomplikowanych treści oraz uatrakcyjnienia przebiegu zajęć konwersatoryjnych i wykładowych. Uważam, że należy docenić ten pomysł dydaktyczny, życząc Autorkom szerokiego upowszechnienia go i praktykowania. Dr hab. Alicja Żywczok, prof. UŚ
Książka Etyka a problem podmiotu poświęcona jest bardzo ważnemu i aktualnemu zagadnieniu, jakim jest sposób rozumienia podmiotu. Autorzy wychodzą ze słusznego założenia, że problem ten ma kluczowe znaczenie dla etyki – swoiste „rozchwianie” współczesnej kultury, którego przejawem jest utrata (a na pewno znaczące osłabienie) zdolności do uzgadniania stanowisk w istotnych kwestiach poprzez dyskurs filozoficzny albo publiczny, powodowane jest w dużym stopniu kłopotami związanymi ze swoistym rozmyciem się koncepcji podmiotu.
Książka jest w mojej ocenie bardzo interesującą monografią. Porusza istotny i dynamiczny problem relacji pomiędzy etyką a sposobem rozumienia podmiotu, który jest centralnym przedmiotem sporu we współczesnej filozofii i kulturze. Choć sami autorzy preferują koncepcję mocnego podmiotu, to starają się przy tym w sposób rzeczowy i bezstronny odnieść do odmiennych stanowisk. Dzięki temu czytelnik ma okazję zapoznać się z dorobkiem kilku interesujących współczesnych myślicieli, którzy nie są bardzo szeroko znani polskiemu odbiorcy. To stanowi dużą dodatkową wartość publikacji.
Prof. dr hab. Aleksander Bobko
Wartością książki jest niewątpliwie samo podjęcie zagadnienia relacji podmiotu i etyki oraz ukazanie jego współczesnych przekształceń. […] Autorzy zmierzają do zrozumienia procesów przemian współczesnej kultury w kontekście podmiotu, ale dają też wyraz swemu przekonaniu o kryzysie kultury i jego oddziaływaniu również na zagadnienia etyki. Oczywiście każda koncepcja etyczna zakłada jakąś wizję podmiotowości. Przeprowadzone badania starały się wykazać, że właściwe rozumienie podmiotu ma ważne znaczenie dla etyki. W perspektywie moralnej szczególnie istotnym zagadnieniem jest interesujące ujęcie relacji zachodzącej między podmiotem, sprawczością, sumieniem, wolnością, prawem naturalnym, cnotami, powinnością, odpowiedzialnością, normatywnością.
Książka może liczyć na szerokie grono odbiorców: od studentów filozofii, po literaturoznawców i osoby głębiej zainteresowane współczesnymi problemami kultury. Wśród czytelników znajdą się z pewnością zarówno specjaliści tematyki, jak i osoby rozpoczynające dopiero przygodę z etyką i filozofią. Ci, którzy sięgną po recenzowaną tu pozycję, odniosą z niej niewątpliwe korzyści, gdyż praca ta nie tylko zaznajamia z meandrami współczesnej filozofii, ale nadto czyni to zrozumiale i przekonująco szkicuje ważne, dyskutowane i sporne kwestie w tym obszarze.
Prof. dr hab. Marek Szulakiewicz
Autorzy monografii stawiają sobie za cel możliwie wszechstronne ujęcie fenomenu, jakim niewątpliwie jest transhumanizm. Moim zdaniem monografia dobrze wywiązuje się z tak postawionego zadania. Ujmuje omawiane zjawisko w sposób bez wątpienia interdyscyplinarny, próbując ukazać je z różnych perspektyw, w ujęciu zarówno diachronicznym, jak i synchronicznym oraz, co ważne, w większości przypadków bez wyraźnych uprzedzeń natury światopoglądowej, religijnej itp.
W publikacji pojawiają się zatem różne próby ujęcia i przybliżenia czytelnikowi transhumanizmu, między innymi jako epistemicznego układu odniesienia, ideologii, światopoglądu, quasi-religii, filozofii, utopii. Autorzy tekstów zasadnie dowodzą, że wszystkie te określenia ujmują pewne aspekty wzmiankowanego fenomenu jako swego rodzaju prognozę tego, co może, ale niekoniecznie musi zaistnieć w przyszłości, przynajmniej nie w takiej postaci, jaką wyobrażają sobie najbardziej reprezentatywni przedstawiciele transhumanistycznej wizji człowieka i społeczeństwa, np. Max More, Nick Bostrom, Ray Kurzweil czy John Harris.
Transhumanizm otwiera nowe obszary badawcze dla naukowców z bardzo różnych dyscyplin, o czym zaświadcza recenzowana publikacja. Jestem przekonany, że jej ukazanie się na polskim rynku wydawniczym jest jak najbardziej pożądane.
Dr hab. Leszek Pyra, prof. UP
Publikacja recenzowanej książki będzie wartościowym wkładem do dyskusji nad współczesnymi problemami kultury, filozofii i transhumanizmu. Ważne jest również to, że stanowi ona propozycję spojrzenia na analizowane kwestie z różnych perspektyw. Jest swoistym interdyscyplinarnym namysłem nad transhumanizmem. Oczywiście nie jest ona wyczerpującym studium na ten temat. Takiego studium obecnie nie można stworzyć. Niemniej materiały w niej zawarte przyczynią się do lepszego zrozumienia tych zjawisk we współczesnej kulturze.
Pochwalić należy Redaktorów za odwagę podjęcia tego ważnego i interesującego problemu. Publikacja należy do zbioru nielicznych prac na ten temat, w których autorzy poddają analizie idee transhumanizmu w optyce krytycznej refleksji filozoficznej.
Z pewnością zostanie ona dobrze przyjęta przez środowisko filozoficzne, ale też będzie cenną pomocą dla studentów, dając kompetentne, pluralistyczne i oryginalne spojrzenie na sytuację współczesnej kultury i antropologii uwarunkowanej technologicznie. Książka ma również nieocenione walory dydaktyczne, może być wykorzystana jako podstawa do ćwiczeń i seminariów w zakresie kulturoznawstwa, filozofii humanistyki i samej filozofii.
Prof. dr hab. Marek Szulakiewicz
Zadania korpusów kadeckich, łączących w sobie elementy nauki i wychowania wojskowo-patriotycznego, stały się znów aktualne w obliczu niekorzystnych przemian zachodzących w ostatnich kilkunastu latach w sąsiedztwie Rzeczypospolitej, co zrodziło renesans zainteresowania młodzieży (nie tylko męskiej) służbą w Wojsku Polskim. Choćby więc z takiego powodu słuszne jest przygotowanie opracowania naukowego, które pozwoli się zapoznać z genezą i realiami działania jednego z takich zakładów i wypływającymi z nich doświadczeniami. Za najważniejszy walor monografii uważam szerokie przytoczenie w narracji ówczesnych poglądów na temat treści i metod przyjętych w procesach nauczania i wychowania kadetów w niemałej części przyszłych oficerów służby stałej WP, a więc nosicieli uwspółcześnionego etosu rycerskiego i rzeczywistego demokratyzmu. Na drugim miejscu sytuuję przywrócenie pamięci wybranych postaci kadetów, ich nauczycieli oraz członków kierownictwa korpusu łobzowskiego. Nie można też nie wspomnieć o cennych informacjach na temat toku nauki i jej efektów, a także stanu dyscypliny. Dr hab. Marek P. Deszczyński (Akademia Sztuki Wojennej) Książkę Jana Rysia należy klasyfikować na pograniczu nauk historycznych i nauk o wychowaniu. Precyzyjne, szczegółowe jej umiejscowienie jest trudne, bowiem autor swobodnie porusza się zarówno w obszarze rozważań historycznych, historii wychowania jako subdyscypliny pedagogiki oraz historii wojskowej. Praca ma więc charakter interdyscyplinarny. Autor książki jest szczególnie kompetentnym historykiem wychowania w relacji do opracowanego przedmiotu badań edukacyjnej placówki wojskowej. Wynika to z jego przygotowania jako historyka, zarazem reprezentanta nauk o wychowaniu, a przede wszystkim z jego dorobku naukowego. Jednocześnie trzeba autorowi oddać, że książka jest pierwszym profesjonalnym opracowaniem z dziejów szkół kadeckich, opartym na rzetelnych badaniach archiwalnych. Jest to ponadto opracowanie pozbawione ideologicznego krzywego zwierciadła, jak w przypadku książki z 1982 roku byłego kadeta W. Lisowskiego. Także w innych opracowaniach autorów byłych kadetów można znaleźć albo akcenty emocjonalne osłabiające rzetelność narracji, albo próby wartościowania politycznego. Jan Ryś wykorzystał niemal wszystkie dostępne publikacje poświęcone kwestii kadeckiej, ponadto jest autorem kilku przyczynków do dziejów tych szkół. Dr hab. Roman Tomaszewski, prof. AP (Akademia Pomorska w Słupsku)
Nemesiano, originario di Cartagine e vissuto nel III secolo, e uno scrittore non molto apprezzato dagli storici della letteratura latina. Anche se J. Burckardt, storiografo e storico della cultura, defini l’Ecloga III di Nemesiano come «una delle ultime opere dell’antichita che respira di una bellezza viva», il filologo classico W.S. Teufel lo accuso di aver attinto da Virgilio e da Calpurnio, la qual cosa ribadi il polacco K. Morawski, in modo piu mite, dicendo che era entrato «nel solco da essi tracciato». Condivido l’espressione finale dell’Autrice in cui afferma che la monografia presenta Nemesiano in una luce nuova, diversa da quella precedente.
Prof. Marian Szarmach (Universita Niccolo Copernico di Toruń)
Anna Kucz presenta Nemesiano come uno dei primi precursori della poesia tardoantica. Riprende l’argomento innovativo della visualizzazione poetica – in particolare dei protagonisti del mondo dell’Arcadia e della caccia, tra cui principalmente Diana, le figure femminili, la fauna e la flora – in tutte le sue opere pervenuteci, che ultimamente sono sempre piu apprezzate dagli studiosi della letteratura di questo periodo dell’Impero. L’autrice mette in evidenza l’originalita e la maestria del poeta nelle sue quattro ecloghe e nell’opera dedicata alla caccia.
Prof. Dominika Budzanowska-Weglenda (Universita Cardinale Stefan Wyszyński di Varsavia)
Recenzowana książka jako prezentacja autorskiej koncepcji komunikacji interpersonalnej i uwarunkowań jej efektywności uzupełnia lukę na rynku czytelniczym i może zainteresować zarówno naukowców, jak i studentów kierunków społecznych i humanistycznych. Wyniki badań w niej referowane mogą znaleźć zastosowanie w wielu obszarach życia (m.in. w niektórych formach terapii, w szkoleniach różnych grup zawodowych).
Monografia jest interesującym studium o charakterze empiryczno-teoretycznym, dotyczącym komunikacji międzyludzkiej. Opracowania monograficzne na ten temat są stosunkowo nieliczne na rodzimym rynku wydawniczym. Książka Stefana Frydrychowicza wzbogaca rodzime źródła wiedzy na temat komunikacji interpersonalnej i uwarunkowań jej efektywności. Jest to praca zasługująca na miano oryginalnej.
Prof. dr hab. Hanna Liberska
Monografia naukowa, zatytułowana Wymiary komunikacji – klucz dostępu do efektywnej komunikacji interpersonalnej jest dziełem od dawna oczekiwanym w psychologii języka i komunikacji. Podejmuje zagadnienie podstawowe z zakresu pragmatyki komunikowania się, bo dotyczące efektywności komunikacji interpersonalnej. Obejmuje przegląd literatury z prezentacją złożoności procesów porozumiewania się ludzi, a także ukazuje wyniki przeprowadzonych badań nad interakcjami Nadawca (N)–Odbiorca (O), śledzi zmiany owych procesów interakcyjnych (werbalnych oraz niewerbalnych) i ukazuje rezultat tych procesów w postaci podzielanego przez interlokutorów komunikatu.
Podsumowując moją opinię, chciałabym podkreślić nowatorski charakter recenzowanej monografii. Jest niewątpliwie unikatową pozycją w literaturze z zakresu pragmatyki komunikowania się ludzi. Podsuwa badaczom nowe możliwości opisu i nowe wskaźniki pomiaru procesu komunikowania. Zgłaszane przeze mnie uwagi krytyczne nie umniejszają wartości pracy, która z całą pewnością powinna być opublikowana.
Gratuluję Autorowi i Wydawnictwu Naukowemu Akademii Ignatianum w Krakowie tej niezwykle ciekawej pozycji książkowej, po którą sięgać będą nie tylko psychologowie, ale i przedstawiciele innych dyscyplin, doceniający wagę skutecznej komunikacji interpersonalnej. Zasygnalizowany w tytule książki „klucz dostępu” do efektywnej komunikacji brzmi intrygująco i z całą pewnością przyciągnie uwagę czytelników.
Prof. dr hab. Barbara Bokus
W recenzowanym studium poglądy Calvina O. Schraga zostały umieszczone w szerszym kontekście wielu ważnych sporów filozoficznych prowadzonych w świecie zachodnim w XX wieku i na początku obecnego stulecia. W konsekwencji monografia posiada dużą wartość erudycyjna?, ponieważ przybliża poglądy wielu przedstawicieli filozofii nowożytnej, myśli postmodernistycznej, filozofii analitycznej, egzystencjalizmu czy filozofii egzystencji. […]
Szczególną wartością monografii jest istotny wkład poznawczy, który polega przede wszystkim na przybliżeniu polskim czytelnikom poglądów ważnego i ciekawego autora ze Stanów Zjednoczonych, całkowicie nieznanego w naszym kraju. Do tej pory myśl Schraga nie była w Polsce przedmiotem żadnych badań naukowych. Nie ma tłumaczeń na język polski jego książek i artykułów. W tym kontekście recenzowane opracowanie wypełnia bardzo poważną lukę w naszym życiu filozoficznym i kulturowym.
Dr hab. Andrzej Kobyliński, prof. UKSW
Książka Pauliny Winiarskiej została przygotowana starannie pod względem merytorycznym. Analiza tekstów źródłowych Calvina O. Schraga zasługuje na docenienie nie tylko ze względu na ich trafny dobór, uzasadniający prowadzone wywody i stawiane tezy, ale także z racji wkładu translatorskiego i przybliżenia dzieł amerykańskiego filozofa polskiej myśli filozoficznej. Analiza jego przewodnich idei została dokonana w sposób spójny i jasny. Jest krytyczna, śmiała i bezpośrednia.
Dr hab. Marek Urban CSsR
Autorka podjęła się trudnego zadania, a mianowicie zwrócenia uwagi w rozważaniach teoretycznych, a szczególnie w podjętych badaniach, na specyfikę funkcjonowania osób z wadą słuchu, na ryzykowne zachowania w sieci, podejmowane przez słyszącą i niesłyszącą młodzież oraz na potrzebę działań w zakresie przeciwdziałania zjawisku samotności i osamotnienia w sieci. […]
Uważam, że Autorka podjęła badania nad bardzo ważnym, a jednocześnie niewystarczająco poznanym zagadnieniem funkcjonowania młodzieży, w tym młodzieży z wadą słuchu, w świecie wirtualnym i związanych z tym zagrożeń. W ramach przeprowadzonych badań empirycznych uzyskała bogaty materiał, który został opatrzony właściwą interpretacją. Również pozytywnie oceniam sposób dokonania prezentacji literatury, świadczący o dobrym rozpoznaniu omawianego zagadnienia.
Dr hab. Elżbieta Gaweł-Luty, prof. AMW
Rynek wydawniczy obfituje w publikacje poświęcone internetowi, niestety coraz częściej powielają one stereotypy i truizmy związane z funkcjonowaniem tego medium, nie wnosząc nic nowego do okołointernetowego dyskursu. Na tym tle monografia Anny Michalczyk wyróżnia się pozytywnie ze względu na zaproponowaną nietuzinkową optykę, odsłaniającą ciemną stronę internetu, o której Autorka pisze w sposób refleksyjny, i – co nie mniej istotne – ostrzegający, a nawet momentami alarmujący, przed nieuprawnionym zachwytem nad nieograniczonymi możliwościami internetu. […]
Książka jest daleka od uproszczonego i jednostronnego oglądu zanurzenia naszej codzienności i praktyk społecznych w cyfrowej rzeczywistości. Autorka stara się uwzględnić zarówno pozytywne, jak i negatywne wymiary użytkowania nowych mediów. Nowość książki polega na tym, że przedmiotem swojego namysłu Autorka uczyniła funkcjonowanie w sieci osób z uszkodzeniami słuchu. To właśnie to uczyniło jej pracę niebanalną i nietuzinkową, pozwalając ją różnicować spośród dość obfitej już literatury okołointernetowej. Muszę przyznać, że to nie lada sztuka, by w czasach zalewu literatury, badań i opracowań z zakresu tematyki, którą określam okołointernetową, wyjść poza utarte schematy, zaproponować coś oryginalnego, wychodzącego poza naukową rutynę i sztampę.
Dr hab. Magdalena Szpunar, prof. UJ
It should be stated that the book is an original scientific study of an applicatory nature, which combines management issues with numerous other areas. It allows for noticing and understanding a vast number of scientific studies necessary for further scientific work aimed at the reflection on management in tourism indicated by the title. The multi-author chapters are an unquestionable asset of the book. Through the presentation of various research approaches specific to particular disciplines of science, they are an important contribution to the future of research, also by indicating the need to take into account regional and national specificities. From such a perspective, it is a unique book, which contains both theoretical considerations and reports of empirical studies supported by the rich and comprehensive subject literature and structured in a way that allows the readers to understand the intentions of its Authors and Editors.
Dr hab. Artur Jacek Kożuch, Assoc. Prof.
(Siedlce University of Natural Sciences and Humanities)
The book is of scientific nature. It contains theoretical and empirical analyses with references to the abundant subject literature and reports the results of studies conducted by the authors. It raises no objections in terms of its structure and content. The content of particular chapters corresponds to their titles. The book provides a lot of valuable information formulated in a communicative and thematically ordered way. It belongs to the area of contemporary interdisciplinary considerations devoted to culture.
Dr hab. Zbigniew Widera, Assoc. Prof.
(University of Economics in Katowice)
Uczony autor uważnie śledzi to, co w myśli filozoficznej, teoretyczno-literackiej czy estetycznej kulturowego kręgu zachodnioeuropejskiego daje się widzieć w świetle niezwykle intrygującego związku komunikacji, powstania języka i polityczności rozumianej przez autora na wzór nowoczesny, oświecony, obywatelski i demokratyczny. Taka interdyscyplinarna perspektywa - która jest jednocześnie szeroka, bo sięga po dorobek wielu dyscyplin i niezwykle skupiona, bo koncentruje się na wybranym splocie problemowym: związku komunikacji i polityczności - stara się wydobywać z historii myśli perełki refleksji ludzkiej, po to, aby stworzyć ciąg niezwykle inspirujących rozbłysków.
Z recenzji prof. dra hab. Jarosława Płuciennika
Książka wpisuje się w program badawczy konsekwentnie realizowany przez prof. Mateusza Niecia. Zawarte w niej analizy postrzegać należy jako kontynuację i rozwinięcie wcześniejszych dociekań autora (…). Podobnie jak w recenzowanej książce wyraźny jest w tych monografiach zdecydowanie autorski i wysoce oryginalny sposób prowadzenia wywodu i modelowania narracji.
Z recenzji dra hab. Marka Rembierza
This collection of essays is devoted to the perspective of agreement, often referred to as reconciliation or communication. […] Everyone is a human being and understanding this fact is shared by us all, regardless of our state in life, race, religion or social position. It is culture that determines our level of understanding humanity, because culture is understanding that makes dialogue possible and recognizes another person’s humanity.
The book is addressed not only for experts in philosophy, but also for people who make an effort to understand what really matters the most in our life, including the question of dialogue widely discussed in this book.
Rev. dr. hab. Grzegorz Barth, Assoc. Prof.
(The John Paul II Catholic University of Lublin)
Contemporary culture is characterized, as we know, by a greater polarization of beliefs combined with an increase in individualistic attitudes. These phenomena distance people from each other, they are lost and feel emptiness. Communication becomes more and more difficult, resulting in less understanding and agreement. […] These essays outline the path to follow in order to enter into a dialogue with the Other person in a situation where both interlocutors represent different cultures.
The language of the essay is original and authorial, I would even say pictorial. Bartłomiej Sipiński does not try to convey ideas that are important to us in a dry, scientific way, but paints suggestive pictures with words. This is undoubtedly the advantage of an essay, because it can be successfully read by a wide audience.
Prof. dr. hab. Anna Pałubicka
(The Adam Mickiewicz University in Poznań)
This book explores the philosophical issues raised by the fact that while some people, at a given time, have experienced fundamental changes to their frameworks of belief and evaluative commitment as a consequence of events, others have not. From the perspective of the latter, the very idea that this could occur – that we could have commitments that are radically historical in this sense – can seem unintelligible, while from the perspective of the former, any attempt to rule this out in principle can appear dogmatic. The author argues that this problem lies at the heart of some of the central ethico-political conflicts of our time, and that existing approaches in mainstream "Continental" and "analytical" philosophy fail to address it coherently. He then draws on the three main contemporary currents of interpretation of the later Wittgenstein – arguably the most stringently anti-dogmatic thinker of the last century – to uncover some perspectives that may shed light on this.
Humphries has written a highly interesting book, in which he weaves together two extremely interesting threads. The first concerns historicism as a current of European thought, the second the philosophy of the later Wittgenstein. These are linked by a problem of self-reference: if historicists postulate the historicality of knowledge and culture, then among other things they should also postulate the historical nature of this postulate, while if Wittgenstein invokes the contextuality of all meaning in his battle with apriorism, then he cannot treat his own stance as a priori either. Humphries's idea is, in essence, that through an analysis of how the later Wittgenstein's thoughts have been interpreted we may find a way to articulate a position that is radically historical on the one hand, while avoiding both the paradox of self-reference and dogmatism on the other.
Dr hab. Jakub Gomułka, Assoc. Prof. (Pedagogical University of Krakow)
Humphries's book will, I predict, be met with a lively reception, and will come to constitute one of the reference points in research on Wittgenstein, especially as regards the aspect of radical historicality mentioned in its title.
Dr hab. Tomasz Zarębski, Assoc. Prof. (University of Lower Silesia)
Carl Humphries is a pianist, writer and university lecturer. He holds a PhD in Philosophy from Southampton University (UK) and teaches at the Jesuit University Ignatianum in Krakow (Poland).
Autor podjął w monografii bardzo ważny dziś problem, jakim jest religijność oraz jej związek z jakością życia w pracy i codzienności. Uczynił to zarówno z perspektywy indywidualnej, jak i społecznej. W książce problem ten został omówiony na przykładzie pielęgniarek i kobiet oczekujących daru macierzyństwa przerwanego na etapie życia prenatalnego dziecka. Zarówno w sytuacji własnych traumatycznych doświadczeń, jak i niesienia pomocy chorym oraz cierpiącym religijność jest tym, co poprawia jakość życia w wymiarze indywidualnym, jak i społecznym, co autor wykazał w badaniach własnych. Monografia pokazuje, że religijny aspekt osobistej refleksji człowieka przynosi ulgę w doświadczaniu różnych problemów, w zmaganiu się z nimi, poprawiając jednocześnie jakość życia i osobiste samozadowolenie.
Dr hab. Antoni Wontorczyk, prof. UJ
Można się spodziewać, że książka będzie atrakcyjna dla czytelników zainteresowanych zagadnieniami psychologii religii oraz doświadczeniami egzystencjalnymi człowieka. Może zatem być bardzo wartościową lekturą dla psychologów, studentów i osób zainteresowanych religijnością człowieka oraz implikacjami duszpasterskimi wynikającymi z analiz psychologicznych. Należy do kategorii prac, które pozostają zawsze aktualne, bo opiera się na badaniach empirycznych określonych grup osób, przeprowadzonych w konkretnym czasie i miejscu. Przedstawione wyniki badań i wyciągane wnioski mają istotne znaczenie praktyczne, stąd praca może być przydatna dla kapelanów szpitalnych prowadzących posługę ewangelizacyjną w szpitalach i wśród służby zdrowia oraz dla kleryków przygotowujących się do takiej posługi, pozwalając lepiej zrozumieć specyfikę pobożności i praktyk powierzonych im wiernych.
Dr hab. Jacek Soiński OFM, prof. UAM
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
