Dziady jest to nazwisko uroczystości obchodzonej dotąd między pospólstwem w wielu powiatach Litwy, Prus i Kurlandii na pamiątkę dziadów, czyli w ogólności zmarłych przodków. Uroczystość ta początkiem swoim zasięga czasów pogańskich i zwała się niegdyś ucztą kozła, na której przewodniczył koźlarz, huślar, guślarz, razem kapłan i poeta (gęślarz). W teraźniejszych czasach, ponieważ światłe duchowieństwo i właściciele usiłowali wykorzenić zwyczaj połączony z zabobonnymi praktykami i zbytkiem częstokroć nagannym, pospólstwo więc święci Dziady tajemnie w kaplicach lub pustych domach niedaleko cmentarza. Zastawia się tam pospolicie uczta z rozmaitego jadła, trunków, owoców i wywołują się dusze nieboszczyków. Godna uwagi, iż zwyczaj częstowania zmarłych zdaje się być wspólny wszystkim ludom pogańskim, w dawnej Grecji za czasów homerycznych, w Skandynawii, na Wschodzie i dotąd po wyspach Nowego Świata. Dziady nasze mają to szczególnie, iż obrzędy pogańskie pomieszano z wyobrażeniami religii chrześcijańskiej; zwłaszcza iż Dzień Zaduszny przypada około czasu téj uroczystości. Pospólstwo rozumie, iż potrawami, napojem i śpiewami przynosi ulgę duszom czyśćcowym.
Cel tak poważny święta, miejsca samotne, czas nocny, obrzędy fantastyczne przemawiały niegdyś silnie do mojej imaginacji; słuchałem bajek, powieści i pieśni o nieboszczykach powracających z prośbami lub przestrogami; a we wszystkich zmyśleniach poczwarnych można było dostrzec pewne dążenie moralne i pewne nauki gminnym sposobem zmysłowie przedstawiane. Poema niniejsze przedstawi obrazy w podobnym duchu, śpiewy zaś obrzędowe, gusła i inkantacje są po większej części wiernie, a niekiedy dosłownie z gminnej poezji wzięte.
Nowe wydanie „Dziadów” Adama Mickiewicza odczytanych z rękopisów. Wydanie krytyczne – którego autorem jest prof. Wojciech Kruszewski – zawiera szczegółowe omówienia, przypisy naukowe, a także materiał wizualny: zdjęcia i skany rękopisów Mickiewicza. W apendyksie książki znalazły się transliteracje wiernie przytaczające zapis pierwszych wersji utworu Mickiewicza, a także zestawienia kolejnych odmian tekstu.
Niniejsze wydanie wszystkich części Dziadów Adama Mickiewicza poprzedza obszerny wstęp dotyczący między innymi kompozycji dramatu, najważniejszych idei romantycznych oraz świata wartości Poety: tekstowi towarzyszą liczne przypisy i komentarze. Jako uzupełnienie w Aneksie przytoczone zostały stanowiące kontekst dokumenty, miedzy innymi: plany powstania dalszych części Dziadów rozważania w wykładach paryskich n temat dramatu słowiańskiego", wstęp do wydania francuskiego, fragmenty eseju George Sand mającego za temat Dziady, bajka Goreckiego, wyimki z korespondencji filomatów na temat sceny więziennej Dziadów, fragmenty Państwa i Uczty Platona. Wydanie jest bogato ilustrowane: na szczególną uwagę zasługują zachowane portrety rzeczywistych bohaterów sceny więziennej Dziadów części III, przybliżając ich nam i podkreślając realizm dramatu Mickiewicza. Książka wydana w serii ROMANTYZM I NIE TYLKO... we współpracy edytorskiej Instytutu Literatury.
Poetycka wizja Litwy lat 1811 i 1812, spisana przez Adama Mickiewicza dwie dekady później, na emigracji w Paryżu. Opus magnum poety i jego ostatni duży utwór. Przez kolejne pokolenia Polaków uważany za epopeję narodową, Pan Tadeusz (1834) nie przestaje zachwycać. Olśniewa nie tylko kreacją świata, złożonego z obrzędów, obyczajów, rytuałów i konwenansów kultury szlacheckiej, lecz także językiem poetyckim i artyzmem formy. Nie ma w tym poemacie zbędnej frazy, nieznaczącego bohatera, nieistotnej sceny, niewymownego gestu. Wszystko tworzy świat idealny, żywo oddziałujący kolorem, smakiem i dźwiękiem na zmysły czytelnika.Opracowanie Aliny Kowalczykowej, przygotowane dla Biblioteki Narodowej po niemal stu latach od pierwszego wydania Pana Tadeusza ze Wstępem Stanisława Pigonia, adresowane jest do szerokiego grona współczesnych odbiorców, zwłaszcza młodzieży szkolnej. To edycja autorska i nowatorska, która z jednej strony odbrązawia biografię Adama Mickiewicza, a z drugiej sugestywnie prezentuje najważniejsze wątki, idee oraz bohaterów poematu.
Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie poemat epicki Adama Mickiewicza. Epopeja narodowa z elementami gawędy szlacheckiej powstała w latach 18321834 w Paryżu. Ekskluzywne, kolekcjonerskie wydanie z klasycznymi ilustracjami Andriollego.
Konrad Wallenrod, powieść historyczna z dziejów litewskich i pruskich jest powieścią poetycką, jednym ze sztandarowych gatunków romantyzmu. Mickiewicz napisał ją w 1828 roku na zesłaniu w Petersburgu. Choć akcja rozgrywa się w średniowiecznym Malborku i na Litwie, w istocie utwór porusza problematykę narodowowyzwoleńczą. Tytułowym bohaterem jest Litwin Walter Alf, który w dzieciństwie został porwany przez Krzyżaków i wychowany w zakonie na pruskiego rycerza. Przygotowywany przez starego wajdelotę do pomszczenia Litwy, przeszedł wewnętrzną przemianę, przybrał imię Konrad Wallenrod i przygotował zemstę na swoich zakonnych współbraciach. Do jej realizacji doszło, gdy został mistrzem zakonu. Wyprowadził krzyżackich rycerzy na wojnę z Litwą, gdzie wpędził ich w pułapkę. Postawa Konrada Wallenroda zawiera się w pojęciu wallenrodyzmu, nadającemu nowe znaczenie moralne podstępowi i zdradzie, ponieważ mają na celu walkę o wolność uciemiężonego narodu.
Lektura w szkole średniej
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie"" jest polską epopeją narodową należącą do kanonu literatury polskiej i światowej. Dzieło wydano po raz pierwszy w Paryżu w 1834 roku. Zostało napisane w formie poematu epickiego i zawiera elementy innych gatunków literackich jak gawędę szlachecką, sielankę, baśń, satyrę czy powieść. Akcja epopei rozgrywa się w czasach wojen napoleońskich w kręgach polskiego ziemiaństwa na terenach Litwy. Młody Tadeusz przyjeżdża ze szkół w Wilnie na wakacje do rodzinnego majątku Soplicowo. Zastaje tam wielu gości, którzy zjechali się, aby uczestniczyć w procesie o stary zamek należący niegdyś do magnata Stolnika Horeszki. Spośród wielu wątków pojawiających się w dwunastu księgach Pana Tadeusza, można wyodrębnić cztery główne. Poza sporem o zamek Horeszków, są nimi historia miłości Tadeusza do Zosi, nieprzemijająca pamięć o zabójstwie Stolnika z rodu Horeszków i wątek niepodległościowy. Pan Tadeusz znajduje się od pokoleń na polskiej liście lektur szkolnych. Aktualnie fragmenty lub cała epopeja są lekturą w klasach V-VIII szkoły podstawowej, a także w szkole średniej.
Dziady są cyklem czterech dramatów romantycznych Adama Mickiewiczanależących do ścisłego kanonu literatury polskiej. Najstarszym chronologicznieutworem wchodzącym w skład cyklu są pochodzące z 1823 roku Dziady część II ipołączony z nimi wiersz Upiór, których głównym bohaterem jest duch o zranionymsercu, ukazujący się w Dzień Zaduszny. Kolejną częścią cyklu jest dramat otematyce miłosnej, także z 1823 roku, zwany Dziadami częścią IV, któregogłównymi bohaterami są nieszczęśliwy romantyczny kochanek Gustaw i słuchającyzwierzeń Gustawa ksiądz, uosobienie racjonalizmu. Kolejny utwór wchodzący wskład cyklu, Dziady część III, napisane w 1832 roku, uważane są za arcydziełopolskiego dramatu romantycznego. Dramat uzupełniony jest Ustępem, epickimkomentarzem zakończonym słynnym wierszem Do przyjaciół Moskali. W tej częściDziadów Mickiewicz zgłębia tematykę dziejów narodu polskiego i stawiametafizyczne pytanie o sens tych dziejów. Pod oficjalnym, jawnym wymiaremhistorii narodowej, poeta odkrywa jej ukryty, martyrologiczny wymiar. Mickiewiczformułuje mesjanistyczną wizję historii narodowej, opartą na analogii pomiędzycierpieniami Chrystusa a ofiarą prześladowanych Polaków narodu pozbawionegowłasnej państwowości i ziemskiej potęgi. Ostatnią częścią Dziadów jestzawierający kilka niepowiązanych ze sobą fragmentów, nieukończony dramat Dziadyczęść I, który został wydany pośmiertnie w 1860 roku. W utworze powraca opisobrzędu Dnia Zaduszek, a także postać Guślarza z Dziadów części II. Dziadydoczekały się wielu inscenizacji teatralnych, telewizyjnych i filmowych.Zainspirowały liczne dzieła sztuki, między innymi II Symfonię austriackiegokompozytora Gustawa Mahlera.Lektura dla klasy VII i szkółśrednich
Lektura z opracowaniem to znakomita pomoc i inspiracja dla uczniów oraz nauczycieli. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury. Zamieszczone na końcu książki opracowanie podporządkowano podstawie programowej. Zawiera ono ciekawy biogram autora, streszczenie, mapę mentalną, najważniejsze zagadnienia omawiane na lekcjach, a także wiele inspirujących informacji, podpowiedzi i zadań, dzięki którym czytanie lektury staje się twórczą przygodą.
Narodowy epos mistrzowsko zilustrowany przez Jana Marcina Szancera. Historia szlachecka z okresu poprzedzającego wyprawę Napoleona na Moskwę. W utworze tym można wskazać elementy eposu, pokazuje on bowiem bohaterskie czyny wielkich postaci na tle przełomowych dla narodu wydarzeń. Stał się on epopeją narodową, gdyż wyrażał najważniejsze treści w chwili, gdy narodowi było to niezbędne oraz krzepił serca.
Pan Tadeusz to jedno z wielkich i nieprzemijających arcydzieł, które na stałe wpisało się do literackiego kanonu. Mickiewicz stworzył epos, którego głównym i najważniejszym bohaterem jest szlachta polska, a który poprzez swoją niezwykłą i niepowtarzalną atmosferę do dziś stanowi swoiste „centrum i źródło polskości”. Słowo w poemacie ma moc wskrzeszającą i kreującą zarazem: przywraca byt narodowy kraju ciemiężonego przez zaborcę i daje jego zniewolonym mieszkańcom nadzieję na rychłe odzyskanie upragnionej wolności. Dzieło pełniło wówczas funkcję dwoistą: było dla emigrantów widomym znakiem odległej Polski, natomiast dla tych, którzy pozostali w kraju, wspomnieniem czasów minionych i namiastką utraconej przeszłości. Mickiewicz po raz kolejny zaskakuje nas tutaj bogactwem tematów i rozległością podejmowanej problematyki. Oprócz tak silnie wybrzmiewającego patriotyzmu i miłości ojczyzny, snuje refleksje na temat sielskiego, szlacheckiego bytowania, romantycznego uczucia, tradycji i polskiej obyczajowości. A wszystko rozgrywa się w soplicowskim dworku, który na ten czas staje się ostoją niczym niezmąconej, prawdziwej polskości. Epos jest wart docenienia także ze względu na swoje nowatorstwo. Mickiewicz bowiem rezygnuje tutaj z romantycznego indywidualizmu na rzecz szeroko pojmowanej zbiorowości. Wieszcz roztacza przed naszymi oczyma piękno dawnej Polski i przenosi jej obraz w nasze „teraz”, bo przecież „jest u mnie kraj, ojczyzna myśli mojej, / I liczne mam serca mego rodzeństwo; / Piękniejszy kraj, niż ten co w oczach stoi (...)” [z wiersza Gdy tu mój trup Adama Mickiewicza].
Adam Mickiewicz (1798-1855) – poeta polski, romantyczny wieszcz, zwany często „bardem słowiańskim” lub „poetą przeobrażeń”. Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę doby polskiego romantyzmu. Wybitny twórca dramatu romantycznego. Autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady, a przede wszystkim epopei narodowej Pan Tadeusz.
Jedno z wielkich i nieprzemijających arcydzieł, które na stałe wpisało się do literackiego kanonu. Mickiewicz stworzył epos, którego głównym i najważniejszym bohaterem jest szlachata polska, a który poprzez swoją niezwykłą i niepowtarzalną atmosferę do dziś stanowi swoiste centrum i źródło polskości. Słowo w poemacie ma moc wskrzeszającą i kreującą zarazem: przywraca byt narodowy kraju ciemiężonego przez zaborcę i daje jego zniewolonym mieszkańcom nadzieję na rychłe odzyskanie upragnionej wolności.
Arcydzieło, które na stałe wpisało się do literackiego kanonu. Epopeja narodowa z elementami gawędy szlacheckiej zabiera nas do idyllicznego Soplicowa, gdzie życie toczy się zgodnie z odwiecznym rytmem. Nowe wydanie klasyki lektur szkolnych przeniesie czytelników w świat nieprawdopodobnych przygód i wspaniałej rozrywki.
Dziady Adama Mickiewicza to jedno z najważniejszych dzieł polskiej literatury.
Część II opisuje pogański obrzęd odprawiany w wigilię Wszystkich Świętych na pamiątkę zmarłych.
W przycmentarnej kaplicy gromadzą się mieszkańcy wsi. Duchy dzielą się ze zgromadzonymi historiami ze swojego życia - ku przestrodze, by nie popełnili takich samych błędów jak one. Nie wszystkie z nich mogą bowiem dostąpić zbawienia.
Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie: historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem"" poemat epicki Adama Mickiewicza. To epopeja narodowa z elementami gawędy szlacheckiej.
Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie: historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem"" poemat epicki Adama Mickiewicza. To epopeja narodowa z elementami gawędy szlacheckiej.
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie jest polską epopeją narodową należącą do kanonu literatury polskiej i światowej. Dzieło wydano po raz pierwszy w Paryżu w 1834 roku. Zostało napisane w formie poematu epickiego i zawiera elementy innych gatunków literackich jak gawędę szlachecką, sielankę, baśń, satyrę czy powieść. Akcja epopei rozgrywa się w czasach wojen napoleońskich w kręgach polskiego ziemiaństwa na terenach Litwy. Młody Tadeusz przyjeżdża ze szkół w Wilnie na wakacje do rodzinnego majątku Soplicowo. Zastaje tam wielu gości, którzy zjechali się, aby uczestniczyć w procesie o stary zamek należący niegdyś do magnata Stolnika Horeszki. Spośród wielu wątków pojawiających się w dwunastu księgach Pana Tadeusza, można wyodrębnić cztery główne. Poza sporem o zamek Horeszków, są nimi historia miłości Tadeusza do Zosi, nieprzemijająca pamięć o zabójstwie Stolnika z rodu Horeszków i wątek niepodległościowy. Pan Tadeusz znajduje się od pokoleń na polskiej liście lektur szkolnych. Aktualnie fragmenty lub cała epopeja są lekturą w klasach V–VIII szkoły podstawowej, a także w szkole średniej.
Dziady są cyklem czterech dramatów romantycznych Adama Mickiewicza należących do ścisłego kanonu literatury polskiej. Najstarszym chronologicznie utworem wchodzącym w skład cyklu są pochodzące z 1823 roku Dziady część II i połączony z nimi wiersz Upiór, których głównym bohaterem jest duch o zranionym sercu, ukazujący się w Dzień Zaduszny. Kolejną częścią cyklu jest dramat o tematyce miłosnej, także z 1823 roku, zwany Dziadami częścią IV, którego głównymi bohaterami są nieszczęśliwy romantyczny kochanek Gustaw i słuchający zwierzeń Gustawa ksiądz, uosobienie racjonalizmu. Kolejny utwór wchodzący w skład cyklu, Dziady część III, napisane w 1832 roku, uważane są za arcydzieło polskiego dramatu romantycznego. Dramat uzupełniony jest Ustępem, epickim komentarzem zakończonym słynnym wierszem Do przyjaciół Moskali. W tej części Dziadów Mickiewicz zgłębia tematykę dziejów narodu polskiego i stawia metafizyczne pytanie o sens tych dziejów. Pod oficjalnym, „jawnym” wymiarem historii narodowej, poeta odkrywa jej ukryty, martyrologiczny wymiar. Mickiewicz formułuje mesjanistyczną wizję historii narodowej, opartą na analogii pomiędzy cierpieniami Chrystusa a ofiarą prześladowanych Polaków – narodu pozbawionego własnej państwowości i ziemskiej potęgi. Ostatnią częścią Dziadów jest zawierający kilka niepowiązanych ze sobą fragmentów, nieukończony dramat Dziady część I, który został wydany pośmiertnie w 1860 roku. W utworze powraca opis obrzędu Dnia Zaduszek, a także postać Guślarza z Dziadów części II. Dziady doczekały się wielu inscenizacji teatralnych, telewizyjnych i filmowych. Zainspirowały liczne dzieła sztuki, między innymi II Symfonię austriackiego kompozytora Gustawa Mahlera.
Poznaj „Ballady i romanse” Adama Mickiewicza w zupełnie nowej odsłonie. Jeśli dotychczas na myśl o lekturze wieszcza robiło ci się słabo, bo niewiele rozumiałeś z tekstu, koniecznie sięgnij po ten przewodnik. Dzięki niemu ten zbiór czternastu ballad i romansów sprzed kilku wieków stanie się dla ciebie przyjemną podróżą w mistyczną epokę romantyzmu.
Autorka opracowania - Emilia Kiereś – zadbała o to, byś mógł w pełni delektować się lekturą manifestu polskiego romantyzmu. W tym opracowaniu został dokładnie przeanalizowany i wyjaśniony każdy z tekstów „Ballad i romansów”. Poza tym, że autorka dokonuje interpretacji tekstów, wyjaśnia też wszystkie trudne słowa.
Czy wiesz co to jest:
• szyszak
• paciórka
• lica
• smug?
Zapewne nie. Ale nie martw się – w tym przewodniku jest dokładnie wyjaśnione każde dziwnie brzmiące i niedzisiejsze słowo.
Poznaj więc historię Świtezianki, która wystawiła na ciężką próbę swojego ukochanego i poczuj ból wieszcza, nawiązującego do rozstania z ukochaną w wierszu „Pierwiosnek”. Zanurz się w świat ludowych opowieści i nadprzyrodzonych mocy.
Z tym opracowaniem ani strofa stanisławowska, ani rymy paroksytoniczne nie powstrzymają cię od lektury „Ballad i romansów”. Być może, po przeczytaniu ze zrozumieniem tego tomu, zaprzyjaźnisz się z Adamem Mickiewiczem na tyle, że sięgniesz po kolejne jego dzieła?
Tato nie wraca; ranki i wieczoryWe łzach go czekam i trwodze;Rozlały rzeki, pełne zwierza boryI pełno zbójców na drodze.Nie ma w polskiej literaturze bardziej przejmujących, głęboko przez nas zapamiętanych w dzieciństwie strof. Słuchaliśmy ich z wypiekami na twarzy, gdy rodzice czy dziadkowie czytali nam Powrót taty.Wróćmy do samych źródeł, do największych skarbów naszej literatury - czytajmy dzieciom poezję najwyższych lotów, to ładunek piękna i dobra na całe życie!
"Pan Tadeusz pióra Adama Mickiewicza to poemat, który przez wielu znawców, jest uznawany uznawany za największe arcydzieło polskiej literatury. W dziele Mickiewicza głównym i najważniejszym bohaterem jest szlachta polska ze wszystkimi swoimi obyczajami, tradycją i zwyczajami.
W latach współczesnych Mickiewiczowi epos miał być dla emigrantów widomym znakiem odległej Polski, natomiast dla tych, którzy pozostali w kraju, wspomnieniem czasów minionych i namiastką utraconej
przeszłości. Jednak do dziś Pan Tadeusz stanowi swoiste „centrum i źródło polskości”."
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
